Nieuw lid, mijn verhaal

[Yunah]

Dag allen,

Al jaren weet ik niet echt wat ik soms met mezelf aan moet. Inmiddels ben ik 30 en nu pas begin ik aan aseksualiteit te denken. Het is niet dat ik me nooit tot mannen heb aangetrokken gevoeld, ik vind het soms best wel leuk om naar mannen te kijken. Ik krijg alleen nooit die verliefdheid, of WOW dat is de man van mijn dromen. Ik heb eerder wel kortstondige relaties gehad, maar dat liep vaak al stuk nog voor het aankwam op sex.  Pas in 2008 kreeg ik een serieuze relatie welke tenminste 2 jaar geduurd heeft. Ik ben de relatie open minded ingegaan, stond open voor sex, maar dit veranderde al snel. Het ging gewoon niet, het deed pijn, had er lang last van en deed het alleen maar om mn vriend aan zn behoefte te helpen. Ik kon me er niet meer toe zetten, ik weet de pijn aan een vrouwenkwaal dat endometriose heet, ik kon het niet meer opbrengen, mn vriend zei begrip te hebben, maar aan zijn gedrag merkte je dat hij zijn behoeftes had en daar toch echt wel mee bezig was, hierdoor werd hij juist steeds closer en closer en voelde ik me steeds meer opgelaten. Op een gegeven moment heb ik er een punt achter gezet, ik kon het gewoon niet meer aan, dacht dat ik faalde en mijn vriend tekort deed, ik wilde me niet meer moeten verantwoorden, ik wilde niet rekening moeten houden met andermans behoeftes. Als ik mijn bed in wil dan wil ik mn bed in zonder dat er nog iets moet gebeuren omdat je partner dat wil.

Sinds die relatie, heb ik geen andere relaties meer gehad, en ben dus ruim 4 jaar alleen, in deze periode heb ik nooit de behoefte gehad om ook uberhaubt maar met mezelf te spelen. Een keer kreeg ik ruzie met mn broer, die me bij het kerstdiner voor "pot" uitmaakte. Ik ben in tranen uitgebarsten en tegen hem geroepen: Was ik dat maar.... dan was ik tenminste nog iets... maar ik ben helemaal niks.  Meer dan een half jaar geleden werd ik door een vriendin uitgenodigd voor een ladiesnight. Ik dacht laat ik dat maar proberen, misschien dat dit toch iets verandert. Om niet af te gaan heb ik die avond een Dildo en een Vibrator besteld, tegen beter weten in maar toch ook met een sprankje hoop dat het misschien nog iets met me zou doen. Nou.... je raadt het al, die liggen nog altijd ongebruikt in de kast.

En toch zit het me niet lekker, ik heb het er namelijk wel moeilijk mee, dat vrienden om mee heen relaties krijgen, trouwen, kinderen krijgen. Om je heen is alles onderhand gesetteld en ik... ik ben nog alleen, dat is echt wel ongemakkelijk op zn tijd. En meer en meer voel ik me alleen. Wat moet ik doen met vakanties, wie vult de leegte als  als avonds in mn eentje voor de tv hang. Waar is mn soulmate waar je toch nog leuke dingen mee doet.. Met wie kan ik een terrasje pakken in de eerste lente zon.  Ook ben ik het zat om steeds op de vraag hoe het staat met een vent, ontkennend te moeten antwoorden. Ergens zou echt nog wel een relatie willen, en voel ik vast ook wel een vorm van liefde, ik wil niet in mn eentje blijven, ik wil alleen GEEEEN sex. Maar ja hoe ontmoet je dan zo iemand.....

Dat was het moment dat ik ging googlen en op deze website terecht kwam   

[Milie]

Zoooo herkenbaar! Je hart luchten kan deugd doen is het niet?

