Zijn hier ook aseksuele mensen met autisme?

[Petra]

Ik ben naarmate ik hier meer lees, steeds meer overtuigd dat ik toch aseksueel ben. Maar ik heb ook een vorm van autisme (Asperger, hoewel nu noemen ze alles een Autismespectrumstoornis). Dat weet ik pas sinds mijn 38e (ben nu 40). Ik zag al iemand die ook autisme noemde en ben nu benieuwd of er meer van zijn.
En of het een beetje kan samenhangen. Of misschien wel niet.
Ik heb wel nog meer stoornissen, zoals dissociatie, die het soms lastig maken. Bij het autisme zorgt het dat ik bij enorme overprikkeling rust krijg, door mijn gedachten uit te schakelen.

Vanuit mijn autisme ben ik bijvoorbeeld overgevoelig voor prikkels van buitenaf. Ook voor de emoties van anderen. Die komen keihard binnen, maar vervolgens weet ik niet wat ik ermee moet en dat geeft spanning. Het ligt eraan of diegene dichtbij staat of ik een knuffel geef, of dat ik al snel voor me uit zit te staren omdat bij mij de stress te hoog is opgelopen (dissociatie).
Voor prikkels van binnenuit ben ik ondergevoelig. Dorst, trek, vermoeidheid, pijn etc kunnen me als ik maar afgeleid ben zomaar ineens overvallen (en dan ook haast hebben, zoals naar de wc moeten!). Ik heb het dus in het moment vaak ook niet door als ik over mijn grenzen ga, vaak pas achteraf of wanneer het zoveel wordt dat mijn hoofd het teveel vindt en uitschakelt (dissociatie weer). Ik heb met veel dingen dat ik me vooral achteraf realiseer hoe vervelend ik ze vond (ook al was het maar een knuffel), omdat ik dat in het moment niet merk en dus niet goed aan kan geven.

Zijn er mensen die dit herkennen? Of andere autistische "problemen"..?

[Koffie]

Ja hoor ik ben autistisch. Ik ben nu 52 (bijna) en ik kreeg mijn diagnose op mijn 41e.  Ik heb ook o.a. C-PTSS.
Gedachten uitschakelen of parkeren, kan ik niet. Daar leg ik me zo goed en zo kwaad als het gaan maar bij neer.

In het verleden hebben zich meer mensen gemeld die autistisch zijn, maar vaak zijn mensen hier maar vrij korte tijd op het forum, dus ik weet niet of die er nog zijn.

Vel autistische mensen hebben verwerkingstijd nodig. Zelf heb ik ook vaak dat ik pas achteraf weet wat ik ergens van vind. Eerder zijn er wel signalen, maar daar kan ik dan nog te weinig mee, omdat het allemaal nog lang niet is geland.

[Petra]

Ik heb ook CPTSS, maar daarnaast dus o.a. een Dissociatieve stoornis. Waar ik stiekem wel blij mee ben, want die helpt me als het moeilijk wordt. Maar heeft ook weleens voor hele gevaarlijke situaties gezorgd.

Verwerkingstijd nodig hebben herken ik wel. Ook om erachter te komen wat iets nou precies betekent of hoe de ander iets bedoelt. Ik krijg nu hulp van iemand die gespecialiseerd is in ASS, dat is wel fijn.

Lastig hè, dat het zo laat ontdekt is. Tenminste, ik had het liever 30 jaar eerder geweten. Bij mij werd het ontdekt omdat de therapieën niet aansloegen en er een flinke discussie in het behandelteam (GGz) was ontstaan. Ze wilden ook een IQ test maar dat heb ik niet gedaan. Ik ken die testen maar heb ook veel medicatie; de uitslag zou ik niet geloven.

Ik heb heel makkelijk de basisschool, het gymnasium en de universiteit gedaan. Maar dingen als mezelf letterlijk een houding geven, snappen wat er wordt bedoeld met bepaalde uitspraken of grapjes en hoofdzaken van bijzaken onderscheiden, dat was topsport... Op het werk hoefde ik al gauw niet meer te notuleren, want dan kregen ze 3 pagina's vergaderverslag

Ik denk dat zoiets als seks ook heel veel prikkels is. En heel veel verwachtingen, "protocollen" etc heeft, best ingewikkeld allemaal. Ik vond het bijvoorbeeld heel storend als mijn net-ex-vriendje heel opgewonden tegen me ging praten als ik tegen hem aan kroop. Dat waren nóg meer prikkels en ik vond het al vervelend, dus dat versterkte mijn gevoel, zowel het praten als de inhoud. Is dat bij jou ook zo?

