zebravrouw zoekt zebraman

[zwartkopje]

waar gebeurd

Hoi allemaal,

Zoals ik eerder al schreef, kan ik me beter uitleven in het schrijven van columns en/of verhalen. Zie hier een van mijn favoriete colums:

"Weet je al waarover je je volgende column gaat schrijven?" mailde een vriendin me verleden week.
"Ik denk over vrouwen mèt zwangerschapsstriemen, die nooit zwanger zijn geweest, zoals ik (shame)" schreef ik terug.
"Oh... dè zebravrouwen" antwoordde ze.

Zebravrouwen! Zo had ik de striae nooit bekeken. Op het internet las ik: 'De witte en zwarte strepen van een zebra zijn een vorm van camouflage doordat deze de perceptie van het silhouet van het lichaam verbreken.' 's Avonds stond ik naakt voor de spiegel. De gelijkenis viel niet te ontkennen, wat betreft :'het verbreken van het silhouet door de strepen'.
Maar het woord 'zebravrouwen' opende meteen heel wat méér perspectieven, gedachten en ideeën over dit  toch wel - voor mij - beladen onderwerp.

Oh... wat heb ik me tijdens mijn vroege puberteit geschaamd voor die paarse strepen die zich via mijn dijen, langs de binnenzijde van mijn bovenbenen over mijn buik slingerden als spoorwegen in een berglandschap met als eindhalte: Mijn maag.  Tijdens die periode waren de striae braaf maar na de tweede grote groei -vet- spurt tijdens de late adolescentieperiode begaven ze zich op méér zichtbaar terrein en ze nestelden zich knus boven mijn borsten én op mijn bovenarmen. Dit fenomeen luidde meteen het einde van die (diepe) decolleté en de mouwloze T-shirts in. Hoewel ik wel wist waardoor de striemen ontstonden - een te sterke uitrekking van de huid zoals bij een snelle gewichtstoename - schààmde ik me er diep voor.
Ik had z w a n g e r s s c h a p s s t r i e m e n!

Natuurlijk hebben vrouwen striae, daar ging ik wel van uit maar toch niet op je veertiende! Werkelijk, waarvoor was dat nodig? Ze zagen toch zo dat ik X-kilo's verdikt was, waarom moesten die stomme strepen dat nog eens extra benadrukken? Gymnastiek en zwemmen waren een hel. Vooral dan de uit-en aankleedmomenten in de grote, gezamelijke, met witte neonlampen verlichte kleedkamers. Je moest je dus voor de ogen van je andere slanke en/of striemloze klasgenootjes omkleden. Steeds de anderen nauwlettend in het oog houden of ze niet keken, dan snel in je onderbroek stappen. Ai... Misstap, met beide benen in één onderbroeksgat, evenwicht bijna verloren. Oef... Niemand iets opgemerkt. Snel BH en T-shirt erover. Gelukt!

Nu, jàren later is het nog steeds een thema waarover ik me geneer. Hoewel het op mijn leeftijd geen taboe meer is, maar eerder een voorrecht, voel ik me er toch niet goed bij. Ik kan wel doen alsof ik ooit zwanger ben geweest maar diep in mij zeurt toch die emotionele pijn.
Stel je voor: Je hebt je net een uurtje in het zweet gewerkt in de sportschool en in gezamelijke vrouwendouche word je plots aangesproken door een oude schoolvriendin.
"Hey Isabella, kom jij hier vaak en... Oh... Ik wist niet dat jij ook zwanger bent geweest?" terwijl ze met grote ogen naar mijn striemen staart en zich ondertussen afvraagt wannèèr ik dan wel zwanger was geweest.
"Had ik je niet verteld dat ik een duizendtal vetcellen gebaard heb?" zou ik met een uitgestreken gezicht zeggen en meteen de bal weerkaatsen: "En jij?" "Oh... Euh...Euh... Ik heb twee kinderen"
Je snapt dus dat ik dat soort situaties liever vermijd.

Het woord zebravrouw heeft me dus dagen beziggehouden en zoals het in het dierenrijk betaamt, bestaat er naast de zebravrouw ook een zebraman. Maar die zijn blijkbaar niet zo makkelijk te ontdekken. Althans, ik ken er geen. Het is ook niet de meest voor de hand liggende vraag als je met een man date.
"Hallo, ik ben isabella en wie ben jij?
"Ik heb striae en jij?"

