's Nachts in de mist...

[zwartkopje]

pure fantasie


Het zijn barre tijden voor exhibitionisten 's nachts, maar als het dan ook nog eens mistig is...

Jacques haat de nachten. Vooral de winternachten. Dan is alles donker. Geen mens op straat, behalve de kreupele oude man die zijn hond uitlaat. Maar ja, daar heeft Jacques ook niets aan. Hoeveel keren hij voor die man al 'uit de kleren' is gegaan, vooraleer hij besefte dat het wéér die man was. Hij weet het zelf niet meer.
"Ha Jacques, ben je er weer?" mompelt de man en wijst met zijn kruk naar Jacques edele delen. "Man, man, dié heb ik al ontelbare keren gezien hoor. Is het zo kalm op straat dat je mij er weer mee moet lastigvallen?" Hoofdschuddend sjokt de oude man verder. Jacques excuseert zich bijna onhoorbaar, schaamt zich rot en slaat vlug een zijstraatje in.

Een van zijn geliefde plaatsen is het park. Daar kan hij naar hartelust zijn kick beleven. Vooral met oude vrouwtjes en pubermeisjes. Maar ook de opgetutte dames die net van hun koffiekransjes komen, zijn een welgekomen prooi voor hem. Woensdagnamiddag en de late weekdagnamiddagen - zo rond een uur of vier - zijn hoogtijden voor hem. Dan heeft hij zijn handen vol, maar eens de avond valt, moet hij zich tevreden stellen met een enkeling of als het helemaal tegenzit met masturbatie, om toch maar aan zijn eigen noden te kunnen voldoen.

Op een avond, toen Jacques pas 'in het vak' zat en wanhopig door het park doolde, heeft hij zich eens grondig vergist. Het was een zeer mistige avond. Hij had die dag niet veel klanten gehad en zijn drang naar ontplooiïng was immens groot geworden. In de verte ontwaarde hij precies het silhouet van een jonge knaap. Slank en groot. Verheugd, eindelijk zijn onweerstaanbare drang te kunnen bevredigen, sloop hij behoedzaam naar de jonge man toe, opende vliegensvlug zijn jas en daar stond hij in volle ornaat.
Maar de man bewoog niet. Gaf zelfs geen kik. Verstomd door de afwezigheid van geluid of beweging, zette hij voorzichtig een stap  dichter, rekte zijn arm recht voor zich uit totdat hij iets hard voelde. Hij wreef in zijn ogen om zo de mist te kunnen verbannen en tot zijn grote ontsteltenis ontdekte hij dat hij zich voor een jonge eik bevond. Vliegensvlug keek hij rond, hopende dat niemand zijn vergissing gezien had en stormde het park uit.

Sindsdien vermijdt hij het park 's avonds bij mist.

[Ienepien]

Kostelijk.

Waar háál je het allemaal vandaan?

[petra1963]

Geweldig, zwartkopje ! 

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker