Aan de partners van asexuelen en/of mensen met een laag libido,
Alvorens mijn verhaal te vertellen wil ik mezelf toch even voorstellen, ben een man van 42 en heb 4 jaar geleden mijn vrouw en 2 kinderen verlaten. Zoals jullie al kunnen raden was het gebrek aan sex de reden waarom ik uiteindelijk de relatie van 13 jaar heb opgegeven. Ik kan me voorstellen dat een aantal mensen dit een flauwe reden vinden om een relatie die voor de rest wel gelukkig was zomaar op te geven, maar op het einde was mijn frustratie zo groot dat ik geen andere oplossing meer zag. Het zat sexueel al niet snor van bij het begin, ze had er veel minder behoefte aan als ik en ook haar beleving van wat we dan wel deden was zeer verschillend van mij, zij vond het stukje intimiteit wel leuk maar meer eigenlijk ook niet. Ik vond dit wel zonde want mijn sexleven voor ik haar ontmoette was best wel gezond te noemen, niet dat ik een grote casanova was maar ik had toch een drietal relaties achter de rug die bijzonder bevredigend waren op dat vlak. Zoals bij ieder verliefd mens denk je dan ?ligt het aan mij, is het iets dat ik niet goed doe, enz?? en je hoopt dat het met de tijd wel goed komt. Ondertussen is de frequentie dan al terug gevallen op een paar keer per jaar, om van de kwaliteit van die paar keer dan nog niet te spreken(ronduit bedroevend). Ondertussen begreep zij ook wel dat dit geen gezonde situatie was en zijn we eerst samen en daarna zij alleen in therapie gegaan. Allemaal zeer mooie initiatieven maar het resultaat was hetzelfde, zelden sex en er op terug kijkend zou ik het zelfs geen sex noemen. Na al die jaren was ik er zelf steeds erger aan toe, steeds slechter zelfbeeld, constant ongelukkig, gefrustreerd met als resultaat dat ik na 10 jaar was getransformeerd van een vrolijke levensgenieter in een cynische zwartkijker, ik kon zelfs niet meer genieten van de tijd die ik met men kinderen doorbracht. Voor de buitenwereld en zelfs voor haar was ik nog steeds de liefhebbende, verzorgende huisvader maar intern werd ik verteerd door een enorm gemis. Het kwam dan ook als een totale verassing voor mijn ex en onze omgeving dat ik op een dag men koffers pakte en het huis verliet. De eerste maanden waren niet makkelijk maar ik merkte al snel dat het ik het gemis aan sex heel wat makkelijker kon verteren als het onderwerp van dat gemis(men ex)niet steeds aanwezig was, het is dus makkelijker ongelukkig te zijn alleen dan met 2. Ook de tijd die ik bij mijn kinderen doorbracht(weekend papa) was veel leuker dan ooit tevoren, ik heb zo zelfs mijn kinderen herontdekt en zij mij ook, ik denk niet dat ze nog terugwillen naar de tijd dat ik nog bij hun moeder was. Om het verhaal helemaal een ?happy end? te geven heb ik 2 jaar geleden een vrouw ontmoet met wie ik nu heel gelukkig ben. Er is voor mij een nieuwe wereld open gegaan, sex is iets wat er gewoon bij hoort, we hoeven er zelden over te praten. Denk nu niet ik een sexverslaafde freak ben, ik denk dat we gemiddeld over het jaar genomen een tweetal keer per week vrijen, soms eens 3 keer op een weekend, soms eens 2 of 3 weken niets omdat we het te druk hebben of het er gewoon niet van komt. Maar nog beter dan de kwantiteit is de kwaliteit, gewoon van mekaar kunnen genieten op een gezonde leuke manier geeft een enorme meerwaarde aan onze liefde, onze relatie en aan mijn leven. Als ik mezelf nu zou vergelijken met wie ik was op het einde van mijn huwelijk, dan kan ik zelf niet geloven dat dat één en dezelfde persoon zou zijn.
Tot hiertoe de beknopte versie van mijn verhaal, ik wou dat ik een langere versie, die meer genuanceerd zou zijn, kon schrijven maar daar ontbreek mij de tijd voor, en jullie zouden waarschijnlijk niet het geduld hebben om het te lezen.
En nu komt het stuk waar een aantal mensen best wel aanstoot aan zullen nemen. Mijn raad aan mensen die in een relatie zitten waar ze worden onthouden van een normale sexbeleving: ?LEAVE, RUN FOR THE DOOR?
En nee, ik zeg dit niet voor de grap, ik meen het uit de grond van mijn hart. Onthouden worden van sex is een soort van ?abuse?, je kiest daar niet voor, een ander beslist het voor jou. Als ik van 1 ding spijt heb is het van dat ik niet veel vroeger ben weggegaan. De financiële en materiele verliezen van men scheiding laten me Siberisch koud, maar als ik denk aan de 15 jaar sexloos bestaan word ik nog steeds woedend vanbinnen.
Wil dit zeggen dat ik een hekel heb aan asexuelen?, Neen, alleen vind ik dat je de consequenties van je zijn dan maar moet aanvaarden, of je blijft alleen of je beperkt je tot een relatie met iemand die der net zo over denkt als jij. En voor de asexuelen die een relatie hebben met een sexueel iemand; je hebt geen idee hoe die mensen zich voelen, ze zitten verteerd tussen de liefde voor jou en het enorme gemis aan intimiteit(neen, een kus of een knuffel is geen substituut voor sex), en het idee jou te verlaten voor zoiets ?onnozel? als sex maakt dat ze zich enorm schuldig voelen.
Groeten,
Een overlevende van een sexloze relatie
Beste Survivor,
Fijn dat jij voor jou de goede beslissing hebt genomen. Maar ik vind de boodschap van je verhaal inderdaad niet eerlijk. De partners van aseksuelen op dit forum kiezen er wél voor om zo'n relatie te hebben. Beide partners werken aan een goede relatie en soms blijkt dat ook best mogelijk. Jij hebt er niet voor gekozen om zo'n relatie te hebben en dat is jou goed recht. Maar zoals ik niet voor mijn partner kan beslissen of hij seksloos door het leven moet gaan (en dat doe ik ook niet, daar kiest hij voor), kan jij niet voor hem beslissen of onze relatie zonder seks niet de moeite waard is.
Toch een stukje :cake: ?
Beste,
Niet eerlijk zeg je, hoeveel asexuele partners vertellen van bij het begin dat ze asexueel zijn, heb jij het gezegd? Ook trek ik de vrije keuze van julie sexuele partners in twijfel, kiezen ze dit echt of zijn er andere redenen om in zo een relatie te blijven(sociale druk, angst om alleen te zijn, kinderen, bang van hun mislukking te moeten toegeven, enz...), ik zie het dan ook eerder als berusten in hun situatie wat helemaal niet hetzelfde is als er vrij voor kiezen. Vergeet niet, ook ik was ooit iemand die er "vrij" voor koos om in zo'n relatie te blijven.
Ook al lust ik best een stukje taart op zijn tijd, ik vrees dat ik deze keer toch ga passen. Taart als compenstaie voor het gemis aan sex ligt bij mij in een ver verleden:-)
Toch amicaal,
Survivor
Nee, ik heb het niet meteen gezegd, omdat ik het toen nog niet wist. Maar toen ik de term tegenkwam heb ik het meteen gezegd. En al die redenen die jij noemt om in een relatie te blijven kun je ons niet verwijten. Ik zal het heel goed begrijpen als mijn partner ervoor zou kiezen om om deze reden bij me weg te gaan, hoewel de pijn om zijn vertrek niet minder zou zijn. Kinderen zijn inderdaad een sterke motivatie om in een relatie te blijven, maar de andere dingen zijn eerder een teken van zwakte van de partner die eigenlijk weg wil, maar het niet doet, dan iets wat je de andere partner aan kunt rekenen. Toch snap ik best dat dat geldige redenen zijn, maar het blijft een keuze die je maakt. Bewust of onbewust.
Beste Survivor,
Gelieve niet te veralgemenen. Blijkbaar is geen seks voor jou een reden om een relatie op te geven, ok, maar niet iedereen denkt hier zo over. Soms is de liefde ook wel sterker dan de drang naar seks.
Ik vind het toch wel erg sterk om ons 'abusers' te noemen. Aseksuelen worden vaak in een relatie tot seks gedwongen, door de partner of omdat ze denken dat het zo hoort, en dat is evengoed 'abuse'.
Maar ik sluit me aan bij Ereinion dat jij persoonlijk idd de juiste beslissing hebt genomen. Het zal idd frustrerend zijn in een seksloze relatie te zitten als graag zien alleen om seks draait.
Hallo Survivor,
Bedankt voor jouw verhaal. Om met je laatste reactie te beginnen: ik had het graag aan mijn man verteld dat ik aseksueel was maar ik wist het 15 jaar geleden niet. Dus stap je in het huwelijksbootje en begin je aan alles wat erbij hoort, ook de seks dus (we hadden beide geen eerdere relaties en hebben ervoor samen geen seks gehad). Vervolgens merk je dat het allemaal niet gaat zoals je overal ziet en hoort dat het "hoort te gaan". Wij hebben ook 2 kinderen mogen krijgen. Na 10 jaar hebben we samen hulp gezocht. Ook bij mij hebben de bezoeken bij de seksuoloog niets opgeleverd. Toen heb ik over de aseksualiteit gelezen. Dan sta je op het punt: en wat nu? Mijn man heeft er voor gekozen om bij mij en de kinderen te blijven. Daarbij respecteer ik helemaal jouw beslissing om dat niet te doen. Ik denk dat de situatie voor iedereen anders ligt. We zoeken samen (nog steeds ook m.b.v. de seksuoloog) naar andere wegen om elkaar gelukkig te maken. Een paar weken geleden las ik hier op het forum een reactie van een vrouw die in dezelfde omstandigheden wel van haar partner is gaan scheiden (met wederzijds goedvinden) en ze zijn daar beide gelukkiger van geworden. Dat kan inderdaad ook.
Ik wil het wel opnemen voor de jongere aseksuelen (in ieder geval op dit forum) die in het algemeen zeer bewust zijn van de gevolgen die hun geaardheid voor een toekomstige relatie kan hebben. De aseksualiteit wordt op veel manieren beleefd maar in de regel is het iets waar je niet voor kiest.
Ik zou ook veel meer willen schrijven maar ik laat het hierbij. Intussen zijn andere reacties erbij gekomen dus misschien kom ik er nog op terug.
Stev
Citaat van: Ereinion op oktober 31, 2006, 09:34:07 PM
Nee, ik heb het niet meteen gezegd, omdat ik het toen nog niet wist. Maar toen ik de term tegenkwam heb ik het meteen gezegd. En al die redenen die jij noemt om in een relatie te blijven kun je ons niet verwijten. Ik zal het heel goed begrijpen als mijn partner ervoor zou kiezen om om deze reden bij me weg te gaan, hoewel de pijn om zijn vertrek niet minder zou zijn. Kinderen zijn inderdaad een sterke motivatie om in een relatie te blijven, maar de andere dingen zijn eerder een teken van zwakte van de partner die eigenlijk weg wil, maar het niet doet, dan iets wat je de andere partner aan kunt rekenen. Toch snap ik best dat dat geldige redenen zijn, maar het blijft een keuze die je maakt. Bewust of onbewust.
Beste,
Wat jouw partner wil is een relatie met jou, maar dan wel met sex erbij. Aangezien dit blijkbaar niet kan kiest hij voor wat hij vandaag denkt dat deze situatie het best benaderd, een relatie met jou maar dan zonder sex. Een compromis zou je dus kunnen zeggen, op zich geen probleem aangezien elke relatie wel een of andere vorm van compromis bevat. Maar in realiteit is dit geen compromis, je brengt het verschil terug tot de laagst gemene deler(zijnde geen sex), verre van een compromis dus(meer een soort dictatuur van de minderheid lijkt me). Bottom line; deze relatie voldoet niet aan zijn verwachtingen(en geloof me, voor een sexueel iemand is sex niet zomaar een detail), over zijn redenen om bij jou te blijven kan ik enkel gissen(wat ik dus niet ga doen), maar wat ontegensprekelijk vaststaat is dat hij hiermee niet heel gelukkig is en wat dat gevoel en de daarbij horende frustratie op termijn bij hem gaat aanrichten is vrees ik niet heel positief. Ik vrees dat er uiteindelijk dan ook maar 2 oplossing zijn, of hij verlaat je of hij wordt de schim van de man wie hij echt is. Ik leef dan ook mee met je partner, ook ik heb mezelf jarenlang van alles wijsgemaakt (dat er toch meer was in het leven dan sex, dat het toch niet zo belangrijk was, dat houden van elkaar toch voldoende moet zijn, en nog een hoop andere onzin die je jezelf wijsmaakt om het leefbaar te houden).
Vriendelijke groeten,
Een ervarings deskundige
PS. De aanleinding om mijn verhaal hier te posten is de uitzending van "open en bloot" op VT4, het was toch een beetje een oude wonde die werd opengereten. Ben dan eens naar jullie forum komen kijken, er bleek toen ook een hoekje te zijn voor jullie partners. Het vele begrip van de asexuelen voor de problemen van deze partners is best wel aandoenlijk, maar het lost wel niets op, ik vind het zelfs een beetje beledigend moet ik zeggen. Ik vind het dan ook niet misplaatst om jullie eens met mijn visie op te zadelen. En ja ik geef toe, ik heb het na al die jaren blijkbaar nog niet volledig verwerkt, maar deze schrijfsels zijn wel helend moet ik zeggen. Alvast bedankt dus.
dit forum is een veilige plek voor aseksuelen. We hebben alle begrip voor de frustratie die partners van aseksuelen hebben, maar ik vrees dat jouw agressieve beschuldigende aanpak hier weinig weerklank gaat vinden.
Citaat van: myra op oktober 31, 2006, 09:42:05 PM
Beste Survivor,
Gelieve niet te veralgemenen. Blijkbaar is geen seks voor jou een reden om een relatie op te geven, ok, maar niet iedereen denkt hier zo over. Soms is de liefde ook wel sterker dan de drang naar seks.
Ik vind het toch wel erg sterk om ons 'abusers' te noemen. Aseksuelen worden vaak in een relatie tot seks gedwongen, door de partner of omdat ze denken dat het zo hoort, en dat is evengoed 'abuse'.
Maar ik sluit me aan bij Ereinion dat jij persoonlijk idd de juiste beslissing hebt genomen. Het zal idd frustrerend zijn in een seksloze relatie te zitten als graag zien alleen om seks draait.