Ik herken me in jouw verhaal. Na een paar mislukte relaties (reden hoef ik niet uit te leggen) en een paar flop-dates leerde ik op mijn 28ste mijn huidige vriend kennen. Ik stond open voor een nieuwe relatie, maar had ook iets van 'hoe krijg ik hem hier zo snel mogelijk weg, want dat is veiligst voor mij' - houding. Op dag 2 heb ik hem verteld dat ik aseksueel was. Ik dacht dat hij zou gaan lopen, maar niets was minder waar. Ondertussen zijn we al 4 jaar GELUKKIG samen, ook al weet ik dat hij iets mist. Ik wéét dat hij het moeilijk heeft, maar telkens zegt hij dat hij genoeg van mij houdt. We hebben onze intieme momenten, maar ik heb mijn grens.
Huisje, tuintje, kindje,... het is normaal dat je daarnaar verlangt en dat je met al die vragen worstelt. Een goede vriendin gaf me eens het advies het gewoon op me af te laten komen, en dat alles wel vanzelf zou gaan eens ik de ware zou tegenkomen.
Voor een seksueel iemand is het moeilijk ons te begrijpen. We proberen ONSZELF nog te begrijpen. Aanvaarden wie je bent, dat is de eerste stap. En er is heus niks mis met jou!

[reader]

zo herkenbaar, zit met zelfde gevoel, je wilt je leven ook met iemand delen, maar het is niet makkelijk, en iedereen die zich settelt..... ik ken dat, je bent niet alleen, Yunah! xxx Ben al heel mijn leven alleen , vandaag me maar weer alleen doorspartelen,  een zoveelste dag! ....... groetjes reader

[Yunah]

dank voor de reacties.

Tis wel fijn dat er meer mensen rond lopen op de wereld met het zelfde probleem. In een relatie voel ik me al snel opgelaten en ben ik soms graag wat meer op mezelf, maar het alleen zijn maakt mij dan weer best wel depressief op zn tijd. Het probleem zit m in t feit dat we onderhand leven in een samenleving die gebaseerd is op "2 verdieners" Als alleenstaande is t lastig om je staande te houden.

Ook ga je een stuk minder makkelijk op pad. Vandaag is het super mooi weer en zou ik best wel even met mn fotocamera op pad willen, maar ja zo in je eentje is ook niks. Dus komt er niks van. Een terrasje pakken met vrienden moet t liefst weken van te voren gepland worden want de agendas zitten al vol.. spontaan een terrasje pakken omdat het mooi weer is is bijna nooit mogelijk. of je gaat met vrienden mee dat is dan weer een stelletje en krijg je zo het gevoel er maar bij te hangen. Ben daarnaast wel een sportliefhebber maar een soulmate die het leuk vind om een voetbalwedstrijdje in het stadion wil kijken... nee das niet mogelijk.. Vakantie... ja wat ga ik doen met vakantie... geen idee.  Zo gaat t eigenlijk met alles wel, nooit kun je met vrienden spontaan wat doen. Vooral bij een mooie dag als vandaag, had ik toch graag een soulmate gehad...

[Edewecht]

Welkom Yunah! 

[Milie]

dank voor de reacties.

Tis wel fijn dat er meer mensen rond lopen op de wereld met het zelfde probleem. In een relatie voel ik me al snel opgelaten en ben ik soms graag wat meer op mezelf, maar het alleen zijn maakt mij dan weer best wel depressief op zn tijd. Het probleem zit m in t feit dat we onderhand leven in een samenleving die gebaseerd is op "2 verdieners" Als alleenstaande is t lastig om je staande te houden.

