De ouders van een aseksuele

[Verash]

Hoi allemaal,

Heb mij een tijdje geleden voorgesteld en ben kon dit onderwerp 'ouders van' eigenlijk niet vinden.
Mijn ouders zijn niet de makkelijkste om maar licht uit te drukken racistisch, christelijk en misschien niet al te makkelijk te vergelijken met andere ouders.
Toch ben ik benieuwd of sommige van jullie je geaardheid hebben verteld aan je ouders en hoe dat ging en zelfs misschien waarom je het hen niet verteld. Wellicht dat jullie verhalen mij helpen 

[mischa1]

Beste Verash,

Ik nog niet aangezien bij mij ook pas het e.e.a. duidelijk begint te worden.

[Dutchamoeba]

Ik ben wel uit de kast gekomen als aseksueel bij mijn ouders. Ik heb dit gedaan omdat ik niet langer kon verdragen dat me constant vragen werden gesteld over wanneer ik nou eens een man aan de haak ging slaan, trouwen en kinderen ging maken (2 stuks, zoals de gemiddelde Nederlander, dus zoals het hoort...).
In het begin stuitte ik op onbegrip, en dat heeft ook wel een tijdje geduurd (meer dan een jaar). Mijn ouders begrepen me niet en wilden dat ik in behandeling ging bij een seksuoloog en hormooninjecties ging proberen. Ik heb stug volgehouden te zijn wie ik ben, dat dat OK is, en dat ik dus niet in behandeling hoef en zal gaan voor mijn aseksualiteit. Inmiddels hebben ze mijn aseksualiteit aanvaard, en zijn ze heel blij dat ik een aseksuele partner heb. Hun grootste angst was namelijk dat ik altijd alleen zou blijven. Nu ze hebben gezien dat aseksueel zijn niet per definitie hoeft te betekenen dat je voor de rest van je leven alleen blijft, zijn ze opgelucht en blij.

[Edewecht]

Hoi Verash,
Bij de FAQ is een gedeelte voor ouders. Niet dat jouw ouders dit moeten lezen, maar je zou het zelf kunnen lezen om wat ideeën op te doen voor een eventueel gesprek met hen.

Verder valt me in de reaktie van Dutchamoeba op, dat de grootste angst van haar ouders was, dat ze alleen zou blijven. Bij de buitenwacht kan dus het idee heersen: "aseksueel=alleen=ongelukkig". En dat is nog maar de vraag.
Tuurlijk zien ouders hun kind graag gelukkig!! Maar sommige ouders hebben er kennelijk moeite mee dat hun kind op een andere manier gelukkig wil worden dan *zij* voor ogen hebben. Misschien zou je dit ook kunnen inbrengen bij een gesprek.

En: je bent 25, niet? Inmiddels toch wel meerderjarig hè? Tijd voor je ouders om je los te laten en je eigen weg te laten gaan - met vallen en opstaan, o.k. Tijd voor jou om de goedkeuring van je ouders niet meer nodig te hebben voor jouw keuzes.
Ik wens je

[Jovi_Hobbes]

Overigens vraag ik me af of ik, zonder die schaamte, het wél zou vertellen. Ik zie persoonlijk de noodzaak van 'uit de kast komen' niet in. Ik vind seksuele geaardheid iets heel persoonlijks, wat anderen niet aangaat. Verder begrijp ik niet waarom die geaardheid in de maatschappij zo'n issue is dat er überhaupt zoiets als uit de kast komen bestaat/nodig is.

Daar ben ik het wel mee eens. Ik zie zelf ook nog steeds het nut niet in van uit de kast komen. Maar daarbij wil ik gelijk zeggen dat ik me wel kan voorstellen dat het voor sommigen juist wel heel belangrijk is om uit de kast te komen. Ik heb het geluk dat de mensen om mij heen die belangrijk voor mij zijn mij accepteren zoals ik ben en mij nooit lastigvallen over relaties en kinderen en dat soort dingen. In een situatie zoals Dutchamoeba beschrijft zit er wel veel nut in het uit de kast komen omdat dat de enige manier is om te zorgen dat mensen je gaan begrijpen en je niet meer voortdurend iets proberen op te dringen waar je geen behoefte aan hebt. Dat laatste is vaak goed bedoeld, maar kan natuurlijk heel vervelend worden. De enige oplossing is dan om uitleg te geven over waarom de goede bedoelingen niet goed overkomen.

