Hoi allemaal,
Heb mij een tijdje geleden voorgesteld en ben kon dit onderwerp 'ouders van' eigenlijk niet vinden.
Mijn ouders zijn niet de makkelijkste om maar licht uit te drukken racistisch, christelijk en misschien niet al te makkelijk te vergelijken met andere ouders.
Toch ben ik benieuwd of sommige van jullie je geaardheid hebben verteld aan je ouders en hoe dat ging en zelfs misschien waarom je het hen niet verteld. Wellicht dat jullie verhalen mij helpen :cheerleader:
Beste Verash,
Ik nog niet aangezien bij mij ook pas het e.e.a. duidelijk begint te worden.
Ik ben wel uit de kast gekomen als aseksueel bij mijn ouders. Ik heb dit gedaan omdat ik niet langer kon verdragen dat me constant vragen werden gesteld over wanneer ik nou eens een man aan de haak ging slaan, trouwen en kinderen ging maken (2 stuks, zoals de gemiddelde Nederlander, dus zoals het hoort...).
In het begin stuitte ik op onbegrip, en dat heeft ook wel een tijdje geduurd (meer dan een jaar). Mijn ouders begrepen me niet en wilden dat ik in behandeling ging bij een seksuoloog en hormooninjecties ging proberen. Ik heb stug volgehouden te zijn wie ik ben, dat dat OK is, en dat ik dus niet in behandeling hoef en zal gaan voor mijn aseksualiteit. Inmiddels hebben ze mijn aseksualiteit aanvaard, en zijn ze heel blij dat ik een aseksuele partner heb. Hun grootste angst was namelijk dat ik altijd alleen zou blijven. Nu ze hebben gezien dat aseksueel zijn niet per definitie hoeft te betekenen dat je voor de rest van je leven alleen blijft, zijn ze opgelucht en blij.
Hoi Verash,
Bij de FAQ is een gedeelte voor ouders. Niet dat jouw ouders dit moeten lezen, maar je zou het zelf kunnen lezen om wat ideeën op te doen voor een eventueel gesprek met hen.
Verder valt me in de reaktie van Dutchamoeba op, dat de grootste angst van haar ouders was, dat ze alleen zou blijven. Bij de buitenwacht kan dus het idee heersen: "aseksueel=alleen=ongelukkig". En dat is nog maar de vraag.
Tuurlijk zien ouders hun kind graag gelukkig!! Maar sommige ouders hebben er kennelijk moeite mee dat hun kind op een andere manier gelukkig wil worden dan *zij* voor ogen hebben. Misschien zou je dit ook kunnen inbrengen bij een gesprek.
En: je bent 25, niet? Inmiddels toch wel meerderjarig hè? Tijd voor je ouders om je los te laten en je eigen weg te laten gaan - met vallen en opstaan, o.k. Tijd voor jou om de goedkeuring van je ouders niet meer nodig te hebben voor jouw keuzes.
Ik wens je (http://mrheberg.home.xs4all.nl/ext/ker.gif)
Citaat van: Eleandra op mei 02, 2014, 05:51:22 PM
Overigens vraag ik me af of ik, zonder die schaamte, het wél zou vertellen. Ik zie persoonlijk de noodzaak van 'uit de kast komen' niet in. Ik vind seksuele geaardheid iets heel persoonlijks, wat anderen niet aangaat. Verder begrijp ik niet waarom die geaardheid in de maatschappij zo'n issue is dat er überhaupt zoiets als uit de kast komen bestaat/nodig is. ???
Daar ben ik het wel mee eens. Ik zie zelf ook nog steeds het nut niet in van uit de kast komen. Maar daarbij wil ik gelijk zeggen dat ik me wel kan voorstellen dat het voor sommigen juist wel heel belangrijk is om uit de kast te komen. Ik heb het geluk dat de mensen om mij heen die belangrijk voor mij zijn mij accepteren zoals ik ben en mij nooit lastigvallen over relaties en kinderen en dat soort dingen. In een situatie zoals Dutchamoeba beschrijft zit er wel veel nut in het uit de kast komen omdat dat de enige manier is om te zorgen dat mensen je gaan begrijpen en je niet meer voortdurend iets proberen op te dringen waar je geen behoefte aan hebt. Dat laatste is vaak goed bedoeld, maar kan natuurlijk heel vervelend worden. De enige oplossing is dan om uitleg te geven over waarom de goede bedoelingen niet goed overkomen.
Ik heb het mijn ouders, afzonderlijk van elkaar, wel verteld. Ze begrepen dat 1 van de redenen dat ik met mezelf wilde trouwen, mijn asexualiteit is. Beide reageerde begripvol, hadden al zo´n idee omdat ik nog nooit een serieuze relatie heb gehad en ik ook niet met een vrouw/meid ´thuis´ kwam. Maar bij onze familie geldt de "don´t ask, don´t tell" regel. We praten er niet over. Mijn moeder is zelfs zo bang dat mensen achter haar rug om gaan roddelen, dat als er aan mij gevraagd wordt hoe het met me gaat, zij antwoord geeft. En me op zo´n manier aankijkt dat als ik het waag om mijn geaardheid ´openbaar´ te maken, ze de rest van de dag niks meer tegen me zegt. Dus erg geaccepteerd heeft ze het nog niet. Maar dat is mijn moeder, zo bang wat anderen van haar vinden. Dan gaat het niet eens meer om mij, maar om haarzelf.
Mijn vader heeft zich er bij neergelegd dat mijn oudste zus de enige van ons 3-en is die man/kids/gezin heeft. Ik grap wel eens dat de kans groter is dat Nederland het WK wint, dan dat ik met een man/vrouw en 1.2 kinderen in een rijtjeshuis kom te wonen. :schater:
Jouw verhaal is heel herkenbaar, Imogen. Mijn moeder was ook zo. Echter veranderde dat op een gegeven moment: ze wilde nl. niet dat andere mensen zouden denken: "Wat is er met die meid? Is er lichamelijk iets niet goed met haar waardoor ze geen kinderen kan krijgen? Is ze sociaal te onhandig om een partner aan de haak te slaan om zich mee voort te planten? (Voordat ik in een relatie zat.)" 'De mensen' zouden daar alleen maar raar over denken en mij als 'loser' zien, dus besloot ze op een gegeven moment om meer mensen dan me lief zijn te vertellen dat ik aseksueel ben...
Ik kreeg onderstaande foto van mijn moeder via de mail, vandaag. Kennelijk is het kwartje toch niet bij haar gevallen........jammer! Heb haar in een reactie gezegd toch echt asexueel te zijn. Ook al ben ik alleen, ik wil niks met sex, kan niks met sex en hoef er ook niks mee.
En dat ze het jammer of zonde kan vinden (ze is zelf verliefd en heeft weer een boek over Tantra - waar de tekst uit komt - uit de kast gehaald) maar dat het mijn keuze is.
Moeders......je kan beter kippen houden ;D
http://www.mijnalbum.nl/Foto-4TONOS4K-D.jpg
Omdat ze zelf verliefd is en het haar een heerlijk gevoel geeft, gunt ze het mij ook. Niet wetende dat het voor mij een bewuste keuze is geen relatie aan te gaan.
