Hallo,
Ik ben vorig jaar hier voor het eerst ingelogd en daarna weer lekker mijn hoofd in het zand gestoken in de hoop dat mijn problemen voorbij zouden waaien.
Maar helaas stapelen die zich juist op. Er kwamen andere dingen in de thuis situatie waardoor ik juist het idee heb dat mijn man en ik nog verder uit elkaar staan. En ik zit nu in een burnout, helemaal in de knoop met mijn gevoel.
We zitten wel knus tegen elkaar aan op de bank af en toe een knuffel maar dat is ook echt alles. Zelfs slapen doen we apart omdat hij erg onrustig is in ben en slaapproblemen heeft. Heb het heel vaak geprobeerd maar dan slaap ik ook niet.
Waar is de genegenheid? Ik lees hier jullie frustraties het is van de ene kant fijn want ik weet dat ik niet de enige ben. Maar ook zie ik dat jullie met dezelfde problemen worstelen en dat er eigenlijk geen oplossing is. Sommige kunnen wel praten en mogen zelfs met iemand anders het bed delen. Ik beken dat ik daar ook wel eens over fantaseer, maar ik denk niet dat dat voor mij zou werken. En weet dat mijn man daar ook echt niet open voor staat. Hij wil zelfs niet over dit onderwerp praten, "we hebben het er al over gehad " krijg ik dan te horen en daar moet ik het mee doen. Hij wil eigenlijk sowieso niet praten over gevoelens of onze relatie. Als ik erover begin is hij gelijk bang dat ik een eind aan onze relatie wil maken terwijl ik er graag aan wil werken. Kop in het zand werkt namelijk niet.
Ik zou zo graag met iemand gewoon willen praten die hetzelfde mee maakt, liever live dan zo over de computer.
Liefs, Viooltje
Wat een lastige situatie Viooltje. Jammer dat je man er niet over wil praten. Ik hoop dat je iemand kunt vinden die je kan helpen! :knuffel:
Laat je man een poosje in zijn sop gaarkoken. Jij trekt bij je moeder in of bij een goede vriendin. Ben je even uit je huiselijke sores en kun je rustig nadenken. Succes.
Hey Viooltje, welkom! :wave:
Citaat van: Viooltje op augustus 06, 2021, 10:01:50 AMHij wil zelfs niet over dit onderwerp praten, "we hebben het er al over gehad " krijg ik dan te horen en daar moet ik het mee doen. Hij wil eigenlijk sowieso niet praten over gevoelens of onze relatie. Als ik erover begin is hij gelijk bang dat ik een eind aan onze relatie wil maken terwijl ik er graag aan wil werken. Kop in het zand werkt namelijk niet.
Lijkt me onacceptabel in een relatie. En contraproductief, juist het feit dat hij er weigert over te praten vergroot de kans dat de relatie stuk loopt. Misschien kun je dat hem proberen duidelijk te maken.
Het kunnen bespreken is nog geen garantie voor succes, maar het nooit kunnen bespreken lijkt me haast zeker een garantie voor een slechte afloop.
Succes/sterkte iig!
CiteerHij wil eigenlijk sowieso niet praten over gevoelens of onze relatie. Als ik erover begin is hij gelijk bang dat ik een eind aan onze relatie wil maken terwijl ik er graag aan wil werken.
Zoiets noemen we in goed Nederlands een
Self-fulfilling prophecy, met andere woorden: Als hij dit blijft doen krijgt hij precies wat hij niet wil.
Het klinkt misschien heel cliché, maar praten is echt de weg vooruit. Hopelijk lukt dat jullie samen, en anders zou je het met professionele hulp kunnen proberen (seksuoloog, relatietherapie, enz).
Praten kan namelijk zorgen dat jullie óf komen tot een oplossing, óf dat jullie gezamenlijk tot de conclusie komen dat het tussen jullie niet werkt. Het klinkt misschien wat cru, maar ik beide gevallen zijn jullie beter af.
Ik hoop dat je iemand kan vinden waarmee je je verhaal kan delen, ook dat is al heel waardevol.
Sterkte :cake: :cake: :cake:
Het klinkt alsof je partner niet lekker in zijn vel zit in de relatie, en als daar ook niet over gesproken kan worden wordt het wel lastig om daar iets aan te doen.
