Ik ben zo boos! :78:

[Newana]

Ik kan m'n ouders niet uitstaan... Eerst stelde ik mezelf gerust door aan te nemen dat dit na de pubertijd wel zou veranderen. Nu tracht ik mezelf te kalmeren door ervan uit te gaan dat ze zullen veranderen eer ze niet meer in de overgang zitten. Net lag ik huilend op bed en dacht 'pas na hun dood zal er verandering komen. Pas dan zal ik hen missen, wensen dat ze hier waren, geloven dat ze goede ouders waren, naar me luisterden, me begrepen, me serieus namen. Pas na hun dood, want dat doet de dood. Het maakt dat je dingen ziet en gelooft die er eerst niet waren'. 

Aan alles stoor ik me: het gesmak wanneer ze eten, het geklok wanneer ze slikken, het gekwijl wanneer ze hun vingers aflikken, de vreselijk saaie, monotone manier waarop mijn moeder over de meest onzinnige dingen preekt, haar voetstappen. Dat ze één keer klopt terwijl ze je kamer binnenstruint en wanneer ik dan vraag: 'zou je alsjeblieft drie keer willen kloppen en wachten op antwoord?' antwoordt ze  –ik klop toch!-.
Dat m'n vader slechts geïnteresseerd is in werk en prestatie – op mij is hij trots omdat het goed gaat op school, van m'n broertje moet hij niets hebben want hij is wat minder succesvol. Dat hij constant vreselijk harde scheten laat en dit geheel normaal vindt. Dat hij soms, terwijl je een gesprek met hem voert, gewoon z'n hand op z'n kruis legt :/. Hij is zo egoïstisch dat de verwarming het beneden (waar m'n broertje en ik slapen en altijd zijn) al maanden kapot is 'tsja, hij komt er toch nooit'. Hij bespaard op de dingen waarin wij geïnteresseerd zijn, maar koopt voor zichzelf tig aan schilderijen die in de kast komen te staan, fitnestoestellen die nooit worden gebruikt, auto's waar hij nooit in rijdt en later weer verruilt. Dat, sinds hij van de dokter te horen kreeg dat zijn gehoor was beschadigd, plotseling de tv drie keer zo hard staat.
Dat ze me nimmer serieus nemen. Zolang ik het op school goed doe is alles prima, maar dat ik sinds m'n achtste wenste dat ik 'niet zou zijn' lijkt ze geen flikker te boeien! Dat ze, pas toen ik in een kliniek werd opgenomen, voor het eerst wilden geloven dat m'n problemen niet slechts met de pubertijd te maken hadden. Dat, elke keer wanneer ik weer even lach, ze gelijk denken dat alles helemaal goed is. Dat, wanneer ik ze vraag om me niet aan te raken, ze hierom lachen en me juist (!) aan gaan raken. Dat, wanneer ik eens niet een glimlach opzet, er domweg geen plaats voor mij is in dit huis! Dat we nimmer lekker eten en eten we iets wat lekker zou kunnen zijn, dan wordt dat altijd verpest vanwege de sfeer 'we eten dit omdat niemand zin heeft in koken'. Dat, wanneer ze vragen of het eten lekker is, iedereen boos op mij wordt wanneer ik hier eerlijk op antwoord! Dat m'n vader me net aan het eten vraagt wat al die mails in mijn mailbox betekenden (hij kwam 'per ongeluk' in mijn mailbox en zag daar allemaal Aven mailtjes). Ik heb gezegd dat het spam was omdat, wanneer ik zou zeggen dat ik misschien a-seksueel ben, ze me uit zouden lachen, me er de rest van m'n leven mee zouden plagen en, mocht ik dan ooit een vriend of vriendin krijgen, ze voor de eerste keer zouden doen alsof ze me ooit serieus genomen hebben door me eraan te herinneren dat ik 'toch a-seksueel was?'.

IK BEN ZO BOOS! 

[Ienepien]

Ik begrijp je boosheid helemaal.
Het lijkt me toch een uiting van een puber (en ik zit nu zelf in die fase, maar dan ánders)
Overal tegenaan trappen, je schamen voor je ouders, nooit wat goed kunnen doen. Het is allemaal zo herkenbaar.
En geloof me, het gaat ooit een keer over.....

Maar kan je er echt niet met je ouders over praten, over Aven? Als ik het zo hoor, eigenlijk niet, nee.
Maar je moet je mailbox goed beveiligen met (misschien een nieuw) een bijzonder wachtwoord, waar niemand aan kan komen.
In iemands mailbox snuffelen is ongeveer hetzelfde als iemands post lezen. En zéér onbeschoft, toch?

