Ik wil het vertellen, maar kan/mag niet.

[SoulDragon]

Ik wil graag vertellen aan vrienden en familie dat ik aseksueel ben,
of tenminste als zulke onderwerpen ter sprake komen er eerlijk op kunnen ingaan.
Maar mijn nep-vriend wil dat niet.
Even uitleggen; zoals sommige misschien hebben meegekregen woon ik samen met mijn ex-vriend, en dat is best gezellig en financieel ook makkelijk.
Maar alleen mijn moeder en haar vriend weten dat we niet meer echt bij elkaar zijn, en zij denken dat dat is omdat ik lesbisch ben
(alhoewel ze dat ook niet geloven, maar denken dat dat een voorwendsel van mij tegenover mijn ex-vriend is).

Hij heeft mij toen gevraagd het niet verder te vertellen omdat zijn familie niet zou begrijpen waarom we dan nog gewoon leuk samenwonen.
Dat vond ik toen geen probleem.
Daarna ben ik er dus echt achter gekomen dat ik aseksueel ben en ben er nu ook gelukkig mee.

Een tijdje geleden heb ik hem gevraagd of hij het goed vond als ik dat zou vertellen als het ter sprake kwam, voornamelijk naar onze vriend(-en).
Maar dat zag hij helemaal niet zitten, nou begrijp ik het ook wel, want die zouden hem de "schuld" geven en grappen maken dat hij het gewoon niet goed kan enzo.
Van de andere kant heb ik het sterke vermoeden dat onze beste vriend misschien ook aseksueel is, of in ieder geval een heel laag libido.
Ik heb verhalen van ze gehoord van dingen zoals dat zijn vriendin er helemaal klaar voor lag, en hij opeens de laatste bus moest gaan halen...meerdere keren.

Ik zou graag gewoon eerlijk mijn mening kunnen geven als er over sex opmerkingen gemaakt worden, maar dus bij zijn familie en onze gezamenlijke vrienden "mag" dat dus al niet.
Ik ben zelf bang dat als ik het mijn moeder vertel ze zichzelf de schuld gaat geven dat ik "problemen" heb, dat heeft ze ook al gedaan toen mijn broer manisch depressief werd verklaard.
En ze heeft het al zo moeilijk met mijn broer, dat ik haar niet nog meer verdriet wil doen. Ik ben bang dat het niet helpt als ik haar vertel dat ik er juist gelukkig mee ben.
Dus daar kan ik ook al niets zeggen.
En dan is er nog mijn beste vriendin...die zou ik het kunnen vertellen, maar die gaat momenteel door een hele slechte schijding...en ik moet er vooral voor haar zijn.
Die wil ik nu niet lastig vallen met zulk nieuws over mezelf.

Dus met andere woorden, ik moet van mezelf en mijn ex-vriend mijn bek houden of vrolijk ja knikken. 
Ik ben bang dat op gegeven moment toch mijn moeder er aan moet geloven,
en dan zal ik maar gewoon mijn uiterste best moeten doen om haar duidelijk te maken dat het niet haar schuld is,
en dat ik nu juist gelukkiger ben dan voorheen.

[Lizzie7]

Vervelende situatie zeg. Ik snap je ex langs een kant wel, ik denk ook niet dat mijn man het geweldig zou vinden als ik het zou gaan rondvertellen aan onze vrienden. Maar het grote verschil is toch wel dat mijn man en ik een relatie hebben, en ik snap eigenlijk niet goed 1) waarom je vrienden niet mogen weten dat jullie gewoon samenwonen uit gemak en niet uit relatie en 2) als ze op de hoogte zijn van het feit dat jullie enkel huisgenoten zijn, waarom het dan voor hem nog een probleem is.

[Fricai]

Ik wil graag vertellen aan vrienden en familie dat ik aseksueel ben,
of tenminste als zulke onderwerpen ter sprake komen er eerlijk op kunnen ingaan.
Maar mijn nep-vriend wil dat niet.

Pech voor hem. Hij heeft er niks over te zeggen. Jouw gevoelens, jouw keuze om erover te praten met mensen.

