hoogsensitiviteit als verklaring voor aseksualiteit

[Ciara]

Ja vreemd is dat. Toen ik de test deed had ik eigenlijk meer verwacht misschien licht sensitief te zijn, maar als ik de punten overlees herken ik erg veel. Te veel dingen teglijk willen doen, hekel hebben aan drukte, ik huil vrij makkelijk (nu wel minder dan vroeger) en ik loop echt bijna altij te piekeren. Ik kan wakker liggen van dingen die in online spelletjes gebeuren, waarop andere mensen denken dat ik me te druk maak. Tja, dat is misschien ook wel zo, maar ik kan er niets aan doen.

Ik wil het eigenlijk iedereen naar de zin maken. Ik zou willen dat ik door iemand een stevige knuffel te geven hen beter kon laten voelen, zodat ze niet meer verdrietig of eenzaam of wat dan ook zijn. Het nieuws kijk ik wel aan, tegenwoordig intereseert het me eigenlijk niet meer zo. Er is zo veel... en toch is het altijd hetzelfde, dezelfde ellende overal ter wereld. Als ik daar te veel bij stil sta wordt ik echt moe, omdat ik het ergens ook wil veranderen, maar dondersgoed weet dat ik dat niet kan.

Ik heb zelf ook heel vaak het gevoel dat ik er niet echt ben. Ook al ben ik omringd dor mensen, toch ben ik alleen. Ik haat dat gevoel. Iedereen ziet je staan, maar toch "zien" ze je niet echt. Je zou net zo goed onzichtbaar kunnen zijn. Ik kleed me vaak vrij opvallend (gothic), omdat ik het mooi vind, maar ook omdat mensen dan tenminste echt naar je kijken, al is het alleen maar omdat je "vreemd" bent.

Belevend lezen... dat ben ik ten voete uit. Vroeger kon ik zo diep in een boek zitten dat ik het als ware als een film voor me zag, met muziek en alles erbij. Als ik ophield met lezen was ik ook altijd doodop. Tegenwoordig moet ik een beetje moeite doen om zo diep in een boek te komen, vaak doe ik het niet, maar als ik het doe... wauw. Het is alsof je zelf midden in een veldslag staat, veilig, maar er toch bij. Erg indrukwekkend (klinkt dit uberhaubt nog samenhangend? )

Wat voor mij vaak werkt om de buitenwereld buiten te sluiten is muziek, vrij stevig heeft de voorkeur (iets van rock of metal) Daardoor wordt ik over het algemeen zo bezig gehouden dat ik me relatief veilig voel in een drukke trein oid. Als ik daarnaast een boek lees of ga zitten dagdromen is het helemaal goed, dan merk ik niet eens meer dat ik in de trein zit (en tegelijker tijd ook weer wel want ik mis mijn halte nooit).

Hmm, veel stof tot nadenken. En ik heb nog zoveel meer dingen te doen!! Arg!!!  Opzich, zou iemand bepaalde boeken aanraden? Ik wil hier best meer over weten vooral over hoe er mee om te gaaan...

[Mannetje]

Zijn er ook mensen op de site die niet hoogsensitief zijn?

[pinky]

@Ciara: Hoog Sensitieve Personen van Elaine N. Aron is een erg goed boek waarin veel uitgelegd staat. Ik heb hem nog niet uit, maar het is wel een prettige.

[pinky]

Ik heb zitten lezen over hoogsensitieve kinderen. Op sommige punten herken ik mezelf wel. Anderen weer totaal niet. Wel vind ik het gedeelte van de paranormale interessant. Mijn ouders beginnen me nu pas te vertellen dat ik vroeger met verhalen thuis kwam waarvan ze wisten dat het niet waar was. Achteraf denken ze dat ik misschien wel de waarheid sprak. Dat ik dingen zag die anderen gewoon niet zagen. Voor de rest vind ik het moeilijk te beoordelen. Of ik dat altijd al heb gehad of later pas heb gekregen of ontwikkeld. Ik zal het eens aan mijn ouders vragen. Lijkt me wel interessant!

[myra]

wat voor dingen zag je dan, Pinky? (als je dat wilt vertellen natuurlijk)

[pinky]

Kijk, dat weet ik dan weer niet. Dat is een beetje het punt. Voor mij als kind was het waarschijnlijk heel normaal. Het schijnt wel dat ik andere mensen zag. Mensen die er niet waren. Dat ik bijvoorbeeld de hele tijd alleen in de tuin had zitten spelen en ik weer binnen kwam met dat ik met een meneer had zitten spelen ofzo. Dus waarschijnlijk zullen dat entiteiten zijn geweest ofzo. Maar doordat ik het niet gek vond, heb ik nooit onthouden wat ik dan zag. Mijn ouders zijn toen wel eens boos op me geweest, want ik mocht niet liegen. Maar ook dat ben ik kwijt. En doordat het voor mij niet bijzonder was heb ik het ook niet speciaal onthouden. Ik zou ook niet weten wat ik me er nog van herinner waar mijn ouders toen van zeiden dat het niet kon.

Één ding wat ik wel altijd vreemd heb gevonden is ooit eens dat ik midden in de nacht naar de zolder liep, naar mijn ouders. Ik had toen net een nachtmerrie gehad en ik wilde dus naar papa en mama. Toen zag ik mijn moeder van de trap aflopen, maar tot mijn grote verbazing liep ze toen dwars door me heen. Oeps... Dat is wel iets dat ik altijd onthouden heb. Daar ben ik toen zo erg van geschrokken dat ik zo mijn bed weer ben ingerend en onder de dekens ben gekropen. En ik maar hopen dat mama niet dood was... Gelukkig werd ze de volgende dag gewoon weer wakker. En hoewel ik mezelf toen half ervan had overtuigd dat ik had gedroomd, weet ik wel degelijk dat het een echte ervaring was. Maar ja, ik vond het te gek voor woorden. Heb het toen ook niet aan mijn ouders verteld, want ik wist toen wel dat mijn ouders dat niet leuk zouden vinden.

