AVEN - Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk

Eerst eens zeggen dat dit een theorie is die op mij van toepassing is, maar die niet noodzakelijk voor alle aseksuelen geldt.

Persoonlijk ben ik een hsp of hoog sensitieve persoon. Hoog sensitief zijn betekent dat je heel gevoelig bent voor prikkels uit de omgeving : voor geuren, lawaai, licht, maar ook voor de emoties en stemmingen van anderen. Hsp's analyseren veel, denken veel na, en gaan diep op alles in. Een nadeel is dat ze gemakkelijk overprikkeld en overweldigd geraken.

Ik denk dat mijn hoog sensitief zijn aan de basis ligt van mijn aseksueel zijn. Ik vind seks en op zulke intieme plaatsen aangeraakt te worden veel te overweldigend en daardoor niet dragelijk. Het is gewoon te moeilijk voor mij om het te verdragen, omdat de sensaties zo intens zijn dat ze pijnlijk worden. Teveel intimiteit is voor mij overstimulatie en daarom ontvlucht ik dat.

Ik weet niet of iemand zich hier in kan herkennen? Of hebben jullie eventueel een andere 'verklaring' voor je aseksueel zijn. Het zou leuk zijn om hierover eens opinies te horen. :wave:

Ik weet eigenlijk niet of ik een verklaring heb voor mijn a-seksualiteit... ???
Ik merk vaak wel hoe mensen zich voelen, dat voel ik op de 1 of andere manier aan, de pest is alleen dat diegene zijn stemming dan ook vaak op mij overslaat. Heel lastig...Maar of dat nou met mijn a-seksualiteit te maken heeft ??? Ik heb over het algemeen weinig last van licht of geluid (tenzij dat heel erg hard gaat) dus weet niet of de term hsp op mij van toepassing is.

Interessante vraag Myra. Ik ben zelf niet hoog sensitief maar wel gevoelig van aard en neem net als Knoddepropje helaas gevoelens van anderen gemakkelijk over. Uit dit forum heb ik wel de indruk dat veel mensen hier ook best gevoelig zijn en veel over dingen nadenken. Ik in ieder geval wel. Mijn moeder riep vroeger nogal eens tegen mij als ik me niet happy voelde: "je denkt gewoon te veel, daarom zie en voel je dingen anders dan anderen". Ik heb dit voor mezelf eigenlijk altijd wel gebruikt als "verklaring" voor mijn anders zijn op relationeel gebied.
Goed om te horen dat anderen dit ook hebben. Ik heb het zelf altijd als een vreemde tegenstrijdigheid gezien: Erg gevoelig zijn, maar toch ook zeer analytisch. Mensen denken juist dat gevoelsmensen alles op intuïtie doen, maar dat is voor mij dus lang niet altijd zo.

Ik ga volledig akkoord met de stelling die Myra, snif, geponeerd heeft. Ik ben een enorm, snif, gevoelig persoon, snif.

:D

Echt wel.

Hmm... bij mij ligt het denk ik wat ingewikkelder.

Kenmerken waaraan ik voldoe:
Ik hou niet van sommige drukke settingen, bijvoorbeeld een typisch gesprek in een café, omdat ik heel veel moeite heb met stemgeluiden te onderscheiden. Het cocktailparty-effect, het fenomeen dat mensen ongeacht achtergrondlawaai zich perfect op mekaars stem kunnen concentreren, ontbreekt bij mij. Ik heb het grootste gedeelte van m'n leven ook niet van harde geluiden gehouden.
Ook merk ik dat ik aanzienlijk meer nadenk over aanzienlijk diepere dingen dan mensen in mijn omgeving.
Ook sigarettengeur kan ik niet verdragen, en ik kan me herinneringen bovenhalen (vooral in van m'n prille jeugd) waar geuren mij blijkbaar meer stoorden dan andere mensen.

Kenmerken waar ik niet aan voldoe:
Toen ik de geneugten van zenuwstelsel-stimulerende drugs leerde kennen, leerde ik daarbij ook de geneugte van harde muziek. Terwijl ik dit typ zit er loeiharde monotone ruismuziek uit m'n boxen te pleuren.  ;D Die liefde is blijkbaar, vermoedelijk als gevolg van conditionering, blijven hangen, ook al ben ik al geruime tijd clean. M'n geurtolerantie is ook hoger geworden, vermoedelijk door het zelf gerookt te hebben van verschillende psychedelica, en lange tijd in een kelder te hebben geleefd.
Verder denk ik wel altijd een 'neus' te hebben gehad voor persoonlijkheden en psychologie, maar dat die neus door eigen psychische problemen (emotie-onderdrukking) nooit volledig tot ontwikkeling is kunnen komen.

Dus een paar mogelijkheden:
of ik ben een hsp met een iets afwijkende ontwikkeling
of ik heb gewoon wat irritante psychotische trekjes.  ;D

Ik ging altijd uit van het tweede, maar nu ik het op een rijtje zet lijkt het eerste vrij plausibel.
(Maar uit de beschrijving die jij geeft van hsp, lijkt het gewoon op een algemene maar milde psychotische aanleg. Is er wel een verschil tussen die twee mogelijkheden hierboven?)

Als ik inderdaad vanuit m'n biologie hsp ben, denk ik idd dat heeft gespeeld in de totstandkoming van mijn seksuele stoornis. Maar ik denk ook dat de hoofdreden elders ligt. 'k Zal er een apart topic over openen. ->

Ik zou denken dat psychose en hsp zijn tegengesteld zijn aan elkaar. Bij een psychose verlies je deels of helemaal greep op de werkelijkheid en leef je in een onbestaande wereld (die van wanen en hallucinaties), terwijl hsp's juist wel op de werkelijkheid gericht zijn en die als intens ervaren.

Het kan natuurlijk dat sommige hsps ook gevoeliger zijn voor psychoses >:D. Ik ben zelf nog nooit psychotisch geweest, dus echt zeker weet ik het niet.

Bedankt voor de reacties allemaal! fijn dat jullie toch ook met gevoeligheid vertrouwd zijn.

Ok, maar ze verliezen toch net de grip op de werkelijkheid omdat ze te rechtsstreeks in verbinding staan met de werkelijkheid? Ik denk dan aan Lacans filosofie over het ontbreken van de symbolische orde bij psychoten.

Overigens heb ik zelf wel eens psychotische aanvallen gehad. En het paradoxale is waar: door de werkelijk waar te nemen zoals ze is, verlies je er de grip op. Onwetendheid is functioneel. :)

Verder geloof ik wel dat hsp-en gevoeliger zijn voor psychoses (gebaseerd op het weinige wat ik ervan weet).
-> Blijf dus maar van de cannabis af.  ;D

(dat nieuw topic open ik trouwens wel een andere keer als ik er meer zin heb... ligt nogal gevoelig)

Het is een paradoxale theorie die ik nog nooit gehoord heb...Maar als je dat als ervaringsdeskundige zo ervaren hebt, dan geloof ik je wel.

Ik ben er vooral overtuigd dat menselijke belevingen individueel enorm verschillend kunnen zijn, dus eigenlijk zijn volgens mij alle vormen van beleving mogelijk.... ;D

Ik heb regelmatig (zo'n 2 jaar lang dagelijks) gebruik gemaakt van cannabis. T doet me niet erg veel eigenlijk, alleen word ik er geen blijermens van. Zoiezo onthoud ik niks meer. Als ik nu films kijk die ik toen ook gezien heb zie ik zoveel nieuwe dingen :D En ik word er heel slaperig van en licht neurotisch. ik denk steeds dat ik nog vanalles moet doen, of dat ik dingen ga vergeten, dus ga ik alles op briefjes zetten en zo. eigenlijk helemaal niet gezellig, terwijl dat net wel de bedoeling is.... maar psychotisch? nee, dat word ik er niet van....
Ik gebruik ondertussen niet meer. Alleen als het met een hoop mensen gezellig is en er zo'n ding rond gaat neem ik een trekje, dan heeft t nog wel wat. Maar op de 1 of andere manier is t effect dan ook anders ???

Oef, ben niet de enige psychonaut hier.  ;D

Ongeveer 50% van het effect is psychisch, placebo-effect zeg maar (cijfers uit Eos, twee jaar geleden). In het prille begin zaten ik en m'n drugvrienden nog als blije vissen in het rond te springen, een jaar later zaten we maar wat voor ons uit te staren...

Laat ik hier even de theorie een beetje omvergooien (of althans een uitzondering introduceren): ik ben absoluut niet hoogsensitief, heb nooit gemerkt dat ik stemmingen van anderen erg overneem, kan ook niet altijd peilen hoe iemand zich voelt en ben wat gevoel betreft gewoon vrouwelijk en niet hoogsensitief. Ik denk wel dieper na over dingen, maar doe dat niet zo vreselijk vaak.

Dus in mijn geval heeft het een niets met het andere te maken  :D.

Wat natuurlijk ook prima kan, vind ik. Ik denk zelfs dat dat soms veel prettiger is....

Interessante vraag.

Ik ben niet erg op de hoogte van hsp. Maar sommige dingen van jullie herken ik wel.
Ik vind het moeilijk om in drukke ruimtes gesprekken te volgen (daarom ga ik ook niet uit, o.a.). Mijn neus is goed ontwikkeld. Het aanraken op intieme plekken vind ik ook snel te veel (maar of dat door hsp kan komen of komt omdat ik aseksueel ben... :-\)
Emoties van anderen neem ik niet snel over, ik heb ook niet altijd alles in de gaten, of iemand in een dip zit of juist niet. Ik denk wel meer over dingen na dan anderen, neem ook niet alles zomaar over, beslis liever zelf over dingen.

Leuk om te lezen dat we op dit gebied ook wel weer aardig veel overeen hebben.  :D

op www.hooggevoelig.nl vind je een test waarmee je kan bepalen of je hooggevoelig bent.

Het valt me toch op dat veel aseksuelen erg gevoelig zijn voor aanrakingen, ik ben blij dat er zoveel herkenning voorkomt!

Zo ;D Heb de test acuut maar even gedaan, en kwam uit op 12 punten, dat wil dus zeggen dat ik er een beetje tussen in hang. Iets wat ik zelf al vermoedde :D

ook maar eens even geprobeerd ik had er 8 dus ben waarschijnlijk niet echt bepaald hoog sensitief

Ik kwam uit op 13 en ben dus wel sensitief, maar niet hoogsensitief. Dus eigenlijk wat ik zelf al dacht. Bedankt voor de link Myra!

4  :-\

13

Je hebt 19 punten

15-23 punten Je bent heel waarschijnlijk hoogsensitief (HSP-er). Je bent gevoeliger voor nuance verschillen dan de meeste andere mensen. Het kan nut hebben om een boek te lezen over hoogsensitiviteit of kennis te maken met andere HSP-ers. Het kan zijn dat je heel veel herkent en daardoor iets bewuster wordt van deze eigenschap van je.


Oh die had ik niet aan zien komen!!  :o
Dacht eigenlijk dat t door m'n ADHD kwam.. Maar ik zat maar als n gek op ja te klikken..

Ik haal een 19

Zijn SillyMe en ik de sensitiefsten hier? ??? ;D

Blijkbaar wel dus :D

9 punten, wat aardig overeen kwam met mijn eerdere beschrijving: wel gevoelig, niet hoogsensitief :).

Myra, merk je er verder ook wat van?
Had je t verwacht?

Citaat van: SillyMe op januari 15, 2006, 06:07:16 PM
Myra, merk je er verder ook wat van?
Had je t verwacht?

ja ik weet al een tijdje dat ik hooggevoelig ben. Heb ook de boeken van de psychologe Elaine N. Aron erover gelezen. Ik ben in het algemeen gemakkelijk emotioneel geraakt door de emoties van anderen. Ik kan me enorm aangegrepen voelen door iemands levensverhaal of zelfs maar door een film. Ook ben ik iemand die op haar rust gesteld is, ik kan slecht tegen drukke plaatsen vol rumoer. Ik denk heel veel na, en pieker helaas ook heel veel. Volgens mij heeft hoogsensitiviteit zowel voor als nadelen. :-\

En bij jou?  ;)

Citaat van: myra op januari 15, 2006, 07:30:16 PM
Ik kan me enorm aangegrepen voelen door iemands levensverhaal of zelfs maar door een film.

Met films heb ik het ook. Ik kan dezelfde film 100 keer zien, nog moet ik huilen. Ik leef me veeeel te veeel in.

Dat heb ik ook ja. Verschrikkelijk, maar soms ook wel lekker. Onverwerkt verdriet komt er dan ook uit natuurlijk, waardoor je toch weer een stukje kwijt bent daarvan....Denk ik dan....

Weet je, eigenlijk vind ik het erg, maar soms begin ik ook te snikkeren bij het zien van bepaalde (emotioneel geladen) filmbeelden.

Waarom vind je dat erg TBW? Dat geeft toch helemaal niks?

Citaat van: Knoddepropje op januari 16, 2006, 10:38:31 AM
Waarom vind je dat erg TBW? Dat geeft toch helemaal niks?

Omdat ik niet weemoedig werd toen mijn grootvader het laatste sacrament kreeg, maar wel van zo'n stom beeld.  :(

Misschien sta je daar te dicht bij en is het makkelijker om je emoties te tonen bij iets waar je zelf minder bij betrokken bent?
Dit is gewoon een eerste gedachte die bij me opkomt hoor, dus als het complete onzin is moet je het vooral zeggen  ;)

Ach, die filmbeelden worden ook zo gemanipuleerd dat je haast gedwongen wordt om te huilen.
Ik denk niet dat mensen hierdoor zouden denken dat het je niets kan schelen van je grootvader, TBW. Maar ik kan me voorstellen dat het ergens vreemd is.
Voor jezelf bedoel ik.

Stoïcijnse emotionele koudheid heeft rotte neveneffecten.  :( 

Citaat van: Jovi_Hobbes op januari 16, 2006, 12:23:39 PM
Misschien sta je daar te dicht bij en is het makkelijker om je emoties te tonen bij iets waar je zelf minder bij betrokken bent?
Dit is gewoon een eerste gedachte die bij me opkomt hoor, dus als het complete onzin is moet je het vooral zeggen  ;)

Dat is werkelijk één van de meest doordachte zaken die ik gelezen heb de laatste tijd.

Holy Moly!!!!  :D

Het was echt een verrassing om te zien dat iemand al over HSP hier heft gepost. Ik ging zelf erover posten en vragen of er nog mensen hier zijn die ook HSP zijn. En ook mijn mening geven dat ik denk dat het een link heeft met aseksualiteit. Ik heb een dergelijke onderwerp in visie al eerder op de engelse Aven gepost.

Blijkbaar hoef ik het hier niet meer te posten. ;)

Wel wil ik zeggen dat ik als HSP heel veel last heb. Ik bedoel: ik wil gewoon bezig zijn met mijn eigen emoties en gevoelens en prikkels. Die van anderen ook erbij is overbodig!!!
Maar het komt wel handig bij mijn opleiding, want het heeft te maken met mensen helpen.
Maar ik zou wel eens een keer willen weten hoe het voelt als je niet HSP ben. Dus hoe het voelt als je prikkels van buitenaf als ?normaal? ervaart.  :-\
Ben al mijn hele leven HSP geweest en weet niet echt wat nou ?normaal? is qua het ervaren van prikkels rond mij heen. Deze laatste paar jaren is het zo heftig geworden dat ik denk dat ik best wel tot SSP heb overgeschakeld. Anyways, i?m rambling, i wil shut up now, hahah. ;D

Bij mij hangen aseksueel zijn en hsp zijn zeker ook samen. Ik ben gewoon te sensitief om seksuele prikkels te kunnen vewerken...vermoed ik.  :-\

Runis, het is wel heel moeilijk om iets uit te leggen als iets normaal voor je is. Ik denk dat de prikkels die ik ervaar er gewoon voor mij zijn. Ik besteed er geen aandacht aan. Van de prikkels die ik bewust ervaar kan ik zelf de keuze maken of ik ze naast mij neerleg of er iets mee wil doen.

Citaat van: myra op januari 17, 2006, 10:28:34 AM
Bij mij hangen aseksueel zijn en hsp zijn zeker ook samen. Ik ben gewoon te sensitief om seksuele prikkels te kunnen vewerken...vermoed ik.  :-\

Nou in mijn geval vind ik dat HSP en aseksualiteit bij mij een andere connectie hebben. Het is niet dat ik de seksuele prikkels niet kan verwerken, maar het is dat ik de seksuele prikkels op een hogere frequentie ervaart. Waardoor ik tijdens een intiem contact op andere wijze de sexuele prikkels waar neemt. De sexuele prikkels neem ik waar niet via mijn geslachtsdeel maar gewoon via mijn zenuwstelsel. Gedurende die momenten voel ik helemaal geen sexuele prikkels via mijn geslachtsdeel al hoewel ik toch een erectie krijg. In plaats dat mijn geslachtsdeel de eros zone word, schakelt mijn hele lichaam in, vooraal mijn handen in als interceptors die sexuele prikkels oppikt. Daarom heeft het voor mij dan geen nut om sex te bedrijven want mijn geslachtsdeel voelt niks ( hoe raar het ook maar klinkt). En dat ik maar door gewoon knuffelen en iemand aanraken genoeg aan heb.

Als jullie bekend zijn met de X-Men film: daarin is er het personage Rogue. Zij absorbeert de energie vanuit iemand lichaam. Wel ongeveer zo ervaar ik mijn HSP. Als ik iemand aanraakt is het alsof ik energie van die persoon intrekt en ik maar vel geladen ben met de energie van die persoon. En bega ik in een soort ervaring waar ik de persoon in een astrale wereld beleefd en niet meer in de aardse wereld.
Maar het heeft ook zijn nadelen want heb ik gemerkt dat na een intiem contact met iemand door knuffelen en zoenen en zo dat ik daarna zo geladen zit me die persoons energie dat ik dan alles wat hun vast zit ook overneem als mijn eigen onbewust. Dus dan zit ik met hun problemen die zij moeten verwerken.

Samengevat: ik heb geen probleem met het verwerken van seksuele prikkels d.m.v. mijn HSP maar d.m.v. mijn HSP ervaar ik en neem ik seksuele prikkels waar op een heel andere wijze dan door seks. Dus ik heb andere gebruiksaanwijzingen haha. Maar dat is trouwens bij iedereen ook zo. Iedereen is anders.

Citaat van: Ereinion op januari 17, 2006, 02:40:41 PM
Runis, het is wel heel moeilijk om iets uit te leggen als iets normaal voor je is. Ik denk dat de prikkels die ik ervaar er gewoon voor mij zijn. Ik besteed er geen aandacht aan. Van de prikkels die ik bewust ervaar kan ik zelf de keuze maken of ik ze naast mij neerleg of er iets mee wil doen.

Nou ik probeer om de prikkels te negeren maar het is heel moeilijk hoor. Ze raken mij totaal buiten balans. Ik moet ze eerst verwerken anders word het heel moeilijk om te doen wat ik mee bezig was. Dat heb ik meer tijdens tuderen en zo.

Als ik je verhaal lees, lijkt het me inderdaad erg lastig. Gelukkig zie je ook voordelen.

Citaat van: <-o-RuNiS-o-> op januari 17, 2006, 03:14:19 PM
Het is niet dat ik de seksuele prikkels niet kan verwerken, maar het is dat ik de seksuele prikkels op een hogere frequentie ervaart. Waardoor ik tijdens een intiem contact op andere wijze de sexuele prikkels waar neemt. De sexuele prikkels neem ik waar niet via mijn geslachtsdeel maar gewoon via mijn zenuwstelsel. Gedurende die momenten voel ik helemaal geen sexuele prikkels via mijn geslachtsdeel al hoewel ik toch een erectie krijg. In plaats dat mijn geslachtsdeel de eros zone word, schakelt mijn hele lichaam in, vooraal mijn handen in als interceptors die sexuele prikkels oppikt. Daarom heeft het voor mij dan geen nut om sex te bedrijven want mijn geslachtsdeel voelt niks ( hoe raar het ook maar klinkt).

Dat klinkt inderdaad niet aanmoedigend...

CiteerEn bega ik in een soort ervaring waar ik de persoon in een astrale wereld beleefd en niet meer in de aardse wereld.

Wow! Da's euh... vrij heftig.  ;D
Grappig en interessant hoe de persoonlijk ervaren verhoudingen tussen hsp & aseksualiteit zo verschillen.

Citaat van: Sammy op januari 18, 2006, 03:53:37 PM

CiteerEn bega ik in een soort ervaring waar ik de persoon in een astrale wereld beleefd en niet meer in de aardse wereld.

Wow! Da's euh... vrij heftig.  ;D
Grappig en interessant hoe de persoonlijk ervaren verhoudingen tussen hsp & aseksualiteit zo verschillen.

Ja daar ben ik met je mee eens. Soms denk je dat je overeenstemming tegenkomt bij mensen die met hetzelfde ondewerp mee bezig zijn in hun leven. Maar verbazend genoeg ervaart iedereen het toch anders dan een ander. "Zoals de klok thuis tikt, tikt het nergens"

een algemene uitspraak over aseksuelen : 'elke aseksueel beleeft zijn of haar aseksueel zijn anders'  ;D

Citaat van: myra op januari 22, 2006, 09:40:35 PM
een algemene uitspraak over aseksuelen : 'elke aseksueel beleeft zijn of haar aseksueel zijn anders'  ;D

:klap: klopt! Ik ben met je eens!

