Medelijden

[GVR]

Grrr... ff (voor het eerst hier) wat frustraties spuwen. Ik zit zo rond te lezen op dit forum en kom veel overeenkomstigheden tegen. Ook ik wist al vroeg dat ik geen kinderen hoef, maar dat stuitte op verbazing en zelfs een stuk verbale agressie. Ik heb het wel eens gezegd, toen ik nog de spw deed, in de klas. Stel je voor 20 meiden en twee jongens. En die meiden hadden bijna allemaal het idee om een paar jaar te werken en daarna lekker moedertje te spelen en voor de rest niks meer met hun leven doen. Ik walgde van dat idee, maar zij waren verbaasd en zelfs boos dat ik zoiets niet zou willen (ook als man zijnde). Maar dat zijn dingen die ik enigszins wel begrijp, ik gaf aan dat hun levensplan niet goed genoeg was voor mij en dat is niet prettig om te horen.
Maar het ergste vind ik nog de medelijden die je krijgt.  Mij wordt ook standaard gevraagd hoe het is 'met de dames'. Ik zeg dan tegenwoordig standaard "Rustig", om zo het onderwerp een beetje af te wimpelen. Vervolgens zeggen ze bijna allemaal iets als 'ach, dat komt wel goed met jou' (op de meest zijige, met medelijden bedruipte toon) of 'Ik weet zeker dat je iemand vind'. Terwijl ik de kans van nooit een relatie krijgen reëel acht en zeker niet ondragelijk en een relatie in mijn idee moet vooral ook gaan over een geestelijke klik. Alleen wanneer je dit zegt krijg je enkel weerstand, alsof ik iets voorstel als zelfkastijding!! En vervolgens gaat dat weer over in de zojuist genoemde medelijden. Blegghhh je wordt er soms zo moe van .
Maar goed, tot zover mijn onlinebeklacht. Bedankt voor het luisteren

[NewacE]

Als ik zo al die posts eens lees van mensen, dan besef ik wel hoe gelukkig ik altijd ben geweest. Net als jij wist ik ook al heel vroeg (7 of 8 jaar) dat ik geen kinderen wilde.
En blijkbaar ben ik altijd zo stellig in mijn beweringen geweest, dat het nog nooit in twijfel is getrokken. Ik kan me niet herinneren dat er iemand geweest is die medelijden had of dacht dat het nog wel zou 'genezen'
Mijn ouders hoopten stiekem natuurlijk wel op kleinkinderen (hebben ze me later verteld), maar ze hebben nooit iets gezegd of zelfs maar toespellingen gemaakt.
Zo eens in de 2 á 3 jaar vraagt m'n moeder eens: en nog geen vriendje? Maar daar blijft het wel bij. Gelukkig. 

[Jovi_Hobbes]

Als ik dit soort verhalen lees prijs ik mezelf ook altijd gelukkig dat ik dit soort dingen bijna nooit tegenkom in mijn omgeving. De mensen waar ik om geef laten mij zijn wie ik ben en proberen mij nooit een kant op te pushen waar ik niet heen wil. De enkele keer dat dat wel is gebeurd heb ik direct duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend ben. Niet op een vervelende manier, maar wel gewoon duidelijk. Van andere mensen in mijn omgeving krijg ik dit soort vragen eigenlijk ook nooit. Al denk ik dat het deels ook komt doordat ik mijn "andere" levensstijl niet aan iedereen verkondig. Aan mensen met kinderen ga ik niet zonder goede aanleiding lopen vertellen dat ik ze zelf niet wil. Dat kan inderdaad als veroordelend worden opgevat, terwijl ik dat niet zo zou bedoelen. Veel mensen die mij niet zo goed kennen zullen waarschijnlijk geen idee hebben of ik wel of geen relatie heb en blijkbaar vinden ze het ook niet interessant genoeg om ernaar te vragen. Als ze het wel zouden vragen zou ik hooguit "nee" zeggen. Ik ben ze geen verklaring schuldig. En door niet meteen uitleg te willen geven denk ik dat je al een deel van de discussie kunt voorkomen. Maar nogmaals, als ik soms verhalen van anderen lees merk ik wel dat ik het wat dit betreft getroffen heb met mijn omgeving.

[essierulez]

Een van mijn vrienden vraagt regelmatig: 'hoe is je liefdesleven'. Antwoord: 'Niets veranderd sinds de vorige keer dat je het vroeg ;-)'. Dan is het onderwerp weer voorbij.