Ook ga je een stuk minder makkelijk op pad. Vandaag is het super mooi weer en zou ik best wel even met mn fotocamera op pad willen, maar ja zo in je eentje is ook niks. Dus komt er niks van. Een terrasje pakken met vrienden moet t liefst weken van te voren gepland worden want de agendas zitten al vol.. spontaan een terrasje pakken omdat het mooi weer is is bijna nooit mogelijk. of je gaat met vrienden mee dat is dan weer een stelletje en krijg je zo het gevoel er maar bij te hangen. Ben daarnaast wel een sportliefhebber maar een soulmate die het leuk vind om een voetbalwedstrijdje in het stadion wil kijken... nee das niet mogelijk.. Vakantie... ja wat ga ik doen met vakantie... geen idee.  Zo gaat t eigenlijk met alles wel, nooit kun je met vrienden spontaan wat doen. Vooral bij een mooie dag als vandaag, had ik toch graag een soulmate gehad...

Ik begrijp dat alleen zijn niet altijd makkelijk is, been there done that, maar... Bedenk dit: je heb alle tijd voor jezelf, je kan de wereld ontdekken (en daarvoor hoef je niet ver te gaan), sluit je aan bij een fotoclub of zo, of een sportclub, bewijs dat een alleenstaande niet eenzaam hoeft te zijn. En als het echt tegenzit: zet je heir neer en lucht je hart...

[Bidanya]

Hallo Yunah,
Een beetje laat maar niet minder gemeend: welkom! 

[Koffie]

dank voor de reacties.

Tis wel fijn dat er meer mensen rond lopen op de wereld met het zelfde probleem. In een relatie voel ik me al snel opgelaten en ben ik soms graag wat meer op mezelf, maar het alleen zijn maakt mij dan weer best wel depressief op zn tijd. Het probleem zit m in t feit dat we onderhand leven in een samenleving die gebaseerd is op "2 verdieners" Als alleenstaande is t lastig om je staande te houden.

Ook ga je een stuk minder makkelijk op pad. Vandaag is het super mooi weer en zou ik best wel even met mn fotocamera op pad willen, maar ja zo in je eentje is ook niks. Dus komt er niks van. Een terrasje pakken met vrienden moet t liefst weken van te voren gepland worden want de agendas zitten al vol.. spontaan een terrasje pakken omdat het mooi weer is is bijna nooit mogelijk. of je gaat met vrienden mee dat is dan weer een stelletje en krijg je zo het gevoel er maar bij te hangen. Ben daarnaast wel een sportliefhebber maar een soulmate die het leuk vind om een voetbalwedstrijdje in het stadion wil kijken... nee das niet mogelijk.. Vakantie... ja wat ga ik doen met vakantie... geen idee.  Zo gaat t eigenlijk met alles wel, nooit kun je met vrienden spontaan wat doen. Vooral bij een mooie dag als vandaag, had ik toch graag een soulmate gehad...

Ik herken deels je probleem. Ik ga er ook niet gemakkelijk in mijn eentje op uit en zou mezelf eigenlijk (vind ik) meer moeten stimuleren dat wel te doen. Maar ik onderneem gewoon niet zo gemakkelijk dingen in mijn eentje. Ik probeer er wel regelmatig even uit te gaan, al is het maar dat ik even wat ga halen in de stad.

Ik ben wel lid van een vereniging en ik heb wel wat vrienden en kennissen, waar ik heel zuinig op ben. Behalve mijn kinderen heb ik geen familie, er is dus naast mijn gezin niet een of ander verband waar ik 'bij hoor' en dat is soms enorm fijn (mijn ervaring met familie is zeg maar 'moeizaam') maar het geeft ook wel eens een ontheemd gevoel. Hond zoekt roedel.

Maar toch, ik red me wel, waarschijnlijk ook omdat ik ook veel alleentijd nodig heb. Ik ben heus niet alleen maar droevig en ongelukkig. Wie weet komt er ooit wel eens een partner bij wie seks en erotiek niet het hoofdbindmiddel in de relatie is. En anders maar niet, al geloof ik dat ik dat echt wel jammer zou vinden. Ik mis heus gewoon een liefdevolle arm om me heen. maar ik 'mis' ook de relatieperikelen, dat is wel weer fijn.