Aseksualiteit: stoornis, ja of nee?

[Littleone]

Uit het topic "Psychologie Magazine"....

Ze noemt het een aversiestoornis. Ik denk dat dit wel geldt voor sommige mensen, maar om nou te stellen dat aseksualiteit per definitie een aversiestoornis is, is wel wat kort door de bocht. Misschien kunnen we hierover een nieuw onderwerpje starten zodat we er verder over kunnen discussiëren?

Prima idee Jovi

Wat denken jullie? Is aseksualiteit een stoornis, ja of nee? Zoja, in welke gevallen? En waarom?

Ik zie aseksualiteit niet per definitie als een stoornis, in sommige gevallen wel.
Daarbij wil ik overigens sterk benadrukken dat ik het woord stoornis niet beledigend of denigrerend bedoel en niemand het label 'gestoord' op wil plakken.

Mijn eigen gedachtenkronkels:

Ik kan mij voorstellen dat dat aseksualiteit mogelijk een stoornis is  als het samenhangt met extreem negatieve ideeën over seks die voortkomen uit trauma's en/of opvoeding.
Ook in geval van seksuele gevoelens die (al dan niet plotseling) door onbekende oorzaak zijn verdwenen, lijkt me dat er een reden is voor onderzoek en zo mogelijk behandeling.

[Sismo]

Ik ben er ook nog niet uit. Toen één van jullie zich stoorde aan de term "stoornis" kon ik me daar niet meteen in vinden. Een stoornis klinkt idd snel negatief, "gestoord", maar is het niet. Als je het woord uit elkaar haalt, dan is er "ergens iets verstoord". Dat klinkt al anders vind ik. Er is ook iets verstoord als je de seksuele behoefte van een seksueel en een aseksueel naast elkaar legt. In wezen is seksualiteit iets natuurlijks, een instinct wat ontstaan is om voor voortplanting te zorgen. Een aseksueel heeft dat instinct niet (meer), dus een stoornis. De seksuologe noemde het een aversie-stoornis. En ja, ik heb een aversie tegenover seks. Of het aangeboren is, wat zij in twijfel trekt, nou ja...daar ben ik ook nog niet over uit. Ik weet dat ik het zeker wel herken in mijn familie, dus ik kan me nog steeds voorstellen dat het wèl iets genetisch is. Soms ben ik echter bang dat ik dat graag wil, omdat ik er dan zelf niets aan kan doen, wat moeilijke therapieën overbodig maakt....

[petra1963]

Ik zie het bij mij niet als stoornis. Want dat zou inhouden dat ik 'eigenlijk' anders zou moeten zijn. Maar dan voel ik: hoezo dat dan ? Waarom ben ik niet volwaardig zoalsd ik ben ? Waarom zou ik anders moeten zijn ? De wetenschappelijke terminologie ( stoornis) wekt de schijn van objectiviteit, terwijl er in dat wetenschappelijke oordeel een heleboel morele oordelen meespelen ( vrij naar Michel Foucault). ik ervaar het bij mijzelf als een geaardheid. Niet om de boel mee af te doen, maar omdat dat het leven meer accepteert zoals het is. En daarmee ruimte geeft.
Verder:mijn moeder heeft altijd een moeilijke verhouding tot sexualiteit gehad, en als kind en als jongere heb ik dat bij haar ook gemerkt. Maar ik heb dat nooit op mijzelf of mijn eigen gevoel betrokken.. Ik heb altijd grote afstand gevoeld tussen hoe mijn moeder dat ervaart, en daarmee omgaat, en mijzelf. Ik heb het altijd veel neutraler ervaren, meer zoals mijn vader. 

Mijn reactie op Sismo ( moeilijke therapieën) ligt in het verlengde daarvan. Waarom zou je aan moeilijke therapieën beginnen ? De vraag is ( volgens mij) naar wat voor jou in jouw leven oke is  en wat niet. En uit jouw mails op dit forum en je stuk in Psychologie Magazine maak ik in de loop van de tijd meer op dat jij meer aanloopt tegen hoe 'omvangrijk' jouw moeite met intimiteit is, wat voor vervelende of nare consequenties het heeft voor hoe jij je voelt in jouw leven, dan dat je asexueel bent.

Of zit ik hier nu naast ? 

[Mau]

Ik ben het er eigenlijk wel mee eens dat het een stoornis is als het komt door bijvoorbeeld een trauma, en normaal is als het aangeboren is.

