vraagje voor de seksuelen

[fee23]

Dat humeur herken ik ook wel bij mijn man. Na een dag of vijf is hij al bijna ongenietbaar En ik begrijp het wel! Ik kan het mij niet voorstellen maar ik kan het wel aannemen. Het verlangen naar een kind is ook iets hormonaal, en ik heb al mogen ondervinden dat dat iets héél krachtig kan zijn. Dus misschien is het wel een beetje hetzelfde?

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

Dat vind ik nu juist het moeilijke aan zo'n relatie. Liefde wordt, ik denk door heel veel mensen, gekoppeld aan seks. Maar bij mij werkt dat niet zo! Ik zie het als een teken van liefde dat mijn man het niet buiten de deur wilt zoeken, en van hem uit is het ook een teken van liefde dat hij intiem wilt zijn met mij. Maar voor mij is dat net het omgekeerde omdat het mij juist zoveel pijn doet, emotioneel en lichamelijk. Het voelt alsof hij mij niet respecteert omdat hij zijn liefde wilt uiten op zijn manier. En je kan zoveel rationaliseren als je wilt, je kan wéten hoe het allemaal zit, maar het gevoel overheerst toch.
En een tussenweg die voor iedereen goed is, die bestaat gewoon niet vrees ik Tenzij jullie hem vinden, dan mag je het altijd delen

[Jinny]

Die tussenweg is er hier ook maar gedeeltelijk, maar we houden rekening met elkaar.
Voordeel hier is wel dat ik overal aan mag komen, zonder paniekreacties.
Er zijn maar enkele 'nogo' zone's.
Na 20 jaar is dat vertrouwen er wel.

Dat van dat humeur las ik na mijn posting ook in andere topics, ik blijk daar duidelijk niet enig in. 
Intimiteit is iets geks, ieder beleeft het blijkbaar op een eigen manier.
Ultieme intiem zijn met elkaar beleef ik met vrijen met mijn lief, de endorfine die daarna vrijkomt kan ik weer enkele weken op draaien.
Ik heb daar nog nooit een vervanger voor kunnen vinden.

Ik heb ook geen universele methode, alleen, eerlijk zijn tov elkaar en blijven.
Praten, praten, praten en nog eens praten.
Emoties benoemen en van elkaar trachten te begrijpen.
Geen monologen, maar luisteren.

Je voorbeeld van,

Het voelt alsof hij mij niet respecteert omdat hij zijn liefde wilt uiten op zijn manier.

werkt de andere kant op exact hetzelfde.

Het voelt alsof ze niet van mij houd omdat ze mij afwijst.

En dat doet net zoveel zeer kan ik je melden.

[Fricai]

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

En bedankt.

En dat doet net zoveel zeer kan ik je melden.

Hoe weet je dat?

[Jinny]

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

En bedankt.

Graag gedaan.
Vanuit de seksuele kant bekeken, dat begrijp je toch?

En dat doet net zoveel zeer kan ik je melden.

Hoe weet je dat?

Praten, praten, praten en praten.
Afgewezen worden is een van de meest pijnlijke emoties die ik me kan voorstellen (en beleven).
Vooral en juist als het om zo iets intiems gaat.
Wij hebben daar een middenweg in gevonden die voor ons werkt.

[Fricai]

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

En bedankt.

Graag gedaan.
Vanuit de seksuele kant bekeken, dat begrijp je toch?

Is inderdaad volledig van die kant bekeken, dat is nu juist het probleem.

[jojo2003]

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

En bedankt.

Graag gedaan.
Vanuit de seksuele kant bekeken, dat begrijp je toch?

Is inderdaad volledig van die kant bekeken, dat is nu juist het probleem.

Je moet oppassen dat niet een klein onderdeel op de spits wordt gedreven denk ik. Natuurlijk is het niet zo dat de intieme kant van een relatie alleen maar liefde is. Liefde laat zich op veel manieren zien, maar het is ook niet te ontkennen dat seksuele partners de intimiteit als onderdeel van de liefde in een relatie zien.

