Scheiden, maar ...

[Natascha]

Ik wil gewoon even kunnen spuien, meer is het niet
Ik kan er met maar weinig mensen over praten, vandaar

Ik ben 11,5jr getrouwd met een hele lieve vent,
Incl daten en verkering kennen we elkaar al 18jr
Ik was van het begin af aan niet madley in love op hem, maar het is echt een hele lieve en betrouwbare vent en voor een stabiele relatie is dat toch wel belangrijker dan smoorverliefd te zijn maar verder weinig gemeen te hebben (ben ik met vallen en opstaan achter gekomen in de jaren..)
Helaas net als in voorgaande relaties liep het al snel fout op seksueel gebied.
Hierdoor zijn behoorlijk wat frustraties en schuldgevoel ontstaan aan beide kanten.
Daarnaast waren er zeker ook nog wel wat zaken die speelde uiteraard, nergens is het helemaal koek&ei, toch?!

Sinds aug vorig jaar wonen we apart
Eigenlijk om even afstand te creëren met het idee om even allebei onze zaakjes even op orde te brengen en weer fris samen verder te gaan
even een soort sabbatical
Maar het alleen slapen (zonder ook maar ergens het risico op ..) enz beviel me heel goed, waarom besefte ik nog niet
Mijn man deed enorm zijn best en hij miste mij enorm
Onze actie reactie werd steeds spastischer ten op zichte van elkaar
Hij werd boos omdat ik niet eens meer een zoentje wilde geven en dat wilde ik ook echt niet
Niet omdat ik niet om hem geef, maar zelfs dat was al te intiem geworden voor mij qua gevoel
Half december heb ik hem gezegd dat ik wilde scheiden en daarmee viel er een enorme last van mijn schouders, maar ondertussen miste/mis ik mijn maatje ook heel erg

Afgelopen dinsdag liep ik tegen een interview over aseksualiteit aan.
Dat verklaarde wel erg veel
Mijn wereld stond op zijn kop, zoveel puzzelstukjes vielen op zijn plaats
Ik heb nachten slecht geslapen vd spanning en veelheid aan emoties
Mijn (ex-)man heb ik ook direct op de hoogte gesteld, want ik weet dat hij vol zit met schuldgevoel en zelfverwijt => niet goed genoeg in bed voor mij enz
Ook hij herkende heel veel en ook in de verhalen v partners v asexuelen.
Ook hij heeft heel wat te verwerken emotioneel.

Maar nu ....
mijn (ex-)man (waarvan de scheiding nog niet officieel aangevraagd is), geeft onomwonden aan dat hij prima zonder sex kan leven (dat doet hij tenslotte al jaren), als dat betekend dat wij samen verder kunnen en wel kunnen knuffelen enz.
En ik weet dat hij dit meent
Ik geef om hem, ik hou ook van hem

MAAR ...

... er is zoveel gebeurd en ik heb zoveel blokkades opgeworpen voor mezelf, voor hem, voor alles(!) wat met intimiteit te maken heeft
Ik ben zeker 3 jaar heel ongelukkig en moe geweest, terwijl ik sinds enkele weken echt opbloei, meer energie heb en weer kan lachen en zingen
Iedereen om mij heen ziet het ook
Ondertussen is het contact met mijn (ex)man heel goed

Ik zit zo dubbel in mijn gevoel
Eigenlijk wil ik de scheiding gewoon doorzetten en wil ik mijn leven opbouwen enz en denk ik ook dat dat het beste is
Maar ik denk ook dat een relatie met mijn (ex)man echt wel zo kunnen werken, als we allebei kunnen accepteren dat ik aseksueel ben en we niet meer over mijn grenzen heen gaan
Het vertrouwen van beide kanten moet weer groeien enz, maar het zou wel kunnen. Ik wil, in de toekomst, zeker wel weer een relatie in stappen, maar nu wel als aseksueel, wat natuurlijk niet echt makkelijk gaat worden om een partner te vinden met dezelfde wensen en het ook nog goed klikt. (Inmiddels ben ik 42 jr jong met al best wel een rugzakje uit het verleden.)
Als ik alles doorzet kan het zijn dat ik een geweldig leven ga krijgen en/of tegen een geweldige vent aan loop
Maar ik kan ook mijn beste maatje kwijt raken (aan een ander)
Of we komen weer bij elkaar en hebben enorme kosten gemaakt aan 2e inboedel en huis enz
Of we hebben de break echt nodig en we moeten de kosten, emoties op de koop toe nemen

Maar wil ik nou wel of niet met mijn (ex)man .... Ik weet het gewoon niet.

Stom he....

[Edewecht]

Hoi Natascha,

Ik vind het een heftig verhaal. Het is mooi, het is verdrietig, het geeft hoop en het roept heel veel vragen op, dat kan ik me goed voorstellen.
Maar één ding: het is niet stom.
Jullie hebben duidelijk veel aan elkaar, jullie missen elkaar, en tegelijk heb je gevoeld hoe bevrijdend het voor je was om het begrip 'aseksualiteit' te ontdekken en hoe het is om lekker aseksueel te leven.
Natuurlijk is dat verwarrend. Natuurlijk weet je niet 1 2 3 wat je nou 'moet'. Neem daar de tijd voor.

Ik vind het niet stom. Ik vind het knap wat je doet.

[Natascha]

Dankjewel Edewech

Het is allemaal erg veel om te verwerken
Zeker na enkele jaren van ellende en veel afscheid nemen (2 honden, mijn oma, mijn schoonvader, 2 huisdieren moeten herplaatsen, een goede vriendin doodgereden die 3 kleine kinderen achterliet bij een instabiele man, ruzie in de familie waardoor ik mijn zusje niet meer zie, slechte tijden in de kliniek waar ik eigenaar van was, maar mijn deel over gedragen heb aan mijn ex-man ivm problemen en dan alle problemen nog tussen mij en mijn ex-man, terwijl we tevens beste maatjes waren en toch afscheid van elkaar genomen hebben)

Ineens geen blokkades en trauma's meer op proberen te duiken ivm seksueel problemen
Nu alles in laten zinken, een plekje geven en opnieuw beginnen met een flinke rugzak aan een nieuw leven
waar ik overigens wel zin in heb, maar ook ,,,tja, hoe zeg ik dat ..
en dan met de vraag past mijn ex-man/maatje wel of niet in mijn nieuwe leven

Stapje voor stapje zal alles duidelijk worden, hoop ik.

[Koffie]

Soms heb je van die fases in je leven waarin je helemaal door elkaar wordt geschud en ik vrees dat dit zo'n periode is.
Meestal zijn dat ook periodes waarin je verandert en ontwikkelt en er sowieso een soort van 'herschikking' van relaties ontstaat. Hoe dat uitpakt is... een verrassing.
Het zal tijd nodig hebben, om te bepalen welke plaats je ex daarin gaat innemen. Niets lijkt in elk geval uitgesloten op dit moment.