Het is wat mij betreft nooit een issue geweest. Maar ik denk dat ik komend weekend toch maar "uit de kast ga komen" jegens mijn vader. Een maand geleden was ik met mijn vader een weekendje weg. We verlieten onze hotelkamer, toen ik me besefte dat ik nog even een laatste pil van mijn antibioticakuur moest nemen. Een probleempje "daar beneden". Naderhand kreeg papaatje het idee dat het wel eens een soa kon zijn. Dat was ook het eerste idee van mijn huisarts. Maar de waarheid is dat ik een vechtsport beoefen waarbij in eerste instantie op het kruis wordt gericht en ik een keertje meedeed zonder te vertellen dat ik geen tok droeg...
Denk dat ik papaatje maar eens ga vertellen dat je voor een soa seks moet hebben... ;D
Bij mij is het geleidelijk aan gegaan. Niet echt 'uit de kast' gekomen dus, meer 'out in the open'. Nou, althans bij mijn moeder toch. Zij is tot nu toe de enige die op de hoogte is, ook al snapt ze het niet zo goed. Geen idee hoe ik het aan mijn pa moet duidelijk maken, laat staan mijn vriend. Ik vrees weeral voor wijzende vingers en tips om 'te genezen'.
Ik heb het zwart op wit gezegd toen mijn relatie uitging. Toen kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd: 'Ik denk' dat aseksueel zijn het toppunt van egoïstisch zijn is (pa lief heeft psychologie gestudeerd), dan zul je je er maar op moeten instellen dat je voor altijd alleen blijft, je bent toch naar de seksuoloog geweest?! Denk je dat het bij je vader en ik meteen vuurwerk was? etc.
Ben niet letterlijk aseksueel, maar door erotofobie (en dat is evenzeer een taboe) ook seksueel inactief. Ik kon het moeilijk verzwijgen want de fobie sloeg toe toen ik 16 was en nog thuis woonde. Inmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie. Ik heb er zelf niet om gevraagd tenslotte. Mijn ouders vinden het wel soms vervelend dat ik het zo openlijk vertel aan andere mensen, maar ze vinden het vooral jammer dat die fobie me last bezorgt eerder dan dat ze het veroordelen of zo.
CiteerInmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie.
Bijzonder hoor! Petje af.
Ook dat is :visibility: visibility!
Zo leer ik elke dag weer bij. :)
Citaat van: Edewecht op oktober 18, 2014, 07:02:51 AM
CiteerInmiddels ben ik wel "open and out" over die fobie tegen eenieder die het horen wil. Ik heb er geen last van daar openlijk over te praten, gezien ik me ook niet schaam voor die fobie.
Bijzonder hoor! Petje af.
Ook dat is :visibility: visibility!
Zo leer ik elke dag weer bij. :)
Helft van m'n poëzie gaat over het thema, documentaire waarin ik meespeelde ook ... Dus toch te laat om het nog te gaan ontkennen. Al zie ik het nut van ontkennen ook niet in. Altijd een masker opzetten is ook niet heel aangenaam.
Het enige probleem als erotofoob is dat je tussen de categorieën tussen valt. Je bent teveel hetero om aseksueel te zijn, maar de fobie verlamt je wens tot seksuele betrekkingen dus gewoon heteroseksueel zonder nuances te maken is evenzeer incorrect. Je valt ergens tussen aseksueel en seksueel in, en je hebt geen idee in welke richting die fobie zich gaat bewegen in de toekomst. Die onzekerheid is soms wel lastig, los van het feit dat de term voor de fobie ook bij veel mensen onbekend is en je het helemaal moet gaan uitleggen.
Mede daarom al dat activisme via poëzie, via documentaires, speeches, ...
Citaat van: Briggy op oktober 15, 2014, 10:00:40 AM
Ik heb het zwart op wit gezegd toen mijn relatie uitging. Toen kreeg ik meteen naar mijn hoofd geslingerd: 'Ik denk' dat aseksueel zijn het toppunt van egoïstisch zijn is (pa lief heeft psychologie gestudeerd), dan zul je je er maar op moeten instellen dat je voor altijd alleen blijft, je bent toch naar de seksuoloog geweest?! Denk je dat het bij je vader en ik meteen vuurwerk was? etc.
Mensen dwingen 'van geaardheid te veranderen' omdat je het niet eens bent met hoe ze leven is zeker niet egoïstisch. Mensen dwingen seks te hebben terwijl ze dat niet willen dan zeker ook niet...
Ach ja, Herman Finkers zei het al: "Psychologen zitten vaak aan de verkeerde kant van de tafel".
Altijd alleen blijven? Ik ben al ruim 2.5 jaar gelukkig met mijn aseksuele vriend...
Naar de seksuoloog? De meesten weten helaas nog niks over aseksualiteit (en die er wel van weten laten je in je waarde).
"Niet meteen vuurwerk" is niet hetzelfde als "Je nooit seksueel aangetrokken voelen tot wie dan ook".
Kijk, dat zijn nou precies de goede antwoorden waar ik niet op kom in "the heat of the moment".
Eigenlijk heb ik het er niet meer over gehad met mijn ouders. Al hadden ze het wel tegen mijn tante en oma verteld achter mijn rug om. :bloos:
Toen zat ik bij mijn oma en zei ze, wat jammer dat je niet van seks houdt. Het kan zo fijn zijn. Dan zal ik wel geen overgrootmoeder worden (geen idee of ze het bloedserieus bedoelde). (En dan voel ik me weer schuldig).
Mijn ouders hebben daar nooit over gesproken, over een grootouderwens. Wellicht niet vanwege m'n fobie, maar omdat ik al voor ik die fobie ontwikkelde zei geen kinderen te willen. Nu zeggen tieners wel vaker dingen die ze later herbekijken, en dat was ook bij mij zo: hoe ouder ik werd, hoe meer het idee van vaderschap me afstootte. Mijn ouders snapten dus wel dat ze geen grootouders zouden worden ; doorheen de jaren is mijn afkeer van kinderen enkel toegenomen. Ik haat kinderen niet, maar ik wil ze liever niet in de buurt. Gezien die attitude al in zekere mate bestond voor ik die fobie ontwikkelde, denk ik dat mijn ouders wel beseffen dat ik geen kinderen wil, ongeacht of die fobie ooit verdwijnt. Zelfs toen de fobie ietwat afzwakte, bleef de wens kinderloos te blijven enorm sterk.
Ik zie ook geen enkele morele plicht of zo om me voort te planten puur omdat de maatschappij die norm lijkt op te leggen.
Citaat van: Briggy op oktober 20, 2014, 01:27:44 AM
Eigenlijk heb ik het er niet meer over gehad met mijn ouders. Al hadden ze het wel tegen mijn tante en oma verteld achter mijn rug om. :bloos:
Toen zat ik bij mijn oma en zei ze, wat jammer dat je niet van seks houdt. Het kan zo fijn zijn. Dan zal ik wel geen overgrootmoeder worden (geen idee of ze het bloedserieus bedoelde). (En dan voel ik me weer schuldig).
Dat ken ik, dat schuldgevoel. Mijn moeder had het ook de hele tijd over kleinkinderen. Nou ze gestopt is met praten over kleinkinderen, omdat ik een paar jaar geleden uit de kast ben gekomen en ze toch wel inziet dat die kleinkinderen er niet gaan komen, vind ik het wel heel vervelend dat vriendinnen van haar die inmiddels wel oma zijn heel overdreven zitten te vertellen over hoe ver-schrik-ke-lijk leuk het wel niet is om oma te zijn, nog ve-le malen leuker dan ze van tevoren hadden kunnen bedenken. Het is zooo'n enorme verrijking in hun leven... Ik vind dat nogal pijnlijk voor mijn moeder. Zeker gezien het feit dat een aantal van die vriendinnen weet dat ik aseksueel ben en mijn moeder nooit kleinkinderen zal krijgen. Kunnen ze daar dan niet gewoon rekening mee houden en over andere onderwerpen praten??