Binnen mijn vriendenkring zitten wel meer mensen die vinden dat je geen partner of kinderen nodig hebt om gelukkig te zijn. Allemaal 'Happy Singles'. Dat is wel prettig, als je mensen hebt die hetzelfde denken over de toekomst.
Al zijn er inderdaad veel mensen die het raar vinden als je geen toekomst voor je ziet met man/kinderen. Persoonlijk vind ik dat nogal beperkt. We leven in de 21e eeuw, dan moet dat toch kunnen?

[dutchboy66]

wij hebben dus ook geen kinderen en eigenlijk is men dat in onze familie niet zo gewend.

mijn schoonvader vroeg eens wat hij aan anderen moest vertellen dat wij geen kinderen hadden.....

mijn antwoord was: Nou, verzin eens wat leuks!

pffffff

[Dutchamoeba]

Het wordt als egoïstisch gezien; je ontzegt je ouders hun 'recht' op een kleinkind/kleinkinderen en de wereld nog een extra burger waardoor de mensheid minder snel zal uitsterven (al is de kans groter dat de mensheid zal uitsterven wegens overbevolking). Zo wordt er vaak geredeneerd, heb ik wel gemerkt, terwijl ik altijd heb gedacht dat het perse je willen voortplanten ten koste van moeder aarde juist egoïstisch is...

[Lizzie7]

Ik denk dat het net zo is als hoe seksuelen moeilijk kunnen begrijpen dat je geen seks kan willen, zo is het voor mensen die wel kinderwens hebben heel moeilijk om te snappen dat iemand anders dat niet wil. Voor mij (ik wil er wel) voelt dat als iets instinctief, een soort innerlijke drang, ik wil gewoon heel graag zo'n klein wezentje dat deel van mij is om onvoorwaardelijk van te houden. En het is gek dat er mensen zijn die dat absoluut NIET willen, ik kan het wel theoretisch begrijpen, maar ik kan me er toch ook niet echt in inleven.

[Fricai]

Mensen klagen bij mij nooit over een kinderwens (maar ik ben ook nogal jong daarvoor), misschien dat ze inzien dat een gestoord persoon als ik beter geen papa wordt.

Ik heb wel eens medelijden-achtige reacties gehad op het vertellen over aseksualiteit. Ala 'awwwww', 'je vindt nog wel eens de juiste persoon', 'wat naar', ... Dan ren ik usually hard weg. xD

[Edewecht]

Ik heb wel eens medelijden-achtige reacties gehad op het vertellen over aseksualiteit. Ala 'awwwww', 'je vindt nog wel eens de juiste persoon',

Zelf één keer zo'n reaktie gehad, nota bene van een mede-homoman, die me verder nauwelijks kende.

Ik denk dat het net zo is als hoe seksuelen moeilijk kunnen begrijpen dat je geen seks kan willen, zo is het voor mensen die wel kinderwens hebben heel moeilijk om te snappen dat iemand anders dat niet wil.(...)

Oké, ik begrijp ook niet alles en iedereen. Maar als men iets niet begrijpt van een ander, waarom wil men die ander dan toch in een bepaalde richting duwen, zoals GVR beschrijft.

@Fricai, als je hard wegrent, worden "ze" dan niet bevestigd in hun idee dat jij zielig bent?

[Lizzie7]

Ik denk dat het net zo is als hoe seksuelen moeilijk kunnen begrijpen dat je geen seks kan willen, zo is het voor mensen die wel kinderwens hebben heel moeilijk om te snappen dat iemand anders dat niet wil.(...)

Oké, ik begrijp ook niet alles en iedereen. Maar als men iets niet begrijpt van een ander, waarom wil men die ander dan toch in een bepaalde richting duwen, zoals GVR beschrijft.

Good point

[Fricai]

@Fricai, als je hard wegrent, worden "ze" dan niet bevestigd in hun idee dat jij zielig bent?

Was niet zo serieus bedoeld. In werkelijkheid ga ik er usually nogal hard tegenin.

[Edewecht]

Dacht ik! 

