AVEN - Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk

We zijn hier allemaal zo'n beetje 20- à 30-jarigen, niet?
Als men aan onze leeftijdsgenoten vraagt wat zo'n beetje hun levensdoel is, zullen er veel zeggen: seks & liefde.
Een kleinere groep zal zeggen dat ze een carrière willen uitbouwen, maar da's dan ook meestal in functie van een toekomstige partner.

Wat is jullie levensdoel? Liefde? Of bevalt het doelloos ronddobberen jullie tot nog toe? Zijn we religieus? Of nog iets helemaal anders?
Het lijkt me geen onterechte vraag aan een groep die wel eens het meest motiverende wat de gemiddelde mens doorgaans beleeft, moet ontberen.

Dus zeg eens, waarom leven we? ???  ;)

Gelukkig zijn?

...
of zoiets ;D

Ik hou me vooral bezig met er zo een beetje voor te zorgen dat ik op elk moment zou kunnen terugkijken op men leven en tevreden zijn met wat ik heb gedaan ^_^.

mijn levensdoel is een vorm van diepgang en schoonheid na te streven. De dagdagelijks, oppervlakkige klusjes maken het leven saai, maar af en toe een fijne babbel, het gevoel om op dezelfde golflengte te zitten, of zelf een mooie plek in de natuur, geven mij een gevoel van meerwaarde. En dat gevoel streef ik wel een beetje na.

Gelukkig zijn. Ik wil elk moment kunnen sterven en denken dat ik het goed heb gedaan. Sommige dingen kunnen niet alla minute, maar dan wil ik er in ieder geval aan werken dat het in de toekomst uitkomt.
Eigenlijk heb ik een egoistisch levensdoel, het draait allemaal om mij. Ik word heel gelukkig van mijn liefde, dus past het in mijn leven. Maar het kan zijn dat ik in de toekomst een paar jaar in het buitenland ga werken en dan mijn vriend hier laat.  :-[
Maar ik vind ook dat hij zijn dromen na moet streven, als hij wegwil, moet hij gaan en als hij terugkomt zien we wel weer verder. Dat wil ik dus ook voor mijzelf.
Ondertussen probeer ik wel door de manier waarop ik leef het ook voor anderen plezieriger te maken. Klinkt dat tegenstrijdig?  :-\ Ik geef niet om geld, maar wel om een eerlijke verdeling in de wereld, een goed milieu, en veel respect...

Mijn doel is de Romeinse curriculum vitae te doen.

Eerst een ambtenarencarrière, tot topambtenaar, dan de politiek in, en dan boeken schrijven over wat er allemaal niet verkeerd is gegaan en vooral hoe het beter kan.

Vooral ook: in Zuid-Afrika gaan wonen. Daar ben ik wel wat (actief) mee bezig...  :-\

Zuid-Afrika!? Wat een wereldreizigers hier allemaal.

Waarom Zuid-Afrika, TBW?

Ik probeer altijd om het anderen naar de zin te maken in mijn leven.... Ik heb pas besloten daar eens mee op te houden, aagezien al mijn pogingen tot nu toe mislukt zijn en tot gevolg hadden dat ikzelf ONgelukkig werd. Ik ga nu dus voor mezelf zorgen.
Misschien ook wel egoïstisch, maar wel erg hard nodig. Daarbij heb ik wel altijd als doel om zo min mogelijk schade aan te richten in de wereld om mij heen, zowel bij personen als dieren, het milieu blablablabla. Jullie kennen het wel denk ik....

TBW? Ik vraag me ook wel af ja, waarom in vredesnaam Zuid-Afrika? Zou daar ook erg graag eens heengaan hoor, daar niet van, maar dan een maandje of drie of zo....

Je bent zelf toch de enige van wie je zeker weet dat je daar je hele leven mee op moet trekken... Dan kun je maar beter zorgen dat je blij wordt van jezelf en de dingen die je doet. :)

Gelukkig worden/zijn is wel mijn hoofddoel.
Maar ik heb nog zoveel doelen in mijn leven: dingen die ik wil leren, dingen die ik wil doen, dingen die ik wil meemaken...
Voor mij is het belangrijkste dat mijn leven wel iets heeft betekend : dat ik dingen heb gedaan waar ik trots op kan zijn (dat hoeven geen grootse daden te zijn, ook op kleine dingen kun je erg trots zijn), dat ik heb kunnen zijn wie ik ben en dat ik voor mensen iets heb kunnen betekenen, zowel voor mijn familie als voor anderen.

Maar Sammy denk je echt dat liefde en seks een levensdoel zijn voor sommige mensen? Dat lijken mij meer middelen om een doel te berieken (bijvoorbeeld gelukkig zijn).

Citaat van: Ereinion op november 22, 2005, 09:10:26 PM
Zuid-Afrika!? Wat een wereldreizigers hier allemaal.

Waarom Zuid-Afrika, TBW?

Jaaa, ik heb best al wel een deel van de wereld gezien.

*leunt achterover in schommelstoel, steekt pijpje aan*

Ik ben verliefd op (in) Zuid Afrika (geweest).

Citaat van: Jovi_Hobbes op november 23, 2005, 01:18:42 PM
Maar Sammy denk je echt dat liefde en seks een levensdoel zijn voor sommige mensen? Dat lijken mij meer middelen om een doel te berieken (bijvoorbeeld gelukkig zijn).

Wel euh, jawel, maar ik heb nog nooit iemands levensdoel weten te zijn om ongelukkig te worden.
Dus ik veronderstel dat iedereen z'n levendoel wel is om gelukkig te worden, in one way or another.
De vraag is natuurlijk: hoe doen we dat? Ik heb de indruk dat seks & liefde voor zeer velen zo'n beetje bovenaan 't lijstje staat, zo'n beetje als voorwaarde om gelukkig te zijn.

Ik begrijp wat je bedoelt  :wave:

Maar dit leidt bijna onheroepelijk tot de stelling dat een mens niet gelukkig kan zijn zonder relatie/seks. Niet dat deze twee dingen onderling inwisselbaar zijn of elkaar uitsluiten, maar beide stellingen worden vaak geuit in de niet-aseksuele wereld. Zelf vind ik dat (natuurlijk) onzin en ik denk dat de meeste mensen hier het daar ook wel mee eens zijn, toch?

Overigens erg interessant in het kader van levensdoelen: Opzij heeft een onderzoek gedaan onder vrouwen en kwam tot de conclusie dat seks pas op de 9e plaats komt als antwoord op de vraag: ik kan me geen leven voorstellen zonder... Op de eerste plaats stonden boeken! Kijk eindelijk eens een onderzoek waar ik het mee eens kan zijn  ;D

Ja! Heb ik gisteren ook ergens gelezen. 'k Was wel effe verbaasd.  :)
Maar 't is goed dat dat eens een keer luidop gezegd wordt, dat lang niet iedereen zo is gefixeerd op seks & liefde.

'k Heb trouwens mijn eigen levensdoel nog niet vermeld.
Momenteel is mijn levensdoel uitzoeken wat mijn levensdoel is.  ;D
(Oh, wat hou ik toch van die zelf-refererende zinnen  8))
Dit klinkt misschien vreemd, maar de instelling van 'zoeken naar iets meer' geeft mij doorgaans het meeste dagelijks geluk. En steeds weer omarm ik dat nieuwe doel met dezelfde naïeviteit; misschien zelfs met dezelfde idiotie, want ik weet elke keer dat het toch niet dat hoge zal zijn wat ik zoek.

't Is het zoekproces waar het om draait, blijkbaar. De spanning die er ontstaat tussen de berusting dat ik toch nooit "hét levensdoel" kan vinden, en de stille onderhuidse hoop dat ik het tóch vind, lijkt me gaande te houden. Zo zwerf ik rond als een rover door het rijk van waarden, steeds denkend aan de volgende buit, hopende dat dát de buit wordt waarmee ie op pensioen kan.

Terwijl ie weet dat ie als een rover zal sterven, dus.  ;)

Ik heb dat stukje ook gelezen van die OPZIJ!-dames. Vond het een erg leuk stukje, dacht echt even, haha! We zijn niet de enigen :)

"Wat is je levensdoel" is net zo'n vervelende vraag als "wat wil je later worden". Weet ik veel! Ik zie wel waar het leven heen gaat, ondertussen laveer ik tussen mijn verwachtingen en mijn mogelijkheden, daarbij ietsiepietsie rekening houdend met verwachtingen van anderen (mijn ouders voornamelijk).
Mijn ideaal zou zijn: een baan voor een paar dagen in de week, partner, paar kids, leuk huis, kortom huisje boompje baantje (ik wil geen huisdieren, dus geen beestje  ;)). Maar uiteindelijk zijn het vooral de kleine dingen die mij gelukkig maken: een vogeltje in de tuin wat aan het eten is, een prachtige wolk, een glimlach van een vreemde in de bus als ik ruimte maak. Klinkt misschien een beetje suf ;).

Mijn uiteindelijke levensdoel is misschien wel het best zo te omschrijven: ervoor zorgen dat ik gelukkig ben (hoe dan ook) en dat ik de rest van de wereld niet slechter maak.

Citaat van: Tempesta op november 29, 2005, 04:08:17 PM
Maar uiteindelijk zijn het vooral de kleine dingen die mij gelukkig maken: een vogeltje in de tuin wat aan het eten is, een prachtige wolk, een glimlach van een vreemde in de bus als ik ruimte maak. Klinkt misschien een beetje suf ;).

Dat maakt mij ook heel gelukkig. Toen ik nog veel met de trein reisde vroeg ik me wel eens af of ik de enige was die op dat soort dingen lette. Iedereen keek zo strak voor zich uit terwijl buiten de mooiste dingen te zien zijn. Nu fiets ik iedere dag door de weilanden, langs een beek. Prachtige dingen zie je dan, een erg goed begin van de dag!

Dat is inderdaad bizar. Als ik 's ochtends in de bus zit, en de hele hemel staat in brand door de opkomende zon, kan ik mijn ogen niet van het spektakel afhouden, maar zie ik de rest van de buspassagiers met hun ogen dicht of voor zich uit zitten te staren. Ik snap die mensen niet hoor  ::).

Citaat van: Tempesta op november 29, 2005, 04:08:17 PM
"Wat is je levensdoel" is net zo'n vervelende vraag als "wat wil je later worden".

Hehe, leuke vergelijking.

't Zijn alletwee vragen waarop het eigenlijk niet zoveel boeit wàt je antwoordt, maar wel óf je daadwerkelijk antwoordt.
Zo vraag je een kleine (of een al wat grotere) wat ie later wil worden in de eerste plaats om z'n motivatie te peilen. Dat zegt meer over z'n toekomst dan wat hij inhoudelijk zegt, brandweerman of zo.

Als je de vraag naar het levensdoel een vervelende vraag vond, zegt dat meer dan genoeg.  ;)

P.S.: bedoel ik niet neerbuigend of zo. Ik heb ooit eens iemand filosofie (want het is immers een filosofische vraag, hè) horen beschrijven als een ongeneeslijke ziekte, met als enige palliatieve behandeling nóg meer filosofie.
--> Dat maakt jou gezond.   ;)

Citaat van: Sammy op november 30, 2005, 05:34:10 PM
Als je de vraag naar het levensdoel een vervelende vraag vond, zegt dat meer dan genoeg.  ;)

En bedankt  :wave:.  ;)
Het is een vervelende vraag omdat 'ie in vele variaties je hele leven door iedereen aan jou gevraagd wordt. Het wordt op een gegeven moment irritant. Ik wil graag een poging doen om 'm te beantwoorden, maar dan niet omdat anderen dat willen maar omdat ik dat wil. Lijkt me een stuk beter  ;D.

Nou, een van mijn ultieme levensdoel is om een muziek carrière te hebben. Ik hoef niet perse wereld beroemd te worden. Het gaat meer om dat ik mijn muziek met anderen kan delen. Al sinds 1997 schrijf ik liedjes en die zijn uitingen ven mijn gevoelens en gedachten gang. En hoop dat door het delen van mijn muziek (emoties) met anderen, mensen ook een steun krijgen om in elk vorm of andere hun eigen persoonlijke barrières te overwinnen.
Muziek is voor mij zeer belangrijk, het is echt een vorm van therapie voor mij.     

