AVEN - Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk

Hoi iedereen!

Tja, mijn onderwerp is wel erg duidelijk he :)

Zoals jullie misschien al gelezen hebben in mijn voorstellingsberichtje, zit ik in een relatie die nu 5 jaar duurt en om eerlijk te zijn loop ik op momenten echt wel met mijn hoofd tegen de muur van de zin in sex.  Kan ook moeilijk anders he : de persoon die ik graag zie loopt hier constant rond en ik mag er niet aankomen! Waarschijnlijk hebben de andere sexuele parteners hier op het forum dit ook wel af en toe, dus vandaar mijn vraag : hoe gaan jullie met dit probleem om? Hebben jullie allemaal een sexuele relatie buitenshuis?  Kunnen jullie het trekken met masturbatie?  Eerlijk gezegd ben ik dat laatste echt wel beu aan het worden en dit is absoluut geen aanval naar mijn partner toe, want hoe meer ik hier lees, hoe meer begrip ik voor hem kan opbrengen. Maar als partner blijf je wel zitten met je goesting...

Het is niet mijn bedoeling om met deze vraag bij het is eender wie kwaad bloed te zetten, maar aangezien dit forum helemaal anoniem is...
Vroeger was het een taboe om over sex te praten.  Nu krijg ik meer en meer het gevoel dat het een taboe is om over het gebrek aan sex  in een relatie te praten  :(

Groetjes ;)

Goed vraag die ik dus niet kan beantwoorden. Ik wilde alleen maar even zeggen dat ik niet denk dat iemand er hier aanstoot aan zal geven.

Wel, ik zit min of meer met dezelfde vraag. Ik hou ook oprecht van mijn vriend! En wij beginnen stilaan alternatieven te vinden zoals lekker lang samen in bed te liggen, lange knuffels af en toe een massage. Heel soms wil mijn vriend dan wel sex hebben, hij doet dat wel uit liefde en ik vind dat dan ook erg bijzonder, maar... Jammergenoeg is er die "maar" he. Ik voel dan dat hij die passie niet heeft, die vurige manier om te zeggen dat hij van mij houd, dat hij mij aantrekkelijk vind.Het gaat dan echt niet over de seks he, gewoon echt die passie ... En dat mis ik wel en inderdaad dat kun je niet compenseren met mastruberen. Ik probeer er in te blijven geloven dat ik dat op een dag een plaats zal kunnen geven. Ik heb er toch erg veel schrik voor mocht het niet lukken. Ik hou zoveel van hem, dat wil ik niet verliezen. Feit is wel die behoefte blijft en op een ander gaan geeft wel de seks maar niet de vurige passie van twee mensen die echt van elkaar houden! Vat dit nu niet verkeert op maar ik weet niet steeds of a-sexuelen begrijpen wat ik hier mee zeg.
Dit is voor mij gewoon de kern van de zaak. Alternatieven helpen een heel stuk, ik hoop dat het met ouder worden en veel gesprekken alleen maar betert.
Ik zou het zelfde kunnen blijven zeggen ...  :banghead:

Citaat van: Minne op mei 08, 2008, 09:06:23 PM
Wel, ik zit min of meer met dezelfde vraag. Ik hou ook oprecht van mijn vriend! En wij beginnen stilaan alternatieven te vinden zoals lekker lang samen in bed te liggen, lange knuffels af en toe een massage. Heel soms wil mijn vriend dan wel sex hebben, hij doet dat wel uit liefde en ik vind dat dan ook erg bijzonder, maar... Jammergenoeg is er die "maar" he. Ik voel dan dat hij die passie niet heeft, die vurige manier om te zeggen dat hij van mij houd, dat hij mij aantrekkelijk vind.Het gaat dan echt niet over de seks he, gewoon echt die passie ... En dat mis ik wel en inderdaad dat kun je niet compenseren met mastruberen. Ik probeer er in te blijven geloven dat ik dat op een dag een plaats zal kunnen geven. Ik heb er toch erg veel schrik voor mocht het niet lukken. Ik hou zoveel van hem, dat wil ik niet verliezen. Feit is wel die behoefte blijft en op een ander gaan geeft wel de seks maar niet de vurige passie van twee mensen die echt van elkaar houden! Vat dit nu niet verkeert op maar ik weet niet steeds of a-sexuelen begrijpen wat ik hier mee zeg.
Dit is voor mij gewoon de kern van de zaak. Alternatieven helpen een heel stuk, ik hoop dat het met ouder worden en veel gesprekken alleen maar betert.
Ik zou het zelfde kunnen blijven zeggen ...  :banghead:

Wat je zegt... het is vooral de passie die we denk ik missen... het overwachte, het spannende... Misschien voor ons wel de verliefdheid want het houden van voelen we allemaal... Soms heb ik het idee zelfs meer dan in seks/seks relaties... In mijn vorige relaties was de sex altijd top... OK wel eens een minder bevredigende partner maar de laatste jaren heb ik echt mijn sexuele ik leren kennen, wat ik lekker vind etc...
Dan vind je de man van je dromen want dat is hij zonder twijfel... In het begin slaan de vlammen er vanaf en al heel snel bloed dat dood, en nee niet een beetje helemaal?! :-[ Je snapt er niks van zoekt het bij jezelf... tot 2 jaar later je op dit forum komt en alle puzzelstukjes in elkaar vallen... De dingen die hij soms zegt, de lange gesprekken...  :'( En dan... Dan kom je tot het besef dat het gene wat jij zo vreselijk mist misschien wel nooit meer zal komen...
Maar je houd van hem, je bent onzettend gelukkig, je voelt je beter dan in welke relatie dan ook... Wat doe je dan? Leg je je er zomaar bij neer en lig je de rest van leven met jezelf te spelen uit frustratie, ga je weg bij je partner, kan je blijven hopen op betere tijden of hou je jezelf voor de gek... Of vind je samen een oplossing waar je je allebei prettig bij voelt...
Dat laatste is denk wel de beste oplossing, tenzij je echt ongelukkig bent... Maar het is ook de moeilijkste... Je moet elkaar zo goed leren kennen, elkaars grenzen accepteren en respecteren... En ja voor een groiot deel je eigen gevoel wegcijferen (allebei)

@Snuitje

1. Hoe gaan wij met dit probleem om: nog lang niet goed genoeg! maar praten en elkaar laten weten wat je voelt en denkt helpt een hele hoop...
2. Seks buiten de deur is voor mij persoonlijk geen optie, hoe zou jij het vinden als je thuis op de bank zit en de man waar jij van houd ligt bij een ander in bed?!?! Ook al kunnen veel asexuelen dit los van elkaar zien ik kan dat niet en zal mijn man nooit zo kwetsen... Dat iemand asexueel is betekend niet dat hij/zij helemaal geen gevoel in hun donder hebben  ;)
3. Nee, over het algemeen kan ik het daar zeker niet mee trekken, ik vind het vreselijk zelfs... Maar wat is het alternatief? vreemdgaan no way, weg gaan no way... dus ja ik denk dat we gewoon nog een heel eind te gaan hebben om tot een goed gevoel voor ons beiden hebben te gaan...

Je leest hier wel eens take it or leave it, ik zou dat niet kunnen.. Alles leuk en aardig maar ik ben wel van deze jongen gaan houden met heel mijn hart en ziel...
Ik denk dat we ons meer moeten focussen op hoe we dat stukje passie kunnen creeeren ipv van seks... ik denk nl persoonlijk dat het nog niet eens de sex zelf is die we zo missen...

Dit werpt weer een heel nieuw licht op de zaak! Goed om dit eens te lezen en bedankt dat je het zo helder post!  :knuffel:

Wij hebben het zo nodig, verhalen te horen van "de andere kant".
Ik vind jou postjes zeer waardevol, en zet mij ook aan het denken. :klap:

Citaat van: Ereinion op mei 15, 2008, 11:59:33 AM
Dit werpt weer een heel nieuw licht op de zaak! Goed om dit eens te lezen en bedankt dat je het zo helder post!  :knuffel:

Citaat van: Ienepien op mei 15, 2008, 01:12:36 PM
Wij hebben het zo nodig, verhalen te horen van "de andere kant".
Ik vind jou postjes zeer waardevol, en zet mij ook aan het denken. :klap:

Als het voor mij bedoeld is/was thx :D en geloof ik me ik doe het graag want kan hier zo mijn ei kwijt... Vind het super fijn om er zo eerlijk en open over te kunnen praten... Dat dat dan nog eens anderen kan helpen ook is natuurlijk helemaal geweldig!
Ik vidn het ook super fijn te lezen hoe jullie de dingen ervaren heb hier in een hele korte tijd mijn ventje al zoveel beter door leren begrijpen :D Hij vind het uberhaupt al heel moeilijk om te praten en op deze manier zie ik veel dingen waardoor ik toch wat kan met de dingen die hij geheel onsamenhangend zegt... :D Ik waardeer hem meer dan ik de laatste tijd gedaan heb... Continue twijfelde ik aan ons en nu ik lees dat dit wel degelijk bestaat en dat er dus meer mensen zijn die dit ervaren weet ik ook echt dat het waar is wat hij zegt.. het lijkt zelfs alsof ik het weer echt kan voelen, gewoon zonder twijfel :D

 :klap:

En ja, het was voor jou bedoeld!

Citaat van: Snuitje op mei 08, 2008, 04:29:12 PM
Het is niet mijn bedoeling om met deze vraag bij het is eender wie kwaad bloed te zetten, maar aangezien dit forum helemaal anoniem is...
Vroeger was het een taboe om over sex te praten.  Nu krijg ik meer en meer het gevoel dat het een taboe is om over het gebrek aan sex  in een relatie te praten  :(

Groetjes ;)

Denk niet dat je hier kwaad bloed mee stemt hoor... Er is een hoop begrip tussen de leden hier van allebei de kanten af,, :)

Ik kom nog even terug op je laatste zinnetje... Dat het een taboe is om over het gebrek aan sex te praten... Op zich denk ik dat "gebrek aan sex" niet zo zeer een taboe is... Wel dat "asexsualiteit" als een taboe word gezien
En niet zo zeer door de mensen om ons heen maar in eerste instantie door de sexuele partner in een asexuele relatie... Doordat jij je er niet goed bij voelt en het niet goed kan begrijpen... Denk ik dat je een soort schaamte opbouwd...
Je vind het maar raar om er met iemand over te praten want dat is toch niet normaal... Maar wat is nu eigenlijk normaal...
De een is pot, de ander gay, die bi, die asex, die weer super sex... Taboe is gebasseerd op wat mensen er zelf van maken...
Waarom is er tegenwoordig weinig taboe meer?! Omdat het bespreekbaar is gemaakt... Ergens op de wereld is er iemand geweest die zijn mond heeft opengetrokken en wat bleek... Dat hij/zij helemaal niet de enige was die dat probleem ervaarde of daar eens over wilde praten...

Ik begrijp het wel hoor, zelf hang ik het ook niet aan de grote klok zeg maar... Maar vooral omdat ik mijn ventje niet in verlegenheid wil brengen... Als hij dit zelf eenmaal een plekje heeft gegeven prima maar dat hij nu wellicht vragen of een opmerking zou krijgen van een bekende... Nee dat lijkt me niet zo'n goed idee...

het is vooral de passie die we denk ik missen... het overwachte, het spannende... Misschien voor ons wel de verliefdheid
Ik denk dat we ons meer moeten focussen op hoe we dat stukje passie kunnen creeeren ipv van seks... ik denk nl persoonlijk dat het nog niet eens de sex zelf is die we zo missen...

Ik denk ook dat het niet echt om de seks zelf gaat, maar eerder de emoties die er mee gpaart gaan. Ik zou graag een manier vinden om die passie te kunnen creeëren, of toch een alternatief, maar hoe doe je dat?! Ik kan zelfs niet uitleggen aan mijn vriend wat ik er mee bedoel. Ik denk dat seksuelen bergijpen wat ik bedoel, maar dat het voor een aseksueel moeilijk te begrijpen is. Voor mij blijft het als een totaal onbekende geur of smaak uitleggen dat is ook ontzettend moeilijk.  ???

Het is in ieder geval nieuw voor me dat het meer om een gevoel of de passie gaat. Zou daar ook nog een verschil in zitten tussen mannen en vrouwen, of maakt dat niet uit? Ik zal mijn vriend ook eens vragen.

Citaat van: Ereinion op mei 16, 2008, 10:25:26 PM
Het is in ieder geval nieuw voor me dat het meer om een gevoel of de passie gaat. Zou daar ook nog een verschil in zitten tussen mannen en vrouwen, of maakt dat niet uit? Ik zal mijn vriend ook eens vragen.

Hmmzzz das een hele goede... of daar een verschil tussen zit voor vrouwen en mannen... Vrouwen zijn over het algemeen wat emotioneler en romantisch ingesteld... Althans wij hechten daar meer waarde aan... Voorbeeld... Dit jaar was het mijn eerste moederdag... Voor mij heel speciaal en belangrijk maar mijn vriend snapt daar dus niks van... geldklopperij en een dag als iedere andere...
Ik heb hem dus wel heel duidelijk gemaakt dat dit voor mij heel belangrijk was en wat denk je... Toch ontbijtje op bed gehad  :-* Mijn super poekie! Dat was voor mij dus al genoeg... Gewoon even laten weten dat ik best bijzonder ben :D

Voor mij is de passie ook echt het grootste gemis, ik denk dat bv masturbatie daarom ook geen oplossing is... Ik bedoel wil je zogezegd "ff klaarkomen"dan is een hand of vibo bv genoeg... Maar juist dan mis je de passie... De hand door je haar, over je lichaam het kusje in je nek...
En ook de romantiek... Kaarsjes aan, drankje erbij... lekker muziekje...
Nu ik dit zo schrijf... Weet ik het eigenlijk wel zeker... Ik weet dat ik minstens en misschien zelfs nog meer kan genieten van een romantisch avondje dan ff sexen...
Ik bedoel... Ik proef de sfeer terwijl ik het schrijf.... Lekker muziekje... Kaarslicht, lekker wijntje... in elkaars armen uren liggen kletsen en fantaseren... Elkaar gewoon aankijken en weten wat je bedoeld zonder het te hoeven zeggen... Ja... dat is voor mij veel belangrijker... De se hoeft dan niet eens... je bent al voldaan als je zo lekker in slaap valt samen toch... en ik denk dat je als je dan smorgens wakker word pcies hetzelfde gevoel hebt als wanneer je erna ook sex zou hebben...

Of bv als je in het park loopt of in het bos... Gewoon gek doen samen... bladeren gooien... stoeien... dat gevoel wat je dan hebt... ik denk dat dat gelijk staat aan een goed orgasme... hihihi  :schater: ff plat gezegd...

Op die momenten voel ik me zo gelukkig en zo speciaal dan kan de hele wereld om me heen kapot vallen...

Hmmm, klinkt goed! Daar houd ik ook wel van!  :)

Helemaal mee eens. Ik heb wel eens geroepen dat als ik kon kiezen ik misschien wel asexueel zou zijn. Gewoon omdat er zoveel energie in het hebben van sex gaat zitten! Maar ik wil het niet, omdat het toch veel problemen geeft in een relatie.
Maar ik weet wel dat ik sex niet nodig heb! Het is inderdaad de passie en romantiek waar ik naar zoek. Het gevoel dat ik het belangrijkse wezentje op aarde ben in die tijd. Dat is hetgene dat ik echt nooit kan missen in een relatie. DE sex...neej, die zou ik niet snel missen. Ik zit nu ver van mijn vriend af en ik mis niet de sex, ik mis de knuffels, de overwachte kusjes, de dagjes weg, de wandelingen hand in hand in het bos. Dat mis ik het allermeeste.

Ik denk zéker, dat vrouwen dat meer waarderen dan mannen. Alhoewel mannen het ook fijn vinden, om in de nabijheid van hun geliefde te zijn, willen ze toch vaak, dat het in ieder geval afgesloten wordt, met dé ultieme daad van liefde.
Voor een vrouw hoeft dat eigenlijk niet eens zo nodig....... :)

ja, dat zal het verschil zijn...helemaal mee eens Ienepien!