Lullig inderdaad..
Op mijn broer hoef ik ook niet te rekenen, dat hij ooit (een) kind(eren) zal krijgen. Want ik zie hem nou niet bepaald ooit een relatie krijgen.
Maar je kan toch ook moeilijk tegen je zin een kind op de wereld zetten puur om je ouders te plezieren? Hoezeer ik erg om mijn ouders geef, dat gaat toch vele stappen te ver (maar gelukkig hebben mijn ouders geaccepteerd dat kleinkinderen niet gaan gebeuren ...)
Zucht. Gisteren nog eens geprobeerd om een gesprek aan te gaan met mijn moeder... bad idea! Ze heeft het superdruk (= leerkracht), maar ik had nog eens nood aan een gesprek en het lukte gewoon niet. Het enige dat ik terugkreeg was onbegrip. Ze werd zelfs kwaad op me omdat ik geen rekening hield met andere mensen... dat ben ik gewoon zo beu! Wanneer houdt iemand eens rekening met mij? Heb al genoeg om andere mensen gegeven!! En telkens moet ik aanhoren dat ik er wel 'van af zal geraken', precies alsof ik ziek ben. 'Je moet er mee leren omgaan', wat, heb ik dan een syndroom of zo? Ik heb al lang geaccepteerd dat ik aseksueel ben, wat al moeilijk genoeg was, en dan zou ik nu nóg eens iets extra's moeten doen voor de mensen rond mij?!
Ik vind het vrij aanstootgevend als iemand kinderloos zijn "egoïstisch" vindt. Sinds wanneer is er een morele plicht om zich voort te planten?? De wereld kreunt nu al onder de overbevolking, en dan gaan we puur "uit verplichting" toch nog meer baby's maken?? Ik ben niet eens aseksueel (erotofoob, dus om een andere reden ben ik de facto seksueel inactief) maar ik vind het zo'n onzin alsof een gezinnetje opbouwen de enige juiste manier is voor het leven ... Ik laat het liever over aan mensen die er echt gemotiveerd voor zijn, ik heb al liefde genoeg van m'n hondje :)
Citaat van: AniMeshorer op oktober 23, 2014, 01:07:53 AM
Maar je kan toch ook moeilijk tegen je zin een kind op de wereld zetten puur om je ouders te plezieren? Hoezeer ik erg om mijn ouders geef, dat gaat toch vele stappen te ver (maar gelukkig hebben mijn ouders geaccepteerd dat kleinkinderen niet gaan gebeuren ...)
Hier ben ik het volledig mee eens, en wel om de volgende reden:
Citaat van: AniMeshorer op oktober 23, 2014, 10:32:33 PM
Ik vind het vrij aanstootgevend als iemand kinderloos zijn "egoïstisch" vindt. Sinds wanneer is er een morele plicht om zich voort te planten?? De wereld kreunt nu al onder de overbevolking, en dan gaan we puur "uit verplichting" toch nog meer baby's maken?? Ik ben niet eens aseksueel (erotofoob, dus om een andere reden ben ik de facto seksueel inactief) maar ik vind het zo'n onzin alsof een gezinnetje opbouwen de enige juiste manier is voor het leven ... Ik laat het liever over aan mensen die er echt gemotiveerd voor zijn, ik heb al liefde genoeg van m'n hondje :)
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 23, 2014, 09:22:22 AM
Zucht. Gisteren nog eens geprobeerd om een gesprek aan te gaan met mijn moeder... bad idea! Ze heeft het superdruk (= leerkracht), maar ik had nog eens nood aan een gesprek en het lukte gewoon niet. Het enige dat ik terugkreeg was onbegrip. Ze werd zelfs kwaad op me omdat ik geen rekening hield met andere mensen... dat ben ik gewoon zo beu! Wanneer houdt iemand eens rekening met mij? Heb al genoeg om andere mensen gegeven!! En telkens moet ik aanhoren dat ik er wel 'van af zal geraken', precies alsof ik ziek ben. 'Je moet er mee leren omgaan', wat, heb ik dan een syndroom of zo? Ik heb al lang geaccepteerd dat ik aseksueel ben, wat al moeilijk genoeg was, en dan zou ik nu nóg eens iets extra's moeten doen voor de mensen rond mij?!
Ik vind die mate van onbegrip voor iemand die leerkracht is (een beroep waarbij begrip voor de leerlingen zeer belangrijk is) best wel zorgwekkend, eigenlijk...
Misschien is het wel gemakkelijker om begrip op te brengen voor een leerling, dan voor je eigen kind. Dat komt veel dichterbij en daarbij kunnen ouders zich ook van alles in hun hoofd halen, zoals dat het hun schuld is dat iemand aseksueel is en geen kinderen wil.
We moeten niet alleen zelf leren omgaan met wie we zijn, ouders moeten daarin ook vaak door een proces heen. Je ouders kunnen wel zegen dat je ermee moet leren omgaan, maar waarschijnlijk geldt dit net zo sterk voor henzelf. Het heeft allemaal tijd nodig.
Hoe dan ook, ik kan begrijpen dat ouders het jammer vinden dat ze geen kleinkinderen krijgen, dat ze daarin teleurgesteld zijn... dat ze dan hun eigen toekomstbeeld moeten bijstellen. Maar ik vind ook dat ze daarin respectvol moeten blijven naar de keuzes die hun kinderen maken. Het idee alleen al dat je min of meer verplicht bent en voor egoïstisch wordt gehouden als je geen kinderen wilt, slaat volgens mij nergens op. ;)
Ik ben het volledig met je eens, Koffie!
Hetgeen me ook kwetst is dat er geen moeite wordt gedaan om me serieus te nemen. Ik ben geen rondlopende grap of zo, dit is menes! Gisteren zei ik nog:
- Hey mam, dit weekend start de Ace Awareness Week!
- Seg, je bent daar zo mee bezig, precies alsof je het leuk vindt!
Awel JA! Ik vind het leuk om Ace te zijn, aangeboren of niet. Het feit dat ik mezelf een Ace kan noemen, maakt me trots! Ik kan eindelijk een naam geven aan mijn 'anders zijn'. En ik snap dat het inderdaad niet gemakkelijk is als ouder omdat je een bepaald beeld hebt van je kind, maar reageer aub zo niet *zucht*. Moet ik dan nu werkelijk zelf alle stappen ondernemen? Mag er niet is voor een keer een poging van de andere kant komen? Ik ben het gewoon beu om altijd voor alles de moeite te doen.
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 24, 2014, 11:40:30 AM
Ik vind het leuk om Ace te zijn, aangeboren of niet. Het feit dat ik mezelf een Ace kan noemen, maakt me trots! Ik kan eindelijk een naam geven aan mijn 'anders zijn'.
:klap: :cheerleader: :handschudden:
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 24, 2014, 11:40:30 AM
Moet ik dan nu werkelijk zelf alle stappen ondernemen? Mag er niet is voor een keer een poging van de andere kant komen? Ik ben het gewoon beu om altijd voor alles de moeite te doen.
Helaas wel, omdat dat nu eenmaal het lot is van mensen die tot een minderheid behoren. De 'meerderheid' is 'normaal', je moet dus met een goed verhaal komen om door die meerderheid serieus genomen te worden en geaccepteerd te worden.