Dat is maar een van mijn levensdoelen. Maar er zijn nog een paar die ik heb zoals lichamelijke onsterfelijkheid en het streven naar maximum (100%) gebruik van mijn hersens vermogen. Maar ja weet niet of ik tijd genoeg heb om die te bereiken, lol.

Als je onsterfelijk bent misschien wel, Runis  ;)
Hoezo trouwens lichamelijk onsterfelijk? Wil je geestelijk wel sterven, of bedoel je dat wanneer je muziek een succes wordt je al onsterfelijk bent?

Wat voor soort muziek schrijf je trouwens?

Haha klopt! Het zal logisch zijn dat ik lichamelijk onsterfelijkheid mijn primaire levensdoel moet maken zodat als ik eenmaal die bereikt tijd genoeg heb om energie te besteden aan die andere levensdoelen.
Wel lichamelijk onsterfelijkheid is een nogal breed en complex onderwerp. Maar ik probeer het zo kort mogelijk en duidelijk uit te leggen.

Lichamelijk onsterfelijkheid:
Sterfelijkheid (dood) is iets dat geprogrammeerd is in onze genen. En ook veel andere dingen zijn geprogrammeerd in onze genen die onze ?realiteit? in deze wereld bepaald.
En om lichamelijk onsterfelijkheid te krijgen zou je die programmering teniet moeten doen. Maar het is makkelijk gezegd dan gedaan. Er zijn vele manieren om die te bereiken zoals: yoga, meditatie, rebirthing en andere vormen van spirituele verlichting.

Euhm is het een beetje duidelijk wat ik ermee bedoel?

En qua muziek schrijf ik rock muziek in verschillende genres. Eerst begon ik met rock ballades over liefde. Daarna ging het meer over heftiger maar toch wat rustig vorm van rock die gaat over de tegenvallers in leven. Daarna ging het meer over mijn eigen barrières in het leven. Die zijn meer heftig met hier en daar wat gegrunt haha. En nu wil ik gaan verdiepen in liedjes die mijn visie en felle reacties geeft over de denkpatroon van de maatschappij en religie etc. En dat wil ik meer in een melodische jasje zetten van Black Metal en Klasiek/Opera Muziek! Dat komt ook omdat ik deze paar jaren veel naar zulke vorm van muziek luister zoals Epica ( Nederlandse band trouwens) en Tristania. 

Klinkt goed Runis, of misschien moet ik zeggen "leest goed" want anders lijkt het net of ik je liedjes heb gehoord  ;)
Is er een kans dat we ooit iets van je kunnen beluisteren?

Citaat van: Jovi_Hobbes op januari 22, 2006, 03:14:15 PM
Klinkt goed Runis, of misschien moet ik zeggen "leest goed" want anders lijkt het net of ik je liedjes heb gehoord  ;)
Is er een kans dat we ooit iets van je kunnen beluisteren?

Dankjuh  :D .............. Nou helaas moet ik noch maar de melodieen schriftelijk componeren. Alles zit maar nog in mijn hoofd. De teksten zijn wel op papier nutuurlijk.  :P Maar wie weet als we alkaar eens een keer persoonlijk ontmoeten kan ik een paar voor je zingen  :klap:

Volgens mij snap ik wel welke kant je op wilt.
Mag ik de eerste zijn die een cd van je koopt? Als het geinspireerd is op Epica en Tristania is het vast mijn smaak ;)

:klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap:
(Wen je al aan je eerste groupie?)

Citaat van: Ereinion op januari 22, 2006, 06:03:48 PM
(Wen je al aan je eerste groupie?)

Jij, groupie! lol  :schater:

Citaat van: <-o-RuNiS-o-> op januari 22, 2006, 12:24:09 PM
Nou, een van mijn ultieme levensdoel is om een muziek carrière te hebben. Ik hoef niet perse wereld beroemd te worden. Het gaat meer om dat ik mijn muziek met anderen kan delen. Al sinds 1997 schrijf ik liedjes en die zijn uitingen ven mijn gevoelens en gedachten gang. En hoop dat door het delen van mijn muziek (emoties) met anderen, mensen ook een steun krijgen om in elk vorm of andere hun eigen persoonlijke barrières te overwinnen.
Muziek is voor mij zeer belangrijk, het is echt een vorm van therapie voor mij.     

Gegroet mede-muzikant  :wave:
Ben volledig eens met het therapiegehalte van muziek. 't Is een alternatieve manier om met de omgeving te interreageren, die ik niet meer zou kunnen missen. Ik ben zelfs persoonlijk van mening dat het op veel gebieden seksualiteit kan vervangen. Kunst in 't algemeen trouwens, filosofie incluis. Of dat het een levensdoel voor me maakt.. hmm.. niet helemaal, eerder een soort noodzakelijkheid.

Die lichamelijke onsterfelijkheid, daar ik doe dan weer niet in mee.  ;D Ik sterf liever op tijd.  ;)

Ik niet.... Ik ben vreselijk bang om dood te gaan, aangezien ik niet geloof dat er hierna nog iets is, maar dat ik gewoon verdwijn....En daar heb ik nogal schrik voor. Ik zou dus erg graag voor eeuwig leven, maar helaas, dat schijnt er niet in te zitten :'(

Ik wil niet eeuwig leven, wel lang en gezond. Volgens mij schuif je alles maar eindeloos voor je uit als je eeuwig leeft, want dan kan het altijd nog wel een keer. Ik ben ook niet bang om dood te gaan. Op dit moment heb ik alles uit mijn leven gehaald wat er in zit, dus hoef geen spijt te hebben dat ik doodga. Ik vind het wel heel rot voor de mensen om mij heen. Maar als ik doodben merk ik daar niets van, of ik kom op een betere plek.

Citaat van: Ereinion op januari 23, 2006, 03:06:10 PM
Op dit moment heb ik alles uit mijn leven gehaald wat er in zit, dus hoef geen spijt te hebben dat ik doodga.

Dat vind ik wel knap dat je dat al op een (toch nog) jonge leeftijd gerealiseerd hebt!

Citaat van: Ereinion op januari 22, 2006, 06:03:48 PM
Volgens mij snap ik wel welke kant je op wilt.
Mag ik de eerste zijn die een cd van je koopt? Als het geinspireerd is op Epica en Tristania is het vast mijn smaak ;)

:klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap: :klap:
(Wen je al aan je eerste groupie?)

Nou op het moment dat ik een cd uit heb zal jij zeker de eerste kopie hebben! ;D .............aah dus je kent Epica!!!!! :klap: Waow heb al een groupie!!! >:D.......en weet je wat dat betekent? ;) ..................... veel en heel veel!!!! :cake:  :D

Citaat van: Ereinion op januari 23, 2006, 03:06:10 PM
Ik wil niet eeuwig leven, wel lang en gezond.

Gaat mij persoonlijk al te ver.  ;D

Citaat van: myra op januari 23, 2006, 08:05:29 PM

Citaat van: Ereinion op januari 23, 2006, 03:06:10 PM
Op dit moment heb ik alles uit mijn leven gehaald wat er in zit, dus hoef geen spijt te hebben dat ik doodga.

Dat vind ik wel knap dat je dat al op een (toch nog) jonge leeftijd gerealiseerd hebt!

Ik bedoel eigenlijk wat er op dit moment in zit. Ik heb nog genoeg dingen die ik wel wil doen, maar de dingen die ik wilde en ook kon doen heb ik ook meteen gedaan en niet op de lange baan geschoven.

Citaat van: <-o-RuNiS-o-> op januari 23, 2006, 09:45:38 PM
Nou op het moment dat ik een cd uit heb zal jij zeker de eerste kopie hebben! ;D .............aah dus je kent Epica!!!!! :klap: Waow heb al een groupie!!! >:D.......en weet je wat dat betekent? ;) ..................... veel en heel veel!!!! :cake:  :D

Ik ben naar een concert van Epica en Tristania geweest (2 aparte dagen, dus)

:cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Ik gooi geen slipjes op het podium, slipjes gooi ik in de was. En ik zal ook niet je kleedkamer binnendringen. CDfotografie wil ik wel doen. ;D

M'n levensdoel is toch wel ff wat anders dan die van jullie :-\. Ik wil ervoor zorgen dat ik iets heb betekent in dit leven, dat ik herinnert wordt, niet als persoon, maar door mijn daden. Dat als ik op mijn sterfbed terugkijk op mijn leven dat ik dan weet dat ik niet voor niets heb geleeft en dat mijn leven iets toe heeft gevoegt aan deze wereld. Ik weet niet hoe ik dit ga doen, maar ik wil niet dat mijn leven "leeg" was. Sommige (of de meeste) zullen zeggen dat je moet genieten van het leven, je leeft immers maar een keer, ik zeg daarintegen dat je iets van je leven moet maken, je hebt immers maar één kans. Natuurlijk wil ik geluk en liefde ervaren, maar toch, als ik zou moeten kiezen tussen liefde en reden in mijn leven kies ik toch voor een reden... (Hehe, en dat op m'n 17 ;))

Je bent niet helemaal de enige hier hoor Magus, ik wil ook graag iets betekent hebben in mijn leventje.... Niet dat ik daar nou persé om herinnerd wil worden, maar als ik terug kijk later wil ik wel kunnen zeggen dat ik wat betekent heb voor de mensen om me heen. Ik wil daarom altijd erg graag t goede doen, ook al lukt dat niet altijd helaas..... :-\ Maar ik doe mijn best :D

Haha, mooi om te weten. Ik bedoelde ook niet dat IK herinnerd wordt, maar dat mijn daden zeg maar een blijvende invloed hebben op de wereld, een soort herinnering van de wereld zelf.

Dit is wel herkenbaar. Ik doe graag dingen die enig nut of betekenis hebben, voor mezelf of voor anderen. Ik moet bezig blijven met in mijn ogen nuttige dingen anders lijkt alles zo zinloos. Al moet ik zeggen dat ik op mijn 17e idealistischer was dan nu, zal wel met levenservaring te maken hebben ofzo  ;D

Ik wil ook graag (of liever) herinnerd worden om de dingen die ik gedaan heb. Voor mij geen grote herdenkingen of herkenning op straat. Maar ik hoef ook geen wereldverbeterende daden gedaan te hebben. Het liefst laat ik iets achter wat mensen als ik zullen kennen, misschien één of ander fotokunstwerk. Of mijn naam op de aftiteling van The Hobbit als naaister.  ;D
Misschien ligt er hier op dit forum ook wel een 'taak' voor ons; als we er voor kunnen zorgen dat aseksualiteit geaccepteerd en erkend wordt hebben we een goede en belangrijke daad gedaan.

Citaat van: Ereinion op februari 28, 2006, 09:35:07 PM
Misschien ligt er hier op dit forum ook wel een 'taak' voor ons; als we er voor kunnen zorgen dat aseksualiteit geaccepteerd en erkend wordt hebben we een goede en belangrijke daad gedaan.

Aseksuelen, vereenigt U! Er wacht ene groote voor ons allen!

CiteerIk wil ervoor zorgen dat ik iets heb betekent in dit leven, dat ik herinnert wordt, niet als persoon, maar door mijn daden. Dat als ik op mijn sterfbed terugkijk op mijn leven dat ik dan weet dat ik niet voor niets heb geleeft en dat mijn leven iets toe heeft gevoegt aan deze wereld.

Zoals 5 dt-fouten in twee zinnen..  :P
Gelukkig schrijf je je boek in't Engels, hehe. ;)

Serieus: het jeukt om wat dieper inhoudelijk op je post in te gaan, maar discussiëren over persoonlijke waarden lijkt me vrij nutteloos. Maar je geeft me een goed beeld van jezelf, daar ging het om. :)

Dt-fouten, mijn specialiteit! ;D Je kan maar ergens goed in zijn he ;)

Je kunt je aansluiten bij het klasje van Knoddepropje en Ereinion! Is erg leuk hoor, ze drinken gezellig T tijdens de les  ;D

Citaat van: Ereinion op februari 28, 2006, 09:35:07 PM
Misschien ligt er hier op dit forum ook wel een 'taak' voor ons; als we er voor kunnen zorgen dat aseksualiteit geaccepteerd en erkend wordt hebben we een goede en belangrijke daad gedaan.