[sutoroberi_sheku]

Toch heel herkenbaar hoor! Helaas blijven die irritaties, ook wanneer je (vanwege de kosten) met anderen gaat samenwonen. volgens mij ben jij ook iemand die alles opkropt zoals mij. Op een gegeven stapelt zich alles op, en irriteer je je overal aan. Op een gegeven moment wordt je heel kort van draad, en geef je geïrriteerde antwoorden ook wanneer ze je gewoon wat vragen. Wat weer nieuwe frustraties voor beide kanten met zich meebrengt. Ach.
Ik dacht ook te kunnen vluchten thuis. Mijn vader raakt ook de hele tijd aan, waar ik erg kwaad om word. mijn zus soms ook, toen ze beledigd was, heeft mijn moeder (die wat dat betreft hetzelfde is als mij) haar uitgelegd dat sommige mensen dat gewoon dus niet willen.
Ook kloppen doet mijn pa niet. dus resultaat: ik sluit constant de deur af. begint ie daar over te zeuren, heb ik wel mijn privétijd.
Want gelukkig gebeurt dat niet waar ik nu woon. Gewoon elkaar kamer en privétijd en -terrein respecteren. je moet je altijd ergens terug kunnen trekken, zonder dat iemand je stoort. Breng dat zo'n  vader maar eens aan het verstand *zucht*

[myra]

sterkte!

Ik woon niet meer thuis, maar ik herken die spottende reacties van ouders heel goed. Mijn ouders lachen me ook uit als ik iets over aseksueel zijn zeg ('maar je moet toch leren genieten van vrijen, dat doet iedereen toch) en ze vinden het al helemaal onvoorstelbaar dat ik liever een vrouw als partner heb...Mijn moeder maakt ook van die denigrerende opmerkingen over mijn job, mijn relatie...etc

Het moeilijke is dat je bij ouders je minder kunt verdedigen aangezien je toch nog respect voor hen voelt (in mijn geval toch).  Ik probeer hun commentaar van me af te zetten...helaas kan dat niet altijd...
Ze kunnen me enorm kwetsen en ergeren, maar met hen breken, nee, die stap kan ik gewoon niet zetten...

[appeltje]

Hej..
Ik ken het..
Onbegrip en domme opmerkingen..
Wat ik nu eigenlijk steeds zeg, ik erger me niet (meer), maar verbaas me..

Lieve groet,
Rutger

[Newana]

Thanks you guys

M'n therapeut zei in een gezinsgesprek dat ik van nature (kan ik dus niets aan doen) erg gevoelig ben en last heb van stemmingswisselingen. Dit wilde ik zelf niet geloven, maar blijkbaar is het wel zo . Sheku, inderdaad, ik krop alles op maar er zijn nooit momenten waarop ik dit aan anderen laat zien (tenzij ik op een forum zit met allemaal aardige mensen die bereid zijn te luisteren/lezen en aardig te reageren  ). Ik uit het door met mijn hobbies aan de slag te gaan of door op bed te gaan liggen janken ^^.

Hé ja Ienepien, waarschijnlijk toch nog puber reacties, maar ik vind dat zo'n kut oorzaak! Daar zou ik toch over heen moeten kunnen stappen? Wijzer voor moeten zijn? Gewoon tegen mijzelf kunnen zeggen: en nu laat je dat pubergedrag achter je en ga je door als een volwassene!

Ik hoopte eigenlijk dat uit huis gaan een goede remedie zou zijn maar... ja, zolang er mensen om me heen zijn zal ik me wel blijven irriteren. Vandaar ook mijn wens om ooit in the middle of nowhere met de natuur samen te leven

[Ienepien]

Het is gewoon een denk-proces, waar je doorheen moet.
Het hoort bij het volwassen worden.

Maar volgens mij, ben je gewoon goed bezig, dat je je voor al die dingen interesseerd, en voor jezelf weet, wat je eigenlijk wilt.
Alleen je eigen mening telt, en als je iets graag wilt, kan je een eind in die richting komen.
Maar je moet het niet van vandaag op morgen willen, want zo werkt het niet.
Je hebt nog tijd zat in je leven, om het uiteindelijk zo te hebben als je wilt.
En nóg komen er dan allerlei omstandigheden op je pad, die het weer anders maken.