Eén van de eerste zaken die de psychologe, waar we (ik en zonnekind) in "behandeling" zijn, heeft vastgesteld bij zonnekind is dat ze HSP heeft....
Ik begin dus een flauw vermoeden te krijgen dat we in de goede richting aan het zoeken zijn nbij aseksualiteit...

Ze heeft ook last van eetstoornissen, wat ik ook al ergens gelezen heb hier. Ze heeft geen annorexia of dergelijke maar wanneer er stressperiodes zijn eet ze bijna niet meer. Zo is ze ook 10Kg afgevallen in haar eerste jaar hogere studies. Die zijn er tot op heden niet terug bij gekomen (nu haar laatste jaar).

We hebben nog niet over asexualiteit gesproken met de psychologe, maar ik ga haar (morgen, paasmaandag moet zonnekind er naartoe) kopies uit de P-magazine meegeven, alsook printouts van dit forum. Misschien (hopelijk) kent de psychologe dit en herkend ze dit dan ook bij zonnekind...

Ik zou enerzijds gelukkig zijn dat we na al die tijd hard zoeken eindelijk weten wat er is en waar we staan. Wat ik ga doen dan weet ik echt niet. Ik zit al langer met dat dillema.

Wat denkt de rest hier? Ik heb het nu al 4 jaar "volgehouden" in elke betekenis van het woord. Ik hou van haar zonder twijfel, maar ik voel me vaak slecht in onze relatie bij gebrek aan intieme momenten (en dan bedoel ik alles, van kussen/knuffelen tot seksualiteit). Ik heb misschien steeds volehouden met de hoop dat we er iets op zouden vinden en dat het "opgelost" kon worden. Maar ik denk niet dat er veel op te lossen is wanneer aseksualiteit vastgesteld wordt.

Ik zou niet kunnen leven zonder seksualiteit, en ook niet met het idee dat we dagen in onze agenda moeten zetten waarop zij dan maar een toegeving moet doen (lees: de benen openen) om mij tevree te houden. Ik zou er van rotten, mezelf een aanrander voelen en absoluut NIET kunnen genieten als ik op die mannier seksualiteit moet beleven.... (mijn excuses voor het misschien groffe woordgebruik)

Ik weet echt niet wat ik zou moeten doen. Kies ik A of B? Als ik A kies zou ik me vaak ongelukkig voelen, het gebrek aan intimiteit speelt me meermaals op men humeur. Kies ik voor B zou ik me even verlost voelen maar snel zou ik haar erg hard missen. Ik kan me geen betere partner voorstellen en heb niet echt de moed om iemand anders te zoeken. Waarom zou ik: het kan niet hetzelfde en zo goed zijn. Een beetje zoals je huisdier dat gestorven is. Waarom een ander nemen? Zo trouw lief en geweldig als je eerste huisdier zal geen ander huisdier zijn.

Ik begin hier zelf ook meer en meer dingen te vinden die overeen komen.
Je kan op de site van HSP (http://www.hooggevoelig.nl/) de test doen om te zien of je hsp bent of niet. Je kiest dan links 'test' en dan neem je de gewone HSP test. Als je boven de 14 hebt, ben je een hsp'er. Ik heb 21...
Zoals Viper (Tim) ook al zei, de eetstoornissen zijn mij ook bekend.

Er zijn meer en meer dingen die inderdaad overeenkomen. Ik zou mij ergens moeten beginnen goed voelen dat ik eindelijk weet
wat het is maar ik voel mij eerder serieus slecht. Ik heb zelf altijd de hoop gehad dat ik ooit nog wel normale seksuele relaties zou
hebben. Als ik toegeef dat ik aseksueel ben, lijkt het alsof ik mijn eigen doodvonnis teken. Ik ben ontzettend bang Tim te verliezen
(hij heeft het super moeilijk) en dan zou ik 'weten' dat ik geen seksuele relatie zou kunnen hebben.

Citaat van: Viper op april 16, 2006, 02:19:29 PM
Ik zou niet kunnen leven zonder seksualiteit, en ook niet met het idee dat we dagen in onze agenda moeten zetten waarop zij dan maar een toegeving moet doen (lees: de benen openen) om mij tevree te houden. Ik zou er van rotten, mezelf een aanrander voelen en absoluut NIET kunnen genieten als ik op die mannier seksualiteit moet beleven.... (mijn excuses voor het misschien groffe woordgebruik)

Zoiets kan best mee vallen als je van je partner houdt. Het probleem is: als je het alleen "uit liefde" blijft doen, dan kun je het (als vrouw) op een gegeven moment niet meer aan. Dat is in ieder geval bij mij gebeurd. Maar dan heb je een ander probleem, namelijk dat de (seksuele) man uit liefde geen seks meer heeft. Is dat eerlijk? Ik heb er best moeite mee, dat ik Sjef iets "onthoud". Aan de andere kant zal ik er helemaal kapot aan gaan als we nog doorgingen zoals vroeger. We zitten nu in de fase van acceptatie, je moet er in ieder geval samen uitkomen, denk ik.

Citaat van: Stev op april 16, 2006, 02:48:54 PM
Ik heb er best moeite mee, dat ik Sjef iets "onthoud".

Dit heb ik ook! Ik voel mezelf alle dagen schuldig dat ik dit Tim niet kan geven.
Het probleem is dan ook dat ik het echt NIET kan verdragen dat hij aan mij zit
op een moment dat ik geen zin heb. Ik zou het dus niet kunnen om om de zoveel
tijd even zijn zin te geven, al was het uit liefde.

Je klinkt alsof je toch liever bij haar blijft. Als ik jullie was zou ik niet te snel de deur dichttrekken. Als Zonnekind aseksueel is, is misschien de hoop weg dat het overgaat. Mijn vriend heeft het daar ook moeilijk mee gehad. Maar het geeft ook antwoorden en maakt misschien nieuwe dingen mogelijk. Jullie kunnen altijd nog besluiten uit elkaar te gaan. Volgens mij is het moeilijker om een relatie weer te lijmen.

De post hierboven was voor Viper.
Dat onthouden klinkt ook voor mij erg bekend.
Wat die eetstoornis betreft, volgens mij ging dat over dat aseksuelen wellicht minder gevoelig zijn voor eetstoornissen.

Ik heb hierboven geschreven dat ik absoluut niet tegen mijn zin aangeraakt kan worden.
Er is echter wel 1 moment waarop het altijd lukt. Het is enorm cliché maar na een ruzie heb ik altijd zin. Dit duurt dan ook maar 15 minuten ofzo maar het is er wel bijna altijd.
Zelf denk ik dat dat vooral is omdat ik tijdens de ruzie (die bijna altijd door seksuele spanningen ontstaat) altijd schrik heb Viper kwijt te geraken. Na de ruzie gaat het dan blijkbaar vanzelf om even te tonen dat hij mij echt niet mag "buiten smijten" om het zo cru te stellen.
Hebben jullie dat ook?

Ik heb er wel een andere verklaring voor. Bij mij gaat het dan ook wat makkelijker. Maar ik denk dat het komt doordat je net eerlijk tegen elkaar hebt verteld wat je verwachtingen zijn. Ik weet dan weer precies wat ik aan hem heb. Dus is mijn hoofd leeg. Vaak merk ik op andere momenten dat ik niet precies weet wat er in hem omgaat (op dit gebied) en dus raast er dan een storm door mijn hoofd, die ik er echt niet bij kan gebruiken.

Hé dat kan ook wel. Ik heb dan inderdaad zo het meer ontspannen gevoel, ik hoef niet te piekeren of na te denken. De ruzie is gedaan dus alles zit weer super goed. Ik hoef geen angst meer te hebben dat hij mij gaat verlaten ofzo want dat is net uitgepraat. Het zou inderdaad dus kunnen dat dat de reden is. Viper stelde voor van misschien wat meer ruzie te maken  :rollol:

Het is misschien een goed idee :schater:, hoewel ik niet zeker ben of je relatie daardoor beter wordt.

Citaat van: Zonnekind op april 16, 2006, 03:00:34 PM

Citaat van: Stev op april 16, 2006, 02:48:54 PM
Ik heb er best moeite mee, dat ik Sjef iets "onthoud".

Dit heb ik ook! Ik voel mezelf alle dagen schuldig dat ik dit Tim niet kan geven.
Het probleem is dan ook dat ik het echt NIET kan verdragen dat hij aan mij zit
op een moment dat ik geen zin heb. Ik zou het dus niet kunnen om om de zoveel
tijd even zijn zin te geven, al was het uit liefde.

OK, dat "uit liefde" lukte op laatst ook niet meer. Ik kon het (psychisch?) niet meer verdragen om iets te doen wat ik eigenlijk niet wilde. Nu zit Sjef dus met gebakken peren en ik voel me schuldig. Het roept bij mij de volgende vraag op. Wat kan meer problemen veroorzaken: iets MOETEN doen wat je niet wil of iets NIET MOGEN/KUNNEN doen wat je graag zou willen. Iemand (een psycholoog onder ons misschien) ideeën?

Ik denk dat dit van de personen afhangt die het moeten 'ondergaan'. Probeer misschien ergens een tussenoplossing te vinden. Op momenten dat ik het moeilijk heb, kan ik geen enkele aanraking verdragen. Toch wil ik ook op die momenten Viper helpen. Ik heb er nooit problemen mee om hem af te trekken en soms zelfs te pijpen. Het is voor hem zeker niet zo fijn als wanneer hij mij wel mag aanraken maar het is toch iets... Maar ik kan mij wel voorstellen dat Sjef dit moeilijk vindt om te doen. Misschien dat jij in bepaalde omstandigheden wel wat zin krijgt om iets te doen. Voor mij is het bijvoorbeeld veel makkelijker op een moment dat hij het absoluut niet verwacht. Dan heb ik nog niet de hele tijd zitten piekeren: oh nee, sevves gaat hij verder en ik ga dat weer afslaan. Mijn hoofd is dan nog wat leeg en ik ben dan veel meer ontspannen.
Ik hoop dat het lukt om ergens een tussenoplossing te vinden!

Citaat van: Viper op april 16, 2006, 02:19:29 PM
We hebben nog niet over asexualiteit gesproken met de psychologe, maar ik ga haar (morgen, paasmaandag moet zonnekind er naartoe) kopies uit de P-magazine meegeven, alsook printouts van dit forum. Misschien (hopelijk) kent de psychologe dit en herkend ze dit dan ook bij zonnekind...

Zijn jullie er al geweest en wat vond de psychologe? (of gaan jullie pas vanavond?)

Sevvens om 18u15.... spannend.... ik ben er toch wat nerveus voor :banghead: ???

Ik zou ook nerveus zijn :).

Succes ermee :D.

Jaja, ik ben naar de psycholoog geweest...
Ik heb, misschien voor allemaal, wel goed nieuws gekregen. Misschien dat er sommige van jullie het er niet mee akkoord zijn, maar anderen zullen dit misschien wel geloven.
Ik ben iemand die alles voortdurend onder controle wil hebben. Dit heeft zowel te maken met mijn jeugd als met het HSP zijn. Daardoor kan ik mij nooit eens volledig laten gaan. Natuurlijk heeft dit zijn invloed op seksueel gebied. Ook daar kan ik mij totaal niet laten gaan want ik wil alles onder controle hebben. In periodes waarin ik veel werk voor school heb, ben ik extra gespannen en lukt het mij nog minder dan anders.
De term aseksueel is dus eigenlijk "uitgevonden" voor mensen die door één of andere reden zich niet kunnen laten gaan of die een ander probleempje hebben met seks. Mensen die echt willen, kunnen hier wel uit geraken.
Ik heb al wel ondervonden dat, als we op vakantie gaan, ik na een paar dagen veel meer ontspannen ben en zelfs zin krijg in seks. Dus het zou zeker kunnen! Het enige doel van de psycholoog en van ons (dat was al wel zo maar nu nog meer versterkt) is om hier thuis weg te gaan. Door de spanning bij mij thuis kan ik mezelf niet zijn, ik heb nooit geleerd dat ik ook mag ontspannen en dat ik mij mag laten gaan.
Sjef, misschien is het toch nuttig dat jullie ook eens naar een psychologe gaan. Een seksuologe lijkt mij minder nuttig omdat het probleem vaak ergens anders ligt maar zich alleen seksueel uit.
Ik wil hier niet zeggen dat iedereen er iets aan zou moeten doen en dat jullie allemaal hulp moeten gaan zoeken. Dit is helemaal mijn bedoeling niet!
Ik voel mij nu wel goed omdat ik altijd nog de hoop heb gehad dat ik toch ooit nog eens gewone seks zou kunnen hebben. 100% zeker zijn we nu nog niet, maar de kans is terug serieus vergroot.
Ik zou zeggen, doe allemaal waar je je het beste bij voelt. "Er zijn veel mensen die leven volgens een aseksuele persoon maar weinig mensen zijn echt aseksueel" een citaat van de psychologe.
Er zullen zeker nog verschillende maanden zijn dat het bij mij niet lukt maar ik heb dus ergens wel terug hoop dat het ooit wel terug lukt. Ik ga hier wel zowieso op het forum blijven komen want ik voel mij hier schitterend thuis! Jullie zijn allemaal geweldig en ik kan hier eindelijk eens vrij over praten. Jullie verdienen eens zoveel  :cake: als je aan alle nieuwe leden geeft.  :klap:

Mijn spanning en nervositeit is dus ondertussen weer wat omgeslagen in iets als "geluk en hoop".

Uiteraard nog niet uitbiundig want we zijn er nog niet, en mogelijk zal zonnekind geen vamp worden nu maar misschien gewoon iets meer kunnen verdragen als ik haar gewoon aanraak (bijvoorbeeld op haar buikje). Nu is het enkel haar rug en haar waar ik haar mag liefkozen.

Natuurlijk blijf ik een beetje voorzichtig hoor, ik geloof ook niet dat aseksualiteit niet bestaat of een term is die gebruikt wordt voor mensen die problemen hebben met seksualiteit om bepaalde redenen. Wel geloof ik dat die redenen ergens voor de hand liggend kunnen zijn  (traumatische gebeurtenissen, ...) of dieper weg. Mogelijk kan dat gevonden worden, mogelijk ook niet.

Waar ik wel de link leg is met HSP... vaak komt HSP en aseksualiteit samen voor. Mogelijk is het één een rede van het ander.

Ik ben uiteraard geen psycholoog hé. En ik beweer zeker niet dat aseksualiteit iets is dat men kan "behandelen".

Maar ik heb wel weer hoop op een iets fysiekere relatie tussen ons. Ik was de laatste uren vooral aan het twijfelen geslagen. We zitten al langer in een moeilijke situatie en ik kan zonnekind echt niet loslaten nu gezien haar situatie onderandere thuis (allicht DE oorzaak van veel van haar problemen)

Maar wat denkt de rest? Dit is nu uiteraard maar de mening van één persoon (onze psychologe).
Wel hecht ik veel geloof aan haar raad en besluiten.

Haar profiel schept vertrouwen: +-70 jaar (maar erg jong van geest), heeft zelf HSP en geeft geen mening of besluit als ze niet quasi zeker is.
Bij haar kwamen al de problemen van Lies (zonnekind) boven na enkele bezoeken!

Daarvoor betaalde we bij een andere sexuologe/psychologe die ook relatietherapie gaf het dubbele om nooit een goed gevoel te hebben en na een dik jaar "afgedankt te worden onder het motto "je zal niet aangetrokken zijn tot tim en ik zou niet doorgaan, anders gaan jullie vroeg of laat uit elkaar en mogelijk pas na julliegetrouwd zijn etc..."

Maar goed. Ik kijk uit naar jullie bemerkingen en kennis. Ik ben zeker geen specialist ter zake, maar waar hoop is....  ;)

Hey Zonnekind en Viper,

Dat is een mooi bericht voor jullie.
Aan de andere kant had je nu wel de rust gevonden om vanuit door te gaan tewijl door dit bericht alles weer?? open ligt.

Citaat van: Zonnekind op april 17, 2006, 08:22:18 PM
Sjef, misschien is het toch nuttig dat jullie ook eens naar een psychologe gaan. Een seksuologe lijkt mij minder nuttig omdat het probleem vaak ergens anders ligt maar zich alleen seksueel uit.

Ik zal je ons beerputje besparen. Natuurlijk is het niet alleen sexueel. Stev schreef al dat ze naar de integraal massage ging en we hopen ook dat er van alles los komt. Maar sex is weer iets anders (Stev doe je handen even voor je ogen  ;)) stiekem hoop ik er toch wel op maar eigenlijk tegen beter weten in.

Ik wens je alle goeds in je zoektocht met de nieuwe shrink en hoop voor jullie dat dit forum voor jullie ooit overbodig wordt  ;D

Citaat van: Zonnekind op april 17, 2006, 03:02:25 PM
Voor mij is het bijvoorbeeld veel makkelijker op een moment dat hij het absoluut niet verwacht. Dan heb ik nog niet de hele tijd zitten piekeren: oh nee, sevves gaat hij verder en ik ga dat weer afslaan. Mijn hoofd is dan nog wat leeg en ik ben dan veel meer ontspannen.

Ja, dat herken ik ook weer.  ;D

Viper en Zonnekind: fantastisch ;D

Wat fijn dat het allemaal zo goed is gegaan voor jullie ^_^. Ik hoop dat alles lekker goed blijft gaan  :klap:

(Was te snel met mijn vorige reactie, had weer een deel niet gelezen, wat er achteraan kwam.)

Voor jullie vind ik dit geweldig. En ik vind de redenatie van de psycholoog erg geloofwaardig. Hopelijk werkt het voor jullie.
Voor mezelf herken ik dit niet, maar dat is ook niet belangrijk. Veel succes voor jullie beiden! En gewoon hier blijven komen.

Citaat van: Zonnekind op april 17, 2006, 08:22:18 PM
Ik ben iemand die alles voortdurend onder controle wil hebben. Dit heeft zowel te maken met mijn jeugd als met het HSP zijn. Daardoor kan ik mij nooit eens volledig laten gaan. Natuurlijk heeft dit zijn invloed op seksueel gebied. Ook daar kan ik mij totaal niet laten gaan want ik wil alles onder controle hebben.

Alsof je over mij praat. Dit heeft ook onze seksuoloog inmiddels vastgesteld. Maar ik ben niet HSP.

Citaat van: Zonnekind op april 17, 2006, 08:22:18 PM
De term aseksueel is dus eigenlijk "uitgevonden" voor mensen die door één of andere reden zich niet kunnen laten gaan of die een ander probleempje hebben met seks. Mensen die echt willen, kunnen hier wel uit geraken.

Dus de psychologe wist wel waar je het over had? Een beetje simpel uitgelegd zo, vind ik. Ik zou denken dat je wel eerst iets moet voelen of opgevonden raken om je te kunnen laten gaan? Zelfs dat werkt bij mij niet eens  :78: (en heeft nooit echt gewerkt) In mijn geval zou de leeftijd inmiddels  ook een rol spelen ;D

Bedankt voor alle reacties, erg blij dat jullie zo positief zijn!

MAAR we zijn er lang nog niet en uiteraard is het een idee, nog geen feit hé.

Momenteel blijft het nog bij aseksueel en dat zal nog eventjes zo zijn. Mogelijk ook gewoon zo blijven, who knows hé.

MAAR zoals gezegd ook: et zou iets beter kunnen gaan, de gradatie waarin het zou beteren is niet in te schatten.
Dus wat mij betreft zijn jullie nog steeds niet van ons af  ;)

En wanneer wij positieve evaluaties doormaken kan het misschien iets betekenen voor anderen hier. Dus ik ben zeker zinnes hier even te blijven.

Citaat van: Viper op april 17, 2006, 10:08:56 PM
Dus wat mij betreft zijn jullie nog steeds niet van ons af  ;)

:klap:

Citaat van: Viper op april 17, 2006, 10:08:56 PM
En wanneer wij positieve evaluaties doormaken kan het misschien iets betekenen voor anderen hier.

Dat denk ik ook.

Citaat van: Ereinion op april 17, 2006, 09:51:21 PM
(Veel succes voor jullie beiden! En gewoon hier blijven komen.

Ik blijf zeker komen!  ;D Ik voel mij hier te goed om hier niet meer te komen. En het is niet omdat het misschien ooit betert dat het ineens geweldig gaat zijn. Ik zal hier altijd wel terug wat 'rust' vinden bij mensen die mij begrijpen.

Citaat van: Stev op april 17, 2006, 09:55:43 PM
Dus de psychologe wist wel waar je het over had? Een beetje simpel uitgelegd zo, vind ik. Ik zou denken dat je wel eerst iets moet voelen of opgevonden raken om je te kunnen laten gaan? Zelfs dat werkt bij mij niet eens  :78: (en heeft nooit echt gewerkt) In mijn geval zou de leeftijd inmiddels ook een rol spelen ;D

De psychologe heeft het iets ingewikkelder uitgelegd maar die woorden kan ik niet onthouden!  :schater:
Ik kan mij wel opgewonden voelen op sommige momenten maar daardoor heb ik nog geen behoefte aan seks. Psychologisch houdt mijn koppeke dat tegen omdat je je volledig moet durven laten gaan om echt te genieten van seks.

