Faken?

[Zifnab]

Even een vraagje aan iedereen die erop wil reageren: Waarom "faken" aseksuele mensen (die niet compleet over de zeik gaan van seksuele acties) hun zin niet een beetje? Ik weet dat ik in eerdere relaties mijn toenmalige vriend wel eens zijn gang heb laten gaan terwijl het van mij niet hoefde. En als het niet soepel gaat zijn daar ook hulpmiddelen voor toch? Het is geven en nemen in een relatie. Waarom zou ik dag na dag en nacht na nacht moeten afzien van seks terwijl mijn vriend lekker trouw blijft aan zichzelf en niet op mijn avances ingaat en zelf ook nooit initiatief neemt?
Ik zal het nog steeds wel niet goed snappen...

[Fricai]

Het is maar een gedachte, maar wie weet helpt het: Aseksualiteit voelt anders dan een gebrek aan libido. Bij het een ontbreekt de aantrekking, de hele onderliggende reden waarom je ooit seks zou hebben met die persoon. Bij het ander ontbreekt slechts de 'zin'.
Voor jou zou het misschien ook niet gemakkelijk zijn om seks te hebben met een vrouw? (Vergeef me de aanname, ik bedoel iig: Iemand waartoe je je niet seksueel aangetrokken voelt) Minder makkelijk dan seks hebben met je ex als je gewoon zelf niet zo'n zin had?

In vergelijking, het is misschien makkelijker om iets te eten wat je lekker vindt terwijl je net helemaal geen honger hebt, dan om iets te eten wat je niet lekker vindt.

En misschien is 'faken' ook lastiger als aseksueel, omdat je niet weet hoe je te gedragen? Aseksuelen ervaren immers nooit 'the real thing'... Hoe doe je 'alsof', als je niet weet hoe hetgeen je probeert na te doen in het echt voelt?

[MarkA]

Plus, ik kan uit ervaring vertellen dat als man het nogal lastig is te faken als je echt geen zin hebt, als je snapt wat ik bedoel...

[Lizzie7]

Nou, als aseksuele vrouw kan ik je vertellen dat ik dat wel gedaan heb (het faken). Eigenlijk is alle seks die je bij wijze van compromis toch hebt een soort faken, want echt uit goesting doe je het nooit.
Maar mijn vriend, die intussen weet dat ik ben hoe ik ben, beseft nu natuurlijk wel dat dit van mijn kant niet echt spontaan en gewild en zo is, en blijkbaar is het dan ook weer niet goed want dan voelt hij zich schuldig, ofwel fake je te goed en dan gaat hij denken dat je "genezen" bent.

[fee23]

Ik heb gefaked. Jarenlang, tot ik eraan kapot ging. In het begin vond ik seks gewoon niet interessant, maar ik vond het wel leuk dat mijn vriend het leuk vond. Daar kon ik zelfs van genieten, van het feit dat ik hem dat genot gaf! Maand na maand ging het minder goed, voelde ik mij minder en minder veilig. En schuldig en vies en slecht. En nu, zelfs nu we het hebben uitgepraat en afspraken hebben gemaakt errond, heb ik een afkeer van seks. Ik kan zelfs niet meer genieten van knuffels of een tongzoen, puur door de associatie. Ik krijg lichamelijke paniekreacties als mijn man opgewonden wordt en ik heb last van vaginisme. We willen later nog een tweede kindje en op die manier zie ik er al tegenop om eraan te beginnen. Het vreet aan je om te moeten doen alsof en het is emotioneel erg uitputtend!

[mimsel]

Misschien heb ik geen recht van spreken omdat ik nog maagd ben en ook echt nog nooit iets op seksueel vlak heb gedaan, maar ik zou niet weten waarom ik zou faken?
Ik wil dit gewoon niet en dus blijf ik trouw aan mijzelf en ga dus ook niet voor de buitenwereld een relatie aan met iemand.
Ik denk dat ik me op vele andere gebieden in het leven al aanpas aan de rest/de buitenwereld, maar hierbij zeg ik duidelijk NEE. Ik wil niets.
Maar misschien is het anders als je wel iets van zin hebt? En begrijp mij niet verkeerd, ik kan mij ook echt heel goed voorstellen dat het voor een wel suksuele partner ontzettend moeilijk moet zijn om hiermee om te gaan!