[petra1963]

@ Newana: ik denk dat je negatieve gevoelens ook te maken hebben met het losmakingsproces van je ouders. En misschien heb jij die gevoelens gewoon heftiger dan sommige andere mensen. Ik denk dat die gevoelens wel minder worden wanneer je eenmaal het huis uit bent.. De meeste mensen koelen dan wat af, ik zelf indertijd ook, hoor ! Oh wat was ik kwaad op mijn ouders. Ik wilde op mijn 16e al op kamers, en kon/ mocht pas toen ik 19 was. Omdat mijn ouders niet eerder accoord waren. Oh, wat was ik boos, ik ergerde me overal aan...

@ Myra: keuren je ouders het af dat je een relatie met een vrouw hebt ? Oh, wat ouderwets, en wat jammer... want dan accepteren ze niet hoe gelukkig je er van wordt.. Naar joh ! En ook negatief over je werk.. BAH ! Ik hoop dat Zanskar je in dit alles wel kan steunen !
Ken jij het maandblad 'Zij aan zij' ? Dat is van en voor vrouwen die van vrouwen houden. Het komt in Nederland uit, misschien ook in Vlaanderen. Het is positief, opgewekt en informatief, en straalt uit dat het fijn is om van een vrouw te houden.. Misschien ook iets voor jou ?

[myra]

idd, erg ouderwets...Ik heb hen onlangs gezegd dat ik echt voor onze relatie wil gaan, en dat ik echt een toekomst zie...Mijn moeder stelde allerlei indiscrete vragen (kussen jullie?, bv) en mijn vader mompelde dat hij een relatie met een vrouw 'tegennatuurlijk' vond...

Zanskar steunt mij hier echt heel goed in hoor, ze heeft hier veel begrip voor...

Bedankt voor de tip over het blad, Peter, zal zeker eens opzoeken of het in Vlaanderen verkrijgbaar is...

[petra1963]

Heel ouderwets, jouw ouders ! Dat jouw vader nog met dat 'tegennatuurlijk' aan durft te komen ! Dat is pas schandelijk, zou ik zeggen. En die indiscrete vragen van jouw moeder, bah, dat is een bekend probleem. Als je homo of lesbo bent, of trans, dan gaan mensen plotseling allemaal indiscrete vragen aan je stellen. Zogenaamd uit belangstelling. Dan kan een wildvreemde aan twee homo's vragen; 'hoe doen jullie 'het' nou'?  BAH ! 

[Ienepien]

Ja, bekrompen, en ouderwets.
Ik zou als mijn dochter met iemand aankwam "die anders was" ook even moeten slikken, maar daarna zou ik alleen maar blij zijn, dat ze eindelijk iemand had gevonden, waar ze gelukkig mee is/kan zijn.
Hebben jou ouders dat niet, dan? Of zitten ze nog in de "slik-fase"?

[petra1963]

Of in de ontkenningsfase ? 

[myra]

idd, en mijn moeder kan zo'n spottende, denigrerende toon aanslaan...Ze wist dat ik vorig weekend bij Zanskar bleef slapen, bv, en dan vraagt ze : 'hoe was je logeerpartijtje?' (dat is toch een term voor een kind),  'echt geen seks gehad?'...

Ik word er zo kwaad van...

Ik weet niet in welke fase mijn ouders zitten...Zij denken heel strak...Ze denken bv dat ik geen zin in seks heb omdat ik een negatieve ervaring meegemaakt heb...En dat ik alles op alles moet zetten om de juiste man te ontmoeten (oa relatiebureau's aflopen)...Ze zeggen dat ik aan seks moet wennen...en het rustig aan doen...Ze begrijpen gewoon niet wat aseksueel zijn is...

[Ienepien]

Toch maar eens de Faq uitprinten en voor ze neerleggen, dan?
Of een artikel in een tijdschrift?

[sutoroberi_sheku]

Oh Bah Myra, hier word ik echt kwaad om, en dan maak ik het zelf nog niet eens mee!
Ik ben ook altijd bang, dat ik van dat soort reacties krijg, vooral zo'n spottende denigrerende toon. Daardoor besluit ik me altijd mijn ouders
in alles buiten te sluiten, vooral mijn vader. die is ook altijd tegen homo's als zijnde tegennatuurlijk. En dan moet ik hem zeker ook nog mijn aseksualiteit aan
zijn neus hangen!
Voor de meeting, heb ik ze ook gezegd dat een van een ander forum was. Vond niet dat ze het hoefden te weten. Dus je kunt je voorstellen dat we helemaal geen hechte band hebben, maar dat heb ik eerlijk gezegd liever dan wat Myra moet doorstaan!