[novita]

Hier ook een autist! 

Heb mezelf ook al eens de vraag gesteld of er ergens ook een verband ligt (of autisten dus vaker dan gemiddeld aseksueel zijn)

Ik ben erg gevoelig, voor pijn en emoties, daarom heb ik ook een echte angst voor pijn. Ben ook gevoelig voor de emoties van anderen. In hoeverre mijn autisme invloed heeft op mijn aseksualiteit heb ik nog niet uitgevogeld. Gewoon nog niet echt over nagedacht ben nu juist meer op andere gebieden bezig mezelf te ontdekken.
Mijn vriend (1 van de 2) is juist hypogevoelig, voelt geen pijn, of emoties, geen temperatuur. Naar zijn zeggen kent hij ook niet het gevoel van verliefdheid (vlinders in je buik) of enige seksuele aandrang of wens, niet naar een ander en niet naar zichzelf.

[Erik7494]

Hier ook een Aspie. Ook pas laat ontdekt, omdat ik door combinatie met hoogbegaafdheid eigenlijk buiten prive/relationele sfeer er nooit echt problemen van heb ondervonden.  Ik was als kind wel heel erg teruggetrokken, in mezelf gekeerd  maar dat werd toen (andere tijd, arbeidersgezin, plattelandsschooltje) niet herkend als autisme of asperger, mij ouders waren al lang blij dat ik niet zo moeilijk was als mij oudere broers en zussen en gewoon stil een hoekje een boek uit mijn hoofd aan het leren was.  Op mijn 16e ben ik zelf heel bewust (en later onbewust) door rationele observatie en mezelf te dwingen en uit te dagen meer sociaal gedrag aan gaan leren, tot het punt dat ik er zelfs goed in werd, ik ben een typische 'kameleon' zoals  ze dat noemen.

Dat heeft me vervolgens in mijn professionele carrière geholpen, wat wel weer een zware tol heeft geeist op m'n prive-leven (veel alleen-tijd  en rust nodig om te herstellen van alle emotionele en sociale impulsen tijdens werk) Pas op m'n 40e een diagnose gehad hoewel ik het al een paar jaar door had. Mijn eigen emoties zijn over het algemeen vrij vlak, ik heb geen behoefte aan emotionele banden en ontwikkel die ook nauwelijks, en ik kan ook dus niet goed omgaan met emoties van anderen, alleen zijn vind ik prima, het is mijn natuurlijke omgeving.

[Koffie]

Het schijnt zo te zijn dat 'andere geaardheden dan hetero' vaker voorkomen bij autisme en ik heb ook wel gelezen bij adhd. Maar adhd en autisme zijn ook verwant, heb ik altijd begrepen.
Hoe dat precies zit verder, qua oorzaak, dat weet ik niet. Het is in elk geval niet zo dat autisten allemaal aseksueel zijn, of aseksuelen autistisch. Er is blijkbaar wel een opvallende overlap, maar het hoort niet perse bij elkaar of zo.

Voor mij is het trouwens niet perse zo dat ik seks te veel prikkels vind of dat ik verwachtingen of protocollen niet goed aanvoel. Ik kon er alleen zo weinig mee, want ik heb vanuit mezelf die behoeftes helemaal niet. Dus dan moest ik een soort spel gaan spelen. Nu betekent sociale omgang voor mij sowieso een deel spel spelen, dus op zich was dat ook weer niet heel verwonderlijk voor me. Alleen ging dit nog verder, want ik wil diep in mijn hart gewoon geen seks met iemand. Dat heeft finaal gene zin voor mij. Het heeft niets te maken met 'ik', wie ik voel dat ik ben. En sociale omgang wil ik wel.

Ik heb een late diagnose gekregen omdat ik in theapiecontact best even normaaltje kan spelen, en je oppervlakkig gezien vaak sowieso te weinig aan me merkt. Doordat ik een heel heftig traumaverleden heb werd alles daar op gestoken en er zijn ook hulpverleners geweest die besloten (zonder officiële diagnose) dat ik borderline zou hebben. Kennelijk is die persoonlijkheidsstoornis een reden om iemand uit te lachen en niet te helpen, en van daaruit ben ik mezelf toen toch op autisme laten onderzoeken. Ik herken mezelf helemaal niet in borderline, dat leek soms min of meer het tegengestelde. Maar het was zeker in die tijd, en nu nog, lastig als waarschijnlijk best intelligente persoon en ook nog vrouw.