IK was er eigenlijk op aan het wachten, het argument dat elke discussie onmogelijk maakt.
"Het zal idd frustrerend zijn in een seksloze relatie te zitten als graag zien alleen om seks draait."
Proficiat,
'Discussie' zal moeilijk worden.
Jij vindt seks essentieel, wij totaal niet. Discussie gaat dit verschil niet wegwerken.
Citaat van: myra op oktober 31, 2006, 10:30:44 PM
'Discussie' zal moeilijk worden.
Jij vindt seks essentieel, wij totaal niet. Discussie gaat dit verschil niet wegwerken.
Wij zoals in "de asexuelen" of wij zoals in "ik(de asexueel) en mijn sexuele partner"?
Zoals ik al zei in mijn verhaal, ik heb helemaal geen probleem met asexualiteit, ik trek dan ook jullie geaardheid(bij gebrek aan een beter woord) of gevoelens niet in twijfel, leven en laten leven dus. Ik heb enkel mijn grote twijfels of relaties tussen een asexueel en een sexueel persoon wel voor beiden even bevredigend zijn(no pun intended). De bedoeling van mijn verhaal was trouwens niet om in discussie te gaan met de asexuelen over hun problematiek, ik wou enkel mijn verhaal laten horen aan jullie partners en eventueel in discussie gaan met hen over de motivatie waarom zij wel in hun relatie blijven. Bekeken van de andere kant dus:-)
Trouwens geldt dat aanbod voor dat stukje taart nog, heb er nu wel zin in.
Je moet niet vergeten dat ook de seksualiteit heel veel niveaus kent!
Als je "een tweetal keer per week vrijen, soms eens 3 keer op een weekend" als een goed gemiddelde ziet, moet je geen relatie met een aseksueel iemand voortzetten. Maar je hebt ook seksuelen die 1x per maand ook als een goed gemiddelde zien, denk ik.
Citaat van: survivor op oktober 31, 2006, 08:56:20 PM
Maar nog beter dan de kwantiteit is de kwaliteit, gewoon van mekaar kunnen genieten op een gezonde leuke manier geeft een enorme meerwaarde aan onze liefde, onze relatie en aan mijn leven.
Dit kan dus op heel veel manieren en wat gezond voor je relatie is, kun je het best met z'n tweeën bepalen.
:cake: (die is minder gezond voor je relatie ;) )
Citaat van: survivor op oktober 31, 2006, 10:46:23 PM
Citaat van: myra op oktober 31, 2006, 10:30:44 PM
'Discussie' zal moeilijk worden.
Jij vindt seks essentieel, wij totaal niet. Discussie gaat dit verschil niet wegwerken.
Wij zoals in "de asexuelen" of wij zoals in "ik(de asexueel) en mijn sexuele partner"?
Zoals ik al zei in mijn verhaal, ik heb helemaal geen probleem met asexualiteit, ik trek dan ook jullie geaardheid(bij gebrek aan een beter woord) of gevoelens niet in twijfel, leven en laten leven dus. Ik heb enkel mijn grote twijfels of relaties tussen een asexueel en een sexueel persoon wel voor beiden even bevredigend zijn(no pun intended). De bedoeling van mijn verhaal was trouwens niet om in discussie te gaan met de asexuelen over hun problematiek, ik wou enkel mijn verhaal laten horen aan jullie partners en eventueel in discussie gaan met hen over de motivatie waarom zij wel in hun relatie blijven. Bekeken van de andere kant dus:-)
Trouwens geldt dat aanbod voor dat stukje taart nog, heb er nu wel zin in.
'Discussie' heeft denk ik op dit punt inderdaad geen zin. Ik ben het dus met Myra eens.
Blijkbaar heb je nare ervaringen opgedaan in een relatie met een partner die (mogelijk, dat kunnen we niet vanaf een afstand zeggen zonder haar te kennen) asexueel is. Of in ieder geval heel erg weinig zin in sex had. Aan jouw ervaringen wil ik verder niets af doen.
Maar de uitdrukkingen 'run, leave for the door' en 'abuse' wat je expliciet gebruikt, voor mensen die je niet kent en van wie je de feitelijke situatie niet kent, vind ik kwetsend. En kennelijk was je je dat al bewust, dat dat niet plezierig over zou komen. Waarom doe je het dan ? Wat wil je daarmee bereiken ? Niemand hier is verantwoordelijk voor de situatie waar jij in hebt gezeten, of voor de keuzes die je hebt gemaakt. Of voor jouw ex-partner. Of voor jullie ex-relatie. Dus waarom die beschuldigende toon ?
Er zijn verder op dit forum een heel aantal stellen waarbij een partner asexueel is, en de ander niet. Dat is, afgaand op wat ze vertellen, moeilijk genoeg. En ieder stel gaat er weer verschillend mee om. Hun motivatie om bij elkaar te blijven is ook voor ieder weer verschillend, zoals ik het begrijp.
Dank je, Peter :wave: Mijn kennis van Engels is gelukkig onvoldoende om die woorden als kwetsend te verstaan ;D maar het heeft me gisteravond wel bezig gehouden. Wat ik nog bedacht: je zou dit kunnen vergelijken met partners waarvan 1 chronisch of anders ernstig ziek wordt. Hier reageren mensen ook verschillend op. Een kan het aan en blijft bij de partner (ik heb daar absoluut bewondering voor) en een ander besluit om eigen weg te zoeken. Nu is aseksualiteit gelukkig geen ziekte maar kan dus wel een reden zijn om je partner te verlaten. Het hele verhaal heeft me in ieder geval bewuster gemaakt van mijn eigen situatie. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend....
Citaat van: survivor op oktober 31, 2006, 09:28:00 PM
Niet eerlijk zeg je, hoeveel asexuele partners vertellen van bij het begin dat ze asexueel zijn, heb jij het gezegd?
(Even van tevoren: dit is geen aanval, maar oprechte interesse. Ik probeer je gedachtengang te volgen, voor zover dat voor mij mogelijk is. Dus ik zou graag weten hoe je over het volgende denkt.)
Jij gaat er blijkbaar ook vanaf het begin van de relatie van uit dat jouw partner ongeveer dezelfde behoefte heeft aan seks als jij. Als ik zo jouw logica zou volgen zou jij ook vanaf het begin moeten zeggen wat je verwacht ten aanzien van seks in je relatie. Nu denk je misschien dat dit niet echt een gesprek is om tijdens de eerste dates te houden, en dat is het ook niet. Dus waarom zouden aseksuelen daar een uitzondering op moeten vormen?
Citaat van: Tempesta op november 01, 2006, 02:15:18 PM
Citaat van: survivor op oktober 31, 2006, 09:28:00 PM
Niet eerlijk zeg je, hoeveel asexuele partners vertellen van bij het begin dat ze asexueel zijn, heb jij het gezegd?
(Even van tevoren: dit is geen aanval, maar oprechte interesse. Ik probeer je gedachtengang te volgen, voor zover dat voor mij mogelijk is. Dus ik zou graag weten hoe je over het volgende denkt.)
Jij gaat er blijkbaar ook vanaf het begin van de relatie van uit dat jouw partner ongeveer dezelfde behoefte heeft aan seks als jij. Als ik zo jouw logica zou volgen zou jij ook vanaf het begin moeten zeggen wat je verwacht ten aanzien van seks in je relatie. Nu denk je misschien dat dit niet echt een gesprek is om tijdens de eerste dates te houden, en dat is het ook niet. Dus waarom zouden aseksuelen daar een uitzondering op moeten vormen?
Beste tempesta,
Eerst en vooral bedankt voor je oprechte interesse, graag wil ik ook nog even benadrukken dat mijn aanwezigheid op dit forum ook het gevolg is van mijn oprechte interesse. Ik wil dan ook graag eerst herhalen dat ik op geen enkel moment twijfel aan de echtheid van jullie geaardheid en/of aseksualiteit.
Nu mijn antwoord op jouw stelling. Op het eerste zicht is er eigenlijk niets mis met wat je stelt, maar als je er een beetje over nadenkt lijkt het meer op iets wat men in juridische termen als ?omgekeerde bewijslast? zou kunnen interpreteren. Even verduidelijken, zoals jullie zelf zeggen maken jullie een heel klein percentage uit van de bevolking(1 a 2%). De rest van de bevolking mogen we stellen is dus op een of andere vorm seksueel. Is het dan zo verbazend dat de meeste seksuele mensen onder ons ervan uitgaan dat de persoon die ze voor zich hebben ook seksueel is? Een voorbeeld, homoseksuelen zijn ook een minderheid (5 a 10% al naar gelang de bronnen), maar de meesten zo niet allen zijn zich bewust van de onmogelijkheid van een ?normale, voor beiden bevredigende liefdesrelatie? op te bouwen met een heteroseksuele man. Als consequentie hiervan beperken zij hun zoektocht naar een levenspartner tot gelijkgeaarden. Wat niet wil zeggen dat andersgeaarden niet op mekaar verliefd zouden kunnen worden, ik denk dat er genoeg homo?s rondlopen die verliefd zijn op een hetero man, meer zelfs, ik kan me best voorstellen dat ik verliefd zou kunnen worden op een lesbische vrouw. Alleen vrees ik, en ik denk dat je het daarmee eens bent, hebben deze relaties niet echt veel toekomst. Deze relaties zijn gedoemd om in het beste geval beperkt te blijven tot een mooie vriendschap.
Respectvol,
Survivor
Quote van Ereinion
[i]"De administrators Myra en Ereinion hebben besloten Survivor's verhaal te verplaatsen. In het kort ging zijn verhaal over zijn mislukte relatie met een aseksuele vrouw en een oproep aan alle partners van aseksuelen of mensen met een laag libido om met hun relatie te stoppen.
Myra en Ereinion vonden het taalgebruik van Survivor beledigend en willen door dit onderwerp te verplaatsen het forum veilig houden voor de andere bezoekers. Ook vinden wij dat iedereen op dit forum elkaar met respect moet behandelen en ons inziens was dat in Survivor's verhaal niet het geval.
Toch wilden we dat zijn verhaal gelezen kan worden door de andere leden. Hoewel Survivors verhaal en adviezen niet voor iedereen gelden, kunnen ze misschien waardevol zijn voor anderen."[/i]
Verbannen dus,
Confronterend? Schuldig! Beledigend? Is zeker niet mijn bedoeling, maar wie het schoentje past?
Ook kan ik mij niet herinneren een oproep te hebben geplaatst, ik heb wel mijn raad(advies) gegeven.
Ter verklaring(bron; Van Dale)
op?roep (de ~ (m.))
1 dringend verzoek om ergens te komen of iets te doen
op?roe?pen (ov.ww.)
1 (iem.) dringend verzoeken ergens te komen => trommelen
2 aansporen
3 telefonisch contact vragen
4 (vragen, gevoelens) veroorzaken => bovenhalen, evoqueren
5 [Belg.] wekken
raad (de ~ (m.))
1 datgene wat men weet om een probleem op te lossen of om een doel te bereiken => oplossing
2 advies
raad?ge?vend (bn.)
1 adviserend, zonder beslissingsbevoegdheid
En ja, ik houd mijn betoog op het scherp van de snee, ik wil namelijk mijn opinie en ervaring, op de meest duidelijke manier mij mogelijk, met jullie delen.
Zoals ik al meermaals zei heb ik geen enkel probleem met jullie aseksualiteit, ik ben dan ook zeer blij voor jullie dat dit onderwerp uit de taboesfeer geraakt. Maar wat met jullie seksuele partners?
Duidelijk, zoals steeds,
Survivor
Citaat van: Stev op november 01, 2006, 09:05:13 AM
Dank je, Peter :wave: Mijn kennis van Engels is gelukkig onvoldoende om die woorden als kwetsend te verstaan ;D maar het heeft me gisteravond wel bezig gehouden. Wat ik nog bedacht: je zou dit kunnen vergelijken met partners waarvan 1 chronisch of anders ernstig ziek wordt. Hier reageren mensen ook verschillend op. Een kan het aan en blijft bij de partner (ik heb daar absoluut bewondering voor) en een ander besluit om eigen weg te zoeken. Nu is aseksualiteit gelukkig geen ziekte maar kan dus wel een reden zijn om je partner te verlaten. Het hele verhaal heeft me in ieder geval bewuster gemaakt van mijn eigen situatie. Het is allemaal niet zo vanzelfsprekend....
Stev,
Ik vrees dat ik het niet eens kan zijn met je analogie naar relaties waarvan 1 van beide partners chronisch of ernstig ziek is. Indien deze 2 mensen seksueel waren voor hun ziekte of aandoening dan zullen ze dit nog steeds zijn daarna. De invulling van hoe ze hun seksualiteit beleven zal misschien heel anders zijn maar het blijven in wezen wel seksuelen, en mits een beetje moeite en begrip komen ze vaak tot een oplossing die voor beiden een uitlaatklep beidt voor hun seksualiteit. Ik ken trouwens een koppel waarvan de man door een motorongeluk zwaar fysiek gehandicapt is, en geloof me ik kan je verzekeren dat deze relatie alles behalve seksloos is. Mijn definitie van seks gaat dus veel verder dan louter penetratie, welke er eigenlijk maar een heel klein deel van is. Veel belangrijker vind ik de beleving, der samen zin in hebben; de "medelijden seks" die veel van de partners van aseksuelen voorgeschoteld krijgen om ze toch een beetje tegemoet te komen is in mijn ogen dan ook geen seks en ik heb in het verleden in mijn ex-relatie dan ook meestal bedankt voor dit soort dienstbetoon. De enkele keren dat mijn libido zich toch liet "verleiden" tot dit soort "parodieën op wat seks zou moeten zijn" lieten mij enkel achter met een droevig en leeg gevoel.
Ik heb ondertussen ook even rondgesnuffeld op dit forum, en ben vooral op zoek gegaan naar eerdere berichten van mensen die op mijn bericht hebben gereageerd. Daarbij valt mij een berichtje op van jouw hand waarin je zegt dat indien je dit 20 jaar geleden had geweten, je niet getrouwd zou zijn en dus ook geen kinderen zou hebben gehad. Vanwaar mijn vraag: Denkt jouw partner er hetzelfde over? Indien ja, wat houdt jullie samen en hoe gaan jullie om met het idee dat je in een relatie zit waarvan beide partners er achteraf bekeken liever niet aan begonnen waren.
Ik begrijp dat mijn vraag confronterend is, toch zijn mijn motieven om ze stellen eerlijk, ik wil graag begrijpen waarom jullie samen blijven en of de reden om samen te blijven praktisch en/of emotioneel zijn.
