Zonnekind's verhaal

[Zonnekind]

Dank jullie allemaal voor de reacties maar ik moet het serieus verkeerd verteld hebben aan jullie reacties te lezen. De psychologe is geweldig. Zij begrijpt mij beter dan wie ook en ik voel mij echt op mijn gemak bij haar. Ze is zelf HSP waardoor ze ook onmiddellijk merkt of aanvoelt wanneer ik met iets niet akkoord ben of mij slecht voel bij iets. Wat ze zegt is nooit een soort raad, die geeft ze niet omdat ze vindt dat zij niet in onze situatie zit. Ze zegt wel heel vaak wat ze zelf denkt, maar daarom hoeven wij daar geen rekening mee te houden, helemaal niet.
Dat van die instelling was een uiting van Viper. Ik word de laatste tijd echt hysterisch wanneer ik een paniekaanval krijg. We hebben ondertussen al enkele mensen uit onze omgeving in een instelling weten opgenomen worden en we zagen hun vorderingen. Uiteindelijk is er niet veel verschil meer tussen die mensen hun 'doen' en problemen als mijn manier van doen en mijn problemen. Daarom dacht Viper dat dit misschien gewoon voor mij een betere oplossing is. We kunnen nog niet gaan alleen wonen en op die manier zou ik dan toch even een veilige plaats hebben waar ze volop met mijn probleem bezig zijn. De psycholoog heeft toen daarop gezegd dat ze Viper begreep omdat ze ook weet hoe ik doe. Ik heb er de laatste tijd zelf ook heel veel aan gedacht of het goed zou zijn of niet en op de duur keek ik er bijna naar uit. Ik zou even weg zijn van thuis en ik zou mij volledig kunnen concentreren op mezelf. Ik had wel nog ergens de gedachte: ik hoop dat het niet nodig is, dat het nog niet zo erg is dat dit het beste zou zijn voor mij.
Ik heb 2 jaar geleden een gans jaar een soort antidepressiva genomen die speciaal gericht was op het wegnemen van angsten. Waarom ik die toen kreeg (van de seksuologe waar ik toen ging) begreep ik niet echt want ik had nooit echt last van angsten. Na een jaar ben ik daar dan ook mee gestopt omdat ik natuurlijk geen verschil merkte. Pas enkele maanden later zijn mijn angsten begonnen, toen nog heel miniem. Ik weet dus heel goed dat er medicatie voor bestaat maar ik zou die liever achterwege willen laten. De oorzaak is er nog altijd, het zijn heel duidelijk onderliggende angsten die zorgen voor de autoangst enzo, en ik wil niet mijn hele leven die pillen moeten slikken. Ik zou het natuurlijk een tijd kunnen doen, terug een jaar ofzo om ondertussen aan die oorzaak te werken maar, omdat we nooit 100% zeker weten wat de oorzaak is, hebben we dan ook geen onmiddellijk resultaat bij de angsten als we aan het juiste werken. Ik ga het met een kort voorbeeld uitleggen want anders wordt het misschien wat te ingewikkeld: Stel nu dat de reden inderdaad is dat ik veel te grote schrik heb om Viper te verliezen. We werken daar aan bij de psycholoog en ook tussen mij en Viper wordt daar aan gewerkt. Als ik dan die pillen neem, kan ik niet zien of mijn angsten nu minderen. Ik voel me terug goed, ik ga niet meer naar de psychologe, ik bouw de medicatie af en dan na een tijdje blijkt dat ik nog steeds die angsten heb. Dan moeten we weer vanaf nul beginnen. Nu heb ik een soort barometer die aangeeft of we goed bezig zijn of niet. Ok, het is helemaal geen leuke barometer, ik zie er echt vanaf en ook Viper wordt er een slachtoffer van. We kunnen bijvoorbeeld nooit nog eens een uitstapje doen op een vrije dag want ik panikeer. 's Avonds uitgaan is moeilijk omdat het dan in de donker is en dat maakt het rijden nog moeilijker. 's Nachts hou ik hem voor een groot stuk wakker omdat ik schrik heb zonder licht. Ik kan nog wel 100 000 dingen opnoemen. Viper meent het echt heel heel goed met mij en hij doet er alles voor om samen te blijven. Soms wordt het hem gewoon eens te veel en gebeurt er zoiets... Ik kan hem dat niet kwalijk nemen. Ik kan hier niet genoeg beschrijven hoe ik zijn leven domineer door al mijn problemen. Dan mag hij nog van de beste wil van de wereld zijn, hij zou zot zijn als hij bij mij blijft als hij er zelf depressief van wordt.