:klap:
en met het forum op zich doen we ook al belangrijke dingen, dit speelt toch wel een rol bij het accepteren van aseksualiteit door aseksuelen zelf.
Nu alleen de boze buitenwereld nog veroveren, maar ook daar hebben we al een begin mee gemaakt  >:D

Citaat van: Jovi_Hobbes op maart 01, 2006, 07:55:20 PM
Nu alleen de boze buitenwereld nog veroveren, maar ook daar hebben we al een begin mee gemaakt  >:D

Ja, er wacht nog een grote taak voor ons... Maar met z'n allen moet dat ons lukken! Hebben we binnen 10 jaar misschien wel een A-parade! ;)

Dat wordt vast uitbundig. Gaan we allemaal verkleed als filosoof  :rollol:

 :rollol:

 ;D

Misschien heeft het iets met aseksualiteit te maken dat dt-probleem.  ;)

Eigenlijk vind ik dat de gay-parade eigenlijk het tegenovergestelde bereikt dan de bedoeling was. Tenminste als de bedoeling was om anderen te overtuigen dat homoseksualiteit niet iets raars is.

Citaat van: Ereinion op maart 02, 2006, 02:08:20 PM
Eigenlijk vind ik dat de gay-parade eigenlijk het tegenovergestelde bereikt dan de bedoeling was. Tenminste als de bedoeling was om anderen te overtuigen dat homoseksualiteit niet iets raars is.

Ja, eigenlijk wel he. Ik denk ook niet dat dat het beste plan van aanpak is. Ik denk dat het veel beter is om er bijvoorbeeld voor te zorgen dat bij seksuele voorlichting ook aseksualiteit wordt genoemd.

Dat lijkt me een heel goed idee. Iemand ideeen?

Gewoon zo'n les binnenvallen en uitvoerig zitten vertellen over aseksualiteit (en natuurlijk meteen het adres van dit forum ;))

Als nou iedereen bij zijn oude school een lezing gaat geven.  ;D

Hehe, doen we!

Citaat van: Ereinion op maart 03, 2006, 07:55:36 PM
Als nou iedereen bij zijn oude school een lezing gaat geven.  ;D

Eerlijk gezegd had ik al lang zoiet in gedachten. Ik kreeg een dergelijk idee toen we vorige jaar een soort lezing/toneelstuk kregen over homoseksualiteit. Ik studeer SPH in Nijmegen en we krijgen naast SPH stof ook heel veel creatieve vakken zoals drama, muziek, Audio Visueel Vorming, dans, sport en spel, arbeid, Beeldend vorming. En vaak moet je iets doen met die vakken. Je kan ook altijd zelf initiatief nemen en een presentatie houden. Dus ik dacht van een drama/lezing houden over aseksualiteit. Maar het zou wel wat moeilijk zijn om het in een groep te doen, want volgens mij ben ik de enige aseksueel in de school. En ik weet niet of er anderen zijn die serieus daar aan willen werken. Anders moet ik dan denken aan een monoloog of zo.

Aangezien wij hier ook vrij ver van elkaar wonen zal het ook moeilijk zijn om een drama presentatie te presenteren op bepaalde scholen. Maar als jullie toch een mogelijk daarin ziet, dan laat maar weten.

Lantos, dat vind ik wel een heel gaaf idee. Het reizen hoeft niet zo'n probleem te zijn, omdat ik aanneem dat de school wel een vergoeding biedt. Wij hebben op de middelbare school ook een keer een soort theatergroepje langsgehad die over seksualiteit vertelde. Ik neem aan dat zij dat ook op een of andere manier vergoed kregen.

 :) Ok dan.... ik zal mijn neuronen aan het werk zetten om de idee verder uit te breiden. Ik denk meer in de richting van een presentatie met heel veel humor! Het liefst droog humor! ;D . Maar natuurlijk moet het wel zijn serieuse kant hebben.  :)

Met een beetje humor onthouden de meesten het ook beter.

Pcies!  :)

Maar ik ben benieuwd hoe ze zullen reageren als de humor over hun ( seksuelen) gaat en niet over ons ( aseksuelen)  >:D  ;D

Goed idee Lantos! Ik denk zeker dat er veel vraag naar zal zijn op middelbare scholen.

ThirdMagus, wil je dan ook actief meedoen? Wat dat ook betekent...

Lantos, ik denk dat je de humor op seksuelen en aseksuelen moet laten slaan. Anders krijg je zo'n gevoel dat we ze uitlachen.

Doen we toch ook? ;D Oh, ja, dat mogen ze natuurlijk niet weten... Ssst!!!

Nee, we lachen ze niet uit, we lachen ze toe  >:D

Het zou wel leuk zijn als mensen ons als vierde geaardheid zien en respecteren ,in deze wereld van hormonale driften en omtertmeest en de beste sex hebben ,zou het wel deugddoend zijn dat niet iedereen die driften heeft.
Mijn levensdoel is gewoon gelukkig zijn ,van kleine dingen genieten en dingen leren die ik niet weet.Ik wil gewoon gestelijk en spiritueel erop vooruitgaan in het leven ,dat geeft me een enorme voldoening.Het leven van een aseksueel is niet altijd even makkelijk ,maar het geeft veel andere perspektieven op het leven ,en mischien kunnen we door ons anders zijn ook soms wel eens mensen inspireren seksueel of a-seksuelen die het nog niet weten dat ze a-seksueel zijn. :geezer: :klap:

Hé, had dit onderwerp nog gemist!
Mijn levensdoel...is zeker wel iets waar ik over nagedacht heb, vooral toen vrienden en zussen een gezin kregen. Wat kan voor mij een doel zijn i.p.v. kinderen op de wereld zetten en zorgen dat ze "goede mensen" worden? Wat ik in ieder geval belangrijk vind is (net als velen) iets betekend te hebben als ik doodga. Ik denk dan vooral aan iets betekenen voor andere mensen (vandaar mijn beroep ook, in de zorg). Ik heb ook een tijdje overwogen om structureel hulpverlener te worden in het buitenland, maar heb de opleiding hier niet echt voor. Heb een paar jaar geleden wel een half jaartje vrijwillig gewerkt in een kindertehuis in Sri Lanka, maarja, vrijwillig houd je dat niet al te lang vol...en ik vind Nederland toch ook wel leuk.
Waar ik me meer voor wil  wapenen is de sleur van alledag, ik zou meer diepgang willen in relaties en in mezelf. Ben soms te nuchter denk ik. Heb wel aan yoga gedaan en sessies bij een haptonoom, wat me wel helpt, maar zodra ik daar niet meer heenga, lijk ik te verzanden in oppervlakkig leven. Vind het moeilijk om dat vast te houden. Vind het ook nog vaak moeilijk om mijn gevoel te verwoorden (vandaar dit warrige gezwets... ;D).
Wel een onderwerp om nog 'ns verder over te bomen!

Citaat van: Sismo op mei 29, 2006, 12:47:04 PM
Ben soms te nuchter denk ik.

Ik vind dat ik soms ook iets teveel vasthoud aan het "doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg" motto. Juist als ik daar eens van los kom gebeuren er de leukste dingen. Zo ben ik ook in Amerika beland  ;).

Citaat van: Sismo op mei 29, 2006, 12:47:04 PM
Waar ik me meer voor wil  wapenen is de sleur van alledag, ik zou meer diepgang willen in relaties en in mezelf. Ben soms te nuchter denk ik. Heb wel aan yoga gedaan en sessies bij een haptonoom, wat me wel helpt, maar zodra ik daar niet meer heenga, lijk ik te verzanden in oppervlakkig leven. Vind het moeilijk om dat vast te houden.

Ik merk vaak ook dat het moeilijk is om een bepaald iets vast te houden als je uit die omgeving weggaat. Veel van mijn in Amerika opgedane kennis over mijzelf, ben ik weer vergeten toen ik weer in Nederland kwam.

Ik hoop ook met een open blik in het leven te blijven staan en steeds weer dingen te leren. Gelukkig besef ik me nog vaak dat ik door een klein iets weer iets waardevols heb geleerd.

Citaat van: Sismo op mei 29, 2006, 12:47:04 PM
... kinderen op de wereld zetten en zorgen dat ze "goede mensen" worden? Wat ik in ieder geval belangrijk vind is (net als velen) iets betekend te hebben als ik doodga.

Ik houd het voorlopig bij het eerste. Ben eigenlijk blij dat ik het heb (als doel dan) Maar of ik iets betekend heb als ik dood ben?  :-\
*zucht*

Citaat van: Stev op mei 29, 2006, 10:30:37 PM
Ben eigenlijk blij dat ik het heb (als doel dan) Maar of ik iets betekend heb als ik dood ben?  :-\
*zucht*

Natuurlijk heb je dat dan! Voor je kinderen ben je toch heel belangrijk geweest dan! :klap:

Citaat van: Ereinion op mei 29, 2006, 08:16:14 PM
Ik merk vaak ook dat het moeilijk is om een bepaald iets vast te houden als je uit die omgeving weggaat. Veel van mijn in Amerika opgedane kennis over mijzelf, ben ik weer vergeten toen ik weer in Nederland kwam.

Ja! Stom is dat hè! Dan ben je blij iets geleerd te hebben over jezelf en wil je dat echt vasthouden, maar....was het maar als fietsen, dat verleer je nooit!  :(
Ik besef ook vaak pas als ik lang weg ben hoeveel ik om mijn familie en vrienden geef. Dan neem ik me voor als ik terug ben meer aandacht voor hen te hebben en meer diepgang proberen te verkrijgen. Maar eenmaal terug is het alledaagse leven weer snel gewoon en doet iedereen weer druk druk druk....zonder elkaar echt te zien :'(.

Citaat van: Sismo op mei 30, 2006, 10:19:25 AM
Natuurlijk heb je dat dan! Voor je kinderen ben je toch heel belangrijk geweest dan!

Dat mag je inderdaad hopen als ouder. Maar met die kinderen van tegenwoordig.... Mensen in onze omgeving vinden dat we onze kinderen op een redelijke wijze aan het opvoeden zijn. Maar je wilt niet weten met wat voor invloeden van buiten ze te maken krijgen. Nu al, en het wordt alsmaar erger. Vandaag op school en discussie van kinderen van groep 8 gevolgd (jongens en meisjes van 11 en 12 jaar dus, ze hadden niet eens door dat ik ernaast stond te wachten) Waar ging het over? Ben je al ongesteld, ik gebruik tampons, heb je al tonggezoend, ik heb al natte dromen... Ik werd er helemaal misselijk van. Maar goed dit hoort eerder bij "wind je alsjeblieft op"  :-\

Kinderen worden inderdaad steeds jonger volwassen. Zo zonde eigenlijk want vergeleken bij alle jaren die je nog hebt als volwassene zijn die paar kinderjaren erg waardevol. Maar ja dat realiseer je je pas als je volwassen bent  :-\

Vandaag zag ik zo'n heel jong grietje bij de strings aan het kijken. Heel gericht naar de maat. Dat vind ik echt iets heel raars. Maar ja, zelf draag ik ook geen strings dus ik snap niet wat er prettig aan is.

Dat is denk ik soms ook het grootste probleem. Je ziet van die ukkies die bezig zijn met dingen waar je zelf niet eens mee bezig bent. Een klein beetje een zijweg: ik heb me altijd afgevraagd waarom ouders altijd zo hysterisch worden als ze merken dan hun kinderen aan seks doen, terwijl iedereen mij altijd probeerde aan te praten dat het iets geweldigs is. Als het echt zo geweldig is moet je toch juist blij zijn dat je kind het ook doet (vanaf een bepaalde leeftijd natuurlijk)  ;D

Des te moeilijker vind ik het omdat ik natuurlijk heel graag wil dat mijn eigen kinderen wel een "gewone" ontwikkeling mee maken wat dat betreft.
En intussen loop ik hier heen en weer van de computer (forum) naar de kinderbedjes (want ze liggen er nog steeds niet in om 9 uur 's avonds  :banghead:  )

 :o  al kwart over negen!
Tot later  :wave:

21.57 eindelijk   :klap:

Citaat van: Stev op mei 30, 2006, 09:13:05 PM
Des te moeilijker vind ik het omdat ik natuurlijk heel graag wil dat mijn eigen kinderen wel een "gewone" ontwikkeling mee maken wat dat betreft.

Dat lijkt me ook erg moeilijk ja, ik vind het al lastig als ik voor mijn werk sexuele voorlichting moet geven.