Hopelijk respectvol maar duidelijk,
Survivor
Hallo Survivor,
Ik kan met goed voorstellen dat je vorige relatie je heeft gefrustreerd, maar vind dat je alles toch wel een beetje te zwart/wit ziet. Natuurlijk heb je recht op je eigen mening, maar zou je ons dat ook in onze waarde willen laten? Ik weet dat je zegt dat je onze geaardheid niet in twijfel trekt, maar je reacties op de antwoorden van de andere leden komen nogal aanvallend over. Wij zijn op dit forum gewend om open en respectvol met elkaar om te gaan, want dat houdt het wel zo leuk.
Overigens heb ik nog een vraag die aansluit op jouw reactie op Stev. Je hebt helemaal gelijk dat seks niet de enige vorm is van intimiteit en eigenlijk maar een klein deel van het geheel is. Waarom is het dan zo erg dat er mensen zijn die nou net dat ene kleine deel niet willen? Een goede relatie hoeft echt niet alleen op seks gebaseerd te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat een seksloze, liefdevolle relatie vele malen beter is dan een relatie waar seks het enige punt is dat de partners met elkaar gemeen hebben. En hoewel ik het ermee eens ben dat een relatie met een aseksueel niet voor elke seksueel zal werken, vind ik het onzin om te zeggen dat het helemaal nooit kan. Voor jou misschien niet, maar jij kunt niet voelen wat andere mensen voelen.
Citaat van: survivor op november 01, 2006, 09:24:52 PM
Quote van Ereinion
[i]"De administrators Myra en Ereinion hebben besloten Survivor's verhaal te verplaatsen. In het kort ging zijn verhaal over zijn mislukte relatie met een aseksuele vrouw en een oproep aan alle partners van aseksuelen of mensen met een laag libido om met hun relatie te stoppen.
Myra en Ereinion vonden het taalgebruik van Survivor beledigend en willen door dit onderwerp te verplaatsen het forum veilig houden voor de andere bezoekers. Ook vinden wij dat iedereen op dit forum elkaar met respect moet behandelen en ons inziens was dat in Survivor's verhaal niet het geval.
Toch wilden we dat zijn verhaal gelezen kan worden door de andere leden. Hoewel Survivors verhaal en adviezen niet voor iedereen gelden, kunnen ze misschien waardevol zijn voor anderen."[/i]
Verbannen dus,
Confronterend? Schuldig! Beledigend? Is zeker niet mijn bedoeling, maar wie het schoentje past?
Ook kan ik mij niet herinneren een oproep te hebben geplaatst, ik heb wel mijn raad(advies) gegeven.
Ter verklaring(bron; Van Dale)
op?roep (de ~ (m.))
1 dringend verzoek om ergens te komen of iets te doen
op?roe?pen (ov.ww.)
1 (iem.) dringend verzoeken ergens te komen => trommelen
2 aansporen
3 telefonisch contact vragen
4 (vragen, gevoelens) veroorzaken => bovenhalen, evoqueren
5 [Belg.] wekken
raad (de ~ (m.))
1 datgene wat men weet om een probleem op te lossen of om een doel te bereiken => oplossing
2 advies
raad?ge?vend (bn.)
1 adviserend, zonder beslissingsbevoegdheid
En ja, ik houd mijn betoog op het scherp van de snee, ik wil namelijk mijn opinie en ervaring, op de meest duidelijke manier mij mogelijk, met jullie delen.
Zoals ik al meermaals zei heb ik geen enkel probleem met jullie aseksualiteit, ik ben dan ook zeer blij voor jullie dat dit onderwerp uit de taboesfeer geraakt. Maar wat met jullie seksuele partners?
Duidelijk, zoals steeds,
Survivor
Niet verbannen, want dan zou je niet meer op het forum kunnen posten. Verplaatst, omdat veel mensen jouw 'duidelijkheid' kwetsend vonden. En omdat niet iedereen in je ervaring dat aseksuelen daders van misbruik zijn, wilt delen.
Ik ben blij dat Myra en Ereinion dit topic verplaats hebben ! Dat wil ik als eerste zeggen.
Verder: een vergelijking gaat nooit helemaal op, maar er zitten vind ik wel goede raakvlakken in de vergelijking die Stev gister maakte met een partner gehandicapt raakt of chronisch ziek. Ik ben zelf lichamelijk gehandicapt en chronisch ziek, en ik heb er zelf ook ervaringen mee gehad. En ik heb het van dichtbij bij mijn ouders meegemaakt..
Mijn vader kreeg toen hij 50 was de ziekte van Parkinson en longemfyseem. Deze ziektes sloopten zijn lichaam van binnen uit. Hij werd ernstig invalide, eerst vooral lichamelijk maar later onder invloed van de ziekte van Parkinson. Dit voorjaar is hij na 17 jaar ziekte overleden.
Mijn moeder had hem daarom kunnen verlaten. Dat gebeurt heel veel bij relaties waarvan een partner ernstig gehandicapt raakt of chronisch ziek. Daar zijn veel verschillende redenen voor: soms is de relatie van tevoren al slecht. Soms kan de gezonde partner het slopende proces van ziekte en handicap bij de partner niet aan, en gaat daarom weg. Soms is de zieke partner zo veranderd, ook qua persoon, dat een van beide om die reden weggaat. Enzovoort.
Maar zij besloot te blijven, omdat ze echt van mijn vader hield. En ze is nu oprecht diep in rouw over zijn overlijden. Ookal was het voor iedereen, inclusief hemzelf, een ondragelijke situatie geworden als hij nog langer geleefd had. En kunnen wij om die reden vrede hebben met zijn dood.
Uiteindelijk kun je in een relatie te maken hebben met een partner die asexueel is, waarin de relatie ook onhoudbaar is. Dat is verdrietig, en soms heel tragisch, maar dat is dan de realiteit. Maar of dat dan ( grotendeels of uitsluitend) aan het sexuele aspect ligt ? Of zijn er meer, en andere redenen ? Dat zijn vragen die ieder voor zich moet beoordelen. Maar als advies geven: wegwezen, en zo snel mogelijk, of asexuelen uitmaken voor abusers acht ik buiten de realiteit waar veel mensen in leven. En ook geen advies waar mensen in het algemeen gelukkig van worden.
Citaat van: Jovi_Hobbes op november 01, 2006, 09:40:27 PM
Hallo Survivor,
Ik kan met goed voorstellen dat je vorige relatie je heeft gefrustreerd, maar vind dat je alles toch wel een beetje te zwart/wit ziet. Natuurlijk heb je recht op je eigen mening, maar zou je ons dat ook in onze waarde willen laten? Ik weet dat je zegt dat je onze geaardheid niet in twijfel trekt, maar je reacties op de antwoorden van de andere leden komen nogal aanvallend over. Wij zijn op dit forum gewend om open en respectvol met elkaar om te gaan, want dat houdt het wel zo leuk.
Overigens heb ik nog een vraag die aansluit op jouw reactie op Stev. Je hebt helemaal gelijk dat seks niet de enige vorm is van intimiteit en eigenlijk maar een klein deel van het geheel is. Waarom is het dan zo erg dat er mensen zijn die nou net dat ene kleine deel niet willen? Een goede relatie hoeft echt niet alleen op seks gebaseerd te zijn. Ik ben ervan overtuigd dat een seksloze, liefdevolle relatie vele malen beter is dan een relatie waar seks het enige punt is dat de partners met elkaar gemeen hebben. En hoewel ik het ermee eens ben dat een relatie met een aseksueel niet voor elke seksueel zal werken, vind ik het onzin om te zeggen dat het helemaal nooit kan. Voor jou misschien niet, maar jij kunt niet voelen wat andere mensen voelen.
Best Jovi_Hobbes,
Tuurlijk is mijn visie op relaties tussen seksuelen en aseksuelen voornamelijk gebaseerd op mijn eigen ervaringen; you live, you learn. Dit maakt in mijns inziens mijn opinie dan ook waardevol(first hand experience), en dit in tegenstelling tot de mening van velen anderen; die vaak hun gratuite ideetjes poneren zonder zelf zo?n langdurige relatie te hebben ervaren.
In verband met mijn aanvallend overkomen veronderstel ik dat een aantal mensen(Myra is hier alvast heel duidelijk over) vooral aanstoot hebben genomen aan het feit dat ik het woord ?abuse? heb gebruikt in mijn verhaal.
Quote:
[Onthouden worden van sex is een soort van ?abuse?,?]
Zoals je kan zien heb ik het woord niet in zijn zuivere vorm gebruikt, maar meer als een verduidelijking van hoe seksuelen zich voelen als ze langdurig worden weerhouden om hun seksualiteit te kunnen beleven in hun relatie. Ik lees hier dat jullie seksuele partners van aseksuelen aanmoedigen om op dit forum te verblijven om een beter inzicht te krijgen in de leefwereld van aseksuelen. Ik ben dan ook verheugd om te zien dat een aantal partners deze uitnodiging te baat nemen ten einde een beter inzicht te krijgen van wat er met hun partner aan de hand is. Ik weet niet of je ervan op de hoogte bent, maar op het net bevinden zich ook een aantal forums die zich vooral richten tot mensen die zich in een relatie bevinden die buiten hun wil om seksloos is. Deze voornamelijk Engelstalige forums hebben meestal ook een hoekje voor de ?andere kant?, maar in tegenstelling tot dit forum zie je daar zeer weinig animo van de andere kant. Ik zou dan ook de aseksuele partners willen aanraden; ik bedoel vriendelijk verzoeken; om daar eens een kijkje te gaan nemen(google maar eens op ?sexless marriage?). De verhalen en voorbeelden van wat mensen doen om deze relaties vaak in stand te houden zijn schrijnend, zelfs tot en met het nemen van zware antidepressiva om het libido te verlagen of zelfs te neutraliseren(een voorstel dat ik trouwens ook al op dit forum heb gelezen, mijn menig hierover laat zich wel raden denk ik). En voor alle duidelijkheid ik verfoei het dwingen van een partner tot seks al evenzeer.
Om nu op jouw vraag terug te komen, wat ik zei was dat penetratie maar een klein deel is van seks, en het dus best mogelijk is om seks te hebben zonder penetratie. En nee, seks is zeker en vast niet de enige vorm van intimiteit. En nee ik kan niet voelen wat anderen voelen, maar; hoe arrogant het ook mag klinken; ik denk dat ik wel een beter idee heb van wat jullie seksuele partners ervaren binnen hun relatie met een aseksuele.
Vriendelijke groeten,
Survivor
Voor allen: laten we elkaar niet op woorden vangen maar praten over de strekking van wat Survivor inbrengt!!
Hoi Survivor,
Een (achteraf niet zo) kort bericht van 'een partner van'. Je weet net als ik hoe frustratie en onrust in je relatie met een aseksuele de kop op steken. Nu kan je twee dingen doen: je schikken in je lot of de deur uit rennen.
Ik heb in mijn niet zo vreselijk lange leven diverse scheidingen gezien en in alle gevallen zie ik de beide ex-partners zijn opgebloeid. Ik kies met opzet voor deze bewoording omdat het hier in ALLE gevallen om 'normale' relaties ging en er in de diverse huwelijken zoveel leed was aan de oppervlakte en onder water dat het uit elkaar gaan eerder een opluchting is geworden dan een schande.
Survivor, ik ken je niet maar kijk, met bovenstaande in gedachte nog eens in de spiegel en vraag je af of je (niet)seksuele relatie nu ECHT de enige reden was om met je vrouw te breken?
Wij hebben nog eens de strikt hypothetische vraag over tafel gegooid of we getrouwd zouden zijn als.....
Dat weten we niet en is ook een absoluut zinloze vraag. Feit is dat we NU gelukkig getrouwd zijn. Sinds we weten van de aseksualiteit heb ik een en ander ook een plek kunnen geven. Bedenk hierbij dat mijn lieverd de eerste 8 jaren van ons huwelijk tegen haar natuur in en enkel omdat het 'erbij hoort' met mij seks heeft gehad. Als je goed op het forum hebt rond gekeken zal dit geen nieuw verhaal zijn: ik heb het menigmaal moeten afleggen tegen de ontbijttafel, de stofzuiger en de wasmachine die alle vaak belangrijker waren dan mijn driften.
Voor mij is er rust gekomen: ik kan en mag ongegeneerd zeggen: "schat ik heb trek in je". Dan lachen we een beetje en knuffelen we samen. Vroeger zei ik dat ook, dan zei ze OK, vanavond" Vervolgens was ik de hele avond in staat van opwinding maar na bovengenoemde activiteiten kwam regelmatig de vraag: kan het niet morgen...
Stev's vergelijking is misschien accurater dan je nu denkt, in ieder geval vind ik dat je er te gemakkelijk overheen stapt. Wat bedoeld wordt is dat je in een relatie niet altijd alles te kiezen hebt. Noem het je lot. Je hebt nu een gelukkige relatie, maar wat nu als zij onder een vrachtwagen komt en de rest van haar leven moet doorbrengen in een rolstoel, zwaar gehandicapt en niet meer in staat voor zichzelf te zorgen? Blijf je of ga je? En hoe denk je daar over 17 jaar over? En als je haar dan na 17 jaar in de steek laat, hoe kijk je er dan op terug. Het spijt me te zeggen, maar ik denk dat je dan op het forum voor partners van zwaar invalide mensen een kopietje van je eerste bericht kan plaatsen, tenminste aangenomen dat het dan 17 vreselijk zware jaren waren en dat je nu blij bent met een nieuw leven en een nieuwe ?volledig functionerende? partner. (Let op: dit is GEEN beschuldiging, slechts een hypothese om eens over na te denken)
Terug naar mijzelf: ik heb baat gehad bij de ontdekking en er vrede mee dat mijn partner a seksueel is. Ik zie het leven als elke dag weer een nieuwe uitdaging en dank je hartelijk voor je welgemeende advies, maar nee ik blijf bij mijn eenmaal gegeven gelofte: in VOOR- en TEGENspoed.
Sjef
Citaat van: survivor op november 01, 2006, 09:29:39 PM
Mijn definitie van seks gaat dus veel verder dan louter penetratie, welke er eigenlijk maar een heel klein deel van is.
Hier zijn we het in ieder geval met elkaar over eens. :)
Citaat van: survivor op november 01, 2006, 09:29:39 PM
Daarbij valt mij een berichtje op van jouw hand waarin je zegt dat indien je dit 20 jaar geleden had geweten, je niet getrouwd zou zijn en dus ook geen kinderen zou hebben gehad. Vanwaar mijn vraag: Denkt jouw partner er hetzelfde over? Indien ja, wat houdt jullie samen en hoe gaan jullie om met het idee dat je in een relatie zit waarvan beide partners er achteraf bekeken liever niet aan begonnen waren.