[SoulDragon]

ik denk dat fee23 het heel goed omschrijft. Ik heb het ook een paar jaar gedaan, dat ging opzich best goed, toen wist ik ook nog niet dat ik aseksueel was.
Maar na een tijd wordt het steeds minder en moeilijker.
Ik denk zeker als je allebei weet dat het fake is...zou je dat echt willen, sex met iemand die dat eigenlijk niet wilt?
Ik weet dat er een paar mensen op dit forum zijn die een afspraken relatie hebben, maar dat zou voor mij niets zijn.
Ten eerste ga je je allebei schuldig voelen tegenover elkaar, en dan is de lol er al snel af.

En inderdaad het lijkt me voor een man ook knap lastig om te faken als je niet wilt...of je moet inderdaad medicatie gebruiken...

[Jovi_Hobbes]

Daarnaast blijkt het ook nog eens zo te zijn dat ook dat eigenlijk niet voldoende is voor een seksuele partner. Er zijn hier meerdere partners van... geweest die schreven dat de waarde ervan verdwijnt als je partner er geen zin in heeft en je gewoon je gang laat gaan. Als het belang van seks de verbondenheid tussen de partners is, kan ik me daar ook wel iets bij voorstellen.

[FlowerPower]

Ik heb ook jaren gefaked! Toen ik nog niet wist dat ik aseksueel was, of dat het bestond.
En geloof mij, was de verschrikkelijkste periode uit mijn leven!

[fee23]

Daarnaast blijkt het ook nog eens zo te zijn dat ook dat eigenlijk niet voldoende is voor een seksuele partner. Er zijn hier meerdere partners van... geweest die schreven dat de waarde ervan verdwijnt als je partner er geen zin in heeft en je gewoon je gang laat gaan. Als het belang van seks de verbondenheid tussen de partners is, kan ik me daar ook wel iets bij voorstellen.

Jammer genoeg is dat niet bij iedere partner van.. zo Mijn man zou ook heel graag hebben dat ik af en toe eens zou doen alsof. Maar dat lukt gewoon niet meer!

[Mannetje]

Als een vrouw bij mij zou faken, hoeft het voor mij niet, want dan mis ik de emotionele verbinding.

[Koffie]

Als ik een seksuele partner heb zou ik misschien, ook nu ik weet hoe de vork in de steel zit bij mij, misschien nog best eens seks kunnen hebben. Niet omdat ik dat wil, maar uit schuldgevoel of omdat dat nu eenmaal de enige manier is om een relatie te behouden.

Maar als ik dit alleen al neertyp, heb ik niet het idee dat dat nu zo aantrekkelijk is. Niet voor mij, maar ook niet voor de man die het betreft. Seks wordt dan een soort afkoopmiddel.

Ik zou natuurlijk goed kunnen observeren hoe in seksfilmpjes de dames zich gedragen en dat acteren. Maar dan is het inderdaad precies wat jij het noemt: fake. Fake is misschien leuk voor je geslachtsdelen, maar niet voor je hart.

Ik heb in relaties erg mijn best gedaan en ook mezelf voor de gek gehouden, omdat ik gewoon niet wist wat er met me aan de hand was. Pas toen ik achter in de 30 was durfde ik aan mezelf toe te geven dat ik gewoon niet veel kan met seks, hoe graag ik het mijn lief ook wil geven. Omdat ik niet wist dat a-seksueel zijn niet voor iedereen inhoudt dat je niet verliefd wordt, had ik geen idee in welke richting ik moest denken.
Ik kan seks 'doen', maar ik voel er niet bij wat een seksueel persoon er doorgaans bij ervaart. Ik omschrijf het als een taal die ik niet spreek en die ik ook nooit kan leren spreken als mijn eigen taal. Het blijft verschrikkelijk behelpen, een echt 'gesprek' is niet mogelijk.

Dat wil overigens niet zeggen dat ik vind dat ik jouw kant helemaal niet begrijp en het lijkt mij heel verdrietig en eenzaam om van iemand te houden en niet datgene te kunnen delen wat voor de meeste mensen een relatie tot een relatie maakt. Toch ben ik bang dat faken tot nog meer verdriet leidt. Voor beide partners.

[Jinny]

Daarnaast blijkt het ook nog eens zo te zijn dat ook dat eigenlijk niet voldoende is voor een seksuele partner. Er zijn hier meerdere partners van... geweest die schreven dat de waarde ervan verdwijnt als je partner er geen zin in heeft en je gewoon je gang laat gaan. Als het belang van seks de verbondenheid tussen de partners is, kan ik me daar ook wel iets bij voorstellen.

Als partner van kan ik dat volkomen beamen.
Er is niks leuks aan een kreunende zak aardappelen.

[Fricai]

Mijn first-second visualisatie ervan was pretty funny eigenlijk.

[Jinny]

Ik wil het niet eens weten......