Net als homofilie. Je kunt geboren worden als homo, of door een trauma homofiel worden. (door extreme angst/haat tegenover het geslacht hetzelfde als de dader)

[Sismo]

@Peter, ik zie seks als het uiterste van intimiteit, als héél ver doel, wat ik mss nooit bereik. De vraag òf ik het wil bereiken....ik weet het soms niet meer. Op dit moment ben ik er helemaal niet mee bezig en voel ik me goed, druk met andere dingen (school bijv). Maar mijn ervaring leert me dat ik wel weer een periode zal krijgen dat ik twijfel aan alles. Dan zal dit vraagstuk ook weer de kop op steken.
Mijn ervaring is ook dat ik een kei ben in het wegstoppen van problemen en nu ga ik ook al weer denken, wat ik nu aan het wegstoppen ben. Maar soms heb ik ook even helemaal geen zin in nadenken over dit soort dingen. Dan lijkt het alsof ik aan mijn tax zit, er even niks meer bij kan.
Maar om op je vraag te beantwoorden: nu voel ik me heerlijk aseksueel! 
(sorry als dit een beetje warrig verhaal is)

[pinky]

@ Sismo; Het is duidelijk.

Ik denk dat elk mens wel een stoornis heeft. Hoe dan ook, niemand is perfect. Perfect is onhaalbaar, bestaat ook niet. Een perfecte cirkel is niet eens te maken. En dat ziet eruit als een simpel figuurtje. Ik heb ook mijn stoornissen. Dankzij mijn ouders, dankzij mijn genen, dankzij mijn omgeving etc. En ik ben niet altijd blij met mezelf, maar ben wel blij dat ik niet iemand anders ben. Dat ik lekker gewoon ik ben. En dat is voor mij al heel goed om te weten.
Daarom denk ik dat aseksualiteit een stoornis genoemt kan worden, doordat het niet bij de mens hoort. Een mens hoort zich nu eenmaal voort te planten. Maar dat kan een aangeboren stoornis zijn, een stoornis in de opvoeding, of een stoornis door de omgeving opgelopen. Hoe dan ook, er is niet altijd wat aan te doen. Ik denk alleen dat aseksueel veel beter klinkt dan een sexstoornis of een aversie stoornis. Dat is net zoiets als een depressief iemand een persoon met een gevoelsstoornis te noemen. Klinkt toch veel erger. Ik ben ook al lang blij dat gehandicapten nu minder validen worden genoemd. Klinkt toch minder erg. Meer van niet perfect, maar slechts een klein defect in plaats van kapot.

[Stev]

Ik denk dat elk mens wel een stoornis heeft. Hoe dan ook, niemand is perfect. Perfect is onhaalbaar, bestaat ook niet.

Helemaal mee eens, Pinky! Of het is zo dat de groep die GEEN stoornis heeft nog kleiner is dan alle aseksuelen bij elkaar 

Maar dan heb je het over stoornissen waar nog de persoon zelf nog zijn omgeving "last" van heeft. Dus persoonlijk zou ik niet alles meteen een stoornis willen noemen.

Op dit moment ben ik er helemaal niet mee bezig en voel ik me goed, druk met andere dingen. Maar mijn ervaring leert me dat ik wel weer een periode zal krijgen dat ik twijfel aan alles.

Ik denk dat voor mij hetzelfde geldt...

[Littleone]

Het is uiteraard hoe je het begrip stoornis invult.
Een stoornis "voelt" voor mij als iets dat behandeld zou moeten/kunnen worden. Let wel, behandelen is uiteraard niet gelijk aan 'genezen'.
Mocht ik wel verlangen naar seks maar er angst voor hebben, ja dán zou ik vinden dat ik behandeling nodig heb. En zo zijn er nog een aantal situaties maar in mijn geval acht ik behandeling niet zinvol en niet wenselijk.

[Ereinion]

Als je van voortplanting uitgaat is homoseksualiteit dus ook een stoornis?

[Littleone]

Inderdaad Ereinion. En de vraag is misschien ook: wil "Moeder Natuur" dat per se alle leden van een bepaalde soort zich voortplanten? Voor het in stand houden van de soort is dit namelijk niet nodig.

[Ereinion]

Zeker niet wanneer er teveel van één soort op de aarde rondlopen.

[Sismo]

Dat idee is geloof ik eens eerder geopperd: dat moeder natuur er op deze manier voor zorgt (homo- en a-seksualiteit) dat de wereldbevolking minder hard groeit.

[Ienepien]

Zou best eens kunnen.

[myra]

Bij mij zou het mogelijk wel een aversie-stoornis kunnen zijn : ik voel eigenlijk wel een aversie tegen seks. Ik verstijfde helemaal en ging in een 'onbereikbare' houding liggen als ik het moest doen.

Maar dit wil nog niet zeggen dat dat bij alle aseksuelen zo is. Ik vermoed dat iedereen daarin zijn persoonlijk verhaal heeft. Ik vind het niet echt professioneel van die seksuologe om te veralgemenen...

[Stev]

Bij mij zou het dan een stoornis zijn die hoogwaarschijnlijk door de opvoeding is veroorzaakt. Maar waarom zijn er dan mensen met dezelfde opvoeding (niet zo zeer anti-seksueel maar wel aanrakingloos etc.) die op een gegeven moment wel uit zich zelf naar iets op zoek gaan? Dat is bij mij nooit gebeurd...