Medelijden

[SoulDragon]

Ik heb er gelukkig geen last van dat mensen mij vragen of ik al een vriendje heb....ik heb een huisgenoot.
Om dat moeilijke verhaal niet te hoeven uitleggen doen we alsof we wat met elkaar hebben.
Over die kinder wens...dat is wel af en toe een leuke, alhoewel de laatste tijd het hebben opgegeven.
Mijn familie weet al sinds altijd eigenlijk dat ik geen kinderen wil, mijn moeder heeft ook niet echt behoefte aan kleinkinderen, en dat vind ik sowieso een domme reden om kinderen te nemen, dat doe je toch hopelijk alleen voor jezelf en niet voor iemand anders. Verder hebben mijn vrienden en familie ook allemaal nog kinderren, ook al zitten we allemaal al rond de 30...we lopen allemaal wat achter hier.
Op mijn werk vragen ze er wel eens naar, maar als ze door blijven vragen ga ik steeds botter reageren...houden ze vanzelf op
Maar ze weten het goed zat dat ik niets van moet hebben;
Heel soms komen ze met kinderen even op het werk, als het nog babies zijn kijk ik er wel even naar, maar mijn collega's gaan niet vragen of ik ze wil vasthouden,
en ze komen ook niet speciaal naar me toe om hun kind te laten zien.
Of het nou is omdat ze weten dat ik er niets mee heb, of omdat ze hun kinderen niet aan mij willen blootstellen...tja who knows.

[Himawari]

Ik wil erg graag kinderen, maar ik ben van plan het alleen te doen. Ook dit stuit nogal op reacties, want " je kan je kind toch geen vader onthouden?" etc.
Ook als ik vertel dat ik heel erg open sta voor het adopteren van een kindje (tenslotte: er zijn genoeg ouderloze kinderen op de wereld, dus waarom zou je die niet met een kinderloze ouder verenigen?) krijg je gezeur: "maar wil je dan niet zelf ervaren hoe het is om zwanger te zijn?" of "maar dan lijkt je kindje niet op jou", enz.
Mijn ouders en vrienden weten het al heel lang en zitten er niet mee, maar vooral nichtjes en kennissen die zelf zwanger zijn geweest moeten altijd doorzeuren over hoe prachtig het is om zwanger te zijn.

Iets andere ervaring dan die van mensen die geen kinderen willen, maar werkelijk: het is nooit goed als je niet gaat voor partner, 2.3 kinderen, blonde labrador en een wit hek.

[Edewecht]

het is nooit goed als je niet gaat voor partner, 2.3 kinderen, blonde labrador en een wit hek.

[Susan]

Heel herkenbaar.
Mensen kijken mij heel vreemd aan als ik zeg geen kinderen te willen maar wel open sta voor het opvoeden/verzorgen van andermans kinderen in de vorm van bijvoorbeeld pleegouderschap.
'Wil je dan echt niet je eigen kind?' Nee. Ik heb een heleboel liefde te geven en dat hoeft niet aan mijn eigen DNA. Dat is er voor alle levende wezens op deze aarde die dat nu ontberen.


Ik ben redelijk recentelijk uit een lange relatie geraakt (jullie kunnen de reden wel raden.. ok nou goed was niet de enige reden). Dus niemand die zich afvraagt of ik geen relatie wil 

[Jovi_Hobbes]

Mensen denken te vaak dat wat zij leuk vinden de norm is. Ze kunnen het zich niet voorstellen dat iemand ervoor kiest om geen relatie of kinderen te hebben. Dan moet er toch echt iets mis met die persoon zijn en die persoon kan dan wel net doen alsof hij/zij gelukkig is, maar dat is natuurlijk allemaal toneel. Zij zouden zelf niet gelukkig kunnen zijn zonder (eigen) kind of relatie, dus in hun ogen kan een ander dat dan ook niet 

[Imogen]

Dit topic heb ik gemist geloof ik, hoewel ik toch regelmatig hier te vinden ben......Vind het een heel boeiend en interessant onderwerp. Met mijn middelste zus (die sommige van jullie tijdens de meeting in Utrecht hebben gezien) heb ik hier uren discussies over. Gelukkig denken we er hetzelfde over, maar dan kan het er nog steeds heftig aan toe gaan  

Zelf wil ik (ook) geen kinderen. Vroeger misschien wel. Maar ik werd rond mijn 13de al ziek en hoorde op mijn 18de dat ik vanwege die ziekte geen kinderen mag krijgen. Anders overleef ik de zwangerschap niet. Na ruim een jaar er mee geworsteld te hebben, heb ik me er nu bij neergelegd. En heb er vrede mee. Ik merk nu ook dat ik niet zo dol ben op kinderen. Wel kinderen van anderen, die ik na een dag oppassen weer aan papa of mama terug kan geven hahahaha
Mijn middelste zus zegt ook vaak dat we (zij en ik) niet kinderloos maar kindervrij zijn. Daarnaast zie ik mezelf (op dit moment) ook als solo en niet als single. Ik kies er bewust voor geen relatie aan te gaan, ook al zou ik 'de ware' tegenkomen.

