Mijn naam is Patricia, ik woon in het noorden van het land en ik ben alleenstaande moeder van drie al bijna volwassen kinderen. Ik heb een leuke baan, ik woon in een gezellig huis, ik heb een leuke vriendenkring, familie, een hond....er lijkt weinig aan de hand te zijn met mij.
Maar emotioneel heb ik het al een groot deel van mijn leven erg moeilijk. Omdat ik graag wil weten wat mij zo deprimeert ben ik al jaren aan het zoeken naar informatie over depressies, een gebrek aan libido, een gevoel van vervreemding, de machteloosheid en soms zelfs walging die ik voel als weer stuit op uitwassen van onze geseksualiseerde maatschappij. Dat ik volledig aseksueel ben vermoed ik niet: ik heb relaties gehad, ik heb kinderen gekregen en ik heb soms ook wel kunnen genieten van seks. Maar echt belangrijk heb ik het nooit gevonden, het is beslist leuk en opwindend wanneer je verliefd bent, maar dat is het dan ook. Ik doe eigenlijk veel liever andere dingen, ook zeker met een persoon van wie ik houd.
Ik ben al heel lang niet meer echt verliefd geweest. Ik heb teleurstellingen in de liefde ervaren, ik realiseer me nu dat een aantal relaties kapot zijn gegaan door mijn gebrek aan zin om seks te hebben. Ook heb ik meegemaakt dat ik er eigenlijk van walgde.
Om normaal en toch ook leuk en interessant gevonden te worden heb ik jarenlang geacteerd wel degelijk van seks te houden. Maar het was niet meer vol te houden omdat het altijd weer uitkomt met als gevolg toch minstens twee verdrietige, boze mensen en de zoveelste rouw-periode. Ik wil dit een ander en mezelf niet meer aandoen en daarom kies ik ervoor alleen te blijven. Maar ik voel ook een diep gemis.
Nu mijn kinderen (bijna) volwassen zijn duurt het niet lang meer of ik blijf alleen over. Daar zie ik erg tegenop, ook al ben ik als geen ander gewend geen partner te hebben.
Mensen begrijpen niet hoe het komt dat ik zo alleen blijf, ikzelf begreep het ook heel lang niet. Hoewel inmiddels toch wat beschadigd door het leven ben ik gewoon een leuke vrouw om te zien, er zijn ook mensen die me sexy vinden. Maar zo voel ik me niet, ik wil net als bijna ieder ander ook een verbintenis met een geliefde, maar ik zie zo vreselijk op tegen die seks. Ik wil van alles, ik verlang naar samen, naar intimiteit, naar vertrouwen, maar ik ben zo bang dat seks weer een "must" gaat worden.
Het lijkt me fijn mensen te leren kennen die net als ik seks niet als een primaire behoefte ervaren. Want ook binnen mijn vriendenkring is iedereen seksueel actief. Ik ben de enige die zich daar totaal niet mee bezig houdt.
Dank je wel voor het lezen.
Welkom! En ik herken veel in je verhaal. Ook heb heb 'ouder wordende' kinderen (nu bijna 16 en 17 jaar) en ik ben al lang single. 10 jaar inmiddels is het geleden dat ik voor het laatst een relatie had. Overigens is mijn kennissenkring ook niet zo groot. En ik heb geen hond, wel een kat. ;)
Na mijn laatste relatie wilde ik het absoluut niet meer. Ik had nooit een afkeer van seks, maar ik zag het nooit als iets wat iets met mij te maken had. Ik wilde het eigenlijk ook niet doen. Maar ook ik wilde graag een partner, een gezin, geliefd worden.... minder buiten de boot vallen. Ik wilde het ook graag willen, ik heb mijn best gedaan, omdat ik niet begreep wat er met me aan de hand was. Ik voelde me niet normaal, probeerde me aan te passen en was dus mezelf niet trouw. Dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik een afkeer kreeg van seks en ik dus nooit meer een relatie wilde.
Met de ontdekking van aseksualiteit en dit forum ben heb ik veel meer rust gevonden en zou ik me een compromis kunnen voorstellen, maar niet zonder dat een partner mij erkent in wie ik ben en dat ook een plaats krijgt in de relatie. Wie weet kom ik op een gegeven moment iemand tegen, maar op dit moment ga ik er van uit dat ik single zal blijven. En dat vind ik moeilijk. Niet omdat mijn kinderen de deur uit zullen gaan binnen een paar jaar, samenwonen is ook niet mijn eerste behoefte, maar een levenspartner, ja, dat mis ik wel.
In mijn omgeving is ook niemand aseksueel. Niet iedereen is seksueel actief, maar dat heeft andere redenen. wat ik in elk geval merk is dat ik door mijn aseksueliteit een heel andere insteek in relaties heb en dat dat haast niet uit te leggen is, omdat voor bijna iedereen liefde, verliefdheid en intimiteit aan seks zijn gekoppeld. En ik wil dolgraag knuffelen, maar seks en erotiek... ik lijk er weinig van te begrijpen.
Wat een fijne reactie van jou Koffie, dank je wel! Wat goed hier te ontdekken dat er iemand is die qua leven, gevoelens en verleden eigenlijk heel dicht bij me staat! :-)
Dit citaat van jou raakt me enorm, het geeft letterlijk en precies weer hoe ik het ervaren heb:
"Ik had nooit een afkeer van seks, maar ik zag het nooit als iets wat iets met mij te maken had. Ik wilde het eigenlijk ook niet doen. Maar ook ik wilde graag een partner, een gezin, geliefd worden.... minder buiten de boot vallen. Ik wilde het ook graag willen, ik heb mijn best gedaan, omdat ik niet begreep wat er met me aan de hand was. Ik voelde me niet normaal, probeerde me aan te passen en was dus mezelf niet trouw. Dat heeft er uiteindelijk toe geleid dat ik een afkeer kreeg van seks en ik dus nooit meer een relatie wilde"
Net als jij wilde ik het willen, en ik heb mezelf zo geforceerd het te willen. Vooral in het begin van een relatie leek dat nog geen straf: het was nieuw en spannend en ik genoot er ook wel van. Maar eigenlijk was ik liever samen een ijsje gaan eten. Of hand-in-hand in de maneschijn gaan wandelen.
Ik acteerde dat ik volledig opging in de seks, maar ik dacht al doende aan voor mij veel "lieflijker" dingen. En omdat het nou eenmaal iets is wat de meeste mensen blijven verlangen werd het meer en meer een beproeving, vooral wanneer het vaak moest (gewoonte!) en ook nog voor het slapen-gaan. Dan was ik moe, dan wilde ik rust.