Citaat van: Dutchamoeba op oktober 24, 2014, 09:15:04 AM
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 23, 2014, 09:22:22 AM
Zucht. Gisteren nog eens geprobeerd om een gesprek aan te gaan met mijn moeder... bad idea! Ze heeft het superdruk (= leerkracht), maar ik had nog eens nood aan een gesprek en het lukte gewoon niet. Het enige dat ik terugkreeg was onbegrip. Ze werd zelfs kwaad op me omdat ik geen rekening hield met andere mensen... dat ben ik gewoon zo beu! Wanneer houdt iemand eens rekening met mij? Heb al genoeg om andere mensen gegeven!! En telkens moet ik aanhoren dat ik er wel 'van af zal geraken', precies alsof ik ziek ben. 'Je moet er mee leren omgaan', wat, heb ik dan een syndroom of zo? Ik heb al lang geaccepteerd dat ik aseksueel ben, wat al moeilijk genoeg was, en dan zou ik nu nóg eens iets extra's moeten doen voor de mensen rond mij?!
Ik vind die mate van onbegrip voor iemand die leerkracht is (een beroep waarbij begrip voor de leerlingen zeer belangrijk is) best wel zorgwekkend, eigenlijk...
Ik vind die mate van onbegrip voor iemand die leerkracht is (een beroep waarbij begrip voor de leerlingen zeer belangrijk is)
best wel zorgwekkend! eigenlijk...
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 24, 2014, 11:40:30 AM
Hetgeen me ook kwetst is dat er geen moeite wordt gedaan om me serieus te nemen. Ik ben geen rondlopende grap of zo, dit is menes! Gisteren zei ik nog:
- Hey mam, dit weekend start de Ace Awareness Week!
- Seg, je bent daar zo mee bezig, precies alsof je het leuk vindt!
Awel JA! Ik vind het leuk om Ace te zijn, aangeboren of niet. Het feit dat ik mezelf een Ace kan noemen, maakt me trots! Ik kan eindelijk een naam geven aan mijn 'anders zijn'. En ik snap dat het inderdaad niet gemakkelijk is als ouder omdat je een bepaald beeld hebt van je kind, maar reageer aub zo niet *zucht*. Moet ik dan nu werkelijk zelf alle stappen ondernemen? Mag er niet is voor een keer een poging van de andere kant komen? Ik ben het gewoon beu om altijd voor alles de moeite te doen.
Ik kan echt begrijpen dat ouders er niet bij stil hadden gestaan en dat ze er moeite mee hebben, maar dit ketst wel erg af. Dat doet zeer. Denk je dat je daarover kunt praten met e moeder? of dat je haar een brief kunt schrijven waarin je vertelt dat je best begrijpt dat ze het moeilijk vindt, maar dat je wel verwacht dat ze haar best doet? Heb je verder wel een goede band met haar, ik kan me niet erg voorstellen dat dit alleen op dit gebied speelt.
Citaat van: Koffie op oktober 24, 2014, 07:23:41 PM
Citaat van: Idril Telrúnya op oktober 24, 2014, 11:40:30 AM
Heb je verder wel een goede band met haar, ik kan me niet erg voorstellen dat dit alleen op dit gebied speelt.
Dat kan ik me daarentegen wel heel erg goed voorstellen, uit eigen ervaring. Het is maar 1 gebied, maar het kan voor sommige mensen zo belangrijk zijn, dat het bijna hun hele leven in beslag neemt. Je wilt niet weten hoe verschrikkelijk vaak ik vroeger wel niet ruzie had met mijn moeder omdat ze constant bezig was me te pushen richting een relatie, trouwen, en kinderen krijgen.
Ze werd ook heel erg boos toen ik aangaf het geen goed idee te vinden dat ze via datingsites een man voor me wilde zoeken...
Tsja, ouders....
Ik heb er paar maanden terug ook met mijn ouders over gesproken en ze na afloop wat informatie nagestuurd, waaronder dat goede artikel dat laatst in de NRC verschenen is. Ze nemen mij wel serieus op zich, maar ze hadden nog nooit van aseksualiteit gehoord. Volgens mij "geloven" ze er niet echt in; niet dat het een volwaardige geaardheid is zeg maar. Ze vonden aseksueel zijn "een te extreem standpunt". Als ik bij ze op bezoek ben laten ze ineens hints vallen hoe natuurlijk seks is. En dat een partner vinden gewoon bij het leven hoort. Laatst vertelde ik een ander probleem en kwamen ze er ineens klatsboem mee aanzetten dat het misschien slim was om met een seksuoloog te gaan praten.
Het idee dat romantische en seksuele aantrekkingskracht los van elkaar kunnen bestaan gaat er ook niet echt in. Nou ben ik ook niet zo romantisch ingesteld en heb niet echt behoefte aan een relatie maar zucht.. "Als je dit nog niet gevoeld hebt, ben je gewoon nog nooit verliefd geweest". En ik moet vooral open blijven staan om iemand tegen te komen, etc. Het stomme is, dat dóé ik al. Ik loop al rond te bazelen dat niks definitief is, ik opensta voor veranderingen, ik zit al op een datingssite.. Ik kán de toekomst ook niet voorspellen. Maar eigenlijk is het vooral het ongeloof door de buitenwereld waardoor ik zo ben gaan denken. Want anders krijg ik te horen "jij sluit je bij voorbaat al voor andere mensen af" (zo ging het ook toen ik ze aantal jaar geleden op de hoogte bracht van het vermoeden een vorm van autisme te hebben). :-\ Als het gewoon normaal was om niet geïnteresseerd te zijn in romantische relaties en seks (en er bijv. ook meer aandacht was voor niet-romantische hechte vriendschappen - want een partner staat gelijk aan seks willen en geen partner aan "eenzaam en ongelukkig") was het voor mij ook geen punt geweest.
Het is wel pijnlijk want mijn ouders doen wel hun best, ze zeggen geen echt gemene dingen ofzo. Maar ik voel het onbegrip in de lucht hangen. En ik heb dan toch het idee dat ze denken dat ik gewoon onvolwassen, verward en naïef ben en dat zodra ik écht ga opgroeien ik vanzelf wel een partner (met bijbehorende seks) wil. Ze hebben het er met elkaar wel over gehad en ik denk dat toen het idee van een seksuologe ook gevallen is. Ik ben de jongste thuis en ik zie ze al praten "ons kleine meidje moet gewoon nog groot worden". ::)
Pfff, sorry hoor, ik moest het even kwijt denk ik.
Dat snap ik maar al te goed... Soms moet je gewoonweg even je frustraties uiten.
Ouders doen helaas vanuit een situatie van onbegrip niet altijd was het beste is voor hun kind, al denken ze zelf van wel... Hopelijk voor jou komt dat begrip er nog.
Citaat van: Alwynn op maart 15, 2015, 04:35:51 PM
Pfff, sorry hoor, ik moest het even kwijt denk ik.
... dan is het goed om dit even te doen, hier. :)
En je hebt een milde kijk op zowel je ouders als op jezelf. (Denk ik?)
Of het nu ouders zijn, of andere mensen uit de buitenwereld, je ziet steeds weer - hier ook - dat wat getalsmatig 't meeste voorkomt (relaties, romantiek, seks) dan dus ook normgevend 'moet' zijn. "Het is toch normaal dat een mens verliefd wordt? Word jij dat niet, dan is er iets met je aan de hand."
Zucht. Je kunt het ze niet kwalijk nemen. Alleen maar hopen dat ze ooit een keer naar je luisteren.
Wat voor jouw situatie geldt, Alwynn, geldt voor meer van ons...