Ik heb er vandaag ook eens met een vriendin van mijn klas over gesproken en zij kon zich er ook volledig in herkennen. Ze was al op dit forum geweest maar wist niet zo goed waar ze ergens moest beginnen  ::) Het was verrassend maar wel heel leuk om iemand tegen te komen zo dicht bij die hetzelfde voorheeft! Binnenkort dus misschien nog een nieuw lid  ;)

Voor de rest ben ik nog altijd zo enthousiast en vol hoop. We gaan met z'n allen op zoek naar wat ons tegenhoudt en we komen er wel!  :klap: Ik voel het (en ik ben een beetje een waarzegster  ;))  8)

Heel mooi voor jullie, en heel veel succes!!! :klap:
Ook al zou ik er iets aan kunnen doen, ik heb geen behoefte om wel behoefte aan seks te hebben, ik ben a-anti-aseksueel :P (en dat dan naast hetero-a, bekrompen pan-a en scalarlibidoïst ;) )

Dit forum heeft je woordenschat wel flink uitgebreid hè Magus?
Ik ben erg blij voor jullie Zonnekind en Viper  :klap: en hoewel ik denk dat de woorden van de psycholoog niet op iedereen hier betrekking zullen hebben, denk ik dat er toch voor sommigen wel waarheid inzit en vind ik het natuurlijk fantastisch dat jullie er echt wat aan hebben  :wave:

Citaat van: Zonnekind op april 18, 2006, 07:54:16 PM
Ze was al op dit forum geweest maar wist niet zo goed waar ze ergens moest beginnen  ::)

Bij registreren en daarna 'stel je even voor'  ;)

Citaat van: Jovi_Hobbes op april 18, 2006, 08:34:45 PM
Ik ben erg blij voor jullie Zonnekind en Viper  :klap: en hoewel ik denk dat de woorden van de psycholoog niet op iedereen hier betrekking zullen hebben, denk ik dat er toch voor sommigen wel waarheid inzit en vind ik het natuurlijk fantastisch dat jullie er echt wat aan hebben  :wave:

De psycholoog zei: Er zijn veel mensen die leven als een aseksueel maar er zijn er weinigen die het echt zijn.

Dus het kan idd wel kloppen dat het niet van toepassing is op iedereen!

Citaat van: Jovi_Hobbes op april 18, 2006, 08:34:45 PM
Dit forum heeft je woordenschat wel flink uitgebreid hè Magus?

;D Best wel!

Citaat van: ThirdMagus op april 18, 2006, 08:14:01 PM
Ook al zou ik er iets aan kunnen doen, ik heb geen behoefte om wel behoefte aan seks te hebben

Juist, dat is dus mijn probleem, denk ik.
Dank je, Magus dat je het voor mij verwoordt hebt  :wave:

Vind je het niet erg om tegen je vriend te zeggen dat je eigenlijk geen zin hebt om er iets aan te doen?
Ik zou mij schuldig voelen omdat hij zoveel voor mij doet...

Ach, in een relatie moet iedereen wat doen voor de ander wat ie zelf niet echt behoefte aan heeft, of het nou op familiebezoek gaan, aan de lijn gaan, niet meer boeren aan tafel, of neuken is, tis allemaal hetzelfde idee.

 :schater:

Komt wel heel 'boers' over  :)

Wil je er over praten, Magus? :wave:

Je hebt gelijk, Zonnekind, zo ben ik ook weer niet. Dat is juist het probleem. Alleen moet ik er op dit moment niet aan denken dat ik daar iets aan zou moeten gaan doen. Ik probeer dan op andere gebieden "iets voor hem te betekenen" We zijn getrouwd trouwens (niet dat het uitmaakt  ;)), hebben twee kinderen dus de kans krijg ik wel :)

Dat was dan nou net weer niet op mij persoonlijk van toepassing... Ik ben toch best wel beschaafd, al zeg ik het zelf. :)

Thirdmagus, wat bedoel je eigenlijk met Scalar? ik zou mijn woordenschat ook wat willen uitbreiden :)

Als ik me niet vergis bedoelt ThirdMagus met een scalar simpelweg een getal (in tegenstelling tot bv een vector die een richting heeft en zo). *informatie afkomstig van http://asexuality.org/du/index.php?topic=241.0*

Helemaal correct!
Scalars hebben alleen een grootte, vectoren hebben ook een richting.
Voorbeelden scalar: massa, volume, aantal.
Voorbeelden vector: snelheid, afstand, kracht.
Zo kan je zeggen "Ik loop met 5 km/u naar links", maar niet "Ik weeg 70kg naar links."

Maar wel: ik weeg links 70 kilo, als je er in totaal 140 weegt  ;D

 ;D

Ooh! nou, er werd flink gereageerd hier!

Hmfs,,,Zonnekind, je psycholoog had kunne vaststellen dat je HSP ben? Gaaf! Wat heeft hij/zij jou geadviseerd enzo?

Ik ben benieuwd of ik via mijn huisarts ook als HSP 'bestempeld" kan worden. En wat voor maatregelen er genomen word. Misschien iets dat ik recht heb op rustdagen of zo. Soms word ik zo hevig overgeprikkeld dat ik mijn kamer niet kan verlaten, en moet ik maar niks doen en maar in bed liggen. En kan ik niks voor school doen.

Pff............

Citaat van: Zonnekind op april 16, 2006, 02:41:34 PM
Je kan op de site van HSP (http://www.hooggevoelig.nl/) de test doen om te zien of je hsp bent of niet. Je kiest dan links 'test' en dan neem je de gewone HSP test. Als je boven de 14 hebt, ben je een hsp'er.

O-lantos-o, je kan hier eerst eens even de test doen, dan ben je zeker dat je HSP bent :) De psycholoog heeft mij aangeraden er een boek over te lezen. Ik heb dit boek gelezen:
Auteur: Elaine N. Aron
Titel: Hoog sensitieve personen. Hoe blijf je overeind als de wereld je overweldigt?
Het is een schitterend boek. Het kan zowel door sensitieve mensen als door niet-sensitieve mensen gelezen worden. Zij kunnen dan 'leren' hoe ze met HSP'ers moeten omgaan. Ik heb er ontzettend veel uit geleerd. Je leert er bijvoorbeeld in hoe je je volledig kan afsluiten van alle prikkels rondom jou. Op die manier zou je zo geen last meer hebben overprikkeld te raken :D Dus, zeker een aanrader!

Hey Zonne,

Oh, ik wist al lang dat ik HSP was. Het was echt super om te lezen dat Myra dit onderwerp had geplaatst. Ik zat ook te denken als HSP een verklaring is voor aseksualiteit. Maar ik meen dat het toch niet perce zo is. Want ik ken HSP?ers die vinden dat hun HSP hun seksleven een meer diepgaand belevenis wereld geeft. En dat kan ik me ook voorstellen.

Ja ik heb die boek laatst gelezen. Die vond ik zeer interessant. Maar het was voor mij meer een informatieve boek om een wetenschappelijk ondersteunende informatie te krijgen voor mijn HSP.
Ik heb ook andere boeken gelezen zoals:
Hooggevoeligheid als levenskunst ? Marian van den Beuken
Hoogsensitiviteit als kracht ? Carolina Bont.

Maar al de oefeningen die ze geven helpen mij niet om VOLEDIG af te sluiten, helaas. Ik probeer nog steeds die ?off? switch te vinden voor mijn HSP.

Ik had nog nooit van hsp gehoord tot als ik naar de psycholoog ging. Het boek heeft mij wel genoeg geholpen denk ik. Ik heb nu de basis en kan de rest zelf uitbouwen. Ik voel me daardoor ook wel sterker omdat ik zelf dingen ontdek en dat heeft dan weer een positieve invloed op mijn zelfbeeld :klap:
Ik had (heb soms nog) veel last als ik in het station kwam (in Leuven heb je een brede gang en een smallere gang, ik moest steeds door de smallere gang) Ik vond de gang sowieso al akelig, je voelt er letterlijk dat je onder de grond zit. Als er dan plots een trein gestopt was en alle mensen donderden daar de trap af... brr, verschrikkelijk. Je staat dan tussen die hele hoop mensen die totaal geen oog voor je hebben, die je zouden omver lopen als je in hun weg komt te staan, die je vies bekijken,... Ik kroop altijd weg en liep dan echt bijna tegen de muur. Toen ik in het boek las dat je je voelt zoals je je gedraagt, heb ik dit meteen uitgetest. De eerstvolgende keer dat dit gebeurde, rechtte ik mijn rug, mijn schouders naar achter, kop naar boven en een brede glimlach op mijn gezicht. Ik gedroeg mij alsof ik heel zelfzeker was maar ik voelde mij ook zo. De eerste 10 seconden voelde het vreemd aan, maar al snel voelde ik me zo goed, dat ik er niet meer over nadacht. Dit is echt één van de belangrijkste dingen die ik hier geleerd heb. Wanneer ik me zo gedraag en zo voel, wordt er ook automatisch een soort muur rond mij gebouwd die mij afschermt voor alle prikkels. Ik hoop dat jij op de één of andere manier toch ook zoiets vindt...

Ik herken ook wat je hier schrijft Zonnekind. Ik vind een menigte mensen die langs mij heen schiet ook zeer overprikkelend. Heb de laatste dagen enorm last gehad van de combinatie drukte en warmte. Soms krijg ik er echt zo'n gevoel van de-realisatie van. Herkent iemand van de hsp's dat? Zo een gevoel te hebben er niet te zijn, maar alles meer te beleven als in een film, alsof je je een beetje loskoppelt van de realiteit omdat die te overprikkelend is. Ik denk dat ik dat zo'n beetje als bescherming gebruik, om afstand te nemen van de overprikkeling, maar ik weet niet of dat een goeie manier is. Het is dan precies of je een beetje slaapwandelt, eigenlijk minder deelneemt aan je omgeving.

Als ik dit teruglees, klinkt het wel raar vind ik :-\

Ik denk persoonlijk dat mijn hele persoonlijkheid wel bepaald wordt door mijn hsp zijn : mijn aseksueel zijn, mijn empathie voor anderen, mijn gevoeligheid voor kleine veranderingen in de omgeving en voor stemmingen. Hsp's hebben ook een gevoelige huid vaak. Ik heb zelf een hele droge schilferige huid en eczema. Die neemt toe als ik overprikkeld raak

Citaat van: myra op juli 07, 2006, 01:36:17 PM
Als ik dit teruglees, klinkt het wel raar vind ik :-\

Nee hoor Myra, niets is raar!

Ik ken het gevoel dat jij beschrijft niet echt. Ik heb wel dat ik mij soms bewust afsluit van de buitenwerled, maar dat lukt nooit voor langere periodes.

Citaat van: myra op juli 07, 2006, 01:36:17 PM
Soms krijg ik er echt zo'n gevoel van de-realisatie van. Herkent iemand van de hsp's dat? Zo een gevoel te hebben er niet te zijn, maar alles meer te beleven als in een film, alsof je je een beetje loskoppelt van de realiteit omdat die te overprikkelend is.

Ik weet niet dat het aan overprikkelende realiteit ligt, maar het gevoel lijkt me herkenbaar.

Ik vind het ook niet raar Myra.
En, Zonnekind, wat jij opschrijft is echt geweldig  :klap: ik denk dat dat heel veel mensen kan helpen.

Citaat van: myra op juli 07, 2006, 01:36:17 PM
Zo een gevoel te hebben er niet te zijn, maar alles meer te beleven als in een film, alsof je je een beetje loskoppelt van de realiteit omdat die te overprikkelend is. Ik denk dat ik dat zo'n beetje als bescherming gebruik, om afstand te nemen van de overprikkeling, maar ik weet niet of dat een goeie manier is. Het is dan precies of je een beetje slaapwandelt, eigenlijk minder deelneemt aan je omgeving.

Dit herken ik wel ja! Is het een kenmerk van HSP? Ik heb het vaak als ik niet zo lekker in m'n vel zit. T is geen fijn gevoel!  :(

nee ik denk niet dat het een kenmerk van hsp is... Geen idee eigenlijk. Ik had het als kind al. Dan zei ik tegen mijn ouders : ik heb weer het gevoel dat ik er niet ben. Wat ze heel raar vonden  ;D

Ik kan me voorstellen dat je daar als ouders wel raar van opkijkt als een kind dat zegt. Hopelijk gingen ze er verder goed mee om...

Citaat van: Sismo op juli 08, 2006, 01:49:19 AM
Dit herken ik wel ja! Is het een kenmerk van HSP? Ik heb het vaak als ik niet zo lekker in m'n vel zit. T is geen fijn gevoel!  :(

Als ik niet lekker in mijn vel zit heb ik juist het gevoel dat ik er niet wil zijn. Onzichtbaar kan worden voor de omgeving en alle dagelijkse beslommeringen even stop kan zetten. Voor mij klinkt het bijna aantrekkelijk om te voelen alsof je er niet bent, maar ik snap heel goed dat het helemaal niet leuk is als je je echt zo voelt  :-\

Ik voel me dan een beetje  "sociaal gehandicapt" ofzo... :(

Zo voel ik me ook wel eens! Maar ik denk dat jij het op een andere manier bedoelt dan ik. Ik vind mezelf soms wat soiaal gestoord omdat het voor mij soms erg moeilijk is om contact te leggen met onbekenden of lange tijd sociaal om te gaan met een groep mensen, die dan meestal wel bekenden zijn. Dat kost me soms zoveel moeite en energie.

Dat klinkt toch wel een beetje zoals ik het ook ervaar. Gelukkig niet altijd, maar ik ben nooit goed in groepen geweest, dan kan ineens mijn zin in contact maken over zijn en het voelt dan idd als teveel, geen energie voor. Ik vermoed dat het bij mij voortkomt uit het feit dat iedereen me eigenlijk wel heel aardig moet vinden...

Waarschijnlijk zijn we onbewust toch te veel bezig met zijn zoals we denken dat anderen vinden dat we moeten zijn en dat kost dan al die energie. Erg vervelend.
Bij vrienden en directe familie heb ik hier eigenlijk nooit last van, omdat ik vaak wel weet wanneer ik even tot mezelf moet komen en ik dat dan ook gewoon doe en gewoon kan zeggen. Maar tijdens uitjes met collega's en vroeger van die schoolkampen enzo, kan dat niet en wordt het van kwaad tot erger

Ja, precies, bij een aantal vrienden kan ik gewoon mezelf zijn en heb ik dat nooit. Wat maken we het onszelf soms moeilijk hè  :-\

Ik heb een test gedaan en ik ben iig niet hsp (of een klein beetje gevoelig voor dat soort dingen) maar dat wist ik eigenlijk al, volgens mij heeft het er toch wel iets mee te maken hoor, als je kijkt naar hoeveel mensen hier hsp zijn. het lijkt me trouwens wel moeilijk om mee te leven

Ik heb vaak ook de gedachte bij nieuwe mensen: waren we al maar een paar maand verder, dan kon ik mezelf heel goed zijn en dan zou ik er ook (vrij) zeker van zijn dat ze wel met mij overweg zouden kunnen en dat ze zien hoe ik eigenlijk echt ben. Bij nieuwe mensen zit ik ook voortdurend te denken hoe ik mij moet gedragen en probeer ik geen vreemde dingen te zeggen enzo.

Ik vind HSP niet moeilijk om mee te leven eens je goed weet wat het is en hoe je er moet mee omgaan.

Doe maar net of je ons al goed kent dan de 22e!

Hé ja, geld dat eigenlijk ook dat je ons via dit forum kent, Zonnekind? Of zie je op tegen de 22ste om de redenen die je noemt?

Een beetje wel, achter het scherm ben ik veilig en kan ik zeggen wat ik wil zonder dat jullie op mijn lichaamstaal letten. En met zoveel HSP'ers gaat het zeker opvallen hoe onzeker ik misschien ga zijn.
Ik zie vooral op tegen de 22e voor mijn auto-vrees. Ik heb echt voortdurend bijna paniekaanvallen in de auto en zeker op de autostrade... :78:

Zonnekind, hsp zijn in t algemeen heel begripvol en accepterend voor onzekerheid en zenuwachtigheid hoor.  Ik denk dat je je in een gezelschap hsp niet veel zorgen moeten maken. Jezelf zijn is gewoon het beste!

Ik zal het proberen :D

Het wordt dus een geweldige opgave om met ons samen te zijn. Maar doordat je het toch gaat doen, kun je voor mij nu al niet meer stuk, hoe je je ook gaat gedragen de 22ste  :wave:

 :-[

Nergens voor schamen! Ik vind het ook nogal spannend, dus je bent in ieder geval niet de enige!

Ik denkn dat we het allemaal wel een beetje spannend vinden, maar van wat ik hier op het forum allemaal heb gelezen zit er niemand tussen die ik niet zal mogen. Overigens vind ik het erg tof dat je toch komt Zonnekind, ondanks alles! En wees vooral niet bezorgd dat je niet geaccepteerd zult worden hoor, zoals ik al zei zijn we met alleen maar aardige mensen en je hebt alle recht om te zijn wie je bent.

Lieve reacties allemaal...
Nu de auto-angst nog overwinnen :(

ik heb geluk, ik ken al 1 heel iemand!! ik kan je verzekeren, ook al ziet lantos er eng uit, hij doet geen vlieg kwaad  :P *to lantos*

 ;D En Chibi is ook te vertrouwen, heb ik uit heel betrouwbare bron  ;)

 ;) Ik ben ook hoog sensitief. Ik ben er in de loop der jaren achter gekomen.Naarmate ik de hoge sensitiviteit beter voelde en mezelf er beter op kon afstemmen, kwam ik beter in mijn lijf en mijn gevoel te zitten.
Ik doe veel yoga en meditatie. Aan de ene kant helpt dat om dichter bij mezelf te komen, en van binnen stabieler te worden. Aan de andere kant versterkt het ook mijn sensitiviteit. Ik kan van de energie van iemand helemaal moe, draaierig of misselijk worden. Of mezelf erg onveilig voelen. Ik sta in die zin erg open, en kan mezelf niet goed afsluiten. Ik wil dat eigelijk ook niet, want het voelt veel plezieriger om in verbinding te staan met de mensen in mijn omgeving. Vooral natuurlijk wanneer ik hen goed ken en vertrouw, en me veilig bij hen voel.
Ik merk snel de emoties en de emotionele energie van een ander. Ik heb ervaren dat ik de energie in een grote cirkel door mijn lichaam en dat van mijn toenmalige vriendin voelde stromen. Dat voelde heel goed. In feite ervaar ik die energieën sterker en als veel plezieriger dan sexueel gedoe ( het is wel een beetje expliciet, maar ik bedoel dan vooral genitaal gedoe, of tongzoenen bij voorbeeld). :-*

Citaat van: Zonnekind op juli 11, 2006, 08:58:33 PM
Nu de auto-angst nog overwinnen :(

Daar kunnen we je helaas niet mee helpen  :(

Citaat van: littlefanny op juli 13, 2006, 12:02:53 PM
ik heb geluk, ik ken al 1 heel iemand!! ik kan je verzekeren, ook al ziet lantos er eng uit, hij doet geen vlieg kwaad :P *to lantos*

Oké, da's goed nieuws voor de vliegen! Maar ehm hoe zit dat met onschuldige aseksuelen, doet hij die ook niet kwaad  ;D

Citaat van: peter1963 op juli 13, 2006, 04:07:39 PM
Ik merk snel de emoties en de emotionele energie van een ander. Ik heb ervaren dat ik de energie in een grote cirkel door mijn lichaam en dat van mijn toenmalige vriendin voelde stromen.

Dat is nog eens letterlijk een band met iemand hebben. Lijkt me een heel speciaal gevoel!

Citaat van: littlefanny op juli 13, 2006, 12:02:53 PM
ik heb geluk, ik ken al 1 heel iemand!! ik kan je verzekeren, ook al ziet lantos er eng uit, hij doet geen vlieg kwaad  :P *to lantos*

:-[ ::) ... das niet waar! Ik ben eng! Ik ben gevaarlijk!!  >:D hahahahah  ::) ::) ::) ::) ::)

Citaat van: peter1963 op juli 13, 2006, 04:07:39 PM
In feite ervaar ik die energieën sterker en als veel plezieriger dan sexueel gedoe ( het is wel een beetje expliciet, maar ik bedoel dan vooral genitaal gedoe, of tongzoenen bij voorbeeld). :-*

Heel goed uitgelegd, zo ervaar ik het ook! Het voelen van iemands energie is veel sterker en plezierug dan de sexuele opwinding gedoe.

