a question from the other side

[Traxx]

Heej, een nieuw onderwerp beginnen leek me een goede manier om iedereen een beetje te leren kennen. En omdat je maar één kans hebt een goede eerste indruk te maken:  voor iedereen
Even voorafgaand aan m'n vraag: ik ben zelf niet aseksueel maar heb 5 jaar een relatie met een aseksuele vriendin.Uiteraard zit ik hierdoor met veel vragen maar vind ik het tegelijk vaak moeilijk die direct aan m'n vriendin te stellen...of hoor ik het gewoon liever van derden. En omdat je nooit met het moeilijkste onderwerp moet beginnen, begin ik met een (naar mijn mening) wat lichter onderwerp.
Ik heb in jullie gesprekken vaak gelezen dat de verschillen tussen hechte vriendschappen en liefdesrelaties zonder de seksuele spanning wat vager kunnen zijn...Kijk voor mij is het heel duidelijk...ik ben verliefd geworden op m'n vriendin om d'r karakter en om haar uiterlijk....en na 5 jaar hou ik nog steeds van haar, zowel van haar karakter als van haar lichaam (plat gezegd maar het is nou eenmaal zo), en zoals je al kan raden, vooral dat laatste zou ik bij vrienden nooit hebben. Ook voel ik qua karakter voor m'n vriendin ook veeeel meer dan voor vrienden maar de lichamelijke aantrekkingskracht is toch een groot verschil. Maar hoe zit dat eigenlijk bij jullie? Ik kan nl. lichamelijk aantrekkingskracht niet echt los zien van seksuele aantrekkingskracht maarja dat ben ik dus...
Misschien voor jullie een rare vraag maarja voor mij niet, dus bij deze....

[Jovi_Hobbes]

Bedankt voor de  !
En nu om op je vraag in te gaan... Volgens mij zit het verschil niet in lichamelijke of seksuele aantrekkingskracht, maar in het wel of niet verliefd zijn op iemand. Verliefd worden op iemand heeft bij mij veel minder te maken met iemand er leuk uit vinden zien dan met aangetrokken zijn tot het karakter van iemand.
In deze post: http://asexuality.org/du/index.php?topic=193.msg3055#msg3055  (ik hoop dat deze link gaat werken) hebben we het onder andere over liefde op het eerste gezicht, dat voor velen van ons iets is wat we niet echt kennen. Misschien maakt dat het wat duidelijker. Zo niet, zeg het gerust dan probeer ik opnieuw uit te leggen wat ik bedoel 

[Ereinion]

Cake! Dat geeft een hele goede indruk, mmmm.

Om te verwoorden is dit een hele moeilijke vraag. Voor mij is het een hele kleine stap van een hechte vriendschap naar een relatie, met een scheidslijn die inderdaad moeilijk aan te geven is.
Een relatie heb ik met iemand met wie ik echt mijn leven wil delen, waar ik rekening mee houd in de dingen die ik doe. En met iemand waarbij ik me helemaal veilig en geborgen voel. Waar ik alles tegen kan zeggen en zelfs boos op kan zijn.
Ik ben nogal erg zelfstandig ingesteld en goede vrienden zijn voor mij tijdelijk. (als het wel voor altijd is is het mooi, maar het hoeft niet persé) Ik wil er erg graag voor anderen zijn maar niet als het ten koste gaat van mijzelf. Bij een partner kan ik mezelf makkelijker op de achtergrond zetten. En ik vind het moeilijk om mezelf aan anderen echt helemaal bloot te geven, de leuke dingen deel ik met iedereen maar de vervelende dingen niet snel.
Nou moet ik wel zeggen dat ik geen heel hechte vriendschappen heb. Ik kan met heel veel mensen goed omgaan, maar toch. Dus misschien is wat ik met mijn partner heb wel een heel hechte vriendschap, en is er daarboven niets voor mij.

[Zonnekind]

Gewone vrienden zijn voor mij mensen waar ik mij mee kan amuseren en af en toe eens een serieuze babbel mee kan doen.
Echt goede vrienden (heb ik niet veel) zijn mensen waarbij ik mezelf kan zijn en die ook aan mij zullen zien dat er iets is waardoor ik er met hen over kan praten.
Ik ben verliefd geworden op Viper door zijn karakter natuurlijk maar mijn gevoelens naar Viper toe zijn ook lichamelijk. Ik heb een naakte man nooit knap gevonden maar hem vond ik van in het begin goddelijk. Ik kan dan ook echt naar hem kijken en smelten bij de gedachte "dat hij van mij is" (niet letterlijk maar je begrijpt vast wat ik bedoel). Ik geniet er dan ook van om hem overal te kussen en te strelen. Dit is bij mij echter helemaal niet seksueel. Ik geniet van zijn mooie lichaam maar wordt daarom niet opgewonden.

