aseksualiteit - praten met je omgeving - in de knoop met jezelf...

[traveller]

Heeft iemand van jullie ervaring met 'een goed gesprek over aseksualiteit' met zijn ouders?

Hoe hebben jullie dit aangepakt? Hoe begonnen? ...
Het zit nl zo: Gisteren ben ik op gesprek geweest bij een psychotherapeut. De afgelopen weken is er nl heel veel gebeurd, (bv id knoop met mijzelf, id knoop met mijn teveel jobs, gevoel dat niemand mij begrijpt of ook dat ik constant tegen muren van mijzelf oploop)
Dit is 3 weken geleden allemaal even ontploft, waarbij ik met een stofschaar (vlijmscherp) als een wilde op mijn arm ben beginnen kloppen...
(vroeger kreeg ik ook wel eens ontploffingen, maar toen was het net iets minder erg)
Na deze ontploffing begon ik wel te beseffen dat er mss iets fouts zit, dat ik mss best eens ergens volledig mijn hart lucht. Kreeg immers bang van mijzelf.
Vandaar dus mijn gesprek gisteren.

nu had ik hier vooraf thuis niet over gesproken, waardoor er gisteren 2 diep teleurgestelde oudertjes id salonstoel zaten. Want met hen kan je toch over alles praten?
heb hen gisteren al een deel van mijn problemen verteld, maar lang nog niet alles. bv niets over mijn worstelen met mijn seksualiteit of aseksualiteit. Dat begrijpen zij volgens mij toch niet.
zei wel wat id trend van: ik blijf wss toch altijd alleen, maar wil dat ook niet 100%, maar dan krijg je natuurlijk te horen: ga dan wat minder uit in het holibi-milieu, want daar ga je idd geen normale kerel tegen het lijf lopen.

Bon. Vanavond ben ik gelukkig niet thuis, maar morgen wordt dit gegarandeerd opnieuw naar boven gehaald en persoonlijk weet ik niet goed wat te doen.
Iemand tips/ervaringen?

[Ereinion]

Het lijkt mij ook erg moeilijk om over zulke dingen met mijn ouders te praten. Maar gelukkig geven jouw ouders zelf al aan dat je bij hen terecht kunt.

Ik heb het mijn ouders wel vertelt, maar er is nooit echt een gesprek over geweest. Het was meer een mededeling van mijn kant, waarop zij begripvol reageerden. Mijn moeder wil dan wel altijd alles lezen, dus ook alle interviews die ik deed. Dat was onze vorm van communicatie.
Misschien kun je vast wat faq's uitprinten van dit forum, dan kunnen zij het ook zelf lezen?

Dus echte tips heb ik niet. Behalve dan dat je ook best mag zeggen dat je het moeilijk vindt om er over te praten en dat je voor jezelf ook nog niet alles duidelijk hebt. Mij helpt het meestal wel als ik me wat kwetsbaar opstel.

Succes met je gesprekken.

[Ienepien]

Inderdaad je kwetsbaar opstellen. En vooral jezelf zijn, waar anders kan en mag je dat van jezelf als bij je eigen ouders?
Wees niet bang, dat ze het niet zullen begrijpen, want jij bent er om het uit te leggen.
Je mag best zeggen, dat je het zelf ook nog niet helemaal begrijpt, maar dat dit een punt is waar je heel veel mee worsteld.
En eigenlijk misschien de oorzaak van alles wat je de laatste tijd meemaakt.

Het niet kunnen uiten bij mensen die je lief zijn, is denk ik de grootste fout, die je kan maken.

Je hoeft je niet groot te houden, zij zullen je heus niet laten vallen, en je juist in hun armen sluiten, omdat ze met je meevoelen.
Denk er over na, en je weet in je binnenste wel, dat ik gelijk heb. Doen!

[pinky]

Nou Ienepien, ik denk dat dat in de armen sluit niet zo vaak gebeurt als zou moeten, dus ik snap de angst wel.

Je ouders houden van je, maar als je hen iets totaal nieuws verteld (kans is groot dat ze nooit over aseksualiteit hebben gehoord) en iets nieuws wat in hun wereldbeeld simpelweg niet voorkomt, dan zullen ze toch wel uitleg willen. Dus die faq's uitprinten is denk ik geen overbodige luxe. Dan hoef jij minder uit te leggen en weten je ouders meteen dat je niet iets nieuws zit te bedenken/ dat meerdere mensen dit zo ervaren.

Daarnaast zou ik ze de waarheid vertellen over hoe het zit. Namelijk dat jij het ook nog niet precies weet en daar graag met iemand over wilt praten. Iemand niet hen, omdat je het zelf al niet begrijpt en je je ouders niet in de war wilt brengen daarmee. Iemand anders kan je daar misschien wel mee helpen. Daarnaast (maar dat is of jij dat wilt of niet natuurlijk) kun je altijd aangeven dat je je ouders op de hoogte houd van wat er uit deze gesprekken komt.

In ieder geval succes en sterkte 

[Sismo]

Ik heb mijn vader eens een artikel in de Viva (geloof ik) laten lezen, een interview met iemand van hier (weet eigenlijk niet meer wie het was...). Daarbij meteen vertelt dat het zo min of meer over mij ging. Hij heeft het van begin tot eind aandachtig gelezen en herkende mijn moeder erin. Verder was hij begripvol en bezorgd ("dat moet wel moeilijk voor je zijn"), hij is niet zo'n prater, dus dit was voor mij al meer dan genoeg om van hem te weten.