Ik kreeg de zenuwen van die seks!
Welkom Patricia :)
Dankjewel voor je duidelijke verhaal. Zelf heb ik eigenlijk nooit een relatie gehad, laat staan kinderen, dus daarover kan ik je niet veel zeggen.
Wat ik wel herken zijn dingen als 'liever hand in hand in de maneschijn gaan wandelen'. Over zulke dingen heb wel gedroomd als ik verlangde naar een relatie.
Maar - je bent absoluut niet de enige die aan de ene kant geen seks wil en aan de andere kant wel verlangt naar een relatie, een levensgezel. Hier op het forum komt dit onderwerp geregeld terug. Je bevindt je in goed gezelschap! :)
Toen ik, uiteindelijk, voor het eerst seks had, dacht ik letterlijk terwijl ik bezig was: Waarom gaan we niet gewoon een ijsje eten?
Dus dat je dat als voorbeeld geeft, vind ik wel erg treffend! :D
Het meest afgrijselijke vond ik dat seks een agendapunt was. Bij diverse partners was het rond 10 uur op zondagmorgen. Maakt niet uit hoe de relatie ervoor stond, dat was gewoon het moment. Het had voor mij al helemaal weinig meer te maken met dat van waaruit je wandelingen hand in hand maakt. Ik kon daar zo tegenop zien.
Dat is wel wat ik me heb voorgenomen: Ik zou het kunnen doen, maar dan wel vanuit verbinding, omdat ik dat op dat moment kan en wil geven (puur voor mezelf hoeft het niet), niet omdat het zondagmorgen 10 uur is.
Het liefst hield ik het bij in elkaars armen liggen, trouwens...
Dank je wel Edewecht! Ja, ik houd meer van romantische, mooie dingen dan van seks. Lekker op een bankje een ijsje eten, varen in een bootje, een goed glas wijn bij de open haard ;) ;) ;)...
Ik las vanochtend iets over mensen die hooguit op een esthetische manier lichamelijk willen zijn, daar herken ik ook wel weer iets in. Seks vind ik zo potsierlijk vaak, naar om naar te kijken, het windt me niet op en ik knap nog verder af. En wat me nog veel meer beangstigt en afkeer inboezemt is dat bij veel mensen seks en agressie hand in hand gaan. Zoveel vreselijke misdaden met een seksueel motief worden er gepleegd..
Ja, ik zou graag een platonische, liefdevolle, romantische relatie willen. Vanmiddag bekeek ik een filmpje van Brigitte: ze is wel degelijk heel gek op haar vriend, en hij op haar, maar ze willen allebei geen seks. Ze vertelde hoe veilig en vertrouwd het voelt niets te hoeven op dat vlak. Dat is toch heerlijk!
Citaat van: Koffie op november 12, 2017, 04:57:48 PM
Toen ik, uiteindelijk, voor het eerst seks had, dacht ik letterlijk terwijl ik bezig was: Waarom gaan we niet gewoon een ijsje eten?
Dus dat je dat als voorbeeld geeft, vind ik wel erg treffend! :D
Het meest afgrijselijke vond ik dat seks een agendapunt was. Bij diverse partners was het rond 10 uur op zondagmorgen. Maakt niet uit hoe de relatie ervoor stond, dat was gewoon het moment. Het had voor mij al helemaal weinig meer te maken met dat van waaruit je wandelingen hand in hand maakt. Ik kon daar zo tegenop zien.
Dat is wel wat ik me heb voorgenomen: Ik zou het kunnen doen, maar dan wel vanuit verbinding, omdat ik dat op dat moment kan en wil geven (puur voor mezelf hoeft het niet), niet omdat het zondagmorgen 10 uur is.
Het liefst hield ik het bij in elkaars armen liggen, trouwens...
O gruwel, op afspraak, verschrikkelijk!! Toen ik 17 was had ik voor het eerst verkering en de betreffende jongen wilde "natuurlijk" seks. Ik niet. Hij stelde een ultimatum: "In september gaan we het Doen!" (het was mei, dus hij had geduld!)
enfin, voor september was het uit. Ik zag er zo tegenop, ik zat me in mei al enorm zorgen te maken over september!
Lekker in iemand's armen liggen, daar is helemaal niets mis mee. Daar geniet ik van en daar heb ik helemaal genoeg aan!
Woon jij toevallig ook in het noorden?
Citaat van: Patricia op november 12, 2017, 05:13:32 PM
Woon jij toevallig ook in het noorden?
Ter informatie: hier is een topic over provincies (http://du.asexuality.org/index.php?topic=1746.0).
Nee, ik woon in Zeeland! Een behoorlijk eind weg dus....
Ha, dank jullie wel! Ik ga zo kijken Edewecht!
Dat is net helemaal aan de andere kant van het land Koffie. Ik heb zelf nog een deel van mijn kindertijd in Heinkenszand doorgebracht en mijn ouders hebben veel later nog heel mooi in Oost-Kapelle gewoond!
Welkom op het forum Patricia, :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Zo te zien vind je hier al de nodige herkenning ;D
Citaat van: AceVentura op november 12, 2017, 08:48:51 PM
Welkom op het forum Patricia,? :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Zo te zien vind je hier al de nodige herkenning? ;D
Dank je wel AceVentura! Heel fijn die herkenning!
Welkom Patricia! Neem een stukje taart. :cake:
Fijn hè, die herkenning? Ik vond dat ook zo fijn, dat ik zag dat ik niet de enige was die met dit soort dingen rondliep. :)
Citaat van: Fifi op november 12, 2017, 09:06:14 PM
Welkom Patricia! Neem een stukje taart. :cake:
Fijn hè, die herkenning? Ik vond dat ook zo fijn, dat ik zag dat ik niet de enige was die met dit soort dingen rondliep. :)
Dat is heerlijk Fifi, die herkenning. Ik heb me zo lang zo eenzaam gevoeld hierin. Als ik toegeef dat ik niet veel heb met seks kijken mensen me aan met een gezicht alsof ze me niet meer serieus kunnen nemen. Of dat ze me niet geloven. Soms maakt men goed bedoelde opmerkingen: "Je hebt de ware nog niet ontmoet"enzovoorts.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zegt: "dat heb ik nou ook."
Maar hier wordt het herkend. Dat is zo fijn!