Voor dat soort zorgen zou ik me bij een andere forum (opvoeden.nl ??) aan moeten melden  :D

Werk je in onderwijs, Sismo?

Citaat van: Stev op mei 31, 2006, 05:55:14 PM
Voor dat soort zorgen zou ik me bij een andere forum (opvoeden.nl ??) aan moeten melden  :D

Ook, maar ik bedoel meer, dat je mss het onderwerp seks moeilijk op een positieve manier kunt brengen, omdat het voor jezelf een nogal beladen onderwerp is?

(Ik werk niet in het onderwijs, maar in de zorg, ik begeleid mensen met een verstandelijke handicap)

Misschien kunnen wij onze kinderen juist een betere kijk op seksualiteit meegeven. Je wordt toch al overladen met seks, dat het niet verkeerd is om je kinderen te laten zien dat het niet persé hoeft, denk ik.

Zit ook wat in, maar ik zou het moeilijk vinden om het positeve ervan over te brengen (als ik kinderen had). Dat is i.i.g. iets wat ik nu lastig vind als ik er in mijn werk voorsta.

Je moet ze inderdaad dan niet het idee geven dat het iets slechts is. Lijkt me inderdaad wel lastig.

Citaat van: Jovi_Hobbes op mei 31, 2006, 08:09:18 PM
Je moet ze inderdaad dan niet het idee geven dat het iets slechts is. Lijkt me inderdaad wel lastig.

Is wel goed voor ons leden aantal.  ;)

Maar jullie hebben gelijk, je moet het een beetje droog en objectief kunnen brengen. Het lijkt me hoe dan ook een lastig onderwerp om met je kinderen te bespreken of zo'n les aan iemand te geven.

Mijn moeder is er altijd heel neutraal over geweest. Ze heeft eerst afgewacht hoe haar eigen kinderen erover dachten en is vervolgens daarop verder gegaan. Ik ben aseksueel en mijn broer, ehhh, erg niet  ;), en mijn moeder heeft daar nooit een oordeel over uitgesproken, hoewel ze zelf meer richting mijn ideeën over seks gaat. Dat bewonder ik wel.

Citaat van: Sismo op mei 31, 2006, 06:22:35 PM
Ook, maar ik bedoel meer, dat je mss het onderwerp seks moeilijk op een positieve manier kunt brengen, omdat het voor jezelf een nogal beladen onderwerp is?

Je hebt helemaal gelijk en dat bedoelde ik ook  :)

Citaat van: Sismo op mei 31, 2006, 06:22:35 PM
(Ik werk niet in het onderwijs, maar in de zorg, ik begeleid mensen met een verstandelijke handicap)

:banghead:  had ik kunnen weten (die deskundige uitwisseling tussen jou en Myra met Hemelvaart heb ik helemaal gevolgd  :wave: )

Citaat van: Ereinion op mei 31, 2006, 08:58:48 PM
Is wel goed voor ons leden aantal.  ;)

>:D

Nog een van de vele onderwerpen waar ik nog niet geraakt was...
Mijn levensdoel? Iets goed doen voor andere mensen. Ik heb altijd gezegd dat ik in Afrika zou gaan wonen, in een miniem dorpje waar geen school is. Daar zou ik een schooltje oprichten. Geld zou ik er niet hebben want de mensen daar hebben gewoon geen geld. Ik zou er leven van hetgeen de mensen mij zelf geven. Ik ben er nog altijd van overtuigd dat ik daar gelukkig zou zijn. Alleen moet ik kiezen: een gezinnetje stichten of mij "volledig overgeven" en in Afrika gaan wonen. Ik kies voor dat gezinnetje nu ik Viper heb leren kennen maar ik hoop toch nog altijd dat we in een ander land gaan wonen. Ik vind België echt verschrikkelijk. Ik denk dus vooral aan andere mensen. Als anderen gelukkig zijn, zal ik dat zelf ook wel zijn! :D

Die toneelstukjes over seksualiteit zie ik volledig zitten! Ik heb al in enkele theaterstukken meegespeeld dus ik doe dat met alle plezier!

Als ik volgend jaar aan werk geraak en in het 6e leerjaar (groep 8) terecht kom kan ik tijdens mijn seksuele opvoeding zeker ook vertellen over aseksualiteit. Ik vind dat al wel een goed begin. Ik probeer het ook meer en meer bij vrienden aan te brengen. De meeste mensen accepteren het wel.

Citaat van: Zonnekind op juni 01, 2006, 11:45:18 PM
Alleen moet ik kiezen: een gezinnetje stichten of mij "volledig overgeven" en in Afrika gaan wonen. Ik kies voor dat gezinnetje nu ik Viper heb leren kennen maar ik hoop toch nog altijd dat we in een ander land gaan wonen.

Misschien kun je een combinatie van beide vinden?

Citaat van: Zonnekind op juni 01, 2006, 11:45:18 PM
Als ik volgend jaar aan werk geraak en in het 6e leerjaar (groep 8) terecht kom kan ik tijdens mijn seksuele opvoeding zeker ook vertellen over aseksualiteit. Ik vind dat al wel een goed begin. Ik probeer het ook meer en meer bij vrienden aan te brengen. De meeste mensen accepteren het wel.

:klap:  Dat zou echt heel goed zijn als je dat deed. Je kunt kinderen niet vroeg genoeg meegeven dat geen mens op de werled hetzelfde is en dat ze respect moeten hebben voor mensen die afwijken van de norm.

Blijkt maar weer dat de meeste mensen toch positief reageren op aseksualiteit.  :klap:

Na dat verhaal van die vriendin (zie ander topic ;)) heb ik dus wel het gevoel dat mensen er niet vreemd op reageren maar dat ze er niets van begrijpen :(

Ik ben bang dat we daar niet al te veel aan kunnen doen. Net als wij niet echt kunnen begrijpen dat iemand boos wordt als hij drie dagen geen seks krijgt zullen veel mensen niet begrijpen wat het is om echt geen behoefte aan seks te hebben. Maar ja respect is misschien nog belangrijker dan echt begrip.

Zeker.

En misschien gaat zoiemand als die vriend ook inzien dat het niet normaal in om altijd maar seks te willen. Hij kan natuurlijk ook zo reageren, omdat hij overal om zich heen ziet dat iedereen mee bezig is. Wat zijn reactie natuurlijk niet goedpraat.

Ik vrees dat hij niet gaat veranderen als zijn vriendin hem niet echt duidelijk maakt dat hij overdrijft. Als haar stage gedaan is en ze doet terug wat hij wilt, gaat hij niets verkeerd zien in zijn gedrag want alles is toch terug in orde.

Dat is wel naar, want jouw vriendin is er dan waarschijnlijk alsnog niet erg blij mee. MAar ja, je hebt wel moed nodig om dat dan te zeggen als iemand zo naar reageert. Vervelend hoor!

Ik vind dat je in een relatie alles moet kunnen zeggen en over alles moet kunnen praten. Als zij dat dan niet durft zeggen, zit er volgens mij al een kleine kink in de kabel. Als ze het gewoon niet wil zeggen, zal het wel teken zijn dat ze het zelf niet erg vindt zeker? Ik durf er niet meer over praten met haar omdat ik denk dat ik op een gegeven moment te fel ga reageren :-\

das een goeie beslissing, Zonnekind. Altijd je mening aan vrienden geven is volgens mijn ervaring ook niet altijd goed. Soms kan je de vriendschap beter bewaren door je mening voor je te houden.

Mijn levensdoel is anders leven dan de afgelopen 25 jaar.

Als ik redelijk tevreden op mijn leven terug kan kijken dan heb ik veel bereikt.

Maar toch als ik mijn leven over mocht doen had ik het anders gedaan.
Ik was langer vrij gebleven en jonger begonnen met mijn leven tot uiting te brengen.
Ik zou eerst veel gereisd hebben, veel van de wereld hebben willen zien, iets wat ik niet heb gedaan.
Afrika ontdekken (Is ook van mij nog steeds een grote droom)
Die geweldige natuur.
Nu ontbreekt vaak het geld.
En mannetje durft niet te vliegen.

Je hebt een gezin, en andere financiele verplichtingen.
Ik was denk ik enige jaren gaan backpacken..daarna een maatje zoeken.

Misschien wel werken voor artsen zonder grenzen.

De derde wereld trekt mij.
Iets goeds doen daar.

Toch is het nooit te laat. Je kunt ook nu nog in je eentje weg gaan.

Ja, het is wel goed om een manier te vinden om je dromwen toch vorm te geven..

Als ík terug kijk op m'n leven, was mijn doel toch vooral een gezin stichten, en mijn kennis overbrengen op mijn kinderen (en nu ook mijn kleinkinderen). Voor de rest gewoon zorgen dat de boel draaiende blijft.

Lijkt wel saai, huisje, boompje, beestje, maar ik ben er tevreden mee. :D

Maar als dat je doel is, en was, is dat toch prima ?  :)

Inderdaad. En kinderen opvoeden is misschien wel de grootste verantwoordelijkheid die je kunt hebben, dus in dat opzicht heb je de 'moeilijkste' weg gekozen.  :)

Mijn levensdoel is vooral gelukkig sterven en kunnen zeggen dat ik alles gedaan heb wat ik wou doen en niemand (onverdiend) pijn heb gedaan.

Wat ik dan in de nabije toekomst wil: samenwonen met vriendje, lesgeven en mijn passie voor talen overbrengen op jongeren, kindjes krijgen en ze zo goed mogelijk opvoeden, af en toe op reis gaan met het gezinnetje en genieten van de rust en de natuur.

"iets goeds gaan doen" in de derde wereld, wil ik ook doen, maar hoe of wat, daar ben ik nog niet uit.

Klinkt mooi.

Dat wil ik ook kunnen zeggen als ik sterf en tot nu toe gaat het goed.  ;)

Citeer"iets goeds gaan doen" in de derde wereld, wil ik ook doen, maar hoe of wat, daar ben ik nog niet uit.

;) Ik ga nu even "reclame" maken: www.prithipura.com !

Zitten die ook in Malawi? Ik wil iets met Malawi, ik heb dat land ooit eens blind aangewezen op een kaart, en dat intrigeert me nu al zo lang.

Ik heb slechts één wens... Het lijkt me geweldig om niet ván de natuur maar mét de natuur te leven. Om zelfvoorzienend te zijn. M'n eigen hutje bouwen in een mooie natuuromgeving, me wassen in de vijver, m'n eigen moestuintje, dieren die vrijwillig (nooit gezegd dat het makkelijk was) bij mij blijven... En ik word er helemaal warm van te bedenken dat ik dit met anderen zou kunnen delen! Om ergens in een arm land mijn eigen leventje te bouwen en de mensen daar te leren om dit ook te doen! Want geld is slechts een ruilmiddel wat op zichzelf niets waard is – zonder kunnen we ook leven! Dus in plaats van geld te geven aan arme mensen, lijkt het me cool om hen te leren leven met dat wat ze hebben en kunnen.

Dit is mijn droom. Hoewel het waarschijnlijk erg moeilijk is, is het vast niet onmogelijk.

Als je het boek 'Kinderen van moeder aarde' van 'Thea Beckman' hebt gelezen, begrijp je wat ik bedoel ;)

Gewoon doen! Lijkt me een fantastisch initiatief. Dat relativeert lekker. Ik zou het ook wel willen, maar ik denk niet dat ik het nog kan. Gewoon, omdat ik te verwend ben. Maar ik zal eerlijk zijn dat ik graag iets minder drukte een gedoe om me heen zou willen hebben. En daarbij bedoel ik vooral de reclame van onzinproducten die ons aangepraat worden (wie heeft er nou anti oorsmeer spray nodig? Of wuppies), de vele auto's op de weg en de hele heisa met punctueel op tijd komen. Ik haat mijn schoolrooster die elke dag en elke week anders is. Lijkt me leuker om gewoon af te spreken wanneer je wakker bent! Weet je, ik zou de wereld wel eens iets minder efficiënt willen zien. Want doorslaan kan ook!

 :handschudden: Dank! Dat zijn woorden die ik begrijp!

Waarschijnlijk ben ik zelf ook veel te verwend... Op een luchtbed doe ik geen oog dicht, in een tentje lig ik te bibberen van de kou, bij het geringste geluidje word ik wakker, ik durf mensen niet aan te kijken wanneer ik geen make-up op heb en m'n haar niet heb gedaan... Maar hey, alles valt te leren!  ;D

 ;) Brrr.......wassen in de vijver....da's koud hoor in de winter!