Een tijdje geleden heb ik hem gevraagd of hij het goed vond als ik dat zou vertellen als het ter sprake kwam, voornamelijk naar onze vriend(-en).
Maar dat zag hij helemaal niet zitten, nou begrijp ik het ook wel, want die zouden hem de "schuld" geven en grappen maken dat hij het gewoon niet goed kan enzo.

Ik ga hiermee in herhaling vallen: Ik denk dat dit soort 'slechte reacties' heel erg wordt overschat van te voren, maar stel dat mensen echt kut doen, so what? Dan verzoek je ze toch vriendelijk hun eigen darmstelsel eens van dichtbij te gaan bekijken, en ga je om met mensen die wél de moeite waard zijn?

De situatie met je moeder is wel lastig. Maar het moet toch mogelijk zijn haar duidelijk te maken dat het wel goed met je gaat? Op zich is het vooral goed nieuws, dat je weet wat je wil... Naja, succes.

[fee23]

Ik zit in ongeveer dezelfde situatie als jij. Ik kan het ook niet vertellen! Mijn moeder zou zichzelf ook de schuld geven, en ze zou verdrietig zijn dat ik geen bevredigend seksleven heb. Of ze zou het niet geloven en daar kom ik ook nergens mee. Mijn man en ik zijn wel nog samen en getrouwd, maar ik kan het ook niet vertellen aan zijn vrienden en familie omdat hij dan uitgelachen zou worden. Dat ze mij als een freak zouden zien, in het slechtste geval, dat maakt mij echt niks uit! Maar dat ze hem dan zouden belachelijk maken dat wil ik niet. En van mijn dochter moeten ze al helemaal afblijven, en ik zie ze echt wel opmerkingen maken tegen haar Dus ik snap je helemaal en ik snap ook dat het erg aan je kan vreten!! Ik vind het zoiets dat mensen niet echt móeten weten, maar het zou toch wel deugd doen om het helemaal 'out in the open' te hebben... Ooit misschien?
Heb je geen aparte vriend of vriendin tegen wie je het kan vertellen? Ik heb een vriendin die het wel weet en met wie ik er af en toe eens over kan praten, en dat doet echt wel goed! En mijn therapeute weet het natuurlijk, maar die heeft niet iedereen he
Het doet toch deugd dat er toch één iemand is bij wie je 100% jezelf kan zijn, ik hoop dat je zo iemand vindt!

[FlowerPower]

Dit lijkt me ook heel moeilijk. Ik vind het soms al lastig dat als mensen beginnen over seks en relaties dat ik niet 'kan' zeggen dat dit mij echt niet interesseert. Had het daarstraks nog voor op het werk.

[Lizzie7]

Pech voor hem. Hij heeft er niks over te zeggen. Jouw gevoelens, jouw keuze om erover te praten met mensen.

Ik vind dat je daar toch hard in bent. Een seksleven is toch iets dat je met twee personen hebt (of niet hebt), net als alle andere aspecten van een relatie, en ik vind dat je toch met twee beslist hoe open je daarin bent naar de buitenwereld toe. En dat gaat in twee richtingen, ik kan me best voorstellen dat je als seksueel koppel niet graag hebt dat je partner tot in de kleinste details jullie seksleven uit de doeken gaat doen, en zeker ook dat je als seksuele man misschien toch niet graag wilt dat al je maten (want zo'n info blijft niet beperkt tot de beste vrienden) over jou gaan gniffelen dat je toch wel weinig aan je trekken komt.

Langs de andere kant ben ik van mening dat in het specifiek geval van SoulDragon het probleem niet ligt in het niet mogen/kunnen vertellen van je aseksualiteit, maar in het niet mogen/kunnen vertellen dat jullie gewoon een huis delen zonder meer. Als je nu es aan al jullie vrienden eerlijk toegeeft dat jullie geen stel zijn, dan kan je toch perfect uit de kast komen zonder daarmee zijn "reputatie te bezoedelen"? Waarom mogen ze het niet gewoon weten? Het is nu toch niet meer zo bizar dat mensen een huis delen? Da's gewoon kostenbesparend.