Het gesprek vandaag bij de psycholoog was enorm goed. We zijn weer heel diep kunnen gaan en hebben weer heel wat ontdekt. De psychologe is zelf een 'handtastelijke' die ook haar patiënten graag eens vastpakt of een hand op het been legt ofzo. Ik had een kort rokje aan waardoor haar hand op mijn bloot been terecht kwam en ik duwde nu haar hand weg. Ze weet dat ik geen aanrakingen kan verdragen en had ooit eens gezegd dat ze dat bij mij niet meer ging doen. Toen ik haar hand wegduwde, probeerde ik gewoon verder te praten maar ze keek naar mij en legde haar hand weer op mijn been. Er kwam een vreemde uitbarsting uit mij die haar hand echt heel kwaad wegduwde en ondertussen riep ik "ik wil dit niet". Ik barstte ook meteen in tranen uit. Ze heeft mij eerst wat laten uitwenen en heeft daarna heel rustig gevraagd waarom ik dat niet wil. Ik moest dit proberen te verwoorden. Zij heeft dan gezegd dat ze het niet meer ging doen en dat ze het erg vond dat ze het nu wel moest doen maar het was een soort test. Ze was er vrij zeker van dat ik thuis nooit liefde en emoties en nog wat gekregen heb. Ze had al heel veel vragen daarrond gesteld maar ze moest het mij ook laten doordringen. Dit kon ze alleen op deze manier. Nu heb ik zelf nagedacht over 'waarom wil ik dit niet'. Het was knap was ze door die enkele beweging bij mij bereikt heeft. Er is heel veel naar boven gekomen waar ik anders nooit zou aan gedacht hebben.
Dit is maar één van de dingen van daar, ik ga jullie niet vervelen met alles te vertellen Ik wou hier eigenlijk nog iets mee zeggen, maar ik weet compleet niet meer wat...

Ik heb op deze moment weer heel veel moed. Viper heeft weer heel wat moed en tips gekregen en heeft ook iets nu om aan te werken dat ons enorm kan helpen. Ik heb ook terug veel moed omdat de psychologe zo diep is kunnen gaan vandaag en weer zoveel heeft gevonden dat ons zeker kan helpen.

Even uit elkaar gaan met Viper is echt geen goede oplossing. Ik heb al verteld dat we dit ooit eens geprobeerd hebben. Het heeft niet lang geduurd maar toen we dan weer samen waren, heeft het voor mij ongeveer 3 à 4 weken geduurd voor ik Viper weer een klein beetje kon vertrouwen. Mijn vertrouwen is in mijn kindertijd elke keer weer misbruikt en kapot gemaakt. Vertrouwen hebben is dus voor mij één van de moeilijkste dingen die er is. Zo even uit elkaar gaan is dus echt niet goed voor mij. Dan gaat dat weer meer problemen geven want dan ga ik weer het gevoel hebben dat ik iemand kwijt ben die ik nu eens vertrouwde... Het klinkt misschien voor jullie nogal symplistisch maar het is voor mij wel heel zwaar.

Ik ben echt blij met al jullie reacties. Ik ben misschien niet echt akkoord met wat jullie zeggen, maar ik zou in jullie situatie misschien wel hetzelfde zeggen. Jullie kennen de psychologe niet, kennen mijn situatie niet volledig,... Ik hoop dat jullie zo blijven reageren. Ik heb er echt veel aan. Ik heb hier echt het gevoel dat ik hier terrecht kan en ik hoop dat dit zo blijft! (en nu zoek ik een icoontje met een knuffelgebaar!)