Het is inderdaad die normativiteit die aseksuelen (en aromantici) de nek om draait. En wat ouders doen vrezen dat ik op deze manier dus nooit een gelukkig en volwaardig leven kan leiden.
Over het algemeen denk ik er ook wel mild over, maar soms zit het tegen en dan is het moeilijk. Dan ga ik ook twijfelen of die gedachten die in de maatschappij bestaan toch niet waar kunnen zijn voor mij: dat ik gewoon nog onvolwassen ben (ook al ben ik bijna 23), de ware nog niet ben tegengekomen, etc.
Ik denk dat tijd ook vooral een factor is.. Als ik over een paar jaar nog steeds aseksueel blijk te zijn en niet de hele dag huilend in een hoekje zit, moeten ze wel concluderen dat het niet zo slecht is denk ik.
Jaren geleden was de eerste reactie van mijn ouders dat seks toch echt bij een relatie hoort, dat je dat je partner niet kan ontzeggen. Ze hebben inmiddels wel geaccepteerd dat ik seks echt niks vind. Maar ik denk dat ze nooit zullen snappen dat, als ik alsnog in een relatie terechtkom, dat zonder seks zal zijn.
Ja, het idee dat verliefdheid en seksualiteit los kunnen staan, gaat er bij mijn ouders ook moeizaam in. Ergens is dat ook wel logisch, want voor de meeste mensen is dat ook intrinsiek verbonden.
Ik heb nog wel met mijn moeder erover aan de telefoon gehangen en ook direct durven vragen wat ze er nou van vinden. En het blijkt dat ze het vooral moeilijk vindt omdat ze zich er weinig bij kan voorstellen en daardoor niet wist hoe te reageren. Zelf is ze heel gelukkig met mijn vader en zoiets gunt ze mij ook. Maar ze accepteren het in principe wel. Dus nu ben ik toch wel opgelucht. :)
Ik denk niet dat ik het ooit ga vertellen, althans mijn vader niet.... Mijn vader zou dat niet serieus nemen en het me steeds onder de neus wrijven met alle cliché zinnetjes van dien, Je hebt de goede nog niet gevonden, je mist wat, ga naar de dokter, stel je niet zo aan, etc etc. En daar zou het niet bij blijven. hem kennende zou hij dat ook nog eens groots rondbazuinen bij de hele familie waar ik bij ben (als ik zeg het geheim te houden daar houd hij zich dus totaal niet aan).... Het is heel normaal voor hem mij helemaal voor schut te zetten :/.
Plus naar mijn mening gaat het mijn ouders ook vrij weinig aan wat ik wel of niet in mijn relatie doe, mocht ik er ooit een hebben :)
Moet ook even mijn recente frustratie kwijt...onder het genot van het nummer "Shake if off" van Taylor Swift.
Vanmiddag een uurtje met mijn middelste zus geskypt. Zij is er vanaf het begin bij dat ik mijn coming out had en was (tot nu toe) heel supportive. Was zelfs mee gegaan naar de Roze zaterdag in Utrecht 2 jaar geleden en vorig jaar naar de Gay Pride in Amsterdam, waar ze als een soort spokes person optrad toen we van iemand de vraag kregen wanneer we er voor gekozen hadden aseksueel te worden.
Nu vertelde ze me dat er over mij, mijn aseksualiteit en mijn media interviews gepraat werd door mijn familie, toen ik enkele weken geleden net weg was na bij het verjaardagsfeest van mijn neefje. Door mijn vader, zussen en aanhang.
Ook afgelopen weekend toen mijn middelste zus op bezoek was mij mijn tante en oom, die het artikel in de Gelderlander hadden gelezen, werd er over gesproken. Mijn tot nu toe zo supportive zus kwam niet voor me op en praatte gewoon met de rest mee.
Ze vinden namelijk dat ik last heb van aanstellerietus en mijn leven dramatiseer om er in de media een smeuïg verhaal van te maken. Ze vinden het sowieso niks dat ik de media op zoek met mijn privézaken waar niemand iets mee te maken heeft.
Het deed me meer dan ik dacht. Vooral omdat ze er tegen mij dus niks over zeggen. Mijn vader reageert niet als ik er over praat, mijn moeder probeert me met Tantra en andere spirituele adviezen ´normaal´ te krijgen en mijn oudste zus verandert meteen van onderwerp.
En nu mijn middelste zus die tegen mij heel supportive is maar achter mijn rug wel met de anderen meepraat.....
Ik kan ze niet dwingen om het te begrijpen en vind het ook heel jammer dat ze niet verder kijken, dat ik de Salon heb geïnitieerd om anderen een besloten en veilige plek te bieden om elkaar te ontmoeten, ervaringen uit te wisselen en frustraties te delen.
Maar dat ik vorig jaar met mezelf ben getrouwd begrepen ze in eerste instantie ook niet. Totdat ze op het feest waren gekomen en daarna bijdraaide. Misschien heeft dit ook tijd nodig....
En anders krijgen ze een (on)aangename verrassing wanneer ze me een keer aan de tafel zien van De Wereld Draait Door hahaha
Voor nu zet ik dit nummer op repeat:
https://www.youtube.com/watch?v=T2MuREKfKDI (https://www.youtube.com/watch?v=T2MuREKfKDI)
Vooral dat achter je rug om wel over je gepraat wordt, lijkt me het meest zuur. Sterkte! :-\
Vooral de houding van je zus vind ik erg pijnlijk. Je dacht dat ze je steunde, maar ze heeft hierin twee gezichten.
:knuffel: Sterkte, Imogen!
Nouja zeg... dat is ook klote.. :-X Ik leef met je mee :(
Van je familie moet je het maar hebben :( goed te zien dat je strijdbaar bent. Sterkte :knuffel:
Veel succes Dutch Ace. Niet cool dat je zus wel kon omgaan met je keuze in partners, maar niet met het soort relaties dat je met die partners wil hebben...
net een lange mail naar mijn moeder gestuurd. Net als bij sommige anderen in mijn omgeving heb ik het gevoel 1 stap vooruit te doen en vervolgens weer 2 stappen terug....
"Moeder: Hoe gaat het daar in Antwerpen Juul?
Ik: Hoi mam, Ik heb je gisteren een foto gestuurd. Heb je die niet ontvangen?
Antwerpen was erg leuk en druk...Duizenden mensen die nu niet meer kunnen zeggen dat ze niet van aseksualiteit hebben gehoord. Kreeg super leuke, ontroerende reacties! Groet,
Moeder: Ha Schatje, ja, ik heb de foto ontvangen, maar niet bewaard. Ik vind toch dat je jezelf verlaagd, om ergens met een >bord te gaan staan, ook al wil je een boodschap overbrengen.
Ik heb al gezegd: het is maar hoe je seksualiteit definieert. Tenslotte heeft ieder het verlangen naar een aai over de bol, een arm om je heen, knuffels, massage, etc.
Dat heeft met warmte en liefde te maken en dat hoeft geen etiketje te krijgen. Ik begrijp je wel, maar daar hoef je toch niemand mee te belasten?
Ik ga toch ook niet met een bord staan waarop staat dat ik hetero ben? Wat wil je er mee bereiken?
Ik: Hoi mam,
Ik had ook niet verwacht dat je de foto zou bewaren. Je hebt het recht op je eigen mening, net zoals ik het recht heb om mijn leven te leiden zoals ik dat wil. En hierin volg ik mijn hart.