[Fricai]

Ik vind dat je daar toch hard in bent. Een seksleven is toch iets dat je met twee personen hebt (of niet hebt), net als alle andere aspecten van een relatie, en ik vind dat je toch met twee beslist hoe open je daarin bent naar de buitenwereld toe. En dat gaat in twee richtingen, ik kan me best voorstellen dat je als seksueel koppel niet graag hebt dat je partner tot in de kleinste details jullie seksleven uit de doeken gaat doen, en zeker ook dat je als seksuele man misschien toch niet graag wilt dat al je maten (want zo'n info blijft niet beperkt tot de beste vrienden) over jou gaan gniffelen dat je toch wel weinig aan je trekken komt.

Jij hebt het hier wel over hun seksleven, ik had het enkel over haar oriëntatie (wellicht dat we het helemaal niet zo oneens zijn?). Een seksleven of überhaupt 'intieme' details over relaties sowieso zou ik niet willen bespreken met anderen, en daarvan vind ik ook wel dat er enige discretie verwacht mag worden, tenzij anders afgesproken. Omdat het inderdaad iets van tussen die twee mensen is.
Maar "Ik wil graag vertellen aan vrienden en familie dat ik aseksueel ben", dat vind ik moeten kunnen. Dat gaat over haarzelf, niet over hem of hun relatie. Ik snap niet waarom mensen het zo normaal vinden dat zij moet liegen over gevoelens/oriëntatie?

Als mensen achter je rug om gaan gniffelen, echt wtf, wat dan nog? Wat doe je zelf als je hoort dat een vriend/vriendin problemen heeft in een relatie? Uitlachen? Ik dacht het niet... Als zij dat wel doen, fuck them.

[Ereinion]

Als je nog echt een relatie met hem had, Souldragon, dan zou ik kunnen begrijpen waarom je zoveel rekening houdt met zijn gevoelens en zijn mening over dit onderwerp. Maar dan nog vind ik niet dat jij je altijd anders moet voordoen dan je bent om hem in bescherming te nemen. Hij zou jou dan ook in bescherming moeten nemen en je helpen uitleggen dat jij aseksueel bent en dat dat iets is waar jullie samen uit moeten komen.

MAAR... je hebt eigenlijk helemaal geen relatie met hem. Dus dan vind ik het heel erg om te lezen dat je voor hem je eigen gevoelens en behoeften opzij zet. Waarom is hij dat waard? Hij kan nog zo'n goede vriend van je zijn... maar eigenlijk is hij dat niet helemaal als hij uit angst voor zijn eigen reputatie zo'n groot offer van je vraagt.

Dat je het moeilijk vindt om het je moeder te vertellen of andere familie, dat kan ik me best voorstellen. Maar wat vrienden betreft ben ik het eigenlijk wel eens met Fricai.

Je moet ook voor jezelf opkomen! 

[Lizzie7]

Jij hebt het hier wel over hun seksleven, ik had het enkel over haar oriëntatie (wellicht dat we het helemaal niet zo oneens zijn?). Een seksleven of überhaupt 'intieme' details over relaties sowieso zou ik niet willen bespreken met anderen, en daarvan vind ik ook wel dat er enige discretie verwacht mag worden, tenzij anders afgesproken. Omdat het inderdaad iets van tussen die twee mensen is.
Maar "Ik wil graag vertellen aan vrienden en familie dat ik aseksueel ben", dat vind ik moeten kunnen. Dat gaat over haarzelf, niet over hem of hun relatie. Ik snap niet waarom mensen het zo normaal vinden dat zij moet liegen over gevoelens/oriëntatie?