Dat van die 'ware' is denk ik een van de meest gehoorde reacties. Ik heb hem ook gehad. Tegenwoordig denk ik dat mensen die dat zeggen, gelijk hebben, maar dan niet om de reden die zij denken. Ze hebben gelijk omdat hij die voor mij de ware is, kan omgaan met mijn aseksueel zijn.
Toen ik hier kwam een jaar of 5 geleden was het voor mij ook zo'n verademing om hier gewoon te kunnen zeggen: Ik hoef geen seks. Zonder rare blikken te krijgen.
Citaat van: Patricia op november 12, 2017, 09:44:58 PM
Dat is heerlijk Fifi, die herkenning. Ik heb me zo lang zo eenzaam gevoeld hierin. Als ik toegeef dat ik niet veel heb met seks kijken mensen me aan met een gezicht alsof ze me niet meer serieus kunnen nemen. Of dat ze me niet geloven. Soms maakt men goed bedoelde opmerkingen: "Je hebt de ware nog niet ontmoet"enzovoorts.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zegt: "dat heb ik nou ook."
Maar hier wordt het herkend. Dat is zo fijn!
Dat soort reacties komen mij ook heel bekend voor. Ze brachten mij in het verleden ook meermaals aan het twijfelen, of ik wel normaal was bijvoorbeeld. Wat normaal dan ook precies moge zijn. :-\
Ik ben "in het echt" ook nog nooit iemand tegengekomen die hetzelfde ervaart, en voordat ik dit forum ontdekte eigenlijk ook niet op internet. Op internet word je tenslotte ook doodgevoerd met seks. Ja, ik heb me echt jarenlang heel raar en daardoor ook best heel naar gevoeld.
Gelukkig lijkt dat nu voorbij. :)
Citaat van: Koffie op november 12, 2017, 10:13:39 PM
Dat van die 'ware' is denk ik een van de meest gehoorde reacties. Ik heb hem ook gehad. Tegenwoordig denk ik dat mensen die dat zeggen, gelijk hebben, maar dan niet om de reden die zij denken. Ze hebben gelijk omdat hij die voor mij de ware is, kan omgaan met mijn aseksueel zijn.
Toen ik hier kwam een jaar of 5 geleden was het voor mij ook zo'n verademing om hier gewoon te kunnen zeggen: Ik hoef geen seks. Zonder rare blikken te krijgen.
Ja, dat klopt, van die ware. Iemand die net als ik seks niet ziet als een primaire behoefte, als iets waar hij recht op heeft.
Opmerkingen over huisarts, seksuoloog of therapeut vlogen me ook om de oren. Nu praat ik er nooit meer over.
Citaat van: Fifi op november 12, 2017, 10:47:44 PM
Citaat van: Patricia op november 12, 2017, 09:44:58 PM
Dat is heerlijk Fifi, die herkenning. Ik heb me zo lang zo eenzaam gevoeld hierin. Als ik toegeef dat ik niet veel heb met seks kijken mensen me aan met een gezicht alsof ze me niet meer serieus kunnen nemen. Of dat ze me niet geloven. Soms maakt men goed bedoelde opmerkingen: "Je hebt de ware nog niet ontmoet"enzovoorts.
Ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zegt: "dat heb ik nou ook."
Maar hier wordt het herkend. Dat is zo fijn!
Dat soort reacties komen mij ook heel bekend voor. Ze brachten mij in het verleden ook meermaals aan het twijfelen, of ik wel normaal was bijvoorbeeld. Wat normaal dan ook precies moge zijn. :-\
Ik ben "in het echt" ook nog nooit iemand tegengekomen die hetzelfde ervaart, en voordat ik dit forum ontdekte eigenlijk ook niet op internet. Op internet word je tenslotte ook doodgevoerd met seks. Ja, ik heb me echt jarenlang heel raar en daardoor ook best heel naar gevoeld.
Gelukkig lijkt dat nu voorbij. :)
Je krijgt zulke rare blikken! Of zelfs medelijdend.
Hey Patricia, welkom! :wave:
Citaat van: Edewecht op november 12, 2017, 04:44:18 PMWat ik wel herken zijn dingen als 'liever hand in hand in de maneschijn gaan wandelen'. Over zulke dingen heb wel gedroomd als ik verlangde naar een relatie.
Fantasieën over intimiteit/relaties gingen bij mij ook nooit over seks.
CiteerO gruwel, op afspraak, verschrikkelijk!!
Voor sommigen werken zulke afspraken, vermoedelijk omdat ze dan de rest van de tijd zich niet 'druk' hoeven te maken (even simpel verwoord).
Dank je wel Fricay! :-)
Citaat van: Fricai op november 13, 2017, 05:38:45 PM
Hey Patricia, welkom! :wave:
Citaat van: Edewecht op november 12, 2017, 04:44:18 PMWat ik wel herken zijn dingen als 'liever hand in hand in de maneschijn gaan wandelen'. Over zulke dingen heb wel gedroomd als ik verlangde naar een relatie.
Fantasieën over intimiteit/relaties gingen bij mij ook nooit over seks.
Bij mij ook niet. Echt nooit! Zoenen wel, dat vond en vind ik nog wel romantisch, maar verder ging het echt niet.
Citaat van: FricaiCitaat van: PatriciaO gruwel, op afspraak, verschrikkelijk!!
Voor sommigen werken zulke afspraken, vermoedelijk omdat ze dan de rest van de tijd zich niet 'druk' hoeven te maken (even simpel verwoord).
Daar kan ik me ook wel weer wat bij voorstellen. Het is dan gewoon een wat lastig karweitje wat af moet en daarna ben je er weer voor enige tijd vanaf.
Inmiddels heb ik al heel wat gelezen over aseksualiteit en ik kwam er dus achter dat het thema "taart" gebruikt wordt. Het grappige is dat ik, tientallen jaren geleden ook al tegen mijn vriendinnen zei: "Ik eet liever een moorkop dan dat ik elke keer weer zo belachelijk lig te neuken." Ze lachten erom.
Tegen mijn vriendjes zei ik dat niet, ik wilde dat ze me leuk vonden. En ik deed net of ik seks heel lekker vond. Zo fakete ik me een slag in de rondte omdat ik bang was anders alleen over te blijven. En soms ook omdat ik verliefd was en hoopte dat de jongen/man bij me wilde blijven. Ik wist donders goed dat voor de meeste mensen seks iets heel, heel belangrijks is en ik wilde een gezin: een man en drie kinderen.
