Vervolg van 'G86 stelt zich voor'

[G86]

Daar ben ik weer.

Ben een tijd niet op het forum geweest. Heb sinds maart een relatie. Hij is zelf geen Aseksueel. Ben er redelijk snel eerlijk over geweest en dat was wel even slikken voor hem, maar hij heeft het goed opgepakt en geaccepteerd.

Nu loopt hij tegen iets anders aan... dat ik het zelf niet kan accepteren dat ik Aseksueel ben. Dat ik eigenlijk niet geniet van het leven en mezelf veel minder waard vind dan een ander.
We hebben besloten dat ik hulp ga zoeken, zodat ik weer meer geniet van dingen en dat ik gelukkig wordt.
Ik vind het doodeng..bang voor wat er komen gaat en ik schaam me er voor.

Zijn er hier mensen die hulp hebben gehad bij het accepteren van hun Aseksualiteit?

[Marie8]

Hoi G86! Welkom terug!
Fijn om te horen dat het wat betreft je vriend goed zit en hij je steunt
Ik heb zelf geen hulp (nodig) gehad met het accepteren dat ik aseksueel ben, jammer dat het je zelf even niet zo goed lukt (maar bij problemen horen ook oplossingen, toch?  )
Ik heb wel ervaring met psychologen (nou, eentje dan, binnenkort twee), is dat de soort hulpverlening die je zoekt?

[G86]

Heb besloten om hulp te zoeken. Zelf kom ik er niet meer uit. Ik dacht dat mijn relatie goed Zat maar dat klopt niet. Mijn vriend wil heel graag kinderen,maar ik heb nog nooit seks gehad. Zelf wil ik ook heel graag kinderen...
Misschien moet ik dan toch maar seks hebben al lijkt het me helemaal niets en ben vooral bang voor de pijn

[Koffie]

Het is niet voor iedereen een oplossing, maar misschien heb je wat aan dit topic: http://asexuality.org/du/index.php?topic=4125.0

[Marie8]

Volgens mij ligt pijn bij seks (dat bedoel je toch, zo niet dan is pijn bij de bevalling een ander verhaal) meer aan hoe gespannen je bent (ontspannen -> minder/geen pijn; niet andersom haha)
Zijn adoptie- of pleegkinderen misschien een optie voor je? Of... ivf?

[G86]

Ben de laatste tijd veel aan het nadenken...

Hoe weet ik nou of ik echt Aseksueel ben? Ik heb nog nooit seks gehad. Er is zelfs nog nooit wat bij mij naar binnen geweest, geen vinger niks...
Het idee dat er iets bij mij naar binnen gaat... ik wordt er gewoon misselijk van.

Is het niet meer een angst dan aseksueel zijn? Ik heb wel de behoefte om te zoenen en aangeraakt te worden, maar zodra daar een hand heen gaat kan ik me niet meer ontspannen.

Gelukkig ben ik hier anoniem, want schaam me er best wel voor.

[AceVentura]

Hoe weet ik nou of ik echt Aseksueel ben? Ik heb nog nooit seks gehad. Er is zelfs nog nooit wat bij mij naar binnen geweest, geen vinger niks...
Het idee dat er iets bij mij naar binnen gaat... ik wordt er gewoon misselijk van.

Aseksualiteit is lastig omdat het een ontkenning is van iets (het ontbreken van seksuele aantrekking), daardoor kan je eigenlijk alleen zeggen "tot nu toe heb ik het zo ervaren ...", je weet immers nooit wat de toekomst brengt. Belangrijkst bij asekualiteit is het ontbreken van seksuele aantrekking, wat je daadwerkelijk wel of niet op seksueel gebied doet staat er naar mijn mening los van.
Als je zo'n aversie hebt tegen puur het fysieke en daar last van hebt zou je kunnen kijken of je daar hulp bij kan krijgen, dat lijkt mij iets wat los staat van aseksualiteit. Een huisarts of seksuoloog zijn de eerste mogelijkheden die in mij op komen.

Gelukkig ben ik hier anoniem, want schaam me er best wel voor.

Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan, maar schaam je alsjeblieft niet voor wat je bent. Je bent zoals je bent en daar is niets goed of fout aan.

[Koffie]

Je ervoor schamen is erg jammer. Ik vind mijn aseksualiteit een onpraktische en daardoor ook wel ongewenste kant van mij en ik ben voorzichtig met wie ik het deel omdat het zo onbekend en onbemind is, maar ik schaam me er niet voor. Het kan een kwetsbaar en ook eenzaam gevoel geven om zo buiten de norm te vallen, dat wel.
Maar ik denk dat het bij jou (en dat herken ik ook wel) meer samenvalt met een algemeen minder ontwikkeld gevoel van zelfliefde en zelfvertrouwen.
Ik heb behoorlijk wat therapie gehad om dingen te verwerken die daaraan hebben bijgedragen en dat helpt, maar de dag dat ik voluit voor mezelf kan staan en zeggen: Dit Is Koffie!! moet denk ik ooit nog eens komen.