Ik hoop niet dat 'we hebben het er al over gehad' slaat op praten over enkel het gebrek aan seks. Let op dat het voor je aseksuele partner als opdringerig kan worden ervaren om het steeds te hebben over het feit dat jullie (bijna) geen seks hebben. Als mijn partner dat zou doen zou dat bij mij een gevoel oproepen van 'je kan blijven klagen maar het past gewoon niet bij mij, wat verwacht je nou dat ik er aan kan doen?'
Maar helemaal niet over de relatie praten, en steeds te moeten verdedigen dat je er juist aan wil werken in plaats van het uitmaken, dat is ook geen manier om er mee om te gaan. Misschien kun je een brief schrijven waarin je uitlegt wat het met je doet dat hij niet wil praten, en dat je juist op zoek bent naar een manier waarop jullie allebei gelukkig kunnen zijn. Met een brief kun je heel precies beschrijven wat je bedoelt zonder dat je partner je kan onderbreken, en je partner hoeft dan ook niet meteen op alles te reageren maar kan het misschien ook even op zich laten inwerken.
Anniek heeft zeker een punt... Misschien is het de manier waarop je je partner benadert waar ie bloednerveus oid van wordt? Allicht is het niet zozeer DAT je hem benadert hierover, maar dat hij zich in een hoekje gedreven voelt als ie face-to-face benaderd wordt en dus gaat ie zichzelf acuut voor je afsluiten en weet zelf vervolgens ook niet hoe jullie er dan wel over moeten praten. En dus voelt het te moeilijk en laat hij het links liggen. Ik weet in ieder geval, hoewel ik nooit een relatie heb gehad en alleen kan spreken uit ervaringen met familie en vrienden, dat als iemand de confrontatie met mij aan wil gaan betreffende een persoonlijk probleem, het slechtste wat ze kunnen doen is om dat out of the blue en face-to-face te doen. Ik voel me dan ook opgejaagd en mij worden de emoties dan al gauw te veel, waardoor ik juist op een of andere negatieve manier reageer om het onderwerp uit de weg te gaan, puur omdat ik niet genoeg de kans krijg om rustig en rationeel na te denken over wat de ander zegt. Ik ben me er zelf heel bewust van dat ik zo reageer en dus zou ik in zulke gevallen als de persoon dichtbij mij staat suggereren het anders aan te pakken, maar veel mensen lijken dat of niet te durven of niet te beseffen dat het een optie is.
Het is misschien een idee om eens met hem te bespreken of jullie de communicatie over moeilijkere onderwerpen op een andere manier aan kunnen pakken dan zo ontzettend direct. Denk aan whatsapp, email, of zelfs een ouderwets schriftje delen, wat ook kan helpen om ook voor jezelf duidelijk puntsgewijs op te schrijven wat nou het probleem is, waarom, wat voor gevoelens het bij je oproept en wat je geschikte oplossingen vindt etc. Op die manier voelt het misschien voor je partner niet zo heel erg als een plotse klap in het gezicht, al bedoel je het niet zo, en kan hij ook even de tijd nemen om erover na te denken hoe hij reageert en krijgt hij een helder idee van jouw gevoelens. Zeker als ik zo lees dat hij echt niet wil dat jullie uit elkaar gaan, denk ik dat hij er misschien wel voor open zal staan om op die manier aan jullie relatie te werken.
Succes in ieder geval! :cheerleader:
Dankjewel voor jullie reacties.
Ik denk dat mijn man in zijn geheel niet lekker in zijn vel zit niet direct ontevreden is over onze relatie. Dat vind ik zo jammer want ik wil hem graag begrijpen en helpen. Maar praten vind hij lastig, zo zit hij nu eenmaal in elkaar. Van een brief schrijven is een goed idee. Maar dat is goed voor mij om het onder woorden te brengen en hem niet direct te confronteren want daar heb je wel een punt denk ik. Naar een therapeut gaan heb ik ook vaker aan gedacht maar hij wil niet. Nu ik zelf bij een therapeut loop heeft mijn therapeut ook aangegeven dat dat waarschijnlijk niet zal werken omdat ik dan de enige ben die praat. En zoals ik hem ken heeft ze daar wel gelijk in en ben bang dat ik de situatie dan alleen maar erger maak. Ik dring me helemaal niet meer op voor seks, we hebben al zo lang geen seks meer gehad en hij heeft me daar onbewust zo vaak in gekwetst dat ik me af vraag of ik het nog wel met hem zou kunnen. Het voelt alsof er bij mij ook wat beschadigd is.
Maar ik heb ook medelijden met hem, hij doet het niet bewust en ik hou veel van hem. Het is alleen vaak een groot gemis en ik voel me oud en niet aantrekkelijk meer.