Moi schreef: < Voor mij is de passie ook echt het grootste gemis, ik denk dat bv masturbatie daarom ook geen oplossing is... Ik bedoel wil je zogezegd "ff klaarkomen"dan is een hand of vibo bv genoeg... Maar juist dan mis je de passie... De hand door je haar, over je lichaam het kusje in je nek...
En ook de romantiek... Kaarsjes aan, drankje erbij... lekker muziekje...
Nu ik dit zo schrijf... Weet ik het eigenlijk wel zeker... Ik weet dat ik minstens en misschien zelfs nog meer kan genieten van een romantisch avondje dan ff sexen...
Ik bedoel... Ik proef de sfeer terwijl ik het schrijf.... Lekker muziekje... Kaarslicht, lekker wijntje... in elkaars armen uren liggen kletsen en fantaseren... Elkaar gewoon aankijken en weten wat je bedoeld zonder het te hoeven zeggen... Ja... dat is voor mij veel belangrijker... De se hoeft dan niet eens... je bent al voldaan als je zo lekker in slaap valt samen toch... en ik denk dat je als je dan smorgens wakker word pcies hetzelfde gevoel hebt als wanneer je erna ook sex zou hebben...

Of bv als je in het park loopt of in het bos... Gewoon gek doen samen... bladeren gooien... stoeien... dat gevoel wat je dan hebt... ik denk dat dat gelijk staat aan een goed orgasme... hihihi   ff plat gezegd...

Op die momenten voel ik me zo gelukkig en zo speciaal dan kan de hele wereld om me heen kapot vallen...  >

Ja, dat herken ik ook. In bredere zin zou het best ook een verschil tussen mannen en vrouwen kunnen zijn. Maar in ieder geval: bij mij werkt dat ook zo. Het ervaren van de emotionele verbinding is voor mij het belangrijkst.

Dus wat we eigenlijk zouden moeten zoeken is een manier om de passie voor beide te bereiken in de sex-asex relatie... Maar hoe doen we dat... Hoe kun je toch de passie proeven zonder dat de asexueel het gevoel krijgt te moeten presteren en ook weer zonder de sexuele spanning te veroorzaken bij de sexueel??

Iemand suggesties??


En wanneer krijgt een asexueel het gevoel dat er meer word verwacht? dat lijkt me ook niet geheel onbelangrijk...

Dus weer nader tot elkaar komen zonder moeilijke gesprekken en zonder verwachtingen?

Ik denk dat er toch eerst moeilijke gesprekken aan vooraf moeten gaan. En waarschijnlijk zullen ze ook wel altijd blijven alleen niet meer zo vaak als in het begin.

Citaat van: Moi op mei 28, 2008, 04:38:53 PM
En wanneer krijgt een asexueel het gevoel dat er meer word verwacht? dat lijkt me ook niet geheel onbelangrijk...

Dit is heel moeilijk te beantwoorden. Het is een gevoel. Meestal is samen douchen goed, maar soms merk ik dat het bij mijn vriend meer teweeg brengt en dan vind ik het of niet prettig meer of ik ga er in mee. Het zijn de kleine signalen die er samen voor zorgen dat ik weet dat mijn vriend er steeds meer behoefte aan krijgt.

En sommige plekken associeer ik meteen met seks. Hij mag er soms wel aankomen, maar dan is het wel prettig als hij zegt dat hij er niets mee bedoelt. Toch praten dus, maar ik merk ook dat dit voor ons allebei eigenlijk niet zo leuk is. Het is dan meteen weer geforceerd.

Dus ik denk dat mijn vriend (en waarschijnlijk alle seksuelen) sigenalen uitzenden die ik (of wij) wel kunnen oppikken. Misschien zijn we er wel extra op bedacht.

De laatste postings spreken mij erg aan, die geven de essentie weer!

Citaat van: Ereinion op mei 16, 2008, 10:25:26 PM
Het is in ieder geval nieuw voor me dat het meer om een gevoel of de passie gaat.

Ik moet zeggen dat het bij mij ook heel lang geduurd heeft voordat ik me dat kon voorstellen. "Stiekem" geloofde ik het nooit als mij man in de zevende hemel was en benadrukte hoe heerlijk het was om HET met mij gedaan te hebben etc. etc. Ja hoor, dacht ik, het gaat om seks, meer is het niet. Nu denk ik daar echt heel anders over. Masturberen is ook geen 100% oplossing, daar zit je dan in je uppie :-\  Ik denk inderdaad dat alleen seks MET passie, een kusje (in het kader van passie het liefst op een onverwacht moment  :)  ), regelmatig aanraken, knuffelen e.a. een relatie compleet kunnen maken. Dan hebben aseksuele mensen die juist de laatst genoemde handelingen nog eens moeilijk vinden, een veel groter probleem. Ik zelf heb daar over het algemeen geen moeite mee maar af en toe gebeurt het dat ik opeens iets niet prettig vind wat doorgaans helemaal geen punt is. Dat heeft met die signalen te maken waar Ereinion het over had. Helemaal mee eens, dat een aseksueel daar juist nog meer op bedacht is!
En die kusjes, aanrakingen en knuffels, dat zou dus een tweerichtingsverkeer moeten zijn. Dat ik op die manier mijn partner laat zien hoeveel ik om hem geef, dat is voor mij nog het moeilijkste. Ook die "passie" komt bij mij niet van zelf. Ik moet er dus aan denken ???  dat ik hem regelmatig knuffel etc. Dit zal dus weer heel onbegrijpelijk klinken voor iemand die seksueel is, denk ik.

Citaat van: Stev op mei 29, 2008, 01:28:11 PM

Citaat van: Ereinion op mei 16, 2008, 10:25:26 PM
Het is in ieder geval nieuw voor me dat het meer om een gevoel of de passie gaat.

Dat heeft met die signalen te maken waar Ereinion het over had. Helemaal mee eens, dat een aseksueel daar juist nog meer op bedacht is!
En die kusjes, aanrakingen en knuffels, dat zou dus een tweerichtingsverkeer moeten zijn. Dat ik op die manier mijn partner laat zien hoeveel ik om hem geef, dat is voor mij nog het moeilijkste. Ook die "passie" komt bij mij niet van zelf. Ik moet er dus aan denken ???  dat ik hem regelmatig knuffel etc. Dit zal dus weer heel onbegrijpelijk klinken voor iemand die seksueel is, denk ik.

Waar ik eigenlijk een beetje mijn vraagtekens bij zet... hit me if I'm wrong maar is het stukje "Helemaal mee eens, dat een aseksueel daar juist nog meer op bedacht is!" zou het niet kunnen zijn dat de asexueel daar misschien teveel op bedacht is??
Ik bedoel, dat er te snel gedacht word dat er meer achter zit, als ik mijn vriend zeg dat het niet verder gaat bv en hij denkt dat dat toch zo is... Ik zou dat niet leuk vinden... ik bedoel er worden afspraken gemaakt en het is natuurlijk de bedoeling dat beide partijen zich daaraan houden... Wat is anders het nut ervan??

Soms als ik bv mijn vriend zit te pesten, kietelen, of gewoon te knuffelen denkt hij regelmatig dat er meer achter zit wat absoluut niet het geval is... Dat is ook wel heel erg irritant hoor, dat je niet gewoon jezelf kan zijn zonder dat er meer achter word gezocht... Misschien staan de voelsprietjes ook wel eens teveel aan??

En ja de kusjes en knuffels zijn in elk geval voor mij heel belangrijk, dan voel ik dat hij van me houd en me lief vind...

Gister hadden we weer een biijzonder momentje.... Hij wilde knuffelen en hoe... hij hield me zo stevig vast, en allemaal kusjes...  :klap: ME SO IN LOVE!!!

Jeeeuhj!  :)

Ik zit met hetzelfde problee, ben ook partner van een asexueel iemand. Ze heeft net, door dat ik het heb aangekaart bij haar ingezien dat ze asexueel is. Ze had altijd wel door dat ze een probleem had met intimiteit en sexualiteit, maar heeft zelf nooit uitgezocht wat de oorzaak was. Dit heeft voor ellendig veel frustratie gezorgd binnen onze relatie, vooral langst mijn kant, maar een enkele keer zei ze ook wel dat ze her erg vond voor me dat ze nooit zin heeft. Ze had ook wel altijd een uitvlucht, 10-tallen heb ik er gehoord, maar uiteindelijk zag ik wel in waar het probleem zat, namelijk tussen haar 2 oren.
Ik ben er eindelijk in geslaagd van erover te praten met haar, dat was vorige week en ze heeft toen precies een licht gezien, zo van, hey dat ben ik inderdaad ook. Nu blijft echter de zaak of we er over blijven praten en tot een oplossing komen.

Uren slaap heeft het me reeds gekocht en ik zit echt wel op de rand van mijn relationele afgrond. Ik kan maar moeilijk aanvaarden dat ik in zo'n delicate situatie terecht gekomen ben, ok er schelen nog zaken in de relatie, maar als sexuele partner heb ik snel de reaktie van dit nog het ergste te vinden, 1x per jaar (en dan nog inspiratieloze) sex is niet wat het in het begin geweest is.

Dus hoe doe ik het? Veel mastruberen, fantaseren, frustratie doorslikken en ruziemaken (ja dat komt er spijtig genoeg veel van de laatste tijd)

Ik schrijf hier even wat gedachten neer, vandaar de slordige structuur, maar naarmate ik hier meer kom, zal ook mijn frustratie loop wat afnemen.

Pé,

Hoe lang hebben jullie al een relatie?
Je bent al een grote stap verder als je partner het kan benoemen en je kunt communiceren!
Hopelijk is dit na de tienallen uitvluchten weer geen uitvlucht om er even vanaf te zijn.
Ik lees bij meer ervaringen dat er "in het begin" geen problemen waren, dat snap ik vaak nog niet. Als er absolute sprake van aseksualiteit zou zijn dan kan het begin van een relatie naar mijn idee ook niet spontaan seksueel zijn geweest?

Je verzet je in het begin ertoe, om in "het plaatje te horen", maar dat hou je niet lang vol.
Op den duur verval je in je "eigen ik". :-\

Dus zoals ik schreef "niet spontaan"?

Je bent dan NIET sexueel, maar doet wel de handelingen, zoals een sexueel het doet.
Het komt NIET spontaan op, maar is meer een passieve houding, als ik uit eigen ervaring moet putten.

Ik denk dat je in het begin van een relatie ook nog extra moeite doet om de ander te plezieren, aan je te binden. Dit klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet. Het is logisch dat je dat doet. Je wilt er voor zorgen dat de ander je helemaal geweldig vindt, dus ga je (onbewust?) mee in dit soort dingen. Later neem je elkaar meer voor lief en verslapt de wil om de ander te plezieren. Het is al duidelijk dat je voor elkaar hebt gekozen, dus volg je meer je eigen gevoel, soms ten koste van de ander. Niet alleen op het gebied van seksualiteit, ik denk dat dit op heel veel vlakken geldt.

Citaat van: Stev op mei 29, 2008, 01:28:11 PM
Ook die "passie" komt bij mij niet van zelf. Ik moet er dus aan denken ???  dat ik hem regelmatig knuffel etc. Dit zal dus weer heel onbegrijpelijk klinken voor iemand die seksueel is, denk ik.

Hé, daar had ik gisteren nog een discussie over met m'n vriend: hij snapt niet dat ik niet uit mezelf kom knuffelen enz. Ik moet dat dus echt plannen: ik zie hem vrijdag, dus ik denk nu al "als ik binnen kom, geef ik hem een kus en een knuffel". Bizar é?!

Wat fijn dat anderen dit ook hebben! Ik dacht dat ik hier alleen mee zat...

Nog iets over dat "seksueel begin": ik vind dat eig normaal. In't begin doe je meer je best, je denkt er dan ook meer aan om dat te doen, want "het hoort zo". Dus het is niet uit behoefte of lust of spontaneïteit, het is omdat je eraan denkt. Dat is toch zo bij mij...

Wat nu? Maak uit of je het kan of niet. Ik besef dat een relatie met een aseksueel niet gemakkelijk is, en ik zou het zelfs aanvaarden als m'n vriend me daarvoor liet vallen. Maar dan NU en niet na ettelijke beloftes dat hij het wel aankan, en me wel graag ziet en mij boven seks verkiest enz.

Ik weet het niet, hoor. Volgens mij is het in beide gevallen even lastig. Je vriend kan en zou het menen dat hij het aankan etc. etc. net als jij of ik het in het begin van de relatie dachten aan te kunnen om "gewoon" seks te hebben. Na een kortere of langere periode kan de conclusie zijn dat het allemaal niet werkt zoals jezelf graag zou willen. In mijn relatie werkt het nu OK maar ik zou nooit durven zeggen dat het een blijvende situatie is.

Citaat van: Austen op juni 02, 2008, 07:55:48 PM
Wat fijn dat anderen dit ook hebben! Ik dacht dat ik hier alleen mee zat...

Dat is dan wederzijds  :)

Citaat van: Ereinion op juni 02, 2008, 12:56:06 PM
Ik denk dat je in het begin van een relatie ook nog extra moeite doet om de ander te plezieren, aan je te binden. Dit klinkt misschien negatief, maar zo bedoel ik het niet. Het is logisch dat je dat doet. Je wilt er voor zorgen dat de ander je helemaal geweldig vindt, dus ga je (onbewust?) mee in dit soort dingen. Later neem je elkaar meer voor lief en verslapt de wil om de ander te plezieren. Het is al duidelijk dat je voor elkaar hebt gekozen, dus volg je meer je eigen gevoel, soms ten koste van de ander. Niet alleen op het gebied van seksualiteit, ik denk dat dit op heel veel vlakken geldt.

Het zal wel zo zijn. Je legt het in ieder geval erg duidelijk uit.
Oké, in het begin doet iedereen zijn/haar best en daar is niks mis mee. Natuurlijk is alles dan rozegeur en maneschijn.
Maar als je tevoren wéét dat je aseksueel bent en dan een relatie, 'alsof' seksualiteit er bij hoort, instapt dan vindt ik het een oneerlijke start.
Ofwel een valse start.
Zelf heb ik daarmee andere ervaringen. Twee keer (om precies te zijn) startte er een relatie die goed voelde. Maar er werd wel "even " overlegd (en ook aangevoeld) hoe de ander -het- voelde.
En dan komt er in het begin iets of (nog) niets van, óf helemaal niets. En dat moet open kunnen zijn, anders is het voor mij een absoluut valse start.
Maar misschien is dat tussenstukje niet regulier?
Laat ik mijn gevoel als volgt samenvatten: zonder een onderling goed gevoel te hebben zou ik -het- niet kunnen. Dan moet de, in dit geval, vrouwelijke partner wel heel goed toneel kunnen spelen.
En dan komt het op een gegeven moment uit dat ze aseksueel is en de deuren dicht gaan.
Nou... dan gaat het dus mis.

Dit is misschien hard en confronterend neergezet, maar het is mijn gevoel daarover.

Hoi Jan, Ik snap je uitleg niet helemaal, sorry. Maar ik snap dat je je dan bedrogen kunt voelen als de partner het al wist. Alleen ook daar ligt het weer moeilijk. Want ze weet misschien dat ze een vermindert libido heeft, maar is in het begin ook zo verliefd dat ze daar overheen kan stappen en dus denkt dat het dit keer wel goed gaat komen, want in het begin gaat het toch ook goed? Soweiso, wanneer vertel je zoiets? Bij de eerste date? De tweede? De derde misschien? En wat als na een derde date (wat mij een mooi moment lijkt) de aseksueel verteld aseksueel te zijn en dus nooi sex te willen. Blijf je dan? Ga je dan weg vanwege de sex? Dat is voor een asexueel ook behoorlijk kwetsend. Dus ik snap je gevoel helemaal. Ik vind ook dat al een aseksueel het weet van zichzelf, dat deze het zeker moet zeggen. Maar het is niet zo simpel allemaal.

Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

Citaat van: Pinky op juni 03, 2008, 04:27:23 AM
Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

Idd, ik wist vb wel dat er "iets" was, dat ik een verstoorde relatie met seks had, maar niet dat het zo erg was, laat staan dat het naam heeft! Het is pas met mijn huidige vriend dat ik besefte dat er iets goed fout zat...

Pinky schreef : < Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'>

Inderdaad ! Je zou de mannen eens de kost moeten geven die zo denken ! En zo handelen ! Dus tja..

Citaat van: Austen op juni 03, 2008, 08:11:26 AM

Citaat van: Pinky op juni 03, 2008, 04:27:23 AM
Daarnaast dat ik denk dat er een heleboel aseksuelen rondlopen die de term niet kennen en dus niet weten wat ze hebben. En wat zeggen die dan? Oh ja, ik heb eigenlijk nooit zin in sex, dus als je een relatie met me wilt... Dan denken waarschijnlijk een boel mannen 'dan ga ik dat wel eens even veranderen!'.

Nogmaals, ik snap je punt wel. Eerlijkheid is altijd beter, maar soms weet de persoon in kwestie ook niet wat dat precies inhoud.

Idd, ik wist vb wel dat er "iets" was, dat ik een verstoorde relatie met seks had, maar niet dat het zo erg was, laat staan dat het naam heeft! Het is pas met mijn huidige vriend dat ik besefte dat er iets goed fout zat...