Die vraag 'ben ik aseksueel' is lang niet altijd gemakkelijk te beantwoorden. Ben je bang vanwege asekualiteit, of lijk je aseksueel omdat je bang bent. Ik heb er zelf lang mee geworsteld, met die vraag, en ik wist ook niet dat aseksualiteit überhaupt bestond, dus het was lastig om die kant op te denken. Uiteindelijk heb ik voor mezelf geconstateerd dat ik echt gewoon nauwelijks weet wat seksuele aantrekking is. Als mensen daar iets over zeiden stond ik erbij en dacht: Wat is dat dan? Waarom is seks zo'n drijfveer? Toen ik ergens in de 20 was heb ik dat hier en daar ook wel eens losgelaten, maar niemand begreep wat daar niet aan te begrijpen viel. Ik voelde me vaak al een alien en dit maakte het niet leuker.
Dit was allemaal voor ik ooit seks had gehad. Wel seks hebben heeft er niet voor gezorgd dat ik 'normaler' werd. Wel dat ik meer deed alsof, zeker ook voor mezelf. Niet bewust, maar omdat ik graag liefgehad wilde worden. Het heeft mij wel mijn zeer gewenste gezin gebracht, maar ik ben verder van mezelf af komen te staan.

Wat dat betreft ben jij al verder, je weet waar je mee worstelt, je kunt dat bespreken met je vriend en die wijst je niet meteen af.

Ik wil ook knuffelen, lichamelijke intimiteit, graag zelfs, maar ik begrijp niet echt wat dat gedoe met geslachtsdelen voor toegevoegde waarde heeft. In relaties heeft dat voor zo veel problemen gezorgd dat ik er een flinke afkeer van kreeg. Daar sta ik nu weer neutraler in, geloof ik.

[G86]

mn vriend kwam een paar week geleden ermee aanzetten dat hij wel kinderen wil.
Het liefst van ons samen wat ik begrijp, maar hoe kunnen wij kinderen krijgen zonder seks?
Eigenlijk vraagt hij iets onmogelijks aan mij...

Heb vrijdag een intake gesprek voor hypnotherapie. Misschien kunnen ze met die therapie wel mijn angst weghalen dat er iets bij mij naar binnen gaat....

[Fluffels]

Ik snap je angst, ongemak en verwarring, G86. Bij mij komt het door andere ervaringen, maar ik ken het gevoel en wil je laten weten dat je niet alleen bent.

(Lang verhaal volgt:)
---------
Toen ik 15 was en met mijn eerste vriendje aan het vozelen was, sloeg mijn hart steeds een slag over van angst wanneer zijn hand naar beneden ging. Hij was behoorlijk dominant en drammerig, waardoor ik op een gegeven moment bevroor en hij zijn gang kon gaan. Ik ben dus aangerand, wou niets meer met hem te maken hebben nadat ik weer bij zinnen was en heb sindsdien heel lang gehad dat elke seksuele aanraking mij angstig maakte. En benauwd gevoel, bijna verstikkend, gaf het dan.

Een jaar later ben ik met mijn bijbaantje tijdens het vakken vullen in de supermarkt door een collega aangerand waar klanten en andere collega's vlak langs liepen. Ik werd tegen een schap opgeduwd en betast, en wist uiteindelijk een gil te slaken nadat ik weer was bevroren. Ik kon wel overgeven van de angst, het vieze gevoel en vooral de schaamte. Want ook al was het zijn fout, ik was degene die mij schaamde.

Het heeft lang geduurd voordat ik mij weer aan wou laten raken door iemand. Ik zag seks heel lang als een verplicht onderdeel van het leven, en dat ik raar was als ik geen seks zou hebben, dus ik moest het wel weer proberen. En toen ik het toch uiteindelijk zo ver was, was ik degene met de touwtjes in handen en begonnen we met de kleren aan en zachte strelingen. Geen harde druk of plotselinge bewegingen. Ik was angstig op dat moment, maar moest en zou seks hebben voor andere mensen mij raar begonnen te vinden. De jongen waar ik toen bij was, was zelf nog maagd en best verlegen, dus gelukkig ging alles op mijn tempo. We hebben niet alles in één keer geprobeerd. De eerste "sessie", want het was heel therapeutisch voor mij, bleven we boven de kleren en bij geslachtsdelen vandaan. De volgende keer was het voorzichtig onder een laag kleren door of met een laagje minder aan. En langzamerhand begon mijn nieuwsgierigheid het te winnen van mijn angst. Ik heb mij bij deze jongen nooit geschaamd voor het langzame tempo, mijn angst en de bijna-huilbuien die ik elke keer kreeg. Doordat hij zo rustig bleef, en niet bewoog als ik dat ook niet deed, kon ik steeds een beetje verder of een beetje meer proberen.