Ik heb wel drie prachtige kinderen gekregen daardoor.
De schaduwzijde is dat ik loog en ver over mijn eigen grenzen heen ging. Mijn zelfvertrouwen was 0,0 en ik trok ook regelmatig mannen aan die me vernederden.
En ik bleef maar hopen dat ik ooit iemand tegen zou komen met wie ik oud zou worden. En natuurlijk is dat nooit gelukt: ik loog over hoe ik was, ik fakete en als ik al een goede man trof dan kwam het op den duur toch echt uit dat ik eigenlijk een hekel aan seks had. En dan ging het mis.
Nu zit ik een beetje op een dood punt. Ik weet gewoon even niet hoe het verder moet. Want ik besef nu dat ik aseksueel ben (in ieder geval demi-seksueel....ik kan af en toe wel seksuele gevoelens hebben, maar het doet me niks verder) en dat een deel van mijn leven een leugen is geweest.
Citaat van: Patricia op november 15, 2017, 08:26:43 PM
Nu zit ik een beetje op een dood punt. Ik weet gewoon even niet hoe het verder moet. Want ik besef nu dat ik aseksueel ben (in ieder geval demi-seksueel....ik kan af en toe wel seksuele gevoelens hebben, maar het doet me niks verder) en dat een deel van mijn leven een leugen is geweest.
Hee Patricia, gelukkig schrijf je: 'een deel van'. Er is dus wel meer, blijkbaar. En je schrijft dat je drie prachtige kinderen hebt. Fijn dat je die goede dingen ook ziet.
Mijn eigen ervaring is dat een dood punt weliswaar erg vervelend kan zijn om te ervaren, maar dat het niet erg is
dat-ie er is. En dat het niet erg is om het even niet te weten. Makkelijk is het niet, nee. Maar vanuit het niet-weten kun je misschien nieuwe dingen ontdekken.
/me hoopt dat-ie niet te vaag overkomt.
Ik herken dat wel. Behoorlijk zelfs. Toch vind ik niet dat mijn leven een leugen was. Het was een soort dwaalspoor, omdat ik zelf niet wist wat er nu eigenlijk aan de hand was en ik wel graag liefgehad wilde worden. Ik wilde ook niet teleurstellen. Dat is heel menselijk. Een leugen is iets wat je bewust doet en dat is dit niet. Op een gegeven moment weet je natuurlijk wel dat je anders staat in seks dan anderen (ik wist dat duidelijk vanaf mijn puberteit) maar ik heb dat zelf in elk geval nauwelijks kunnen begrijpen voor ik op het forum kwam en duidelijk kreeg wat aseksualiteit was. Daarvoor ben ik steeds op zoek geweest naar wat er mis was gegaan en hoe ik daar vanaf kon komen.
Zeker als je geen goed zelfbeeld hebt en probeert aan verwachtingen te voldoen en probeert jezelf aan te passen aan wat je partner, familie, de maatschappij of wat dan ook van je verwacht, loop je de kans dat je jezelf in feite verloochent.
In een van mijn relaties probeerde ik het wel te omschrijven, als 'een taal die ik niet spreek'. Zo voelt het voor mij. Als een soort van cultuur, de seksuele cultuur, waar ik niet in thuis ben. Ik zie het om me heen, ik ken de signalen, maar het is mijn wereld niet. Ik kon er pas rust in vinden toen ik hier kwam.
En dat heeft best tijd nodig gehad hoor. Het was van de zomer 5 jaar geleden dat ik naar dit forum surfde. Rust betekent niet dat ik het altijd even leuk vind, want het maakt het vinden van een partner nog moeilijker dan het (voor mij) toch al was, maar wel dat ik weet: Dit ben ik, zo is het, ik hoef niet meer te proberen anders te zijn, want het hoort bij me. Ik hoef me er ook niet meer voor te schamen.
Dus ik hoop dat deze ontdekking voor jou ook een steuntje in de rug is om meer jezelf te mogen zijn, zoals je werkelijk bent.
Je zit nu naar jou gevoel op een dood punt, maar dat is het niet. het is een punt waarop je juist dichter naar jezelf toe kunt groeien.
Dank je wel, Edewecht en Koffie. Zo had ik het nog niet bekeken, maar het is een minder negatieve manier om er tegenaan te kijken. Het was ook niet zo dat ik bewust loog (wel in latere stadia, toen wist ik wel dat het toneelstuk "dol op seks" niet vol te houden zou zijn), maar ik geloofde lang dat ik seks ook zou gaan waarderen.......juist! Als ik de Ware maar tegen zou komen! Of als ik me meer vertrouwt zou gaan voelen, enz. enz.
Het voelt heel fijn om hier onder mensen te zijn die me begrijpen.
Citaat van: Patricia op november 16, 2017, 05:47:22 AM
(...), maar ik geloofde lang dat ik seks ook zou gaan waarderen.......juist! Als ik de Ware maar tegen zou komen! Of als ik me meer vertrouwt zou gaan voelen, enz. enz.
Ik heb ook meerdere keren seks gehad alleen omdat ik dacht dat ik het nog moest 'leren' fijn te vinden :-\
Ja hoor dat dacht ik ook, dat ik het wel zou willen doen als ik die 'ware' maar tegen zou komen. Nu draai ik het om. MIjn 'ware' zal moeten kunnen omgaan met mijn aseksualiteit, want hoe ik ook mijn best doe, al heb ik elke dag seks, ik word nooit seksueel.
Citaat van: Patricia op november 12, 2017, 05:09:08 PM
Dank je wel Edewecht! Ja, ik houd meer van romantische, mooie dingen dan van seks. Lekker op een bankje een ijsje eten, varen in een bootje, een goed glas wijn bij de open haard ;) ;) ;)...
Ik las vanochtend iets over mensen die hooguit op een esthetische manier lichamelijk willen zijn, daar herken ik ook wel weer iets in. Seks vind ik zo potsierlijk vaak, naar om naar te kijken, het windt me niet op en ik knap nog verder af. En wat me nog veel meer beangstigt en afkeer inboezemt is dat bij veel mensen seks en agressie hand in hand gaan. Zoveel vreselijke misdaden met een seksueel motief worden er gepleegd..