Dat ligt er maar net aan waar die winter is natuurlijk!

True. Ik dacht gewoon aan ons Kkkikkerlandje  ;D

Mwah, ik zou hier ook niet in een hutje willen leven. Lijkt me in de zomer veels te warm en in de winter veels te koud en tussendoor veels te regenachtig!

 :schater: Nee, een hutje op 't strand in Thailand ofzo is idd ietsje aangenamer. Daar zou ik ook wel mee kunnen leven  ;D

 ;D

Ah stel je voor... Ergens in de middle of nowhere, in een groot bos met een open ruimte. Een mooi riviertje met een watervalletje. Een eigen gebouwd huisje met daarom heen een moestuintje, bomen met glanzende appels, pruimen, peren...  Nimmer meer een irritante wekker om je rust te verstoren, nu mooi vogelgefluit. Nooit meer het geraas van auto's, nu het wiegen van de wind. Geen harde muziek van je broers/buren, nu het kalme stromen van de waterval.
Wat zou ik blij zijn wanneer ik met de papegaaien kon praten, met de krokodillen kon stoeien, achter de aapjes aan kon slingeren, op de olifanten kon rijden om 's avonds tegen een zebra aan in slaap te vallen...

Zolang het nog geen waarheid is, kan ik rustig blijven dromen  :ange:

Het enige wat mij stoort in mijn droom, en dit kan ik helaas niet negeren, zijn de grote harige spinnen  :78: daar kan geen mens omheen!

Het kan nooit helemaal perfect zijn. :(

Ach, wees blij dat ze er zijn. Die beesten vangen de megamuggen die er rondvliegen voor je, zodat jij daar weer geen last van hebt! En zolang je genoeg antigigf in huis hebt tegen die beesten... valt het toch best wel weer mee, toch?

*slik* je hebt vast gelijk  :-[

Grote harige spinnen, met harige poten en harige lijven.. grote muggen ( en hele kleintjes, die je bijna niet ziet, maar wel flink bijten) , en wespen, en allerhande kevers en torren ( BAH !) en heel veel vliegen...  :-\

Oh, de natuur is zo leuk..  :-\

 :78:

Maar goed, zoals Ienepien al zei: niets is perfect.. In de natuur heb je in ieder geval geen last van verkeer, stank, herrie, veel te veel mensen, dieren in hokjes, lelijke uitzichten, een vermoeiende en (naar mijn mening absoluut geen joyfulle) routine, vrijwel constant sociaal doen en via een omweg op zoek gaan naar eten (werken voor geld --> voor eten in plaats van direct eten zoeken).


Maar zoals Hans Teeuwen al zong:

Het leven is kut
En we gaan maar door dat is het idiote
Het leven is algeheel totaal volslagen en volledig kut
En is het een keer niet kut dan is het klote


En ik vrees dat we hier niet onderuit komen  :-\

Ach, het leven is niet altijd kut of klote, hoor. ;)

Zoals in het bos, je kunt kijken naar de mooie dingen, dan heb je een mooi leven. Maar als je kijkt naar al de vervelende dingen, dan heb je een vervelend leven. Tis maar net hoe je het hebben wilt!

Boeiend topic.

Ik las net dit op een site over praktische filosofie:

'Maakt de zoektocht naar uitgaan, drugs, seks, drank en alle ander
tijdelijke bezigheden je werkelijk gelukkig? 
Emotioneel volwassen 
Wat betekent het om volwassen te zijn. Je bent misschien fysiek volwassen maar ben je ook
emotioneel volwassen? Reacties zoals verdriet, frustratie, depressie, jaloezie, boosheid, haat,
enz. zijn een teken van onvolwassenheid. Emotioneel volwassen wordt je als je zicht krijgt op wat
er in jezelf omgaat, zo kun je er uiteindelijk los van komen en zal je leven rijker worden.'

Ik vind het interessant hoe er naar seks wordt verwezen als iets dat niet gelukkig maakt, het is dan ook vergankelijk, en van korte duur.

Hier de link: http://www.praktischefilosofie.nl/uploads/leeuwarden/Jongeren.pdf

Dit is een humanistische kijk op het leven moet ik er wel even bij zeggen.

Citaat van: Rhapsody op februari 18, 2009, 10:17:49 PM
Reacties zoals verdriet, frustratie, depressie, jaloezie, boosheid, haat,
enz. zijn een teken van onvolwassenheid.

Ik ben het hier toch niet mee eens, zeker niet waar het verdriet betreft. Het lijkt me een rijtje van negatieve gevoelens en ik vind dat verdriet niet negatief hoeft te zijn.

En als het wél zo is, bevestigd het het feit, dat ik in de pubertijd zit nog eens extra! :o

Maar waarom zou een volwassene geen verdriet kunnen hebben? Depressies? :-\

DE vraag is hoe je ermee omgaat. Als je het op anderen afreageert.

Het idee dat seks je niet gelukkig maakt, helemaal mee eens. Ik ken mensen die zo druk bezig zijn met seks, scoren, klaarkomen etc, dat het ze beheersd. Totdat de vriendin van één van hen (een vriend van mij) aangaf dat ze geen seks meer wilden, omdat het teveel gericht was op het eindresultaat. Die jongen deed wat nodig was zodat zowel hij als zijn vriendin kwamen. En dat wilde ze niet meer. Dus zijn ze weer gaan vrijen/ de liefde bedrijven. Het was zelfs voor die jongen een opluchting toen hij erachter kwam dat het inderdaad niet ging om wat hij presteerde in bed, maar om hoeveel liefde hij gaf.

Ik denk dat het met alles zo is. Als je alleen gefoccussed bent op het eindresultaat en niet op het doel van de actie, dan mis je zoveel. Datgene waar het werkelijk om gaat namelijk. Liefde...

Maar goed, ik denk dat echt volwassen zijn betekent dat je weet wat je wanneer voelt en dit kunt verwerken zonder anderen pijn te doen in het proces. En dat lukt haast niemand. Ik denk dat weinig mensen echt ooit volwassen zullen worden. Ik vraag me echter af of het ook mogelijk is. Uiteindelijk zijn we allemaal kind geweest en dat was over het algemeen een periode met weinig verantwoordelijkheden en redelijk simpel leven. Wat er was, dat was gewoon en dat accepteerde je. Het was minder gecompliceerd. Wie verlangt daar nu niet naar terug zo af en toe?

Wijze les, zelfs voor een puber-oma, Pinky. Dank. :knuffel:

Eeuhm... graag gedaan?   :)

Dat bovenste verhaal. :-X

Citaat van: Pinky op februari 18, 2009, 08:11:52 PM
Zoals in het bos, je kunt kijken naar de mooie dingen, dan heb je een mooi leven. Maar als je kijkt naar al de vervelende dingen, dan heb je een vervelend leven. Tis maar net hoe je het hebben wilt!

Deze? Tsja, nou moet ik er nog zelf naar gaan leven! hahaha!

Ehhhhhhhhhhh, nee, laat maar.......................(die bedoelde ik niet)

 ???  *wordt nu wel heel nieuwsgierig*

Citaat van: Gabrielle op februari 18, 2009, 11:19:35 PM

Citaat van: Rhapsody op februari 18, 2009, 10:17:49 PM
Reacties zoals verdriet, frustratie, depressie, jaloezie, boosheid, haat,
enz. zijn een teken van onvolwassenheid.

Ik ben het hier toch niet mee eens, zeker niet waar het verdriet betreft. Het lijkt me een rijtje van negatieve gevoelens en ik vind dat verdriet niet negatief hoeft te zijn.

Met verdriet ben ik het ook niet helemaal eens. Maar ja, dat staat op hun site.

Citaat van: Ienepien op februari 18, 2009, 11:21:38 PM
Maar waarom zou een volwassene geen verdriet kunnen hebben? Depressies? :-\

Natuurlijk kan dat. :)

Alleen het is de filosofie van het Humanisme om hier niet onder te lijden, om niet in een neerwaartse spiraal terecht te komen.

Hm, misschien is dit wel leuk/interessant om te lezen: http://www.humanistischverbond.nl/diensten/geestelijk.html

 :schater: Zit ik te lezen: humanistische geestelijke wekker.
En ik maar denken, waarom moet je dan een aparte wekker aanschaffen? :rollol:

Ik snap 'em niet.  :banghead: Haha.

Lijkt net of de humanistische kijk graag emotioneel dode volwassenen ziet.
het enige "symptoom' van onvolwassenheid waar ik een hekel aan heb, en die mensen echt zouden moeten achterlaten in hun jeugd is jaloezie.

Citaat van: Rhapsody op februari 19, 2009, 08:19:08 PM
Ik snap 'em niet.  :banghead: Haha.

Ik denk dat er stond: humanistisch geestelijk weRker..  ;D

De leer van de school voor Praktische Filosofie is niet officieel Humanistisch, maar je kan het wel zien als Humanistisch. Het is ook een school die lesgeeft in oosterse en westerse wijsheid, ze willen die wijsheid in praktijk brengen. Het is een levensbeschouwing. Niemand zegt dat het een officiële waarheid is en dat je onvolwassen bent als je eens verdrietig bent. Het is hun mening dat het emotioneel onvolwassen is, maar het is geen universele waarheid. Ik plaats het bericht, om een punt aan te snijden. Ik vind het namelijk erg interessant.

Er zijn wel veel mensen die er wel waarde aan hechten om zo in het leven te staan zoals de school voor Praktische Filosofie dat beschrijft, hetzelfde geldt voor het Humanisme. Een oordeel hebben is makkelijk, als je je niet voor kan stellen dat iemand zo door het leven kan gaan. Maar theorie heeft pas nut als je het ook in praktijk brengt. Ik heb deze site niet nodig gehad om volgens hun leer in het leven te staan. Dat heb ik zelf ondervonden. En ik kan met geen pen beschrijven, hoe fijn het is dat ik niet meer jaloers ben, maar trots ben op de prestaties van een klasgenoot als ze een hoger cijfer heeft gehaald als ik. Hetzelfde geldt voor boosheid, frustratie en ja, ook voor verdriet. Het geeft mij enorm veel rust, en door wat afstand te kunnen nemen van mijn gevoelens leer ik mezelf ook beter kennen.

Om te zeggen dat zo iemand die deze leer nastreeft een dood emotioneel volwassene is vind ik toch best een harde, misschien wel kwetsende, opmerking. Ik zou zeggen, ik heb me juist nog nooit zo emotioneel gevoeld in mijn hele leven.

Rhapsody schreef: < En ik kan met geen pen beschrijven, hoe fijn het is dat ik niet meer jaloers ben, maar trots ben op de prestaties van een klasgenoot als ze een hoger cijfer heeft gehaald als ik. Hetzelfde geldt voor boosheid, frustratie en ja, ook voor verdriet. Het geeft mij enorm veel rust, en door wat afstand te kunnen nemen van mijn gevoelens leer ik mezelf ook beter kennen. >

Dat is zeker heel positief, Rhapsody ! En dat is zeker waar, door meer afstand te nemen vamn je gevoelens, door ze meer waar te nemen in plaats van er in op  te gaan, kun je de werking van je eigen geest beter waarnemen. En jezelf zo beter leren kennen. Het klinkt bijna als goed boeddhistisch, wat je hier neerschreef. En het heeft misschien ook te maken met een proces van spirituele groei. Dat bedoel ik niet aanmatigend of negatief. Maar veel spirituele groei heeft inderdaad met dit soort processen te maken..

Klinkt goed, als je dat kan. Ik ben nog steeds wel eens jaloers. Ik wil beter zijn, perfect. En dat kan niet, dus die jalozie is eigenlijk boosheid op mezelf dat ik het niet beter heb gedaan. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik mezelf vaak afstraf. Niet zo gek als ik bedenkt dat elke uiterlijkheid en dommigheid van mij breeduit werd uitgelachen, bespot of bekritiseerd. Zowel door mijn klasgenoten als de kritiek op mijn dik zijn en onvoldoendes van mijn ouders. Dus als ik daar afstand van kan nemen krijg ik ook die rust. Daar verlang ik echt naar, naar die rust die je beschrijft. Heerlijk lijkt me dat. Maar ik vertrouw er ook op dat het wel komt. En dat vertrouwen voelt ook wel fijn. Dat heb ik eerder niet echt gehad.