Ik begrijp dat je het zo bekijkt, maar ik vind het in dit geval toch moeilijk om je oriëntatie en je seksleven los van elkaar te zien. Als je vertelt aan je vrienden dat je aseksueel bent, moet je daar toch heel wat uitleg bij geven. Zeker als je in een relatie zit, dan is het volgens mij normaal dat je vrienden zich dan ook gaan afvragen hoe het dan zit met je partner, of die dan ook aseksueel is. En als je dan hebt uitgelegd wat aseksualiteit is en dat jij dat bent, maar je partner niet, moet je ook weer uitleg gaan geven over compromissen. En uiteindelijk heb je het dan toch over hoe frequent je het doet en wat je wel doet en wat niet (dus dan heb je het over je seksleven, ook al beschrijf je daarom niet alles in detail). En dan kan ik me voorstellen dat je seksuele partner het toch niet zo fijn vindt dat jullie vrienden van hem denken: ocharme, ze hebben dan wel seks, maar enkel omdat ze hem graag ziet en niet omdat ze het wil, dat kan dan toch niet spontaan/ passioneel /wild... zijn
Volgens mij is het makkelijker om uit de kast te komen op een moment dat je single bent. Maar goed, dat is mijn mening he.
En nogmaals, ik spreek hier meer over mijn eigen situatie (hoewel ik niet de behoefte heb om het aan vrienden te zeggen), dan over die van Souldragon. Daar is er blijkbaar los van de aseksualiteit al een probleem met eerlijkheid naar de vrienden en familie toe.

[SoulDragon]

Jullie hebben wel gelijk, we hebben geen relatie meer, en normaal hou ik ook amper rekening met zijn gevoelens.

Wat zijn familie betreft, ik weet niet eens of ik het zelf zie zitten om hun te vertellen dat we niet meer bij elkaar zijn.
Ze zijn wat betreft samenwonen en huizen zeer stug in hun ideeën...ik heb al vaak genoeg eindeloze discussies gehad
over waarom ik al bijna 30 was en nog gelukkig bij mijn moeder thuis woonde. Dat soort dingen kunnen ze gewoon niet begrijpen.
En discussies kun je het amper noemen, gewoon 4 uur achter elkaar hun ideeën blijven herhalen en amper naar jouw luisteren...pfff vermoeiend en zonder resultaat

Waarom we het niet aan onze vrienden vertellen, is omdat we bang zijn dat hun zich per ongeluk verspreken bij zijn familie.
Daar is een behoorlijk grootte kans op:), maar hun zouden het wel begrijpen en het ook niet vreemd vinden dat hij nu mijn huisgenoot is i.p.v. mijn vriend.
Wat het aseksueel zijn betreft, ze zouden niet echt gemene opmerkingen maken, zeker niet naar mij.
Maar meer leuk bedoelde lullige grapjes, daar zijn ze goed in, en mijn ex is daar sowieso meestal al het onderwerp van
Nou denk ik dat ik wel een goed commentaar heb om die redelijk de grond in te boren...

Ach, ik had het gewoon nooit aan hem moeten vragen, maar goed, ik had een positiever antwoord verwacht.
Misschien kan ik nog wel eens vragen of we hun niet kunnen vertellen dat we niet langer bij elkaar zijn,
hij heeft het wel eens aan een collega van hem uitgelegd...
Dan kan ik daarna zelf tegen hun zeggen dat ik aseksueel ben. 

Ik heb wel mijn beste vriendin tegen wie ik het zou kunnen vertellen, maar zoals gezegd, die heeft momenteel wel wat anders aan d'r hoofd.
Zeer slechte scheiding, om het een beetje te visualiseren;
ze was altijd maatje xl , zonder dat ze veel snoepte of op d'r kont zat....ze was gewoon zo geboren.
maar nu is ze maatje s of m. Schrok me rot toen ik haar zo zag.

[FlowerPower]