Hier sla je de spijker op de kop! Ik ben dus (in alle onwetenheid) wel aan die relatie begonnen. Dat kun je niet terug draaien. Dat zouden mijn partner en ik niet eens willen. We hebben samen veel leuke en ook minder leuke dingen meegemaakt en we hebben kinderen gekregen. Die verantwoordelijkheid willen we niet uit de weg gaan. En omdat we nu, dus niet 20 jaar geleden of 20 jaar verder leven, heeft het weinig zin om te denken: wat zou je gedaan hebben of doen als...
Misschien heb ik de vraag naar de motieven om bij elkaar te blijven hiermee beantwoord? ;) Ik kan het ook anders zeggen: we hebben in ieder geval motieven genoeg om WEL bij elkaar te blijven. En daar zouden heus ook praktische en/of emotionele redenen bij zijn.
Iemand (een niet aseksueel persoon) hier op het forum heeft geschreven: "Het
(Stev: de ontdekking van aseksualiteit bij partner) zal aan m'n relatie niet veel veranderen, daarvoor zijn we al te lang samen, ik zou ze niet kunnen missen, het kan alleen maar verbeteren!" Jij zou het misschien geen goed argument vinden, maar ik wel :wave:
Ik kan ergens wel begrijpen (of op zen minst een poging doen) dat je effectief niet zonder seks in een relatie kan. Voor zover ik weet schept seks een band tussen 2 mensen die niet op een andere manier te verkrijgen is, toch voor sommige mensen. Ik vind het alleen relatief cru dit te veralgemenen naar alle seksuele mensen. Iedereen heeft zo zen eigen manieren om banden te scheppen met anderen, en ik heb moeite om te geloven dat er 1 manier is die dan toch voor iedereen even sterk zou gelden.
Gefeliciteerd met uit een relatie te stappen die je ongelukkig maakt. Van ongelukkig zitten zijn wordt niemand beter (op psychologen na mss) en ik had altijd het idee dat mensen relaties begonnen om er gelukkiger van te worden.
In ieder geval ben ik van mening dat ieder voor zichzelf maar moet uitmaken of ze in een relatie willen blijven of niet. Eigen keuzes, eigen gevolgen. Ik hoop (tegen beter weten in ;D) dat iedereen wel weet wat goed voor hem/haar is. Ik maak er persoonlijk geen punt van om enkel relaties aan te gaan met aseksuelen. En ik heb nog geen zware problemen ondervonden (ik heb uiteraard ook nog geen tienjarige relaties aangegaan, daar ben ik net iets te jong voor).
Citaat van: ChibiFirli op november 02, 2006, 01:15:14 AM
In ieder geval ben ik van mening dat ieder voor zichzelf maar moet uitmaken of ze in een relatie willen blijven of niet. Eigen keuzes, eigen gevolgen.
Ik denk dat dit een mening van bijna iedereen op dit forum is. Goed gezegd, Chibi!
Survivor, wat ik me nog afvroeg, in je verhaal kon ik niet terug lezen of de aseksualiteit als een mogelijke oorzaak bij jouw ex-vrouw bekend was (of bij jou). Ik denk dat het iets essentieels is, ik bedoel om het te weten. Als je daar vervolgens met elkaar over kan praten en naar de oplossingen zoeken, scheelt het een hele boel namelijk. Daarmee wil ik niets af doen aan al die frustraties etc. waar jij mee te maken had, ook als het alles bekend is kun je alsnog beslissen dat je uit elkaar gaat.
Daarom vind ik het zo belangrijk dat de aseksualiteit meer bekend wordt. Het kan misschien veel leed voorkomen (aan beide kanten).
Oh ja, nog iets! Jij bent er denk ik van overtuigd dat het in jullie situatie niets veranderd zou hebben (dat kan) maar ik denk dat de insteek van iemand die zich ergens in herkent en eindelijk weet wat er aan de hand is, heel anders is dan van iemand die zich heel waarschijnlijk steeds schuldig voelt (want doorgaans "ligt" het aan de partner die geen zin heeft, niet waar) en zich continue afvraagt wat er met hem/haar aan de hand is.
Citaat van: Sjef op november 01, 2006, 11:38:25 PM
Voor allen: laten we elkaar niet op woorden vangen maar praten over de strekking van wat Survivor inbrengt!!
Hoi Survivor,
Een (achteraf niet zo) kort bericht van 'een partner van'. Je weet net als ik hoe frustratie en onrust in je relatie met een aseksuele de kop op steken. Nu kan je twee dingen doen: je schikken in je lot of de deur uit rennen.
Ik heb in mijn niet zo vreselijk lange leven diverse scheidingen gezien en in alle gevallen zie ik de beide ex-partners zijn opgebloeid. Ik kies met opzet voor deze bewoording omdat het hier in ALLE gevallen om 'normale' relaties ging en er in de diverse huwelijken zoveel leed was aan de oppervlakte en onder water dat het uit elkaar gaan eerder een opluchting is geworden dan een schande.
Survivor, ik ken je niet maar kijk, met bovenstaande in gedachte nog eens in de spiegel en vraag je af of je (niet)seksuele relatie nu ECHT de enige reden was om met je vrouw te breken?
Wij hebben nog eens de strikt hypothetische vraag over tafel gegooid of we getrouwd zouden zijn als.....
Dat weten we niet en is ook een absoluut zinloze vraag. Feit is dat we NU gelukkig getrouwd zijn. Sinds we weten van de aseksualiteit heb ik een en ander ook een plek kunnen geven. Bedenk hierbij dat mijn lieverd de eerste 8 jaren van ons huwelijk tegen haar natuur in en enkel omdat het 'erbij hoort' met mij seks heeft gehad. Als je goed op het forum hebt rond gekeken zal dit geen nieuw verhaal zijn: ik heb het menigmaal moeten afleggen tegen de ontbijttafel, de stofzuiger en de wasmachine die alle vaak belangrijker waren dan mijn driften.
Voor mij is er rust gekomen: ik kan en mag ongegeneerd zeggen: "schat ik heb trek in je". Dan lachen we een beetje en knuffelen we samen. Vroeger zei ik dat ook, dan zei ze OK, vanavond" Vervolgens was ik de hele avond in staat van opwinding maar na bovengenoemde activiteiten kwam regelmatig de vraag: kan het niet morgen...
Stev's vergelijking is misschien accurater dan je nu denkt, in ieder geval vind ik dat je er te gemakkelijk overheen stapt. Wat bedoeld wordt is dat je in een relatie niet altijd alles te kiezen hebt. Noem het je lot. Je hebt nu een gelukkige relatie, maar wat nu als zij onder een vrachtwagen komt en de rest van haar leven moet doorbrengen in een rolstoel, zwaar gehandicapt en niet meer in staat voor zichzelf te zorgen? Blijf je of ga je? En hoe denk je daar over 17 jaar over? En als je haar dan na 17 jaar in de steek laat, hoe kijk je er dan op terug. Het spijt me te zeggen, maar ik denk dat je dan op het forum voor partners van zwaar invalide mensen een kopietje van je eerste bericht kan plaatsen, tenminste aangenomen dat het dan 17 vreselijk zware jaren waren en dat je nu blij bent met een nieuw leven en een nieuwe ?volledig functionerende? partner. (Let op: dit is GEEN beschuldiging, slechts een hypothese om eens over na te denken)
Terug naar mijzelf: ik heb baat gehad bij de ontdekking en er vrede mee dat mijn partner a seksueel is. Ik zie het leven als elke dag weer een nieuwe uitdaging en dank je hartelijk voor je welgemeende advies, maar nee ik blijf bij mijn eenmaal gegeven gelofte: in VOOR- en TEGENspoed.
Sjef
Bedankt voor je inbreng, Sjef.
Beste Survivor (de naam ook ;D)
Als niet 'normaal' heterosexuele vrouw wil ik toch reageren op je verhaal, omdat ik best kwaad werd. Ik denk dat je een mening neerzet vanuit wat jij hebt meegemaakten dat je het verlies van je eerste huwelijk nog niet hebt verwerkt. Mijn vraag aan jou, reageer je nu je frustraties alsnog af op de mensen hier in plaats van op je ex-vrouw omwille van de kinderen? Dat kan natuurlijk, maar ik vind inderdaad dat je ietwat respectloos met de mensen hier omgaat. Ik snap ook niet hoe het is om geen sexuele gevoelens te hebben of een relatie met iemand te hebben die dat heeft, maar ik weet wel dat alle mensen die hier zitten met respect met elkaar omgaan. Iets wat ik gewoon op straat nog wel eens mis. En ik denk dat als iedereen een voorbeeld neemt aan de mentaliteit die de meesten van de mensen op dit forum hier hebben dat de wereld al een veel leukere plek zou zijn. En kritiek hebben mag, maar respectvol...
Daarbij denk ik dat de vergelijking homo/ hetero niet helemaal opgaat, omdat elke homosexuele jongere er vanuit gaat dat de ander hetero is. Daarbij weten we nu dat er zoiets bestaat als homosexualiteit. Had dat 50 jaar geleden maar eens aan een willekeurig iemand gevraagd. Ik denk dat asexualiteit nog te onbekend is om te weten wat het is en of je het bent. En als je niet weet dat dat met jou aan de hand is hoe kun je het dan zeggen? Kijk maar eens hoeveek nieuwe aanmeldingen er zijn gekomen na de uitzending van mensen die er toen pas achterkwamen dat ze mischien ook wel asexueel zijn...
Citaat van: survivor op november 01, 2006, 11:16:28 PM
In verband met mijn aanvallend overkomen veronderstel ik dat een aantal mensen(Myra is hier alvast heel duidelijk over) vooral aanstoot hebben genomen aan het feit dat ik het woord ?abuse? heb gebruikt in mijn verhaal.
Dat was eigenlijk niet eens wat ik bedoelde, maar goed. Je latere berichten komen al een stuk beter over dus ik denk dat we dit maar achter ons moeten laten. Op zich stel je heel begrijpelijke vragen en snap ik ook best jouw standpunt wel, zolang je je er maar van bewust blijft dat het wel om jouw eigen ervaringen gaat waaruit je dus geen algemene conclusies kunt trekken over de rest van de wereld.
Ik ben het verder ook met je eens dat iemand die aseksueel is en dit van zichzelf weet dat dus ook aan zijn/haar partner moet duidelijk maken zodat die uiteindelijk kan kiezen of hij/zij daarmee om kan gaan. Daarover liegen zou inderdaad niet eerlijk zijn, maar zoals je waarschijnlijk van veel mensen hier hebt begrepen weet lang niet iedereen het van zichzelf. En hoe zou je dat ook moeten weten als er ten eerste weinig tot niets over bekend is en je ten tweede bijvoorbeeld nooit eerder een relatie hebt gehad. Je merkt pas dat je aseksuele grenzen hebt als die worden overschreden. Dat moet dan toch eerst gebeuren voordat je het kunt weten.
En da's mooi gezegd!
Hi Survivor, ik zit ook al 11 jaar "te hongeren naar" en kan me nochtans toch wel aansluiten bij de mensen van op het forum hier. Als je na al die tijd, terwijl je toch al lang een nieuwe realtie hebt, toch nog hier je hart moet luchten, dan denk ik echt dat je eens dringend een afspraak met een psycholoog moet maken. Deze opmerking heeft dan niets te maken met mijn "rol" als partner van, maar ik geef je dit mee vanuit mijn ervaring als welzijnswerker ( met 12 jaar ervaring), ook de toon van je berichten, de schrijfstijl en de quotes die je geeft duiden op een grote emotionele betrokkenheid met je verleden. Je bent nog steeds kwaad op je ex, ( of de situatie toen) en je voelt nog steeds de woede en de frustratie. Ik ben door die fase drie jaar geleden ook gegaan. Een dipje in de relatie, tijdelijk veel stres en ik was boos, gefrustreerd, ging alles opblazen enz... Maar dan komt er LIEFDE, en die overwint toch alles???? En ter info, mijn seksueel leven voor mijn huidige partner is nogal zwaar geweest, om je niet te laten denken dat ikzelf dan ook wel een halflauwe ben omdat ik het wel kan dragen. Maar die details wil hier niemand horen denk ik :P Ik wil je vooral meegeven dat jouw huidige gevoelens totaal niet in evenwicht zijn tegenover je huidige situatie. Mocht ik je huidige partner zijn, misschien was ik wel jaloers op je vorige partner, want zij zit blijkbaar toch nog zeer diep in je ziel ingemetst. Zonder je te willen aanvallen: ga er eens met iemand over praten... welgemeende groeten.
Citaat van: Thiotric op november 03, 2006, 12:05:36 PM
Hi Survivor, ik zit ook al 11 jaar "te hongeren naar" en kan me nochtans toch wel aansluiten bij de mensen van op het forum hier. Als je na al die tijd, terwijl je toch al lang een nieuwe realtie hebt, toch nog hier je hart moet luchten, dan denk ik echt dat je eens dringend een afspraak met een psycholoog moet maken. Deze opmerking heeft dan niets te maken met mijn "rol" als partner van, maar ik geef je dit mee vanuit mijn ervaring als welzijnswerker ( met 12 jaar ervaring), ook de toon van je berichten, de schrijfstijl en de quotes die je geeft duiden op een grote emotionele betrokkenheid met je verleden. Je bent nog steeds kwaad op je ex, ( of de situatie toen) en je voelt nog steeds de woede en de frustratie. Ik ben door die fase drie jaar geleden ook gegaan. Een dipje in de relatie, tijdelijk veel stres en ik was boos, gefrustreerd, ging alles opblazen enz... Maar dan komt er LIEFDE, en die overwint toch alles???? En ter info, mijn seksueel leven voor mijn huidige partner is nogal zwaar geweest, om je niet te laten denken dat ikzelf dan ook wel een halflauwe ben omdat ik het wel kan dragen. Maar die details wil hier niemand horen denk ik :P Ik wil je vooral meegeven dat jouw huidige gevoelens totaal niet in evenwicht zijn tegenover je huidige situatie. Mocht ik je huidige partner zijn, misschien was ik wel jaloers op je vorige partner, want zij zit blijkbaar toch nog zeer diep in je ziel ingemetst. Zonder je te willen aanvallen: ga er eens met iemand over praten... welgemeende groeten.
Beste Thiotric,
Alvorens ik op je bericht ga reageren, wil ik je graag wat vertellen over mijn dag. Niet echt relevant zou denken maar het geeft je misschien een idee van mijn huidige ?state of mind? en sfeer waarin ik je bericht beantwoord.