Toch is dit niet een reden voor mij om de relatie te stoppen of ergens anders te wonen. Dan zou ik hem echt missen. Ik geloof namelijk niet in een hechte vriendschap nadat je een relatie hebt gehad.
Lastig allemaal daarom kom ik er ook niet aan uit. Maar ik vind het fijn te horen hoe jullie erover denken omdat jullie hem beter begrijpen dan ik.
hoi Viooltje,
praat je man makkelijker met 'mannen onder elkaar'?
Wellicht wil hij zijn ei kwijt bij mijn vriend? Onze situaties zijn natuurlijk niet gelijk, dat is nooit zo, maar wellicht kan het iets doen?
groet, Koninginnekind (ik ben aseksueel, mijn vriend is actief heteroseksueel)
Lieve Zonnekind,
Dankjewel voor je aanbod, heel lief! Ik denk dat mijn man eigenlijk met niemand echt wil praten. Hoe stom dat ook klinkt. Ik zou het zelf wel willen maar ik denk dat hij ook er niet zo mee bezig is omdat hij er geen last van heeft. Het lijkt dan ook meer mijn probleem omdat ik moeite heb de situatie te accepteren zoals hij is. Maar hoe meer ik er mee bezig ben hoe meer ik besef dat deze niet gaat veranderen. Ik moet een manier zien te vinden mijn verlangens los te laten of anders uit de relatie stappen. Maar daar kan ik voorlopig echt niet aan denken.
Ik waardeer het heel erg dat je het aanbied.
Liefs, Viooltje
Hai viooltje,
Ik zit in een soortgelijke situatie als jou. Enige tijd geleden heb ik mijn frustraties hierover geuit op dit forum.
Het meest ingewikkelde in onze relatie is ook dat mijn man niet wil praten. Hij blokt het weg, ontloopt situaties door niet meer op dezelfde tijd naar bed te gaan.. ook ik heb me enorm afgewezen gevoeld. Als praten het sleutelwoord is, dan is het een groot wonder dat ik nog samen ben met mijn man want dat is eigenlijk nooit goed gelukt.
Alleen als ik hem het vuur aan de schenen leg (uit dat ik zo echt niet meer verder kan met hem) dan kunnen we soms een redelijk gesprek hebben maar de positieve uitwerking daarvan is altijd maar van korte duur.
Mensen met een gezonde seksdrive willen graag gezien en begeerd worden en ik begrijp heel goed dat je je afvraagt of je dan nog wel intiem met je man wil of kan zijn. Voor mij is de lol er snel af als HIJ niet geniet.
Wij hebben inmiddels een modus gevonden maar ook dat is niet DE oplossing. Ik mag een andere man daten maar zodra hij er lucht van krijgt, wordt hij depressief. Hij heeft er weliswaar JA op gezegd maar had niet verwacht dat ik het ook echt zou gaan doen.. lastige kwestie.
Ik woon in het oosten van het land. Mocht je behoefte hebben aan een gesprekje, laat maar weten! Altijd fijn om te delen. Juist omdat je dit ook niet zo makkelijk met vrienden bespreekbaar maakt.
Liefs,
Ik vind té begripvol Viooltje.
Citaat van: Viooltje op augustus 07, 2021, 04:01:10 PMIk denk dat mijn man in zijn geheel niet lekker in zijn vel zit niet direct ontevreden is over onze relatie.
Als dat zo is, lijkt dat me juist zorgelijk. Wat hierbij in mij op kwam (maar ik niet direct zou durven opschrijven), zeg je vervolgens zelf:
Citaat van: Viooltje op augustus 08, 2021, 01:24:34 PMIk denk dat mijn man eigenlijk met niemand echt wil praten. Hoe stom dat ook klinkt. Ik zou het zelf wel willen maar ik denk dat hij ook er niet zo mee bezig is omdat hij er geen last van heeft.
Hij vind het (mogelijk) wel prima zo, wil er niet over praten, wil niet naar een therapeut... En jij lijkt vooral bezig met hoe jij de situatie moet gaan accepteren, of jouw verlangens los moet laten(?). Je hebt medelijden met hem en wil/durft al bijna niks meer van hem te vragen... Maar heb ook eens medelijden met jezelf. Jij mag ook verlangen dat je tevreden bent met je relatie. Ik bedoel niet dat hij ineens alles exact zo zou moeten doen zoals jij het zou willen, mocht hij bijv. aseksueel zijn zal dat ook wel niet gebeuren, maar op zijn minst er over kunnen praten of enige inzet van zijn kant is echt niet te veel gevraagd.