Al die beroemdheden, topbestuurders, soldaten en "gewone mannen" die seks gebruiken om hun macht en overwicht te bevestigen........ Ik heb het nooit begrepen.De gemiddelde buitenwereld waar een auto of baan sexy moet zijn is voor mij dan ook vaak een vreemde plek. Ik weet al vanaf m'n tienerjaren dat ik aseksueel ben. ? Nooit en serieuze relatie of seks gehad en het nooit gemist. Nooit iemand verteld dat ik aseksueel ben. Om seks gerichte grapjes op het werk lach ik net zo hard als m'n collega's, al weet in niet wat er leuk aan is. In dat opzicht fake ik nog wel. Vroeger ook ? met uitgaan. Ging mee naar plaatsen waar ik het helemaal niet leuk vond. Cafees en disco's als een grote opgewonden relatiemarkt. ? Ik ben graag alleen.Dat is gemakkelijk als aseksueel. Losse relaties met m'n collega's, medevolkstuinders en buren is voor mij genoeg. Met ? m'n kleine familie en vriendenkring is de relatie niet erg intiem. Thuis heb ik genoeg aan het gezelschap van m'n kat. Dingen zoals uit eten gaan doe ik niet. Wel jammer soms. Dat is alleen leuk in gezelschap. Als je eenmaal hebt geaccepteerd dat je niet gemiddeld bent ligt de weg open voor dingen die je echt graag doet, ook al vinden andere mensen dat 'bijzonder'. Als aseksueel ben je nu eenmaal een 'vreemde' in onze oversekste maatschappij, hoe goed je ook je best doet om 'normaal' te zijn. Dan maar het positieve van anders zijn benadrukken voor jezelf.
Ja, ik zou graag een platonische, liefdevolle, romantische relatie willen. Vanmiddag bekeek ik een filmpje van Brigitte: ze is wel degelijk heel gek op haar vriend, en hij op haar, maar ze willen allebei geen seks. Ze vertelde hoe veilig en vertrouwd het voelt niets te hoeven op dat vlak. Dat is toch heerlijk!
Minimalis, ik trek me ook graag terug. Ik werk met mensen, ik heb een drukke baan, maar als ik thuis ben zit ik soms wezenloos voor me uit te staren. De wereld is zo hectisch, ik heb een enorme moeite met de ratrace. Maar niemand merkt dat aan me.
Als puber had ik dat al en ik was daarbij ik totaal niet geinteresseerd in seks. Het stond me tegen en ik kreeg de zenuwen wanneer ik eraan dacht dat ik zoiets later ook zou moeten doen. Ik had wel belangstelling voor jongens en ik kon echt heel verliefd worden. In stilte hoor, ze wisten het niet. Ik fantaseerde dan over lieve, romantische dingen, maar nooit over seks. Ik vond het vreselijk dat dat bestond, dat Onze Lieve Heer, of Moedertje Natuur zoiets lelijks had ontworpen om de mensheid (en de dieren...al vond ik dat minder storend) in stand te houden.
Wat jij schrijft over misbruikende machtswellustelingen trek ik me zo enorm aan. Mijn afkeer van seks is daardoor nog veel groter geworden.
Maar we leven in een wereld waar overal seks voor het oprapen ligt, waar de seks je continu bespringt, of je nu wilt of niet. Ik gruw van geilige mannetjes die idiote gedachten over me krijgen, ik wil er echt helemaal niets meer mee te maken hebben, in tegenstelling tot vroeger omdat ik me toen nog inbeeldde dat ik interessant gevonden werd.
Ik vind het naar om met seksuele beelden geconfronteerd te worden, het is voor mij zo lelijk en zo mensonterend. Zo totaal onpersoonlijk ook, iedereen lijkt het met iedereen te kunnen doen...het maakt niet uit, de mens heeft seks nodig en het is zo gezond dus we moeten er vooral vaak van genieten!!
En daarin voel ik me afwijken van mijn omgeving.
Citaat van: Patricia op november 16, 2017, 07:04:23 PMWat jij schrijft over misbruikende machtswellustelingen trek ik me zo enorm aan. Mijn afkeer van seks is daardoor nog veel groter geworden.
Ik vind het jammer om te horen dat je je zo laat beïnvloeden door de acties van enkelen.
Citaat van: PatriciaIk gruw van geilige mannetjes die idiote gedachten over me krijgen, ik wil er echt helemaal niets meer mee te maken hebben, in tegenstelling tot vroeger omdat ik me toen nog inbeeldde dat ik interessant gevonden werd.
Je ziet het wel erg negatief. Voor veel mensen is seksuele aantrekking iets moois. Voor veel mensen gaat 'interessant vinden' samen met
dat soort aantrekking. Net als dat voor veel mensen verliefdheid samen gaat met
dat soort aantrekking. Voor de meerderheid is romantiek en liefde onlosmakelijk met seksualiteit verbonden. Zo zijn mensen nu eenmaal... :)
Er zijn vast mensen die puur en alleen seksuele aantrekking ervaren (net als dat we hier veel mensen kennen die wel verliefd worden maar nooit seksuele aantrekking ervaren), maar daar kunnen ze zelf ook weinig aan doen? :-\
Je hebt vast gelijk Fricay, maar voor mezelf voel ik het nou eenmaal zo. Ik vind de huidige maatschappij totaal oversekst. Je kunt er simpelweg bijna nergens omheen en als je aangeeft seks niet belangrijk te vinden kun je te vaak negatieve reacties verwachten. Ik zie het voor een deel ook als een keuze die mensen maken. Er wordt vaak gezegd: "Als je meer seks hebt ga je er ook meer zin in krijgen." Voor mij geldt dat niet, maar voor de meeste mensen denk ik wel. Maar ze kiezen er zelf voor er in mee te gaan. Men is seks zo buitenproportioneel belangrijk gaan vinden in mijn beleving.
En begrijp me goed, ik gun iedereen veel seksplezier. Maar er is zo veel, zo voor mij niet te behappen veel seks overal waar ik kom en dat komt vermoed ik omdat mensen moeiteloos meedrijven in de huidige tijdgeest waarin seks continu overal geëtaleerd wordt. Behalve hier dus.
Ik weet van mijn ouders en uit boeken dat dat vroeger niet zo was. Het was meer iets tussen mensen onderling, men hing niet alles aan de grote klok en seks was veel minder overrated. Er hing zelfs een wollige wolk gêne overheen. Je kon als individu niets met seks hebben en geen haan die er verder naar kraaide.
Nu is het een consumptie-artikel, overal uitgestald voor iedereen. Men is overvoerd en men weet niet goed meer een intieme uniciteit met een uitverkoren geliefde op te bouwen. Het is meer en meer "botvieren" geworden.
en begrijp me goed, ik weet dat er ook nu mensen zijn die echt van elkaar houden en een mooie, monogame relatie met elkaar hebben. Dat vind ik prachtig.