In België is het deze week herfstvakantie, dat maakt dat we wat meer tijd kunnen doorbrengen met mijn 2 jongens(10 en 12 jaar). Ik heb het geluk mijn vrije tijd te kunnen plannen wanneer ik wil en het zal dan ook geen verassing zijn dat mijn jongens hier de hoogste prioriteit hebben. Vandaag zijn we met zen allen gaan indoorskien, iets wat we allemaal zeer graag doen, maar het is vooral mijn oudste die hier zeer fanatiek in is. Hij is er dan ook rotsvast van overtuigd dat hij deze winter zijn grote droom in vervulling zal zien gaan, namelijk zijn vader op waarde kloppen op de piste. En ja ik weet het, ik kan hem ook gewoon laten winnen, maar dat merkt hij en dat is nu net niet wat hij wil. Trouwens de kans is groot dat het hem deze winter sowieso gaat lukken, hij wordt steeds beter en mijn conditie is lang niet wat ze zou moeten zijn. En eigenlijk kijk ik nog meer uit naar dat moment dan hij, denk ik. Ik krijg nu al de tranen in men in ogen als ik denk aan dat arrogante glimlachje dat mijn deel zal zijn op het moment dat hij glorieus op mij zal staan wachten onderaan de piste. Ik fantaseer zelfs over het zinnetje dat hij gaat gebruiken om mijn nederlaag nog extra in de verf te zetten. Waarschijnlijk iets zoals:?Zeg pa, ik heb halfweg nog een paar minuutjes op je gewacht maar ik dacht dat je misschien een andere route had genomen.?
Zodoende zijn we vanavond laat thuis gekomen, halfweg nog ergens gestopt om te eten, en het tweede deel van de terugreis lag iedereen(behalve ik) moe te slapen in de wagen. Thuisgekomen de twee jongens direct in hen bed gelegd en ook mijn schatje wou niets liever dan direct te kunnen verderslapen. Dus ja, iedereen slaapt en wie mag er opruimen? Ondergetekende dus :). Auto leegmaken, skischoenen in het chauffagekot, klaar.
Effe pc aangezet, verwacht een belangrijk mailtje dat ik maandagochtend nodig heb. Jep, mailtje is er, inhoud ziet er op het eerste zicht ok uit, we kunnen dus gerust gaan slapen. Ik denk, ga nog even naar het Aven forum. En hé, ook al had ik het niet verwacht, er blijven nog steeds mensen hun berichten posten naar aanleiding van mijn verhaal. De strekking van de meeste berichten is niet echt nieuw(alhoewel, sommige zelfs open), maar de meeste zijn inhoudelijk genoeg om mijn aandacht te verdienen, ik zal ze dan ook proberen te beantwoorden als ik er de tijd voor vind(ik ben maar alleen, jullie met velen). Bij het laatste bericht echter is er toch iets meer aan de hand, ik herlees het nog eens, probeer het nog effe voor mezelf samen te vatten(nee hij valt mij niet aan, is blijkbaar toch boos, wordt ook wel een beetje persoonlijk, verwijst zowel naar men ex als naar mijn nieuwe partner, is professioneel hulpverlener, maar hij heeft wel vrede met zijn situatie?.). Ik denk, och ja, ik bekijk het de volgende dagen nog wel eens, pc uit en naar boven.
Naar boven dus, maar ik ga nog niet direct slapen. Toen de kids klein waren kon ik enorm genieten van ?s nachts naar hun ademhaling te gaan luisteren als ze sliepen. En waarschijnlijk omdat ik ze wat vaker moet missen doe ik dat sinds mijn scheiding opnieuw. Op het einde van de gang waar hun kamertjes zijn staat een oude zetel die maar voor één iets gebruikt wordt, om naar mijn slapende jongens te luisteren. Alleen, in het donker, beleef ik zo de meest vredige momenten van mijn leven. Soms zit ik daar 5 minuutjes, soms een uur, ben der zelfs ook al in?t slaap gevallen. Ik denk op die momenten ook meestal niets, of aan niets. Maar niet zo deze keer, deze keer blijf ik denken aan dat laatste berichtje. Nee ik voel me niet aangesproken of beledigd over wat hij over mij zegt. Ik kan wel tegen een stootje, ?k ben trouwens ook geen liefje. Weg vrede, weg rust.
Naar beneden, pc aan, thiotric zijn berichtje lezen, eens gaan kijken naar wat hij hier nog alemaal achterlaat op dit forum, misschien begrijp ik hem beter als ik zijn andere berichten eens bekijk.
Alvorens verder te lezen zou ik willen vragen om het bericht van thiotric, waarin hij me zelfs naar de psycholoog verwijst?, nog eens te herlezen.
En hier dan ook nog een paar qoutes uit zijn andere berichten.
?Mijn vriendin heeft zelden of nooit zin in seks, en ons seksleven is gebaseerd op " we doen ons best voor elkaar".
Jammer genoeg blijkt dit al jaren niet meer te voldoen en ik begin te vrezen dat er een moment komt dat ik het niet meer ga aankunnen.?
?Nu wordt het altijd moeilijker om seks af te smeken, soms krijg ik afkerige gevoelens voor mezelf door het toch te blijven proberen.
Al drie jaar zeg ik haar dat het niet meer verder kan, praten kan, maar eindigt in stilte, of in een goedgespeelde "alle nu heb ik wel zin". En dit is nog het pijnlijkste achteraf... en weet ik nog steeds niet hoe ik ermee om moet gaan....?
?Wat ik soms mis in de reacties is dat seks meer is dan het fysiek "ontluchten" van een behoefte. Wie ooit de klik gevoeld heeft van echte passionele seks weet dat er een heel groot deel emotionaliteit mee gemoeid is, bij het verlies aan dat soort seks, verlies je dus ook een deel van je relatie, een heel intens deel dan nog wel. Masturbatie of seks om de honger effe te stillen is daar geen substituut voor. Er is dus echt een gemis in mijn ziel ook.?
En de link waar je al zijn berichten kunt zien.
http://asexuality.org/du/index.php?action=profile;u=175;sa=showPosts
Beste thiotric,
Niet echt consequent hé, naar mij toe laten uitschijnen dat je vrede hebt met je situatie(want de liefde die overwint toch alles), om dan op andere plaatsen je constante twijfel neer te pennen. De combinatie van de dingen die je zegt zouden zelfs grappig zijn, als ik mezelf der niet zo in zou herkennen. Want wat jij beschrijft is precies hoe ik me voelde in de laatste 2 jaar van men huwelijk, verward, gefrustreerd. Het ene moment jezelf voorhouden dat je wel verder kan en wil, de volgende moment overtuigd dat het zo niet langer verder kan, en heen en weer, en heen en weer, en heen en weer.En neen, ik beweer niet te weten welke van de 2 opties je gaat kiezen, maar ik vrees wel dat je je energie nu beter kan focussen op jouw eigen problemen dan dat je de mijne(die je meent te kunnen detecteren in mijn berichten) probeert te analyseren. Ik zou dolgraag met jou verder willen ingaan op wat je allemaal in je berichtje naar mij toe schrijft, maar het is nu wel echt te laat aan het worden. Als ik hoor wat men jongens morgen willen gaan doen, dan kan ik maar beter nog wat uurtjes slaap gebruiken.
Begrijp me goed, ook dit is geen aanval, meer zelfs, het is een uitnodiging om er met jou verder over te communiceren want één ding is volgens mij zeker; Je kunt het jezelf proberen wijsmaken, je kunt het mij proberen wijsmaken, je kunt het zelfs dit forum en de rest van de wereld proberen wijsmaken, maar aanvaard, m?n best thiotric, aanvaard heb je het niet.
Slaapwel,
Survivor
Om te beginnen, ik vind u een ongelooflijk grote klootzak. Maar soit, zo zijn er wel meer mensen in deze wereld.
Je berichten zijn kwetsend, aanvallend,... maar dat heb je al allemaal eens gehoord en aangezien je schrijft dat je inhoudelijke vernieuwing zocht in de berichten, zal ik het proberen niet allemaal te herhalen.
Heb je de hele uitzending van Open en Bloot gezien? Er zat ergens een koppel op de bank in het bos, herinner je je dat? (je kan het altijd nog eens bekijken op internet) Wel, ik was dat meisje. Jaja, ik ben anoniem gefilmd. En weet je waarom? Omdat ik mij schaam over mijn seksloos leven, omdat ik mij elke dag schuldig voel tegenover mijn partner (ja idd, ik zeg in de aflevering dat ik moet stoppen met mij schuldig te voelen maar iedereen weet goed genoeg dat ik mij nog altijd even schuldig voel en dat ik dat ook maar zeg om mijzelf proberen recht te houden) Mijn partner, Tim, Viper hier op het forum, zie je daarna nog eens in het panel. Ze hebben spijtiggenoeg niet de beste stukken laten zien, maar toch, hij maakt miss Zoë Van Gastel toch ook al duidelijk dat er meer in een relatie is dan alleen seks.
Ik kan u perfect vertellen dat er heel veel waarheid in je berichten zit. En ja, das heel confronterend om te lezen. Maar denk je nu echt dat wij stom zijn?! Onze relatie (die van mij en Tim bedoel ik dan) is gebaseerd op eerlijkheid en openheid. Dat wil zeggen dat ik hem voortdurend zeg wat ik denk en voel. Hier kwets ik hem ook heel vaak mee en dat besef ik heel goed, maar hij zal altijd alles van mij weten. Maar dit is ook omgekeerd zo. Hij zegt mij ook alles wat hij denkt en voelt. Al wat jij dus al gezegd hebt, klinkt voor mij bekend in de oren. Hij vraagt zich ook geregeld af of hij wel bij mij zou blijven of niet. Hij zegt ook soms dat hij er niet meer aan begonnen zou zijn 4 jaar en half geleden moest hij het toen al geweten hebben. En ja, wij hebben al een paar keer "het uitgemaakt". Ik weet al jaren dat ik mij daaraan kan verwachten. Ik zou hem perfect begrijpen moest hij van mij weg willen gaan. Hij vertelt mi alle dagen hoeveel fysieke pijn hij heeft (daar heb jij nog niet over gesproken, had jij die ook?) De eerste keren dat hij probeerde om de relatie gedaan te maken, heb ik hem kunnen overtuigen door te wenen, zielig te doen, te zeggen dat ik alles wou doen,... Het lukte, maar ik voelde me er niet goed meer bij. Ik wist op den duur dat hij nog bij mij was omdat ik hem toen overtuigd heb. De laatste keer was het dan ook heel serieus gewoon gedaan. Ik wilde hem niet meer overtuigen. Natuurlijk wou ik hem nog terug, hij betekent veel te veel voor mij, maar het moest van zijn kant komen. Ik heb hem de volgende ochtend (we hebben die nacht nog samen geslapen omdat ik anders in de kamer van zijn zus, alleen, moest slapen en ik een razende schrik heb snachts in het donker en in een vreemde omgeving) dus ik heb hem de volgende ochtend gevraagd of zijn besluit nog vast stond. Hij hief zijn schouders op maar ik zag aan zijn gezicht dat hij nog overtuigd was. Ik heb mij toen proberen ontzettend sterk te houden. Want, ook bij mij geeft dit dubbele gevoelens, voor mij was er ook een pak van mijn schouders. Ik voel alle dagen druk om seks te hebben met hem en nu zou die druk wegvallen. Maar langs de andere kant zou ik wel de liefde van mijn leven kwijt zijn. (door mijn eigen schuld?) Ik weet niet meer of ik toen nog iets gezegd heb of niet, ik denk dat ik daar gewoon stil ben blijven zitten. Hij is toen beginnen wenen en heeft er snikkend uitgekregen dat hij het nu helemaal verpest had en dat hij mij kwijt was. Ik heb hem toen gezegd dat hij zijn gevoel achterna moest gaan. Als hij nog verder wou met mij, moest hij mij maar gewoon vastpakken. Anders zouden we zeker vrienden blijven. Hij heeft mij vastgepakt en is mij beginnen kussen.
De keuze? Hij heeft ze gemaakt. Ik dwing hem geen seconde om bij mij te blijven! We gaan nu samenwonen en dit heeft die gevoelens alleen maar versterkt: gaat het lukken? gaat het daar beteren? gaat het in orde komen? gaat onze relatie het overleven? gaat hij al na een paar maanden terug weg? gaan we een oplossing vinden? ...
Ik ben ondertussen in behandeling bij een psychologe, al geruime tijd. Zij is er van overtuigd dat elke aseksueel zijn eigen reden heeft om aseksueel te zijn. Psychische prolemen die zich niet gewoon kunnen uiten, uiten zich altijd seksueel. Daarom zal een seksuoloog meestal ook niet enkel over seks praten. Wij weten niet of we haar moeten geloven of niet. Bij mij zijn er heel veel problemen, die zich stilaan aan het oplossen zijn, dus misschien heeft ze wel gelijk. We hebben nog hoop maar deze zit ver, bij ieder van ons. Maar moet jij dit beetje hoop bij ons de kop komen inslaan?
Wat ik je met mijn hele verhaal wil duidelijk maken is dat er zeker een grond van waarheid in je verhaal zit, maar spuit die ergens anders uit. Ik volg Thiotric die zegt dat je het nog niet verwerkt hebt. Wij hebben hier een gedeelte voor bekeken van de andere kant, maar de vragen die daar komen van partners, zijn echt hulpvragen. En ja, zij vertellen ook hun negatieve ervaringen aan elkaar, maar zij proberen hier allemaal een steun te zijn voor elkaar. Ik vind dat jij hier niet thuis hoort. Ga naar een psycholoog, doe daar je verhaal en spuit daar je gal, maar niet hier.
Mijn vriend en ik hebben met dat programma meegewerkt om aseksualiteit meer bekendheid te geven. Het is ontzettend goed gelukt want er zijn heel veel mensen die zich eindelijk niet meer alleen voelen. En dit geldt zowel voor de aseksuelen zelf als voor de partners. Maar het is niet onze bedoeling geweest om mensen als jij aan te trekken. Je kan er blijkbaar niet tegen dat er partners zijn die wel bij hun aseksuele vriend of vriendin blijven. Eigenlijk gewoon triestig.
Het verschil tussen dit forum en die forums over een seksloos huwelijk is toch heel normaal? Natuurlijk staat hier alles vanuit ons standpunt. Hehe, hebben wij ook eindelijk eens een plaats waar we ons veilig voelen, waar we ons niet moeten schamen en waar we ons even niet schuldig moeten voelen. Het andere forum is van mannen die even hun gal willen spuwen omdat ze hun problemen ook ergens kwijt kunnen. Nogal logisch dat die forums een andere sfeer hebben, niet?