Wij moesten van de eerste seksuoloog een oefening doen om elkaars energie te voelen. Iemand gaat liggen, naakt of toch met enkele kleren uit, en de andere maakt daar bewegingen op mijn zijn vingertoppen. Voor mij deed dit niets, ik kon mij daar echt niet bij ontspannen omdat ik mij niet goed voelde bij die oefening en Viper werd er veel te opgewonden van. Maar als je dan iemand vindt die wel zo van die energie kan genieten, zal dit wel een toffe oefening zijn...!

Citaat van: myra op januari 08, 2006, 08:24:17 PM
Eerst eens zeggen dat dit een theorie is die op mij van toepassing is, maar die niet noodzakelijk voor alle aseksuelen geldt.

Persoonlijk ben ik een hsp of hoog sensitieve persoon. Hoog sensitief zijn betekent dat je heel gevoelig bent voor prikkels uit de omgeving : voor geuren, lawaai, licht, maar ook voor de emoties en stemmingen van anderen. Hsp's analyseren veel, denken veel na, en gaan diep op alles in. Een nadeel is dat ze gemakkelijk overprikkeld en overweldigd geraken.

Ik denk dat mijn hoog sensitief zijn aan de basis ligt van mijn aseksueel zijn. Ik vind seks en op zulke intieme plaatsen aangeraakt te worden veel te overweldigend en daardoor niet dragelijk. Het is gewoon te moeilijk voor mij om het te verdragen, omdat de sensaties zo intens zijn dat ze pijnlijk worden. Teveel intimiteit is voor mij overstimulatie en daarom ontvlucht ik dat.

Ik weet niet of iemand zich hier in kan herkennen? Of hebben jullie eventueel een andere 'verklaring' voor je aseksueel zijn. Het zou leuk zijn om hierover eens opinies te horen. :wave:

Ik ben ook erge HSP'er, heb daar in het verleden vooral heel veel last van ondervonden,kan me nu al wat beter afslutien. gelukkig! want ik zat dicht tegen een burnout aan
maar het heeft voo rmij niks met mijn aseksualiteit te maken,dat weet ik zeker

Met de uitleg hier gegeven ben ik ook HSP'er, maar eigenlijk heb ik er zelf nog nooit zo over nagedacht en een 'labeltje' aan gehangen, voelt raar, maar wel goed, weer iets geleerd vandaag  ;D

Ik heb altijd gelijk door in mijn omgeving wie er goed in zijn vel zit, wie het faked, of iemand ergens mee zit, ligt een beetje van de situatie af of ik het overneem van de persoon, ik probeer mezelf altijd een beetje af te sluiten van negatieve ernergiestromen.
Ik ben altijd ziek de eerste 2 dagen van mijn vakantie (verandering van omgeving), gevoelig voor bepaalde geluiden (ik heb echt een bloedhekel aan alles wat vliegt en zoemt, al is het aan de andere kant van de tuin), geuren, en eigenlijk alles wat Myra in haar openingspost heeft geschreven.

maar, op 1 of andere manier mis ik die overgevoeligheid bij aanraking, ik kan echt 100% niet tegen kietelen, maar andere aanrakingen schrik ik niet echt van zoals je bij andere mensen wel eens ziet, die echt 2 meter de lucht in schieten als je een hand op hun schouder legt.
Vandaar dat ik het in mijn case niet echt als oorzaak zie van mijn asexueel zijnde.

Ik moest trouwens wel heel erg lachen om iemand die 2 pagina's terug schreef dat hij/zij zomaar uit de realiteit stapte in een film leefde, dat was zo herkenbaar, prachtig.
Ik heb dat vaak als ik zelf film aan het kijken ben, dan stap ik uit mijn lichaam ofzo, en dan zie ik mezelf op de bank zitten film te kijken, heel raar.
Ik heb ook wel eens als ik in bed lig, dat ik het gevoel heb alsof mijn kamer 180 graden gedraaid is, en als je dan je ogen open doet je zoiets hebt van, Oh... dat was dus niet zo, en ik me zelfs wel eens misselijk voel dan.

Maar hebben de andere HSP'ers ook wel dat je i.p.v negatieve ook heel snel posiftieve energie overneemt als je in ruimte voor positievelingen bent en je eigenlijk zelf een beetje sjagerijnig bent?

Ik kan heel snel negatieve gevoelens overnemen maar ik kan mij er ondertussen ook wel volledig voor afsluiten. De positieve gevoelens vind ik veel moeilijker om op te nemen. Ik denk dat je daar voor open moet staan en dat lukt mij precies nog niet zo goed. Als ik mij slecht voel, dan heb ik geen zin om "energie te steken in het opnemen van positieve gevoelens". :-[

Hoogsensitiviteit maakt zeker deel uit van mijn persoon. Maar niet steeds negatief. Qua NIET sexuele aanrakingen ben ik juist weer hyper-sensueel in de raak-me-AUB-aan, zin. Ik wil eindeloos geknuffeld worden, maar raak mijn genitalien niet aan... (Ik wil ook opgetild worden, bvb)

Citaat van: Willem op november 28, 2006, 09:11:14 PM
Hoogsensitiviteit maakt zeker deel uit van mijn persoon. Maar niet steeds negatief. Qua NIET sexuele aanrakingen ben ik juist weer hyper-sensueel in de raak-me-AUB-aan, zin. Ik wil eindeloos geknuffeld worden, maar raak mijn genitalien niet aan... (Ik wil ook opgetild worden, bvb)

heb je als je kind was veel affectie gekregen of juist niet? zocht je die en kreeg je die niet?

Ik denk wel dat ik wel affectiviteit heb gekregen als kind, maar niet overdreven. Een overweldigende knuffel of zo, kan ik me niet herinneren. Heel veel (soms overdreven) zorgen wel. Sinterklaasherinneringen die echt creatief-plezant waren etc etc. Maar mijn eigen hunker naar intens knuffelen ziet er erg ON-Belgisch uit. Ik merk dat hier vrijwel nergens. Tussen vormelijke beleefdheid en sex gaapt blijkbaar een kloof die door niets consistents wordt opgevuld. Mijn eerlijk maar gulzig groot verlangen naar opgetild en gedragen worden is wellicht een heel stuk zeldzamer dan een hunker naar knuffelen, maar er is qua gevoelswereld niet echt een verschil tussen beiden.

Knuffelen wordt in onze Vlaamse of Nederlandse maatschappij idd snel gekoppeld aan een seksuele handeling, als voorspel of als onderdeel van het vrijen. Je ziet zelden vrienden die elkaar knuffelen, hoewel dit toch een ultiem teken van vriendschap kan zijn.

Helaas krijgen veel aseksuelen daardoor ook een angst voor of een afkeer van knuffelen, vanuit de vrees dat 'er wel meer zal volgen' en dat ze iemand seksueel zullen opwinden als ze hem of haar knuffelen.

Citaat van: Willem op november 29, 2006, 09:26:30 AM
Ik denk wel dat ik wel affectiviteit heb gekregen als kind, maar niet overdreven. Een overweldigende knuffel of zo, kan ik me niet herinneren. Heel veel (soms overdreven) zorgen wel. Sinterklaasherinneringen die echt creatief-plezant waren etc etc. Maar mijn eigen hunker naar intens knuffelen ziet er erg ON-Belgisch uit. Ik merk dat hier vrijwel nergens. Tussen vormelijke beleefdheid en sex gaapt blijkbaar een kloof die door niets consistents wordt opgevuld. Mijn eerlijk maar gulzig groot verlangen naar opgetild en gedragen worden is wellicht een heel stuk zeldzamer dan een hunker naar knuffelen, maar er is qua gevoelswereld niet echt een verschil tussen beiden.

hmm nouja ik wou het even vragen:) omdat we in het school het hebben over dat soort zaken,en dat die hunkering vaak ontstaat door gebrek eraan in de kindertijd, of net het overdreven gekregen hebben ervan.
Zelf wil ik geen seks, en ook geen kus, geen aanrakingen,niks eig :P

Vroeger, (leeftijd 18-25 jaar) hadden wij binnen onze vriendenkring ook zo een "knuffel"-cultuur. Door de instroom van "Partners" is dit stukgelopen, vele mensen kunnen dit idd niet verdragen. Ikzelf heb voor Elke ook een aantal zaken moeten afleren, niet omdat ze het verbood, maar omdat ik voelde dat ze dat niet ok vond. Soms loopt dit nog wel is mis en kan ik een oude vriendin onbezonnen in de armen vliegen. ( De kop van hunne man moet ge dan is zien   :klap:  :klap:  :klap: ). Mijn ervaring daarin is echter wel dat intensief knuffelen idd vreselijk snel de verwachting naar seks oproept... ook bij anderen dan je eigen partner...

Allé nu Thiotric, op dat vlak heb ik toch nooit moeilijk gedaan (wel op andere  ;D)

Je deed idd  niet moeilijk, maar 'tstond in drukletters op je voorhoofd: "Zit zo ni aan Veke viezerik !"  :schater:

Zo maak je als forumbezoeker nog eens wat mee !  :schater: :schater:

Ik herken dit ook wel. In onze mooie Ardennen (waar ik grotendeels ben opgegroeid) is die knuffelcultuur er nog wel helemaal. Het is daar heel logisch dat zelfs mannen elkaar vastpakken of elkaar kussen bij felicitaties ofzo. Als er hier gelukkig nieuwjaar gewenst wordt, worden de vrouwen gekust en de mannen krijgen van ver een hand. Viper doet vaak alsof hij die mannen ook 3 kussen wil geven en die trekken dan weg alsof ze besmet gaan raken met één of ander dodelijk virus. Dit voelt bij mij nog altijd vreemd aan. Ik kan genieten van een goeie knuffel maar die heeft bij mij ook geen betekenis. Maar blijkbaar ben ik hierin wel wat egoïstisch. Als het aan mij ligt, pak ik al onze vrienden en vriendinnen geregeld eens goed vast. Maar als Viper nog maar heel even een vriendin vastpakt, wordt ik al ongelooflijk jaloers. Misschien heeft die ook wel met de seksuele problemen te maken (de angst dat hij mij gaat bedriegen wordt er groter door).

Ik ervaar seksuele vrouwen ook wel als bedreigend, want misschien zijn zij wel net zo leuk als ik, maar hebben ze het seksuele ook nog voor op mij.  :-\

Ja dat heb ik ook. Stom eigenlijk maar ik denk wel dat dat logisch is in onze situatie.

Het klinkt heel bekend.. die angst of onzekerheid gaat ook vaak door mij heen.. :-\

Citaat van: Ereinion op januari 04, 2007, 07:19:03 PM
Ik ervaar seksuele vrouwen ook wel als bedreigend, want misschien zijn zij wel net zo leuk als ik, maar hebben ze het seksuele ook nog voor op mij.  :-\

Dit heb ik nooit gehad (vroeger) maar sinds ongeveer een jaar dus wel. Het is vreemd want uit Sjefs doen en laten kan ik wel weten dat hij mij niet zo gauw zou bedriegen  :-\

Ik denk dat het ook eerder een gevolg is van eigen onzekerheid dan van het wantrouwen van je partner.

Maar onzeker ben ik altijd al geweest en dat is de laatste jaren juist verbeterd  ???

ehm, onzekerheid specifiek op het gebied van seksualiteit  ???
Misschien moet ik het ruimer formuleren:  het is waarschijnlijk eerder een gevolg van een verandering in jezelf dan dat je partner opeens niet meer te vertrouwen is.
Volgens mij ben ik gewoon aan het ijlen  :-\

Citaat van: Jovi_Hobbes op januari 10, 2007, 09:01:23 PM
ehm, onzekerheid specifiek op het gebied van seksualiteit  ???

Dat klopt dan wel natuurlijk want die onzekerheid ben ik niet kwijt. Of ben ik nu aan het ijlen?

Zou er een griepgolfje op dit forum heersen, met plotseling twee ijlende leden, die normaal niet ijlen ?
Ik zal wat virtuele paracetamolletjes sturen, misschien helpt dat.. ;D

p.s. inhoudelijk is het een moeilijk probleem, en ik neem jullie daarin wel serieus.. :knuffel:

Citaat van: Stev op januari 09, 2007, 01:35:15 PM

Citaat van: Ereinion op januari 04, 2007, 07:19:03 PM
Ik ervaar seksuele vrouwen ook wel als bedreigend, want misschien zijn zij wel net zo leuk als ik, maar hebben ze het seksuele ook nog voor op mij.  :-\

Dit heb ik nooit gehad (vroeger) maar sinds ongeveer een jaar dus wel. Het is vreemd want uit Sjefs doen en laten kan ik wel weten dat hij mij niet zo gauw zou bedriegen  :-\

Het is ook niet dat ik denk dat mijn vriend me gaat bedriegen, maar als een vrouw dichter bij hem komt kan ik me daar wel een beetje rot voelen. Maar ook extra gelukkig als we daarna samen naar huis gaan, want blijkbaar ben ik toch leuker, zelfs aseksueel! :)

 :klap:

Ik denk dat onze partners inderdaad ook andere waarden zien, gelukkig.  :visibility: voor onze partners en iedereen die het verdiend heeft?  ;D

Helemaal mee eens!

 :klap:

 :klap:

Ik denk dat mijn hoog sensitief zijn aan de basis ligt van mijn aseksueel zijn. Ik vind seks en op zulke intieme plaatsen aangeraakt te worden veel te overweldigend en daardoor niet dragelijk. Het is gewoon te moeilijk voor mij om het te verdragen, omdat de sensaties zo intens zijn dat ze pijnlijk worden. Teveel intimiteit is voor mij overstimulatie en daarom ontvlucht ik dat.

WAUW  mijn idee, mijn gedachten, mijn gevoelens, dank je voor de verwoording ervan

Dat is het fijne aan dit forum. Er is altijd wel iemand die jouw gedachten voor je verwoordt!

Ik kwam uit op 15 punten, en zeer waarschijnlijk HSP.
Ik werd hier nieuwsgierig naar naar aanleiding van de verhalen van Viper.

15 punten? Kun je dat ergens testen dan? En zo ja, waar?

Op een van de eerste pagina's van dit topic. Een link van Myra. :wave:

post verwijderd op vraag van gebruiker

Ik had er ook 15!

Ik had 18 punten !

Tjee, toch weer een overeenkomst.  :klap:

Ik heb die test ook eens gedaan, en kwam ook op 15 punten uit. Maar 'k vond die vragen zo dwaas, dat volgens mij iedereen HSP uit dat testje komt...

post verwijderd op vraag van gebruiker

Oei, nog steeds haatgevoelens? :-\

post verwijderd op vraag van gebruiker

Het is een erg simpel testje.
De antwoorden zijn slechts ja of nee, dus niet in een schaalbereik weergegeven.
Ik kan die test dan op meer manieren invullen en dan is de uitslag dus niet erg eenduidig.

post verwijderd op vraag van gebruiker

Jamaar, zo'n vragen als "heb je wel eens last van te veel visuele prikkels": wie niet? Bij de ene is dat al een pinker van een auto, voor de andere zijn het 100 stroboscopen, maar iedereen heeft wel eens té veel visuele prikkels. Net zo bij lawaai, sommigen ondervinden al last van een zoemende pc, anderen zijn pas gevoelig aan een laag overvliegend vliegtuig. Alé jah, er is gewoon geen waardeschaal!

Ik had 21 punten.

Ik zou ook wel eens een uitgebreidere test willen doen inderdaad! Ik denk dat het dan bij mij nog wel meevalt. Of misschien ook wel niet. Mijn moeder is ook HSP. Tenminste, dat is ooit eens uit één van haar therapiën gekomen. Dus welicht heb ik het toch van haar. Maar misschien heb ik het ook wel niet. Wie weet!

Citaat van: Zonnekind op juni 19, 2008, 05:57:24 PM
Ik had 21 punten.

Ik dacht dat ik erg was... :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: Maar het kan dus nog veeeeeel erger !  :rollol: :rollol: :rollol: :rollol: :rollol:

post verwijderd op vraag van gebruiker

Zonnekind, je komt boven ons allen uit! Woehoe! ;)

Ja, ben wel echt zeer gevoelig. Ik had als kleuter altijd hoofdpijn. Ze dachten toen dat ik een hersentumor had. Ze zijn dat met mij naar een universitair ziekenhuis gegaan en hebben daar verschillende testen gedaan. Blijkbaar trok ik mij toen al alles aan wat ik rondom mij zag. Als ik naar het nieuws gekeken had, had ik daarna hoofdpijn of als ik beelden in de krant gezien had, had ik hoofdpijn. Ik wou toen al die problemen al oplossen, ik kon dat niet zien. Nu weet ik dat dat door mijn HSP komt, toen was dat nog niet zo gekend blijkbaar. Ik mocht dan vanaf toen nooit nog naar het nieuws kijken of een krant lezen, iets wat dus nu nog altijd zo is. Het nieuws mag dus ook niet opstaan in een kamer waar ik ook zit.

Dat kan soms best lastig zijn, lijkt mij. Reageer je er nog steeds zo heftig op als vroeger?

Best moeilijk, om daar mee om te gaan. :knuffel:

Citaat van: loganmanticore op juni 19, 2008, 11:43:58 AM
eienlijk kun je hem maar op 1 manier invullen...en dat is naar waarheid :P anders hou je jezelf voor de gek. tis simpel...tis of ja of nee

Nuances zijn hier niet ingebouwd als mogelijkheid. Dat zou in dergelijke onderzoeken wel beter zijn.
Ik heb nog al eens toetsen t/m examens moeten maken en die vragen moeten absoluut eenduidig zijn, ander komen er de grootste problemen.
De manier van vragen formuleren in die test zou daar zeker niet in passen.

post verwijderd op vraag van gebruiker

Citaat van: Jovi_Hobbes op juni 20, 2008, 06:25:43 PM
Dat kan soms best lastig zijn, lijkt mij. Reageer je er nog steeds zo heftig op als vroeger?

Ik krijg er nog vaak hoofdpijn van maar meestal speelt alles gewoon een hele dag door mijn hoofd. Ik kan zo ineens na een paar uur een beeld krijgen dat ik daarvoor op tv gezien heb en dan begin ik daarover te piekeren en te denken en soms zelfs dingen over op te zoeken. Ik krijg dat dan amper verwerkt.

Citaat van: Ienepien op juni 20, 2008, 06:26:03 PM
Best moeilijk, om daar mee om te gaan. :knuffel:

Eigenlijk ben ik dat wel gewoon, als tv hier op staat en het nieuws begint, zap ik gewoon weg. Staat de radio op en het nieuws begint gaat de radio even af of zet ik een cd op. Het gebeurt dan wel dat ik heel belangrijke dingen niet weet, maar mensen praten daar dan wel over en dan pik ik dat zo wel op. Ik ben dat zo gewoon dat het niet meer moeilijk is om er mee om te gaan. Snap je? :knuffel:

Ja, dat snap ik wel. En op een bepaalde manier is het ook een veel rustiger leven. Je krijgt niet zoveel en zulke heftige prikkels binnen, denk ik. Dus ik zie er zeker ook de positieve kant van !  :knuffel:

 :klap: Ja inderdaad! Maar ik denk dat vele kleine dingen voor mij al groot genoeg zijn en al evenveel heftige prikkels opleveren die voor andere doodnormaal zijn. Mm, dit kan duidelijker. Als iemand anders naar het nieuws kijkt en die ziet beelden van kinderen in Afrika die sterven van de honger en die vol vliegen zitten en die helemaal ziek zijn en de moeder die daar stervend bij zit te kijken en ziet hoe haar kinderen sterven en niks kan doen, dan hebben die het toch ook wel ff moeilijk denk ik. (of zie ik dat verkeerd?) Als er een vriend of vriendin naar mij komt en een probleemke vertelt (dat dan miljoenen keer minder erg is dan dat van die kindjes in Afrika) zal dat bij mij misschien een even heftige reactie oproepen als die Afrikaanse kindjes bij iemand anders. Maar dat krijg ik dan meestal wel verwerkt omdat ik die vriend of vriendin dan raad kan geven en dan toch iets mee aan het probleem kan doen terwijl het andere zo onbereikbaar is.

Ik snap het helemaal. :knuffel:

 :knuffel:

Citaat van: loganmanticore op juni 20, 2008, 09:38:32 PM

wat een flauwe reactie van mij allemaal teweeg kan brengen  ;D ;)

Op een ander forum stond ook een link naar deze test, en raad eens: iedereen die 'm invulde was zogezegd HSP. Maar als je dan een verhaal van een échte HSP-er leest (zoals hier Zonnekind), vind ik mezelf helemaal niet hoog sensitief!

O, dus we hoeven het niet serieus te nemen?

Nou vond sommige dingen wel herkenbaar hoor.
Trouwens, net als Zonnekind lees ik ook de krant bijna niet en kijk ik ook nauwelijks naar het nieuws. Ik wil het wel weten, maar eigenlijk ook niet. Ik reageer er niet zo heftig op, maar vrolijk wordt ik van al dat 'nieuws' ook niet.
En zoals gisteren, dan is er een ruzie in de auto tussen papa en mama in kind. Nu ik kon door de grond zakken en wilde gewoon naar huis en in mijn bedje liggen. Ik kon het niet hebben. En toen we het restaurant eindelijk inliepen (kinderen weer rustig en 'normaal') was het daar superdruk. Of superdruk, tafeltjes waren nog leeg, maar gewoon veel mensen, veel geklets etc. En toen wilde ik het liefste omdraaien en naar buiten lopen. De frisse lucht in en de drukte uit. Net zoals uitgaan, hou ik ook niet van. Ik zit veel liever lekker alleen thuis op de bank met een goed boek of een spannende film. Maar goed, of dat dan betekent dat ik HSP ben, wie weet. Voor mij is het voldoende om te weten dat ik niet van heel veel drukte hou. Ik ben zelf ook al druk genoeg haha. En veranderingen van leefomgeving maken me ook standaard een dag ziek. En zolang ik daar rekening mee hou, is er goed mee te leven!