[petra1963]

  Hoi Zonnekind,
Ik ben blij voor je dat het er met jou, jouw psychologe en Viper beter voor staat dan ik vermoedde op basis van wat jij schreef.. Dat het een psychologe is ( en geen man) lijkt me in jouw geval heel goed...
En natuurlijk ken ik jouw situatie niet volledig.. ik zou me daarin ook geen oordeel aan willen meten.
Het enige is, dat ik zelf al vanaf mijn 12e jaar last heb van ernstige paniekaanvallen en depressies. In mijn geval vanwege een eindeloze reeks aan traumatiserende ziekenhuiservaringen..dus ik ben wellicht een beetje lotgenoot...
Sterkte met je strijd,en je geweldige inzet.. misbruik van vertrouwen en vertrouwen steeds kapot maken op jonge leeftijd laat inderdaad ernstige psychische trauma's na..

[Sismo]

Een dikke digi-  voor jou, zonnekind! Heel veel sterkte!

[Ereinion]

Gelukkig klinkt je verhaal alweer een stukje positiever, Zonnekind. Fijn dat je het een beetje uitgelegt hebt!
En een knuffel-icoontje zou inderdaad erg handig zijn. 

[littlefanny]

Hoi Zonnekind,
jouw psychologe zegt dat aseksuele mensen mensen zijn die zich niet volledig durven laten gaan....
nou vraag ik aan iedereen, hebben jullie het idee dat je je niet volledig kunt laten gaan?
Ik niet namelijk, ik kan me in heel veel situatie's  júist volledig laten gaan, maar dat kan aan mij liggen.
Ik vind het wel heel goed van jullie dat jullie ondanks al die moeilijkheden bij elkaar blijven en dat Viper schijnbaar zóveel om je geeft dat hij jou bijstaat met al je problemen is iets fantastisch!

[Jovi_Hobbes]

Hoi Zonnekind, wat fijn om te lezen dat je afspraak met de psychologe zo goed is gegaan en dat je er echt wat aan hebt. We hadden inderdaad een aantal dingen een beetje verkeerd begrepen, maar het is mij nu een heel stuk duidelijker. Weet je, ik heb er natuurlijk niet genoeg verstand van, maar uit je verhaal krijg ik wel de indruk dat je situatie niet blijvend hoeft te zijn. Als je met behulp van de psychologe de oorzaak van je angsten kunt vinden en daar uiteindelijk mee kunt afrekenen lijkt het mij dat je daardoor uiteindelijk vanzelf meer vertrouwen krijgt en je misschien ook makkelijker durft laten gaan bij Viper. Zoals ik al zei, ik ben zeker geen expert, maar ik zie in ieder geval positieve mogelijkheden!

Knuffel-smileys zijn er nog steeds niet maar wat dacht je van een heerlijk stukje  en heel veel virtuele knuffels?
Veel sterkte! 

[Zonnekind]

Jullie zijn allemaal dikke schatten!
Voor iedereen is er een stukje , je kan zelf kiezen welke smaak
Ik heb echt zoveel aan jullie reacties. Als ik een avond niet op het forum heb kunnen zitten, voel ik me slecht Ik ken jullie niet persoonlijk en toch heb ik een enorme steun aan jullie! *KNUFFEL*

[petra1963]

  Hoi Zonnekind,
Mag ik een stukje mokka ?
Ik mis jullie wanneer ik overdag of 's avonds niet met jullie contact heb gehad..

[Ereinion]

Ik ben blij te horen dat ik je heb kunnen helpen! 

[Zonnekind]

Oh, dat icoontje is geweldig! En het is dan nog net in de kleuren van mijn avator!

[Jovi_Hobbes]

Dan nu dus uiteindelijk toch nog de beloofde knuffels   

[littlefanny]

ik ben echt superblij dat heel veel mensen zoveel hebben aan dit forum, en dat het niet alleen een plaats is om je mening of ervaringen te delen. Let's work together and make this world more livable!

[Jovi_Hobbes]

   ?

[Zonnekind]

  voor iedereen, ik trakteer

[Zonnekind]

Ik heb op internet wat opgezocht over rij-angst en ik heb een website gevonden waar enorm veel angsten opstaan. Voor de geïnteresseerden, hier is de link van de rij-angst (onder de vliegangst) http://www.paniek.nl/index.php?id=12
Daar zeggen ze dat je door enkele sessies volledig van die angst af kan zijn. Ik zal het toch maar eens proberen zeker... Het is in ieder geval niets verloren