[GVR]

Vanwege een griepje een paar dagen niet op het forum geweest. Geweldig om te zien dat er zoveel reacties zijn geplaatst. Ff een paar reacties geven!
@NewacE : Hahaha, ja dat scheelt een hoop.
@essierulez : Ik denk dat je gelijk hebt en dat een groep happy singles helpt. In mijn naaste vrienden groep zijn het hoofdzakelijk jonge mensen die al sinds jaar en dag een relatie hebben. Het klopt dat het moet kunnen. Als ik realistisch mijn leven bekijk heeft het geen relatie hebben mij meer in staat gesteld om bepaalde keuzes/studies te gaan doen die ik anders niet zou doen. Zo heb ik twee jaar geleden vanwege een stage in het noorden des lands geleefd. Na de zomer ga ik in Maastricht (of omgeving) wonen en vervolgens na India. Dat zou niet zo gemakkelijk gaan wanneer ik vast zat aan een huisje boompje beestje idee.
@Dutchamoeba: Het idee van je naam doorgeven wordt ook hooggehouden. En als je één van de twee mensen bent die binnen een grote tak het nog door kan geven, wordt er wel eens zijdelings een opmerking over gegeven. Klopt, dit is ook een argument dat ik vaak gebruik. Maar dat is volgens sommige niet een argument wanneer je over je eigen kinderwens praat
@Lizzie7 : En als je dat wilt moet je het ook zeker proberen
@Fricai: Precies, zo'n reactie is irritant

Oké, ik begrijp ook niet alles en iedereen. Maar als men iets niet begrijpt van een ander, waarom wil men die ander dan toch in een bepaalde richting duwen, zoals GVR beschrijft.

Mensen die anders zijn moeten geconformeerd worden, anders passen ze niet in het stereotype beeld van "beschaving", dat snap je toch wel Edewecht hahaha

Een moederinstinct/kinderwens zou blijkbaar ook nog wel komen 
Onzin! Ik weet al zo lang dat ik geen kinderen wil en ik verander echt niet snel van gedacht.

Precies!

[Dutchamoeba]

@Dutchamoeba: Het idee van je naam doorgeven wordt ook hooggehouden. En als je één van de twee mensen bent die binnen een grote tak het nog door kan geven, wordt er wel eens zijdelings een opmerking over gegeven. Klopt, dit is ook een argument dat ik vaak gebruik. Maar dat is volgens sommige niet een argument wanneer je over je eigen kinderwens praat

Dat is inderdaad waar...

[Koffie]

Voor mij was dat anders. Ik heb van kleuter af aan zeker geweten dat ik moeder wilde worden, wist ook toen al een naam en inderdaad heb ik een kind gehad dat die naam droeg. Ik ben ook heel erg blij dat ik moeder ben. Dat klopt met wie ik ben. O.a. mijn kinderwens heeft achteraf gezien voor verwarring gezorgd, want als je kinderen wilt, moet je wel wat 'willen' doen. Nu was dat niet de enige reden waarom ik seks had, ik deed het omdat ik dat wilde geven aan mijn partners, die wel seks wilden. Zo lang ik maar niet moest tongzoenen of gymnastische standjes en bizarre yoga-achtige oefeningen moest doen.

Het heeft wel lang geduurd eer ik mijn eerste relatie had (27 jaar) en daar kreeg ik in die tijd natuurlijk opmerkingen over. Wordt het niet eens tijd dat je een vriendje krijgt? Ben je soms lesbisch? Je hebt het zeker te druk met school? Overigens was het niet eens speciaal aseksualiteit dat daar als oorzaak lag, daar had ik nog te weinig idee van, al had ik natuurlijk al wel vanaf mijn puberteit in de gaten dat ik gewoon niet seksueel geïnteresseerd was in de jongens/mannen waar ik verliefd op werd. Sterker nog: zwoele blikken, gatsie. Ik wilde geestelijk/emotioneel contact, knuffelen, humor delen, maar verder wat mij betreft lekker niks. Maar ik dacht dat dat wel zou komen in een relatie... Ik weet nog dat ik me vaak naar voelde dat ik ook in dit opzicht mijn omgeving (ik had toen nog familie) niet kon geven wat ze van me verwachtten en dat ze daarom ook niet echt van me hielden. Hoe ik ook mijn best deed om me aan te passen. Wat dat betreft is ouder worden echt een zegen vind ik.

Mensen hebben nu ook wel hun vragen en verwachtingen hoor. Alleen al de reactie van mijn schoonzus op Facebook: Hee, wie heeft jou op de foto gezet..? Haha! Mijn dochter dus. Nee, geen vriendje.