Naar joh, als je jezelf steeds afstraft..  :-\

Citaat van: Pinky op februari 21, 2009, 12:45:56 AM
Klinkt goed, als je dat kan. Ik ben nog steeds wel eens jaloers. Ik wil beter zijn, perfect. En dat kan niet, dus die jalozie is eigenlijk boosheid op mezelf dat ik het niet beter heb gedaan. Ik heb de laatste tijd gemerkt dat ik mezelf vaak afstraf. Niet zo gek als ik bedenkt dat elke uiterlijkheid en dommigheid van mij breeduit werd uitgelachen, bespot of bekritiseerd. Zowel door mijn klasgenoten als de kritiek op mijn dik zijn en onvoldoendes van mijn ouders. Dus als ik daar afstand van kan nemen krijg ik ook die rust. Daar verlang ik echt naar, naar die rust die je beschrijft. Heerlijk lijkt me dat. Maar ik vertrouw er ook op dat het wel komt. En dat vertrouwen voelt ook wel fijn. Dat heb ik eerder niet echt gehad.

:-\ Dat zijn vreselijke dingen die je hebt meegemaakt.

Ik heb ook door pesterijen en slechte cijfers het grootste deel van mijn leven in de put gezeten. Je komt er natuurlijk niet uit van de een op de andere dag. Gekwetste gevoelens en bergen nare herinneringen daar kan je niet zomaar afstand van nemen, wat ontzettend logisch is. Die gevoelens zijn dan zo vertrouwd dat een andere manier van leven heel raar voelt, dat was bij mij in ieder geval wel zo. Ik denk dat je het kan vergelijken met een toonladder, toen ik erg depressief was klonk alles vals, toen ik die ene zuivere toon hoorde was dat heel raar, maar uiteindelijk ga je ernaar streven altijd zuivere tonen te horen. Zo kan ik het het beste uitleggen. Ik ben er zelf ook nog niet helemaal 100% uiteraard, maar het gaat langzamerhand steeds beter, want oefening baart echt kunst! Als je er al voor open staat, en je hebt vertrouwen in jezelf, dan gaat het zeker weten lukken, ik heb daar alle vertrouwen in Pinky.  :knuffel:

Ik gelukkig ook. Ik heb alleen nooit doorgehad dat het nu vooral mijn ouders zijn die me dwars zitten. Kom ik gisteren bij mijn ouders op visite, vertel ik iets tegen mijn vader zegt ie ineens; "Je moet je ogen niet zo vaak dicht doen als je praat!". Midden door mijn verhaal heen. Op zich niet zo erg als iemand dat zegt natuurlijk. Maar ik snap niet waar zo'n opmerking ineens vandaan komt en vat het op als kritiek. Is het ook natuurlijk. En het gaat nergens over. Het was laat, ik was moe, dus ja, dat gebeurde. Ik had het ook wel door. Maar goed, dat is dus iets waar mijn vader en moeder goed in zijn. Van die tussendoor kritiek. En dat heb ik dus aangeleerd gekregen en doe ik nu bij mezelf. Snap je? Ik heb niet eens door dat ik dat doe vaak. Maar begin het nu te zien. Dat ik veels te veel van mezelf verlang. Want wie praat er nu altijd perfect, loopt altijd perfect, is altijd perfect gekleed, heeft zijn haar perfect zitten, houd zich perfect aan de gedragsregels etc... nou, ik niet! Maar ik krijg er van mijn ouders dus wel commentaar op als dat zo is.

Of een ander voorbeeld. Mijn ouders hebben me twee weken niet gezien. Ik krijg meteen te horen hoe super het is dat ik langs kom, dat ik al zooooo lang niet ben geweest etc. Dan denk ik dus, als je me dan echt zo hebt gemist, waarom bel je dan niet of je langs mag komen? Maar neej, ze bellen mij wanneer ik nou weer eens een keer langs kom. Pfff... alsof ik altijd daarheen moet. Feit blijft dat zij meer behoefte hebben aan contact dan ik. Dus tsja... Maar goed, ik voel dan wel die kritiek die ze verbergen in zo'n opmerking. Namelijk, kom vaker langs! Nou, geen zin in. Ik merk ook echtd at ik mijn ouders nu aan het ontwijken ben. Dat is ook niet goed, dat weet ik. Maar goed, ik kan even heel slecht tegen de altijd 'verborgen' kritiek die ik krijg!

CiteerDat is zeker heel positief, Rhapsody ! En dat is zeker waar, door meer afstand te nemen vamn je gevoelens, door ze meer waar te nemen in plaats van er in op  te gaan, kun je de werking van je eigen geest beter waarnemen. En jezelf zo beter leren kennen. Het klinkt bijna als goed boeddhistisch, wat je hier neerschreef. En het heeft misschien ook te maken met een proces van spirituele groei. Dat bedoel ik niet aanmatigend of negatief. Maar veel spirituele groei heeft inderdaad met dit soort processen te maken..

Ik weet dat je het niet negatief bedoeld.   :knuffel:

Ik haal vooral veel kracht uit de Evangeliën, maar alle wijsheid die mij juist in de oren klinkt daar put ik kracht uit, dat geldt ook voor de Boeddhistische leer. Wat ik erg leuk vind, dat las ik laatst in een boek, is dat Ghandi ook kracht putte uit de Evangelien. Het is juist zo mooi om al die wijsheid, zowel oosters en westers, te combineren. Op school hebben we lezingen gehad over het Taoïsme, van Patricia de Martelaere, die ook weer wordt gesteund door de Universiteit voor Humanistiek. Zo loopt alles eigenlijk een beetje in elkaar over. Leuk is dat.  ;D

Citaat van: Pinky op februari 21, 2009, 11:51:53 AM
Ik gelukkig ook. Ik heb alleen nooit doorgehad dat het nu vooral mijn ouders zijn die me dwars zitten. Kom ik gisteren bij mijn ouders op visite, vertel ik iets tegen mijn vader zegt ie ineens; "Je moet je ogen niet zo vaak dicht doen als je praat!". Midden door mijn verhaal heen.

Als er zo'n opmerking tussendoor valt, dan heb je toch ook het idee, dat ze niets, helemaal niets aan je verhaal vinden, wat je op dat moment aan het vertellen bent? Het komt over als een uiting van verveeldheid..........en dat ze "dus" de aandacht richten op "bijzaken".
Erg sneu voor jou, hoor. :knuffel:

Oh, heb jij les gehad van Patricia de Martelaere ? Wat goed !  :) Ik heb jaren geleden een paar hele goede boeken van haar gelezen. Eentje ging er over depressiviteit, en daar had ik toen wel wat aan.. 'Heimwee naar ontroostbaarheid'heette dat, geloof ik.

Citaat van: Ienepien op februari 21, 2009, 01:27:32 PM
Als er zo'n opmerking tussendoor valt, dan heb je toch ook het idee, dat ze niets, helemaal niets aan je verhaal vinden, wat je op dat moment aan het vertellen bent? Het komt over als een uiting van verveeldheid..........en dat ze "dus" de aandacht richten op "bijzaken".
Erg sneu voor jou, hoor. :knuffel:

Ja dat komt er dan ook nog eens bij inderdaad. Maar ik ben daar een avondje geweest en ben dan echt op mijn hoede. Ik heb in een avondje al bergen kritiek gehad, zonder dat het zo overkwam. Zoals dat mijn vader vroeg of ik de buizen al had geschilderd. Dus ik ja (maand geleden al!). Ja ziet er stukken beter uit he? Goed man! En de rest?
Dus eigenlijk of mijn huisje al af is. Dus dan draai ik er maar weer omheen met dat ik mijn rommelkamertje rustig aan het opruimen ben etc. En dan waait het wel weer over. Maar dan weet ik al dat hij juist wil beginnen over alle dingen die ik nog niet heb gedaan. Hij vroeg ook wat ik in hemelsnaam deed, nu ik nog maar 1 dag in de week les heb (alsof onderzoek doen geen tijd kost en ik hele dag me loop te vervelen...ugh!). Dat bedoel ik dus met de constant verkapte kritiek! Ik wordt er gek van. Ben ik ook een avondje bij mijn ouders langs geweest hoor. Heb weer het idee dat ik van alles verkeerd doe! Ik snap nu ook steeds beter waarom ik ze aan het mijden ben!  :banghead: :banghead: :banghead:

Mijn moeder is ook een goeie...vertel ik over mijn plannen om iets voor mezelf te gaan beginnen..."Och, misschien wordt het nog wel eens wat..." Je zou d'r toch! Ik kan het wel verklaren hoor, waarom ze zo reageert...ze kan het gewoon niet overzien, voor jezelf beginnen is eng, onduidelijk, niemand in onze familie heeft dat gedaan. Mijn huidige baan is toch veel veiliger enz.... Later hoorde ik dat ze het wel aan mijn zus had verteld, dus misschien toch enthousiast?

Mijn ouders houden van me en zijn echt wel trots op me. Daar ben ik van overtuigd. Alleen zijn ze sterren geworden in dat uiten tegen andere mensen maar dat vergeten te doen bij hun kinderen zelf. Die personen die dat het hardst nodig hebben. Hun collega's zal het een worst wezen hoe geweldig ik ben. Leuk, maar goed, ze kennen me toch niet of nauwelijks, dus tsja...

Maar goed, ik denk dat het bij jouw moeder ook zo is. Misschien ook wel een stukje jaloezie, dat zij niet datgene heeft kunnen doen wat ze graag had willen doen. Ik bedoel, ik denk niet dat mijn moeder ervan droomde vroeger dat ze oppasmoeder zou worden. Ik denk dat haar droom juist is dat ze een eigen winkeltje begint waarin ze haar eigen spulletjes verkoopt. Maar ja, durf dat maar eens aan. Want dat is zeker onzeker!

Maar het voelt toch zeker niet goed als je ouders zo doen. Mijn ouders zijn er ook sterren in om hun bezorgheid in kritiek te uiten. Ja leuk dat ze bezorgd zijn, maar uit dat dan in bezorgdheid en niet in kritiek. Misschien is dat ook bij jouw moeder. Dat ze niet te enhousiast wil zijn voor het geval het toch niet goed lukt? Maar ja! Ik snap dat je je bij die opmerking niet prettig voelt. Ouders!  :banghead:

Ja, heb ze maar groot.... ;D
Ik kan het wel naast me neerleggen hoor, nu wel. Heeft wel even geduurd....

Ik hoop echt ook dat ik het eens naast me neer kan leggen. Maar voor nu ben ik vooral gefrustreerd dat het zo is. Ben nog zoekende naar manieren om er op een positieve manier mee om te gaan. Lastig...

Maar ik heb er vertrouwen in dat het jou gaat lukken met je eigen bedrijfje. Je hebt toen van mij en mijn vriend ook errug leuke foto's gemaakt! Ze hangen nog steeds bij mijn schoonouders en mij aan de muur. Oh neej, bij mij staan zin in een fotolijstje...hahaha. Oh ja, en in mijn fotoalbum. Dus dat was money well spend!!! Ik heb er vertrouwen in dat het je gaat lukken! Vind het super dat je het gaat doen! En erg moedig!

Vrouwen luisteren niet naar de woorden, zij luisteren naar de muziek - R. de Flers

Vaak gaat het niet om wat mensen zeggen of wat ze doen, maar hoe en op welk moment...



Ik krijg altijd de meest interessante dingen van andere mensen te horen. 'Goh, kun je echt in drie pannen tegelijk pannenkoeken bakken?' 'je hebt je propedeuse gehaald, ja, je vader is flink trots op je meid' (gisteren over de telefoon van een man die ik niet ken), 'je ouders zeggen altijd dat je zo goed piano kunt spelen, mag ik eens wat horen?' Ik vraag me dan echt af waarom m'n ouders dat niet tegen mij zeggen :/.. Mja..

Haha, zo hoor je nog eens wat van wat je ouders nou echt vinden. Maar ja, rechtstreeks zou wel zo prettig zijn, toch? Maar ach, ik denk dan altijd, dat ga ik later als moeder zelf beter doen. Dus ik hoop maar dat ik dat ook waar kan maken! lijkt me zo erg als ik later van mijn kinderen het zelfde te horen krijg als wat ik nu tegen mijn ouders wil zeggen.