Dat is dan ook gelijk weer de problematiek waarover al veel gesproken is en nog meer gesproken moet worden.

En ja, fricai, dat is volledige van de seksuele kan bekeken en dat is ook het probleem. Maar de andere kant van de medaille is een partner die het volledig van de aseksuele kant bekijkt. Daarom is het ook een gezamenlijk probleem.

In hoofdlijnen snap ik wel wat Jinny bedoeld. Ik heb een celibataire relatie voor al een aantal jaren en dat is op sommige momenten helemaal niet erg, maar op andere erg lastig. Het is moeilijk uit te leggen waarom, omdat je dan in een gevoel terecht komt dat je aseksuele partner niet kent. En toch kun je er humeurig van raken. Daar is soms niets aan te doen.

[Jinny]

Het is dus deels een hormonale kwestie, dat je de boog wilt ontspannen bij de persoon waarmee je je leven deelt.
Dat heet liefde.

En bedankt.

Graag gedaan.
Vanuit de seksuele kant bekeken, dat begrijp je toch?

Is inderdaad volledig van die kant bekeken, dat is nu juist het probleem.

Je pikt een klein stukje uit mijn post en bekritiseert dat.
Indien je dan verder kijkt en mijn vervolgposting leest zie je dat ik het niet zo zwart/wit stel als jij het doet voorkomen Fricai.

Ik citeer,

Intimiteit is iets geks, ieder beleeft het blijkbaar op een eigen manier.
Ultieme intiem zijn met elkaar beleef ik met vrijen met mijn lief

Ergo, neem een kop koffie minder en kijk eens wat van de zonnige kant ipv seksuelen als de ultieme vijand te zien, want zo komt je post over.

[Jinny]

Je moet oppassen dat niet een klein onderdeel op de spits wordt gedreven denk ik. Natuurlijk is het niet zo dat de intieme kant van een relatie alleen maar liefde is. Liefde laat zich op veel manieren zien, maar het is ook niet te ontkennen dat seksuele partners de intimiteit als onderdeel van de liefde in een relatie zien.

Het is inderdaad een deel vd liefde, als dat alle liefde was dan waren we 19 jaar terug al weer uit elkaar.
Maar voor mij is het wel een wezenlijk onderdeel van de liefde.
Zonder blijk ik humeurig te worden en dergelijke.
En dat is al meerdere keren door anderen ook hier op dit forum geventileerd.
Zo gek is dat dus niet.

Dat is dan ook gelijk weer de problematiek waarover al veel gesproken is en nog meer gesproken moet worden.

En ja, fricai, dat is volledige van de seksuele kan bekeken en dat is ook het probleem. Maar de andere kant van de medaille is een partner die het volledig van de aseksuele kant bekijkt. Daarom is het ook een gezamenlijk probleem.

Klopt.
Hoewel ik dus nu het idee krijg dat sommige aseksuelen er voor het gemak maar het probleem van de seksueel van willen maken.
Dat is niet de basis van een goede relatie naar mijn idee.
Blijf dan alleen.

In hoofdlijnen snap ik wel wat Jinny bedoeld. Ik heb een celibataire relatie voor al een aantal jaren en dat is op sommige momenten helemaal niet erg, maar op andere erg lastig. Het is moeilijk uit te leggen waarom, omdat je dan in een gevoel terecht komt dat je aseksuele partner niet kent. En toch kun je er humeurig van raken. Daar is soms niets aan te doen.

[Fricai]

Ik denk dat mijn reactie niet helemaal duidelijk was. Het ging mij enkel om de verwoording "Dat heet liefde.". Dus ja, ik pik er een klein stukje uit, maar dat is nu eenmaal het stukje dat me niet beviel, en het heeft weinig te maken je gehele serie posts en hoe zwart/wit je 'het geheel' stelt.

Ik heb commentaar op twee verwoordingen van je, en meteen zie ik de seksuelen als ultieme vijand? Sure, sure...