Wat ik in mijn omgeving wel merk is dat er soms ook wel medelijden in de mensen schuilt als ik over dit onderwerp met ze spreek. Vooral over het feit dat ik medisch gezien geen eigen kinderen mag en dat adopteren ook geen optie is, al helemaal niet als alleenstaande zieke vrouw. Omdat ik nog zo jong was toen ik het te horen kreeg, weet ik niet of ik nu kinderen zou hebben gehad als ik niet ziek zou zijn. Ik geniet nu van mijn vrijheid en kan doen en laten wat ik wil. Met kinderen zou mijn leven er heel anders uit zien.

Maar wat GVR en de anderen zeggen begrijp ik volkomen. Vooral mijn zus die ook geen kinderen wil en niet lichamelijk ziek is stuit vaak op onbegrip. "Maar je wilt later toch wel kinderen? Wie zorgt er anders voor je als je oud bent? Straks denk je er heel anders over, jouw biologische klok gaat nog wel tikken. Anders is het misschien te laat". Omdat zij kinderen hebben en dat leuk vinden, wordt er verwacht dat jij dit ook vind. Ze begrijpen niet dat er ook vrouwen (en mannen) bewust geen kinderen willen.
Een vriend van me wordt volgend jaar vader. Zijn vriendin is jaren ouder en eerst was hij tegen het hele instituut van trouwen en kinderen krijgen. Ook omdat zijn, inmiddels vrouw, geen kinderen wilde. Nu zijn 'ze' al enkele maanden zwanger........Dus het kan wel, dat je eerst bewust niet voor kinderen kiest maar na jaren dit toch veranderd. Dan is in een keer iedereen super blij voor je. Maar als mensen in je omgeving door hebben dat er na jaren 'nog steeds' geen kinderen komen, dan vragen ze of je soms moeite hebt met zwanger worden. Weet ik niet uit eigen ervaring gelukkig, maar hoor het van anderen.
Omdat ik al jaren geen serieuze relatie heb (gehad) krijg ik gelukkig die vragen niet zo vaak. Af en toe als ik bij familie ben, is er een oom die vraagt of ik al een vriendje heb. Nu ik uit de kast ben gekomen als lesbienne wordt er niet meer naar gevraagd. Binnenkort familiereünie.......help!!!!   Daar weet nog (bijna) niemand dat ik asexueel ben. Tenzij een neef van me de foto van mijn ACE-shirt gezien heeft op Facebook en weet wat ACE betekend.

Als ik realistisch mijn leven bekijk heeft het geen relatie hebben mij meer in staat gesteld om bepaalde keuzes/studies te gaan doen die ik anders niet zou doen. Zo heb ik twee jaar geleden vanwege een stage in het noorden des lands geleefd. Na de zomer ga ik in Maastricht (of omgeving) wonen en vervolgens na India. Dat zou niet zo gemakkelijk gaan wanneer ik vast zat aan een huisje boompje beestje idee.

Voor mij geld gedeeltelijk hetzelfde. Ik heb, doordat ik geen relatie (en kinderen) heb, bepaalde keuzes wel kunnen maken. Ik heb in het verleden veel gereisd en gecouchsurfd. Dan kocht ik alleen een enkeltje met de trein en zag wel wanneer ik weer huiswaarts keerde. Of ik kon op 't laatste moment nog concertkaartjes van iemand overnemen voor een concert in Parijs. 24 uur na de laatste mailuitwisseling voor het ophaalpunt van de tickets zat ik te ontbijten onder de Eifeltoren. Mijn ex-stiefbroer heeft een relatie met een vrouw met een jong kind die hem (de vrouw dan) minimaal 50x per dag belt en sms't. Ze moet constant weten waar hij is en met wie. Daar krijg ik nou rode vlekken van op plekken waar ik ze niet wil!   Ik huiver al bij de gedachten. Dan blijf ik toch lekker happy single.....uhm solo.

=> aanvulling: het op youtube en google gezocht te hebben vond ik dit:

http://www.youtube.com/watch?v=eTYJWZLahlI

http://www.kindervrij.nl/

Beiden interessant om te bekijken, voor zowel degene die wel als geen kinderen willen.

[Himawari]

Ik heb absoluut geen problemen met mensen die geen kinderen willen, maar de vergelijking in het filmpje met het houden van een kat of hond vind ik toch een beetje pijnlijk gekozen.


Overigens heb ik 2 katten en verscheidene jonge neefjes en nichtjes en moet ik wel eerlijk toegeven dat qua streken ze wel wat op elkaar lijken. Mijn neefjes en nichtjes zijn echter beter, want die zijn nog op hun gedrag aan te spreken.