[traveller]

Mss is dat van die FQA's idd wel een goed idee.

Ga wel wachten tot ze er zelf opnieuw over beginnen, want probeer het precies toch nog wat te vermijden, het onderwerp.
maar persoonlijk vrees ik wel wat voor hun reactie. Soms kunnen ze zo abnormaal conservatief en bekrompen reageren - vind ik - terwijl ze zichzelf wss zeer moderne ouders vinden 
Bijvoorbeeld het feit dat ik naar een psychotherapeute gegaan ben, dat is voor hen al erg. Dat is voor 'zotten', al meteen een stempeltje. dat is voor mensen met een afwijking, maar niet voor iemand die hypergelukkig en zelfzeker is als ik (want dat vinden ze dan van mij)

nu weet ik wel dat ik al jaren een soort van masker draag op sommige gebieden, maar dacht toch dat zij door dat masker heen konden zien... niet dus.

wat vooral het erge is: wanneer mijn moeder vindt dat een probleem ernstig is, en dat erover gepraat moet worden, dan doet ze dat héél serieus. ad tafel, of id salon, muisstil in huis en licht aan. en vooral, je gezicht moet zichtbaar zijn. en dan zou ze zelfs willen blijven praten tot het in orde is. nou, dan kan ze hier nog héél lang over praten.
soms mis ik echt de delete-knop in het leven, of een rewind-knop. die zouden oh zo handig zijn.

soit, ik ga nu maar even genieten van mijn avond: concertje MIKA, jippie 

[Fricai]

Mss is dat van die FQA's idd wel een goed idee.

Frequently Questioned Answers... Komisch hoe toepasselijk dat nog is 

Soms kunnen ze zo abnormaal conservatief en bekrompen reageren

Ik hoop (en denk) dat het wel goed komt.

[Ereinion]

Mss is dat van die FQA's idd wel een goed idee.

Frequently Questioned Answers... Komisch hoe toepasselijk dat nog is 

[Mannetje]

Frequently Questioned Answers?
Nou ik vind dat zo gek nog niet. Ik ben er al enige tijd achter gekomen dat ik zelf vaak al antwoorden heb gegeven op vragen die ik mezelf nu stel!

[Ienepien]

Als je ze nog maar weet te vinden, dan.

[Mannetje]

Ik kom ze bij "toeval" iedere keer tegen 

[traveller]

dat zijn dus de gevolgen van ik die even moe en emotioneel typ...
vond het gisteren al raar staan :-) maar zag toch de fout niet ;-)

maar idd, zoals mannetje zegt, mss zo gek nog niet. hoe vaak ik wel niet zelf al een antwoord verzin op een mogelijk vraag, hihi

[Ereinion]

 

Volgens mij is fqa meer iets als: vaak ter discussie gestelde antwoorden.

[traveller]

Wat ik dus al dacht: ze begrijpen het niet.

Ik moet gewoon nog de juiste tegenkomen, dan kom dat allemaal vanzelf wel in actie...een therapeut is volgens hen dus volledig overbodig.
Maar soit, nu heb ik op zijn minst geprobeerd om het hen uit te leggen, kunnen ze mij dat al niet meer verwijten, wanneer ik volgende keer naar de therapeut ga.
Voor mijzelf vind ik het nl. wel een goede beslissing.

Twijfel immers soms nog of ik, hoe zou ik het zeggen, 'volledig' aseksueel ben (niet dat je het half kunt zijn), laat ons zeggen: aseksueel als een geaardheid, of dat het eerder een gevolg is van iets...
zo kan ik mij extreem onzeker volgen bij anderen, vooral wanneer het op bv knuffelen (of zelfs hand in hand lopen) aankomt. dan heb ik altijd het gevoel van 'hé, dit ben ik niet' of 'wat doe je nu toch allemaal'
een groot contrast met de tetterkous, zoals de meeste mensen mij kennen, zonder twijfels.

[Ereinion]

Je ouders zijn weinig creatief, dat is zo ongeveer de meest gehoorde reactie.  Mijn ouders konden dat niet echt zeggen, want ik had toen al erg lang een vriend. maar geef ze even tijd, misschien moeten ze er aan wennen en beseffen ze dan wat je wilde vertellen.

Natuurlijk is het goed om naar een therapeut te gaan. Als jij je daar prettig bij voelt, moet je dat zeker doen.

Die twijfels zijn zo herkenbaar. Soms vraag ik me nog steeds af hoe ik zeker kan weten dat ik aseksueel ben. Ik weet toch niet hoe een seksueel zich voelt, dus waarom zou het dan anders zijn wat ik ervaar? Ik heb me er maar bij neergelegd. En dat lukt ook meestal wel. Dit labeltje heeft mij veel rust en duidelijkheid gebracht.
Je moet het ook niet persé als iets definitiefs zien. Hoewel ik zelf van mening ben dat aseksualiteit een geaardheid is en het dus niet te verhelpen is. Niemand hier zal je erop aankijken als je nu zegt dat je aseksueel bent en dat later blijkt dat je lage libido toch een andere oorzaak heeft.