Je vind dan dat ik mezelf verlaag door met een bord te lopen, maar hoe anders krijg ik mensen aan het denken en een verandering op gang.
Heteroseksueel zijn is nog altijd de norm, wijk je daar van af dan word je anders behandeld.
En seksueel zijn is daarnaast nog normaler, sommige mensen zien dit als 1 van de eerste levensbehoefte.
Maar waarom is o.a. jouw huwelijk met mijn vader stuk gegaan? Omdat hij de seks buiten de deur zocht. Met een 21 jarige! Waarom gaat 9 van de 10 keer een huwelijk kapot? Door seks!
Enkele jaren geleden moest een wethouder hier uit Nijmegen opstappen, omdat hij seks had gehad in het fietsenhok van het gemeentehuis. En ken je Onno Hoes, burgemeester van Maastricht? Zijn huwelijk met die Boulevard presentator ging ook kapot omdat Onno seks had met een andere jonge gozer.
En al die seksschandalen rond Amerikaanse presidenten? En dan wordt er tegen mensen die geen behoefte hebben aan seksueel contact gezegd dat zij lichamelijk of psychisch een aandoening hebben en naar de dokter moeten om de hormonen te laten checken.
Terwijl seks meer kapot maakt dan een aai over de bol goed kan maken.
Reclames voor een plakje kaas worden door een half naakte vrouw aangeprijsd. Producten die totaal niks met seks te maken hebben, worden alsnog geseksualiseerd omdat seks nu eenmaal verkoopt. Geen wonder dat mensen zonder seksuele aantrekking naar anderen toe gezien worden als afwijkend. En vooral naar de dokter moeten om ´genezen´ te worden. Of naar een Tantra-cursus moeten om hun innerlijke geliefde op te wekken en hun seksuele flow weer te laten stromen.
Na P., mijn eerste en tevens laatste relatie, heb ik 10 jaar geen seksueel contact gehad. Na V. nu al 4 jaar niet meer. Ik ben in die jaren gelukkiger dan in de 2,5 jaar met P. en de 7 maanden met V.
Er zijn nog zo veel mensen die iedere dag worstelen met het feit dat zij afwijken van ´de norm´ omdat zij zich niet tot anderen voelen aangetrokken en niet die behoefte hebben aan fysiek contact, en ja die mensen zijn er ook! Die mensen wil ik laten zien dat zij niet alleen zijn en dat er anderen zijn zoals zij. En dat er helemaal NIKS mis is als je geen seksueel en/of fysiek contact wil. En dit ook helemaal niet hoeft omdat je anders niet geaccepteerd wordt.
En ik belast helemaal niemand door met een bord rond te lopen in een optocht die vraagt om naastenliefde en tolerantie. Ik kreeg van iedereen alleen maar positieve reacties. Kreeg van sommigen spontaan een knuffel en reacties dat ze het zo dapper van me vonden dat ik als enige daar in de optocht mee liep. En mensen die hun duim met respect omhoog staken naar mij toe.
Heb je je nooit afgevraagd waarom ik na P. niemand meer ´mee naar huis´ nam en er niemand in mijn leven is geweest die een speciale plek in mijn hart had? Omdat alle mannen die ik tegen kwam alleen seks met me wilde en anders niks. Toen ik aan P. na een relatie van 2,5 jaar aangaf geen seks meer te willen, maakte hij het binnen een maand uit. Zelfde geldt voor V., maar die deed er een week over. Dus als ik geen seks wilde, kon ik die aai over mijn bol ook wel vergeten!
Waarom is er prostitutie? Omdat mannen seks willen, niet om te knuffelen. Seks zonder liefde begrijpen we allemaal. Maar liefde zonder seks is voor de meeste ondenkbaar.
Dat is nu eenmaal wat de maatschappij ons doet geloven. En daar wil ik geen deel van uitmaken....
Ik hoop dat je het kan opbrengen om mijn mail te lezen, het zou jammer zijn als ik dit deel van mijn leven verborgen voor je moet houden vanaf nu.
Liefs,
Juul"
Ik kan nu ieder moment op "verzenden" klikken en de mail gaat naar mijn moeder. Dan is er geen weg meer terug. Ik ben benieuwd hoe ze reageert. Ze kan niet verwachten dat ze mij wel foto´s van artikelen over aseksualiteit stuurt en dat ik er vervolgens niet over mag praten.
De dagen dat ik me netjes schikte naar mijn moeders wil zijn voorbij. Als ze ´vrouw´ genoeg is om mij haar menig te geven, dan moet ze ook ´vrouw´ genoeg zijn om de consequenties te dragen op die mening.....
Ik vind het een hele mooie mail!
Ik ook. Je moeder geeft ook een beetje een vreemde boodschap af als ze je wel artikelen stuurt over aseksualiteit, maar je mag er niet over praten en je mag er niet mee naar buiten treden. Het zal waarschijnlijk zijn dat ze er zelf nog moeite mee heeft dat je 'zo' bent. Jij bent veel verder in je acceptatie dan zij.
Hopelijk komt dat ooit, want ze heeft alle reden om trots te zijn op een dochter die zo dapper en open is over dit onderwerp en zo een rol oppakt om meer bekendheid en acceptatie te creëren. Zij is zelf bang en onzeker en probeert jou te beschermen.
Ik vind het mooi dat je hier als dochter aan haar moeder schrijft, en dat je tegelijkertijd glashelder je visie kan verwoorden. Je slaat een paar spijkers precies op de kop, o.a.:
CiteerTerwijl seks meer kapot maakt dan een aai over de bol goed kan maken.
en
CiteerDus als ik geen seks wilde, kon ik die aai over mijn bol ook wel vergeten!
en
CiteerSeks zonder liefde begrijpen we allemaal. Maar liefde zonder seks is voor de meeste ondenkbaar.
Of je deze mail nu verzendt (verzonden hebt) of niet, nu al heb je een mooi manifest in de wereld gezet!
Volledig eens met Edewecht, die 3 citaten heb je heel mooi verwoord!
Hopelijk gaat je moeder nog reageren op deze mail met misschien weer wat meer begrip.
Ik heb net dit hele onderwerp teruggelezen en wilde daar nog even op reageren.
Ik heb het vrij snel aan mijn ouders verteld. We hebben het in het gezin nooit over sex, maar ik vind dit ook niet echt over sex gaan, maar over je geaardheid. Door aan te geven dat ik er eindelijk achter ben gekomen asexueel te zijn, snappen ze nu ook waarom ik pas met 1 jongen thuis ben gekomen (en het inmiddels weer heeft uitgemaakt). Mijn ouders reagereerden gelukkig goed, mijn moeder had er vlak er voor een artikel over gelezen. Deze week zie ik ze weer, benieuwd of ze er nog op terugkomen.
Daarnaast nog iets; Er wordt gesproken over dat ouders dan automatisch geen grootouders gaan worden. Voor mij staat asexualiteit en het hebben van kinderen toch wel echt los van elkaar. Ik hoop binnenkort een partner te vinden en uiteindeljik ook samen kinderen te krijgen. Dit zal dan zeer waarschijnlijk wel via IVF ofzo gaan, of misschien wel adoptie. Maar ik heb wel zeker een kinderwens. Hoe zien jullie dat ??
Heel heldere mail en knap dat je zo voor jezelf opkomt! :klap: Ik hoop dat je moeder nu wat meer begrip kan opbrengen.
Wat een kinderwens betreft, dat begrijp ik helemaal. Ikzelf wil ook graag kinderen. Ik wel zelfs wel aan sex doen om dat voor elkaar te krijgen, maar dan zie ik het meer als een middel tot een doel. IVF, adoptie of donatie zijn uiteraard ook opties. Zo gek is het dus helemaal niet!