Ik wist het echt helemaal niet. En ik denk dat de meeste aseksuelen nu nog niet weten dat ze dit zijn. Hopelijk komt daar een beetje verandering in. Maar als je het wel weet moet je het zeggen. Maar, zoals Pinky al zegt, wanneer? Ik geloof niet dat ik in een volgende relatie (nu ik weet dat ik aseksueel ben) weer fanatiek het bed zou gaan delen met mijn partner. Dat kan ik zelf niet eens meer opbrengen nu ik weet hoe het zit. Dus ik denk dat de aseksuelen die dit doen, voornamelijk mensen zijn die niet weten dat ze dit zijn.
Het klinkt misschien gek, maar zelfs toen bleek dat het op dit gebied niet klikte tussen mijn vriend en mij heb ik nog lange tijd gedacht dat ik gewoon seksueel was en er iets anders aan de hand moest zijn. Pas toen ik de term aseksualiteit tegenkwam, begreep ik dat mijn vriend en ik verschillend waren.

Pinky,
Natuurlijk snap ik dat het heel moeilijk is om zoiets meteen te melden. Maar ja, bij uitstel wordt het nog moeilijker.

Ereinion,
Het niet weten begrijp ik niet helemaal,  het woord aseksueel hoef je niet te kennen om van jezelf te weten dat het je niet aantrekt?
En in je jeugd wordt er om je heen veel over gefantaseerd door andere pubers, daar denkt iemand dan toch ook over na, dan valt het je toch op dat je daar anders over denkt?

Ik ken een voorbeeld van iemand waar dat aan het licht kwam en die vroeg geduld aan de partner. Dat geduld zou hij nu nog moeten hebben na 25 jaar, maar hij is al een jaar of 15 geleden opgestapt om die reden. En dat met alle drama's die zich tussentijds af hebben gespeeld, dat wil je niet weten.
Daar was dan ook geen communicatie, dus er was volledig onbegrip.

Dus dat bedoel ik o.a. met een valse start.

En natuurlijk hoopt de andere helft als hij/zij verliefd is dat het te 'veranderen'zal zijn. Die partner kent het fenomeen in 99 van de 100 gevallen niet.

OK, even verduidelijken.

Dus we zijn 8 jaar samen. De eerste maand ging perfect, lekkere en veel sex. Maar algauw, door onvoorzichtigheid was ze zwanger en toen stortte de sexuele kant van de relatie in. Algauw ging het naar 1x om de 2maand en een jaar later hadden we nog &x om de 6maanden sex. Wat ik ook probeerde: massages, strelen, lieve woordjes, haar mee uitnemen, strelen, flirten, ... niets kon nog baten, ze had altijd wel een reden om niet over te gaan tot sex, voorspel kon wel, hoe meer hoe liever zelf, maar dan was't gedaan...
Frustratie alom en na verloop gebeurde het onvermijdelijke, ik werd verliefd op een andere vrouw, zonder daarin verder te gaan of haar te bedriegen. Ik bekende het en toen hebben we een zware periode gekend natuurlijk. Bon, na 3 jaar was er dus enkel nog een jaarlijkse routine sexbeurt, die totaal zonder lust afgewerkt werd, ze deed het om me een plezier te doen, niet dat ze dat zei, maar dat voel je natuurlijk. Knuffelen doet ze wel graag, maar de rest is taboe. Toch kwam er na 4 jaar nog een kindje bij, hetgeen de relatie er niet op heeft doen beteren.
We zijn nu 8 jaar na het begin van de relatie en hebben onze zoveelste ruzie achter de rug.

Vorige week heb ik haar eindelijk kunnen vertellen over het probleem dat ik dus denk dat ze heeft, en ze zag er inderdaad wel iets van in. Nu vroeg ik haar, om het debat gaande te houden, wat we nu gingen doen aan dit probleem, hoe vangen we dit op en wat kunnen we samen hier aan doen. Antwoordde ze doodleuk: "Ja maar, ge hebt zelf gezegd dat daar niks aan te doen is, dat dat een geaardheid is, en dat dat neit op te lossen is met middeltjes." Ja maar, ik heb ook nog wel die gevoelens he, ik kan die niet uitschakelen, ik heb nog wel mijn behoefte." antwoordde ik. Waarop ze doodleuk zegt: "Dan moet ge u maar een ander zoeken he!"  :-\ Mijn antwoord: "Euh, een beter antwoord was geweest, dat we er proberen gingen aan te werken en zien of we toch rekening houden met allebij." Waarop zei dan weer zegt dat zij altijd diegene is die moet geven en dat ik maar altijd neem. 1x per jaar sex hebben noem ik niet nemen hoor ...  :(
Met een zware ruzie nog achteraf met andere verwijten naar me toe. In die zoveelste ruzie heb ik relatietherapie voorgesteld en misschien eens een gesprek met een sexuoloog om ons beter in te lichten, maar daar wilt ze niet van weten en ze doet het maar af als geldklopperij... 'k heb genoeg geprobeerd dit op te lossen zene.

Dus ja, ik zit me nu echt af te vragen of ik er neit beter mee kan kappen, de kinderen ten spijt.

Help

Oei, dat klinkt wel wat egoistisch van je vrouw... Maar het was in ruzie, of ze had er nog niet goed over nagedacht? Blijven praten, en als praten altijd uitdraait in ruzies, schrijf haar dan een brief met je gevoelens. Als je het zwart op wit moet schrijven, kies je je woorden beter zodat je toch maar niet beschuldigend overkomt (in een ruzie is het nogal vaak "'t is uw schuld, ik krijg nooit iets, blabla", je kent het waarschijnlijk ook wel).

Citaat van: Jan op juni 03, 2008, 09:27:03 AM
Ereinion,
Het niet weten begrijp ik niet helemaal,  het woord aseksueel hoef je niet te kennen om van jezelf te weten dat het je niet aantrekt?
En in je jeugd wordt er om je heen veel over gefantaseerd door andere pubers, daar denkt iemand dan toch ook over na, dan valt het je toch op dat je daar anders over denkt?

Nee, ik wist het echt niet. Ik heb mijn vriend leren kennen toen ik 17 was. En daarvoor heb ik ook wel relaties gehad, en ik denk dat één daarvan ook om deze redenen is uitgegaan. Hij wou zoenen, ik niet. Ik denk dat ik toen een jaar of 15 was, in mijn ogen veel te jong voor dat soort dingen. Ik heb altijd gevonden dat seks iets was als je getrouwd was, of in ieder geval wanneer je volwassen was en met de man met wie je oud zou zijn. Niet vanuit religieuse redenen, maar ik vond het niet gek dat ik dat vond.
In mijn vriendengroepje hadden we het niet echt over deze dingen. Eén vriendin was er wat meer mee bezig en dat vonden we eigenlijk allemaal gek. Ik denk dat ik (zonder dat het opschepperig is bedoeld) een soort van overwicht heb op anderen. Dus gingen ze meer in mijn gedachtengangen mee en werd dat in ons groepje niet belangrijk gevonden ofzo. Dit klinkt anders dan ik het bedoel, waarschijnlijk. Er werd gewoon niet zoveel aandacht aan besteed dat ik duidelijk merkte dat ik anders was.
Ik was er gewoon niet zoveel mee bezig.

@ Pé,

Ik vind het ook niet aardig dat ze zulke dingen zegt, maar het was wel in een ruzie inderdaad. Misschien kun je haar overhalen om hier ook eens te komen kijken? Dat het een geaardheid is is inderdaad geen reden om er samen niet aan te willen werken, je hebt wel samen een relatie.
Ik hoop voor je dat er toch iets veranderen gaat.  :knuffel:

Klinkt als ik met mijn vriend, maar dan op andere gebieden. Wij gaan nu in relatietherapie. Dat wilde hij eerst ook niet, maar heb toen (schaam schaam) nog twee uur ruzie staan maken en hem uitgelegd dat dat precies de reden is dat ik in relatietherapie wil. Vanwege die ruzies. Ben niet expres gaan ruziemaken ofzo, maar dat geburde gewoon. En zowel hij als ik kon het niet stoppen op dat moment. Dus we gaan nu wel, ook al wil hij het liever niet.
Ik zeg niet dat het de goede methode is. Als je het gewoon met haar kunt overleggen zou veel en veel beter zijn. Maar goed, ik denk wel dat het belangrijk voor jullie is dat jullie hoe dan ook gaan praten. Met of zonder therapeut erbij!
Ik hoop werkelijk dat jullier er op één of andere manier uitkomen! Het liefst bij elkaar, ook voor de kindjes, maar als dat niet kan in elk geval zonder ruzie en onenigheid uit elkaar! Sterkte  :knuffel:

Nou Pé, het is een heel verhaal en goed duidelijk verwoord.

Ik begrijp dat je vast begint te lopen en dat proberen te communiceren niet werkt.
Je hebt haar nu zelfs een handvat gegeven door haar gevoel te benoemen.
Het klinkt niet als positief, maar ik zet de vraag toch even neer: kan het nu zo zijn dat ze het door jouw aangereikte woord 'aseksueel' nu tegen je arumentatie gebruikt om er van af te zijn?
Niet dat dat verder iets verschil aan de situatie zal geven, maar het kan een deur zijn om de discussie te sluiten en daarmee de broodnodige communicatie.

Je noemt nu een stukje geschiedenis en één ervaring, ik weet daaruit zo niet op te maken hoe de dagelijkse relatie gemiddeld loopt.
Het zal hopelijk niet altijd gepaard gaan met ruzie en dan kan je misschien momenten uitkiezen en alsnog je gevoelens trachten te bespreken. En dan misschien in kleine stukjes per keer?

Ereinion,

Ok, duidelijk!
Zo kan het ook gaan, maar dat er niets daarover besproken werd, of aan de orde kwam is denk ik niet helemaal doorsnee bij de gemiddelde vriendengroepjes. Vandaar mijn vraag daarover.

Ik zou het niet weten. Tegenwoordig in ieder geval niet meer denk ik, maar ik ben gelukkig iets ouder.  ;)

Citaat van: Jan op juni 03, 2008, 08:39:17 PM

Het klinkt niet als positief, maar ik zet de vraag toch even neer: kan het nu zo zijn dat ze het door jouw aangereikte woord 'aseksueel' nu tegen je arumentatie gebruikt om er van af te zijn?

Je noemt nu een stukje geschiedenis en één ervaring, ik weet daaruit zo niet op te maken hoe de dagelijkse relatie gemiddeld loopt.
Het zal hopelijk niet altijd gepaard gaan met ruzie en dan kan je misschien momenten uitkiezen en alsnog je gevoelens trachten te bespreken. En dan misschien in kleine stukjes per keer?

Wel, Ze gebruikt het inderdaad al als argument he, "er valt niks aan te doen" dus trek uw plan of zoek een ander.

En 't is zo dat we eigenlijk naast elkaar zijn beginnen leven hierdoor. Laatst zei ze nog dat ik altijd nors loop thuis, haar niet meer bekijk en er ook geen contact meer van af kan. Iets zegt me nu dus dat ze dat nog wel nodig heeft, maar ik moet eerlijk zijn en zeggen da'k dat niet meer doe om mezelf niet te kwetsen. VB gisteren, gezellig avondje uit, etentje, filmke, gezellig gestoei en dan plots thuis was't weer te laat ... Ik heb niet liggen mokken deze keer, wilde niet weer de avond afsluiten met ambras maar dat is nu net de reden van mijn afstandelijkheid, altijd die muur

Nu, dat is niet de enige reden van onze moeilijke relatie hoor, 't komt er gewoon bij en alles samen zorgt voor veel spanningen.

Thanks for the help anyway to all of you.

Hoop echt dat je er snel eens open en eerlijk over kunt praten. Zonder ruzie. Ik ga voor je duimen!  :knuffel:

Het klinkt alsof jouw vrouw druk bezig is nogal dubbele signalen uit te zenden in de communicatie naar jou. Daar maakt ze het ook beslist niet makkelijker op. En jij loopt vervolgens met de nare gevoelens rond.  :-\

Ik vind het niet echt dubbele signalen. Ze heeft vast wel behoefte aan contact, maar op een andere manier. Zij is bang dat (wanneer er iets gebeurd) jij meteen meer wilt, en jij bent bang dat je wordt afgewezen. Heel begrijpelijk. En dat ze tijdens een avondje uit vrijer is kan ik ook nog wel begrijpen, doordat je in het openbaar bent is het veilig. Wat er ook gebeurt, het zal geen seks zijn. Maar misschien merkte ze ook wel dat het bij jou bepaalde gevoelens opriep (of vermoedde ze het) en daarom ging thuis de deur dicht. Ik weet natuurlijk niet zeker of het bij haar zo werkt, maar bij mij wel.

Blijft voor jou heel vervelend. Ik hoop dat de opbouwende gesprekken toch nog op gang gaan komen. Het moet natuurlijk ook even tot haar doordringen.  :knuffel:

Citaat van: Ereinion op juni 04, 2008, 11:27:08 AM
Maar misschien merkte ze ook wel dat het bij jou bepaalde gevoelens opriep (of vermoedde ze het) en daarom ging thuis de deur dicht. Ik weet natuurlijk niet zeker of het bij haar zo werkt, maar bij mij wel.

Mijn partner noemde het ooit een "toetje". Ik kan me het ook herinneren, dat het bij me zo werkte. Een heerlijk avondje uit maar hoe later, hoe ongemakkelijker ik me ging voelen want je weet dat de seksuele helft hier niet "genoeg" aan heeft (klinkt negatief maar zo bedoel ik het niet) En dan ben je thuis (kinderen vaak weg of al diep in slaap...) en je wilt alles behalve dat natuurlijk...  :-\

Citaat van: zotte pé op juni 04, 2008, 08:43:24 AM
Wel, Ze gebruikt het inderdaad al als argument he, "er valt niks aan te doen" dus trek uw plan of zoek een ander.

Er valt misschien niets aan die aseksuliteit te doen maar wel aan je relatie!!!!!!! Of juist aan je relatie. Als ze het daarbij laat, dan is ze jou echt kwijt, denk ik (nog afgezien van de andere redenen van jullie moeilijke relatie waar je het over had).

Zo ik alles lees, en ook de reacties op Pé's verhaal dan wordt er langs elkaar heen geleeft en is er geen echte gesprekssituatie.
Ik zie het ook wel voor een deel dubbel.
Ik lees dat er signalen zijn en dat er gewoon gezellig wordt uitgegaan, maar daar tegenover staat ineens de afstand als Pé iets dichterbij komt.
En dan is er idd nu het toverwoord en tevens argument om Pé netjes op afstand te houden.

Als beiden de relatie serieus nemen dan zullen ook beiden tot gesprek moeten willen komen.

Natuurlijk, zeker.

En die gesprekken liggen echt moeilijk. Temeer omdat ik echt niet kan praten met haar. Waarom hoor ik jullie vragen? Omdat ze als het ware boven me staat tijdens die gesprekken. Ze slaagt er echt in om me te onderdrukken tijdens gesprekken of me het gevoel te geven da'k maar beter kan zwijgen want ik ben verkeerd en zij weet het beter. Ze is zeer dominant en ik wat timieder en dus trek ik mijn mond niet makkelijk open tegen haar. Dat begint te beteren daar ik het echt beu ben van me te laten wegdrukken, maar 't is altijd een strijd.

Soit, het feit dat de gesprekken niet vlotten, samen met het feit dat ze het probleem niet in ziet leiden er toe dat er uiteindelijk nooit iets opgelost geraakt. Nu weer, de storm is gaan liggen en nu doen we weer of er is niets gebeurd terwijl het nog altijd aan me knaagt. Ik ben van plan het adres van een therapeut op tafel te leggen om zo de dialoog terug op gang te brengen, ze moet namelijk weten dat bij mij de druppel op komst is.

Ik hou jullie wel op de hoogte.

groetjes

Het "probleem" zal ook nooit opgelost raken. Hoeveel je ook praat met elkaar, liefdevol naar elkaar toe bent, zeer veel geduld enzo, als je asex bent, kan je dat niet zomaar veranderen.
Je kan hoogstens een toneelstukje spelen, met net doen, of je het wel leuk vindt.
En op een gegeven moment val je dan toch weer door de mand.