Ik hoop echt voor je dat dat niet gebeurt !  :knuffel:

Dat hoop ik ook niet. Maar als ik reëel ben dan denk ik van wel. Vaak blijven dingen zich herhalen en ik kan natuurlijk niet alles wat ik al 24 jaar met me meedraag verwerken voordat ik aan kinderen begin. Dat gaat misschien wel de rest van mijn leven duren. Patronen herhalen zich altijd. Als ik nu bijvoorbeeld kijk  naar families waar drugs gebruikt wordt. Ik zie dat je als dochter van drugsverslaafde ouders finaal tegen drugs bent. Dus druk je je kinderen altijd op het hart het absoluut niet te gebruiken. Reageer je heftog op verhalen over drugs etc. Die kids worden nieuwsgierig, gaan eens rondkijken, proberen het en snappen dan de paniek die hun moeder erover zaait niet en voor ze het weten zijn ze verslaafd. Waarom? Omdat moeder een antidrugs verslaafde is! En de kids durven daarom niet naar hun moeder toe om te vertellen dat ze aan de drugs zijn gegaan en blijven dus te lang doorgaan waardoor hun verslaving weer erger wordt. En die moeder denkt dat ze juist zo goed hara best heeft gedaan om de kids van de drugs te houden. Snap je? Dus ik denk dat ik dat soort dingen ook wel ga doen. En dat hoeft niet altijd slecht te zijn. Sommige dingen die je hetzelfde doet als je ouders zijn juist goed. Mijn ouders hebben veel dingen in mijn opvoeding ook juist wel goed gedaan. Ik hoop alleen wel dat ik mijn kinderen kan steunen in plaats van ga bekriteseren. Want het sluipt er zo makkelijk in. Ik merk ook al dat ik gemakkelijk van die verkapte kritiek geef bij andere mensen. Moet ik echt eens gaan afleren!

Meestal is het zo dat hoe minder je op je ouders wilt lijken later, hoe meer je dingen van ze zult overnemen.
Bovendien zaten ze toen in een andere tijdsgeest, want tijden veranderen erg snel tegenwoordig, dus uiteindelijk wordt je een gemoderniseerde (en misschien
geperfectioneerde versie) van je ouders haha  ;D

Zo gaat het wel vaak, ja.. Natuurlijk wilde ik toen ik 20 was niet op mijn ouders lijken.. Oh vreselijk !  :o

En nu: inderdaad, ik ben vaak zoals zij, maar dan in een gemoderniseerde versie, zoals Sheku zegt..  :rollol: :rollol: :rollol:

jeeh... is er dan helemaal geen hoop meer?  :o Je hebt toch wel controle over je eigen doen en laten, dan kun je toch ook veranderen?

Citaat van: peter1963 op februari 21, 2009, 01:29:05 PM
Oh, heb jij les gehad van Patricia de Martelaere ? Wat goed !  :) Ik heb jaren geleden een paar hele goede boeken van haar gelezen. Eentje ging er over depressiviteit, en daar had ik toen wel wat aan.. 'Heimwee naar ontroostbaarheid'heette dat, geloof ik.

Ja, ze is een erg intelligente vrouw.  :) Klinkt als een interessant boek, met een mooie titel ook. Ik zal er eens naar zoeken! Misschien dat ik daar ook iets aan kan hebben.

Citaat van: Newana op februari 22, 2009, 10:22:36 AM
jeeh... is er dan helemaal geen hoop meer?  :o Je hebt toch wel controle over je eigen doen en laten, dan kun je toch ook veranderen?

Je kunt zeker veranderen. En je kunt zeker anders leven en anders doen dan je ouders. Maar er is ook zoveel wat je van ze over neemt: genetisch, sociaal, in praktisch opzicht.. Dat is er ook allemaal, en veel ga je pas zien als je wat ouder bent, omdat je dan beter lang lopende patronen in je leven kunt zien ( meestal).. Dus: er is zeker hoop !  :handschudden:

Haha, inderdaad. Ik lijk veel op mijn ouders (eigenwijs, negatief over mezelf, sociaal, enthousiast etc). Maar ik merk ook dat de dingen die ik echt anders wil doen wel kan veranderen hoor. Daar ben ik nu ook druk mee bezig. Het is gewoon lastig, dus af en toe moeten er frustraties uit dat ik teveel op mijn ouders lijk. Maar goed, die langlopende patronen zitten in elke familie. Dat maakt de mens zo divers. Dus ook al is het voor jezelf furstrerend soms, het is wel fijn dat niet iedereen op de wereld hetzelfde denkt en doet. En dat is dan weer het grotere geheel!

Een levensdoel... het liefst wil ik graag dichtbij een grote stad wonen zoals Rotterdam of Amsterdam. In een leuk ingericht klein huisje of appartement. Met veel huisdieren. Een baan in een leuk ziekenhuis.
Veel kunnen reizen, vooral naar Amerika. Misschien zelfs ooit verhuizen naar Amerika....

Mijn levensdoel zou zijn het Nederlands vloeiend te kunnen spreken. :b
En bovendien wil ik gewoon gelukkig zijn, meer van de wereld zien, mooie steden opzoeken, misschien ooit naar het buitenland verhuizen, met een interessante studie beginnen en daarna een leuke baan beoefenen. Zoiets.  ;D

Nou, het Nederlands schrijven is in ieder geval al heel goed gelukt! Ik vind het echt knap.

Ik wil graag veel tijd doorbrengen met mijn vrienden, verder groeien in mijn vakgebied, daarmee verhuizen naar het buitenland (Azië  ;D ;D), zoveel mogelijk interessante plekken all over the world zien (vooral Azië :D), me minder als ADHD'er gedragen, en verder gewoon gelukkig zijn :)

Citaat van: Anthea op januari 19, 2017, 06:55:29 PM
Mijn levensdoel zou zijn het Nederlands vloeiend te kunnen spreken. :b

Volgens mij ben je al heel goed op weg met je doel ;D

Citaat van: Marie8 op januari 20, 2017, 06:33:33 PM

Citaat van: Anthea op januari 19, 2017, 06:55:29 PM
Mijn levensdoel zou zijn het Nederlands vloeiend te kunnen spreken. :b

Volgens mij ben je al heel goed op weg met je doel ;D

Dat hoor ik graag! Dankje.  :D

Citaat van: I. op januari 19, 2017, 09:36:37 PM
Nou, het Nederlands schrijven is in ieder geval al heel goed gelukt! Ik vind het echt knap.

Ik wil graag veel tijd doorbrengen met mijn vrienden, verder groeien in mijn vakgebied, daarmee verhuizen naar het buitenland (Azië?  ;D ;D), zoveel mogelijk interessante plekken all over the world zien (vooral Azië :D), me minder als ADHD'er gedragen, en verder gewoon gelukkig zijn :)

Dankje!
Waar precies in Azië zou je willen wonen? Aziatische landen zijn heel interessant en misschien zal ik er ooit ook een paar landen zoals Japan opzoeken (zodra ik genoeg geld opzij gelegd zal hebben, maar dit zal nog wel wat langer duren).

Hee leuk! Ik ben in Japan geweest 1,5 jaar geleden en ik kan het je echt aanraden. Het is heel erg bijzonder. De mensen daar hebben een heel andere cultuur (al hebben ze vrij veel Amerikaanse gewoonten overgenomen) wat heel interessant is, en het landschap buiten de steden is heel mooi.

Ik ben heel geïnteresseerd in Singapore. Daarom wil ik daar dit jaar graag heen gaan om rond te kijken. Maar daar wonen is wel weer een heel grote stap en dat gaat ook niet zomaar. Al zou ik het super vinden als ik daar voor werk terecht zou komen :)

Citaat van: I. op januari 21, 2017, 07:51:13 PM
Hee leuk! Ik ben in Japan geweest 1,5 jaar geleden en ik kan het je echt aanraden. Het is heel erg bijzonder. De mensen daar hebben een heel andere cultuur (al hebben ze vrij veel Amerikaanse gewoonten overgenomen) wat heel interessant is, en het landschap buiten de steden is heel mooi.

Je hebt me overtuigd! ? ;D Welke Amerikaanse gewoonten hebben de Japanners overgenomen? ? :o

Citaat van: I. op januari 21, 2017, 07:51:13 PM
Ik ben heel geïnteresseerd in Singapore. Daarom wil ik daar dit jaar graag heen gaan om rond te kijken. Maar daar wonen is wel weer een heel grote stap en dat gaat ook niet zomaar. Al zou ik het super vinden als ik daar voor werk terecht zou komen :)

Ik wens je veel succes met jouw plan om ernaartoe te gaan!

Eigenlijk zijn er een paar dingen die je als 'Amerikaans' kunt zien daar: oudere gebouwen platwalsen en daar wolkenkrabbers voor in de plaats zetten (en ze zijn er in Japan HEEL veel, het centrum van een stad is vaak een enorme betonjungle). Ook zijn er overal Starbucks en McDonalds (al hebben ze kleinere porties, en meer dingen met vis). Ook zijn er wel vrij veel 'malls', van die hele grote winkelcentra (zelfs onder de grond, bijvoorbeeld Osaka Hankyu San Bangai). Overal accepteren ze creditcards en daar wordt heel veel mee betaald (en met cash. Onze pinpassen werken er niet eens. Voor geld trekken moet je naar het postkantoor...). En: op elke straathoek een supermarkt van 7-11, FamilyMart of Lawson. Meestal 24 uur per dag, 7 dagen per week open.
Het verkeer ook: overal verkeerslichten, rotondes kennen ze niet. Enige verschil daarin: ze rijden in Japan links. ? 

Maar dat zijn de steden. Ik ben ook op Okinawa en naar Zamami geweest (die laatste is echt SUPER!!!). Een tropisch eilandje, te bereiken per boot. Witte stranden, snorkelen tussen zeeschildpadden...

Ik heb nu Singapore in mijn hoofd, wellicht dat ik daar deze zomer heen ga. Maar er gaan wonen... aan de ene kant is het wel een doel voor mij, maar aan de andere kant: eerst zien hoe het er is en dan zien we wel of het een doel voor me blijft ;)

Hey, ik zie opeens allemaal dingen over mijn vakgebied. Ik ben Japanoloog/Sinoloog, en heb 15 jaar in Japan en China gewoond. Ask away als je vragen hebt.

Mijn levensdoel was altijd iets van de wereld zien. Na m'n studie heb ik een vliegtuig gepakt en ben ik naar Japan gegaan. Na een paar jaar heb ik weer ontslag genomen, het vliegtuig gepakt naar China en ben ik Chinees gaan leren, en zo ook een paar jaar in China blijven hangen.  Natuurlijk veel in Azie rondgereist.  Singapore is een van mijn favoriete plekken, het hart van Azie waar alles samenkomt met ook nog eens een vleugje Brits erover heen. Ik zou daar zo kunnen wonen alleen het klimaat staat me een beetje tegen; geen seizoenen elke dag dezelfde hitte.

Inmiddels ben ik weer terug in Nederland, maar ben er nog niet uit wat mijn nieuwe doel. Gedeeltelijk is het delen wat ik heb ervaren; ik ben nu docent en probeer studenten iets bij te brengen over globalisering, cultuurverschillen en de opkomst van Azie. Ik zou graag nog een boek willen schrijven, maar heb er momenteel het geduld er niet voor.

Citaat van: I. op januari 22, 2017, 06:00:39 PM
Eigenlijk zijn er een paar dingen die je als 'Amerikaans' kunt zien daar: oudere gebouwen platwalsen en daar wolkenkrabbers voor in de plaats zetten (en ze zijn er in Japan HEEL veel, het centrum van een stad is vaak een enorme betonjungle). Ook zijn er overal Starbucks en McDonalds (al hebben ze kleinere porties, en meer dingen met vis). Ook zijn er wel vrij veel 'malls', van die hele grote winkelcentra (zelfs onder de grond, bijvoorbeeld Osaka Hankyu San Bangai). Overal accepteren ze creditcards en daar wordt heel veel mee betaald (en met cash. Onze pinpassen werken er niet eens. Voor geld trekken moet je naar het postkantoor...). En: op elke straathoek een supermarkt van 7-11, FamilyMart of Lawson. Meestal 24 uur per dag, 7 dagen per week open.
Het verkeer ook: overal verkeerslichten, rotondes kennen ze niet. Enige verschil daarin: ze rijden in Japan links. ??