 :)

Drukte kan ik ook niet zo goed tegen...

Haha, dan ben jij ook HSP...  ;) ;)

Wie weet...  ;)

Ik begreep van mijn haptonoom dat hoogsensitieve mensen wel makkelijker moeite hebben met lichamelijk contact en zij denkt dat mijn          "asexualiteit" ook hiermee te maken heeft (naast mijn sexueel misbruik verleden). Ik weet niet wat oorzaak en gevolg is bij mij maar kan me wel indenken dat het er iets mee te maken heeft.

Groet Feetje

Ik denk dat ik een iets betere test heb gevonden dan de kleine test die hier eerder gelinkt is:

http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/162

Dit zijn 100 vragen en met een schaalbereik van niet waar tot absoluut waar.

Ook deze test is niet 'absoluut' en hangt toch ook samen met de momentele sitiatie van de invuller.

Misschien nu wat eenduidigere uitslagen dan bij de eerdere?

Nog één, die is kleiner, maar men beweert beter:

http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/10

133 punten, en nauwelijks sensitief. :o

Ik vond de manier van vragen en invullen beter dan de korte test.
Er bleek kritiek op die test (zoals op elke test zal zijn), maar ik weet natuurlijk niet hoe de uitkomst bepaald wordt. Mss zat het daarin?

Ienepien:
Ik was ook 'zoiets', dus vond ik de uitslag ook wel wat kort door de bocht.
Je kunt het ook anders bekijken: "u heeft nauwelijks of geen HSP". En dan t.o.v. de groep die het heel duidelijk wel heeft?

Testen zijn maar testen, daarom bestaan (die vervelende) psygologische testen ook uit veel verschillende testen die overeenkomsten in de vraagstelling bevatten, maar anders van elkaar beoordeeld worden.
Als men dat goed combineert met de betere testen samengevat in één onderzoek dan komt de waarheid heel erg aardig boven water.

Ik heb er in totaal ooit 2 officieel mogen doen, beiden met een heel ander doel. Toch was de algehele omschrijving voor 95% hetzelfde.

Logan:
Ik ervaar in je berichten wel dat je je heel goed verplaatst in anderen. Daar heb je een antenne voor.
Verder kan ik het niet beoordelen omdat ik je niet ken.
Daarom vond ik de combinatie horrorfilm en slapen wat ver uit elkaar liggen.
Ik kijk bij voorbaat geen horrorfilms, lijkt me gewoon helemaal niks. Ik zie het niet als realiteit en vind er dan ook niets in.
Ik zou dan ook meteen denken dat een meer hoogsensitief mens zeker niet naar de wat meer extreme films neigt?

Films zijn per definitie niet realistisch, maar commercieel en trachten zoveel mogelijk mensen tot kijken te prikkelen .
Bij mij vallen horrorfilms al meteen in de onzin categorie. Dat is voor mij te duidelijk ver weg van enige realiteit en dan is het voor mij geen 'vermaak'. Ik ga enge dingen niet bewust bekijken ter vermaak.

Alle leed is moeilijk, maar ook jij en ik kunnen dat niet allemaal op onze schouders mee gaan dragen. Ik zie en registreer het, maar ik kan er zelf weinig mee oplossen.
Subsidies die verstrekt werden om om in Tanzania iets op te zetten kwamen uiteindelijk bij één persoon terecht... Was een vrij dichtbije ervaring en briefwisseling met Den Haag over dat onrecht werd ook de 'doofpot'.

Soms hebben de spreekwoordelijke oogkleppen een geweldige functie om jezelf te beschermen.. Én door te kunnen leven met hetgeen wij op dit stukje wereld wel hebben.

Ik heb ook moeite met de kindjes uit de derde wereld landen, maar we kunnen er relatief zo weinig mee. En als er gelden voor vrij worden gemaakt vanuit Europa dan komen ze ook nog compleet verkeerd terecht.

Door je heldere uitleg heb ik dan mss een stukje meer Logan leren kennen.

:knuffel:

Logan schreef: je zegt dat je het verder niet kunt beoordelen omdat je me niet kent..... weet je.... ik ken mezelf al 30 jaar en weet nog niet hoe ik in elkaar steek.

Ik denk, dat dat bij veel mensen zo is.
Ik ben 51, en ken mezelf ook niet. :knuffel:

Ja, dan zou ik me pas rot schrikken. :o

Ik heb de test gedaan en heb 333 punten, dus ik ben waarschijnlijk hooggevoelig.
Bij mijn twee dochters zie ik het ook, waarvan de één pianiste is en heel muzikaal.
Ook de ander is creatief en muzikaal maar bespeelt geen instrument.
Zelf heb ik veel mandala's getekend, wat ik mezelf heb aangeleerd.
We leven alledrie moeilijk maar kunnen ook intens van iets genieten
zoals van muziek.

http://www.hooggevoelig.nl/drupal/?q=node/162

Ik heb deze test nog eens gedaan en heb nu 288 punten.

Goh, wat apart dat die scores per dag zo erg kunnen verschillen.

Citaat van: Jovi_Hobbes op augustus 16, 2008, 08:03:59 PM
Goh, wat apart dat die scores per dag zo erg kunnen verschillen.

Bij het invullen van dit soort test denk ik er altijd over na hoe ik bepaalde vragen zou behandelen als je een andere 'bui' hebt, of de situatie anders is.

Bij deze test kan je dus meer kanten op en zijn de vragen dus niet eenduidig genoeg om dat af te vangen.

Ik denk dat dat (o.a.) de reden is.

Dat zal inderdaad wel meespelen en natuurlijk ook hoe je je op het moment voelt. Het zijn ook best veel vragen, maar in Cobi's geval is het verschil toch best groot.

Als je je goed voelt kun je alles aan, voel je je slechter dan kun je minder aan. Dus ik denk dat je gevoel bij dit soort testen heel erg de score kan beinvloeden. Dat zou het verschil verklaren. En al zou je dan bij de helft van de vragen slecht een stapje minder gevoelig invullen, dat scheelt dan al 50 punten. Dus tsja...

De eerste keer deed ik het te snel. De tweede keer heb ik er goed over nagedacht.

Ik heb 156 punten. Niet heel veel dus. Ik ben ook nauwelijks sensitief te noemen. Toch blijf ik de krant en het journaal zoveel mogelijk negeren! PUH!!!

Groot gelijk  :klap:

Ik had overigens 187 punten en ben dus een beetje sensitief. Ik kwam er overigens achter dat ik wel veel extremen heb. Er waren veel vragen waar ik het helemaal mee eens kon zijn, maar aan de andere kant waren er ook erg veel die totaal geen betrekking op mij hebben. Klinkt dus niet erg evenwichtig, want dan zou je verwachten dat je veel drietjes en af en toe een 2 of een 4 invult...

Citaat van: Cobi op augustus 17, 2008, 05:34:28 PM
De eerste keer deed ik het te snel. De tweede keer heb ik er goed over nagedacht.

Dat verklaart het!
Overigens vond ik wel dat je sommige vragen ook op meerdere manieren kunt interpreteren, daar krijg je natuurlijk ook verschillen door.

Veel vragen hadden twee vragen ineen. En dan wist ik niet wat nou precies te antwoorden. Maar ach, ik weet dat ik niet HSP ben. Tenminste niet in extreme vorm. Ik weet wel dat ik makkelijk gevoelens over kan nemen, niet graag lang in veel drukte loop en liever de krant en het journaal oversla. Maar daarnaast ben ik ook therapeut en daar krijg ik veel hartverscheurende verhalen te horen en te zien. En dat vind ik dan heel erg maar tot nu toe denk ik dat ik deze redelijk goed van me af kan zetten. Dus tsja...ik denk gewoon dat iedereen verschillende vormen van gevoeligheid heeft. Die van mij is misschien wel gemiddeld

Even dit topic weer nieuw leven inblazen.

Ik ben de laatste tijd bezig met mezelf en mijn gevoelens. Ik heb dus gemerkt (zoals sommigen van jullie misschien nog wel herinneren) dat ik vaak heftige negatieve emoties krijg wanneer ik in een bos loop. Nou vermoed ik zelf dus dat ik daar gevoelens van andere mensen oppik. Maar wat ik zelf ook heb gemerkt is dat ik soms overdreven heftig op dingen kan reageren. Vooral in negatieve zin. Ik kan dan heel erg boos worden op mensen om me heen voor iets heel kleins. Zoals op mijn ouders omdat ze me niet konden helpen verhuizen. Of op mijn vriend, omdat hij me niet laat uitpraten etc. Gewoon van die suffe dingen. En ik vind dan ook werkelijk dat ik overdreven reageer, maar het ergste is dat ik me dan vaak nog aan het inhouden ben ook nog! Meestal heb ik deze heftige emoties als ik in een menigte sta, een bos of bij mijn moeder (met depressie!) in de buurt sta. Kijk, en dan begint er ergens toch wel iets te dagen.
Voor het eerst ben ik dus uitgebreid info gaan zoeken over hooggevoeligheid. En elke keer herken ik er zoveel in. Dat we vaak creatief zijn en ons zo willen uiten, dat we gevoelig zijn voor sferen, dat ik de krant en het nieuws liever oversla, dat ik soms heftige gevoelens heb, maar niet weet waar deze vandaan komen, dat ik stemmingswisselingen heb (van heeel vrolijk, naar vet chaggie) etc. Ik heb het er met mijn vriend over gehad en hij herkent het allemaal.

Nou ben ik dus opzoek gegaan naar hulp. Want blijkbaar sta ik open voor andermans gevoelens en neem is ze over alsof ze van mezelf zijn en koppel ik de emoties van anderen aan gebeurtenissen van mezelf, waardoor ik dus onterecht boos of verdrietig ben. Ik wil leren onderscheiden wat van mezelf is en wat van een ander. Daarnaast wil ik graag leren hoe ik me hiervoor kan afsluiten. Want wat er bijvoorbeeld ook bij stond is dat je er heel moe van wordt. Nou heb ik inderdaad minimaal 9 uur slaap per nacht nodig en wil ik vaak in de middag ook nog even een uurtje slapen. Net als dat ik het ook elke dag wel even nodig heb om een uurtje alleen te zijn. En dat dat bij mijn ouders zo goed als onmogelijk was, verklaart ook waarom ik me daar niet prettig voelde thuis. Echt, zoveel valt op zijn plaats.

Nou ja, even bij het verhaal blijven. Weet iemand misschien wie mij hierbij kan helpen? Misschien een paranormaal begaafd persoon die het zelf ook heeft moeten leren en mij kan vertellen of mijn vermoeden klopt en hoe ik daar wat aan kan doen.

Nee jammer, geen idee. :-\

Ik ook niet. Maar ik wens je veel succes! Ergens toch een opluchting dat je weet waar het waarschijnlijk vandaan komt, lijkt me?  :knuffel:

Ik lees uit het verhaal dat de stemmingen wisselen qua beleving en uitingen?

Ik heb dat ooit gehad na overbelasting op het werk, dan gaat alles steeds heftiger overkomen en raakte in ook op dat gebied in onbalans.

Dat is misschien maar één voorbeeld, maar toen werd mij fluoxetine voorgeschreven. Dat is geen antidepresievum maar een neurotransmitter; een stof die je hersenen zelf aanmaakt, maar waar je een tekort van kunt hebben.
Dit tekort aanvullen werkt stabiliserend op de belevingen.

Dit even los van paranormale zaken en mogelijkheden, daar weet ik niks van.

Ik heb sinds vorige week ook fluoxetine.
Bij mij werkt het perfect. Geen wisselende stemmingen meer, en geen verdrietige, sombere buien....
Ik wilde er eerst niet aan, maar het is toch een goed idee geweest.
Vraag er eens naar bij de huisarts, of het iets voor jou is... :-\

Fluoxetine, beter bekend onder de merknaam prozac, is wel degelijk een anti-depressivum. Alle antidepressieva remmen de heropname van neurotransmitters in de hersenen, en daardoor blijven er meer neurotransmitters in de synaps in de cellen aanwezig.
Dat je heel gevoelig en prikkelbaar bent kan ook een kenmerk van depressie zijn, vooral als het negatieve emoties betreft, zoals jij het beschrijft, Pinky. Ik zou in je plaats een keer een afspraak maken bij een psycholoog, die kan je zeker verder helpen, of je nu depressieve klachten hebt of hooggevoelig bent. Ik denk dat je bij een goede psycholoog beter af bent dan bij een paranormale, en misschien is het ook niet nodig om een antidepressievum te nemen. Ik zeg dat niet om mijn eigen beroepsgroep te promoten (ik ben zelf psycholoog)  ;D
Succes ermee, wat je ook gaat doen!  :knuffel:

Citaat van: Zanskar op november 01, 2008, 05:34:25 PM
Ik zeg dat niet om mijn eigen beroepsgroep te promoten (ik ben zelf psycholoog) ;D
Succes ermee, wat je ook gaat doen! :knuffel:

Zanskar, we gaan daar nog vaak (mis-) gebruik van maken. ;D

Even een zijweg, Pinky: je zegt ook dat je als je in je eigen ogen onredelijk boos wordt, je jezelf op dat moment zelfs nog aan het inhouden bent. Zou dat inhouden van je emoties misschien ook je stemmingswisselen kunnen vergroten, omdat die emoties toch nog blijven zitten en even later weer heftiger naar boven komen?

@Zanskar

Ik zie fluoxitine niet als drug/verdovend middel. Dat het onder de noemer antidepresieva staat weet ik.
Hoe zie jij het dan m.b.t. andere middelen die gewenning geven en verslavend werken?

Citaat van: Zanskar op november 01, 2008, 05:34:25 PM
Fluoxetine, beter bekend onder de merknaam prozac, is wel degelijk een anti-depressivum. Alle antidepressieva remmen de heropname van neurotransmitters in de hersenen, en daardoor blijven er meer neurotransmitters in de synaps in de cellen aanwezig.
Dat je heel gevoelig en prikkelbaar bent kan ook een kenmerk van depressie zijn, vooral als het negatieve emoties betreft, zoals jij het beschrijft, Pinky. Ik zou in je plaats een keer een afspraak maken bij een psycholoog, die kan je zeker verder helpen, of je nu depressieve klachten hebt of hooggevoelig bent. Ik denk dat je bij een goede psycholoog beter af bent dan bij een paranormale, en misschien is het ook niet nodig om een antidepressievum te nemen. Ik zeg dat niet om mijn eigen beroepsgroep te promoten (ik ben zelf psycholoog)  ;D
Succes ermee, wat je ook gaat doen!  :knuffel:

Hoi Pinky,
Goede suggestie van Zanskar ! Ik had eerlijk gezegd bij het lezen van je postjes over je stemmingswisselingen en hoe je in bredere zin nu dingen ervaart, ook het gevoel dat je wel eens depressief zou kunnen zijn. Gezien je familie(geschiedenis) zou me dat niet verbazen..om het eerlijk te zeggen ( sorry). Er zijn ook mensen die enerzijds wel depressief zijn, maar anderzijds een opgewekte presentatie hebben ( zoals ondergetekende).

Citaat van: Ienepien op november 01, 2008, 06:34:19 PM

Citaat van: Zanskar op november 01, 2008, 05:34:25 PM
Ik zeg dat niet om mijn eigen beroepsgroep te promoten (ik ben zelf psycholoog) ;D
Succes ermee, wat je ook gaat doen! :knuffel:

Zanskar, we gaan daar nog vaak (mis-) gebruik van maken. ;D

Oef, ik ben gewaarschuwd! Misschien kan ik hier een soort internet-therapiesessies aanbieden! Voor 50 min. chatten vraag ik 35 stukjes taart!  :schater:

Citaat van: Jan op november 01, 2008, 08:18:23 PM
@Zanskar

Ik zie fluoxitine niet als drug/verdovend middel. Dat het onder de noemer antidepresieva staat weet ik.
Hoe zie jij het dan m.b.t. andere middelen die gewenning geven en verslavend werken?

Hey Jan, Fluoxetine is zeker geen verdovend middel en ook geen drug. Het werkt eerder opwekkend dan verdovend, en maakt ook niet afhankelijk. Ik denk dat je beter een antidepressivum kunt nemen dan drugs als zelfmedicatie te gebruiken om je beter te voelen. Ik denk dat antidepressivum zeker zijn zin heeft bij zwaar depressieve mensen, maar ik sta er ook wat terughoudend tegenover, omdat ik vind dat huisartsen vaak beter zouden doorvewijzen naar een psycholoog voor psychotherapie, in plaats van enkel antidepressivum voor te schrijven.

Citaat van: Zanskar op november 02, 2008, 07:55:35 PM
Oef, ik ben gewaarschuwd! Misschien kan ik hier een soort internet-therapiesessies aanbieden! Voor 50 min. chatten vraag ik 35 stukjes taart! :schater:

Pfoe, dat is een koopje. ;D Hier alvast voor 10 minuten.  :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:

Maar wat, als je psychologe je niet begrijpt, en maar in je verleden blijft wroeten? :-\
Ik slik nu fluoxetine, en ik ben gewoon de hele dag vrolijk/blij. (en niet meer verdrietig/somber)

Oké, Ienepien, dan kunnen we beginnen!

Probeer je aandacht eventjes naar binnen te richten en kijk hoe je er op dit moment erbij zit. Hoe zit je hier in de zetel, en waar wordt je aandacht naar toe getrokken als je bij jezelf zo naar binnen kijkt?

:schater:

Citaat van: Ienepien op november 02, 2008, 08:07:24 PM
Maar wat, als je psychologe je niet begrijpt, en maar in je verleden blijft wroeten? :-\
Ik slik nu fluoxetine, en ik ben gewoon de hele dag vrolijk/blij. (en niet meer verdrietig/somber)

Een psycholoog die je niet begrijpt is geen goede psycholoog. Het fundament van therapie is juist dat je je begrepen voelt door je psycholoog en dat je vrijuit kunt spreken waarover JIJ het wilt hebben (in plaats van dat de psycholoog naar het verleden graaft). Ik ben blij voor je dat je de fluoxetine zo goed helpt.

Citaat van: Zanskar op november 02, 2008, 08:09:33 PM
Oké, Ienepien, dan kunnen we beginnen!

Probeer je aandacht eventjes naar binnen te richten en kijk hoe je er op dit moment erbij zit. Hoe zit je hier in de zetel, en waar wordt je aandacht naar toe getrokken als je bij jezelf zo naar binnen kijkt?

:schater:

Sorry.........................ik denk, dat m'n tijd al om is, toch? :rollol:

Citaat van: Zanskar op november 02, 2008, 08:01:41 PM

Citaat van: Jan op november 01, 2008, 08:18:23 PM
@Zanskar

Ik zie fluoxitine niet als drug/verdovend middel. Dat het onder de noemer antidepresieva staat weet ik.
Hoe zie jij het dan m.b.t. andere middelen die gewenning geven en verslavend werken?

Hey Jan, Fluoxetine is zeker geen verdovend middel en ook geen drug. Het werkt eerder opwekkend dan verdovend, en maakt ook niet afhankelijk. Ik denk dat je beter een antidepressivum kunt nemen dan drugs als zelfmedicatie te gebruiken om je beter te voelen. Ik denk dat antidepressivum zeker zijn zin heeft bij zwaar depressieve mensen, maar ik sta er ook wat terughoudend tegenover, omdat ik vind dat huisartsen vaak beter zouden doorvewijzen naar een psycholoog voor psychotherapie, in plaats van enkel antidepressivum voor te schrijven.

Ik bedoelde ook niet drugs als zelfmedicatie, maar de middelen (medicijnen) die wel verslavend werken en suf maken.
Fluoxetine heb ik altijd gezien als een soort aanvullend stofje waar sommigen wellichts iets te weinig van aanmaken.
Het woord antidepresivum komt voor velen vaak over als een soort heftig iets wat verslavend werkt.
Dat wilde ik daarmee wat ontzenuwen.

Een huisarts, zal als het goed is, de patient beoordelen, de symptomen herkennen en iemand zonodig wel doorverwijzen.
Lukraak pillen voorschrijven is natuurlijk nooit goed.

Zo te lezen is Ienepien erg gebaat bij dit middel, voor haar een bevredigende oplossing zo het lijkt.