:klap: Mooie mail, Dutch Ace, en succes!
Reactie van mijn moeder:
"Hoe gaat het?
Natuurlijk houdt de man van je tante allemaal in de gaten wat jij doet. ( leve Faceboek)
En dan krijg ik te horen dat je raar bezig bent en ik heb geen zin iets uit te leggen.
Zou fijn zijn als je je ontwikkelingen privé zou houden: dat siert de mens!
Je wilt toch niet tot de grote onbewust levende massa behoren?
We zullen het er nog wel een keer " live" over hebben, maar dan op een positieve manier en niet met aanhalen van voorbeelden van mannen die op een laag niveau functioneren.
Verder begrijp je tantra niet zo goed helaas, het is juist het overstijgen van primaire verlangens en op een hoger energieniveau met elkaar en het universum verbonden zijn.
Xxx dag Juliette: mama"
Ze noemt me anders altijd "Juul" en gaat nu ineens weer mijn volledige naam gebruiken. That means she means business....
En als ze een keer ´live´ met me wil praten, is er niemand anders bij en kan ze zeggen wat ze wil. En het vervolgens glashard ontkennen als ik er op terug kom wanneer ik het er met anderen over heb. Dat doet ze namelijk meestal.
Dan heb ik het verkeerd begrepen.....In de tekst uit de Happinez die ze me stuurde staat letterlijk:
(http://www.mijnalbum.nl/Foto-4TONOS4K-D.jpg)
"Het werkt bevrijdend en opwindend om te erkennen dat jouw seksuele bestemming in jezelf besloten ligt"
En dan heb ik Tantra verkeerd begrepen???? Tuurlijk mam, bij Trantra hou je alleen elkaars handen vast!
Ik ben van plan om ons gesprek alsnog met mijn telefoon op te nemen, zodat ik bewijs heb dat ze me met alle ´geweld´ weer in de kast probeert te duwen.... :banghead:
Wat jammer, zo'n reactie. :(
Citaat van: Dutch Ace op augustus 12, 2015, 01:12:38 PM
Reactie van mijn moeder:
"Hoe gaat het?
Natuurlijk houdt de man van je tante allemaal in de gaten wat jij doet. ( leve Faceboek)
En dan krijg ik te horen dat je raar bezig bent en ik heb geen zin iets uit te leggen.
Dat hoeft toch ook niet? Als die oom van jou vragen heeft over jou, dan kan hij toch het beste bij jou terecht?
Citaat van: Dutch Ace op augustus 12, 2015, 01:12:38 PM
Zou fijn zijn als je je ontwikkelingen privé zou houden: dat siert de mens!
Dapper genoeg zijn om tegen de stroom in te roeien om andere aseksuelen daarmee te helpen,
dat siert de mens...
Citaat van: Dutch Ace op augustus 12, 2015, 01:12:38 PM
Je wilt toch niet tot de grote onbewust levende massa behoren?
Nee, zeker niet, en daarom roei je ook tegen de stroom in. Je bent je zeer bewust van wat je voor mede-aseksuelen kunt betekenen.
Citaat van: Dutch Ace op augustus 12, 2015, 01:12:38 PM
"Het werkt bevrijdend en opwindend om te erkennen dat jouw seksuele bestemming in jezelf besloten ligt"
Tuurlijk mam, bij Tantra hou je alleen elkaars handen vast!
en dan wel tijdens de seks...: "In dit hoofdstuk ligt de nadruk op het wekken van je innerlijke geliefde, dat wezenlijke deel van jou dat al heel is en
dat in staat is de volheid van seksueel genot te ervaren ::)
Goeie genade, ik vrees dat je moeder wel erg moeilijk bereikbaar is.
En toch... bij mij knaagt er iets.
Ik voel me wat ongemakkelijk bij deze nogal persoonlijke dochter-moeder zaak. Los van je tekst van 10 augustus, heb ik - als forumbezoeker - eigenlijk niets te maken met wat tussen jou en je moeder speelt... tenminste niet op deze manier. Volgens mij is het niet goed om een ander te citeren (in een zo persoonlijke zaak) op een openbaar forum, gelardeerd met eigen commentaar als "That means she means business...."
Begrijp me goed, DutchAce, ik wil haar niet verdedigen. Maar elk mens heeft recht op privacy. Ik denk dat het niet goed is om haar woorden ongevraagd hier op internet te zetten. Sorry.
Doordat ik altijd via 'Toon nieuwe reacties op jouw berichten' en 'Toon ongelezen berichten sinds je laatste bezoek' de berichten hier lees, had ik niet eens door dat dit topic niet in het prive-gedeelte van deze site staat...
Ik ben het op zich wel eens met Edewecht. Ik denk dat het beter is om je hart te luchten via het prive-gedeelte, als je daar behoefte aan hebt. (Dat je die behoefte hebt, begrijp ik overigens heel goed.)
Ik moet dit verhaal gewoon even kwijt, dit speel namelijk al wat langer.
Anderhalf jaar geleden probeerde ik mijn moeder en zusje, na een nare grap van hun kant, te vertellen dat ik aseksueel ben, met de nadruk op probeerde. Wat volgende was namelijk een ruzie, dat ik het mij gewoon inbeeldde, het een fase is en ga zo maar door. Sinds dat moment heb ik gewoon echt het gevoel dat ik niet mijzelf kan zijn. Dit gevoel word vaak versterkt doordat vaak mij moeder opmerkingen of grappen maakt die zo geformuleerd zijn als of het gesprek nooit heeft plaatsgevonden. Als gevolg hiervan heb ik er een gewoonte van gemaakt om hun te corrigeren wanneer ze een opmerking maken wat wijst dat heteroseksueel het normaal is. Dit doe ik eigenlijk in zekere zin om mijn eigen frustraties te uiten. Zo ook vanavond. Als gevolg hiervan kreeg ik echter te horen dat ik hiermee moet stoppen, omdat het wel voor merendeel van de bevolking geld en dat ik heteroseksueel ben wat betekent dat ik er niks over mag zeggen. Dit heeft mij echt zoveel pijn gedaan, juist omdat het ook over mij gaat, juist omdat ik het gevoel ken om niet als normaal gezien te worden en niet je jezelf kan zijn en/of ik er niks over kan zeggen. Ik klap gewoon op dat moment dicht om er tegen in te gaan. Juist omdat het van mensen dicht in mijn omgeving komt, terwijl als dit niet zo is ik meteen met tegenargumenten kan komen. :banghead: Het ergste is nog wel op de moment dat mijn moeder zegt dat ik alles kan zeggen tegen haar of met haar kan bespreken :geezer:. Ik wil gewoon op dat moment schreeuwen, zeggen dat ik haar niet als kan vertellen, dat ze een gedeelte van mij (en wie ik ben) niet wilt accepteren. Ik zie mijzelf ook niet om het haar nog eens te vertellen, zelfs al heb ik nu meer kennis erover, niet totdat ik uit huis ben. Jammer genoeg heb ik daar op dit moment gewoon het geld niet voor. Het nadeel echter is dat ik gewoon weet dat dat gesprek ook niet leuk zal eindige en het niks zou oplossen. Als ik soms hoor hoe er in mij familie over sommige familieleden uit LHBT+ gemeenschap hoor praten (niet echt gemeen, maar gewoon anders of dat ze een beetje vreemd zijn). Ze heeft ook zo'n specifiek beeld van hoe je gelukkige wordt en wat een relatie in houd, dat ze het niet eens zal willen begrijpen.