Er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen zeggen maar kweet het zelf al allemaal niet meer. Je maakt me kwaad en eigenlijk ben je dat niet waard.
Ah ja, ik wil nog wel 1 ding zeggen: als je oude berichten van andere leden (en/of van mij) gaat opzoeken en citeren, denk dan wel hieraan: hier is een plaats waar iedereen op elk moment terecht kan. Als jij ruzie hebt met iemand, zeg je soms ook dingen waar je achteraf spijt van hebt. Wel, dat gebeurt hier ook. Daarom worden er bijna nooit oude persoonlijke en gevoelige berichten geciteerd. Iedereen weet wat ups en downs zijn en we hoeven niet meer geconfronteerd te worden met onze eigen downs die we onszelf nog altijd beter herinneren dan jij het ons kunt navertellen.
Ik hoef nu in jouw reactie niet te horen dat ik gekwetst ben omdat jij met met de neus op de feiten hebt gedrukt (ik zie het je nu al schrijven) want zoals ik al zei, ik wist alles al wat je verteld hebt.
Citaat van: Zonnekind op november 06, 2006, 08:16:43 PM
Hehe, hebben wij ook eindelijk eens een plaats waar we ons veilig voelen, waar we ons niet moeten schamen en waar we ons even niet schuldig moeten voelen.
Je verwoordt hier perfect mijn gevoelens Zonnekind. Dit is de enige plaats waar ik ooit zo open over mijn aseksuele gevoelens kon praten, ook al is het 'maar' een internet forum.(ik heb nog een leven buiten internet, toch wel ja) Ik vind het ook heel erg dat we de volle lading moeten krijgen van een seksueel gefrustreerd persoon.
Als er toch zoveel forums bestaan over 'sexless marriage', waar de leden zitten te klagen hoe erg het wel niet is dat hun vrouw gewoon geen zin heeft, waarom post je daar je frustratie niet?
Je hebt nu het merendeel van onze leden echt gekwetst en helemaal niks bereikt.Wat was de bedoeling? Ons aantonen dat we onze partners frustreren en kwetsen? Dat weten we! Ons bekeren tot 'sex whores'?! We zijn hier juist omdat we dat niet kunnen, Wij kunnen die knop niet zomaar omdraaien, wij missen gewoon dit verlangen naar seks. En we weten maar al te goed hoe moeilijk dit voor onze partner of ex-partner is of was. Veel van ons worstelen met een schuldgevoel of minderwaardigheidsgevoel omwille van ons aseksueel én in een relatie zijn. In feite is het ongelooflijk ongevoelig van jou om ons dat nog eens aan te wrijven.
Ik ga ook even de klootzak uithangen vrees ik...
Ik begrijp wat Survivor wil zeggen!
Ik weet hoe het vaak voelt na 4,5 jaar.... Hij heeft het 15 jaar volgehouden met nog pijn en spijt!
Ik heb zelfs respect en bewondering voor hem! :cake: :cake: :cake: :cake:
Of ik zijn voorbeeld volg? weet ik niet. Nu niet. maar wat binnen 5 jaar? 15 jaar, 20 jaar, 5 maanden? Het zal inderdaad wel mijn keuze zijn zonder me te laten overtuigen door iemand.
Ik hoop nog steeds dat het binnen dik 50 jaar grote feest is met ons gouden bruiloft!
In alle geval heeft hij ,zoals hij zelf zegt, kort zijn situatie weer. Hij spoort niet aan, hij inspireert niet, hij geeft zijn situatie en zijn mening weer. Hij doet dit inderdaad recht voor de raap, maar daar stoor ik me niet aan.
Wat me WEL stoort, is dat zijn mening hier door sommigen afgeschoten wordt en grof en smerig zou zijn...
WAAROM?
Hij slaat in mijn ogen toch nagels met koppen!
UITERAARD verhindert een relatie sowieso beide partners voor een stuk in hun vrije wil. Ik had persoonlijk ook andere kleuren gekozen voor sommige kamers, een andere TV, andere hobby's,... Ik geef ook grif toe dat ik de gevolgen van het seksloze draag. Het IS frustrerend, het IS nietgoed voor men zelfvertrouwen, het GEEFT me vaak een rothumeur, Het IS zo dat ik een kortere lont heb, sneller kwaad wordt vb in het verkeer,....
Waarom die afstraffing?
Waarom mag het niet gezegd worden? Ik heb het niet zo expliciet gezegd op tv, maar wel aangehaald. gelukkig dat het er deels uitgeknipt is blijkt.
RESPECTEER elkaars mening! Ga niet lopen schelden telkens iemand iets zegt dat je niet wil horen.
Ik scheld hier toch ook geen aseksuelen uit omdat ze openlijk zeggen hoe vies en ergerlijk ze het idee rond seks vinden? Ik deel ook die mening niet hoor.
Alvast mijn verontschuldigingen, ik begrijp het aan beide kanten, maar ik voel me nu ook even slecht als seksueel persoon, als ik lees hoe er gereageerd wordt. Ik hoop dat ik nooit hier moet aankondigen dat ik zonnekind verlaten heb omwille van te grote spanningen en druk ivm seks....
Beste Viper,
Sorry maar ik vind de manier waarop zoiets gezegd wordt toch wel heel belangrijk. Aseksualiteit is een onderwerp dat voor ons heel gevoelig ligt. Ik vind het eerlijk gezegd toch wel grof dat hij zegt dat we onze partner psychisch mishandelen.
Nogmaals, ik begrijp heel goed die frustratie, ik heb ook relaties met seksuele mensen gehad. En ik vind het geen enkel probleem dat partners zoals jij hier deze frustratie uiten. Jij hebt hier persoonlijk ook je verhaal over je relatie gedaan, en ik denk dat niemand zich hierdoor aangevallen of gekwetst voelde. In wezen sprak je over hetzelfde als Survivor, maar je viel ons niet aan op onze aseksualiteit, wat ik echt apprecieer.
Ik denk het kwetsende niet zat in de inhoud van zijn boodschap, want zoals Zonnekind zegt, daarvan zijn we ons al bewust, maar dat het gewoon de aanvallende beschuldigende manier is die ons kwetst.
Myra
Vreemd genoeg vind ik de reactie van Viper inderdaad "meevallen" t.o.v. die van Survivor, daar ben ik het helemaal met Myra mee eens.
Het is even wennen (tot het vervelende toe) maar we moeten er rekening mee houden dat hoe bekender de aseksualiteit c.q. het forum wordt, hoe meer reacties het met zich meebrengt en je moet natuurlijk niet denken dat iedereen even lief blijft >:( Het is en blijft internet met alle gevaren van dien. Als we ons echt veilig willen voelen dan moeten we met z'n allen in het kasteel van Peter gaan wonen, niet waar? :D
Het neemt niet weg dat ik hier niet vrolijk van word :(
aanvallen mag niet, van de twee kanten niet natuurlijk!!!!
Maar misschien is niet iedereen even handig in het verwoorden van zake.
Ik denk dat er wel sprake is van die problemen, maar mijn woordkeuze zou niet meteen mishandeling zijn. Evenzeer zou hij zijn ex psychisch mishandelt hebben telkens wanneer hij aandrong op seks.
Uiteraard doen jullie dat niet bewust, en kiezen jullie daar iet voor, maar in zekere zin komt het neer op 'er zijn prolemen die voortvloeien uit...'
Wat hij bedoelt begrijp ik wel allemaal.
MAAR jullie begrijp ik gelukkig ook hoor, enkel denk ik dat we een mug in een olifant aan het transformeren zijn. Het spijt mij moest ik ook iemand gekwetst hebben. Dat ois hier niemands bedoeling denk ik hoor!
Ik heb me nog niet in deze discussie gemengd, maar natuurlijk wel alles gelezen en het heeft me zeer bezig gehouden. Er zijn bij velen negatieve gevoelens losgekomen, frustratie en verdriet. De manier waarop het een en ander gezegd werd, maakt veel uit, maar het gaat denk ik uiteindelijk allemaal om hetzelfde: het verdriet om een relatie die niet bevredigend is voor beide partners. De een voelt zich tekort schieten, de ander mist iets wezenlijks. Veel sterkte voor iedereen die daar nu mee worstelt.
De manier waarop Survivor zijn verhaal gedaan heeft, zou ook niet de mijne zijn, maar ik denk net als Stev dat we rekening moeten houden met dit soort reacties. We zijn er op dit forum aan gewend dat iedereen zeer respectvol met elkaar omgaat en ik hoop van harte dat dit nog heel lang zo blijft. Maar misschien zijn we wel verwend geraakt.....de "grote boze buitenwereld" is anders (en daar schrik ik nog wel eens van!)
:wave:
Hoi Viper,
Eigenlijk vind ik het wel goed dat je nu duidelijk laat zien wat je voelt...Ik trek een vergelijking met een situatie die ik zelf van dichtbij heb meegemaakt..
In de jaren dat mijn vader de ziekte van Parkinson had, en steeds verder invalide werd, zijn mijn ouders ook naar aparte bijeenkomsten gegaan.. een voor patiënten, en een voor partners van patiënten. De link ligt niet in de vergelijking van asexuelen met patiënten.. Nee, zo zie ik mijzelf immers ook niet.
De link ligt voor mij in deze reactie bij die aparte partner-bijeenkomsten. Die partners hadden en hebben die bijeenkomsten nodig. Om hun woede, teleurstelling, angst, wrok, rancune en wat niet al te spuien, in een veilige omgeving waar ze hun ge voelens en wat hen dwars zat, ongecensureerd konden uiten. Veilig voor henzelf, zonder de angst te hebben dat ze hun partner, of iemands anders partner die parkinson had, zou kunnen kwetsen. En veilig voor hun partners. Want bij die bijeenkomsten ging het af en toe wel redelijk ruig toe, zo begreep ik af en toe van mijn moeder, die dus naar de partner-bijeenkomsten ging..
Maar het werkte goed. Want aan beide kanten lag het zo vreselijk gevoelig..ook dat is een link met hier en nu..voor de mensen die asexueel zijn en in een relatie leven, ligt het emotioneel heel gevoelig. En is er behoefte aan veiligheid. Dat ken ik ook uit mijn eigen verleden. Maar voor de partners die wel sexuele behoeften hebben, ligt het emotioneel net zo gevoelig. En net zo moeilijk, maar dan op een andere manier.. Dat werd mij opnieuw duidelijk door het stuk van Viper..Dus Viper, dank voor je directe reactie.
En misschien is er in 'ons' kader daarom ook wel behoefte aan een apart partner-forum, waar je zeker weet dat je daar ook veilig bent, jezelf ongecensureerd kan uiten enzovoort.
Ik weet niet of dit werkelijk een goed idee is, maar in de loop van de avond begon het bij mij innerlijk te borrelen en begon ik bovenstaande parallel te voelen..en heb ik het maar opgeschreven..Voor wat het waard is...
Dat zou best eens een heel goed idee kunnen zijn, Peter.
Beste survivor, natuurlijk vind je tegenstrijdigheden, anders zou ik hier niet rondhangen denk ik. En ja het is een schommel-gevoel tussen "ik kan dit dragen" en " dit wordt me teveel". Maar ik besef dit wel ten volle en wil hierover geen nutteloze discussie starten. Het feit dat je wakker lag van mn bericht... niet de bedoeling hoor ! Ik denk gewoon dat jij nu nog steeds "pijn" hebt betreffende je vorige relatie, ik kan hierin best mis zijn , tenslotte kennen we mekaar totaal niet.
Ik heb je zeker niet willen aanvallen, enkel confronteren met je eigen gevoelens, als (ex-) partner heb jij ook je deel van het leed gehad, en daarom heb je ook zeker nood aan genezing, troost en begrip, daar wil ik duidelijk in zijn. Zijn wij niet allen, zowel de seksuelen als de aseksuelen slachtoffer van dezelfde situatie, en daarom moeten we elkaar de hand kunnen reiken, we zijn tenslotte geen tegenstanders. Ik wil Survivor dus vragen om hier geen analytisch taalspelletje te spelen, we zijn hier bezig met zeer emotionele zaken, mijn boodschap aan hem is geen contra, het is een "help elkaar vooruit"- boodschap.
Viper verwoord dit iets scherper als ik, maar in wezen hebben Viper en Survivor OOK gelijk. De seksuelen moeten de aseksuelen respecteren en begrijpen, maar omgekeerd moet dit ook blijven kunnen. Zelfs als er iemand "door het lint" gaat en foute zaken schrijft, moeten we kunnen relativeren wat er staat, wie zegt in een opwelling nooit stommiteiten? Ik anders wel (en veel zelfs ! ).
Beste Viper, je schrijft :
"Of ik zijn voorbeeld volg? weet ik niet. Nu niet. maar wat binnen 5 jaar? 15 jaar, 20 jaar, 5 maanden? Het zal inderdaad wel mijn keuze zijn zonder me te laten overtuigen door iemand. Ik hoop nog steeds dat het binnen dik 50 jaar grote feest is met ons gouden bruiloft!"
Dit is de kern van de zaak ! Viper zegt met dit ene zinnetje alles wat er te zeggen valt. Hij mag dan nog jong zijn, en 4.5 jaar is nog geen eeuwigheid, maar de essentie is: ... "NU NIET, MAAR..." Deze maar is de reden om hier op het forum te zijn, omdat die maar continu boven je hoofd hangt als een zwaard van damocles. En die maar zal blijven zolang er seksuele gevoelens zijn. Keep the faith man ! Wat je elke dag bewijst, voor jezelf én voor zonnekind is knap, is een pluim waard, en het feit dat jullie nog samen zijn bewijst een eerdere stelling van mij: ... En dan is er LIEFDE !!! Niemand kan beloven dat die liefde groot genoeg blijft ( en daarom versta ik zeker Survivor zijn standpunt), maar tot op heden heb je haar als mens boven je eigen verlangen geplaatst. Een mooier bewijs van Liefde ken ik niet... Viper, ik kan na 11 jaar maar 1 ding zeggen: NU NIET ! Merci voor het zo concreet te verwoorden, ik kan alvast weer een stukje verder....