Dus praten of niet, de relatie en het gevoel naar elkaar kan hier wel door veranderen, maar de sex wordt er niet vaker of anders van. :wave:

Maar hoe doen jullie dit dan? Ik hoor jullie altijd spreken over babbelen... maar jullie partner, gaat die en ik wil niemand hier tegen de borst stoten, maar gaan die dan sexloos leven? Hoe lossen jullie partners dit op? Hoe gaan zij er mee om? Hoe lossen jullie als koppels dit dan op? Zelf al heb ik zeer veel geduld, dan nog ondervind ik dat gemis en ja, begin er dan over te zagen. Da's niet leuk, voor beide partners niet, maar ik kan toch niet de enige partner zijn die hierdoor ook gefrustreerd rondloop of ben ik dan zo onbegripvol? Ik zou graag horen hoe jullie partners/als koppel het "oplossen".

Je bent zeker niet onbegripvol, anders was je hier nooit gekomen.

Lijkt me een goed plan om het toch door te zetten, Pé. Als jij denkt dat een therapeut kan helpen, dan moet je dat vooral proberen. Het klinkt een beetje alsof je een ruzie niet uit de weg kan gaan, door hoe zij doet. Dus als het op een ruzie uitdraait ligt het meer aan haar dan aan jou. Kom voor jezelf op, hoor!  :knuffel:

Hoe ik het heb 'opgelost' in mijn relatie? Door veel te praten hebben we een soort van compromis gevonden, waar we allebei wel tevreden mee kunnen zijn. Meestal dan, ik merk aan mijn vriend dat ook hij nog altijd soms gefrustreerd is. Moeilijk, maar ik begrijp het wel.

Ik ga even een link op zoeken voor je waar meer over dit onderwerp wordt gesproken!
Hier is die:
http://asexuality.org/du/index.php?topic=1251.0

Het is een behoorlijk lang onderwerp, maar ik denk dat je er wel wat aan hebt.  :knuffel: Het begin gaat voornamelijk over praten, maar er komt later ook aan bod wat sommigen voor oplossingen hebben.

Citaat van: zotte pé op juni 05, 2008, 02:20:40 PM
Maar hoe doen jullie dit dan? Ik hoor jullie altijd spreken over babbelen... maar jullie partner, gaat die en ik wil niemand hier tegen de borst stoten, maar gaan die dan sexloos leven? Hoe lossen jullie partners dit op? Hoe gaan zij er mee om? Hoe lossen jullie als koppels dit dan op? Zelf al heb ik zeer veel geduld, dan nog ondervind ik dat gemis en ja, begin er dan over te zagen. Da's niet leuk, voor beide partners niet, maar ik kan toch niet de enige partner zijn die hierdoor ook gefrustreerd rondloop of ben ik dan zo onbegripvol? Ik zou graag horen hoe jullie partners/als koppel het "oplossen".

Please, ik weet dat dat vrij genante vragen zijn voor jullie, maar ik heb eigenlijk nog altijd niks concreet gelezen?
't Komt er op neer dat mijn vriendin/vrouw (zijn niet getrouwd) me blijft afstoten en haar beloftes niet waar maakt, eergisteren had ze me gezegd dat we gisteren nacht zouden vrijen, en wat deed ze gisteren avond? Ze viel in slaap in de zetel natuurlijk  :banghead:
Moet ik dan echt andere vrouwen opzoeken achter 't gat?

Citaat van: zotte pé op juni 11, 2008, 10:40:15 AM
Please, ik weet dat dat vrij genante vragen zijn voor jullie, maar ik heb eigenlijk nog altijd niks concreet gelezen?
't Komt er op neer dat mijn vriendin/vrouw (zijn niet getrouwd) me blijft afstoten en haar beloftes niet waar maakt, eergisteren had ze me gezegd dat we gisteren nacht zouden vrijen, en wat deed ze gisteren avond? Ze viel in slaap in de zetel natuurlijk  :banghead:
Moet ik dan echt andere vrouwen opzoeken achter 't gat?

Je kàn zoiets niet beloven! Oké, ik heb die fout ook gemaakt, maar je kan die belofte niet volhouden. Weet dit, en denk hieraan als ze nog eens iets belooft. Zeg haar ook dat ze die beloftes niet meer mag uitspreken, maar ze in haar hoofd moet maken. Dat doe ik nu ook, en soms kom ik ze na, soms ook niet, maar ik kwets m'n vriend tenminste niet als ik m'n belofte niet houd.

Citaat van: Austen op juni 11, 2008, 10:47:42 AM

Citaat van: zotte pé op juni 11, 2008, 10:40:15 AM
Please, ik weet dat dat vrij genante vragen zijn voor jullie, maar ik heb eigenlijk nog altijd niks concreet gelezen?
't Komt er op neer dat mijn vriendin/vrouw (zijn niet getrouwd) me blijft afstoten en haar beloftes niet waar maakt, eergisteren had ze me gezegd dat we gisteren nacht zouden vrijen, en wat deed ze gisteren avond? Ze viel in slaap in de zetel natuurlijk  :banghead:
Moet ik dan echt andere vrouwen opzoeken achter 't gat?

Je kàn zoiets niet beloven! Oké, ik heb die fout ook gemaakt, maar je kan die belofte niet volhouden. Weet dit, en denk hieraan als ze nog eens iets belooft. Zeg haar ook dat ze die beloftes niet meer mag uitspreken, maar ze in haar hoofd moet maken. Dat doe ik nu ook, en soms kom ik ze na, soms ook niet, maar ik kwets m'n vriend tenminste niet als ik m'n belofte niet houd.

Mja, klinkt inderdaad wel juist. 'k Zal't onthouden ...

Hallo
Men zegt belofte maakt schuld,weet je wel.
Maar je vriendin kan inderdaad zo'n beloftes beter in haar hoofd maken,dat is ook veiliger om effectief ook niemand te kwetsen.
Zelf laat ik het meestal gebeuren in het week-end dit heb ik vooral geleerd uit deze site,dat ik vind wanneer je een relatie hebt het ook van twee kanten moet komen.
Hoe graag zou ik ook willen horen bij de vrouwen die sex vanzelf sprekend vinden,helaas zet mij maar in het plaatje/laag libido.
Maar nogmaals een goede babbel onder u tweetjes,misschien op een plek waar ze van weet dat er niks te gebeuren valt.
Als ze echt asexueel is zal je er niet veel aan kunnen doen,dan moet je je erbij neer leggen,wel te verstaan alleen.
Iemand die mij dwingt daar knap ik zowiezo op af,of vb.mijn man heeft al eens de gewoonte om na het douchen dood leuk naakt rond te lopen,voor mij geen probleem het doet me niets,wel doet het me iets als hij dan ook nog met zijn.... voor de tv komt staan.
Maar er warm voor lopen,now way,jammer voor hem.
Wat niet wil zeggen ik blijf aan mezelf werken en ben heel blij dat ik deze site gevonden heb,zo kunnen we af en toe ons ei eens kwijt. :wave:

@ zotte pé, ik heb nog eens nagedacht over jouw reactie, enneuh, ik vroeg me het volgende af:

- hoe sta jij tov de aseksualiteit van je vrouw? Kan je ermee leven of loop je constant gefrustreerd rond?
- Vind je seks heel erg belangrijk in een relatie, of kan je leven met wat minder?
- weet jij precies hoe zij zich voelt, en weet zij hoe jij je voelt?
- jij wil therapie, maar wat verwacht je daar dan van? Dat ze plots heel veel zin krijgt, of dat jullie beiden het beter kunnen plaatsen?

Nja, dit zijn ook zowat vragen die tot een constructief gesprek tussen jou en je partner kunnen leiden.

Ik wil je niet aanvallen, maar ik heb zo ook de indruk dat jij de optie "leven zonder / met weinig seks" uitsluit, en dat je alleen maar hoopt dat ze "normaal" wordt ipv water bij de wijn te doen... Maar, zoals ik al zei, dit is maar een indruk van mij, gebaseerd op je laatste posts  ;)

Ik heb het ook even tijd gegeven en er over nagedacht.
Austen, je hebt mooie vragen uit het hele onderwerp gefilterd die geven mij ook wat handvatten.

Citaat van: Austen op juni 11, 2008, 06:16:30 PM
@ zotte pé, ik heb nog eens nagedacht over jouw reactie, enneuh, ik vroeg me het volgende af:

- hoe sta jij tov de aseksualiteit van je vrouw? Kan je ermee leven of loop je constant gefrustreerd rond?
- Vind je seks heel erg belangrijk in een relatie, of kan je leven met wat minder?
- weet jij precies hoe zij zich voelt, en weet zij hoe jij je voelt?
- jij wil therapie, maar wat verwacht je daar dan van? Dat ze plots heel veel zin krijgt, of dat jullie beiden het beter kunnen plaatsen?

Nja, dit zijn ook zowat vragen die tot een constructief gesprek tussen jou en je partner kunnen leiden.

Ik wil je niet aanvallen, maar ik heb zo ook de indruk dat jij de optie "leven zonder / met weinig seks" uitsluit, en dat je alleen maar hoopt dat ze "normaal" wordt ipv water bij de wijn te doen... Maar, zoals ik al zei, dit is maar een indruk van mij, gebaseerd op je laatste posts ;)

Je hebt 4 vragen geformuleerd, ik zal er eens met mijn visie/gevoel op reageren:
1:
Als er in het begin wel vanalles is geweest, dan heeft dat valse hoop gegeven en dat stukje blijft een koppeling naar het heden.
Dus kan er sprake zijn van frustratie: Jazeker!
Er mee leven doet Pé al, maar als het hem goed zou voelen dan zat ie niet hier.

2:
Voor een niet Aseksueel mens is seks iets wat in het hele relatie verhaal past.
Is dat er niet dan is er iets wat gevoelsmatig niet klopt. In een goede relatie is seks gekoppeld aan liefde voor elkaar. Dus vraagt de seksuele partner zich af wat er allemal aan de hand is als dat stuk mist.
Dat klopt voor het gevoel niet.

3:
Op dit punt kan ik niet voor Pé spreken.
Ik denk dat hij wel WIL weten hoe zij zich voelt en dat zij zich steeds meer afsluit voor het onderwerp.
En dat is dan een communicatiestoring die overeind zal blijven totdat er een bom barst?

4:
In therapie moeten beide partijen er achter staan.

Uit het hele verhaal Pé blijkt dat de communicatie steeds vastloopt.
En Pé, dat is wel een concreet gegeven, en als dat niet lukt dan wordt het opstappen. Althans als je voor jezelf kunt kiezen, daar heb ook jij recht op!
Maar dat is een ernstige afweging waarbij je veel dingen op een rij zal moeten zetten (en doe dat voor jezelf een aantal weken op papier).

De reacties van je vrouw vindt ik ronduit bot en 'deurensluitend'.

Nog even over mijzelf: ik kan best langer zonder seks, maar als het 'idee' er is dat het zou zijn uitgesloten, dan kan ik het ineens niet.
Mensen zitten complex in elkaar, ik dus ook.....

Tot zover mijn gedachten, gr, Jan

Citaat van: Jan op juni 11, 2008, 09:11:48 PM
Ik heb het ook even tijd gegeven en er over nagedacht.
Austen, je hebt mooie vragen uit het hele onderwerp gefilterd die geven mij ook wat handvatten.

Citaat van: Austen op juni 11, 2008, 06:16:30 PM
@ zotte pé, ik heb nog eens nagedacht over jouw reactie, enneuh, ik vroeg me het volgende af:

- hoe sta jij tov de aseksualiteit van je vrouw? Kan je ermee leven of loop je constant gefrustreerd rond?
- Vind je seks heel erg belangrijk in een relatie, of kan je leven met wat minder?
- weet jij precies hoe zij zich voelt, en weet zij hoe jij je voelt?
- jij wil therapie, maar wat verwacht je daar dan van? Dat ze plots heel veel zin krijgt, of dat jullie beiden het beter kunnen plaatsen?

Nja, dit zijn ook zowat vragen die tot een constructief gesprek tussen jou en je partner kunnen leiden.

Ik wil je niet aanvallen, maar ik heb zo ook de indruk dat jij de optie "leven zonder / met weinig seks" uitsluit, en dat je alleen maar hoopt dat ze "normaal" wordt ipv water bij de wijn te doen... Maar, zoals ik al zei, dit is maar een indruk van mij, gebaseerd op je laatste posts ;)

Je hebt 4 vragen geformuleerd, ik zal er eens met mijn visie/gevoel op reageren:
1:
Als er in het begin wel vanalles is geweest, dan heeft dat valse hoop gegeven en dat stukje blijft een koppeling naar het heden.
Dus kan er sprake zijn van frustratie: Jazeker!
Er mee leven doet Pé al, maar als het hem goed zou voelen dan zat ie niet hier.
't Is gelijk Jan zegt, ik kan er mee leven, maar 1x /jaar is te weinig en in't begin kon ze er zich blijkbaar gemakkelijk mee veréénzelvigen daar we echt veel en leuke sex hadden in't begin van de relatie. Nu ja, heb dit hier al meer gelezen, maar 't geeft een gevoel van bedrog. Ja ik loop wel eens duidelijk gefrustreerd thuis rond.

2:
Voor een niet Aseksueel mens is seks iets wat in het hele relatie verhaal past.
Is dat er niet dan is er iets wat gevoelsmatig niet klopt. In een goede relatie is seks gekoppeld aan liefde voor elkaar. Dus vraagt de seksuele partner zich af wat er allemal aan de hand is als dat stuk mist.
Dat klopt voor het gevoel niet.
Ja ik kan leven met minder, maar te weinig is te weinig. Ik vind dat ik nu wel aan het absoluute minimum zit.

3:
Wel, ik weet enkel dat zij er geen drang voor heeft en dat ze er niet me bezig is. Ze heeft ooit eens gezegd dat ze het erg vond voor me, maar na haar laatste uitspraken heb ik er mijn vragen bij. Ja ze weet hoe ik me er bij voelt, maar ja "Dan moet ik maar een ander zoeken he"?

4:
In therapie moeten beide partijen er achter staan.
Ik hoop dat ze dan leert inzien dat een sexuele er net zoveel problemen mee heeft te leven zonder dan een asexuele met. En dat ze mij dan niet verder bagateliseert, want ik ben het die een probleem heeft in haar ogen. En ik moet dan maar wat gaan afkoelen. Ik hoop dat ze dan leert inzien hoe een man in elkaar zit, want ook daar wringt het. Ze is groot gebracht door haar moeder en heeft nooit een vader figuur in huis gehad, wat wilt zeggen dat ze enkel de moederlijke kant van een gezin kent.

Uit het hele verhaal Pé blijkt dat de communicatie steeds vastloopt.
En Pé, dat is wel een concreet gegeven, en als dat niet lukt dan wordt het opstappen. Althans als je voor jezelf kunt kiezen, daar heb ook jij recht op!
Maar dat is een ernstige afweging waarbij je veel dingen op een rij zal moeten zetten (en doe dat voor jezelf een aantal weken op papier).

De reacties van je vrouw vindt ik ronduit bot en 'deurensluitend'.

Nog even over mijzelf: ik kan best langer zonder seks, maar als het 'idee' er is dat het zou zijn uitgesloten, dan kan ik het ineens niet.
Mensen zitten complex in elkaar, ik dus ook.....

Tot zover mijn gedachten, gr, Jan

Even over de eerste stelling: In het begin ben je verliefd op elkaar, en wil je jezelf van je beste kant laten zien. En kijk je door een roze bril, en doet álles voor elkaar.
Na verloop van tijd, als de basis is gelegd, kom je weer meer tot je eigen IK. En ga je nadenken, over wat je wilt veranderen in de ander, dingen ontdekken die je niet wil, of juist wél.
En dan komt een asexueel tot de conclusie, dat sex iets is, wat niet (meer) goedvoelt.

En dat dát juist op een verliefde sexueel hard overkomt, tja, dat kan ik me helemaal voorstellen. Het ging toch leuk samen?
Vindt zij/hij me niet meer aantrekkelijk? Doe ik iets fout? Maar daar gáát het helemaal niet om. De liefde is er, en blijft, alleen de sex wordt anders, en de partner wordt juist meer zichzelf.
Maar dat het frustreerd, daarvan ben ik overtuigd. Dat is niet leuk. :banghead:

@ Ienepien, je hebt gelijk, bij mij zit dat ook zo. En ik heb het met hand en tand moeten uitleggen aan m'n vriend, maar hij begrijpt het eindelijk.

Zotte pé, ik was vooral "geshokeerd" door je vorige posts waarin je het had over "achter haar rug andere vrouwen zoeken" enz. Nuja, ik begrijp je ergens wel, maar ik dacht dat jij mss dacht dat jouw vrouw na therapie plots een oventje zou worden  ;) (wat een moelijke zin!)

Heb je trouwens al geprobeerd echt te communiceren met je vriendin? Evt via brief, als een gesprek toch altijd in ruzie eindigt? Als ze dan nog steeds de boot afhoudt, en niet wil praten, ga je toch alles eens op een rijtje moeten zetten...