Maar ik wil binnenkort wel eens aan mijn ouders gaan vragen wat ik dan zag, met welke verhalen ik thuis kwam etc. Want ook ik ben er nieuwsgierig naar hoor! Maar het is gewoon niet ter sprake gekomen. Ik was al heel verbaasd te horen dat het zo was en mijn ouders dat nu toegeven.

[NL]

[...] Ik zou mij ergens moeten beginnen goed voelen dat ik eindelijk weet
wat het is maar ik voel mij eerder serieus slecht. Ik heb zelf altijd de hoop gehad dat ik ooit nog wel normale seksuele relaties zou
hebben. Als ik toegeef dat ik aseksueel ben, lijkt het alsof ik mijn eigen doodvonnis teken. Ik ben ontzettend bang Tim te verliezen
(hij heeft het super moeilijk) en dan zou ik 'weten' dat ik geen seksuele relatie zou kunnen hebben.

Dat is voor mij heel bekend. Ik heb eigenlijk altijd geroepen dat seks overschat werd en boring is. Wat anderen daar dan van vonden interesseerde (en interesseert) me nagenoeg niets. In eerste instantie was het vinden van deze site wel aardig. Niet dat ik behoefte heb aan bevestiging, maar het is natuurlijk altijd aardig om te zien dat het beestje een naam heeft. Maar vandaag had het ook wel iets van het uitvoeren van het vonnis door de scherprechter. Dat maakt het allemaal zoveel zwaarder dan het zou moeten zijn.
Gelukkig had ik vanavond een (vrouwelijke) zakelijke relatie aan de telefoon die me onomwonden vroeg of er "iets was". Kort en goed, I spilled the beans en het was goed...

[Zonnekind]

Ik begrijp perfect wat je doormaakt. Omdat bij mij de wil om seks te kunnen hebben en daar te kunnen van genieten eigenlijk wel ontzettend groot was, heb ik het nooit echt aanvaard dat ik aseksueel zou zijn. Ik heb alles gedaan wat ik kon om daar uit te graken, om die stempel niet te moeten dragen. Mijn huidige vriend heeft ervoor gezorgd dat ik op korte tijd wel seks kon hebben en daar zelfs van kon genieten. Ik denk dat ik altijd ergens gevoeld heb dat ik niet helemaal aseksueel was, dat die stempel niet bij mij hoorde. Ik was toen ook wel jaloers op diegene die zichzelf wel op die manier konden aanvaarden. Een paar jaar geleden was mijn meest realistische beeld dat ik altijd aseksueel zou blijven maar dat ik gewoon iets meer tijd nodig had dan anderen om het te aanvaarden.
Ik denk vooral dat iedereen hier op zijn eigen manier zijn eigen weg in moet vinden. Uiteindelijk komen we allemaal wel op ons pootjes terecht. Sommige vinden iets meer bizarre manieren om seks te hebben en leren er van genieten, anderen aanvaarden zichzelf en zijn gelukkig met een diepe vriendschap,... Het komt wel goed

[Ereinion]

Mooi gezegd, Zonnekind. 

[NL]

Ik mis seks niet, dus dat vind ik niet het beklemmende van mijn constatering. Wat dat wel is, is dat ik bij mijn laatste vriendin soms zag was dat ze echt in extase kon raken als we aan het vrijen waren. Dan was ze op een compleet andere planeet. En dat was niet de planeet waar ik was. Ik vermoed dat dat een heel intens gevoel is, zo gelukzalig kon ze kijken als ze weer op aarde landde. Dat is wat ik betreur, dat ik dat gevoel kennelijk niet krijg van seks.

Het is een beetje wat mijn oma, van nature geen pretnummer, eens zijn toen we naar een hossende carnavals optocht keken. "Ik wou dat ik zo om niets opeens vrolijk zou kunnen doen."

[Jovi_Hobbes]

Mooi gezegd, Zonnekind. 

Inderdaad, maar ook mooi gezegd NL

[Ereinion]

Ik mis seks niet, dus dat vind ik niet het beklemmende van mijn constatering. Wat dat wel is, is dat ik bij mijn laatste vriendin soms zag was dat ze echt in extase kon raken als we aan het vrijen waren. Dan was ze op een compleet andere planeet. En dat was niet de planeet waar ik was. Ik vermoed dat dat een heel intens gevoel is, zo gelukzalig kon ze kijken als ze weer op aarde landde. Dat is wat ik betreur, dat ik dat gevoel kennelijk niet krijg van seks.

Het is een beetje wat mijn oma, van nature geen pretnummer, eens zijn toen we naar een hossende carnavals optocht keken. "Ik wou dat ik zo om niets opeens vrolijk zou kunnen doen."

Ik vind het altijd wel een mooi idee dat ik dat aan mijn vriend kan geven. Dat is ook bevredigend.

[NL]

Dat kan ik me goed voorstellen. Voor een man is dat misschien moeilijker te realiseren dan voor een vrouw: lay back and think of England is er veel moeilijker bij.

En ik blijf ook maar denken: hoe ziet die planeet er uit waar de ander heen gaat?

[Mannetje]

Ik ben ook van mening dat vrouwen qua aseksualiteit om die reden het ietje pietsje makkelijker hebben!

[Ereinion]

Ik weet het niet. Ik begrijp wel waarom je dat denkt, maar toch. Het kan behoorlijk pijn doen en alleen al het idee dat er iets in je lichaam komt wat je eigenlijk niet wilt...