Ik kan me inbeelden dat het voor een puberjongen nog vreselijker moet geweest zijn om hiermee om te gaan.
Stel je voor: Je bent vijftien. je ziet er nogal slungelachtig uit en je wilt indruk wekken bij de meisjes met een gespierde body. je begint obsessief en intensief te trainen met halters en gewichtheffen. Krijg je er nog gratis zwangerschapsstriemen bovenop. Dank u wel!
Tegenwoordig zeggen jong getrouwde koppels vaak: "Wij zijn zwanger" maar op vijftienjarige leeftijd is dat niet zo aannemelijk hé.

Nu ik het bestaan van de zebraman ontdekt heb, valt er een dikke laag schroom van me af. In mijn volgende contactadvertentie zal staan:

'Zebravrouw zoekt zebraman.
Ontstonden de strepen door plotse spieropbouw of door vet?
Dat zal geenszins de pret bederven...
In bed.'

[Ienepien]

Inderdaad, ik had/heb ze ook. Maar ik heb wel 3 kinderen gebaard. Maar in de pubertijd had ik ze ook al. Ook altijd veel te dik geweest. Nu valt het wel mee, maar de strepen blijven. Worden wel kleurloos op den duur, maar toch zichtbaar, omdat ze glimmen.
Op mijn leeftijd is het niet erg meer, ik ben voorzien van man en kinderen, maar als je jong bent, en eigenlijk zoekende bent naar een leuke relatie, is het inderdaad frustrerend. Maar niemand is hetzelfde, en iedereen heeft wel wat, waar hij/zij zich voor schaamt.
Wat dacht je van (te) dikke jongens, die borsten hebben? Of eruitzien als borsten? Maar bij mindere dikke mannen kan dat ook iets opvallends zijn. Kijk eens naar Paul de Leeuw, of Frans Bouwer? Ook iets van borsten. Dan knap ik al af, eigenlijk. Maar niemand heeft zichzelf gemaakt, en vaak kan je er ook niks aan doen.

Maar van Zebramannen of -vrouwen had ik nog nooit gehoord.

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[loganmanticore]

post verwijderd op vraag van gebruiker

[pinky]

Tsja, ik ben ook een zebravrouw. Ik schaam me er niet zo heel erg voor, maar zal blij zijn als ik toch een keer zwanger ben geweest zodat ik een excuus heb. Want ook bij mij zijn het meer vetstrepen dan zwangersschapstrepen natuurlijk. Ik heb ze op mijn benen, mijn buik en mijn borsten. Mijn borsten is gebeurt toen ze gingen groeien in de pubertijd (vond ik raar) en later mijn buik, toen die ook ging groeien. En ja, mijn benen natuurlijk ook. Maar die laatse twee zijn dus echt vetstrepen. Mijn borsten van de pubertijd. Die zijn gewoon te snel gegroeid. Maar ja, dat is na een zwangerschap natuurlijk ook heel goed te verklaren. Ik ben allang blij dat ik er van mijn vriend geen opmerkingen over heb gekregen... Dan zou ik wel balen ja! Nou ja, moet dat natuurlijk niet te hardop zeggen...

[Sismo]

Hé Zwartkopje, ik vind het een goeie column!   Moest erg lachen om het laatste stukje! Worden je columns ergens geplaatst?

[zwartkopje]

Hoi Sismo,

Ze staan ook te lezen bij www.valtaf.nl (maar ben nu effe gestopt wegens te weinig inspiratie en andere dingen aan/in het hoofd.
Bedankt voor het leuke compliment.

groetjes,

zwartkopje

[Ienepien]

Leuke site. Ga er nog eens op kijken, later.
(Ik moet van de dokter/diabetesverpleegkundige nog een kilo of 8 afvallen)

[Jovi_Hobbes]

Nou, succes daarmee Ienepien! Maar je moet jezelf niet gaan uithongeren hoor!

[petra1963]

Nee, vooral niet gaan hongeren ! Dat levert niets op...

[Ienepien]

Dat lukt ook niet met al die lekkere stukjes  hier.
Hier en daar zwerven er nog een paar.

[pinky]

haha, nou ja, is mij ook gelukt, dus gaat jou ook lukken! Jeeuhj!

[Ienepien]

Zal m'n best doen.

[pinky]

Tip; probeer een combi Sonja bakker en Ienepien... Als je wil kan ik je het weekmenu van haar mailen?

[Sismo]

Hoi Zwartkopje, ik kan je columns niet vinden op de stie die je doorgaf. Heet je daar ook Zwartkopje?