Als het helpt om het gesprek (of een heel proces) op gang te brengen om bijv. iets op te schrijven, prima, vooral doen. Maar aan de hand van je berichten, betwijfel ik of je te confronterend bent geweest, ik denk eerder niet confronterend genoeg.
Zoals ik het zie hebben jullie mannen, Mademoiselle en Viooltje, jullie aardig in de tang. Zou het iets zijn als jullie zélf eens met een psycholoog gaan praten? Zonder mannen bedoel ik dan.
Citaat van: Viooltje op augustus 08, 2021, 01:24:34 PM
Ik zou het zelf wel willen maar ik denk dat hij ook er niet zo mee bezig is omdat hij er geen last van heeft. Het lijkt dan ook meer mijn probleem omdat ik moeite heb de situatie te accepteren zoals hij is. Maar hoe meer ik er mee bezig ben hoe meer ik besef dat deze niet gaat veranderen. Ik moet een manier zien te vinden mijn verlangens los te laten of anders uit de relatie stappen. Maar daar kan ik voorlopig echt niet aan denken.
Het feit dat hij aseksueel is zal voor hem waarschijnlijk niet zo zeer een probleem zijn. Dat hij in een relatie zit en dat de persoon van wie hij houd (jij dus) wél problemen heeft met de situatie zou voor hem voldoende motivatie moeten zijn om in ieder geval serieus met de situatie om te gaan.
Als hij inderdaad aseksueel is gaat dat inderdaad niet veranderen, dat betekend niet dat het per definitie altijd zo moet blijven. Dat is waar het praten om de hoek komt kijken: Waar kunnen jullie elkaar vinden zodat het voor jullie beiden goed is? Nu lijkt het vooral eenzijdig en is hij wel happy met de situatie en jij niet, dat is geen gezonde situatie in een relatie. Het is vooral niet jouw probleem, ook niet zijn probleem, maar een verschil tussen jullie wat jullie hopelijk kunnen overbruggen omdat jullie van elkaar houden.
Ik heb echt geprobeerd te praten en ik zal nog wel pogingen blijven doen. Of het echt binnen zal komen ik denk dat het van korte duur is.
Maar intussen ga ik aan mezelf werken om meer vertrouwen in mezelf te krijgen en misschien ook een stukje eigen liefde ontwikkelen, omdat er toch veel kapot is gegaan bij mij.
Het is makkelijker om aan jezelf te werken dan aan iemand die er niet echt voor open staat. Dit is er langzaam ingeslopen / mezelf veel voor de gek gehouden dat het wel goed zou komen, dit kun je ook niet in een klap weer veranderen. Voor mij werkt dat in ieder geval niet.
Dankjewel voor jullie berichtjes.
Een ander veranderen kan inderdaad niet, je kan hooguit proberen zelf te veranderen in de hoop dat de ander mee veranderd, of de ander dusdanig prikkelen dat het tot verandering leidt.
Natuurlijk is het lastig om zelf ineens te veranderen, neem kleine stapjes. Kijk wat goed is voor jou, wat jij nodig hebt, en zet stapjes in die richting. Hoe klein ook, ieder stapje is er toch weer eentje in de goede richting.
Dankjewel AceVentura
Lief viooltje,
Je mag trots op jezelf zijn dat je hier aan wilt werken en met 'ons' kan bespreken. Respect. Het is zo moeilijk je altijd afgewezen te voelen. Weet dat het niet aan jou ligt. Hij kan er ook niks aan doen, maar dat wil niet zeggen dat altijd afgewezen worden geen pijn doet.
Mijn vrouw wil(de) er ook nooit over praten. Als ik dat zo had gelaten waren we nu niet meer samen. Ik weet niet of ik dit al eerder gezegd heb, maar mijn aanpak was dat ik gezegd heb dat ik voor mijzelf er niet meer uit kwam en dat ik voor mijzelf hulp ging zoeken omdat ik geen raad meer wist met mijn seksuele gevoelens. Ik heb haar gezegd dat ze niet mee hoefde en ben inderdaad ook alleen gegaan.
Later vroeg ze wel hoe het ging en dat heb ik verteld en dat de seksuologe ook graag met ons samen wilde spreken. Na dat gesprek had ze voldoende vertrouwen in de seksuologe en zei ze dat ze wel n keer alleen wilde gaan. Het heeft uiteindelijk jaren geduurd, maar alleen de gedachte dat we er aan werkten hield mij op de been.