[Jovi_Hobbes]

Het is inderdaad een wat vreemde vergelijking, maar verder vind ik het wel een goed filmpje.

[Lizzie7]

Ik vind beide links ook wel geslaagd.
Wat me vooral bijblijft is "er zijn heel veel redenen om geen kinderen te krijgen, maar als je kinderen wil vervallen al die redenen". Dat klopt helemaal voor mij. Ik weet ook dat er rationeel al veel te veel mensen op de wereld zijn en dat het mijn vrijheid (ik maak graag lange reizen) en financiële mogelijkheden (een kind kost een huis, toch?) heel sterk zou beperken, maar het gevoel en de wens om er te hebben overtreft dat allemaal, gevoel kan nooit op tegen de rede in zo'n zaken

Ik ben ook blij dat er benadrukt wordt dat geen kinderen willen niet hetzelfde is als een hekel aan kinderen hebben.

[Jovi_Hobbes]

Het zou heel simpel moeten zijn. We hebben tegenwoordig de middelen om zelf te kunnen bepalen of we wel of geen kinderen willen. Iedereen moet dus ook het recht hebben om die keus voor zichzelf te maken. Die keuze moet gerespecteerd worden.

[Himawari]

Dat ben ik met je eens. Echter, als ik naar mijn oma en tot een paar jaar geleden mijn moeder kijk dan is het toch niet zo simpel. Ze willen graag dat ik gelukkig ben. Zij waren gelukkig toen ze getrouwd waren en kinderen hadden. Ze willen voor mij wat ze zelf houden uit liefde voor mij. Mijn moeder is ondertussen wel zover dat ze het met rust laat en volgens mij zelfs accepteert dat ik het in mijn eentje ga doen, maar ik kan het mijn oma zeggen en die doet dan alsof ze doof is en gaat vrolijk door met me koppelen aan die jongen uit de kerk die ik nog wel van vroeger ken. Of misschien de jongen die aan de overkant woont, die ziet er ook wel aardig uit en gaat naar de kerk van de buurvrouw.
Er zit dus denk ik wel verschil tussen iemands keuze respecteren en inzien dat iemand überhaupt een keuze heeft gemaakt.

Vreemd genoeg heeft mijn oma overigens absoluut geen problemen met mijn neefje die 'van de andere kant is' zoals zij dat zo mooi noemt, zolang je maar uitgaat van een partner.

[Khyria]

Vroeger moest ik er niet aan denken om kinderen te krijgen. Ik vond ze maar duur en irritant en zo heb ik ook weer een hoop minder vrijheid. Tegenwoordig twijfel ik weer of ik kinderen zal nemen of niet. Kinderen zijn leuk, maar daarbij heb je ook weer een stuk minder vrijheid en je hebt minder tijd om te werken en om andere dingen te doen Dus ik ben nog een twijfel gevalletje XD

[Blue225]

Beetje hetzelfde als hierboven. Het eene moment zou ik er wel willen het andere niet. Gelukkig ben ik nog jong en single (iets minder gelukkig ) dus heb ik nog tijd om te beslissen

[Jovi_Hobbes]

Dat ben ik met je eens. Echter, als ik naar mijn oma en tot een paar jaar geleden mijn moeder kijk dan is het toch niet zo simpel. Ze willen graag dat ik gelukkig ben. Zij waren gelukkig toen ze getrouwd waren en kinderen hadden. Ze willen voor mij wat ze zelf houden uit liefde voor mij.

Dan maken ze de klassieke fout dat ze een ander toewensen wat ze zichzelf zouden toewensen. Als je echt wilt dat iemand gelukkig wordt moet je die persoon toewensen wat die persoon zichzelf zou toewensen. Maar goed, op mensen die het zo goed bedoelen kun je moeilijk boos worden. En dat je oma vasthoudt aan relaties heeft denk ik deels met de generatiekloof te maken. Vroeger was het veel minder geaccepteerd dat mensen alleen bleven. Het is nog niet zo lang de normaalste zaak van de wereld om bewust single te zijn.
Verder zullen ze misschien ook denken dat het veel moeilijker is om in je eentje een kind groot te brengen en wensen ze je daarom een partner toe, zodat je de "last" samen kunt delen.

[Himawari]

Bij mijn oma denk ik dat het geval is dat ze zich niet kan of wil bedenken dat je überhaupt een kind kan krijgen zonder getrouwd te zijn Dus dat is zeker een generatiekloof. Hoewel de kans dat ik erop uit ga en van een willekeurige man zwanger raak met mijn aseksualiteit ook nihil is, maar dat probeer ik maar niet eens uit te leggen. Mijn moeder heeft al moeite genoeg met de term en die is heel ruimdenkend en accepterend