Citaat van: Stev op november 06, 2006, 10:18:05 PM
Het is even wennen (tot het vervelende toe) maar we moeten er rekening mee houden dat hoe bekender de aseksualiteit c.q. het forum wordt, hoe meer reacties het met zich meebrengt en je moet natuurlijk niet denken dat iedereen even lief blijft >:( Het is en blijft internet met alle gevaren van dien. Als we ons echt veilig willen voelen dan moeten we met z'n allen in het kasteel van Peter gaan wonen, niet waar? :D
Het neemt niet weg dat ik hier niet vrolijk van word :(
Aan de andere kant verwonder ik me dat het zo lang heeft geduurd voordat we iemand op het forum kregen die, ehm, tegengas geeft. Ik ben verscheurd tussen twee meningen: dit forum is een van de zeer weinige veilige plekken voor aseksuelen en dat moet zo blijven, aan de andere kant is het ook niet slecht om een tegengeluid te horen. Bij dat laatste moet ik wel zeggen dat ik mijn best heb moeten doen om geen tegenaanval te lanceren maar Survivor met open blik tegemoet te treden, want tegengas geven kun je geleidelijk doen of met de noodrem erop.
Maar wie ben ik om te bepalen hoe iemand zijn of haar mening formuleert? Wat ik vooral jammer vind van deze hele discussie is dat er mensen bij gekwetst zijn. Ik denk dat dat voorkomen had kunnen worden, maar dat is achteraf gepraat. En ik hoop niet dat ik het halve forum nu over mij heen krijg, maar tegengeluiden horen er nu eenmaal bij. Of dit forum de plaats is om dat te doen, daar durf ik geen uitspraak over te doen, simpelweg omdat het forum niet van mij is en we in een democratie leven, dus de meerderheid beslist en daar sluit ik mij bij aan.
PS deze discussie levert wel stof tot nadenken, ik heb er nog nooit zo lang over gedaan om een post te plaatsen...
Heel wijze woorden allemaal, bedankt! Zoiets heet een opbouwende discussie, geloof ik? :) Wat mij betreft laten we dat "analytisch taalspelletje" inderdaad niet meer gebeuren!
Citaat van: Tempesta op november 07, 2006, 12:18:28 PM
Aan de andere kant verwonder ik me dat het zo lang heeft geduurd voordat we iemand op het forum kregen die, ehm, tegengas geeft.
Ik heb eerder verwacht dat er een paar seksuologen niet blij mee zouden zijn. Of ze krijgen het opeens enorm druk met al die stellen die hier werk van willen maken, of hebben ze opeens minder werk omdat iedereen gaat denken dat die aseksueel is ;D
Maar even serieus. Met die twee meningen heb je helemaal gelijk, Tempesta. Men voelt zich veilig hier omdat je bevestiging van je eigen gevoelens vindt. In een relatie m.n. kan zoiets behoorlijk "gevaarlijk" zijn. Dit is het, OK, ben je geneigd te denken. Thiotric heeft het in zijn andere bijdrage ook al geschreven: "ik heb de ervaring dat als de druk wegvalt, concreet, ik geen verwachtingen meer uit, dan gebeurt er helemaal niets meer." Dat is dus ook weer niet de bedoeling en in die zin zou een seksuele partner dit forum gauw als ongewenst kunnen zien. Wat dat betreft zou het uiteraard weer per situatie verschillen hoe mensen hier mee omgaan. Wel geldt voor iedereen, denk ik dat je (als de situatie door beide partners zodanig wordt erkend) vanuit een geheel nieuwe startpositie aan je relatie moet gaan werken, seksueel of aseksueel als je bent.
En ja, deze discussie levert wel stof tot nadenken want ik doe er ook veel langer over om mijn posts te plaatsen. :wave:
Tja, ik ook..
Ja, hoe dan ook, Survivor heeft iets te weeg gebracht.
Meeste mensen kunnen nu eenmaal niet goed tegen verandering (ik ook minder dan ik zou willen) en dit heeft de status quo flink omver geworpen ;).
En met zo een quote kan ik natuurlijk geen zinnig woord meer verzinnen .... zit er dan toch enige filosofische gedachte achter? Conservatief versus consensueel... ( en nu is em echt aan't zwanzen, vergeef me beste mensen ! )
:D
Natuurlijk moet dit forum ook openstaan voor de andere kant van het verhaal. En ik denk dat we ook bewezen hebben dat ons forum dat doet. Survivors verhaal kan ook zeker wat bijdragen. Daarom hebben we het ook niet verwijderd.
Wat mij ontzettend stoorde in zijn posts was dat hij een oordeel over mijn relatie met mijn vriend had zonder dat hij ons kent. Hij vulde voor ons in dat onze relatie niet volwaardig was en dat we er beter mee kunnen stoppen. Althans, zo kwam het op mij over.
Zijn verhaal, met zijn redenen waarom het mis is gelopen, vind ik heel waardevol om te lezen, omdat ik erdoor gedwongen word na te denken hoe het bij ons zit. Perfect, alleen maar verhelderend. Maar door de manier waarop hij zijn verhaal vertelde kon ik alleen maar boos worden en dringt de rest minder tot me door, verzet ik me ertegen.
Natuurlijk moet Survivor weten hoe hij zijn verhaal opschrijft, maar dan mogen wij er ook op reageren. En ik vind dat het op deze manier weinig bijdraagt aan een forum over aseksualiteit.
Viper, de verhalen die jij opschrijft gaan misschien over hetzelfde. Maar jij praat alleen over je eigen relatie en de moeilijkheden die jij beschrijft herken ik, dus kan ik er op reageren en erover nadenken. Er zelfs van leren. Maar jij hebt ons altijd in onze waarde gelaten. En ik hoop dat ik dat ook bij jou heb gedaan. Het was tenminste wel de bedoeling.
Waarschijnlijk krijgen we inderdaad vaker berichten die niet zo leuk zijn om te lezen. Op sommige moet je dan gewoon maar niet reageren, denk ik. Maar sommige dingen kan ik niet langs me heen laten gaan.
Citaat van: Ereinion op november 08, 2006, 12:27:50 PM
Maar jij hebt ons altijd in onze waarde gelaten. En ik hoop dat ik dat ook bij jou heb gedaan.
En zo hoort het ook. Mooi verwoord Ereinion :knuffel:.
:)
Even een opmerkingske. De suggestie voor een apart forum voor "de andere kant"-helft van het publiek is an zich geen slecht idee, dan zouden we idd onze frustratie vrijuit kunnen rondgooien. Maar ik heb daar bedenkingen bij. Eerst en vooral hebben we hier een plaats voor de partners (bekeken van de andere kant). Een nieuw forum hoeft dus eigenlijk niet.
Kan het niet zijn dat dat kleine stukje van het forum een "beschermde" plek is voor partners, ook als er woede, frustratie, ... geuit wordt? Ik heb zoiets van, iets is alleen beledigend als het zo ervaren wordt, en wie op voorhand weet dat dit een "uitlaatklep"- plekje is, kan toch relativeren wat er geschreven staat? Aven moet een veilige plek zijn, volledig mee eens, maar moet die plek niet veilig blijven voor beide partijen? Geloof me, soms gebruik ik ook groffe taal, ook tegenover mijn vriendin ( sorry daarvoor schat !), maar soms komt het eruit. Het grote voordeel van dit binnen dit forum houden is dat er een soort 'controle' opzit vanuit de aseksuele kant. Gefrustreerden bijeen zetten zonder "tegengas" van de aseksuele leden zou volgens mij eerder resulteren in elkaar opjagen in de frustratie. Wat dan zeker geen voordeel is voor de koppels onderling. Wie laat zich niet gemakkelijk gaan tussen gelijkgestemde ( en gefrustreerde) zielen? Ik heb vaak genoeg fora bezocht waar die sfeer heerst, weinig opbouwend aan... heel weinig zelfs. Dat is nu juist de grote kracht van AVEN, dat jullie BEIDE partijen mengen. Wie gaat me bijsturen als ik verkeerde inzichten heb, andere even gekwelde zielen? Twijfelachtig vrees ik.
Het kan ook een voordeel zijn voor de aseksuele leden om "onze" ongezouten menig te horen. Kwestie van je kunnen inleven bij onze gevoelens, ook al zijn die soms hard te noemen, soms zelfs grof?
Ik zou het jammer vinden als wij op momenten dat het niet goed gaat, ons zouden moeten afzonderen. Van de partners van aseksuelen wordt zeer veel begrip verwacht ( en met reden hoor, begrijp me niet verkeerd!), andersom moet dit ook kunnen. Anders moeten wij ons "vreemd" en buitengesloten gaan voelen. Kan ook niet de bedoeling zijn.
Als ik heel cru wil zijn zou ik zeggen dat zich gekwetst voelen door een gore opmerking maar net even pijn doet dan zich gekwetst voelen door de zoveelste afwijzing, het onberip uit de omgeving, geen sociaal draagvlak,... kortom we zitten in hetzelfde schuitje hoor !
Het enige wat voorkomen moet worden is dat er mensen gekwest of aangevallen worden. En dit heeft enkel met individuen te maken, wie hier niet thuishoort vliegt eruit ( Democratie las ik hier ergens, we sluiten dieven en moordenaars toch ook uit uit onze samenleving? Wie zich niet kan gedragen volgens de normen en waarden van jullie forum smijt je eraf. Respect voor iedereen moet het motto blijven.). Maar om te suggereren dat we dan misschien beter splitsen, lieve mensen, ik zou het niet leuk vinden hoor.
Ik denk dat ik me zeer slecht, onjuist en onduidelijk verwoord vandaag . Lieve mensen, ik hoop dat jullie verstaan welke boodschap ik hier probeer te geven ( en ter verduidelijkeing: het is alleen vriendelijk bedoeld !!! ).
Samengevat: ik wil hier graag blijven !
Mocht ik nu iemand op de tenen hebben gestaan: :knuffel: om het goed te maken.
Beste Ereinion, kan het je troosten dat Survivor eigenlijk geen mening over jouw relatie geeft ( of kan geven, hij kent jullie idd totaal niet), hij geeft een projectie van zijn eigen gevoelens weer, alleen dien jij hier als projectiescherm ( wat natuurlijk ook niet echt aangenaam is, maar je moet je er persoonlijk niets van aantrekken.) . De Psychotherapie zou zeggen dat hij eigenlijk tegen zijn ex aan't uitvallen is. En bij gebrek aan, moeten er hier bepaalde mensen het ontgelden. En nu zal Survivor weer niet blij zijn natuurlijk....
Citaat van: Thiotric op november 09, 2006, 11:38:43 AM
Het kan ook een voordeel zijn voor de aseksuele leden om "onze" ongezouten menig te horen. Kwestie van je kunnen inleven bij onze gevoelens, ook al zijn die soms hard te noemen, soms zelfs grof?
Als ik heel cru wil zijn zou ik zeggen dat zich gekwetst voelen door een gore opmerking maar net even pijn doet dan zich gekwetst voelen door de zoveelste afwijzing, het onberip uit de omgeving, geen sociaal draagvlak,... kortom we zitten in hetzelfde schuitje hoor !
Dit klopt helemaal!
Thiotric, je hebt je juist heel goed, juist en duidelijk verwoord!
Ik vind het ook een duidelijk verhaal. Helemaal mee eens. Ook met dat survivor inderdaad zijn frustratie alsnog kwijt wil en dat dan hier neerzet in plaats van daar waar het zijn moet. Dus bij zijn psycholoog of zijn ex om alsnog dingen helder voor hemzelf te krijgen.
Daarbij zegt de naam survivor ook wel iets denk ik zo. Kennelijk voelt hij dat zo. En dat lijkt me vooral voor survivor zelf niet fijn. Slachtoffer van je eigen huwelijk. Misschien is hij wel meer kwaad op zichzelf omdat hij nog zolang is gebleven, terwijl hij al veel eerder wist dat het voor hem niet meer ging. Maar dat is natuurlijk iets dat hij voor zichzelf uit moet maken. Dus ik wens survivor heel veel sterkte met het verwerken van zijn vorige huwelijk en veel geluk in zijn huidige.
Thiotric, ik wil je ook graag houden!
En ik weet dat het niet persoonlijk is, van Survivor, maar het gevoel blijft.
Ik vind het ook belangrijk dat de partners hier blijven. Omdat ik door hun verhalen ga nadenken over wat in mijn relatie beter kan. Bekeken van de andere kant is daarvoor de aangewezen plek. En daar mag ook best gemopperd en gescholden worden. Maar houdt het dan wel bij je eigen situatie en ga het niet veralgemeniseren. Maar dat geldt voor het hele forum, denk ik.
Misschien zouden we nog een sub-forum aan moeten maken, naast Bekeken van de andere kant? Met als titel iets van frustraties.... Mensen die het niet willen lezen, hoeven daar niet te komen. En Bekeken van de andere kant blijft een neutralere plek. Wind je op is dan voor andere dingen waar je je boos om maakt. Is dat een idee?
Ik denk dat het belangrijk is om vooral respect te blijven houden voor beide standpunten: seksueel of aseksueel. Ik ben het volledig eens met wat Ereinion zegt: frustraties mogen best, maar dan wel gericht op de eigen situatie. Wat mij vooral stoorde aan Survivor was zijn: ik heb gelijk en jullie hebben het allemaal mis houding. Hij liet geen ruimte voor de mening van anderen. Dat vond ik kwetsend, niet het feit dat hij aangeeft dat het bijna onmogelijk voor hem was om met een aseksueel samen te leven. Dat snap ik best.
Jovi, ik volg je. Ik heb het al in mijn verhaal gezet: ik herken zijn verhaal maar het kwetst.
Eva,
Survivor's bericht was idd een uiting van persoonlijke frustratie, maar hij gebruikte toch heel kwetsende woorden. (zit je in een aseksuele relatie, run for the door bv). Ik denk dat zijn manier van dingen formuleren voor aseksuelen, die sowieso relaties al als verwarrend beschouwen, toch zeer confronterend was. Vergeet niet dat aseksuelen in een relatie er ook enorm onder lijden dat ze geforceerd worden om liefde op die manier te tonen en anders niet voldoen, dat wij er ook onder gebukt gaan dat we onze partner verdriet doen.
Ik denk dat velen het gevoel hadden dat survivor ons nog eens extra op ons nummer kwam zetten door te zeggen wat een onmensen we wel niet waren, die onze partner mishandelden.
Wij zijn altijd een zeer respectvol forum geweest, waar ieders mening waarde had. En ik denk dat het als een soort donderslag bij heldere hemel kwam dat er opeens zo'n onruststoker aanwezig was. :)
sorry maar ik zet dit bericht NIET op zijn oorspronkelijke plaats terug. Ik vond weinig opbouwends aan het eerste bericht. Er zijn genoeg andere respectvollere berichten die wel op het 'partner' forum staan.