Lang heb ik mezelf HSP genoemd en dat doe ik eigenlijk nog, maar in die wereld wordt vaak heel onaardig gedaan tegen je als je autistisch zegt te zijn. Ze gaan er dan van uit dat je geen emoties aanvoelt en ik heb zo veel vijandigheid ervaren, dat ik uit die (online) wereld ben gestapt. Jaren terug me ooit nog eens aangemeld maar ik kreeg direct weer vijandige reacties. Heel gek, van die lieve, schattige gevoelige, empatische HSP'ertjes (zo willen velen daarvan zichzelf zien, heb ik de indruk). Dus dat heb ik losgelaten. Maar ik herken er heel veel in. Met boeken over HSP kon ik soms ook meer dan met boeken over autisme.

Mijn emoties zijn verre van vlak, maar ik laat niet altijd zien wat ik voel. Ik kan heel verstandelijk overkomen. Ik laat me ook niet altijd helemaal leiden door mijn emoties, maar dat is maar goed ook, anders zou ik geen stand houden, met al die stormen in mijn hoofd. Ik kijk wel enorm uit met wie ik in mijn leven toelaat, omdat ik heel gevoelig kan zijn voor manipulaties en de sfeer die mensen om zich heen hebben. Behoefte aan banden heb ik wel, maar helaas red ik me daar niet zo best mee. Dat ligt deels aan mijn autisme maar even zo goed aan wie ik geworden ben door mijn verleden. Maar daar heb ik me zo ongeveer bij neergelegd.

[Kim10]

Hoe ouder ik word hoe meer ik er van overtuigd ben dat ik "iets" heb. Ben sowieso niet sociaal. Nooit geweest. Kan niet tegen small talk. Maar mijn vader was net zo dus het viel niet op. Als psychiatrisch verpleegkundige deed ik het altijd goed. Veel patiënten houden er niet van als je op hun nek zit. En veel collega's gehad altijd die net zo waren. Heerlijk.
Over HSP-ers , ik heb niets met ze maar ik heb ook vaak de indruk dat die zichzelf zien als betere mensen.
Een officiële diagnose hoef ik niet. Geen zin in goede gesprekken met deskundigen. Heb weinig mensen om me heen maar met degenen die er wel zijn ga ik goed om.

[AceOfCups]

Ik ben naarmate ik hier meer lees, steeds meer overtuigd dat ik toch aseksueel ben. Maar ik heb ook een vorm van autisme (Asperger, hoewel nu noemen ze alles een Autismespectrumstoornis). Dat weet ik pas sinds mijn 38e (ben nu 40). Ik zag al iemand die ook autisme noemde en ben nu benieuwd of er meer van zijn.
En of het een beetje kan samenhangen. Of misschien wel niet.

Zelf heb ik geen diagnose voor iets dergelijks, maar wat jullie schrijven herken ik wel. Vanuit mijn omgeving werd ik weleens ongevraagd maar goedbedoeld bestempeld als Hoogsensitief of ADD'er omdat ik tegen problemen aanloop als prikkels heel sterk ervaren, overprikkeling, concentratieproblemen en langere hersteltijd nodig hebben die er niet altijd is in onze maatschappij, met een ophoping van stress als gevolg. Meestal kon ik het allemaal net redden, vandaar dat ik er wel over gelezen heb, maar verder nooit iets mee gedaan om het uit te laten zoeken .
Op aanraden van een vriendin ben ik een keer begonnen in een boek over HSP; maar waar ik vooral op zoek was naar manieren om me staande te houden in deze wereld, kwam dat boek op mij idd over over als een pleidooi hoe ontzettend fantastisch, hoogbegaafd, superieur en bevoorrecht 'wij HSP-ers' wel niet zijn. Na twee hoofdstukken had ik het in een hoek gesmeten. Ik weet eigenlijk niet of er in essentie allemaal zoveel verschil is, als ik lees wat hier verder allemaal nog geschreven is door iedereen. De een zit gewoon sneller aan zijn grens dan de ander, en het zou zo mooi zijn dat er voor iedereen de ruimte zou zijn die hij nodig heeft.

Ik heb een artikel gelezen waarin staat dat overprikkeling idd van invloed kan zijn op weerstand voelen tegen seks (m.n. bij vrouwen schijnt dat een rol te spelen) en dat vrouwen met autisme vaker dan gemiddeld aangeven minder libido te hebben. Hier is de link, mocht je het willen lezen
https://www.psyned.nl/blog/waarom-vrouwen-met-autisme-vrijen-lastig-vinden/

[Koffie]

Toch is dat wat anders dan waar we hier van uitgaan dat aseksualiteit is. Bij aseksualiteit gaat het in de kern over het niet ervaren van seksuele aantrekking. Moeite hebben met prikkels, is wat anders. Dat kan wel seks belemmeren, maar je kunt dan nog wel de aantrekking ervaren. Ikzelf heb eigenlijk geen idee hoe seksuele aantrekking voelt. Dat heb ik ook moeilijk gevonden, de wereld schijnt daar enorm om te draaien en om me heen spreekt wat dat betreft iedereen Koeterwaals voor me. Maar sinds ik weet wat aseksualiteit is, dat dat er uberhaupt is, kan ik daar veel beter mijn weg in vinden.

