breezersletjes en asopubers

[pinky]

Jeeuhj, iemand die het begrijpt!

Ik heb soms nog best moeite hoor, om dit voor ogen te houden. Want mensen kunnen tot zulke slechte dingen in staat zijn. Dan is het moeilijk zoiets te geloven. Maar tot nog toe heb ik geen enkele crimineel ontmoet die in zijn leven niet beschadigd is geraakt door zijn omgeving. En dan snap je ineens waarom iemand zo is geworden. En dan vraag ik me toch of hoe ik geworden zou zijn in diezelfde situatie. Want ik heb de mazzel gehad dat ik ouders heb die van me houden. Dat ze in staat waren om financieel voor me te zorgen, me te eten te geven, me te beschermen voor zover ouders dat kunnen, die me onderdak konden bieden, die me naar school konden sturen etc. Maar hoeveel kinderen hebben dat niet allemaal? Dat zijn er veel. Te veel. En dan vind ik het bewonderingswaardig hoe sommige mensen daar uit kunnen komen. Daarnaast vind ik het niet verwonderlijk dat andere mensen er minder goed uitkomen en zichzelf keer op keer in de problemen werken. En met hen nemen ze soms anderen mee. Helaas. Maar toch niet verwonderlijk. En als je dan de geschiedenis van die persoon hoort, dan is het makkelijker te vergeven dat het is gebeurd.

En ik denk dat iedereen weet dat wanneer je iemand hebt vergeven voor zijn misstappen het je een stuk minder energie kost dan wanneer je boos op die persoon blijft. Die energie kan je beter voor positieve dingen gebruiken.

Maar goed, deze theorie betekent niet dat ik iedereen maar aardig vind, me nooit irriteer of alle andere menselijke dingen voel. Ik heb ook mijn onhebbelijkheden...  Helaas kan ik mezelf maar minder makkelijk vergeven. Ergens heb ik toch nog werk te doen... 

[Betty]

Waar ik wel in geloof is dat iedereen geboren wordt met een bepaalde potentie, met capaciteiten. Die zouden beter eerst worden ontdekt en benut. Maar dat doen wij zogenaamd verstandige grote mensen lekker niet. We proppen onze babies in een maatschappelijk aanvaard dagritme (vooral fijn voor mijn baas en mijn nachtrust), proppen onze peuters in maatschappelijk aanvaard gedrag (vooral fijn voor mijn omgeving die zich dan niet hoeven storen aan mijn kind), proppen in wat ik graag zie in mijn kind (vooral goed voor mijn zelfbevrediging maar ook voor de zijne)? Opvoeden, hoe positief ook met een overkill aan complimenten en zonder enige negatieve impact als stemverheffingen en veel verbiedingen, is indoctrinatie. Daarmee worden die potenties en capaciteiten voor een deel denk ik toch onderuitgehaald en maakt de mensen tot wat ze uiteindelijk zijn of geworden zijn en dat is dus nooit perfect.
Aan de andere kant: systemen (hoe vervelend en frusterend en onrechtvaardig soms ook) zijn nodig, zonder is niet te leven en vervallen we tot een soort totale anarchie ofzo.
Gaat dit nog over breezersletjes en asopubers (onze zoon van drie hangt ook over zijn mini-winkelwagentje in de supermart en kijkt wijselijk naar de lucht als ik zijn naam roep, en dan moet ik altijd denken aan een 16 jarige puber die de hele dag op de bank hangt)? Wat vinden jullie eigenlijk van minister Rouvoet, die ook allerlei systemen en maatregelen wil om geen breezersletjes en asopubers meer te hebben in onze samenleving? Pubers zijn nu eenmaal nog steeds geen volwassenen. Ik weet zeker dat ze deze periode hard nodig hebben om hun potenties en talenten te ontdekken. Het gehang hoort daar gewoon bij. Het lijkt alsof ze niets doen maar ondertussen gebeurt er in zo'n groep veel aan interacties. Niet noodzakelijkerwijs op de manier zoals de nog groteren dat zouden doen. Moet dat dan?
Groet B.

[pinky]

Ik denk dat er regels nodig zijn aan hoever ze kunnen gaan. Maar dat is het nadeel. De sociale controle is weggevallen. Als er 50 jaar geleden iemand op straat werd aangevallen, dan sprongen mensen deze man te hulp. Nu rent iedereen weg en belt met mazzel nog 112. En zo is het ook met de hangjongeren. Die zijn een probleem omdat mensen bang voor ze zijn geworden. Een slechte ontwikkeling. En daar zou wat aan gedaan moeten worden. En de jongeren die echt over de scheef gaan ook. Die mogen van mij keihard aangepakt worden. Dus niet eerst een waarschuwing, maar direct graffiti schrobben. Net zoals op school. Kon je ook meteen nablijven of kauwgum krabben. Dat mag van mij weer terug.

Wat betrefd de regelmaat, daar heb je een punt. Maar ook daar kunnen we niet zonder. Een kind dat niet aangepast is aan de maatschappij waarhij in leeft zal ook doodongelukkig worden omdat niemand hem accepteerd. Aan elke ouder om daar zijn eigen weg in te vinden.