Wel, ik weet enkel dat zij er geen drang voor heeft en dat ze er niet me bezig is. Ze heeft ooit eens gezegd dat ze het erg vond voor me, maar na haar laatste uitspraken heb ik er mijn vragen bij. Ja ze weet hoe ik me er bij voelt, maar ja "Dan moet ik maar een ander zoeken he"?

Ze komt ook hierin bot over, maar misschien is die reactie voor haar op dit moment de enige reactie die ze kan geven omdat ze er ook zelf niet mee om kan gaan?
Ik probeer het ook even vanaf de andere kant te bekijken.
Jullie zullen ergens een opening moeten vinden om het onderwerp bespreekbaar te krijgen.
Soms werkt het naar elkaar schrijven/mailen wel beter. Dan is er een toetsenbord in plaats van een mens die je zit aan te kijken.


Ik hoop dat ze dan leert inzien dat een sexuele er net zoveel problemen mee heeft te leven zonder dan een asexuele met. En dat ze mij dan niet verder bagateliseert, want ik ben het die een probleem heeft in haar ogen. En ik moet dan maar wat gaan afkoelen. Ik hoop dat ze dan leert inzien hoe een man in elkaar zit, want ook daar wringt het. Ze is groot gebracht door haar moeder en heeft nooit een vader figuur in huis gehad, wat wilt zeggen dat ze enkel de moederlijke kant van een gezin kent.

Dat is duidelijke taal en ik kan het ook helemaal volgen.
Moeder heeft mannen mogelijk al neergezet als enge wezens die niet te vertrouwen zijn, ik weet de oorzaak overigens niet voor wat betreft dit eenouder gezin.

En iemand anders (erbij?) zoeken? Dat wordt weer een verhaal apart.

@ Ienepien,
Dat is jouw verhaal, maar het kan na een bepaalde tijd van positieve ervaringen heel goed voor de ander overkomen als bedrog.
En ik snap dan niet dat door die roze bril een aseksueel ineens voor bepaalde tijd seksueel is geworden.
En dan weer niet....
Misschien is dat naar mij toe uit te leggen, maar zo gaat het er bij mij ff niet in, dat snap ik niet. Of het is toch bedrog??

Ik zelf kan het wel relativeren, maar ik zet wel eens meer iets zwart/wit neer om dat uitgefilterde punt vast te houden.
En daarbij blijf ik het uitstel van executie vinden. Ik heb een vriendin die het meteen heeft gezegd en dan nog is het vreemd om te snappen voor een seksueel mens. Maar goed, die heeft in de tijd ook geleerd om het maar meteen mee te delen omdat het in haar verleden ook drama's heeft opgeleverd.
Zoiets past helemaal niet in je wereld. Pé gaf dat eigenlijk ook aan én die refereerde aan het, wél voor hem, seksueele stukje in het begin.
Dan is het extra moeilijk en zeker als je communicatief met kluitjes in het riet wordt gestuurd.

Ok, laat me nog even dit zeggen, ik dank jullie alvast voor de wijze raad en het medeleven dat ik hier gevoeld heb.

Een tijd geleden toen we wel aan het praten waren en ik haar vroeg waarom we dan wel zo'n fijne sex hadden in't begin, dan antwoordde ze: "Omdat dat nu eenmaal zo hoort in't begin" ...

ik vermoed wel dat julle snappen hoe ik reageerde ...  ???

Dank alvast voor de steun, jullie zijn fijne mensen ...  :handschudden: :knuffel:

Citaat van: zotte pé op juni 13, 2008, 11:15:58 AM
Een tijd geleden toen we wel aan het praten waren en ik haar vroeg waarom we dan wel zo'n fijne sex hadden in't begin, dan antwoordde ze: "Omdat dat nu eenmaal zo hoort in't begin" ...

ik vermoed wel dat julle snappen hoe ik reageerde ... ???

Juist. Die reactie van je vrouw beaamt helemaal waar ik op doelde.
Logan heeft het nog eventjes fijner uitgelegd, met voorbeelden erbij.
Dat is precies zo ik het bedoelde. Dank je Logan. :handschudden:

Maar Jan, jij blijft vasthouden aan het woord sexueel. Iemand die in het begin wél sexueel was......
Dat IS dus geen sexueel, maar een poosje een sexuele daad doen, door een roze bril.
En het is zéker geen bedrog, zoals jij het noemt. Of een valse start, zoals je ook eens zei.

Ik erger me er aan, dat je blijft hameren op bedrog, de asexueel is gewoon niet sexueel, zal nooit sexueel worden, maar kan voor de lieve vrede wel sexuele daden doen.
En de een kan het wel, en de andere is daar wat meer egoïstisch over, of gruwt ervan.

Ienepien schreef: < Ik erger me er aan, dat je blijft hameren op bedrog, de asexueel is gewoon niet sexueel, zal nooit sexueel worden, maar kan voor de lieve vrede wel sexuele daden doen. En de een kan het wel, en de andere is daar wat meer egoïstisch over, of gruwt ervan. >

Ik reageerde bewust niet. Maar ben het wel met Ienepien een.

Ik schreef al dat ik het zwart wit neer zette. En wel omdat Pé dat naar mijn idee zo voelde.
Ik zie dat je je ergert, maar een forum is er om meningen te kunnen geven, of om dingen die een ander zo beleeft met andere woorden te bevestigen of duidelijk te krijgen. En de gevoelens van a- en seksuele mensen lopen nu eenmaal niet paralel. Daar gaat dit hele forum ongeveer over.

En Pé heeft het in den beginne wel zo ervaren zoals ik het benoemde. Er leek toen eerst niets aan de hand uit het oogpunt van een seksueel persoon:

Een tijd geleden toen we wel aan het praten waren en ik haar vroeg waarom we dan wel zo'n fijne sex hadden in't begin, dan antwoordde ze: "Omdat dat nu eenmaal zo hoort in't begin" ...

Ik zou dat ook raar vinden en er niets van snappen, ik zal die 'lelijke woorden' niet meer herhalen, maar dit vindt ik geen positieve opmerking.

Vinden jullie het dan gek dat ik het kort door de bocht zo heb benoemd? Met zo'n opmerking van een partner (en zonder de kennis die ik middels dit forum heb) zou ik ook niet gaan juichen..

Dus Ienepien en Peter, voor de partner kwam deze vrouw eerst over als seksueel en later bleek dat weg te blijven niet. Daar doelde ik dus op.

Oké, begrepen. :knuffel:

Ik wil ook nog even een duit in het zakje doen. Ik ga het niet hebben over het specieke geval van Pé, omdat ik de situatie natuurlijk niet ken, maar wat ik zeg is meer algemeen bedoeld.

Er wordt door veel partners van aseksuelen gezegd dat ze zich soms bedrogen voelen als er in het begin wel seks is geweest. Hoewel ik dat gevoel natuurlijk best kan begrijpen, denk ik dat deze conclusie lang net in alle gevalllen eerlijk is. Bedrog houdt namelijk impliciet voorbedachte rade in en ik denk dat dat niet altijd zo is. Wanneer je aseksueel bent maar niet van het bestaan van aseksualiteit afweet zul je misschien wel al eerder tegen problemen aan zijn gelopen, maar dat betekent niet dat die persoon direct weet dat het probleem bij hem of haar ligt. Is het dan zo vreemd om in een nieuwe relatie alles opnieuw op te pakken in de hoop dat het die keer wel lukt? Wordt aseksuelen niet vaak genoeg verteld dat ze zich aanstellen en dat ze seks echt wel leuk vinden als ze de juiste partner hebben gevonden? Kun je het iemand dan echt kwalijk nemen de hoop te hebben dat het vanzelf beter wordt of de hoop dat het dit keer echt de ware is?

Ik wil hiermee alleen zeggen dat aseksualiteit niet iets is waarvan je zomaar weet dat je het bent. En natuurlijk is het erg hard om er na verloop van tijd achter te komen dat je relatie in het begin gebaseerd is op een "leugen", dat wil ik ook zeker niet bagatelliiseren, maar ik denk niet dat je altijd gemakkelijk van schuld kunt spreken in dit soort gevallen.

Heel duidelijk geformuleerd, Jovi. :knuffel:

zware materie he? Miljaar, nu begin ik me schuldig te voelen over de reactie's die ik soms gaf  :banghead:

Citaat van: Ienepien op juni 12, 2008, 01:44:27 PM
Even over de eerste stelling: In het begin ben je verliefd op elkaar, en wil je jezelf van je beste kant laten zien. En kijk je door een roze bril, en doet álles voor elkaar.
Na verloop van tijd, als de basis is gelegd, kom je weer meer tot je eigen IK. En ga je nadenken, over wat je wilt veranderen in de ander, dingen ontdekken die je niet wil, of juist wél.

Daar kan ik dus zo boos om worden hé, je moet toch altijd je best blijven doen... Liefde is voor mij de beste persoon zijn die je kan zijn, dat veranderd niet in de loop der jaren. De verliefdheid word misschien anders ja, daar kan ik me wel enigzins in vinden maar om van de een op de andere dag seks maar meteen uit te sluiten... Sorry dat ik zeg maar vaak vind ik het heel egoistisch... Een asexueel wil het niet dus is het er niet... Hallo, waar is je partner dan?? Die heeft toch net zoveel rechten als de ander, er word maar verwacht dat de sexuele partner er genoegen mee neemt dat er geen sex is... Wat nou als de sexueel eens zou zeggen, ik wil dat er seks is en wat jij er bij denkt ok leuk maar dat veranderd niks??? Dan zouden we toch wel in een heel andere situatie terecht komen... Toch is het een feit dat de sexueel altijd de gene is die zijn/haar gevoel op zij moeten zetten. Daar word ik zo af en toe echt niet goed van...
Punt 2: elkaar veranderen? waarom ben je dan uberhaupt met die persoon in zee gegaan. Je kunt proberen iemand te veranderen maar het aard van het beestje zal altijd hetzelfde blijven... Dat je meer jezelf kunt zijn na een tijdje is absoluut waar, is een dagje zonder make up, lekker in je huispak voor de tv. Niet meer iedere week maar 1 x in de maand de ramen zemen... Maar om dan seks maar weer meteen uit te sluiten... Sorry maar ik vind dat niet jezelf kunnen zijn, ik vind dat veranderen in een totaal ander persoon dan waar je partner een relatie mee begonnen is... En dat vind ik niet helemaal eerlijk.

Citaat van: Jovi_Hobbes op juni 15, 2008, 04:38:59 PM
Ik wil ook nog even een duit in het zakje doen. Ik ga het niet hebben over het specieke geval van Pé, omdat ik de situatie natuurlijk niet ken, maar wat ik zeg is meer algemeen bedoeld.

Er wordt door veel partners van aseksuelen gezegd dat ze zich soms bedrogen voelen als er in het begin wel seks is geweest. Hoewel ik dat gevoel natuurlijk best kan begrijpen, denk ik dat deze conclusie lang net in alle gevalllen eerlijk is. Bedrog houdt namelijk impliciet voorbedachte rade in en ik denk dat dat niet altijd zo is. Wanneer je aseksueel bent maar niet van het bestaan van aseksualiteit afweet zul je misschien wel al eerder tegen problemen aan zijn gelopen, maar dat betekent niet dat die persoon direct weet dat het probleem bij hem of haar ligt. Is het dan zo vreemd om in een nieuwe relatie alles opnieuw op te pakken in de hoop dat het die keer wel lukt? Wordt aseksuelen niet vaak genoeg verteld dat ze zich aanstellen en dat ze seks echt wel leuk vinden als ze de juiste partner hebben gevonden? Kun je het iemand dan echt kwalijk nemen de hoop te hebben dat het vanzelf beter wordt of de hoop dat het dit keer echt de ware is?

Ik wil hiermee alleen zeggen dat aseksualiteit niet iets is waarvan je zomaar weet dat je het bent. En natuurlijk is het erg hard om er na verloop van tijd achter te komen dat je relatie in het begin gebaseerd is op een "leugen", dat wil ik ook zeker niet bagatelliiseren, maar ik denk niet dat je altijd gemakkelijk van schuld kunt spreken in dit soort gevallen.

Tot op een bepaalde hoogte mee eens, maar toch ook niet... Ook al hoop je dan mss het beste in een nieuwe relatie, je kan mij niet wijsmaken dat er niet in je achterhoofd een stemmetje zit die je verteld dat je kans erg groot is dat je wel degelijk een "sexueel probleem" zou kunnen hebben.

Zo bv de opluchting in mijn vriend zijn stem toen ik zei dat ik seks niet het aller belangrijkste vind in een relatie, neem van mij aan, die reactie sprak al meer dan duizend woorden. Ik vind het niet de schuld van mijn vriend maar wel zijn issue... waar hij wat aan moet gaan doen, wat maakt me weinig uit, zoek hulp op een forum, bij een therapeut, leer erover en wat je er evt aan zou kunnen doen en veranderen wat mss wel mogelijk is en als er geen oplossing of compromi is dan ook eerlijk zijn en niet verlangen dat iemand bij je blijft. Als je er niets aan wilt doen, laat dan je partner in godsnaam los, want ik denk niet dat een asexueel helemaal beseft wat dit voor de sexuele partner inhoud en hoeveel emotionele schade dit met zich mee brengt.

@zotte pé, ik heb hier ook een hoop geleerd maar je schuldig voelen over de dingen die je hebt gezegd... Niet doen, als jij niet goed weet wat er aan de hand is en waarom en dan ook nog vaak zulke reacties krijgt, of dat er beloftes worden gedaan... Dan mag en moet je jezelf zelfs uiten zoals jij denkt dat dat goed is.
Wanneer iemand van je verwacht dat je lief en begripvol reageerd mag je dan mss wel eerst even weten wat er echt aan de hand is...

post verwijderd op vraag van gebruiker

In alle voorgaande reacties staan m.i. veel wijsheden die heel veel gevoel en ervaringen duidelijk maken  :knuffel:

Ik heb er op het moment niets aan toe te voegen; dit wordt / is een topic om te onthouden en om nieuwe leden op te wijzen, er staat naar mijn idee heel veel nuttigs in en ook nog kort samengevat.

Het geeft de mogelijke beginsituaties van relaties weer waarbij aseksualiteit een mogelijke rol kan spelen. Voor iedereen heel nuttig!

Zotte Pé is zo 'zot' nog niet, dus Pé: je niet schamen voor je postings, maar wees er trots op dat je het zo duidelijk hebt neer kunnen zetten!

Mijn 'stellingen' tussendoor prikken af en toe, maar dat zijn jullie inmiddels toch wel een beetje gewend van mij?
Misschien werkt dat uiteindelijk wel weer mee m.b.t. de drive om verder te denken?

Citaat van: Jan op juni 16, 2008, 08:02:38 PM
Zotte Pé is zo 'zot' nog niet, dus Pé: je niet schamen voor je postings, maar wees er trots op dat je het zo duidelijk hebt neer kunnen zetten!

Ik denk dat Pé het niet over de postjes híer had, maar thuis, tegen z'n partner! :-\

Citaat van: Ienepien op juni 17, 2008, 02:41:44 PM

Citaat van: Jan op juni 16, 2008, 08:02:38 PM
Zotte Pé is zo 'zot' nog niet, dus Pé: je niet schamen voor je postings, maar wees er trots op dat je het zo duidelijk hebt neer kunnen zetten!

Ik denk dat Pé het niet over de postjes híer had, maar thuis, tegen z'n partner! :-\

:) En gelijk heb je. Maar 'k heb in ieder geval veel geleerd op dit forum, van iedereen.
Nu, 'k heb haar deze morgend nen brief geschreven met daarin da'k duidelijkheid wil over onze relatie en hoe zij denkt dat ze gaat verlopen, want eerlijk gezegd heb ik er zwaar mijn twijfels over, 't is nl niet alleen de sexualiteit die wringt.
Ach ja, wat het verloop ook is, nen dikke merci aan iedereen.

S.A.

Dat vind ik erg moedig van je! Ik hoop ook dat er nu duidelijkheid komt. Dat hoop ik echt!  :knuffel:

Negatief gevolg!
Ze wilt niet samen naar een peut, heeft geen brief terug geschreven maar me meteen dan maar gevraagd hoe we het gaan regelen (uit elkaar gaan) want ja, ik heb een probleem met de relatie (ontkenning allom van haar dat er een probleem is)
Triestig einde, maar 't is 't beste zo, ik heb er genoeg mijn tijd ingestoken....