Wow, veel reacties. Ik heb zelf natuurlijk ook al aan de mogelijkheid van depressie gedacht. En ik ga eerlijk toegeven dat dat zeker mee zal spelen. Net als alle stress rondom mijn verhuizing die niet echt op wil schieten (ook al woon ik er inmiddels wel definitief, het is er een puinhoop!). En dan school en mijn stage die niet wilde lukken (maar die ik inmiddels wel heb! YES!).
Hoe dan ook, dat zie ik zeker allemaal meespelen. En dan te bedenken dat ook mijn vriend en ik nog onderling problemen hebben. Tsja, als therapeut zie ik zelf ook wel dat dat de ideale manier is om aan een depressie te komen.

Maar wat mij dus dwarszit, zoals gisteren gaan mijn vriend en ik het bos in en hij verteld mij een verhaal. Niets geks of raars, maar ik wordt boos. Nou dat is ergens toch wel gek. Daarna zijn we naar huis gegaan. Toen we nog voor zijn huis stonden te discuseren kon ik niet meer stil staan. En dat had ik die ochtend bij hem thuis ook gehad. Ik kon niet stilzitten en moest bewegen. In het bos wilde ik juist rustig ergens zitten. Ik werd wat sloom. Maar voor zijn huis dus kreeg ik weer last van teveel energie ofzo. Eenmaal binnen stond de radio aan en ik moest gewoon dansen. Ik moest mijn energie kwijt. Ik was weer vet vrolijk! En de discussie was echt niet afgerond! Dat vind ik dan bizar en raar. Het komt ook raar over denk ik. Maar als ik den bekijk dat zijn moeder die ook thuis was de hele dag al druk bezig was en aan het kwebbelen en springen en doen...tsja...
Later kreeg mijn vriend last van zijn buik. Ik kon precies aanwijzen waar. Want gek genoeg, voelde ik de pijn bij mezelf ook. Hetzij minder heftig, maar ik voelde ze wel. Vandaar mijn vermoeden.

Misschien is het ook wel een combinatie van beiden hoor. En versterkt mijn hooggevoeligheid wel mijn eigen depressie. Wie zal het zeggen. Of misschien juist wel andersom. Ik weet het echt niet allemaal. Maar ja, dat ik depressief ben is zeker een mogelijkheid. Probleem is eigenlijk dat ik geen geld heb om in therapie te gaan. En daar ligt 'm'het punt. Tuurlijk kan ik naar een RIAGG achtige instantie. Geen enkel probleem. Maar ik ben het als therapeut zijnde niet eens met hun werkwijze. Een kennis van mij heeft een diagnose gekregen waar ik het absoluut niet mee eens ben. Simpelweg, omdat het een stempel op die persoon drukt die absoluut niet nodig is. Ik ken haar beter en weet heel zeker dat zij die diagnose geen eer aandoet. Daarnaast ben ik er al een aantal keer eerder geweest en elke keer weer vind ik hun optreden erg zwak. In de zin van dat er weinig gebeurt. Sorry Zanskar als jij daar werkt, maar ik heb er geen goede ervaringen mee eerlijk gezegd. Ik wil dus ergens anders heen, maar dat is financieel niet op te brengen.
Nou heb ik wel een therapeut gevonden die zelf hooggevoelig is EN therapeut en veelal mensen helpt met Burn-out, hooggevoeligheid en depressieve klachten. Het klinkt ideaal, alleen woont zij een dikke twee uur reizen bij mij vandaan! En dat vind ik dan wel erg ver weg. Naast dat ik dus eigenlijk de kosten niet op kan brengen. Het is €75,- per consult (van anderhaf uur). Dus kost veel tijd en veel geld. En beide heb ik een tekort van...

Nou goed, ik zit dus mezelf een beetje af te vragen wat ik nu moet doen. Want mijn depressie is niet zo erg als de eerste keer. Toen ben ik wel aan de antidepressiva geweest, maar zoals toen voel ik me nu niet. Het is anders. Dit is meer stress. En dan denk ik weer, tsja, mijn vriend heeft ook een burn-out. Wie weet neem ik die klachten wel van hem over...aaaaaah! Ergens wil ik gewoon eerst weten OF ik hooggevoelig ben en zo ja welke gevoelens dan wel echt bij mij horen en welke niet. Want een depressie is denk ik lastig te behandelen als het niet mijn eigen gevoelens zijn die worden behandelt.

Hmm... hoop dat ik nog enigzins te begrijpen ben. Misschien wil ik er gewoon niet aan dat ik toch weer depressief ben geworden...

Citaat van: Jan op november 02, 2008, 11:29:08 PM
Ik bedoelde ook niet drugs als zelfmedicatie, maar de middelen (medicijnen) die wel verslavend werken en suf maken.
Fluoxetine heb ik altijd gezien als een soort aanvullend stofje waar sommigen wellichts iets te weinig van aanmaken.
Het woord antidepresivum komt voor velen vaak over als een soort heftig iets wat verslavend werkt.
Dat wilde ik daarmee wat ontzenuwen.

Een huisarts, zal als het goed is, de patient beoordelen, de symptomen herkennen en iemand zonodig wel doorverwijzen.
Lukraak pillen voorschrijven is natuurlijk nooit goed.

Zo te lezen is Ienepien erg gebaat bij dit middel, voor haar een bevredigende oplossing zo het lijkt.

Ik zie het middel óók zo als Jan het beschrijft. Niet als anti-depressiva, maar zuiver als aanvulling op een stofje (is het serotonine?) wat ik mis in mijn hersenen. En het kán natuurlijk, dat als je depressief bent, juist dát stofje niet aanmaakt. En om de oorzaak van de depressie dan te zoeken zou je er wel van af kunnen komen, maar ik zou niet weten, wat er bij mij nou juist die depressie veroorzaakt, en ik heb ook geen zin meer in psychologische afspraken.
Ik heb het gevoel, dat het op deze manier werkt, om weer "normaal" te kunnen functioneren.
Maar ik sluit niet uit, dat ik op een gegeven moment tóch weer eens vastloop.
Maar dat zie ik dán wel weer. :wave:

@ Pinky

Je schrijft over mogelijke depressiviteit én je noemt een bun-out van je vriend.

Dat samen geeft niet altijd een gevoel van hupsadikee, we gaan er ff tegenaan.

Ik heb je eerder ook niet op deze manier zien schrijven (ik kan e.e.a. gemist hebben)
Je beschrijft een afwisseling van rust en onrust, in de beschreven situatie ook niet zo heel vreemd toch?
Ik denk dat je in dergelijke onzekerheden kan dansen en stil kan liggen omdat je basis is verstoord en dat het met 2 onzekere personen in een relatie soms alleen maar versterkt en er geen stabiliteit is op dat moment?

Soms heb je dan externe hulp nodig, en/of misschien van je af schrijven op dit forum.


Dat laatste kan hier gelukkig goed en er wordt zonder uitzondering altijd meevoelend op gereageerd.

:knuffel: Jan

Ik schrijf hier echt heel veel van me af. Gelukkig. En ik praat ook veel met mijn vriend, maar goed, wat je zegt, ik denk dat we elkaar best wel versterken soms. Ik weet dat het zeer zeker verstandig is om hulp te zoeken van buitenaf (dat probeer ik mijn vriend al maanden wijs te maken, maar dat lukt niet echt!).

Vandaar ook mijn vraag of iemand een persoon kent die mij kan helpen. Ik wil eerst uitsluiten dat mijn gevoelens van anderen komen. Wellicht is dan al een gedeelte van het probleem opgelost. Ik heb daar al vaker vragen over gehad, maar juist nu ineens heel sterk. Weet ook niet waarom. In elk geval wil ik het nu ook weten en er wat mee gaan doen. Ik heb op aanraden van een paragnost al een boek aangeschaft over hooggevoeligheid en hoe daarmee om te gaan. Deze komt morgen binnen. Die ga ik dan zeer goed doorlezen en doornemen. Wie weet wat ik daar nog van opsteek allemaal.

En mocht dat helemaal niets helpen dan ga ik toch maar eens op zoek naar een psycholoog. Want dan ga ik er zelf niet meer uitkomen denk ik. Ik twijfel aan de diagnose depressie bij mezelf. Ik weet dat ik gestressd ben en moe en even niet in veel dingen zin heb. Maar goed, dat kan ik heel goed verklaren aan de hand van alles wat ik nog moet regelen, wat half geregeld is en wat ik aan het regelen ben, maar wat nog niet echt een uitkomst bied zover.

Ik merk ook dat mijn huisje een puinhoop is. Niet zo gek, ze zijn de keuken aan het plaatsen en de keukenspullen liggen over twee kamers verspreid. Ik moet nog een kast hebben, maar heb geen geld, en mijn ramen zitten dichtgeplakt met vuilniszakken bij gebrek aan (geld voor) gordijnen.

Alles bij elkaar is dat ook niet echt een omgeving om tot rust te komen. En ik blijf achter van alles aanbellen. Ik word er redelijk gek van. Zoals mijn telefoon die gek doet (net als internet trouwens!), de deur die nog geplaatst moet worden, dat pakketje dat niet is bezorgt, de woningbouw voor mijn badkamer, school voor een overgangsbewijs, het uitzendbureau voor werk, stage voor afspraken etc. Ik weet gewoon zeker dat ik nog wat dingen vergeten ben.

Ik ben in elk geval blij dat ik al mijn toetsen voor school heb gehad. Tot nog toe alles gehaald. Maar dat betekent voor de komende paar dagen RUST! Yeah! Daar kijk ik naar uit!  Beetje orde op zaken stellen.

Zo en nou eerst eens even dat internet gaan regelen!

 :knuffel: Ik herken het wel, de drukte, niet weten waar je moet beginnen en ondertussen lijkt er alleen maar meer bovenop te komen. Heel veel sterkte en geniet van het beetje rust.

Sterkte, Pinky ! En een psycholoog is misschien een goed idee.. kijken of je daarmee verder komt !  :knuffel:

Ok zou er niet depressief van worden, maar GEK, denk ik. :-\ :knuffel:

Van depressiviteit kun je ook flink gek worden, is mijn ervaring.. :-\

Ja, ik had gisteravond weer zo'n bui. Compleet kierewiet. ;)

Ja, ik weet het.. ondanks mijn dagelijkse antidepressivum slingert mijn stemming nog veel heen en weer. En heb ik dagelijks een ritme in de dag, dat ik als ik wakker word eerst zo depressief ben dat ik niets voel. Daarna ( en dat gaat vrij snel) voel ik mij uitgeput en depressief, pas aan het begin van de middag trekt het bij.

En ondanks mijn dage,lijkse antidepressivum en angstremmer breekt mijn angststoornis zoals jullie weten nog steeds regelmatig door.. Helaas.. :-\

Dus medicijnen doen wel een hoop, en doen in mijn geval ook zeker goed werk. Maar een definitieve oplossing zijn ze niet, want echt mijn depressiviteit en angststoornis oplossen doen ze niet. En kunnen ze denk ik ook niet. Aan de andere kant: dat verwacht ik er ook niet van. Ik slik ze omdat ze mijn leven leefbaar en hanteerbaar houden.

Leefbaar en hanteerbaar? Volgens mij is het bést wel ernstig met jou. :knuffel: :knuffel: :knuffel:

Maar dat vind ik dan weer knap van Peter, die ziet dan toch nog de positieve punten! En dat zouden meer mensen moeten doen! Werkelijk waar! Ik kan dat wel weer waarderen!

(Peter, die mag jij ook wel in je zak steken. Ik geloof dat Sismo er inmiddels een paar van de sint heeft gekregen, mocht ook jij een zakkentekort hebben)

Alles is gewoon zó relatief...

Ik heb mijn lieve hartsvriendin die op een uurtje na 24 uur bedgebonden is door een medische fout.
Dat ene uurtje is het uitlaatuurtje... Met haar in de rolstoel ff naar het wiinkelcentrum duwen, elk hobbeltje doet haar pijn.

Toch blijft ze knokken en ze kan ook nog lachen.  Daarnaast blijft alles een gebed zonder einde zo het lijkt.

Ons Ienepien kent dit verhaal deels en de persoon er achter ook.

Mensen blijken, als het er op aan komt, sterk te zijn te overleven met de gegeven omstandigheden (gelukkig!).

 :knuffel:

Je moet op een gegeven moment ook wel. Dan is het letterlijk de keuze tussen leven of doodgaan. Misschien niet letterlijk, maar figuurlijk wel. Want je moet je leven leefbaar maken. Maar het blijft me soms ook verbazen hoe veerkrachtig mensen kunnen zijn!

Ja, inderdaad.

Pinky, nog even een vraagje aan jou. Heb je het al met je huisarts over hoogsensitiviteit gehad? Misschien dat hij/zij je kan vertellen wie je daar verder bij kan helpen.

Neej, met haar heb ik het er nog niet over gehad. Ik weet ook niet of ze me echt kan helpen. Ze zal me heus wel doorverwijzen naar een psycholoog, daar niet van. Maar goed, die kan ik natuurlijk zelf ook zoeken. Verder heb ik een beetje een hekel aan naar de dokter gaan als het niet echt nodig. En voor nu denk ik wel dat het gewoon zo gaat. Ik bedoel, ik heb nu het boek over hoogsensitiviteit gevonden en die ga ik eens lezen. En ik heb een paragnostische therapeut gevonden die me wellicht wat op weg kan helpen. En mocht dat niet voldoende helpen, dan ga ik inderdaad toch maar naar de huisarts/ de psycholoog. Want ja, er moet wel iets veranderen. Ik wil me graag kunnen afsluiten voor de heftige emoties die op mij afkomen. Want zowel ik als de mensen om mij heen verdienen die emotiewisselingen niet.

Ik herken wel het een en ander. Ik sta ook altijd open, en ik kan mezelf ook niet afsluiten.. Heel lastig.. :-\

Ik kan dat wel maar dat komt dan soms zo heel asociaal over, dat is dan ook weer niet goed :)

Ik heb trouwens ook eens naar die grote test van hsp gekeken maar ik kan die niet echt goed invullen. De eerste vragen over mijn jeugd zijn nogal ingewikkeld. Een voorbeeldje, ik weende vaak en veel maar ik verstopte mijn tranen altijd en had al als klein kind een masker op met een brede glimlach zodat niemand mij een huilebak zou noemen terwijl ik dat eigenlijk wel was...

Pinky, ik hoop voor je dat je je op je gemak voelt bij de therapeut die je nu hebt gevonden!  :knuffel:
Ik denk dat je trouwens kunt leren om je af te sluiten voor de gevoelens van een ander. Ik heb dat gaandeweg in mijn beroep toch wel geleerd. Tijdens een sessie of een ander gesprek kan ik heel betrokken zijn, maar als ik naar huis ga kan ik het verhaal van de ander ook loslaten.

Citaat van: Zonnekind op november 08, 2008, 01:34:17 PM
Ik kan dat wel maar dat komt dan soms zo heel asociaal over, dat is dan ook weer niet goed :)

Ik heb trouwens ook eens naar die grote test van hsp gekeken maar ik kan die niet echt goed invullen. De eerste vragen over mijn jeugd zijn nogal ingewikkeld. Een voorbeeldje, ik weende vaak en veel maar ik verstopte mijn tranen altijd en had al als klein kind een masker op met een brede glimlach zodat niemand mij een huilebak zou noemen terwijl ik dat eigenlijk wel was...

Lastig. Ik denk dat je dan de vragen moet invullen zoals het vanbinnen voelde en niet zoals je naar buiten toe optrad. Sowieso zijn veel van de vragen uit die test moelijk te beantwoorden omdat ze soms erg dubbel geformuleerd zijn.

Ja dat is dus ook mijn probleem. Ben ik overgevoelig voor prikkels? Nou ik weet dat ik een hekel heb gekregen aan NY omdat het daar te druk is, maar daar ben ik absoluut niet de enige in. Er zijn meer dorpsmensen die de stad niet leuk vinden. Dus tsja...

En neej, ik lees geen krant en kijk het nieuws niet meer. Ik vind het vreselijk als mensen vloeken om niets en slecht nieuws hoor ik liever niet onverwachts. Maar ja, alles bij elkaar, is dat overgevoelig voor prikkels? Doe ik die test niet om daar juist achter te komen?

Dus vaak vul ik alleen in wat ik zeker weet. En ja, dan komt er vaak niet of twijfel uit. Pas bij één test kwam eruit dat ik zeer waarschijnlijki hoogsensitief was. Nou ja, zal wel, maar in de verhalen die ikzelf op internet vond herkende ik me helemaal. Dus ja... dan trek ik zo die conclusie maar. Mijn moeder is het ook, dus kan het makkelijk van haar geërfd hebben.

Maar goed, ik wil nu voornamelijk weten hoe ik me voor teveel gevoelsindrukken kan afsluiten. Ik win niet chagerijnig worden omdat mensen om me heen vloeken. Weet je hoeveel mensen er vloeken op een dag? Ik wil ook niet chaggie worden als er bij iemand anders thuis het nieuws op staat en ik daar op visite ben. Ik wil ook niet heftig geëmotioneerd worden als ik een bos inloop en ik wil weer eens gewoon weten welke gevoelens nou echt van mij zijn en welke niet. Ik wil gewoon lekker mezelf zijn en zelf weten wanneer ik me openstel voor anderen en dan ook redelijk duidelijk kan waarnemen hoe die persoon zich voelt zodat ik het kan gebruiken om te helpen. Maar anders, liever niet.

Veel eisen heb ik he?  ;)

Nou, ik snap het wel. Ik probeer de prikkels die ik op een dag krijg, ook te beperken. Anders is het mij gewoon teveel. En word ik wat instabiel, en mentaal oververmoeid.

Dat wil ik eigenlijk ook doen. Alles gaat zo snel en zo veel tegenwoordig. Zoals nu. Ik moet naar school, heb daarvoor een stage, ben te zwaar en ga dus twee tot drie keer in de week sporten, ondertussen een bijbaantje om geld te verdienen en tussendoor ben ik ook nog mijn huisje aan het inrichten. Vervolgens gaat de wereld om me heen vet snel. Die heeft er een kleinkind bij, die wordt ineens 50 (nu al!), sinterklaas komt eraan, oh ja en het is halloween in Amerika, wordt hier ook al gevierd, komenden maand heb ik al een stuk of 6 uitnodigingen voor feestjes, inclusief eentje van mezelf (housewarming) en daarnaast wil ik ook nog wat vriendinnen zien, dus ga ik ook nog eens daar of daar een avondje eten. En dan komt mijn vriend elk weekend hierheen of ik ga daarheen, moet ook ingepland worden en ja, ik maak ook huiswerk. En daartussen door kan ik weleens lekker ontspannen. Pff... ik wordt al moe als ik dit allemaal lees.

Wat ik maar wil zeggen, is dat echt iedereen met zoveel tegelijk bezig is. Ik sla alle uitnodigingen van die feestjes af, op het sinterklaasfeest na. Maar ondanks dat blijft het druk! En dan doe ik nog niet eens zoveel. Ik was laatst bezig met klasgenootjes om een afspraak te maken voor onze groepje voor het afstuderen. En iedereen was zo druk dat het alleen nog maar in de avond kon en toen waren er ineens nog maar twee data's waarop we alle 4 konden. Om gek van te worden toch? En dan was ik degene die aangaf dat het mij niet uitmaakte omdat ik alle avonden nog wel vrij had (sporten is te verzetten, net als een eetafspraak met vrienden). Nou bizar toch! En ik voel me al overactief! Tssk... Niet gek dat ik dan snel moe word.

Maar ja, ook TV en muziek gaan steeds sneller. De clipjes en documantaires op TV gaan sneller, beeld verspringt sneller. Klassieke muziek hoor je nauwelijks meer, ook dat gaat steeds sneller en de presentator gooit tussen de nummers in ook nog een paar tunes er doorheen en die kwekt ook aan één stuk door. Een rustige reclame is steeds moeilijker te vinden. Op straat komen steeds meer beeldschermen met reclame te hangen en de drukte op de weg en bij het OV wordt ook steeds erger. Nou probeer je dan als hoogsensitief persoon nog maar eens rustig te houden en rust te nemen.

Maar ik wil het wel meer gaan doen. Ik blijf lekker mijn avonden zoveel mogelijk vrij houden. Net als mijn dagen. Zo min mogelijk plannen en moeten. Dat werkt voor mij sowieso het beste. En daarnaast elke dag even alleen en rustig zitten. En dan is mijn eigen appartementje wel zo fijn.

Je verhaal kost mij energie als ik het lees.
Omgevingsdingen blijken té belastend voor je goede gevoel. Ik herken dat helemaal, maar dan vanuit een burn-out situatie van ca. 15 jaar terug.
Alle herrie was mij teveel en ik vluchtte weg, werd er gek en emotioneel van.
Ik heb moeten leren de dingen 1:1 op me af te laten komen en alles wat me daarbij als -energie slurpend- werd aangeboden af te wijzen.
Dus één ding tegelijk en voor jezelf kiezen, dat was en is nog steeds mijn remedie.

Mijn omgeving heeft er nog wel eens moeite mee als ik dingen vergeet; dan heb ik het dus niet opgepakt uit zelfbescheming. Ik stel keihard prioriteiten.

Herken je hier iets in??