Maar dat andere.....ik mag niet oordelen, maar ik kan er niet omheen dat ik het foeilelijk vind!
Het is niet eens zo dat ik volkomen "seksloos" ben, er zijn ook tijden geweest dat ik er soms wel van kon genieten, bijvoorbeeld tijdens een verliefdheidsfase. Maar het boeide me niet echt, al speelde ik dus van wel.
En daar was de maatschappij vol seks (denk aan jaren 80, toen ook al..) wel mede debet aan....dat ik zo over mijn eigen grenzen ben gegaan. Ik werd als meisje uitgescholden voor "gefrustreerde frigide trut" als ik weigerde mee te doen aan een triootje bijvoorbeeld. Studentenfeestjes ontaardden vaak in een soort orgie (waar ik dan jankend uit wegvluchtte).
Stel dat ik in pakweg de jaren 50 puber/adolescent was geweest: dan was mijn ongeinteresseerdheid in seks veel minder opgevallen en dan had seks me veel minder tegengestaan ook vermoed ik. Het had me hooguit weinig gedaan.
Nu word ik er elke dag mee geconfronteerd. Ik sta als werkende vrouw en moeder nou eenmaal middenin de maatschappij. Ik kan mijn ogen er nooit voor sluiten.
En ik wil hier leren hoe ik er toch mee om kan gaan. Of hoe ik me er beter van kan distantiëren.
Ik word ook wel eens seks-moe. In de zin van dat het je overal maar onder de neus geschoven wordt. Op een niet nader te noemen forum bijvoorbeeld, wat ik graag lees als ik me verveel... In de kantlijn staan altijd van die dingen, dan denk ik... Waarom is dat nou nodig? Of lezen seksuele mensen echt zo graag de hele dag over seks? Ik bedoel, ik ben gek op pizza, maar ik hoef ook niet de hele dag te lezen over hoe ik de sleur haal uit mijn pizzaleven :P, of hoe ik mijn pizza eens kan "op spicen" met 10 leuke pizza tips. ::)
Maar de eerlijkheid gebied me wel te zeggen dat ik tien keer liever links naar artikeltjes over pizza in de kantlijn zie staan, dan over seks.
Ja, dat forum lees ik ook Fifi en dan denk ik: "O, daar gaan we weer. Waarom?"
Verder een leuk forum, alles is bespreekbaar en daarom kom ik er ook vaak, maar toch ook weer een overload aan seks.
Zelfs The Guardian heeft steeds vaker van die onzin stukken op Facebook...
"Help, ik vrees dat mijn man aan iemand anders denkt als we seks hebben." of "Ben ik nog wel aantrekkelijk nadat ik een kind heb gebaard".
Zo zonde.. We zijn als diersoort tot geweldige dingen in staat. Ons brein is vergenoeg doorontwikkeld om technologieën te ontwikkelen en ik geloof echt dat we er ooit in slagen om een veel effectiever middel tegen kanker te vinden dan we nu hebben. If only humans spent a little less time obsessing about their genitals and a bit more time on important things in life ;)
Ik vraag me af of je als aseksueel in vroeger tijden echt zo heel veel beter af was. Er werd van je verwacht dat je het deed in een relatie en wilde je niet of kon je niet, dan kon je daar ook nergens mee terecht. Ik denk zelfs dat dat nu beter kan, dan vroeger, toen er zo enorm veel gêne omheen hing. Terwijl je partner dat wel verwacht en er zeker toen ook van de vrouw werd verwacht dat ze haar man gaf waar hij recht op had. En verkrachting binnen het huwelijk was nog niet strafbaar.
Seks is nu overal om ons heen en er wordt sterk van je verwacht dat je daar helemaal voor in bent, maar ik geloof dat ik toch wel blij ben dat in hier woon en in deze tijd geboren ben.
Het was minder opgevallen, maar waarschijnlijk was je isolement zeker even groot geweest, misschien wel groter. Aven bestond toen ook nog niet. ;)
Daar heb je gelijk in Koffie, toen was het amper bespreekbaar.
Door dit forum ben ik inmiddels heel erg aan het nadenken. Ik besefte opeens ook dat ik juist doordat ik weinig met seks had (maar dat wel wilde hebben) zo over mijn grenzen heen ben gewalst. Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was. Pffffff...
Citaat van: Patricia op november 17, 2017, 08:33:29 PM
Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was.
Dit is zooo herkenbaar! Ik geloofde ook altijd (deels nog steeds) dat ik over mijn eigen grenzen heen MOEST gaan om een normale relatie te kunnen hebben. Durfde ook nooit 'nee' te zeggen en voelde me schuldig als mijn partmer doorhad dat ik weer eens geen zin had. Dan kwamen de argumenten 'hou je dan niet van mij?' en 'in elke relatie hoort seks'. En dan gaf ik weer toe omdat ik dacht ik veeleisend was, terwijl ik dacht 'hoe kun jij dan zeggen dat je van mij houdt als je me bijna dwingt iets te doen waar ik morgen zelfs nog steeds fysieke pijn van heb?'
Door dat soort uitspraken staan seks en liefde voor mij inmiddels volledig los van elkaar.
Citaat van: Patricia op november 16, 2017, 08:13:22 PM
Je hebt vast gelijk Fricay, maar voor mezelf voel ik het nou eenmaal zo. Ik vind de huidige maatschappij totaal oversekst. Je kunt er simpelweg bijna nergens omheen en als je aangeeft seks niet belangrijk te vinden kun je te vaak negatieve reacties verwachten. Ik zie het voor een deel ook als een keuze die mensen maken. Er wordt vaak gezegd: "Als je meer seks hebt ga je er ook meer zin in krijgen." Voor mij geldt dat niet, maar voor de meeste mensen denk ik wel. Maar ze kiezen er zelf voor er in mee te gaan. Men is seks zo buitenproportioneel belangrijk gaan vinden in mijn beleving.
En begrijp me goed, ik gun iedereen veel seksplezier. Maar er is zo veel, zo voor mij niet te behappen veel seks overal waar ik kom en dat komt vermoed ik omdat mensen moeiteloos meedrijven in de huidige tijdgeest waarin seks continu overal geëtaleerd wordt. Behalve hier dus. Ik weet van mijn ouders en uit boeken dat dat vroeger niet zo was. Het was meer iets tussen mensen onderling, men hing niet alles aan de grote klok en seks was veel minder overrated. Er hing zelfs een wollige wolk gêne overheen. Je kon als individu niets met seks hebben en geen haan die er verder naar kraaide.