[jojo2003]

Ik snap het fricai. Het is ook wat onhandig geformuleerd denk ik. Er zijn nog veel misverstanden op te lossen, ben ik bang.

Ik geloof niet dat we ultieme vijanden zijn hoor... 

[Fricai]

Ik ook niet, dus.

[jojo2003]

En Jinny, ik zeg ook niet dat ik het gek vind dat het seksuele aspect een belangrijk aspect van de relatie kan zijn. Integendeel, voor ons seksuele partners is het niet ongebruikelijk dat het een belangrijk aspect is.

Daarentegen moet wel de nuance worden gezocht en kun je niet stellen dat aseksuelen het te vaak een probleem van de seksuele partner maken. Zo voelt het wel eens, zeker in momenten waarop ik het ook even niet meer zie zitten, maar het is denk ik te generaliserend gesteld. Beide kanten van de relatie hebben hun eigen problematiek en moeten samen er uit zien te komen. Het feit dat je al 19 jaar met je partner bent spreekt voor het feit dat je dat dus heel goed hebt gedaan de afgelopen jaren.  

[Jinny]

En Jinny, ik zeg ook niet dat ik het gek vind dat het seksuele aspect een belangrijk aspect van de relatie kan zijn. Integendeel, voor ons seksuele partners is het niet ongebruikelijk dat het een belangrijk aspect is.

Lastig om een verhaal met emotie duidelijk te krijgen op internet.
Wij zijn het iig eens

Daarentegen moet wel de nuance worden gezocht en kun je niet stellen dat aseksuelen het te vaak een probleem van de seksuele partner maken. Zo voelt het wel eens, zeker in momenten waarop ik het ook even niet meer zie zitten, maar het is denk ik te generaliserend gesteld. Beide kanten van de relatie hebben hun eigen problematiek en moeten samen er uit zien te komen. Het feit dat je al 19 jaar met je partner bent spreekt voor het feit dat je dat dus heel goed hebt gedaan de afgelopen jaren.  

Ik generaliseerde inderdaad, ik heb het nooit zo ervaren, zeker niet met mijn lief, die had er zeker net zoveel probleem mee als ik.
Alleen schoot dat deeltje vd post van Fricai mij even in het foute keelsgat.
Kan gebeuren, internet, moeilijk emoties op het scherm, zand erover.

[Jinny]

Ik ook niet, dus.

Wat ik in de post hierboven al stelde, je hebt elkaar op internet zomaar misbegrepen.
Kan gebeuren, internet, moeilijk emoties op het scherm, zand erover.

Aard vh beestje, ik heb er een hekel aan indien er stukjes uit mijn postings worden geknipt om te kritiseren, dan reageer ik wel eens wat bitscherig.
Sorry.

[jojo2003]

En Jinny, ik zeg ook niet dat ik het gek vind dat het seksuele aspect een belangrijk aspect van de relatie kan zijn. Integendeel, voor ons seksuele partners is het niet ongebruikelijk dat het een belangrijk aspect is.

Lastig om een verhaal met emotie duidelijk te krijgen op internet.
Wij zijn het iig eens

Daarentegen moet wel de nuance worden gezocht en kun je niet stellen dat aseksuelen het te vaak een probleem van de seksuele partner maken. Zo voelt het wel eens, zeker in momenten waarop ik het ook even niet meer zie zitten, maar het is denk ik te generaliserend gesteld. Beide kanten van de relatie hebben hun eigen problematiek en moeten samen er uit zien te komen. Het feit dat je al 19 jaar met je partner bent spreekt voor het feit dat je dat dus heel goed hebt gedaan de afgelopen jaren.  

Ik generaliseerde inderdaad, ik heb het nooit zo ervaren, zeker niet met mijn lief, die had er zeker net zoveel probleem mee als ik.
Alleen schoot dat deeltje vd post van Fricai mij even in het foute keelsgat.
Kan gebeuren, internet, moeilijk emoties op het scherm, zand erover.