Door het bij mijzelf te houden, viel ik haar niet aan (ofschoon ik onbewust thuis best vaak haar beschuldigde).
Ik vind het vreemd dat je therapeut zegt dat het waarschijnlijk niet werkt in in therapie te gaan. Het is juist de rol van een therapeut of sexuologe in deze te zorgen dat jij niet alleen aan het woord bent, maar hij ook z'n zegje doet. Laat je niet ontmoedigen door 1 zo n opmerking, maar zoek Raad bij n goede seksuoloog. En ga daar eens zelf mee spreken, ook om te checken of jij vertrouwen hebt in dat persoon.
Hou je haaks, laat de moed niet zakken, maar wees wel realistisch. Hij gaat niet veranderen, zeker niet als het niet uitgesproken wordt. Krijg geen hoop dat het later wel weer goed komt, dat gebeurt alleen als jullie er beiden aan werken.
Een hele dikke knuffel.
Mutr
Lieve Mute,
Je verwoord het precies zoals ik het voel. Bij jezelf blijven daarmee heb je een goed punt. Dat probeer ik ook zoveel mogelijk, ik denk dat dat ook de enige manier is om er samen uit te komen. Elkaar dingen verwijten schiet je niks mee op, dat drijft je alleen verder uit elkaar.
Citaat van: Viooltje op augustus 10, 2021, 09:17:28 AM
Ik heb echt geprobeerd te praten en ik zal nog wel pogingen blijven doen. Of het echt binnen zal komen ik denk dat het van korte duur is.
Maar intussen ga ik aan mezelf werken om meer vertrouwen in mezelf te krijgen en misschien ook een stukje eigen liefde ontwikkelen, omdat er toch veel kapot is gegaan bij mij.
Het is makkelijker om aan jezelf te werken dan aan iemand die er niet echt voor open staat. Dit is er langzaam ingeslopen / mezelf veel voor de gek gehouden dat het wel goed zou komen, dit kun je ook niet in een klap weer veranderen. Voor mij werkt dat in ieder geval niet.
Dankjewel voor jullie berichtjes.
Hai Viooltje, Ik hoor hier een dapper stap. Alleen jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en liefde. Zo is ook je man verantwoordelijk voor zijn eigen geluk en heeft hier zijn verantwoordelijkheden te nemen. Je kan niet iemand op je schouders meenemen en dingen voor een ander oplossen. Alleen jij kan dingen voor jezelf oplossen. Zelf liefde is een mooie start tegelijk met het goed vaststellen wat je graag wil in dit leven. Stel je waarden vast. Wat is echt belangrijk voor jou en hoe kan je dat vormgeven. Veel succes met je reis.
Aan iemand anders werken is sowieso moeilijk. Sterkte, mijn ervaring is dat er bij ons, op gebied van intimiteit nergens aan te werken valt. Ze wil er niet over spreken. En wordt boos als ik er wel over beging. Ik heb mijzelf ook altijd voor de gek gehouden, altijd hoop gehouden (zelfs nu betrap ik mij daar nog op). Maar ik weet dat op gebied van intimiteit en vrijen het niet meer zal veranderen.
Maar.... leg de schuld niet bij jezelf (of bij hem), besef dat eht echt niet aan jou ligt en dat hij jou niet afwijst als persoon, maar alleen op iets waar hij geen begrip van heeft. Het ligt niet aan jou, jij bent goed zoals je bent.
Intimiteit is veel meer dan sex.
Er ligt op het moment een behoorlijke steen (of een knoop) in m'n maag. Deze is fysiek voelbaar. M'n man is gisteren in een situatie beland die in mijn ogen intiem was. Hijzelf ervaarde deze situatie niet als intiem, maar kon zich voorstellen dat dat voor mij wel zo voelde. Eerlijk gezegd ben ik blij dat hij het niet als intiem ervaren heeft (soort schrale troost), maar mijn gevoel van "jaloezie" is nog niet verdwenen.
De pijn zit 'm er voor mij in, dat er tussen ons zeer zelden een vorm van intimiteit is, om over sex of naakt tegen elkaar aanliggen zelfs maar te zwijgen.
Hebben jullie tips voor mij of een troostend/begripvol woordje hoe ik met dit verterende gevoel kan leren omgaan?
Dag allemaal, meer over mijn situatie is te vinden onder "Hoe gaan andere mensen in dezelfde situatie als die Squirrel hiermee om?", gestart door Mute.