Dankzij die ervaring ben ik steeds meer gaan durven en experimenteren (niets extreems, zoals ik in een andere post al aangaf). Maar uiteindelijk, na meerdere seksuele relaties met zowel jongens als meiden, ben ik toch tot de conclusie gekomen dat ik aseksueel ben. Ik was nieuwsgierig naar seks, naar de intimiteit die veel mensen claimen dat dit brengt, en wou hier heel graag van kunnen genieten zoals alle andere mensen om mij heen zeiden te doen. Maar ik ervaar intimiteit zonder seksualiteit, zelfs totaal zonder aan te raken, veel sterker. Intimiteit is voor mij iets mentaal. En seks is voor mij niets meer dan een hoofdstuk in mijn leven die afgerond is met een dikke punt.
---------

Ik wens je sterkte toe met dit hoofdstuk uit jouw leven, G86. Misschien helpt therapie voor je, het is het proberen waard denk ik. Maar als je tot de conclusie komt dat je de behoefte naar seks nooit hebt gehad en nooit hoeft te hebben, schaam je dan niet voor dat gevoel. Ik zie seksualiteit net zoiets als een voorkeur voor kleuren hebben. De een houdt van blauw, de ander van rood, sommigen van paars of gifgroen. En die voorkeur voor kleuren is niet aangeleerd, daar ben je mee geboren, dat is onderdeel van jou en hoe jij de kleuren ervaart. En meisjes worden dan wel verteld van roze te houden, en jongens van blauw, maar dat neemt niet weg dat jij uiteindelijk zelf uitvind welke kleur bij jou past. Wie je bent is dan ook nooit een reden om je te schamen. Van de daken schreeuwen is nou ook weer niet nodig, omdat het belangrijkste is dat jij het zelf accepteert dat jij die ene kleur als jouw kleur ervaart. En wat de rest van de wereld denkt is dan niet meer belangrijk. Je zult nooit gevraagd worden om jezelf voor te stellen met je seksuele geaardheid. En als men wel nieuwsgierig is, dan laat je ze weten dat jij liever niet over seks praat omdat jij je er ongemakkelijk bij voelt. Dat is heel normaal, ook voor seksueel actieve mensen.

En wat betreft anoniem blijven; het geeft een veilig gevoel en laat je uiten wat je anders nooit zou durven. Dus blijf alsjeblieft anoniem zodat je jouw verhaal kan doen, in plaats van te denken dat je jouw naam uiteindelijk zal moeten delen. We zijn hier om naar elkaar te luisteren en elkaar te steunen, en dat kan net zo goed zonder naam.

[Marie8]

Is ivf of iets in die richting misschien een optie voor jullie?

Wat betreft die hypnotherapie: laat je goed informeren over de mogelijkheden en alle andere soorten details, doe niets waar jij een slecht gevoel bij hebt en natuurlijk succes bij je intake gesprek

[Edewecht]

Mooie bijdrage, Fluffels. Dankjewel.

[idrisgallifrey]

Omdat de rest eigenlijk al een beetje hetgeen gezegd heeft wat ik ook wilde zeggen is er voor mij geen extra aanvulling 

Wat ik wel kan meegeven is dat je geen seks hoeft te hebben om kinderen te krijgen 

Mijn man en ik willen allebei kinderen, maar het idee dat we dus daadwerkelijk de daad moeten gaan doen, tsjaa dat zien wij niet zitten. Wij hebben er dan ook voor gekozen om zelf-inseminatie te gaan doen in eerste instantie. Aangezien wel op zijn tijd naar porno kijkt, krijgt hij gewoon van mij een potje, waar hij zijn sperma in kan deponeren en dan doe ik mijn ding door het met een pipet of spuit in te brengen. Als dat niet afdoende werkt, dan hebben we nog de medische wereld die met inseminatie en IVF kan werken. Je krijgt niet zomaar IVF enzo, je moet helaas vaak minimaal al een jaar bezig zijn met kinderen proberen te maken. Dus dan doe we het maar zo.

[Koffie]

Maar zelfs bij IVF zal er wel een bevruchte eicel vaginaal moeten worden ingebracht. En daarvoor worden ze vaginaal uit de eileider afgenomen. Zo ver ik weet.
Ook als je zelf met een spuitje werkt zal dat vaginaal ingebracht moeten worden.

[G86]

IVF? Dan moet er alsnog wat naar binnen....

Ik heb een uitnodiging gekregen voor een uitstrijkje gekregen, maar zelfs daar ga ik niet heen....
Zoals ik eerder zei, er is nog nooit iets naar binnen gegaan bij mij.
Vraag me af waardoor dat komt, maar dat is altijd al zo geweest.
Heb geen nare ervaringen ofzo.