moeilijk contact

[eenzaam23]

Hoi allemaal,

Ik heb een tijdje hier mee gelezen en al veel leerzame dingen gelezen waarvan ik denk dat ik het kan toepassen in mijn leven.
Toch wil ik nog advies over hoe je contact maakt met andere mensen.
Ik probeer het keer op keer, op het moment dat ik iemand beter leer kennen, merk ik dat ik dichtklap.
Ik vind het moeilijk als iemand te dichtbij komt en stoot diegene dan al gauw af door bot te doen.

Herkennen jullie dit en hoe kom ik hier van af?

[Ereinion]

Ik heb wel eens dat ik dan te gevat ga doen en dat komt ook niet altijd goed over. 

In ieder geval weet je het van jezelf. Wat ik dan wel eens doe, en daar is wel moed voor nodig, is zodra je doorhebt dat je het doet, gaat doen of hebt gedaan, zeggen dat je dat vaker doet en je excuses eventueel aanbieden. Dan kunnen mensen er rekening mee houden. Voordeel hiervan is ook dat mensen kunnen reageren en vaak blijkt dan dat je het in je hoofd erger hebt gemaakt dan het werkelijk was. Vaak komt het op andere mensen heel anders over.

Misschien heb je hier iets aan?

[Jovi_Hobbes]

Hoi Eenzaam, wat je omschrijft is erg lastig. Ik leg zelf ook niet erg gauw contact met mensen die ik niet ken en hou mensen ook erg lang op afstand. Ik denk dat het voor een deel een probleem is dat met vertrouwen te maken heeft. Misschien kun je er voor jezelf uitkomen waar je bang voor bent als je mensen gaat afstoten. Gebeurt dat alleen in "romantische" situaties of in alle normale dagelijkse situaties? Ben je bijvoorbeeld bang dat mensen iets van je vragen dat je niet kunt geven of heb je bijvoorbeeld een veilig muurtje om je heen waar mensen niet voorbij mogen komen en wat is dan precies de grens?

Ik heb geen idee of je hier wat aan hebt 

[eenzaam23]

Hoi Jovi,


Ik ben in het verleden zeer gekwets, en ik weet niet goed hoe ik het moet melden maar ook sexueel zijn er dingen gebeurt waar ik het moeilijk mee heb.
Ik merk dat ik inderdaad het vertrouwen kwijt ben in mensen.
Tot nu toe heeft iedereen mij in de steek gelaten,ik heb mijzelf hier altijd de schuld van gegeven, al realiseer ik mijzelf ook dat veel dingen ook domme pech is geweest.
Ik heb het niet getroffen met mijn ouders, deze geven mij van alles maar trekken ook alles weer in.
Mijn broers en zussen die proberen mij aan alle kanten te pakken waar ze kunnen.
Mijn vriendinnen die ik heb gehad, belazerde mij waar ik bij stond.

Dit alles bij elkaar opgeteld maakt het voor mij heel moeilijk om contact te krijgen met andere mensen.
Laat staan vertrouwen creeren.

[myra]

Ik kan heel goed begrijpen dat je weinig vertrouwen hebt in mensen, Eenzaam.. Gekwetst en bedrogen worden zorgt er voor dat je mensen maar liever op een afstand houdt, een vorm van zelfbescherming.

Voor mij was het belangrijk om mensen op te zoeken waar ik me wel op mijn gemak kon bij voelen. Die vind je natuurlijk niet onmiddellijk, maar voor mij was het zo dat als een band langzaam werd opgebouwd, dat die dan ook heel sterk bleek te zijn. Die mensen veranderden mijn negatief zelfbeeld dan ook een beetje, omdat ik voelde dat ze mij namen zoals ik was.

Verder merk ik dat een goede luisteraar zijn er wel voor zorgt dat de meeste mensen je kunnen apprecieren. Dus ja, mss een tip voor contact : interesse tonen in anderen en luisteren naar hun verhaal?