Jammer voor je. Maar misschien inderdaad maar het beste.
Als je alles weer op de rails hebt, en terugkijkt na een tijdje, dan weet je pas, of je het juiste hebt gedaan. :knuffel:

Hmm...ik denk dat zij het dan ook allang zat was. Anders ga je toch niet zomaar ineens uit elkaar. Ik vind dit heel erg rot om te horen voor je! Heel veel sterkte de komende tijd en hopelijk kunnen julie toch als vrienden uit elkaar gaan.

Veel sterkte voor de toekomst Pé!
Ik denk dat je de duidelijjkheid nu boven water hebt; haar reacties waren al eerder niet geweldig sociaal en oplossingsgericht.
Knap dat je de confrontatie op papier hebt gezet om een laatste ingang te zoeken.

Misschien kan je iets met Jan, die is ook "van de andere kant" en voelt jou ook goed aan.  :knuffel:

Sorry, ik had het tegen Pe.

post verwijderd op vraag van gebruiker

Nee, die "andere kant" bedoel ik niet.............................
Jan kan hem helpen om dingen te begrijpen enzo. Die denkt hetzelfde. ;D

post verwijderd op vraag van gebruiker

Citaat van: Ienepien op juni 19, 2008, 10:05:05 AM
Misschien kan je iets met Jan, die is ook "van de andere kant" en voelt jou ook goed aan.  :knuffel:

Ik begreep wel wat je bedoelde hoor Ienepien. Maar hier bestaan er meer andere kanten dan elders... ;D

Hela hela, 't is niet omdat het misliep met mijn madam dat ik opeens achter de mannen aan ge he  :rollol:

 :rollol: :rollol: :rollol:

Tsja, wie weet was je vrouwen wel zo zat.... je zou niet de eerste zijn!  ;)

 :rollol:

Pé, een dikke  :knuffel: van mij. Ik hoop dat je in de toekomst gaat vinden wat je zoekt! En als je zin hebt om te blijven hangen op dit forum... maar dat wist je al.

Ik vind dat je super veel gedaan hebt voor je ex en je relatie, maar soms werkt het gewoon niet. Je verdient het anders!

Update van de zaken:

Tijdens een ultiem (goed) gesprek, waarin echt al zaken gelijk den inboedel en de kinderen verdeeld werden en de toekomst besproken werd heeft ze dan toch toegegeven aan mijn eis van relatietherapie.
'k Heb die verandering van gedacht positief opgenomen en alvast een therapeute bij ons in de buurt gezocht (eigenlijk doorgekregen via via).

Maar er zijn dus mogelijks beteringen op komst, we zien wel.

Allesinds, sinds die babbel is de sfeer weer goed, we doen weer beide ons best en 't is terug plezanter.

Ik hou jullie wel op de hoogte.

Sorry als dit een soap begint te lijken  :-[

Ik vind het ook leuk om te horen. En met in je achterhoofd al die dingen, die je ondertussen van dit forum weet, die zullen je zeker helpen om meer begrip voor elkaar te hebben.
Veel succes, en ik hoop, dat het allemaal goed gaat. :knuffel:

Dat hoop ik ook! Wellicht in een LAT relatie...maar dat is ook belangrijk voor de kids! Dat papa en mama uit elkaar ook een goede relatie hebben!

Wat fijn! Toch weer wat licht aan de horizon!

Fijn dat je dat even gepost hebt, Pé! Het klinkt positief, ik hoop dat je een therapeut vindt die goed bij jullie past en iets voor jullie kan betekenen!  :knuffel:

Dat hoop ik ook!

ik zit met het zelfde probleem mijn vriend denkt dat hij ook zo is we hebben al veel ruzie er over gehad ik wil hem wel geloven maar het is zo moeilijk zonder enige echte bevestiging we zijn nog maar 2jaar samen en ik weet echt niet wat ik moet doen !!hij vind het ok wel erg maar ik voel me echt dan niet meer geliefd + hij was mijn 1ste.kan iemand mij hierover meer uitleg geven aub

Hallo Blackrose.
Iedere nieuwe die hier komt, krijgt eerst een stukje  :cake: toegestopt.
En dan ga ik je vertellen, dat je even moet kijken bij de FAQ, die vindt je bovenaan links, het paarse hokje.
En daarna hoop ik, dat je al wat wijzer geworden bent.

Maar stel gerust nog meer vragen. Misschien wil je vriend ook eens hier komen kijken? :wave:

Welkom Blackrose!  :cake:

Ienepien geeft goede adviezen! Als je geen antwoorden kunt vinden, mag je hier alles vragen. En als je geen zin hebt om naar de antwoorden te zoeken, mag je ook meteen je vragen posten!

Welkom Blackrose !  :cake: ?

Welkom Blackrose  :cake: , hopelijk vind je hier wat antwoorden en kun je samen met je vriend oplossingen vinden. Stel gerust alle vragen die je maar hebt, wij doen onze best ze te beantwoorden.

Wat geweldig zo'n forum... Dit is echt een onderwerp dat je niet met andere mensen bespreekt en nu kan het wel (anoniem) en ook nog met ervaringsdeskundigen.

Ik heb een relatie van 4,5 jaar met een hele lieve man. We houden heel erg van elkaar, maar op het gebied van seksualiteit zijn er moeilijkheden. Ik heb zelf altijd een stereotyp beeld gehad van mannen. Mannen houden van seks. Klaar! Maar toen kreeg ik een relatie met mijn man en toen bleek dat dus niet zo te zijn! In het begin was de passie er nog wel maar die was snel over. Van hem hoeft het allemaal niet zo. Ik betrok het heel erg op mezelf en dacht dat hij mij niet mooi vond of dat hij niet genoeg van me houdt. Inmiddels weet ik dat dat niet zo is en dat hij wel ontzettend veel van me houdt. Toch voel ik me afgewezen als ik een poging doe en hij me het liefst wegduwt. Er komt dan weer een stemmetje in me naar boven dat zegt: Je wordt afgewezen, hij wil je niet...   Dat maakt me verdrietig en daardoor wordt het nog meer beladen. Het lijkt soms zo'n vicieuze cirkel. Ik hou zoveel van hem en die intimiteit wil ik zo graag met hem delen, maar dat gebeurt dus maar heel af en toe en alleen op mijn initiatief. Het gaat dan denk ik voor mij niet zozeer om de seks zelf, maar om de intimiteit en de passie, zoals ik hier ook al meer heb gelezen. Lastig probleem. Het ene moment kan ik het wel accepteren, het andere niet en dan hebben we weer een discussie die voor mij eindigt in huilen en voor hem in een rotgevoel.

Fijn, dat je ons gevonden hebt. :klap:

Zo herkenbaar wat je schrijft, vooral die laatste zin!

Ik hoop dat je veel zult hebben aan de verhalen op dit forum. Fijn om te lezen dat je hebt geleerd dat je man je niet afwijst omdat hij niet van je houdt, want seks en houden van staan voor aseksuelen eigenlijk compleet los van elkaar. Zijn er wel andere manieren waarop hij jou kan laten blijken hoeveel hij om je geeft?

Hoe doen jullie het?

De eerste maanden van mijn relatie was de seks best goed. Het werd al snel minder dus ging ik telkens meer masturberen. Daar was na een tijdje ook de lol van af. Het vreemde is dat de behoefte er is maar dat ik mezelf bijna niet meer kan bevredigen. Sexfilms of iets dergelijks vind ik niks aan. Vreemdgaan is ook geen optie. Dus....de frustratie wordt alleen maar groter. De behoefte is er zeker maar ik heb geen idee hoe ik hier nog vorm aan moet geven. De reden daarvoor is denk ik dat ik de genegenheid mis, de intimiteit.

Dan zal je toch moeten gaan praten.
Misschien is het mogelijk, dat je vriendin je bevredigd? Als ze er niet van walgt?
En dat je dan afspreekt, dat zij bepaalde zones heeft, waar je niet aan mag komen ofzo? :-\

Heb zelf al vaker voorgesteld om mezelf te bevredigen als we samen zijn maar zelfs dat wilt ze niet.

Zelfs niet, als je belooft om niet aan haar te komen? :-\

Nee zelfs dan niet. Heb het al zo vaak voorgesteld. Hoe triest ook maar het zou voor mij veel uitmaken om te masturberen met haar erbij.

Ik kan hlemaal met je meevoelen. Jammer, dat ze dat niet wil/aankan. :knuffel:

sterker nog...ze zegt dat ze niet aan mijn eisen kan voldoen. Als ze dat zegt valt mijn mond open. Ik eis helemaal niets. Ben na al die jaren al te vreden met mezelf bevredigen naast haar....

Zucht............ :banghead:

zucht?

ze is wel heel mooi, jong, lief, zorgzaam, knap, slank, grappig, leuk, een goede moeder...en vast nog veel meer dus....  :)

Hé, je kan ook positief over haar praten. ;D

Gelukkig wel! Tsja, niet ieder mens is alleen maar slecht ...  ;)

Als het goed is zijn de goede en slechte eigenschappen in een mooie balans, zodat er goed mee te leven valt. Want zeg nou zelf, iemand die altijd maar vrolijk en positief is en waar alles bij lijkt te lukken. Dat is uiteindelijk ook dodelijk irritant. Maar soms slaat de wijzer ook de andere kant uit. En dan wordt het houden van wel flink op de proef gesteld.  :knuffel:

Maar natuurlijk zijn er ook positieve kanten aan haar. Daar begon ik al mee. Anders had ik allang weg geweest. Ik voel me ook al schuldig over wat ik hier allemaal vertel. Maar feit blijft wel dat het gebrek aan intimiteit en sex al het goed overschaduwd.

Waarom zou jij je daar schuldig over moeten voelen. Het is jouw ervaring. Ik weet ook dat mijn vriend niet alles aan mij positief vind. En gelukkig maar, want anders zou ik ook gek worden. Iemand die alles positief vind is vaak iemand die in een psychisch niet zo gezonde periode van zijn leven zit. Het voelt dan ook totaal niet echt aan. Het is niet leuk om te horen of om te lezen natuurlijk, maar ja... de waarheid is vaak hard. En dat is niet iets wat altijd verborgen kan blijven. Ik heb ook geleerd de vuile was niet buiten te hangen. Maar goed, soms moet het ook even gelucht worden voor het de nu nog volle wasmachine in gaat. Want een stinkend huis wil niemand!

Ik heb zelf niet zo'n problemen de was buiten te hangen, vuil of schoon, maar ik weet dat mijn vriendin dat wel heeft. Ze speelt naar de buitenwereld nog steeds mooi weer. Ze heeft zelfs het lef mijn bijvoorbeeld mijn zus erop te wijzen dat ze moet werken aan haar relatie (haar man klaagde over gebrek aan intimiteit en sex)

Dat soort mensen weten wel altijd met een vingertje naar een ander te wijzen, terwijl ze zelf.............
Het kan natuurlijk ook gewoon zo zijn, dat ze het bij zichzelf gewoon niet ziet, dat ze het ontkent, en dat ze jou maar een zeur vindt.

ja denk ook wel dat ze dat toen dacht. Nu weet ze wel beter denk ik...

Ik denk dat het meer onmacht is. Ze weet heel goed dat het bij jullie ook fout zit, diep in haar hart. Maar toch durft ze daar niet over te praten. Het is altijd makkelijker een ander advies te geven dan het zelf op te volgen. Maar misschien kun je haar aanmoedigen op een andere manier met haar zus te praten. Als ze allebei op dezelfde manier op seks en intimiteit reageren... Dan heeft ze iemand die haar begrijpt.

het gaat om mijn zus, niet de hare.

net vroeg ze of ik mee ging naar bed. aan de ene kant heb ik zin in sex maar ik kan het bijna niet meer. toen ik zei dat ik niet wist of ik mee naar bed wilde ging ze naar boven en zei ...ik zie het wel.
nu zit ik weer hier...zij is naar bed....
ik weet echt niet meer hoe ik met haar moet vrijen. weer verdrietig en eenzaam....

 :knuffel:

Zucht...........hier moet je toch zelf een oplossing voor vinden.
Praten, praten, praten..................... :knuffel:

Paul,

Ik lees al ff mee en ik kan je gedachten en belevingen wel volgen.
Een vrouw of man die een vorm van aseksualiteit heeft of beleeft kan heel goed stapelgek op een partner zijn.
Die partner heeft hormonen, is dus een mens.
Maar de aseksuele partner snapt daar lichamelijk of op hormonengebied niets van.
Vervolgens kan zoiets bij de seksuele partner een eigen leven gaan leiden dat, zodat die remming van de andere kant ongeveer een obsessie wordt.
Voor de aseksuele partner is het een erg dubbel en vooral moeilijke kwestie; die is gek op je, maar mist het stuk wat jij wel hebt.
Hij/zei kan dan gaan 'compenseren' door het naar buiten toe af te dekken met populaire praat.

Dat is een gegeven wat steeds weer voor een machteloos gevoel zal zorgen omdat je met je partner niet op één lijn zal komen op dat gebied.

Absolute uiting van gevoelens, het met elkaar kunnen bespreken is eigenlijk erg belangrijk om een dergelijke relatie in stand te kunnen houden.

Dus er over praten.

(ik heb dit niet uit een boekje, maar uit eigen ervaring)

dank je jan maar dat is het probleem, ze heeft er nog nooit (uit zichzelf) over gepraat en als ik er over begon was het gesprek snel afgelopen. Ik weet het niet of tranen...
Zo gaat het tot op de dag van vandaag...Het probleem wordt alleen maar groter

"Ik weet het niet" komt bekend voor.

Die paar woorden kunnen zoveel zeggen als dat je partner het gewoon niet weet en het "gevoel" niet kent.
(mogelijk door aanleg of door nare ervaringen?)
Met dat onderwerp is jouw gevoel proberen uit te leggen voor haar mogelijk net zoiets als Chinees praten.

Dus wat wij voelen en kennen dat is voor je partner een onbestaand iets.
Het klinkt heel erg simpel, maar de kern kan daar zomaar liggen.

Er zit maar één ding op en dat is communicatie. Dat blijkt erg moeilijk, dus zou ik bespreken om daar proffesionele hulp bij in te roepen.
En ook dat bespreken moet erg voorzichtig worden aangepakt.

Dit zijn mijn gedachten erover, herken je er mogelijk iets in?

Citaat van: paulc op maart 14, 2009, 09:55:14 PM
het gaat om mijn zus, niet de hare.

Oeps, sorry. Niet goed gelezen. Maar dan misschien nog. Hebben zij een goede band met elkaar of dat ook niet?

Citaat van: paulc op maart 14, 2009, 09:55:14 PM
net vroeg ze of ik mee ging naar bed. aan de ene kant heb ik zin in sex maar ik kan het bijna niet meer. toen ik zei dat ik niet wist of ik mee naar bed wilde ging ze naar boven en zei ...ik zie het wel.
nu zit ik weer hier...zij is naar bed....
ik weet echt niet meer hoe ik met haar moet vrijen. weer verdrietig en eenzaam....

Misschien was dit juist een goed moment en had je achter haar aan moeten gaan. Niet eens om seks te hebben. Je had haar uit kunnen leggen dat je daar na alles geen zin in hebt, maar dat je wel alleen wilt knuffelen. Dan had je kunnen laten zien dat dat ook kan, zelfs als de mogelijkheid tot seks er wel is. Het had mij veel vertrouwen gegeven als het mij was overkomen.

Een beetje laat nu, natuurlijk, maar ik wilde het toch even zeggen. Ik vind het ook erg positief dat ze dit wilde doen. Ze heeft wel wat voor je over.

dat kan ik niet. ik weet niet wat ze wil of verwacht. ik word er zo onzeker van dat ik dan ook maar afstand neem. wat je zegt zou kunnen maar ik kan het niet....niet meer

Misschien kan je een volgende keer meegaan en vragen wat ze wilt. Dat jij dan zegt dat jij alleen tegen haar aan wilt liggen. Meer niet. Wie weet wil zij wel meer, maar doe je het dan uit respect voor haar niet. En vertel dat dan ook direct, ander krijg je later misschien het verwijt dat je niets deed toen je de kans kreeg, dus zo erg vind je het dan ook niet...

Op bovenstaande manier laat je zien dat je echt met haar verder wilt en samen tot een oplossing wilt komen die voor haar ook passend is. Niet alleen voor jou. Wie weet geeft dat goede voorbeeld haar de moed om het omgekeerde eveneens te doen.

dat zijn dingen die ik allemaal al gedaan heb. lekker bij elkaar liggen ...bij elkaar liggen en met mezelf spelen....noem maar op. meestal gaat ze juist zo ver mogelijk van me afzitten op de bank of met haar rug naar me toe zo ver mogelijk van me af in bed. dat voelt telkens weer als een afwijzing. ik zeg juist heel vaak wat ik voel of wil. het probleem is dat zij dat niet doet...ik moet er maar naar gokken wat ze wilt of voelt.