Maar dat zijn de steden. Ik ben ook op Okinawa en naar Zamami geweest (die laatste is echt SUPER!!!). Een tropisch eilandje, te bereiken per boot. Witte stranden, snorkelen tussen zeeschildpadden...

Ik heb nu Singapore in mijn hoofd, wellicht dat ik daar deze zomer heen ga. Maar er gaan wonen... aan de ene kant is het wel een doel voor mij, maar aan de andere kant: eerst zien hoe het er is en dan zien we wel of het een doel voor me blijft ;)

Naar welke Japanse steden ben je anders nog geweest? Als ik ooit naar Japan toe zal gaan zal ik wel Okinawa en Zamami bezoeken, maar vooral zou ik graag eens Hiroshima willen zien, onder meer vanwege het Museum ter herdenking van de Vrede en het Vredepark. En Tokio zou me ook interesseren.

Hoe lang ga je deze zomer in Singapore blijven? En wat precies vind je daar zo leuk?

Citaat van: Erik7494 op januari 22, 2017, 06:24:05 PM
Hey, ik zie opeens allemaal dingen over mijn vakgebied. Ik ben Japanoloog/Sinoloog, en heb 15 jaar in Japan en China gewoond. Ask away als je vragen hebt.

Mijn levensdoel was altijd iets van de wereld zien. Na m'n studie heb ik een vliegtuig gepakt en ben ik naar Japan gegaan. Na een paar jaar heb ik weer ontslag genomen, het vliegtuig gepakt naar China en ben ik Chinees gaan leren, en zo ook een paar jaar in China blijven hangen.?  Natuurlijk veel in Azie rondgereist.?  Singapore is een van mijn favoriete plekken, het hart van Azie waar alles samenkomt met ook nog eens een vleugje Brits erover heen. Ik zou daar zo kunnen wonen alleen het klimaat staat me een beetje tegen; geen seizoenen elke dag dezelfde hitte.

Inmiddels ben ik weer terug in Nederland, maar ben er nog niet uit wat mijn nieuwe doel. Gedeeltelijk is het delen wat ik heb ervaren; ik ben nu docent en probeer studenten iets bij te brengen over globalisering, cultuurverschillen en de opkomst van Azie. Ik zou graag nog een boek willen schrijven, maar heb er momenteel het geduld er niet voor.

Waarover zal je boek gaan?
Ik wou dat ik ook Japans en Chinees sprak.  :'( Wat waren jouw belevenissen in Japan?

Citaat van: Anthea op januari 22, 2017, 10:27:51 PM

Naar welke Japanse steden ben je anders nog geweest? Als ik ooit naar Japan toe zal gaan zal ik wel Okinawa en Zamami bezoeken, maar vooral zou ik graag eens Hiroshima willen zien, onder meer vanwege het Museum ter herdenking van de Vrede en de Vredepark. En Tokio zou me ook interesseren.

Hoe lang ga je deze zomer in Singapore blijven? En wat precies vind je daar zo leuk?

Het vredespark is in indrukwekkend, maar verder is Hiroshima niet zo heel bijzonder. De beste tip voor iedereen die naar Japan gaat is een railpass te nemen zodat je twee weken vrij rond kan reizen met de trein, inclusief de hogesnelheidstrein en dan afzakken van Tokyo naar beneden. ? Kyoto en Nara zijn een must, daar kan je alleen al een week blijven, al wordt je dan wel moe van de tempeltjes. ? Maar de treinritten in Japan zijn fantastisch zeker als je de wat kleinere lijntjes richting de bergen neemt.

Hiroshima kan je een dagje blijven en dan bijvoorbeeld door naar Miyajima of Okayama. ?  Wat ik mensen altijd aanraad om in ieder geval een wat minder bezochte provincie of gebied te bezoeken. Er is zoveel gigantisch mooie natuur in Japan, natuurlijk allemaal met onsen (hot springs), oude steden

Mijn favoriete regio is Shimane (waar ik zelf een jaar gewoond heb), waar je een paar mooie oude steden kan vinden zoals Izumo (en van de belangrijkste religieuze centra van het land), Matsue en Tsuwano. ? Of juist naar het noorden; het gebied in Hokkaido rond Toya-ko is leuk en goed bereikbaar met mooie natuur en hot springs, of ten noord-oosten van Tokyo het berggebied rond Aizu-Wakamatsu.

En Nederlanders moeten natuurlijk naar Nagasaki, waar de oude Hollandse handelspost momenteel wordt gerenoveerd, wat 200 jaar lang Japans enige contactpunt met het Westen was.

Citaat van: Anthea op januari 22, 2017, 10:33:03 PM
Waarover zal je boek gaan?
Ik wou dat ik ook Japans en Chinees sprak.?  :'( Wat waren jouw belevenissen in Japan?

Dat is probleem, daar ben ik nog niet echt uit. Ik wil eigenlijk de colleges die ik geef over Azie; politiek-economische ontwikkelingen en zakencultuur omzetten in een studieboek voor het HBO. Dus niet echt iets wat je in de standaard boekhandel kan kopen.

Citaat van: Erik7494 op januari 22, 2017, 10:41:17 PM
Het vredespark is in indrukwekkend, maar verder is Hiroshima niet zo heel bijzonder. De beste tip voor iedereen die naar Japan gaat is een railpass te nemen zodat je twee weken vrij rond kan reizen met de trein, inclusief de hogesnelheidstrein en dan afzakken van Tokyo naar beneden. ?? Kyoto en Nara zijn een must, daar kan je alleen al een week blijven, al wordt je dan wel moe van de tempeltjes. ?? Maar de treinritten in Japan zijn fantastisch zeker als je de wat kleinere lijntjes richting de bergen neemt.

Hiroshima kan je een dagje blijven en dan bijvoorbeeld door naar Miyajima of Okayama. ??  Wat ik mensen altijd aanraad om in ieder geval een wat minder bezochte provincie of gebied te bezoeken. Er is zoveel gigantisch mooie natuur in Japan, natuurlijk allemaal met onsen (hot springs), oude steden

Mijn favoriete regio is Shimane (waar ik zelf een jaar gewoond heb), waar je een paar mooie oude steden kan vinden zoals Izumo (en van de belangrijkste religieuze centra van het land), Matsue en Tsuwano. ?? Of juist naar het noorden; het gebied in Hokkaido rond Toya-ko is leuk en goed bereikbaar met mooie natuur en hot springs, of ten noord-oosten van Tokyo het berggebied rond Aizu-Wakamatsu.

En Nederlanders moeten natuurlijk naar Nagasaki, waar de oude Hollandse handelspost momenteel wordt gerenoveerd, wat 200 jaar lang Japans enige contactpunt met het Westen was.

Heel erg bedankt voor je adviezen! Nagasaki zou me ook interesseren om dezelfde redenen als Hiroshima. En Hokkaido zou ik ook leuk vinden om te bezoeken. Zijn twee weken echt voldoende om naar al die steden te gaan?

Citaat van: Erik7494 op januari 22, 2017, 10:44:09 PM
Dat is probleem, daar ben ik nog niet echt uit. Ik wil eigenlijk de colleges die ik geef over Azie; politiek-economische ontwikkelingen en zakencultuur omzetten in een studieboek voor het HBO. Dus niet echt iets wat je in de standaard boekhandel kan kopen.

HBO?
Ik wens je veel succes met je (toekomstige) boek!

Citaat van: Anthea op januari 22, 2017, 10:27:51 PM

Citaat van: I. op januari 22, 2017, 06:00:39 PM
[...]

Naar welke Japanse steden ben je anders nog geweest? Als ik ooit naar Japan toe zal gaan zal ik wel Okinawa en Zamami bezoeken, maar vooral zou ik graag eens Hiroshima willen zien, onder meer vanwege het Museum ter herdenking van de Vrede en het Vredepark. En Tokio zou me ook interesseren.

Hoe lang ga je deze zomer in Singapore blijven? En wat precies vind je daar zo leuk?

Ik ben in Osaka, Kyoto (mooi!), Naha (groen! (en die monorail is wel geinig)) en Hiroshima geweest. Om de fun nog wat te vergroten, waren we met local trains van Osaka naar Hiroshima gegaan. Waarbij je dan in de verkeerde trein beland. En de trein stopt op een station in the middel of nowhere. De weg vragen, en als antwoord krijgen: 'I don't know.' ? :78: ? Maar uiteindelijk zijn we er wel gekomen ;)

Deze zomer wordt het, als het lukt: Singapore en Tokyo. Wellicht in elke plaats een week, dat is nog niet duidelijk. En wat me er leuk aan lijkt, tja... Misschien vreemde redenen: het weer (I love summer), de cultuur, de manier van leven.

Citaat van: I. op januari 23, 2017, 06:33:46 PM
Ik ben in Osaka, Kyoto (mooi!), Naha (groen! (en die monorail is wel geinig)) en Hiroshima geweest. Om de fun nog wat te vergroten, waren we met local trains van Osaka naar Hiroshima gegaan. Waarbij je dan in de verkeerde trein beland. En de trein stopt op een station in the middel of nowhere. De weg vragen, en als antwoord krijgen: 'I don't know.' ?? :78: ?? Maar uiteindelijk zijn we er wel gekomen ;)

Deze zomer wordt het, als het lukt: Singapore en Tokyo. Wellicht in elke plaats een week, dat is nog niet duidelijk. En wat me er leuk aan lijkt, tja... Misschien vreemde redenen: het weer (I love summer), de cultuur, de manier van leven.

Leuk verhaal (dat met de trein)!

Hoe is de manier van leven in Singapore? Kun je me er meer over vertellen?

Mijn tip voor Singapore: de dierentuin!
Klinkt vreemd maar de dierentuin in Singapore is 's nachts open; je kunt een night-safari doen op het moment dat de dieren actief zijn.

Verder een beetje buiten het centrum kijken in de oude maleise wijken zoals Geylang

Citaat van: Anthea op januari 23, 2017, 11:28:22 PM

Citaat van: I. op januari 23, 2017, 06:33:46 PM
[...]

Leuk verhaal (dat met de trein)!

Hoe is de manier van leven in Singapore? Kun je me er meer over vertellen?

Wat ik erover weet is het wel een vrij zakelijke cultuur, én de stad is heel erg schoon (afval weggooien op straat: 1000 dollar boete (ofzo)). Maar ook: voor een zeer dichtbevolkt land(je) heel erg mooi en groen. Het lijkt er op dat ik het deze zomer ga meemaken: de bedoeling is 1 week Singapore en daarna 1 of 2 weken Japan. Ik houd je op de hoogte  :)

Ik vind dat ik nog best bescheiden levensdoelen heb... Natuurlijk had ik toen ik jong was een soort Big Five gemaakt (vijf doelen die ik bereikt wilde hebben vóór ik de pijp uit ga), maar daarvan heb ik er inmiddels al vier van af mogen strepen.

Voor de rest heb ik niet veel te wensen. Gelukkig ben ik al. Rijk zijn, tsja, ik heb rijkdom altijd beschouwd als het verschil tussen bezit en hebzucht, en ik heb mezelf daarom eigenlijk nooit arm gevoeld (het helpt natuurlijk ook als je een goede baan hebt, een bijna afbetaald koophuis, en je iedere ochtend in de garage komt en denkt: zal ik vandaag elektrisch rijden, pak ik de benzine-slurpende SUV, of zal ik eens lekker op de brommer stappen?). Reizen doe ik al veel. Gezond ben ik niet, maar ik heb ermee leren leven.

Enigste wat ik nog eens zou willen doen is rond de wereld varen. In mijn eentje, of met mijn beste vriendin.
Of ik koop een oude watermolen in Frankrijk die ik restaureer (zowel voor electriciteit als het malen van graan voor de pizza's en broden die ik bak) en begin er een bed&breakfast / eco-camping.
Whatever happens first.

Mmm, moeilijke vraag wat je levensdoel is. Het eerste wat in me opkomt is een fragment uit een prachtige Japanse film waarin iemand zegt: "ik ben op de wereld gekomen om te kijken en te luisteren". Dat vond ik zo mooi verwoord. Eigenlijk is dat de kern van aandachtig leven, leven in het nu. Dat is in ieder geval wel hoe ik wil proberen om in het leven te staan, maar dat is nog niet zo simpel als het lijkt.  ;)