[Ereinion]

Dat kan ik me dan heel goed voorstellen! Mijn eerdere reactie lijkt nu ook niet meer zo goed geplaatst. 
Ik hoop dat iemand anders je kan helpen. 

[eenzaam23]

Myra dat was voor mij juist de reden om hier eerst te observeren hoe anderen zijn en met hun problemen omgaan alvorens ik mijn topic openden.
Ik hoop ook dat mensen zich herkennen in mijn verhaal

[Stev]

Ik herken me zeker in jouw verhaal. Mijn voordeel is, denk ik, dat ik getrouwd ben en 2 kinderen heb. Dan "moet" je wel. Zelf contact maken lukt me zelden, het komt in de meeste gevallen van de andere kant. Wat Myra zei (interesse tonen in anderen en luisteren naar hun verhaal) doe ik wel. Als het me vervolgens lukt om ook werkelijk "mee te gaan doen", ben ik achteraf helemaal op (leeg, uitgeput, een heel raar gevoel is het). Blijkbaar kost het "meedoen" mij onbewust heel veel energie. Verder heb ik tegenwoordig heel veel aan dit forum, dus eenzaam voel ik me gelukkig niet (meer).
Sorry, als het niet helemaal overkomt, wat ik bedoel.

[Jovi_Hobbes]

Ik herken er zeker wat in, maar wel in lichtere mate dan wat jij omschrijft Eenzaam. Met wat jij hebt meegemaakt kan ik me heel goed voorstellen dat je moeite hebt om mensen te vertrouwen.
Ik heb zelf om de middelbare school een erg rotte periode meegemaakt dat ik nergens bijhoorde en daar heb ik zelfs nu nog last van. Na die periode vond ik het heel moeilijk om nieuwe contacten te leggen omdat ik dacht dat mensen mij er toch niet bij wilden hebben en als ze aardig tegen me waren dacht ik dat ze dan waarschijnlijk achter mijn rug wel tegen elkaar zouden zeggen dat ze eigenlijk liever wilden dat ik wegging. Dat idee is gelukkig heel veel minder geworden, maar ik stap nog steeds niet zomaar op iemand af. Het heeft mij geholpen te ervaren dat het echt niet zo is dat iedereen me bij voorbaat al afwijst, maar als ik terugkijk heeft dat eigenlijk best lang geduurd. Het belangrijkste is denk ik zelfvertrouwen. Dat is bij mij met de jaren steeds beter geworden. Doordat ik me beter voel kan het me ook veel minder schelen wat andere mensen van me vinden. Dan vindt iemand me maar niet aardig, pech voor die persoon want dan mist hij of zij dus gewoon wat. En als ik merk dat mensen tegen me liegen of achter mijn rug om dingen zeggen of doen dan vind ik het tegenwoordig makkelijker om daar overheen te stappen omdat ik nu zie dat het niet mijn schuld is maar dat het juist veel meer zegt over die mensen. Dan weet ik dat dat dus mensen zijn waar ik niets aan heb, maar waar ik me dus ook niet druk om hoef te maken.
Ik denk dus dat het voor jou heel belangrijk is om echt te gaan geloven dat het feit dat mensen je rot hebben behandled niet betekent dat het jouw schuld is en misschien is er een manier om al het oude zeer achter je te laten en opnieuw te beginnen. JEzelf zeg maar een tweede kans te geven. Heel veel sterkte 

[myra]

Myra dat was voor mij juist de reden om hier eerst te observeren hoe anderen zijn en met hun problemen omgaan alvorens ik mijn topic openden.
Ik hoop ook dat mensen zich herkennen in mijn verhaal

Ik herken me zeker wel in je verhaal. Zelf heb ik ook wel een vorm van sociale angst, en vind ik het moeilijk om op mensen toe te stappen. Sorry als ik mss wat bot overkwam, dat was de bedoeling niet. Ik wou alleen maar zeggen dat ik merk dat de mensen luisterbereidheid meestal wel kunnen apprecieren, vanuit mijn eigen ervaring.