Ik vraag me af wat je vrienden zouden zeggen als je zegt dat jullie geen relatie hebben. Zouden zij kunnen omgaan met die 'leugen'?
Persoonlijk heb ik geen problemen als 2 mensen samenwonen maar geen relatie hebben. Het is idd financieel gemakkelijker en uiteindelijk doet iedereen in zijn/haar priveleven wat ze willen. Hier in de blok wonen ook 2 jongens samen en iedereen gaat er maar vanuit dat dat een homokoppel is. Maar als ik dan zeg dat dat mss gewoon vrienden zijn of broers kijkt iedereen mij raar aan.
Dus als ik het goed begrijp weten jou ouders wel dat jullie gewoon vrienden zijn, maar zijn ouders denken dat jullie een relatie hebben? Zouden ze dan zo 'vies' reageren als jullie zeggen dat jullie gewoon samenwonende vrienden zijn?
Nuja, mijn ouders zouden er ook het hunne van denken als ik ga samenwonen met een man waarmee ik (volgens hun zogezegd) geen relatie mee heb. Maar ik vind dat je eerlijk moet kunnen zijn naar de buitenwereld toe en het belangrijkste is dat jullie weten hoe de vork aan de steel zit en wat de rest denkt moet je proberen achter je te laten. Niemand heeft zich hiermee te bemoeien, het is toch jou leven?? Het vreet aan je als je jezelf niet kan zijn tegenover anderen. Ik heb dit ook meegemaakt dat ik mezelf niet kon zijn in mijn vorige relatie, dat had ook met andere dingen te maken dan over seks. Maar als je met zoiets zit en je kan dat niet vertellen ga je daar uiteindelijk aan kapot, volgens mij...

Heb je dan veel contact met zijn ouders? Misschien nu wel omdat jullie een 'relatie' hebben, maar als jullie in hun ogen uit elkaar zijn hoeft dit toch niet meer zo vaak te gebeuren?

Tenslotte leer je je echte vrienden kennen in zo'n situatie: diegene die je geloven en je accepteren zoals je bent 

[Jovi_Hobbes]

Wat een lastige situatie Soul Dragon!
Ik denk dat het er uiteindelijk op neer komt dat het probleem is dat zijn familie er misschien niet mee om kan gaan als jullie samenwonen zonder een relatie te hebben. Dus dat is dan inderdaad het eerste probleem dat je uit de weg moet ruimen. Het lijkt me dat dit op veel meer vlakken invloed op je leven heeft. Ik kan me zo voorstellen dat er daardoor ook allerlei verplichtingen bij zijn familie zijn waar je aan moet voldoen. Ik ben dus bang dat hoe langer dit duurt, des te meer je tegen problemen aan gaat lopen en niet kunt doen en zeggen wat je zelf wilt. Hoelang kan iemand van je verwachten dat je jezelf zo voor hem wegcijfert? Hoe moeilijk ook, ik denk dat hij toch eens de waarheid aan zijn familie moet gaan vertellen. Anders krijg je straks nog situaties waarin jij misschien een nieuwe relatie hebt, maar nog wel in hetzelfde huis woont als je ex-vriend en dus voor zijn familie nog moet doen alsof jullie samen zijn. Dan wordt het helemaal ingewikkeld.

[Fricai]

Ik begrijp dat je het zo bekijkt, maar ik vind het in dit geval toch moeilijk om je oriëntatie en je seksleven los van elkaar te zien. Als je vertelt aan je vrienden dat je aseksueel bent, moet je daar toch heel wat uitleg bij geven. Zeker als je in een relatie zit, dan is het volgens mij normaal dat je vrienden zich dan ook gaan afvragen hoe het dan zit met je partner, of die dan ook aseksueel is. En als je dan hebt uitgelegd wat aseksualiteit is en dat jij dat bent, maar je partner niet, moet je ook weer uitleg gaan geven over compromissen. En uiteindelijk heb je het dan toch over hoe frequent je het doet en wat je wel doet en wat niet (dus dan heb je het over je seksleven, ook al beschrijf je daarom niet alles in detail).

Eh, hoezo moet dat allemaal? Mensen vragen mij tig dingen n.a.v. mijn aseksualiteit, maar ik heb het nooit over bepaalde details van relaties. Ook al zouden ze er direct naar vragen. Pech gehad, dat gaat ze niks aan. Ik leg aseksualiteit gewoon zo goed mogelijk uit aan de hand van mijn eigen gevoelens, en dat gaat wel prima.