Wat vervelend, Speaker. Je zou toch verwachten dat je moeder/je familie je in ieder geval zouden accepteren, ook al begrijpen ze je niet. Dit is heel belangrijk voor je.
Heel veel sterkte gewenst!
Dit lijkt me echt ontzettend moeilijk. Het enige wat je kunt doen denk ik, is toch nog een keer duidelijk maken dat het voor jou heel kwetsend is, in de hoop dat ze daar dan toch een beetje rekening mee houden. Of je schrijft haar een brief.
Maar het lijkt me heel moeilijk, je familie staat zo dicht bij je en van je moeder wil je toch dat ze onvoorwaardelijk van je houdt, inclusief je aseksualiteit.
Ik sluit me geheel bij Edewecht en bij Koffie aan. Ik wens je bij dezen veel sterkte toe! :knuffel:
Wat een vervelende situatie Speaker, hier is wat :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: om je op te vrolijken.
Uiteraard mag ook zij haar mening hebben, maar het lijkt er nu op dat dat ten koste gaat van jou en dat is erg naar. Misschien kan je haar ook eens hier op het forum laten lezen, ik kan me voorstellen dat het ook voor haar goed is om te zien dat jij niet de enige bent met deze gevoelens (of het ontbreken daarvan ::) ).
Verder denk ik dat het idee van Koffie om een brief te schrijven misschien wel het best is, je kan dan zelf op een gestructureerde manier je verhaal doen, dan kan ze dat zelf op een goed moment lezen en kan ze ook niet direct tegen jou reageren.
Maar als ik toch even een kritische noot mag geven: Ze heeft waarschijnlijk gelijk als ze zegt dat hetero's "normaal" zijn en "in de meerderheid" zijn, maar dat betekend natuurlijk niet dat jij ook zo moet zijn. Ja, je bent anders dan "standaard", maar dat maakt je als persoon niet meer of minder dan een ander. Statistisch gezien zal een bepaalde kleur ogen ook vaker voorkomen dan de rest, dat betekend echter niet dat de een beter of slechter dan de ander.
Ik hoop dat je eruit gaat komen Speaker.
Enorm veel sterkte in deze situatie...
Dank jullie.
De opmerking die ik vaak corrigeer zijn vaak grapjes gebaseerd op stereotypes, waar ik dan van zeg dat ze niet kloppen of dat er meer "variatie" is. Ik geef wel toe dat ik er af en toe te ver in ga :-[, maar ik wil niemand het gevoel geven dat ze niet normaal zijn (mede door mij eigen ervaringen) zelfs als die mensen er niet zijn. De opmerking die mij kwetsen zijn vaker gericht op mij en vaak gebaseerd op een stereotype over mannen. Eerst zei ik er nog wat van, dat ze niet kloppen bij mij of dat niet alle mannen hieraan voldoen, maar dan zeg ze "kom op zeg, alle mannen zijn zo". Wat het meest kwetsend aan is, is dat de opmerking vaak gaan over dat mannen gemotiveerd worden van uit seks of alfa-mannetje gedrag, wat bij mij helemaal niet klopt en mij het gevoel geeft dat ze mij niet kent. Het voelt soms of ze dingen bij mij motiveert omdat mijn vader zo is, wat mij eigenlijk het meest kwetst.
Rond aseksualiteit, het probleem is niet zo dat ze niet gelooft dat het niet bestaat, maar dat ze niet wil accepteren dat ik het ben. Ik had haar gewezen op dat er websites zijn en toen zei ze dat ik niet te veel moet lezen op internet en zei ze dat ik gewoon metrosekueel ben (waar ik totaal niet mee eens ben). Er volgende een hoop meer opmerking, die allemaal op neer komen dat iedereen het mag zijn behalve ik, want ze gaaf mij allemaal reden waarom ik geen aseksueel kan zijn. Deze dingen waren allemaal gebaseerd rond een stereotype, waar ze van mening was dat die klopte, zelfs toen ik zei dat die niet klopte. Het probleem ligt ook meer dat ik moet voldoen aan haar ideaal beeld om gelukkige te worden, waar ik ergens wel kan begrijpen omdat je als ouder je kinderen gelukkige wilt zien en haar visie gebaseerd is op meerdere dingen in haar leven, maar ik wil gewoon mijn eigen weg vinden tot geluk. Dat er meerdere wegen naar Rome zijn, maar dat wilt ze niet in zien. Dit is ook de reden dat ik denk dat ze zal begrijpen, omdat ze het niet wilt begrijpen. :(
Bij mij zijn er (sinds gisteren) 5 mensen die het weten. Mijn ouders heb ik het niet verteld en ik denk niet dat ik dat ooit ga doen. Ondanks dat zij (en mijn vrienden die het niet weten) zich afvragen hoe het komt dat ik al zo lang niemand heb. Mijn ouders denken volgens mij dat ik lesbisch ben maar dat is niet het geval :)
Ik heb al wat hierover gezegd op het forum maar hier is een korte samenvatting van de reactie van mijn ouders: (met misschien tips voor mensen als ze zich afvragen hoe te reageren op vragen van mensen nadat ze ze hebben verteld dat ze aseksueel zijn)
"Seksuele aantrekkingskracht was er ook niet meteen in onze relatie"
"Zorg ervoor dat je je niet ergens teveel op vastpint" Ik: "Labels kunnen ook verplaatst/veranderd/geverfd worden"
"Weet je zeker dat je niet te jong bent om dat nu al te weten" "Zou je dat ook gezegd hebben als ik gezegd had lesbisch te zijn?" (daarbij kun je je seksuele geaardheid al weten als je 11/12 bent, volgens wat onderzoeken hier en daar)
"Weet je zeker dat je de juiste persoon gewoon nog niet hebt ontmoet?" "Het gaat niet zozeer over de 'juiste' persoon, want in het geval van aseksualiteit is niemand (of heel weinig mensen bij bijvoorbeeld demiseksuelen of grijze a's) de juiste persoon"
Dus, kortom: (nog korter dan de korte samenvatting :P) geen uiterst negatieve reacties en niets meer gezonde bezorgdheid
Citaat van: Speaker op november 07, 2015, 06:05:25 PM
Rond aseksualiteit, het probleem is niet zo dat ze niet gelooft dat het niet bestaat, maar dat ze niet wil accepteren dat ik het ben.
Ik wens je veel geluk (en cake) :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Citaat van: Speaker op november 07, 2015, 06:05:25 PM
alfa-mannetje gedrag,
Als we het daar toch over hebben, wil ik mijn liefde voor iflscience.com delen door dit artikel :P goo.gl/c0VQcS
Citaat van: Marie8 op oktober 21, 2016, 07:34:48 PM
Citaat van: Speaker op november 07, 2015, 06:05:25 PM
Rond aseksualiteit, het probleem is niet zo dat ze niet gelooft dat het niet bestaat, maar dat ze niet wil accepteren dat ik het ben.
Ik wens je veel geluk (en cake) :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Citaat van: Speaker op november 07, 2015, 06:05:25 PM
alfa-mannetje gedrag,
Als we het daar toch over hebben, wil ik mijn liefde voor iflscience.com delen door dit artikel :P goo.gl/c0VQcS
Dank je :D. Ik had nooit geweten dat de term op deze wijze was ontstaan, jammer dat niet iedereen de memo had gekregen dat het niet echt klopt ::)