[petra1963]

Hoi Jovi,


Ik ben in het verleden zeer gekwets, en ik weet niet goed hoe ik het moet melden maar ook sexueel zijn er dingen gebeurt waar ik het moeilijk mee heb.
Ik merk dat ik inderdaad het vertrouwen kwijt ben in mensen.
Tot nu toe heeft iedereen mij in de steek gelaten,ik heb mijzelf hier altijd de schuld van gegeven, al realiseer ik mijzelf ook dat veel dingen ook domme pech is geweest.
Ik heb het niet getroffen met mijn ouders, deze geven mij van alles maar trekken ook alles weer in.
Mijn broers en zussen die proberen mij aan alle kanten te pakken waar ze kunnen.
Mijn vriendinnen die ik heb gehad, belazerde mij waar ik bij stond.

Dit alles bij elkaar opgeteld maakt het voor mij heel moeilijk om contact te krijgen met andere mensen.
Laat staan vertrouwen creeren.

Hoi Eenzaam,
Dat is wel heel veel, en heel naar, ja.    Dat je dan het vertrouwen in mensen kwijt raakt, dat begrijp ik denk ik wel.. En dat je dan het heel moeilijk vind om relaties met andere mensen aan te gaan..ja, dat wordt ook wel duidelijk. Ik hoop dat je hier het begrip vindt waar je naar op zoek bent.. Want als ik het zo lees krijg ik de indruk dat je je zo wel gigantisch eenzaam moet voelen..

Sterkte, Peter

[Zonnekind]

Hoi,

ik ben in behandeling bij een psycholoog en een van de dingen waar aan gewerkt wordt, is het vertrouwen van mensen. Ik heb ook geen geluk gehad daarin maar ik heb al als kind mijn eigen "trucje"geleerd om overeind te blijven. Dit is niet de juiste manier van hoe het zou moeten, maar dit is wel hoe ik het als kind (en nu nog) heb gered. Ik test namelijk iedereen. Bij een eerste ontmoeting vertel ik iemand iets waar ik van aanvoel dat ik die daar mee kan testen. Reageert die persoon daar normaal op, dan is dat al positief en als het dan niet verder verteld wordt, is het teken dat die persoon de test heeft doorstaan. Heel veel daarvan heeft ook met het gevoel en intuitie te maken maar dat kan ik niet omschrijven. Ik zal een voorbeeldje geven van een test. In de lagere school heb ik mijn nonkel enkele jaren niet gezien. Toen ik hem de eerste keer terug zag, hing hij heel hard rond mij en wou hij "mijn vriendje"zijn. Ik heb hem een leugentje verteld namelijk dat ik ruzie had met de hele klas. Tien min later kwamen mijn ouders vragen wat dat was met die ruzie enzo. Het was waarschijnlijk een heel logische reactie dat hij dat heeft doorverteld maar het was voor mij het teken dat ik hem niet kon vertrouwen.
Ik weet niet of je hier iets aan hebt. In ieder geval, ik begrijp je perfect!

[petra1963]

Mijn vertrouwen in mensen is beschadigd door mijn ziekenhuistrauma's, al op heel jonge leeftijd..Sinds mijn pubertijd ben ik bezig om daar weer vanaf te komen. Het gaat vooruit, maar het is moeilijk en hard werken..

[Ereinion]

Jovi, wat jij verteld vind ik wel een hele goede, dat doe ik zelf ook. Je kunt er zelf niet altijd wat aan doen als anderen je niet leuk vinden, en je moet je dan afvragen of die mensen dan wel zo goed bij je passen.
Nog iets wat ik zelf doe, en dat heeft niet zoveel met het vertrouwen van mensen te maken, maar wel met onzekerheid, is dat wanneer ik onzeker ben over wat ik heb gedaan, dan draai ik de situatie om. Wat zou ik hebben gedacht als ik de andere persoon was. Vaak kom ik er dan achter dat ik er niet veel aandacht aan zou hebben besteed, of dat het heel anders op mij overkwam. Daardoor kan ik nu een stuk relaxter met mijn onzekerheid omgaan.

[petra1963]

Dat laatste is een goede tip, Ereinion !