Helemaal. Wat ik wel vervelend vind is dat er niet echt begrip voor is. Mijn ouders denken dat ik met twee dagen school nauwelijks wat te doen heb en snappen niet dat mijn huisje niet allang af is. Maar ja, ik ben dus met een hele stapel andere dingen bezig. En als ik dan eenmaal thuis ben, ben ik allang blij als ik kan koken, eten, afwassen en dan even een uurtje niets doen. Dan heb ik echt geen zin om nog een kast helemaal in te ruimen of iets dergelijks. Nou doe ik dat één voor één wel (heb de gordijnen opgehangen, moesten eerst nog op maat gemaakt worden). Maar ja, ik doe inderdaad rustig aan. Maar ja, af en toe is wel de vraag wat nou rust is, om even niets te doen of om je huis netjes en opgeruimd te hebben? Gelukkig heb ik de meeste rommel in één kamer (met deur!) staan, dus het valt gelukkig mee dan.

Maar goed, hopelijk komt er een dag dat je ook gewoon het hele weekend niks mag doen, zonder daar van je omgeving commentaar op te krijgen. Dat zou ik fijn vinden. En ja, ik probeer wel dingen zo rustig mogelijk te doen en dan ook één voor één en niet alles tegelijk. Maar het blijft moeilijk om met je volle aandacht met één ding bezig te zijn. Hopelijk ga ik dat nog eens leren, om in een iets langzamere versnelling te komen zonder me daar schuldig over te voelen. Want zelfs nu als ik rustig op de bank zitten, schieten er allerlei gedachtes door mijn hoofd en vind ik nog niet echt rust. Ach., de tijd zal het leren.

Ik denk dat het laatste wat je zegt heel belangrijk is. Alleen jij weet wanneer je rust nodig hebt en als dat zo is moet je die rust ook nemen en je helemaal niets van anderen aantrekken. Is lastig, dat weet ik, maar het is niet hun huis dus wat hebben zij er nou voor last van als je een weekend geen huishouden doet. Gewoon laten zeuren en als ze het beter kunnen moet je ze gewoon een demonstratie laten geven (scheelt jou meteen weer werk!)

Met zo'n vol schema is het gewoon heel belangrijk om op tijd aan de rem te trekken anders werk je je straks over de kop en dan kun je echt niets meer.  :knuffel:

Begrip is er inderdaad weinig omdat niemand bloed of gips ziet. Dus uiterlijk is er niets aan de hand denkt men dan.
Ik kom wel terug op prioriteiten stellen, maar dan in de vorm om er bij na te denken de dingen om je heen zo te vormen dat je huis ook als thuis voelt.
Je thuis moet je rustpunt m.i. kunnen zijn, in rommel zou ik dat niet zo kunnen beleven.
Als het achter een deur zit is het ook goed, als je het dan ook zo goed voelt.

Men heeft mij destijds aangeraden een dagschema te maken en dat na te leven i.p.v. alles uit je hoofd te doen. Dan breng je structuur in je dag aan en dan zijn je bezigheden duidelijk.
Ik heb dat even gedaan, maar inmiddels is dat beperkt tot de afspraken in de agenda.
Voor jou is een dergelijk lijstje misschien wel een manier om toe te passen, dan kan je echt rustig op de bank zitten..

Hahaha, staat Aven ook in je agenda, dan? ;D

Nee, ik heb hier geen afspraken / verplichtingen  :P

 ;D ;D ;D
Toch wel. Af en toe wordt je geroepen......

Dat van een planning maken is een goed idee. Ik heb dat ook een tijdje gedaan toen ik heel veel aan mijn hoofd had. Als je het opschrijft hoef je het niet meer te onthouden en heb je wat meer rust.

Ik maak vaak kleine lijstjes als ik op een dag veel moet doen. Dan is het ook uit mijn hoofd, en word ik weer rustig.

Ik ook. Dat voorkomt ook dat je denkt dat je alles gedaan hebt en op het moment dat je naar bed gaat er achterkomt dat je toch nog iets heel belangrijks bent vergeten. Ik maak de laatste tijd erg veel lijstjes, juist omdat mijn dagen erg vol zitten en ik op die manier mijn tijd zo goed mogelijk kan benutten. Het geeft inderdaad rust want je hoeft niet de hele dag te lopen denken aan wat je ook alweer moest doen.

Mooi dat de methode met de lijstjes gemiddels goed werkt!
Ook kan iemand daar weer te ver mee gaan door elke puntje vooraf te veel en te gedetailleerd op te schrijven en al uit te willen werken.
Een gewone compacte agenda zou in de meeste gevallen toereikend moeten kunnen zijn, dag vol = dag vol.

Ja ik gebruik mijn weekenden (die vaak redelijk leeg zijn!) om die lijstjes op te schrijven. Zoals wat ik in mijn huisje nog moet doen. Dan kan ik wegstrepen. Gelukkig doe ik dat al. Dat betekent ook dat als iemand mij dan vraagt wat ik nog moet doen ik ook lang niet alles op kan noemen wat ik nog wil doen waardoor vooral mijn vader de indruk krijg dat ik niet zoveel doe en dus dat alles sneller moet gaan!  :banghead:

Met lijstjes verdeel je je energie en zet je het op de ingedeelde plek neer.

Dat doe je om jezelf te ontlasten.

Als er dan anderen gaan vragen naar je plannen dan past dat gewoon niet bij je manier van doen. Dat mag je uitleggen. Ik zou dat uitleggen zo duidelijk mogelijk doen en daarna steeds de vraagsteller confronteren met die ene, duidelijke uitleg.

En dat is dan jouw verhaal en daar mag jij met recht achter staan.

Tsja, gelukkig wel. Mijn grootste probleem met mijn vader is, die hoort dat ik 'maar twee dagen' naar school hoef. Die hoort niet dat ik daarom extra veel huiswerk krijg, dat ik die paar uurtjes stage op donderdag ook uit moet werken op papier, dat ik ondertussen ook sport, dat ik overal achteraan aan het bellen en doen ben, mijn mailtjes beantwoord, contact probeer te houden met een aantal vrienden uit Amerika, dat ik ook nog mijn vriendje wil zien en ja, dat ik daarvoor mijn huisje aan de kant zet EN dat ik dus ook in mijn huisje wel bezig ben. Maar ja, alles bij elkaar, wil ik ook af en toe gewoon met een boek op de bank zitten of even een film kijken of iets dergelijks. Gewoon even rust aan mijn hoofd. En hij ziet me dus vaak alleen in de avond als ik volgens hem niets aan het doen ben, alweer! Want ja, wat heb ik toch overdag gedaan als ik toch niet naar school ging? En waarom ga ik in het weekend wel eens naar mijn vriend toe als mijn huis nog niet klaar is? Nou ja, allemaal keuzes die ik maak en die ik blijkbaar naar hem moet verantwoorden?

Nou goed, dat doe ik niet. Ik zeg hem wel dat ik die keuze heb gemaakt en dat ik mijn vriend belangrijker vind dan dat mijn huisje iets eerder af is. En dat ik school belangrijker vind dan mijn huis (vind hij ook, dat laatste dan). Maar goed, als ik aangeef dat ik ook naar mijn vriend ga omdat ik geen zin heb om overspannen te worden dan zegt hij dus rustig, jaja, overspannen van die twee daagjes school. uhuh! En dan ziet ie niet wat ik nog meer allemaal heb gedaan. En die opmerking die raakt me dan wel, ook al weet ik dat ik meer heb gedaan.

Trouwens, ik heb al mijn school opdrachten en toetsen tot nog toe gehaald (als één van de weinige van mijn klas). Dus dat geeft ook wel iets aan! Maar toch, het raakt me. Helaas. Ik denk dat ik toch een manier moet vinden om dat van me af te gaan zetten.


Maar die lijstjes zijn soms echt een ware uitkomst. Ook al die telefoontjes die ik toen nog eens moest plegen. Man, dat lijstje was lang, maar ben blij dat ik die allemaal heb kunnen wegstrepen zeg! Pff...

 :knuffel: Je doet het gewoon goed, Pinky!

Ja hoor, laat ze maar kletsen. :knuffel:

Doe ik!

 :knuffel:

 :knuffel:

 :) Dank jullie wel!

Ik ken dat gevoel Pinky. Niets is zo vervelend als wanneer je super druk bent en er dan iemand doodleuk zegt dat je niets doet. Ik krijg die reacties ook wel eens en dat is inderdaad niet leuk. Al geloof ik dat het deels wel aan mezelf ligt. Ik ben niet iemand die iedereen tot in de details vertelt wat ik de hele dag heb gedaan. Ik ga ervan uit de mensen wel weten dat ik de hele dag werk, lang reis en 's avonds ook nog studeer. Maar vreemd genoeg kunnen mensen dan niet de link leggen dat zo'n drukke week betekent dat je bijvoorbeeld op zondagmiddag echt even tijd voor jezelf nodig hebt om helemaal niets te doen. Zouden 'we' dan misschien toch aan mensen moeten vertellen wat we de hele week al hebben gedaan? Of gaat het dan om mensen die het zelfs dan nog niet begrijpen? Er zijn namelijk ook mensen die niet niets kunnen doen en het echt niet begrijpen dat je soms tijd voor jezelf nodig hebt.

hey pinky ik heb hier t zelfde probleem maar dan met men stiefvader, ik werk helaas effe nie meer en ga ook nie naar school dus zit heel dagen thuis, men stiefvader ook door een heel idiote baas, maar kom, anyway hij zaagt dus altijd da ik niks doe thuis, terwijl meneer heel dagen achter de pc of voor de tv ligt :s, ik doe dan eigenlijk nog vanalles, allerlei klusjes, kuisen, noem maar op, alleen smorgens en savonds zit ik aan men pc, ma ik heb het gewoon veel te druk en doe eigenlijk nog nie veel lol ik ben gewoon iemand met een groot waaier aan interresses daarom heb ik eigenlijk veel hobbies waar ik me constant mee bezig hou, ma als ik ook maar me 1 iemand samen woon raak ik heel men kluts kwijt en ben ik mezelf eigenlijk nie, men kop is altijd veel te druk daarom vergeet ik ook een hoop te doen (ik doe eigenlijk alleen maar routine :p, moet ik iets nieuw doen, OOPS vergete want ik zat me drinken ofzo in men kop :s)

Ik heb zoiets van: als iemand anders commentaar heeft over je leven, zijn ze ofwel onbewust zelf niet gelukkig met hun leven, ofwel moeten ze is meer naar hun eigen kijken en zich niet constant fixeren op een ander.

ma ik maak men leven een stuk gemakkelijker door anders te denken, ik negeer men stiefvader, doe gewoon alsof ie nie bestaat en als ie begint te lullen denk ik bij mezelf: tja als jij jou leven nie goed vind is't jou probleem, maar ik ben gelukkig :p lol werkt altijd, ik zeg da wel nie hardop he, ik zou een lap krijgen denk ik

anyway ik ben HSP, autist en nog veel meer (ben eerder mankementig in elkaar gezet, echt ze als je weet wa ik allemaal heb :s ma geestelijk ben ik gelukkig oersterk) dus ja komt mijn aseksualiteit daardoor? ja en waarschijnlijk een slechte opvoeding, maar ik vind mezelf prima zo.

(by the way, niemand gaat zeggen hsp en autist gaat nie, je kan maar 1 ding zijn, fout, ik ben ze wel degelijk alle 2 en weet wa ik van wa heb en wa nie, dus geen discussie over dit mogelijk hehe :p)

Fijn te horen, dat je jezelf zo prima vindt. :knuffel:
Het accepteren hoe je in elkaar steekt scheelt enorm voor je zelfvertrouwen, en dat straal je dan uit. :klap:

Leuk, zo'n stiefvader. Ergens denk ik (ook bij mijn vader) dat hij stiekem best jaloers is. Want ja, ik kan het me veroorloven om in de avond even niets te doen (lees: TV kijken). Hij gaat naar de muziek, heeft vergadering, moet een klusje doen in huis, is bij één van zijn kinderen thuis aan het klussen, in zijn eigen huis of bij vrienden. Anders is hij met de sportclub van mijn broertje bezig etc. Hij heeft niet veel niets momenten. En ik denk ook niet dat hij daar veel behoefte aan heeft hoor. Ik denk dat hij thuis anders gek wordt van mijn moeder die depressief is/ was.

Daarnaast heb ik een heel vrij leventje. Ik ben 25 en woon op mezelf. Hij woonde op zijn 22ste al samen en op zijn 23ste was hij al vader. En hij is getrouwd met zijn eerste echte vriendin. Hij wil ook reizen, dat weet ik, maar mijn moeder wilt niet lang van huis. Dus zijn verste reis is met de buurman naar Duistland om een dagje te skiën. Maar dan kom ik aan. Ik ben lekker een jaar naar Amerika geweest! En ondanks dat jaar staat mijn relatie nog overeind. Ik weet zeker dat mijn vader dat soort dingen ook wil doen, maar het niet doet voor/ door mijn moeder.

En ja, ik denk ook dat hij wil dat ik meer van mijn leven maak. Ik kan natuurlijk best meer doen dan voor de TV zitten in de avond. Ik sport ook een aantal avonden in de week, maar ik denk dat hij wilt dat ik meer aan mijn studie doe of baanmogelijkheden creëer ofzo. Of inderdaad mijn hele huisje netjes maak. Maar goed, dat kan ik niet allemaal. Ik heb die rust ind e avond gewoon echt nodig.

Trouwens, als je autistisch bent, ben je dan niet bijna automatisch ook HSP? Want als je autisme hebt ben je al overgevoelig voor teveel prikkels, dus dan is het makkelijker om HSP te hebben dan als iemand zonder autisme waarschijnlijk. Sterker nog, misschien zijn mensen met autisme eigenlijk wel de 'uber'HSP's. HSP's die het eigenlijk niet goed aankunnen en daardoor minder contact maken. Ik weet namelijk dat wanneer iemand met autisme de juiste perfect op maat gemaakte behandeling krijgt, deze volledig normaal overkomt op de rest van de wereld (voor zover iemand normaal kan zijn dan). Maar goed, nou zijn deze behandelingen langdurig en dagelijks (dus ontzettend kostbaar en tijdrovend), dus krijgen de meeste mensen met autisme dit helaas niet. Maar ik kan deze combinatie nou juist erg goed voorstellen. Ik denk ook niet dat je hierin de enige bent!

Wat grappig dat ik dit hier tegenkom,ikzelf ben heel erg hoog sensitief maar had het nog nooit in een link gezien hiermee.

@I-Lady: Het loont voor jou dan misschien om dit hele topic te lezen. We hebben het er in het verleden diverse keren op dit forum over gehad, met verrassende uitkomsten..

Ga ik nog doen,ik wil hier zowiezo meer lezen maar je weet wel hoe dat gaat he..tijdgebrek,vergeten en bla bla bla haha.Ik schijf het wel even op voor vanavond.

We hopen, dat je er tijd voor kunt maken. ;)

Zo ik heb me er doorheen geworsteld haha,heel herkenbaar allemaal.Ik weet echt al jaren dat ik hooggevoelig ben {heb het ook erg} maar echt nog nooit de link hier mee gelegd.Maar nu ik dit lees vind ik het allemaal wel wat meer verklaarbaar,alleen kan ik het voor mijzelf niet toetsen.Vaak als ik aangeraakt word op mijn intieme delen dan doet het me pijn..komt mischien door een verhoogde gevoeligheid daar maar ik denk dat het bij mij ook met mijn jeugd te maken heeft.

Ik ben ook gigantisch snel overprikkeld,als er meerdere dingen tegelijk om mij heen gebeuren dan raak ik de kluts al kwijt..

Dat is wel moeilijk, ja !

Veel mensen die hooggevoelig zijn staan ook open voor spiritualiteit.
Nu kwam ik net een site tegen die ik jullie niet wil onthouden: http://spirsex.w3diensten.com/nl/index.php

Daar kwam ik de volgende tekst tegen die hier van toepassing zou kunnen zijn. (ik heb deze gedeeltelijk overgenomen):
Omdat wij geleerd hebben, dat seksualiteit en spiritualiteit niet samengaan, zijn we gespleten. Veel spirituele mensen wijzen hun seksualiteit af. Daardoor hebben ze slecht kontakt met hun lichaam en zijn ze zweverig. Mensen die van seks houden, wijzen spiritualiteit meestal af. Want zij geloven, dat zij niet meer aan seks mogen doen, als ze spiritueel worden. Daardoor hebben ze slecht kontakt met hun ziel en maken ze de seksualiteit banaal en platvloers.

Tsja, zoiets bedoelde ik dus. Alleen denk ik dat mensen die spiritualiteit zoeken vaak gevoeliger zijn dan anderen. Dus HSP. Ook wel grappig eigenlijk, dat je het dan zo vind!

Citaat van: Pinkeltje op augustus 01, 2009, 10:44:48 PM
Tsja, zoiets bedoelde ik dus. Alleen denk ik dat mensen die spiritualiteit zoeken vaak gevoeliger zijn dan anderen. Dus HSP. Ook wel grappig eigenlijk, dat je het dan zo vind!

Ik neem aan dat je doelt op dat ik aan het zoeken was naar artikelen over HSP en spiritualiteit en dat ik op die manier op die site ben gekomen!
Want dat stukje tekst is absoluut niet mijn mening!
(Mannetje snapt de context van de reactie van Pinky niet  ???)

Pinky slaapt al, en ik snap het ook niet helemaal............ :wave:

Citaat van: Mannetje op augustus 01, 2009, 08:33:27 PM
Omdat wij geleerd hebben, dat seksualiteit en spiritualiteit niet samengaan, zijn we gespleten. Veel spirituele mensen wijzen hun seksualiteit af. Daardoor hebben ze slecht kontakt met hun lichaam en zijn ze zweverig. Mensen die van seks houden, wijzen spiritualiteit meestal af. Want zij geloven, dat zij niet meer aan seks mogen doen, als ze spiritueel worden. Daardoor hebben ze slecht kontakt met hun ziel en maken ze de seksualiteit banaal en platvloers.

Ik ben het hier ook niet mee eens.. alsof mijn spiritueel zijn maakt dat ik minder into sex zou zijn. Voor mijn situatie bestaat dat verband helemaal niet. !

Ik doelde er inderdaad op dat je het op internet had gevonden, niet op dat het je mening zou zijn! Sorry voor de onduidelijkheid. Ik snap het verband wel ergens. Als je meer energie steekt in het helpen van anderen, steek je minder energie in het hebben van seks. Je moet een balans hebben. Waarbij seks meer egoïstisch is, voor je eigen plezier en voortplanting, waarbij spiritualeit een manier is om jezelf te leren kennen en zo beter om te kunnen gaan met de wereld om je heen (en dus ook anderen) en deze gave aan te spreken om anderen te helpen dat ook voor henzelf te doen. En dan is seks ineens een stuk minder belangrijk. Ik denk dat seks dan ook een stuk gevoeliger wordt, liefdevoller. Maar afwezig weet ik niet. Ik denk dat ook seks te maken heeft met het willen hebben van lichamelijk contact. Dat is onmisbaar in ieders mensenleven.

Ik moet zeggen, ik herken veel, maar bepaalde dingen ook niet. Ik vind het niet makkelijk om te "voelen" wat andere mensen voelen, maar probeer mezelf wel altijd in anderen te veplaatsten "hoe zou ik me voelen als dit mij overkwam" denk ik vaak. Ik heb echt een hekel aan drukke ruimtes en mensen, ik heb zelfs lichte agorafobie (pleinvrees) ik begin mijn adem in te houden zodra het me ergens te druk wordt.  Luide muziek en dergelijke houd ik ook niet erg van als ik er vlak naast sta, tenzij ij het volume zelf in de hand heb, dan is het niet erg.

Vooral vroeger huilde ik veel, zonder te weten waarom. Ik kan heel vrolijk zijn, echt ongelovelijk hyper, zonder te weten waarom, en een uur later ben ik weer wat neerslachtig, erg vreemd allemaal. Ik laat het meestal maar over me heen komen, van buiten merk je het eigenlijk niet zo, ik houd het allemaal binnen. Ik zal zo die test maar eens gaan doen, eens zien wat er uit komt.

Edit: Met 18 punten ben ik waarschijnlijk hoogsensitief. Dat is best nieuw eigenlijk. Ik had nooit bedacht dat ik een hsp zou zijn. Nog meer om me in te verdiepen  ;)

Ciara, nu moet ik meteen aan jouw verhaal "De Afgrond" denken.
Begin maar met lezen op: http://www.lihsk.nl/hoogsensitieve_kinderen.htm#Kenmerken
Zorg wel voor een hele stevige stoel, want afrollen van verbazing zul je..... :knuffel:
En er zijn nog meer site's waar je herkenning zult vinden.

Jeetje, hier pas ik ook (bijna) helemaal in..................... :o
Wát een herkenning.......... :klap:

Ja vreemd is dat. Toen ik de test deed had ik eigenlijk meer verwacht misschien licht sensitief te zijn, maar als ik de punten overlees herken ik erg veel. Te veel dingen teglijk willen doen, hekel hebben aan drukte, ik huil vrij makkelijk (nu wel minder dan vroeger) en ik loop echt bijna altij te piekeren. Ik kan wakker liggen van dingen die in online spelletjes gebeuren, waarop andere mensen denken dat ik me te druk maak. Tja, dat is misschien ook wel zo, maar ik kan er niets aan doen.