Oké, ik ga je ernstig toespreken. Weet zij wel wat JIJ op dat moment voelt. Zeg je letterlijk tegen haar als ze haar rug wegdraait dat jij je afgewezen voelt? Want zij kan natuurlijk ook alleen maar raden naar wat jij denkt. Wie weet voelt zij zich wel door jou afgewezen, omdat ze alleen maar goed genoeg is als ze zin heeft in sex. Dat gevoel kan bij haar ook opgeroepen worden. Dus als jij zegt dat je je afgewezen voelt en beloofd dat je alleen maar tegen haar aan wilt liggen en in elk geval de komende maanden geen seksuele handelingen zult doen bij of naast haar. Wie weet geeft haar dat een gevoel van vertrouwen (ervan uitgaande dat je dat dan ook echt alleen doet wat je zegt en niet meer EN het in overleg is gegaan!)
En als je aangeeft dat je over aantal maanden kijkt hoe het dan voelt om te kijken of ze bijvoorbeeld ook gemasseerd wilt worden of jou wilt masseren. Ook aangeven dat jij misschien wel een erectie krijgt, maar dat je daar niets mee gaat doen, omdat het voornamelijke en lichamelijke reactie is op aanraking. Dat ook jij daar niets aan kan doen.

Ik wil even je ogen openen hier. Ik denk namelijk dat alles wat je haar 'verwijt' dat zij jou hetzelfde of het tegenovergestelde 'verwijt'. Dus jij voelt je afgewezen, zij ook. Jij vind dat zij helemaal niet open staat voor sex, zij denkt dat jij alleen maar sex wilt. Jij verteld precies wat je voelt altijd, misschien denkt zij hetzelfde te doen (ook al vind jij van niet) Etc. Misschien is het een idee daar eens over na te denken. Over alle verwijten die je haar maakt en hoeveel je daarvan (omgekeerd) terug kan kaatsen als je je in haar verplaatst. Maar dan ook echt verplaatst. Ik denk dat je verbaasd staat over hoeveel dat is. En ik denk ook dat je verbaasd zult staan hoeveel verwijten meer over jou dan over haar gaan!

En dat zeg ik uit eigen ervaring. Het is een erg moeilijke oefening en het kwam bij mij hard aan. Ik heb er twee weken over gedaan om alles te 'ontcijferen', maar ik kwam erachter dat elk verwijt voornamelijk ook met mezelf te maken had. Ik verweet hem zo kinderachtig te zijn. Toen kwam ik er na een tijdje achter dat ik zou willen dat ik nog zo kinderlijk kon zijn (hij vond me dus te volwassen en verantwoordelijk, dat verweet hij mij in stilte). Ik stoorde me dus meer aan het feit dat ik dat kinderlijke NIET kon doen, niet aan dat hij het wel deed. Of ik irriteerde me aan zijn vasthoudendheid. Met hem valt niet te discusseren. Wat hij zegt of wil dat is gewoon zo en valt niet vanaf te wijken. Maar ja, na even nadenken blijkt dat ik precies hetzelfde doe. Met mij valt ook niet te discusseren (dat verweet hij mij dan net zo hard ook!). En zo ben ik achter veel dingen van mezelf gekomen die ik liever niet had geweten. Maar de andere kant van het verhaal is wel dat ik er wat mee kan doen. En dat is het lastigste gedeelte van allemaal. Ik kan mezelf wel veranderen, maar hem niet.

Een ander ding dat ik heb geleerd is oprecht sorry zeggen. Sorry zeggen is niets anders dan een excuus om het nog een keer te kunnen doen. Dat klinkt ook hard maar is vaak wel waar. Als je iets doet dat de ander niet leuk vind, is sorry er zo uitgeflapt. Echt sorry is de ander aankijken en aangeven dat je hem pijn hebt gedaan. Dat je het erg vervelend vind dat het is gebeurd en dat je er oprecht spijt van hebt. En al die tijd de ander aan blijven kijken. Dan zie je pas echt de pijn die je hebt gedaan. Die pijn wil je zeker niet nog een keertje zien, want die pijn voel jij ook als je de ander aankijkt. En dan denk je de volgende keer wel tien keer na voordat je het nog een keer doet. Maar voor die laatste methode is moed nodig.
En ook daar weer. Alleen jij kunt dat doen, dat kun je niet van haar vragen ook al vind je misschien dat zij degene is die 'fout' is, omdat zij van het normale afwijkt. Toch ben jij degene geweest die ook over haar grenzen is gegaan (buiten je weten om misschien) door wel seks met haar te hebben en daarop aan te blijven dringen toen ze haar grenzen wel aangaf.

Als laatste wl ik meegeven dat iemand anders een soortgelijk verhaal afstak over mij en mijn vriend. Die persoon kon ik wel schieten! Dus als je me af wilt schieten, ga je gang... ik snap het. Maar ik wil je ook meegeven dat die persoon me juist heel veel heeft geholpen. Het is still work in progress. Ik verwijt mijn vriend al stukken minder, maar het is zeker niet gestopt. Dat is ook niet 1-2-3 even te doen. Maar het helpt wel. Onze relatie is er al wel iets beter op geworden. Ik hoop dat dit verhaal jou ook iets helpt. Ik gun het je zo! Want ik zie ook in je verhalen dat je je vriendin zeker niet in de steek wilt laten. Hopelijk helpt het iets, kan het een eerste stap zijn.

Die Pinky toch. Je kan zulke goeie dingen zeggen. :knuffel:

tja pinky....ik verwijt haar niet dat ze niet wilt vrijen ...ik verwijt haar dat ze er niet over praat met me....ik dwing haar nooit...heb al heel lang geleden de afspraak gemaakt dat als ze wilt of kan vrijen zij het initiatief moet nemen.....ik zei gisteren nog sorry....zeg bij elke erectie dat het de natuur is dat ik er echt niks aan kan doen....ik verontschuldig me voortdurend.....ik ben degene die onze problemen altijd relativeer....ik probeer telkens weer een nieuwe start te maken.....ik weet het gewoon niet meer....ik geef haar al heel lang de ruimte om hulp te zoeken....heb haar nog nooit gedwongen tot wat dan ook....maar bijvoorbeeld laatst hadden we echt een fijn moment zonder sex...en de volgende dag is ze weer zo afstandelijk....toen ik vroeg waarom ze weer afstand nam werd ze boos....dan zeg ik sorry...soms denk ik dat ik juist gewoon met mijn vuist op tafel moet slaan of een ultimatum stellen....maarja zo zit ik niet in elkaar....je hebt het over een paar maanden geen sex maar dat is normaal hier hoor.....

zucht....

@Pinky,
Je hebt het kranig aangepakt, gezien je verhaal!   :klap:
Interessant om te lezen en petje af voor je volhouden.

Paul schreef al eerder het volgende:

Citaat van: paulc op maart 16, 2009, 10:18:46 PM
dank je jan maar dat is het probleem, ze heeft er nog nooit (uit zichzelf) over gepraat en als ik er over begon was het gesprek snel afgelopen. Ik weet het niet of tranen...
Zo gaat het tot op de dag van vandaag...Het probleem wordt alleen maar groter

Daaruit maak ik op dat er eigenlijk geen communicatie mogelijk is.
Iemand met een bepaald trauma kan zich totaal afgesloten hebben voor dit onderwerp.
Bij elke poging om te communiceren komt er niks terug of "kweetniet".
En diegene die zegt het niet te weten, die slaat op slot en wéét het ook echt niet.

Dat het eventuele trauma zodanig heftig is dat er een relatie op stuk kan lopen wil alleen maar zeggen dat het trauma zo heftig is dat het bóven de relatie staat.
Ook al zijn alle voorwaarden voor een goede relatie daarnaast aanwezig.
Een vuist op tafel zal ook geen oplossing bieden, maar wat dan wel? Moeilijk hoor!

Ik begrijp Paul heel goed als hij een ontzettend dubbel gevoel heeft; zijn hormonen werken 'normaal' en daar kan hij niet omheen, maar kan er weinig mee.
Daarnaast prijst hij zijn partner in veel andere dingen. Dan krijg je een gevecht tussen gevoel en verstand.

Dit lijkt mij te complex en te emotioneel belast om dat zelf op te kunnen lossen. Het zou al een enorme stap zijn als zijn partner mee zou willen doen aan professionele hulp.
En dan is het nog maar de vraag of een therapeut 'bij hen past' en of een therapeut zijn partner zover krijgt om die een beetje te ontdooien.
Maar dat is gissen, dat weet je pas als de eerste stap naar hulp gezet is.

Er zal iets moeten gebeuren...

...

Misschien moet je inderdaad een keertje goed boos worden. Ik heb bij mijn vriend wel eens het idee dat het hem niets uitmaakt. Heeft ie zijn woede ingehouden en heb ik het niet gezien, dus maakt het hem niet zo veel uit.

Toch raad ik je aan de verwijten eens om te draaien. Want ook weer andersom, misschien verwijt ze jou dat je er niets van snapt en dat ze onmogelijk met jou kan praten! (geen idee of dat ook echt zo is, maar vraag het maar eens na!)

ik probeer juist niet boos te worden en haar te begrijpen...probeer er luchtig over te doen...troost haar...maar krijg nooit wat terug voor mijn gevoel....

Probeer je haar echt te begrijpen? Of probeer je te begrijpen wat er aan de hand is zodat je het kan oplossen in jouw voordeel? Dat zijn wel degelijk twee verschillende dingen. En dat laatste kan er voor zorgen dat ze het niet met jou wilt delen, omdat hetgene wat ze zegt door jou gebruikt gaat worden om ervoor te zorgen dat ze wel weer sex wilt. Dat zorgt voor druk. En ook al probeer je je uiterste best te doen om begrip te tonen, dat is een beetje lastig te doen als je dat begrip niet hebt. Want jouw drang naar seks is inmiddels waarschijnlijk zo groot dat die drang waarschijnlijk aan alle kanten door het begrip heen sijpelt. Ook al probeer je het te onderdrukken.

Mijn vriend wil bijvoorbeeld wel een keer met een ander iets uitspoken. Lijkt hem leuk. Mij doet het walgen. Dus zijn nieuwe taktiek is elke keer dat als ik begin over een vriendin die ook met vrouwen zoent, te zeggen dat hij het niet erg zou vinden als ik dat ook eens zou doen. En dat in de wetenschap dat hij weet dat ik al misselijk wordt van het idee dat ik dat zou doen. Maar ja, het is wel zo, dat als ik het doe, dan mag hij het dus ook. Snap je? Dus zonder het te hebben over zijn eigen verlangen het met een ander te doen, dringt hij het op deze omweg toch aan mij op. Althans, zo voelt het. En ook al doet hij het misschien niet bewust, hij doet het wel. En dat voelt voor mij heel onveilig. Alsof hij mij wilt pushen iets met een ander uit te spoken, zodat ook hij vrijspel krijgt. Daar laat ik me niet voor lenen. En hij heeft het er niet vaak over hoor. Misschien 4 keer per jaar. Maar dat is voor mij al 4 keer teveel. En elke keer dat hij erover begint (dus ook de 3 keer per jaar dat hij tegen mij zegt dat ik het wel mag van hem hoor) is een keer teveel! Ik snap dan niet dat IK WIL HET NIET voor hem niet duidelijk genoeg is, dus dat hij er ook niet over hoeft te beginnen. En mijn tekst dat ik hem als eerste zal vertellen als ik die behoefte ooit eens krijgt heeft geen enkel effect. Hij blijft het toch proberen.

Nou wil ik mezelf hierin niet vrijplijten. Andersom doe ik het net zo hard op andere onderwerpen. Dus ik snap heel goed dat hij het doet en waarom, dus ik probeer het hem maar niet kwalijk te nemen, want dan neem ik het mezelf ook kwalijk dat ik het andersom doe. Maar goed, dat is wel erg lastig om te doen.

Daarnaast is het voor haar natuurlijk ook vervelend om uit te leggen dat er nooit meer iets gaat gebeuren als jij blijft zeggen dat je niet zonder kan en het per se wel wilt. Maakt niet uit hoe. Dat betekent voor haar vooral een hele boel werk om zichzelf over een grens heen te trekken. Want als iedereen om me heen met meerdere mensen zou flikflooien, dan zou ik me daar gewoon overheen moeten zetten. Over dat misselijke gevoel dat ik krijg, over het feit dat mijn vriend het ook doet, en mij daarmee kwetst en dan moet ik ineens heel hard gaan werken om hem een plezier te doen, want ik weet al bij voorbaat dat ik het nooit echt leuk zal gaan vinden. Dat is een hele boel werk om mijn partner te plezieren. Zeker als hij er ook nog eens een berg druk op gaat leggen omdat hij het anders echt niet meer trekt. Juist dan wordt de druk van je omgeving, die je op jezelf legt en die je bijna dagelijks van je partner merkt erg groot. Want ook zonder woorden kan je heel duidelijk laten merken dat je er moeite mee hebt.

Ik snap jouw punt heel goed en ik wil zeker niet zeggen dat je vriendin dan maar niets moet doen. Het is zeker jullie gezamelijke probleem en zij hoort daar zonder twijfel ook een oplossing voor te willen zoeken. Maar samen. Ik probeer je alleen een inzicht te geven in hoe het bij haar kan werken, zodat je het inderdaad ook echt goed begrijpt. Begrijpt hoe het voor haar is en dan ook oprecht begrip kunt tonen, zonder daarbij je eigen gevoelens aan de kant te zetten! Want die mag ze zeker wel weten. Maar misschien dat je haar ook over je gevoelens kunt vertellen zonder duidelijk te maken dat je seks van haar verwacht, op welke manier dan ook.

En dat gaat heel lastig worden, maar ik denk dat het nu ook al heel lastig is... Ik geef je nog maar een  :knuffel: Die verdien je zeker weten!

....zucht....

ik weet het niet meer....:(

@Pinky,

De methode die bij jou goed werkt hoeft voor een ander niet te werken.
Ik denk dat Paul zijn partner voor geen enkele rede vatbaar is (als ik zijn verhalen zo lees).
Sterker nog, hoe vaker een dergelijk onderwerp aan de orde komt, hoe meer zo iemand zich kan gaan afsluiten.
Het is inmiddels al zodanig complex dat dit, naar mijn gevoel, om professionele hulp vraagt.

@Paul,

Gaat het zo nog langer en is je vrouw te porren voor externe hulp?
Of laat ze de relatieballon straks gewoon klappen?

Ik wens je veel sterkte  :knuffel:
 

Heb er de hele avond aan moeten denken maar hoe kan ik haar begrijpen als ze zich nooit uit. vraag ik iets zegt ze dat ze het niet weet. vraag ik door wordt ze boos....

een jaar geleden kwam de eerste oplossing. ik moest maar een minnares zoeken. dat heb ik natuurlijk niet gedaan. ik denk dat zoiets de doodsteek zou zijn voor onze relatie. ze zegt al een tijdje dat ze hulp wilt gaan zoeken. ze is een keer naar de huisarts geweest maar daar vertelde ze dat haar libido minder is geworden de laatste jaren en kreeg ze de pil omdat dat invloed zou hebben op haar hormoonhuishouding. dat werkte natuurlijk niet. ze had het laatst over een therapeut die online vragen zou beantwoorden. zie iik niet zo zitten maar goed. nu heeft ze een therapeut gevonden via internet waar ze naar eigen zeggen een afspraak mee gaat maken. ik wacht af. maar al deze acties onderneemt ze pas als ik haar zeg dat het voor mij echt niet langer uit te houden is op deze manier.

Ik hoop voor jou, dat het eindelijk tot haar doorgedrongen is............... :knuffel:

hoop ik ook maar ben soms bang dat het te laat is omdat ik het nu ook moeilijk vind om met haar te vrijen....

Dat doordringen is uiteraard erg moeillijk voor haar.
En Paul komt op een punt dat hij  zichzelf af en toe gaat afvragen of hij nog met haar wel kán vrijen.
Alles blijkt zodanig beladen te worden dat alle deuren op slot gaan.

Ik heb al eerder proberen uit te leggen dat het voor haar heel normaal en oprecht is om te zeggen: "ik weet het niet".
Dat is haar wereld.
Als je dan door vraagt wordt ze boos (machteloos!), dat past helemaal bij het beeld wat ik er van heb.

Uit alles blijkt dat ze de essentie gewoon niet kan uitleggen, ook niet bij de huisarts, de (afstandelijke) therapeuten via internet, etc.

Als ze oprecht meent dat ze het advies geeft om een minnares te zoeken dan heeft ze het seksuele stukje in jullie relatie al aan de kant gezet.