Ja sommige HSP'ers draven wel een beetje door. Maar ik heb dat ook wel met autisten meegemaakt. Die blazen zichzelf op en geloven dat ze een soort vooruitlopers zijn op de nieuwe mens of zo. Als je behoefte hebt om jezelf op die manier vorm te geven, ik vermoed dan vanuit onzekerheid over jezelf, dan zijn zulke dingen altijd dankbare aanhaakpunten. Op zich staat dat een mogelijk interessant of inzicht gevend onderwerp niet in de weg. Alleen zulke gedachtengangen leg ik rustig naast me neer.

En wat je ook bent, je blijft een mens.

Ik heb zelf veel aan mijn autisme/ADD en ptss-diagnoses gehad, het heeft mij inzicht gegeven en ook kon ik daardoor milder naar mezelf zijn. Ik blijf streng voor mezelf, dat zit in me, maar ik kon mezelf beter begrijpen en plaatsen.

Zo lang je niet vastloopt hoeft een heel onderzoek met diagnoses vaak ook niet. Dat is geen must.

[Petra]

Ik vraag me af hoeveel HSP niet eigenlijk autisme hebben. Ik ben heel vaak heel hooggevoelig / hoogsensitief genoemd... Ook door professionals.

Ik ben op mij  35e enorm gecrasht en toch pas 3 jaar later een autisme onderzoek. Ik vind het fijn om te weten, ik leer heel veel van de begeleiding die ik heb.

[Edewecht]

Ik vraag me af hoeveel HSP niet eigenlijk autisme hebben.

Een jaar of twee, drie geleden heb ik een boekje gelezen dat me veel herkenning bood.
In dit boekje stelde de schrijver (naam weet ik niet meer) dat HSPers eigenlijk heel erg 'open' staan voor hun omgeving, zo open dat ze zich 'moeten' afsluiten om overeind te blijven. Waarmee hij een direkt verband legde tussen HSP en autisme.

Ik plak mezelf geen labels op van autisme of HSP, maar heb wel trekjes van beide. En dit boekje was voor mij een opluchting, een soort oplossing van een raadsel: nu snapte ik waarom ik (soms) zo'n dikke huid heb: omdat ik in wezen heel gevoelig ben.

Verder vond ik het boekje niet best geschreven, nogal chaotisch, en er werden allerlei zijwegen ingeslagen, maar nou ja, de hoofdgedachte is duidelijk.

Titel was: 'Het elastiek tussen lichaam en ziel.'

[Koffie]

Ik vraag me af hoeveel HSP niet eigenlijk autisme hebben. Ik ben heel vaak heel hooggevoelig / hoogsensitief genoemd... Ook door professionals.

Ik ben op mij  35e enorm gecrasht en toch pas 3 jaar later een autisme onderzoek. Ik vind het fijn om te weten, ik leer heel veel van de begeleiding die ik heb.

Misschien best vaak. Veel mensen, ook professionals, hebben een bepaald beeld van autisme en als iemand dan gevoelig, open en contactgericht overkomt wordt niet aan autisme gedacht. En, wat ik denk: het klintk voor mensen vaak ook beter te zeggen: Ik ben hooggevoelig, dan om te zeggen: ik ben autistisch. Dat vond ik in het begin ook lastig, daar zit zo veel lading en stigma op.

[tamchi80]

Hier ook autisme, maar ook adhd. Voor mij heeft denk autisme ook invloed op mijn a-sekualiteit, want ik hou niet zo van aanrakingen. Ik werd/word ook vaak preuts genoemd.

[Kim10]

Ik heb ook een hekel aan aanrakingen. Altijd gehad.
En Petra, ik las de berichten allemaal nog eens over en zo kwam ik bij de IQ testen, Als kind ben ik daarmee doodgegooid, ieder jaar dezelfde. Een keer heb ik om de onderzoekster te pesten een tekening gemaakt van een eekhoorn die een gat groef. Ik weet nu nog hoe ze keek.

[Koffie]

Hahaha Kim10!