[Imogen]

Ik heb het mijn ouders, afzonderlijk van elkaar, wel verteld. Ze begrepen dat 1 van de redenen dat ik met mezelf wilde trouwen, mijn asexualiteit is. Beide reageerde begripvol, hadden al zo´n idee omdat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad en ik ook niet met een vrouw/meid ´thuis´ kwam. Maar bij onze familie geldt de "don´t ask, don´t tell" regel. We praten er niet over. Mijn moeder is zelfs zo bang dat mensen achter haar rug om gaan roddelen, dat als er aan mij gevraagd wordt hoe het met me gaat, zij antwoord geeft. En me op zo´n manier aankijkt dat als ik het waag om mijn geaardheid ´openbaar´ te maken, ze de rest van de dag niks meer tegen me zegt. Dus erg geaccepteerd heeft ze het nog niet. Maar dat is mijn moeder, zo bang wat anderen van haar vinden. Dan gaat het niet eens meer om mij, maar om haarzelf.
Mijn vader heeft zich er bij neergelegd dat mijn oudste zus de enige van ons 3-en is die man/kids/gezin heeft. Ik grap wel eens dat de kans groter is dat Nederland het WK wint, dan dat ik met een man/vrouw en 1.2 kinderen in een rijtjeshuis kom te wonen. 

[Dutchamoeba]

Jouw verhaal is heel herkenbaar, Imogen. Mijn moeder was ook zo. Echter veranderde dat op een gegeven moment: ze wilde nl. niet dat andere mensen zouden denken: "Wat is er met die meid? Is er lichamelijk iets niet goed met haar waardoor ze geen kinderen kan krijgen? Is ze sociaal te onhandig om een partner aan de haak te slaan om zich mee voort te planten? (Voordat ik in een relatie zat.)" 'De mensen' zouden daar alleen maar raar over denken en mij als 'loser' zien, dus besloot ze op een gegeven moment om meer mensen dan me lief zijn te vertellen dat ik aseksueel ben...

[Imogen]

Ik kreeg onderstaande foto van mijn moeder via de mail, vandaag. Kennelijk is het kwartje toch niet bij haar gevallen........jammer! Heb haar in een reactie gezegd toch echt asexueel te zijn. Ook al ben ik alleen, ik wil niks met sex, kan niks met sex en hoef er ook niks mee.
En dat ze het jammer of zonde kan vinden (ze is zelf verliefd en heeft weer een boek over Tantra - waar de tekst uit komt - uit de kast gehaald) maar dat het mijn keuze is.
Moeders......je kan beter kippen houden 
http://www.mijnalbum.nl/Foto-4TONOS4K-D.jpg

Omdat ze zelf verliefd is en het haar een heerlijk gevoel geeft, gunt ze het mij ook. Niet wetende dat het voor mij een bewuste keuze is geen relatie aan te gaan.

[NL]

Het is wat mij betreft nooit een issue geweest. Maar ik denk dat ik komend weekend toch maar "uit de kast ga komen"  jegens mijn vader. Een maand geleden was ik met mijn vader een weekendje weg. We verlieten onze hotelkamer, toen ik me besefte dat ik nog even een laatste pil van mijn antibioticakuur moest nemen. Een probleempje "daar beneden".  Naderhand kreeg papaatje het idee dat het wel eens een soa kon zijn. Dat was ook het eerste idee van mijn huisarts. Maar de waarheid is dat ik een vechtsport beoefen waarbij in eerste instantie op het kruis wordt gericht en ik een keertje meedeed zonder te vertellen dat ik geen tok droeg...