Nu is het een consumptie-artikel, overal uitgestald voor iedereen. Men is overvoerd en men weet niet goed meer een intieme uniciteit met een uitverkoren geliefde op te bouwen. Het is meer en meer "botvieren" geworden.
en begrijp me goed, ik weet dat er ook nu mensen zijn die echt van elkaar houden en een mooie, monogame relatie met elkaar hebben. Dat vind ik prachtig.
Maar dat andere.....ik mag niet oordelen, maar ik kan er niet omheen dat ik het foeilelijk vind!
Ik snap wel waar dit vandaan komt hoor! Ik vind het alleen moeilijk oordelen in hoeverre deze situatie is gecreëerd door nature (hoe mensen in elkaar zitten) en in hoeverre door nurture (de huidige cultuur, inclusief normen, opvoeding, etc...). Het kan zijn dat dit simpelweg is waar vrijheid toe leidt? ??? Omdat seks zo goed scoort bij de meerderheid, kijkt een minderheid met lichte afkeer toe? ;) Ik ben op zich heel blij dat ik niet ergens woon waar de overheid of een religie ons fatsoensnormen op legt. Maar ik zie ook wel, laten we zeggen, verbeterpunten voor de huidige maatschappij. ;) Er zijn trouwens ook zat niet-aseksuelen die het met je eens zijn.
CiteerIk werd als meisje uitgescholden voor "gefrustreerde frigide trut" als ik weigerde mee te doen aan een triootje bijvoorbeeld. Studentenfeestjes ontaardden vaak in een soort orgie (waar ik dan jankend uit wegvluchtte).
Eh, het klinkt niet alsof jij hier de gefrustreerde persoon was! ;D
Citaat van: AltijdDruk op november 16, 2017, 10:25:03 PMZo zonde.. We zijn als diersoort tot geweldige dingen in staat. Ons brein is vergenoeg doorontwikkeld om technologieën te ontwikkelen en ik geloof echt dat we er ooit in slagen om een veel effectiever middel tegen kanker te vinden dan we nu hebben. If only humans spent a little less time obsessing about their genitals and a bit more time on important things in life ;)
Maar ja, het percentage van de bevolking dat intelligent en gemotiveerd genoeg is om echte doorbraken te creëren is gewoon niet erg groot. En ik denk dat in die groep de meeste mensen hun 'seksualiteit' toch wel meer relativeren dan de gemiddelde persoon (ala "het is maar een instinct"), dus ik denk niet dat daar nog heel veel te winnen valt... Ik zie er wel een (belangrijke) uitdaging in om een steeds hoger percentage van de mensen met de juiste talenten op juiste plek terecht te laten komen. Dus dat ze niet sterven aan kinderziektes, fatsoenlijke educatie en opvoeding krijgen, de kans hebben om te studeren, etc...
Citaat van: Patricia op november 17, 2017, 08:33:29 PM
Door dit forum ben ik inmiddels heel erg aan het nadenken. Ik besefte opeens ook dat ik juist doordat ik weinig met seks had (maar dat wel wilde hebben) zo over mijn grenzen heen ben gewalst. Eigenlijk was ik nergens voor in, maar ik wilde zo graag seksueel normaal zijn. Omdat bijna alles me tegenstond kon ik nauwelijks een onderscheid maken tussen wat ik wel en niet kon en wilde tolereren. Ik tolereerde heel veel omdat ik bang was niet normaal gevonden te worden als ik weigerde. Ik voelde ook niet aan wanneer ik misbruikt werd omdat bijna alles onaangenaam voor me was. Pffffff...
Ook voor mij heel herkenbaar en een belangrijke reden waarom ik een tijd erg anti-seks was en echt niet meer aan een relatie moest denken. Ik zou nog steeds niet weten wat ik wel of niet prettig zou vinden, daarvoor heb ik een relatie nodig en die heb ik niet. Omdat ik bereid was in het kader van aanpassing te ver over mijn grenzen te gaan ben ik ook misbruikt. Ik was gevoelig voor manipulatie en een partner was een geweldige meester in manipulatie. Juist op dat gebied. Ik was daarmee ook heel afhankelijk en ik geloof niet dat ik dat nu nog zo zou zijn. Maar daarvoor heb ik me moeten ontdoen van een groot deel van het juk dat ik heb meegekregen van 'niet goed te zijn' zoals ik ben.
Ik weet ook dat het heftig is als je daarmee aan de slag gaat en in zulke gevoelens duikt bij jezelf.
Ondertussen heb ik geleerd dat partners op verschillende manieren op vaginisme kunnen reageren. Je hebt er die de hele seks slecht vinden, omdat penetratie niet lukt. Er zijn er andere die kijken naar wat dan wel kan en dat dan heel leuk gaan vinden. En je hebt er idd die vinden dat je zo flauw niet moet doen.
Er was ook een vrouw die zoiets had van heb ik daarvoor zo gezwoegd. Met behulp van een vriendin is het gevoel bij haar dan goed gekomen.
Met seks ontstaan er altijd problemen als de behoeftes verschillend zijn. En dat kan gaan een verschil in libido over naar welk soort van seks of de verwachtingen die anders zijn.
Als er zo'n negatieve gevoelens vasthangen aan seks is het heel normaal dat je er geen behoefte aan hebt.
En op mijn 16 was ik daar helemaal nog niet mee bezig.
En nu op mijn 33 is m-vseks op de klassieke manier (voorlopig) geen optie.
Mijn lijf heeft het overgenomen van mijn hoofd en dus heeft het toch vaginisme ontwikkeld.
En heb ik ook nog nooit gedaan.
Verder heeft Pascale Platel (BV) het over een soort van infectie als er misbruik, aanranding en/of verkrachting heeft plaatsgevonden, waardoor je moeilijk je grenzen kan aangeven. En je dit dus meermaals kan meemaken.