Aansluitend bij Myra: het probleem was niet zozeer de boodschap dat een relatie voor een seksueel persoon met een aseksueel persoon heel erg moelijk kan zijn. Nogmaals, dat begrijpen wij best. Maar Survivor ging gewoon echt niet respectvol met ons om.
Overigens hebben wij zijn bericht niet volledig verwijderd, alleen maar verplaatst. Mede om nieuwere leden die nog heel erg op zoek zijn te beschermen. Als je je al rot voelt over de situatie hoef je er niet ook nog eens zo'n tirade bij te hebben. Dat kan nogal rauw op je dak vallen als je het niet verwacht.
Overigens heb ik natuurlijk ook respect voor jouw mening hierover Eva. Ik probeer alleen uit te leggen waarom wij vonden dat dit bericht niet helemaal op het forum paste.
Hoi Eva,
Ik sluit me volledig aan bij Myra en bij Jovi. Er stonden echt kwetsende woorden in het bericht. Ik zit in een relatie met een seksuele vriend en ik voel mij al alle dagen schuldig tegenover hem. Om de zoveel dagen huil ik mezelf in slaap omdat ik het niet meer kan verdragen wat ik mijn vriend allemaal aan doe. Als er dan iemand alles nog eens komt vertellen op een kwetsende manier en dus zout in de wonde strooit... dan voelen wij ons beledigd en gekwetst. We weten wat we onze partner aandoen, we hoeven niet te lezen dat onze partner beter af zou zijn zonder ons.
Ik begrijp jouw reactie ook wel maar ik hoop dat je onze kant nu ook wat beter begrjpt. :wave:
Eva, ik vind het zeker wel waardevol het ook van de andere kant te bekijken. Myra en ik hebben lang nagedacht voor we het hebben verplaatst, we wilden het niet verwijderen, omdat sommigen er iets aan kunnen hebben. We hebben ook eerst geprobeerd de discussie respectvol te vervolgen en hebben het pas later verplaatst toen bleek dat dat niet ging.
Het klopt dat seksuelen waarschijnlijk dingen kunnen lezen die kwetsend voor hen zijn. Dat is nooit de bedoeling, maar het is een forum waar aseksuelen hun ei kwijt kunnen en zich veilig moeten voelen. Maar seksuelen zijn zeker welkom, daarom hebben we een appart subforum voor hen, waar de aseksuelen hun best moeten doen om begrip te hebben voor de seksuelen en hen niet mogen kwetsen. Vooral in het: 'Frustraties over aseksualiteit' kunnnen seksuelen alles kwijt. Ik geloof zelfs dat we dit na het gedoe rond survivor hebben opgezet, dus we hebben zeker wel iets van hem geleerd.
:wave:
Ik ben het geheel met bovenstaande reacties van Ereinion, Zonnekind en Jovi eens.. mij viel met name zijn taalgebruik ook nogal rauw op mijn dak. En inderdaad hebben we 'Frustraties over aseksualiteit' opgezet nav zijn inbreng.
Ik kan dat soort uitingen over het algemeen wel hebben, ik zie ze als uiting van hun 'kant van het probleem', om het zo maar te zeggen. Maar wanneer ik mij gekwetst voel ( en zo snel gebeurt dat niet..) dan wordt er bij mij een grens overschreden waarvan ik zelf het gevoel heb dat ik dat niet wil.
Ik voel zelf weerstand bij berichten van mensen die een asexuele partner hebben, die veronderstellen dat 'wij' ( asexuelen) de kant van de mensen die wel sexuele verlangens en behoeftes hebben niet zouden kennen of begrijpen. En dat mensen in die berichten dan 'ons' voorhouden dat wij ons daar eens in zouden moeten verdiepen. ( Of in nog scherpere bewoordingen, zoals Survivor). Dat ervaar ik zelf als onterecht...
Citaat van: peter1963 op april 21, 2007, 11:45:10 PM
En inderdaad hebben we 'Frustraties over aseksualiteit' opgezet nav zijn inbreng.
Dus misschien kunnen we dit onderwerp tweede keer verplaatsen? Nu zit het bij Community....
Nou, Eva, merkt dat je reactie weer aan alle kanten van alles losmaakt.
Citaat van: Eva op april 21, 2007, 08:11:27 PM
Ik wou trouwens geen zout bijstrooien hoor. groetjes
Dat is helemaal duidelijk hoor! :wave:
Citaat van: Jovi_Hobbes op april 22, 2007, 07:05:35 PM
Citaat van: Eva op april 21, 2007, 08:11:27 PM
Ik wou trouwens geen zout bijstrooien hoor. groetjes
Dat is helemaal duidelijk hoor! :wave:
Hoi Eva, ja, dat was mij ook duidelijk, hoor !
@Survivor
Ten eerste wil ik je zeggen, ik kan je begrijpen, maar ik moet wel zeggen dat de manier waarop je het zei mij wel wat kwetste...
Ik wil hier ook ff verduidelijken waarom, ik kreeg het namelijk echt even moeilijk met het lezen van je berichtjes...
Ik ben ook één van de mensen die spijtig genoeg asseksueel is, in het begin was er met mijn partner ook even een seksuele relatie (heeft niet echt lang geduurd)... De reden dat ik nu problemen heb met sex is omdat een andere (sexueel maar toch ongezonde man) zijn hormonen niet in bedwang kon houden bij gebrek aan een relatie en het dan maar nodig gevonden heeft om mij tegen mijn wil in te gebruiken daavoor, maw hij heeft mij verkracht...
Ik moet nu leren om hier mee te leven, ik ga dit voor de rest van mijn leven meedragen, het zal voor altijd mijn leven beïnvloeden en die persoon heeft veel dromen die ik persoonlijk had stukgemaakt. Verder zit ik nu ook nog met het feit dat ik momenteel geen sexueel contact kan hebben, omdat ik al gespannen wordt vanaf het moment dat ik voel dat het naar sex gaat leiden... Ik voel mij hierover enorm schuldig naar mijn partner toe terwijl de eigenlijke oorzaak mijn fout niet eens is... Ik hoop dat je dus ook kan begrijpen dat het voor mij echt kwetsend is als jij partners gaat oproepen om hun aseksuele partner in de steek te laten, ik heb heel erg moeten vechten voor mijn relatie in het verleden, ben zwaar depressief geweest door wat mij is overkomen, ik begin nu terug iets meer vertrouwen te krijgen in mensen, en ik probeer er ook alles wat binnen mijn kunnen ligt aan te doen om mijn partner toch te kunnen geven waar hij zo naar verlangd... Ik kan begrijpen dat dat frustraties uitlokt, maar ik hoop dat jij ook begrijpt dat het voor mij heel zwaar is om dit te moeten lezen, mijn hele leven is getekend door wat ik heb meegemaakt heb...
Dat is lang geleden.... Ik ga het niet nog eens nalezen, ik vond het de eerste keer al confronterend genoeg :-\ Maar zo iets houd je wel "wakker", had ik toen geschreven, geloof ik.
Winx, je kunt nog van "geluk" spreken dat bij jou een duidelijke oorzaak te vinden is... Ik kan me voorstellen dat begrip opbrengen voor iemand die gewoon niet weet waar zijn/haar aseksualiteit vandaan komt, niet mee valt (ik weet niet wat erger is in dit geval :knuffel: )
Ik denk dat je sowieso begrip moet kunnen opbrengen voor elke persoon, wat die ook doet, denkt of heeft.
Uiteraard!
Weet ik stev dat dat nog moeilijker is,ik denk daarom ook dat het voor mensen die niet weten hoe het komt nog moeilijker is dan voor andere mensen die het eventueel wel weten! Ik weet dat ik in vergelijking met anderen laat heb gereageerd maar ook mij raakt het wel echt hoor! Ik weet misschien wel hoe het komt, maar veel ben ik daar niet mee, heel mijn leven is er voor een stuk door bepaald geworden...
Dit onderwerp roept nog steeds frustraties op bij iedereen...
Dikke dikke :knuffel: voor iedereen!
@ Stev: ik zei dat niet om jou tegen te spreken ofzo, het was eigenlijk richting survivor bedoeld maar misschien was ik niet echt duidelijk
Ik, als partner van een aseksueel, kan me voor een groot deel wel in Survivor's verhaal vinden, denk dat alle partners dit in meer of mindere mate wel zo voelen/hebben gevoeld.
Ik voel me ook opgesloten, gedwongen om te kiezen, schuldig, gefrustreerd. Ik zie mezelf ook emotioneel in een negatieve spiraal afdalen. Ik maak mezelf ook een hoop wijs, maar voel me werkelijk verteerd door het gemis van intimiteit. Ik vrees dat mijn relatie niet goed af gaat lopen. Althans, wat is niet goed; dat we allebei in een ongelukkige situatie blijven zitten ? Zij ongelukkig omdat ze mij gewoon niet kan geven wat ik nodig heb, ik omdat ik het niet wil missen maar haar niet wil kwetsen ? Kunnen we dan niet gewoon beter stoppen, elkaar vrij laten om een andere weg (partner) te vinden ? Beter gelukkig alleen, dan ongelukkig met z'n tweeën ?
Het is ieder voor zich. Elke situatie tussen jullie en juillie partners is gebaseerd op hetzelfde, maar toch ook weer zó anders. Er is geen universele formule. Maar als alles geprobeerd is (sexuologe etc), dan komt het toch op de partner aan om te kiezen wat hij/zij doet. En hij/zij alleen weet hoe het gevoel ligt, niemand anders kan dat beslissen.
Ik heb respect en begrip voor de partners die de keuze maken om samen te blijven, maar even zoveel respect en begrip voor de partners die dat niet kunnen.
Ik ook, Andromeda. Zeker weten.
Citaat van: andromeda op mei 16, 2007, 08:40:31 AM
Het is ieder voor zich. Elke situatie tussen jullie en juillie partners is gebaseerd op hetzelfde, maar toch ook weer zó anders. Er is geen universele formule. Maar als alles geprobeerd is (sexuologe etc), dan komt het toch op de partner aan om te kiezen wat hij/zij doet. En hij/zij alleen weet hoe het gevoel ligt, niemand anders kan dat beslissen.
Dat laatste is zeker waar. Van wegcijferen kan en moet geen sprake zijn. Maar dat geldt voor beide kanten. Het is gewoon (eh, zo gewoon is het ook weer niet... :-\ ) geven en nemen. Als dat in balans blijft, niet alleen wat het seksuele betreft, heeft de relatie een kans, denk ik. Maar uit elkaar gaan kan net zo goed een optie zijn.
Andromeda,
mij niet verkeerd begrijpen é, ik kan echt wel begrijpen dat het niet makkelijk is en dat het frustraties oproept enzo... Das ook de normaalste zaak van de wereld dat jullie je er in herkennen, hetgene waar ik het vooral wat lastig mee had is de manier waarop het geformuleerd is, en wat mij persoonlijk betrefd als ik de keuze had aseksueel of seksueel dan had ik die keuze ook liever anders gezien... Het zou mij ook een hele hoop spanningen besparen en ik ben er van overtuigd dat dat voor mijn partner in de omgekeerde richting ook zo is hoor!
Ik denk dat Andromeda hetgeen Survivor wilde zeggen, nu op een respectvolle manier heeft omschreven. In zo'n omschrijving kan ik ook helemaal meegaan en tot op zekere hoogte kan ik het ook goed begrijpen (natuurlijk nooit helemaal omdat ik zelf aan de andere kant sta).
ik vroeg me een beetje af wat Andromeda nu wilde zeggen, maar de uitleg van Jovi kan ik volgen. ( Waarvoor dank, Jovi !) En ik kan het ook tot op zekere hoogte begrijpen. :)
Citaat van: Jovi_Hobbes op mei 16, 2007, 09:47:29 PM
Ik denk dat Andromeda hetgeen Survivor wilde zeggen, nu op een respectvolle manier heeft omschreven.
... en dat is precies het verschil! :handschudden:
Ik vind dit best pijnlijk om te lezen, ik vind namelijk zelf ook dat mijn man beter verdient en ik ben behoorlijk onzeker geworden door mijn totale gebrek aan sexdrive. Maar toen wij trouwden wist ik echt niet dat het zo zou gaan. Ik dacht serieus dat ik bij hem wel zin zou kunnen blijven maken. In het begin lukte dat ook zonder moeite. Ik dreef op feromonen en mijn man is superlief, dus ik vond vrijen met hem geen enkel probleem. Maar na een paar weken ebt dat weg. Zelfs op onze huwelijksreis, die overigens wel heel geslaagd was, hebben we het maar 1 keer gedaan en ik vond het maar niks.
Omdat ik ook Autistisch ben en Tourette heb, vond ik het logisch dat ik minder behoefte had aan aanraking (doet letterlijk pijn), maar naarmate ik vaker tegen mijn zin (wel met instemming !) sex had, werd mijn walging steeds groter. Maar dit is niet iets wat ik mijn man bewust heb aangedaan en ik lijd er zelf net zo erg onder als hij. Meer nog, want ik heb elke dag een angst die hij niet heeft: Namelijk dat hij mij zal verlaten voor iemand die zijn behoeften wel met plezier kan bevredigen ! Ik vind het zelf ook niet normaal dat ik op deze manier oud ga worden. Ik ben nog maar 36.
Ik heb zelf hier een topic geopend waarin ik er meer over vertel en hoe ik er mee worstel. En waarin ik ook tips vraag om als persoon zonder zin in sex toch een fijn sexleven te kunnen hebben. Of is dat een tegenstrijdigheid ? Ik wil best sex om mijn partner een plezier te doen. Maar hoe blijf ik zelf dan toch nog geeestelijk fit... Zijn er middeltjes om zin te krijgen. Zijn er therapieën. Ik ben niet in denial ofzo, ik begrijp dat ik geen sexdrive heb, of in ieder geval een miniminiminimale. Maar ik ben me ook bewust van het feit dat ik getrouwd ben en beloofd heb hem lief te hebben.
Zijn er oplossingen? Misschien. IEdere persoon is anders en wat voor de een werkt werkt voor de ander niet. HEt kan zeker de moeite waard zijn om op zoek te gaan naar oplossingen, maar je moet wel een beetje geluk hebben om de juist arts, psycholoog, seksuoloog of wat dan ook te treffen. Sommigen staan open voor "aseksualiteit" terwijl anderen het grote onzin lijken te vinden.
Trouwens, volgens mij kom je je belofte helemaal na. Je hebt je man duidelijk heel erg lief, seks staat daar los van. Het is misschien een uiting van liefde, maar geen voorwaarde.