[Zonnekind]

P.S.: Bedankt voor de en neem zelf ook een stukje !

[Ereinion]

Ik ben verliefd geworden op Viper door zijn karakter natuurlijk maar mijn gevoelens naar Viper toe zijn ook lichamelijk. Ik heb een naakte man nooit knap gevonden maar hem vond ik van in het begin goddelijk. Ik kan dan ook echt naar hem kijken en smelten bij de gedachte "dat hij van mij is" (niet letterlijk maar je begrijpt vast wat ik bedoel). Ik geniet er dan ook van om hem overal te kussen en te strelen. Dit is bij mij echter helemaal niet seksueel. Ik geniet van zijn mooie lichaam maar wordt daarom niet opgewonden.

Is het dan hetzelfde als een schilderij dat je heel erg mooi vind, bijvoorbeeld?

[Zonnekind]

Moeilijke vraag, ik heb nog nooit de neiging gehad een schilderij te kussen 
Het gaat dus denk ik wel iets verder, ik voel me wel tot hem aangetrokken, ik heb zin om hem te kussen en te strelen maar niet meer dan dat meestal...

[Ereinion]

 

Gezien de situatie waarin jullie nu zitten is dit in ieder geval een goed teken, toch?

[Zonnekind]

Het is goed dat ik dat tenminste nog heb maar voor hem maakt dit het er allemaal niet eenvoudiger op. Als ik hem overal zou kussen dan wordt hij zo opgewonden dat hij weer heel veel pijn krijgt. Dan moet ik het ofwel "afmaken" ofwel moet ik daar mee stoppen. Viper geniet dan van geen van beide... 

[Ereinion]

Maar het biedt wel hoop voor de toekomst denk ik. En het geeft jou wat meer inzicht in hoe hij zich voelt. Dat is misschien niet altijd makkelijk, omdat je je dan misschien schuldiger voelt. Maar het is iig een begrip die je kunt opbrengen.

[Traxx]

Heej,

Zonnekind, ondanks dat het dus blijkbaar ook regelmatig tot problemen leidt, lijken de gevoelens die je hier beschrijft me erg positief. Het is namelijk toch een vleiende gedachte dat je een dergelijk effect kan hebben op je eigen vriendin...Nou weet ik wel dat het veel belangrijker is dat je parter verliefd is op je karakter maar het is ook af en toe heerlijk dat je parter ook helemaak weg is van je lichaam (zij het naakt, in pak of wat dan ook)...je voelt je toch veel minder man als dat nooit het geval is. EN ik weet bijna zeker dat dat voor vrouwen eigenlijk ook wel geldt. Ik kan je in ieder geval wel vertellen dat ik me een hele bikkel (yeah  ) voel als ik weet dat m'n vriendin op die "speciale manier" naar mij kijkt ookal komt daar geen seks bij kijken...en ik neem aan dat jouw vriend precies datzelfde gevoel heeft alsie weet wat je van hem vindt...en das toch heel wat.

[Zonnekind]

Ik hoop dat hij het ook zo ervaart maar het is vaak moeilijk omdat ik dan soms insinueer dat ik wel zin gekregen heb...

[Traxx]

Dat is ook wel moeilijk hoor...maar hier kun je wellicht "afspraken" over maken. Op een gegeven moment durfde mijn vriendin ook geen complimentjes ofzo meer te geven omdat ze bang was dat ik dat meteen verkeerd op zou vatten. En das ook geen goede situatie, op een gegeven moment ging ik geloven dat het haar helemaal niet interesseerde hoe ik er uit zag...dus daar hebben we over gepraat en sindsdien begrijp ik meestal wel dat een compliment of opmerking niet meteen tot seks leidt. Dit heeft wel als gevolg dat mocht ze ooit wel zin hebben dat ze dan echt een groot "ik heb zin"-bord op moet houden (liefst met zwaailichten) en de kleren van m'n lijf moet scheuren voordat ik ook daadwerkelijk door heb/geloof dat ze zin heeft...maarja das te overleven...

[Ereinion]

Traxx, wat goed om er zo mee om te gaan.

Mijn vriend is niet afwachtend tot ik aangeef dat ik zin heb. Wat er nog al eens tot leidt dat we allebei even gefrusteerd zijn, omdat ik weer eens nee zeg. Op zich lijkt het me ideaal als hij het nooit meer aan zou geven, maar ik ben bang dat er dan helemaal nooit meer wat gebeurd en dat vind ik ook niet eerlijk tegen hem.

[Jovi_Hobbes]

Lastig hoor    Maar ik vind het wel knap dat jullie toch op de een of andere manier een compromis hebben bereikt waardoor jullie allebei gelukkig kunnen zijn in jullie relatie.