Dat laatste verbaast me niet Eugenie. Ik kan me niet herinneren dat ik in mijn kindertijd misbruikt ben, maar toen ik als late puber begon met uitgaan deed ik zo'n beetje mijn vriendinnen na in gedrag, omdat ik er geen idee van had wat er van je verwacht werd. Mijn vriendinnen gingen weleens mee met zo'n jongen of man en ik deed dat ook soms, maar toen nooit om seks te hebben. Men probeerde het wel bij mij, maar ik liet het niet toe. Toen ik wat ouder was en aan een gezin ging denken besloot ik dat het toch weleens tijd werd om wat ervaring op te doen. Ik denk dat sommige mannen ruiken dat je bleu bent. Ik ben veel uitgescholden of vernederd omdat ik niet veel wilde. En dan gaf ik maar toe. Ik vond het allemaal niks, maar ik vond dat ik toch eens moest doorbijten.
Emancipatie is duidelijk nog niet doorgedrongen tot de seksuele wereld. De man vraagt, eist of dwingt en de vrouw geeft. Onder dwang van geweld of wapens,omdat ze het zo geleerd heeft, om te pleasen, vanuit een kinderwens, uit geldgebrek, vanuit een afhankelijke positie.......... Natuur soms ook voor plezier.
Het is veel makkelijker voor een man om aseksueel te zijn. Vooral hetero-romantisch. Als je niks vraagt krijg je niks. Een beetje meedoen met de seksuele praat in mannengezelschap is het enige wat tegen m'n aard ingaat en het enige wat nodig is om totaal niet op te vallen.
Ik ben dan ook nog eens niet erg sociaal. Geen behoefte om op de voorgrond te treden of leiding te geven. (zelfs niet aan een hond, ik heb een kat) Zo kan ik probleemloos m'n eigen, ook in andere opzichten, afwijkende leven leiden, zonder dat iemand vragen stelt.
Ik heb gewoon een baan en een koophuis. Voor de buitenwereld ben ik een vrijgezel die zich niet binden wil, terwijl die buitenwereld voor mij een vreemde plek is, als een vreemd land waarvan ik de taal goed spreek, maar de gewoontes niet begrijp.
Ik heb er mee leren omgaan. Het koste niet eens veel moeite.
Citaat van: Minimalis op november 19, 2017, 12:48:12 PM
Het is veel makkelijker voor een man om aseksueel te zijn. Vooral? hetero-romantisch. Als je niks vraagt krijg je niks. Een beetje meedoen met de seksuele praat in mannengezelschap is het enige wat tegen m'n aard ingaat en het enige wat nodig is om totaal niet op te vallen.
De meeste vrouwen zitten niet te wachten op een relatie met een man die 0 interesse toont in seks, hoor.
Enne, ik denk dat er een stuk meer emancipatie plaats heeft gevonden dat jij het zo schetst. Maar dit natuurlijk lastig oordelen (ik snap dan ook niet waar je overtuiging vandaan haalt?). ;)
@Minimalis: Ik wil een beetje uitkijken met inbreken in het topic van Patricia, maar ik denk ook dat je beeld van hoe mannen zijn wel erg zwart-wit ligt. Ik denk dat je een hoop mannen tekort doet hiermee. Alsof het allemaal smerige beesten zijn die onbehouwen vrouwen grijpen en ze dwingen tot van alles. Ik kan me voorstellen dat er mannen zijn die dat lezen en zich daar gekwetst door voelen.
Daarbij lopen mannen die geen seks willen en die een vrouw hebben die dat wel wil ook tegen behoorlijk gefrustreerde partners aan. Of het voor een man zo fijn is om aseksueel te zijn betwijfel ik daarom. Bovendien vermoed ik dat in de mannenwereld het taboe nog groter is dan bij vrouwen, want als man wordt wel meer van je verwacht dat je altijd wel wil en dat je initiatief neemt en dat soort dingen. En dat je meedoet met sekspraat.
Ik zie mezelf als aseksuele heterovrouw in elk geval niet als slachtoffer van 'de man', ondanks een relatie-ervaring die niet zo leuk was op dat gebied en ondanks dat ik, net als veel vrouwen, heus op straat en in het openbaar vervoer en op datingsites vervelende ervaringen met mannen heb gehad. Dat is niet hoe het 'normaliter' toegaat. Er is gewoon een aantal mannen dat zo doet.
Citaat van: Koffie op november 19, 2017, 03:13:26 PM
Ik zie mezelf als aseksuele heterovrouw in elk? geval niet als slachtoffer van 'de man', ondanks een relatie-ervaring die niet zo leuk was op dat gebied en ondanks dat ik, net als veel vrouwen, heus op straat en in het openbaar vervoer en op datingsites vervelende ervaringen met mannen heb gehad. Dat is niet hoe het 'normaliter' toegaat. Er is gewoon een aantal mannen dat zo doet.
Precies dit. Ik wil best een voorzichtige stellingname doen dat iedereen slachtoffer is van een maatschappij waarin bepaalde rolmodellen als wenselijk worden gezien, al kan ik me voorstellen dat een groot deel van de samenleving dit misschien niet eens zo ervaart.
Als ik vanuit mijn emotie zou reageren zou ik misschien ook zeggen: alle mannen zijn nog steeds holbewoners en lopen hun geslachtsdeel achterna. Deze reactie zou voortkomen uit pijn, verdriet, teleurstellingen, vernederingen en een defense mechanism omdat ik mezelf wil kunnen beschermen tegen de dreiging van 'mannen' omdat die me al zoveel pijn hebben gedaan.
Als ik echter die emotie buiten beschouwing laat en objectief naar de situatie kijk, dan ben ik omringd door mannen die mij respecteren om wie ik ben (niet omdat ik borsten en een vagina heb) en die voor mij op zouden komen als een man me in de bus op een seksuele manier zou benaderen en ik mezelf niet kon beschermen omdat ze niet willen dat iemand me pijn doet. Sterker nog: ik denk dat ze bijna allemaal positief zouden reageren als ik met de boodschap zou komen dat ik aseksueel ben (wat ik nog niet zeker weet).
Ik denk dat het voor iedereen moeilijk is om niet-hetero te zijn, want dat is wat de maatschappij van ons verwacht en hoe je het ook wendt of keert: mensen zijn groepsdieren en willen niet graag buiten de boot vallen. Daarom zoeken mensen die wel afwijken van de norm (wat ik eigenlijk een positieve eigenschap vind en dat zo'n beetje de mooiste eigenschap aan een individu vind) elkaar ook op op verschillende fora en andere media zodat ze zich niet langer alleen hoeven te voelen. Het maakt wat mij betreft geen *bliep* uit of je man of vrouw bent en of je afwijkt vanwege seksuele geaardheid, huidskleur, of iets heel anders: afwijken van maatschappelijke normen is gewoon moeilijk.