Ik wil het eigenlijk iedereen naar de zin maken. Ik zou willen dat ik door iemand een stevige knuffel te geven hen beter kon laten voelen, zodat ze niet meer verdrietig of eenzaam of wat dan ook zijn. Het nieuws kijk ik wel aan, tegenwoordig intereseert het me eigenlijk niet meer zo. Er is zo veel... en toch is het altijd hetzelfde, dezelfde ellende overal ter wereld. Als ik daar te veel bij stil sta wordt ik echt moe, omdat ik het ergens ook wil veranderen, maar dondersgoed weet dat ik dat niet kan.

Ik heb zelf ook heel vaak het gevoel dat ik er niet echt ben. Ook al ben ik omringd dor mensen, toch ben ik alleen. Ik haat dat gevoel. Iedereen ziet je staan, maar toch "zien" ze je niet echt. Je zou net zo goed onzichtbaar kunnen zijn. Ik kleed me vaak vrij opvallend (gothic), omdat ik het mooi vind, maar ook omdat mensen dan tenminste echt naar je kijken, al is het alleen maar omdat je "vreemd" bent.

Belevend lezen... dat ben ik ten voete uit. Vroeger kon ik zo diep in een boek zitten dat ik het als ware als een film voor me zag, met muziek en alles erbij. Als ik ophield met lezen was ik ook altijd doodop. Tegenwoordig moet ik een beetje moeite doen om zo diep in een boek te komen, vaak doe ik het niet, maar als ik het doe... wauw. Het is alsof je zelf midden in een veldslag staat, veilig, maar er toch bij. Erg indrukwekkend (klinkt dit uberhaubt nog samenhangend? ???)

Wat voor mij vaak werkt om de buitenwereld buiten te sluiten is muziek, vrij stevig heeft de voorkeur (iets van rock of metal) Daardoor wordt ik over het algemeen zo bezig gehouden dat ik me relatief veilig voel in een drukke trein oid. Als ik daarnaast een boek lees of ga zitten dagdromen is het helemaal goed, dan merk ik niet eens meer dat ik in de trein zit (en tegelijker tijd ook weer wel want ik mis mijn halte nooit).

Hmm, veel stof tot nadenken. En ik heb nog zoveel meer dingen te doen!! Arg!!!  :P Opzich, zou iemand bepaalde boeken aanraden? Ik wil hier best meer over weten vooral over hoe er mee om te gaaan...

Zijn er ook mensen op de site die niet hoogsensitief zijn?

@Ciara: Hoog Sensitieve Personen van Elaine N. Aron is een erg goed boek waarin veel uitgelegd staat. Ik heb hem nog niet uit, maar het is wel een prettige.

Ik heb zitten lezen over hoogsensitieve kinderen. Op sommige punten herken ik mezelf wel. Anderen weer totaal niet. Wel vind ik het gedeelte van de paranormale interessant. Mijn ouders beginnen me nu pas te vertellen dat ik vroeger met verhalen thuis kwam waarvan ze wisten dat het niet waar was. Achteraf denken ze dat ik misschien wel de waarheid sprak. Dat ik dingen zag die anderen gewoon niet zagen. Voor de rest vind ik het moeilijk te beoordelen. Of ik dat altijd al heb gehad of later pas heb gekregen of ontwikkeld. Ik zal het eens aan mijn ouders vragen. Lijkt me wel interessant!

wat voor dingen zag je dan, Pinky? (als je dat wilt vertellen natuurlijk)

Kijk, dat weet ik dan weer niet. Dat is een beetje het punt. Voor mij als kind was het waarschijnlijk heel normaal. Het schijnt wel dat ik andere mensen zag. Mensen die er niet waren. Dat ik bijvoorbeeld de hele tijd alleen in de tuin had zitten spelen en ik weer binnen kwam met dat ik met een meneer had zitten spelen ofzo. Dus waarschijnlijk zullen dat entiteiten zijn geweest ofzo. Maar doordat ik het niet gek vond, heb ik nooit onthouden wat ik dan zag. Mijn ouders zijn toen wel eens boos op me geweest, want ik mocht niet liegen. Maar ook dat ben ik kwijt. En doordat het voor mij niet bijzonder was heb ik het ook niet speciaal onthouden. Ik zou ook niet weten wat ik me er nog van herinner waar mijn ouders toen van zeiden dat het niet kon.

Één ding wat ik wel altijd vreemd heb gevonden is ooit eens dat ik midden in de nacht naar de zolder liep, naar mijn ouders. Ik had toen net een nachtmerrie gehad en ik wilde dus naar papa en mama. Toen zag ik mijn moeder van de trap aflopen, maar tot mijn grote verbazing liep ze toen dwars door me heen. Oeps... Dat is wel iets dat ik altijd onthouden heb. Daar ben ik toen zo erg van geschrokken dat ik zo mijn bed weer ben ingerend en onder de dekens ben gekropen. En ik maar hopen dat mama niet dood was... Gelukkig werd ze de volgende dag gewoon weer wakker. En hoewel ik mezelf toen half ervan had overtuigd dat ik had gedroomd, weet ik wel degelijk dat het een echte ervaring was. Maar ja, ik vond het te gek voor woorden. Heb het toen ook niet aan mijn ouders verteld, want ik wist toen wel dat mijn ouders dat niet leuk zouden vinden.

Maar ik wil binnenkort wel eens aan mijn ouders gaan vragen wat ik dan zag, met welke verhalen ik thuis kwam etc. Want ook ik ben er nieuwsgierig naar hoor! Maar het is gewoon niet ter sprake gekomen. Ik was al heel verbaasd te horen dat het zo was en mijn ouders dat nu toegeven.

Citaat van: Zonnekind op april 16, 2006, 02:41:34 PM
[...] Ik zou mij ergens moeten beginnen goed voelen dat ik eindelijk weet
wat het is maar ik voel mij eerder serieus slecht. Ik heb zelf altijd de hoop gehad dat ik ooit nog wel normale seksuele relaties zou
hebben. Als ik toegeef dat ik aseksueel ben, lijkt het alsof ik mijn eigen doodvonnis teken. Ik ben ontzettend bang Tim te verliezen
(hij heeft het super moeilijk) en dan zou ik 'weten' dat ik geen seksuele relatie zou kunnen hebben.

Dat is voor mij heel bekend. Ik heb eigenlijk altijd geroepen dat seks overschat werd en boring is. Wat anderen daar dan van vonden interesseerde (en interesseert) me nagenoeg niets. In eerste instantie was het vinden van deze site wel aardig. Niet dat ik behoefte heb aan bevestiging, maar het is natuurlijk altijd aardig om te zien dat het beestje een naam heeft. Maar vandaag had het ook wel iets van het uitvoeren van het vonnis door de scherprechter. Dat maakt het allemaal zoveel zwaarder dan het zou moeten zijn.
Gelukkig had ik vanavond een (vrouwelijke) zakelijke relatie aan de telefoon die me onomwonden vroeg of er "iets was". Kort en goed, I spilled the beans en het was goed... ;D

Ik begrijp perfect wat je doormaakt. Omdat bij mij de wil om seks te kunnen hebben en daar te kunnen van genieten eigenlijk wel ontzettend groot was, heb ik het nooit echt aanvaard dat ik aseksueel zou zijn. Ik heb alles gedaan wat ik kon om daar uit te graken, om die stempel niet te moeten dragen. Mijn huidige vriend heeft ervoor gezorgd dat ik op korte tijd wel seks kon hebben en daar zelfs van kon genieten. Ik denk dat ik altijd ergens gevoeld heb dat ik niet helemaal aseksueel was, dat die stempel niet bij mij hoorde. Ik was toen ook wel jaloers op diegene die zichzelf wel op die manier konden aanvaarden. Een paar jaar geleden was mijn meest realistische beeld dat ik altijd aseksueel zou blijven maar dat ik gewoon iets meer tijd nodig had dan anderen om het te aanvaarden.
Ik denk vooral dat iedereen hier op zijn eigen manier zijn eigen weg in moet vinden. Uiteindelijk komen we allemaal wel op ons pootjes terecht. Sommige vinden iets meer bizarre manieren om seks te hebben en leren er van genieten, anderen aanvaarden zichzelf en zijn gelukkig met een diepe vriendschap,... Het komt wel goed :)

Mooi gezegd, Zonnekind.  :knuffel:

Ik mis seks niet, dus dat vind ik niet het beklemmende van mijn constatering. Wat dat wel is, is dat ik bij mijn laatste vriendin soms zag was dat ze echt in extase kon raken als we aan het vrijen waren. Dan was ze op een compleet andere planeet. En dat was niet de planeet waar ik was. Ik vermoed dat dat een heel intens gevoel is, zo gelukzalig kon ze kijken als ze weer op aarde landde. Dat is wat ik betreur, dat ik dat gevoel kennelijk niet krijg van seks.

Het is een beetje wat mijn oma, van nature geen pretnummer, eens zijn toen we naar een hossende carnavals optocht keken. "Ik wou dat ik zo om niets opeens vrolijk zou kunnen doen."

Citaat van: Ereinion op juli 30, 2010, 09:47:05 AM
Mooi gezegd, Zonnekind.  :knuffel:

Inderdaad, maar ook mooi gezegd NL

Citaat van: NL op juli 30, 2010, 05:39:21 PM
Ik mis seks niet, dus dat vind ik niet het beklemmende van mijn constatering. Wat dat wel is, is dat ik bij mijn laatste vriendin soms zag was dat ze echt in extase kon raken als we aan het vrijen waren. Dan was ze op een compleet andere planeet. En dat was niet de planeet waar ik was. Ik vermoed dat dat een heel intens gevoel is, zo gelukzalig kon ze kijken als ze weer op aarde landde. Dat is wat ik betreur, dat ik dat gevoel kennelijk niet krijg van seks.

Het is een beetje wat mijn oma, van nature geen pretnummer, eens zijn toen we naar een hossende carnavals optocht keken. "Ik wou dat ik zo om niets opeens vrolijk zou kunnen doen."

Ik vind het altijd wel een mooi idee dat ik dat aan mijn vriend kan geven. Dat is ook bevredigend.

Dat kan ik me goed voorstellen. Voor een man is dat misschien moeilijker te realiseren dan voor een vrouw: lay back and think of England is er veel moeilijker bij.

En ik blijf ook maar denken: hoe ziet die planeet er uit waar de ander heen gaat?

Ik ben ook van mening dat vrouwen qua aseksualiteit om die reden het ietje pietsje makkelijker hebben!

Ik weet het niet. Ik begrijp wel waarom je dat denkt, maar toch. Het kan behoorlijk pijn doen en alleen al het idee dat er iets in je lichaam komt wat je eigenlijk niet wilt...

Het is misschien makkelijker te faken voor een vrouw, maar verder denk ik dat je er naast zit.
Het is niet niets om iets ongewilds in je lichaam te krijgen.

Ach, het is geen wedstrijdje...

Nee, inderdaad. Ik denk ook niet dat we een discussie moeten beginnen over voor wie het makkelijker of moeilijker is. Die vraag is sowieso niet op het niveau van man of vrouw te beantwoorden. Ieder persoon is anders en ervaart dit soort zaken anders.

Zeker. Wel denk ik dat deze discussie best handig kan zijn voor partners van. Als zij ook denken, de vrouw hoeft alleen maar te liggen... tja, dan is het wel handig om te bedenken dat er toch iets meer achter kan zitten.

Ja inderdaad, ik volg wel. Als je absoluut geen zin hebt in seks, dan doet het pijn, het voelt vies aan, ik voelde me ook altijd misbruikt,... Ik voelde me daar zo slecht bij als ik toch eens seks had gehad terwijl ik dat helemaal niet wou.

Citaat van: Mannetje op september 04, 2010, 09:21:27 PM
De rode draad in ons beide stukje hierboven is hoogsensitiviteit. Hoelang weet jij al dat jij hoogsensitief bent?

Dat weet ik sinds jij er eens over begon een de link van een test hier op de site hebt gezet. Daarna begonnen voor mij langzaam aan de stukjes op hun plekje te vallen, ben ik er meer over gaan lezen en kwam ik erachter dat ik dat ook was! En dat terwijl ik een tijdje ook heb gedacht dat ik ADHD had. Omdat ik ook merkte dat ik soms slecht tegen prikkels kon, me daardoor slecht tot niet kon concentreren, maar me helemaal kon verliezen in een goed boek of een goede film. Dan merkte ik geen enkele prikkel meer om me heen. Zo was mijn neefje met ADHD soms ook, alleen die ging echt flippen bij een teveel aan prikkels en dat had ik dan niet. Dus heb ik besloten dat ik dat niet had. Maar ja, waarom reageerde ik dan soms zo anders dan anderen. En dat besefte ik dus pas toen jij erover begon. Dus eigenlijk moet ik jou bedanken, omdat jij me die duidelijkheid hebt gegeven!

In antwoord op je vraag hoe lang ik het nu al weet is denk ik 1,5 jaar...

Geen dank hoor  :D Ik dacht dat je het al jaren wist. Ik snapte al niet waarom je altijd maar mee ging/gaat in gevoelens van een ander. En dat dan niet doorhad of doorhebt.
Iemand die het al jaren weet, moet daar toch wat aan doen/werken in mijn ogen.
Ik weet het denk ik ongeveer nu 1,5 jaar. Heb me er tot en met de dag vandaag volop in verdiept. Workshops, boeken, heeeel veel internet (-forums).
Doordat ik nu veel minder pieker slaap ik beter, meer engergie gekregen enzo. Ik heb nu ook zo'n 1 a 2 uur extra per dag. Evengoed kom ik wel vaak gesloopt van me werk thuis hoor.
Of als ik zaterdag wat ondernomen heb, en s'avonds met vrienden ga stappen, ben ik blij dat er een paar uur tussen zit. Kan ik me even tijd voor me eigen nemen.

Doordat ik niks van hoogsensitiviteit wist heeft er zeker te maken met hoe ik zoveel herkenning heb op deze site kunnen vinden bij mijn aanmelden. 

Nou ja, ik wist dus niet dat het gevoelens van andere waren. Nam altijd aan dat deze van mezelf waren. Inmiddels begin ik steeds vaker door te krijgen dat ik dingen voel van een ander. Maar nog steeds denk ik dat er een groot grijs gebied aan gevoelens is, waar ik veel van andere waarneem, maar deze als van mezelf bestempel. Omdat ik niet beter weet. En ik zal nog steeds moeten leren me daarvoor af te sluiten. Alleen zou ik niet weten waar te moeten beginnen met dat te leren. Ik denk dat ik gestaag op weg ben dat te leren. Maar dat gaat heel erg langzaam. Sowieso omdat ik ook in de knoop zit met gevoelens die zeker weten van mezelf zijn. Daar moet ik ook nog uit zien te komen. Ik kan helaas niet aan alles tegelijk gaan werken.

Ik heb zo'n idee dat ik het nu aardig door heb. Dat aanleren, en de manier waarop, en de snelheid waarmee, daar moet ieder zijn eigen weg in vinden.
Dat aanvoelen werkt ook buiten de normale persoonlijke contacten om. Heb je dat ook al ervaren. Dus bijvoorbeeld telefoon, internet (bijv. AVEN) etc.
Je kan het ook als gave zien om mogelijk er andere mensen mee te kunnen helpen.

Oh ja zeker. Zelfs televisie! Dat merk ik inderdaad! En dat begin ik net allemaal te ontdekken. En dat is best verwonderlijk om te merken. Maar goed, het is nu niet de tijd om daar heel veel mee te doen. Er zijn nu even belangrijkere dingen, zoals gezond leven en een baan vinden. Balans in mijn leven in in mijzelf. Daarna, als ik die stabiliteit heb, dan komt HSP weer en kan ik daarmee aan de slag. Zoals ik al zei, alles één voor één!

Houdt die balans goed in de gaten! Maar doe het niet zoals mij!
Ik heb me ruim 8 jaar met me energie 100% op mijn carrière gericht. Het heeft me circa 8 jaar stilstand gekost!
Maar ik verwacht niet dat jij zoveel tijd nodig hebt om een baan te vinden  :D

Oh god zeg, ik hoop het toch niet! 8 jaar duurt me veels te lang. Ik moet wel zeggen dat ik vaak druk bezig ben, maar ook met clubjes. Zo ben ik nu penningmeester van mijn theatersportgroepje, doe ik dus voorlichtingstheater met het COC en was ik daarvoor ook bezig met het opzetten van een eigen kinderdagverblijf. Dus ja, ik ben altijd wel drukkig, maar niet alleen met werk. Ook dus met hobby's. Op mijn vrije dag lekker verven, taarten bakken of boeken lezen... ik vermaak me wel hoor! En ja, als ik een rustig weekje heb, lees ik ook rustig wat meer psychologische boeken door!

Dat van die televisie. Bij toeval kwam dat gisteren bij mij aan bod. Zappen tussen een dating programma (allemaal verliefde mensen), Red mijn vakantie (gevoel van onmacht) en een documentaire van de Twin Towers (triest triest triest). Ik was ook een bekaf, dus dan houdt ik amper weer wat tegen. Het is wel eens lastig op me werk. Bijvoorbeeld als ik na een redelijk lange reis meteen bij een klant binnenstap (beetje vermoeid), dan moet eigenlijk eerst even bijkomen, en daar is niet altijd tijd voor. Dat geeft nog wel eens problemen. Maar ik leer er steeds beter mee omgaan.

Jep, daarom kijk ik allang geen journaal meer. Ik kan er echt niet tegen. Al die ellende. Maar ja, dat even rust hebben tussendoor begin ik ook steeds meer door te krijgen. Zoals nu, ik ben verkouden, zit niet helemaal lekker in mijn vel. Heb morgenavond werkbespreking, woensdag en donderdag ga ik uit eten met vriendinnen en vanavond had ik theater. Dat heb ik afgebeld, want ik den, dat red ik gewoon niet. Terwijl als ik morgen overdag niet had hoeven werken was het geen probleem geweest. Dus ik weet steeds beter en beter waar ik mijn rust moet pakken.

Wat een schema ! Ik word al moe als ik het lees... Maar toen ik zelf 25 was, leefde ik ook zo...

Ik besef me dat ik gisteren voor het eerst sinds tijden weer eens tv heb gekeken. Al dat gezeur ellende en weet ik allemaal nog niet meer.

Verkouden, ik ook al  :geezer:

Peter. Dat schema valt toch wel mee? Het is gewoon een kwestie van tussendoor de tijd nemen voor je zelf. Als je dat in de gaten houdt gaat dat allemaal wel redelijk. Sja dan gooit ook bij mij een verkoudheid problemen in planning, dus... ook zaken schrappen.

Haha, nou ja, daarom kies ik er dus ook voor om geen te serieuze dingen te kijken, zoals het journaal dus. Ik kijk vooral goeie films (toch niet echt) en nutteloze series. Of dingen op discovery of animal planet. Informatief, weinig emotie. Leuk!

Maar mijn planning is deze week ook wel wat veel inderdaad. Het komt zo toevallig uit. DE werkbespreking heb ik ook niet bedacht. Dat ene avondje uit eten met een vriendin stond al langer vast en die andere avond is van een collega die is ontslagen en op die manier afscheid neemt. Dus dan ga je gewoon. Gelukkig werk ik vrijdag niet de hele dag en daarna is het toch weekend. Tijd voor rust! En dan is het zeker vol te houden. Het moet alleen niet elke week zo zijn!

Maar ja, verkouden en gisteren ook nog een koorts erbij. Vandaag geloof ik ook nog. Heb vanmiddag zo vier uur liggen slapen! Pfoei! Vandaar dat ik vanavond ook heb afgezegd. Jammer dan, maar het is belangrijker dat ik het morgenavond volhoud!

Hoogsensitiviteit was een van de onderliggende oorzaken van mijn tijdelijke aseksualiteit.

Als ik géén verbinding voel, is seks eigenlijk niet mogelijk bij mij.
Mijn partner voel ik enorm goed aan. Als ze met andere dingen in haar hoofd bezig is, merk ik dat meteen.

Iemand die niet bij zichzelf staat, en daardoor geen contact kan maken met zichzelf. Nee, daar kan ik geen intimiteiten mee hebben. De negatieve energie is dat gewoon te groot. Heeft iemand veel problemen (en dat hoeft diegene zelf niet eens bewust van te zijn). Dan voel ik dan gewoon een enorme muur. Daar wordt ik onrustig van. En dan kan knuffelen of zoenen een heel vervelend gevoel opleveren. Seks is dan al helemaal niet aan de orde.
Gelukkig heb ik een partner gevonden die met beide benen stevig op de grond staat. Alle problemen heeft ze opgeruimd. Ze straalt dat ook een enorme rust uit. Ik kan gewoon lekker tegen haar aankruipen zonder allerlei negatieve zaken aan te voelen.

Nu ik dit allemaal in de praktijk heb mogen ontdekken, weet ik hier redelijk mee om te gaan. En gelukkig zijn er ook voordelen waar ik lekker van geniet  :D