En zo ik het al hoor, 'lullige grapjes', dat is toch niet zo'n probleem allemaal? In mijn ervaring, mannen kloten elkaar altijd met het minst of geringste onderwerp waar ze mee zitten. Allemaal niet slecht bedoeld, wordt gewoon mee gelachen. En als het naar is om aan herinnerd te worden, geef je dat aan, en wordt het gerespecteerd. In mijn ervaring dan, he. Dus ik zie nooit zo'n probleem in dat mensen dingen weten waar je mee zit...

Verder eens met Jovi, hoe eerder je duidelijk bent, hoe gemakkelijker het gaat zijn, waarschijnlijk.

Succes ermee.

[Demon]

ik zal beginnen met dat ik niet alle reacties heb gelezen maar enkel jouw eerste bericht.

Ik kan snappen dat dit heel moeilijk is voor je.
ik ga een heel erg kromme vergelijking trekken nu:
ik zie het vertellen dat je aseksueel bent als een soort van uit de kast komen. net als iemand die bi of gay, etc is.
er is niks ergs aan en dat is gewoon hoe jij je voelt en hoe je bent. en dat hebben mensen maar te accepteren!

je moeder is een lastig parket..mijn moeder maakt het allemaal niks uit.. of ik bi ben, gay ben, a ben. zij zegt: ik ben gelukkig als jij dat ook bent. (beste mam van de wereld!)
in princiepe denk ik datals je het op de juiste manier brengt jouw moeder ook zal snappen dat dit net zoiets is als uit de kast komen. dat je altijd al zo bent en dat er dus niks verandert is. maar dat je nu juist blij bent dat je weet wat en hoe je bent! met andere woorden je bent gelukkig met je eigen gevoelens.

voor mijzelf was er niks meer bevrijdent dan de dag waarop ik tegen mezelf zij: schijt aan wat de buren denken!
met andere woorden: zodra je aan jezelf en je dierbaren denkt en niet aan: wat zouden de buren of die en die er wel niet van denken. denk je: ik ben zo en ik geef er niks om wat anderen van mij vinden! ik leef met mezelf en ben zo gelukkig en wat anderen daarvan denken is niet mijn probleem.

als je met dit gebied er ook zo over bent zal je heel wat minder druk hebben. zo weet iedereen dat ik asexueel ben. en maak ik er geen geheimen of omwegen van.
en ja je zal er reacties op krijgen. leuke en negatieve, maar daar moet je proberen boven te staan.
jij bent jij en dat zal altijd zo blijven.

[SoulDragon]

Anders krijg je straks nog situaties waarin jij misschien een nieuwe relatie hebt, maar nog wel in hetzelfde huis woont als je ex-vriend en dus voor zijn familie nog moet doen alsof jullie samen zijn. Dan wordt het helemaal ingewikkeld.

haha, dat zit er dik in.
Ja, zijn familie is gewoon echt problematisch!
We hebben tegen woordig steeds minder verplichtingen daar, en ik zie ze nog wel als familie.
Het zijn goeie en gezellige mensen hoor..zolang je niet in discussie verzeilt raakt of geld of wonen.

Wat vrienden betreft...ja ik denk wel dat ze het zullen accepteren, we zijn allemaal nogal vreemd en zeer "open-minded" over dat soort onderwerpen.
Ze zullen er geen probleem mee hebben dat we samenwonen zonder een relatie te hebben.
Wel schoot me te binnen dat ze dan wel willen weten waarom we uit elkaar zijn hehe, dus dan komt het vanzelf ter sprake.
Maar ik kan me nog wel voorstellen waarom mijn huisgenoot het toch niet wilt uitleggen, en hij is niet alleen mijn ex en huisgenoot, maar ook mijn beste vriend.
Tenminste...tot nu toe, hij begint steeds vaker met vervelende sex-gerelateerde opmerkingen te maken, juist sinds dat het bekend is dat ik aseksueel ben....maar dat is een ander onderewep.

met andere woorden: zodra je aan jezelf en je dierbaren denkt en niet aan: wat zouden de buren of die en die er wel niet van denken.

Zo ben ik ook wel, maar in dit geval gaat het juist om mijn dierbaren.
Mijn familie en mijn vrienden waar ik het hier over heb zijn mijn dierbaren, ik zou alles voor ze doen, en hun voor mij.