Denk dat ik papaatje maar eens ga vertellen dat je voor een soa seks moet hebben...

[Idril Telrúnya]

Bij mij is het geleidelijk aan gegaan. Niet echt 'uit de kast' gekomen dus, meer 'out in the open'. Nou, althans bij mijn moeder toch. Zij is tot nu toe de enige die op de hoogte is, ook al snapt ze het niet zo goed. Geen idee hoe ik het aan mijn pa moet duidelijk maken, laat staan mijn vriend. Ik vrees weeral voor wijzende vingers en tips om 'te genezen'.

[Briggy]

Ik heb het zwart op wit gezegd toen mijn relatie uitging. Toen kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd: 'Ik denk' dat aseksueel zijn het toppunt van egoïstisch zijn is (pa lief heeft psychologie gestudeerd), dan zul je je er maar op moeten instellen dat je voor altijd alleen blijft, je bent toch naar de seksuoloog geweest?! Denk je dat het bij je vader en ik meteen vuurwerk was? etc.

[AniMeshorer]

Ben niet letterlijk aseksueel, maar door erotofobie (en dat is evenzeer een taboe) ook seksueel inactief. Ik kon het moeilijk verzwijgen want de fobie sloeg toe toen ik 16 was en nog thuis woonde. Inmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie. Ik heb er zelf niet om gevraagd tenslotte. Mijn ouders vinden het wel soms vervelend dat ik het zo openlijk vertel aan andere mensen, maar ze vinden het vooral jammer dat die fobie me last bezorgt eerder dan dat ze het veroordelen of zo.

[Edewecht]

Inmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie.

Bijzonder hoor! Petje af.
Ook dat is     visibility!

Zo leer ik elke dag weer bij.   

[AniMeshorer]

Inmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie.

Bijzonder hoor! Petje af.
Ook dat is    visibility!

Zo leer ik elke dag weer bij.  

Helft van m'n poëzie gaat over het thema, documentaire waarin ik meespeelde ook ... Dus toch te laat om het nog te gaan ontkennen. Al zie ik het nut van ontkennen ook niet in. Altijd een masker opzetten is ook niet heel aangenaam.

Het enige probleem als erotofoob is dat je tussen  de categorieën tussen valt. Je bent teveel hetero om aseksueel te zijn, maar de fobie verlamt je wens tot seksuele betrekkingen dus gewoon heteroseksueel zonder nuances te maken is evenzeer incorrect. Je valt ergens tussen aseksueel en seksueel in, en je hebt geen idee in welke richting die fobie zich gaat bewegen in de toekomst. Die onzekerheid is soms wel lastig, los van het feit dat de term voor de fobie ook bij veel mensen onbekend is en je het helemaal moet gaan uitleggen.

Mede daarom al dat activisme via poëzie, via documentaires, speeches, ...

[Dutchamoeba]

Ik heb het zwart op wit gezegd toen mijn relatie uitging. Toen kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd: 'Ik denk' dat aseksueel zijn het toppunt van egoïstisch zijn is (pa lief heeft psychologie gestudeerd), dan zul je je er maar op moeten instellen dat je voor altijd alleen blijft, je bent toch naar de seksuoloog geweest?! Denk je dat het bij je vader en ik meteen vuurwerk was? etc.

Mensen dwingen 'van geaardheid te veranderen' omdat je het niet eens bent met hoe ze leven is zeker niet egoïstisch. Mensen dwingen seks te hebben terwijl ze dat niet willen dan zeker ook niet...

Ach ja, Herman Finkers zei het al: "Psychologen zitten vaak aan de verkeerde kant van de tafel".

Altijd alleen blijven? Ik ben al ruim 2.5 jaar gelukkig met mijn aseksuele vriend...

Naar de seksuoloog? De meesten weten helaas nog niks over aseksualiteit (en die er wel van weten laten je in je waarde).

"Niet meteen vuurwerk" is niet hetzelfde als "Je nooit seksueel aangetrokken voelen tot wie dan ook".