Trek daar je conclusies uit.

Haar taboe gaat mogelijk zover dat ze bewust het risico neemt dat jij misschien aan een zgn minnares blijft hangen..

Laat je niet misleiden door mogelijk vage internethulpen, neem zelf actie!


 

weet ik niet kan best oprecht zijn maar dan vraag ik me toch af hoe ik haar ooit moet begrijpen. het is voor mij een groot vraagteken......

Ik weet dat mijn methode niet voor iedereen werkt. Maar goed, het houd me niet tegen het toch uit te leggen. Iedereen kan eruit halen wat er voor hem of haar wel kan werken.

Ik wil niet zo hard zijn door te zeggen dat het niet gaat werken. Ik bedoel. ik denk dat de hele boel haar net zo erg frustreerd als Paul. Alleen op een andere manier (ze uit het tenslotte anders) en op een ander niveau. Het tegenovergestelde van de frustratie die Paul zelf voelt. Want zij is nu misschien (net als Paul) wel op het punt om de relatie wel aan de kant te zetten om het probleem te laten verdwijnen. Maar verdwijnt dan het probleem? Of wordt het dan verplaatst? Want uit elkaar gaan betekent weer op die manier met elkaar en de kids leren omgaan.

Het is heel gek, maar ik begin steeds meer en meer te ontdekken dat als ik iets voel bij een ander, dat die ander hetzelfde voelt op een tegenovergesteld gebied. Of soms zelfs precies hetzelfde, maar dat je juist daardoor niet met elkaar door een deur kan. Ik heb bijvoorbeeld de grootste hekel aan de mensen die het meeste op mij lijken! Tsja...

Citaat van: Pinky op maart 22, 2009, 11:55:38 AM
Ik heb bijvoorbeeld de grootste hekel aan de mensen die het meeste op mij lijken! Tsja...

Dat stemt tot nadenken, want volgens mij betekent dat je ofwel een hekel hebt aan jezelf ofwel dat je meet met verschillende maten en gewichten.
Ik had dat vroeger ook hoor.  ;) Maar ik merk tegenwoordig dat ik me juist aangetrokken voel tot mensen waarin ik mezelf herken.

Citaat van: Jan op maart 22, 2009, 01:56:24 AM
Ik heb al eerder proberen uit te leggen dat het voor haar heel normaal en oprecht is om te zeggen: "ik weet het niet".

Dat heb ik ook altijd gezegd. Er viel niets te weten, ik was gewoon zo. En, alweer een van die tegenstrijdige dingen die je hier wel meer leest, nu dat er niemand druk op me uitoefent (ik accepteer mezelf, ik voel me hier geaccepteerd en ik heb geen partner), ben ik toch op zoek gegaan of er niet iets te weten valt. Ik ben er nog niet uit hoe het juist zit, maar ben nu geneigd te denken dat ik niet gewoon zo ben maar dat ik zo geworden ben. Of daar wat aan te veranderen valt, is natuurlijk een andere vraag. Die is nu voor mij niet aan de orde.

soms denk ik dat ik te veel begrip heb, zou ik willen dat ik een keer met mijn vuist op tafel sla. maaja....niet mijn ding he...

Paul...
Jij kunt het in je eentje niet oplossen, daar hoef ik echt geen helderziende voor te zijn..
Het "niet weten" van je vrouw is een vorm van dissosiatie; het hele onderwerp bestaat voor haar gewoon niet. Zeker als er ook maar de geringste druk op komt te staan dan zal dat alleen maar toenemen.

Het is heel erg moeilijk en onbegrijpelijk dat iemand waar je een liefdesrealie mee hebt het stukje "man zijn" in je negeert.
Dat idee past gewoon niet in onze eigen computer.
Om die programmabug of de storing te herstellen heb je een deskundig specialist nodig.

Als het oranje lampje met het motortje (check engine) in je auto gaat branden moet je ook naar de dealer om het uit te laten lezen.
Je kunt dan wel vinden dat het vanzelf over moet gaan omdat een auto normaal moet functioneren, maar zo werkt dat niet.
Je kunt dan ook met je vuist op de motorkap gaan slaan, maar dan krijg je extra schade.

De dealer is de eerste stap en als het zeer ernstig en onherstelbaar blijkt dan zal je wellicht afscheid van je mooie auto moeten nemen.
(in een auto heb je dan nog de mogelijkheid onderdelen te vervangen, bij mensen is dat op dit gebied onmogelijk).

Citaat van: Jan op maart 22, 2009, 10:51:45 PM
De dealer is de eerste stap en als het zeer ernstig en onherstelbaar blijkt dan zal je wellicht afscheid van je mooie auto moeten nemen.

au...

....behalve als je de gebreken voor lief neemt. Maar daar wringt nou eenmaal de schoen..............

Citaat van: Ienepien op maart 22, 2009, 11:43:09 PM
....behalve als je de gebreken voor lief neemt. Maar daar wringt nou eenmaal de schoen..............

Mijn reacties worden steeds directer omdat ik mij afvraag of Paul (met al zijn klachten) er wel echt iets aan wil doen.
Op mijn voorstellen en motivaties om hulp te zoeken wordt feitelijk niet gereageerd, dus mogelijk wil Paul alleen zijn nood klagen en neemt hij de rest voor lief..
Ik vind deze opmerking van Ienepien dan ook erg veel inhoud hebben.

Paul gaat er mogelijk niks concreets mee doen.

Maar dan blijft Paul voor wat mij betreft evengoed welkom om zijn verhaal kwijt te kunnen!

Ik wens Paul veel wijsheid toe!

maar jan wat moet ik er dan alleen aan doen? ik heb al eerder gezegd dat ik wel hulp voor mezelf wil zoeken maar omdat mijn vriendin zegt dat zij hulp wilt zoeken voor ons wacht ik dat af, geef ik haar die mogelijkheid. mijn gezin in de steek laten zal ik niet snel doen....

en ja ...het is fijn om eens flink te klagen. mijn vriendin wilt niet dat ik er met iemand in onze omgeving over praat.

Ja, je gevoel uiten en kwijt kunnen is altijd goed!

Jij hebt toch zeker ook inspraak in het verhaal om voor jullie samen hulp te zoeken, dat hoef je toch niet af te gaan wachten.

Je gezin in de steek laten klinkt dramatisch, jammer dat jullie toch aan kinderen zijn begonnen, dat had wellicht bij een andere partner beter gelopen.
Of was ze toen wel heel erg seksueel? Als dat zo is dan ben je behoorlijk in het ootje genomen.
Of had je valse hoop?

Je kunt blijven hangen, maar met deze gegevens ga je ooit zoeken naar een vrouw die jou gevoel kan beantwoorden.
Of je komt haar gewoon tegen..

De formule die jullie nu toepassen gaat zeker niet werken.

Ik ben inmiddels vrij stellig omdat ik weet hoe dit meestal loopt...

Ik denk, dat hulp van buitenaf niet echt iets concreets teweeg zal brengen. Alleen het begrip, inzicht, respect voor elkaar kan iets beter worden.
Voor de rest zal het met de frustraties van het gemis aan seks nooit meer beter worden.
Als je dat in je achterhoofd houdt, en in goed overleg, kan je je misschien wel weer openstellen voor een andere vrouw.
Sommigen kunnen dat, met medeweten van de ander, tot een bevredener driehoeksverhouding boksen.
Dat je zeg maar gewoon je leven in tweeën splitst. Een mét je gezin, en één buiten je gezin om.
Is niks mis mee, maar je moet het wél kunnen. :-\

Ik hou het nog maar eens op mijn eigen ervaring. Ik was boos op mijn vriend omdat hij me wat geflikt had. Wij kregen een probleem. Hij is over een dikke vette grens gegaan, ik ben daar boos en verdrietig over en dat ging tussen ons in zitten. Ondertussen ging het dagelijkse leven ook gewoon door, er gebeurde de leuke en de nare dingen. De leuke dingen werden snel vergeten, de nare aan het al hangende probleem vastgespeld. En zo groeide het probleem. Ik heb hem gevraagd in therapie te gaan samen met mij, ik heb hem gedwongen dat te doen, heb hem gechanteerd, heb het zelfs uitgemaakt. Uiteidenlijk was ik het zat, want ik had natuurlijk het grootste probleem. Hij had zijn geintje al geflikt en verwerkt. Ik was degene die er het grooste probleem mee had, want ik moest de hele boel nog verwerken. Dus ben ik in therapie gegaan. Nu reageer ik mijn boosheid een stuk minder op mijn vriend af en doe ik dat in therapie. Samen met een boel andere dingen. Want het geintje dat hij mij geflikt heeft, riep bij mij (onbewust) ook een boel andere herinneringen op. En dat maakte dat het zo ongelooflijk veel pijn deed. Wist ik toen niet, door de therapie inmiddels wel. Ik ga het meer en meer objectief zien en kan mijn vriend steeds meer vergeven. Is lastig. Maar goed, onze relatie is beter geworden, doordat ik in therapie ben gegaan. Nog steeds was ik liever samen gegaan. En als hij het voorsteld ren ik er naartoe. Maar de hoop dat hij ooit in therapie gaat (ook voor alleen zichzelf, ook al is hij depressief) heb ik allang opgegeven. Aan mij dus om te beslissen of ik daar mee kan leven of niet.

Op dit moment gaat dat redelijk. Ik wil niet zonder hem. Maar wie weet hoe dat over een tijdje ligt. Geen idee. Ik heb ook geen zin om daarbij na te denken, want ik heb ook in mijn ogen zeer goede relaties kapot zien gaan. Dus is ooit een relatie echt perfect of goed genoeg. Ik denk het niet. En ik zie nu ook in dat alle problemen die ik met hem heb aan oude herinneringen zijn gekoppeld, waardoor ik ervan overtuigd ben dat als ik bij hem weg ou gaan, ik dezelfde problemen (op een ander gebied) weer tegen zou komen.

@Ienepien
Er zit niet veel anders op dan de stap te zetten naar hulp.
Zo als het nu is wil het ook niet en dan blijft hulp over. Als dat niet blijkt te werken dan is het in elk geval geprobeerd.
Dan is dat mogelijk een bevestiging die volgende stappen of beslissingen gemakkelijker maken.

@Pinky
Uit jou verhaal blijkt dat therapie ook zonder de partner positief kan bijdragen, dat is een mooi voorbeeld.

denk dat ik ook gewoon bang ben. in een vorige relatie heb ik op een bepaald punt om hele andere problemen, ook hulp gezocht. de spiegel die me daarbij voorgehouden werd liet me toen geen keus om mijn relatie te beeindigen. heb destijds zelfs mijn baan opgezegd en gebroken met alle zogenaamde vrienden. soms ben ik bang dat dat nu ook zal gebeuren maar het verschil toen was dat ik geen kinderen had. denk dat ik deze keer verder ga om mijn relatie te redden, mijn gezin.

en ja jan, in het begin hadden we, voor zover ik vergelijkingsmateriaal heb, normale sex. we leerde elkaar kennen toen ik vrijgezel was en veel uit ging en veel vriendinnen had. daar was ze ook van op de hoogte. ze wist ook hoe ik over seks dacht en dat ik dat belangrijk vond. dat vond zij ook zei ze en als de sex ooit minder zou worden zou ze er alles aan doen om het spannend te houden. de sex werd al snel minder en de belofte om er alles aan te doen om het spannend te houden kwam ze niet na. als je verliefd bent zeg je dat soort dingen zei ze en overal wordt het minder na een tijdje. ze was al vanaf de eerste dag bij me ingetrokken en ik was hevig verliefd. een jaar later kochten we samen al een huis en dachten we al over kinderen. achteraf denk ik dat ik op een roze wolk leefde maar ze had en heeft ook alles wat een vrouw in mijn ogen moet hebben, op dat ene ding na dan.

natuurlijk heb ik haar al vaker voor gesteld om samen hulp te zoeken maar tot voor ongeveer een jaar terug vond ze dat er niks mis was met zichzelf en/of ons. zij vond alles normaal. onlangs vertelde ze wel dat ze niet in therapie wilde uit angst voor wat er uit zou kunnen komen. ik geloof dat ze inmiddels wel duidelijk heeft wat de conclusie zou kunnen zijn als we er niets aan doen.

Ik denk toch, dat ze die angst opzij moet zetten vóór het redden van jullie relatie................... :-\

denk dat ze dat langzamerhand wel door begint te krijgen....

 :knuffel:
Ik wens je veel succes. ;)

dat wens ik mezelf ook :)

Dat klinkt wel positief. En ik denk dat haar angst wel enigzins gegrond is. Want wannneer je in therapie gaat worden eindelijk alle onverwerkte emoties (over het algemeen negatieve) naar boven gehaald om te verwerken, zodat jullie beiden weer geestelijk gezond zijn en op die gezonde basis verder kunnen. Dat hij nu niet gezond is, moge duidelijk zijn. Maar juist die onverwerkte emoties zijn onverwerkt omdat ze zo lastig zijn. En de mens heeft van nature nu eenmaal de neiging om lastige dingen voor zich uit te schuiven. In therapie gaan betekent dat er geen mogelijkheid meer is het voor je uit te schuiven, maar dan is het nu.

Ik kan haar zelfs beloven dat het voor een tijdje voelt alsof het juist veel slechter gaat. Misschieen gaat het ook wel veel slechter. MAAR (en dat ervaar ik zelf nu ook) het geeft ook een boel opluchting dat die emoties er eindelijk uitkomen, dat er eindelijk duidelijkheid ontstaat en dat je eindelijk eerlijk kunt zijn naar jezelf toe. Dat geeft een boel rust en haalt de innerlijke onrust weg. En juist die rust maakt de baan vrij om jullie relatie weer op te laten bloeien. Juist die rust maakt dat jullie er samen vele malen sterker uit kunnen komen dan nu. En bedenk eens wat een goed voorbeeld dat is voor jullie kinderen! Dat jullie laten zien dat je niet weg hoeft te lopen voor negatieve gevoelens! Ik wou dat ik zulke ouders had gehad! Echt waar. Mijn ouders hebben er nooit wat mee gedaan. En het effect is nu dat ik ze ontloop. Omdat ze hun gevoelens mondjesmaat eruit laten en dat in de vorm van wrok en kritiek op mij. Ik moet datgene doen wat zij nooit hebben gekund. En dat is iets wat jullie jullie kinderen kunnen besparen! Wat een gift is dat!

Nog even een puntje, ik heb mijn vriend van tevoren gewaarschuwd dat ik in therapie ging. Ik vertel hem ook wat daar gebeurt, zodat hij weet wat er bij mij speelt. Daardoor is het makkelijker voor hem om mijn uitbarstingen te vergeven. Want hij weet nu wel waar ze vandaan komen. En het andere punt is, ik weet het nu ook en kan ze nu makkelijker tegenhouden. Dus ja, het is lastig om te doen, maar die duidelijkheid over waar het vandaan komt maakt het al een stuk makkelijker om te dragen! En als jullie dat van elkaar weten, dan mag het slechter voelen, maar wat ik over die opluchting zei is ook direct waar. De pijn die haar acties nu doen, zullen minder pijn doen als jij weet waarom ze dat doet. Ook al gaat ze het straks eerst vaker doen. Je weet dan dat het nodig is om weer gezond te worden. En andersom idem. Dus vandaar dat ik het bovenstaande postje gaf. Sowieso, als je je op het ergste voorbereid, kan het alleen maar meevallen!

dank je pinky maar ik weet ook uit eigen ervaring dat therapie kan leiden tot andere inzichten. zoals ik al eerder zei deed therapie in mijn vorige relatie mij besluiten er een punt achter te zetten....

Tsja, vandaar de waarschuwing. Ik denk als ik mijn vriend niets had gezegd dat ie nu gek van me was geworden en wie weet ook weggelopen.

Hoi iedereen,

Mijn vriend is ,denk ik , asexueel.
Hij beweert dat het enkel komt door een trauma. Zijn vorige vriendin wees hem altijd af en bedroog hem vervolgens.
Uiteraard weet ik niet of dit de volledige waarheid is.
Zijn er mensen die na een soortgelijk trauma asexueel zijn geworden?
Of bestaat dat niet, asexueel worden?

Groetjes

Er zijn mensen die na een trauma een afkeer hebben gekregen van sex en zichzelf nu als aseksueel bestempelen.

Ik heb de rest van mijn reactie in een PM aan je gestuurd.

Hallo Zorgende Ara, welkom.
Aangezien ik zie dat dit je eerste berichtje is krijg je volgens traditie hier een lekker stuk  :cake:.

Mensen kunnen inderdaad aseksueel worden.
Dit noemt men anhedonie of anhedonia.
Het kan komen door verschillende oorzaken.