Lieve squirrel, ik moet nog nadenken, maar ik ga proberen vanavond antwoord te geven. Mijn troostende woord voor nu is dat ik met je meeleeft, je niet alleen bent en dat het heel goed is dat je je jaloezie met hem kan delen. #respect
Nu koken denken en sporten. Hoi je haaks
Alvast dank, Mute :smile-hart:
Als je persoonlijk dingen kwijt wilt of vragen hebt kan je ook persoon berichtens sturen.
Hoi Squirrel,
Ik begrijp zo goed dat het moeilijk voor je is. Ik zou het zeker ook niet trekken als mijn vrouw met iemand anders wel intiem is, omdat ze het bij niet kan zijn. Hoezo dan wel bij die ander? Maar kennelijk ervaart je man de situatie niet als intiem. Sinds ik soms niet helemaal begrijp wat mijn vrouw wel of niet als intiem (lees benauwend/afstotend) ervaart, kan ik begrijpen dat bij je man de definitie van intiem anders is dan bij jou. Eigenlijk dus wel fijn, hij is dus niet intiem geweest met een ander. Dus in zijn definities heeft hij je eigenlijk niet "verraden". Wat wel lastig is dat het voor jou wel vervelend was te zien, en ik vind het heel knap dat je dat uitgesproken hebt (bij ons kan er weinig gesproken worden over intimiteit).
Als ik het vergelijk met mijn sitiatie, zou ik het vervelend vinden, omdat ik weer met mijn neus op de feiten gedrukt wordt, dat ik intimiteit wil en me dan weer zou beseffen dat het er gewoon niet in zit (ik weet dat sex en naakt tegen elkaar aanliggen te veel gevraagd is, af en toe een 3 seconden knuffel of in pyama tegen elkaar aanliggen kan soms wel). Je bent misschien jaloers op de situatie, op die ander omdat jij het ook wil, maar weet dat je man het niet kan.
Je vraagt om troost en tips. Ik vind dat heel lastig, omdat het gewoon een hele moeilijke situatie is. Ik denk dat het wel een troost voor je is dat hij niet bewust intimiteit bij een ander zoekt.
Wat ik altijd doe als ik last van haar gebrek aan intimiteit heb, is mij bedenken dat ze het niet expres doet, en dat het niet tegen mij gericht is. Daarbij heb ik mij geleerd fysiek helemaal te ontspannen door een body scan te doen. Het is bijna meditatief en het helpt je frustraties even te vergeten. Mijn frustratie gaat altijd in mijn lichaam zitten (schouders omhoog, kaken strak op elkaar, chaggie), ontspannen en mediteren helpt daar echt tegen. En ook op je ademhaling letten, je houding, bewust rechtop staan en af en toe je gedachten "uit" zetten.
Zoals je misschien gelezen hebt heb ik ook nog de "luxe" van een 2nd love. Het is sex en het is intiem, super lekker en super leuk, maar het is geen liefde (dus een beetje een zoethoudertje voor lichaam en geest, en goed voor je zelfvertrouwen). En natuurlijk kan je ook jezelf verwennen, dat helpt in ieder geval voor de fijne stofjes in je lijf.
Een dikke knuffel en sterkte. Schrijf gewoon als je weer een troostend woord nodig hebt. Ik weet niet of ik echt geholpen heb, maar ik leef erg met je mee.
Dag Mute,
Je hebt me zeker geholpen; elk woord van begrip, bevestiging en herkenning helpt. De tips die je geeft zijn ook nuttig en bruikbaar, dankjewel!
Dat jij een 2nd love hebt heb ik idd (eerder al) gelezen. Bijzonder dat dat kan, zowel voor jouw levenslief (je vrouw) als voor jouzelf. Maar misschien ook wel voor je 2nd love...
Dank nogmaals en ook voor jou heel veel sterkte gewenst :rood-hartje:
Ook mijn 2nd love ziet mij met medeweten van haar partner. En ook zij geniet van ons samenzijn. Het helpt ons beiden in ons zelfvertrouwen en behoefte aan intimiteit. Ik zou het niet stiekem willen doen maar iedereen heeft zijn eigen beweegredenen en oplossingen. Ik ken ook mensen die het wel stiekem doen (noodgedwongen soms). Ik heb wel geleerd minder snel te oordelen over wat zogenaamd "fout" is. (Niet dat ik vreemdgaan per definitie goed kleur, maar voor mij is het goed) Hou je haaks, en blijf bij jezelf.