Dat vraag ik me sinds een tijdje af. Ik wil - denk ik - echt gaan onderzoeken of ik een hechtingsstoornis heb. (Moet toch weer naar de dokter voor een blaasontsteking. :-\)
Ik ben nou op mijn werk, maar thuis op mijn pc heb ik een heel lijstje met kenmerken waarvan ik vermoed dat ze daarmee te maken zouden kunnen hebben. Wanneer ik weer thuis ben, zal ik die hier posten.
Gek, ik vraag me net hetzelfde af...
Mijn kenmerken.
- Van niemand echt houden (wel veel geven om m'n ouders ofcourse), bang zijn dat als iemand overlijd dat je diegene niet zal missen
- Niet kunnen hechten aan iemand
- Gevoelens van iemand missen niet kennen
- Totaal geen gevoel hebben als er op het nieuws iets naars word verteld
- Niet kunnen/willen huilen in andersmans bijzijn, huilende mensen vreselijk vinden (en snel vinden dat ze zich aanstellen)
- Geen mens of huisdier missen als het overleden is
- Niet goed voor huisdieren kunnen zorgen
- Geen vriendinnen hebben, of heel weinig, en dan niet echt veel contact hebben met elkaar
- Er niet aan denken om iets te laten weten (kaartje voor verjaardag enz/belletje/smsje/mailtje), niet attent zijn dus
- Niet verliefd kunnen worden (ook niet/nauwelijks opgewonden)
- Niet kunnen inleven in andermans emoties
- Lachen in verkeerde situaties
- Niet trouw zijn
- Geen spijt hebben van daden (niet eens bedenken dat je zoiets gewoon niet doet)
- Geen schaamte hebben
- Te open tegen andere mensen zijn, of dat nou bekenden of vreemden zijn
- Kan glashard liegen
- Weinig schuldgevoel hebben
- Trek me vaak terug (vroeger en nu ook wel) op mijn kamertje
Jeetje, ik herken hier wel veel van mezelf in............. :(
Ik ga even in op de kenmerken van Brummetje 8)
Veel komt toch wel overeen :p
Alleen de laatste paar kenmerken zijn bij mij heel anders.
- Van niemand echt houden (wel veel geven om m'n ouders ofcourse), bang zijn dat als iemand overlijd dat je diegene niet zal missen
Ik weet ook niet precies wat 'houden van' inhoudt ???
- Niet kunnen hechten aan iemand
Ik kan me ook niet hechten aan personen.
- Gevoelens van iemand missen niet kennen
Heeft ook met hechtingsproblemen te maken, de enige die ik wel eens mis zijn mijn ouders. Maar eigenlijk alleen als ik ze een hele tijd niet gezien heb, geen andere bezigheden heb en als ik alleen thuis ben.
- Totaal geen gevoel hebben als er op het nieuws iets naars word verteld.
Dit heb ik ook soms. Waar ik echter totaal niet tegen kan is dierenleed, dat raakt mij veel meer dan mensenleed ???
- Niet kunnen/willen huilen in andersmans bijzijn, huilende mensen vreselijk vinden (en snel vinden dat ze zich aanstellen)
Ik weet niet hoe ik met huilende mensen moet omgaan. Ik huil alleen als ik alleen ben.
- Geen mens of huisdier missen als het overleden is
Ik denk eigenlijk dat ik alleen mijn ouders zal missen, maar voor de rest doet het me niet zo veel. Ik vind dat heel erg van mezelf :-[
- Niet goed voor huisdieren kunnen zorgen
Ik heb nooit huisdieren gehad, maar ik hou wel van huisdieren, vooral katten.
- Geen vriendinnen hebben, of heel weinig, en dan niet echt veel contact hebben met elkaar
Ik heb wel vrienden, maar die spreek ik niet zo heel veel. Het zjjn voor mij de perfecte vriendschappen, ik hoef ze niet elke dag te zien, zelfs niet elke week.
- Er niet aan denken om iets te laten weten (kaartje voor verjaardag enz/belletje/smsje/mailtje), niet attent zijn dus
Ik vergeet vaak verjaardagen. Dat niet alleen, ik vergeet soms zelf van me te laten horen. Ik neem in vriendschappen ook nooit initiatieven.
- Niet verliefd kunnen worden (ook niet/nauwelijks opgewonden)
Ik kan het beide niet.
- Niet kunnen inleven in andermans emoties
Ik kan me wel inleven in emoties maar dan meer rationeel dan emotioneel. Bij films en boeken wel emotioneel, maar in het echt kan ik dat vaak niet.
- Lachen in verkeerde situaties
Soms moet ik wel eens lachen tijdens ongepaste situaties, omdat ik gewoonweg niet anders kan reageren. Heel genant is dat >:(
- Niet trouw zijn
Ik ben heel trouw.
- Geen spijt hebben van daden (niet eens bedenken dat je zoiets gewoon niet doet)
Jawel, ik heb heel snel spijt van dingen die ik heb gedaan, ook al zijn de gevolgen heel beperkt. Ik kan me heel druk maken over lullige beslissingen die ik heb gemaakt die er niet eens toe doen.
- Geen schaamte hebben
Ik heb heel veel schaamte. Ik schaam me zelfs voor mensen die geen schaamte hebben. Ik kan er niet tegen als mensen zich voorschut zetten. Bijvoorbeeld de voorrondes van Idols, dan loop ik de kamer uit, want ik kan daar echt niet tegen.
- Te open tegen andere mensen zijn, of dat nou bekenden of vreemden zijn
Ik ben juist gesloten. Ik speel meer een rol.
- Kan glashard liegen
Ik kan wel liegen, maar ik voel me daar heel naar bij.
- Weinig schuldgevoel hebben
Ik heb veel schuldgevoelens.
- Trek me vaak terug (vroeger en nu ook wel) op mijn kamertje.
Ik trek me vaak emotioneel terug.
Ook ik herken hier wel een paar punten in.
Ik herken me in minstens de helft wel. :-\
ik ben echt het tegenovergestelde van deze punten :-X
Nou, dan kunnen we concluderen dat jij geen hectingsstoornis hebt! ;)
Maar goed, ik denk dat iedereen zich wel in een aantal punten herkend. Ik ook, maar ik denk niet dat ik een hechtingsstoornis heb.
Ik bekijk mijn punten net nog eensdie overeen zouden kunnen komen. Dat zijn er ongeveer 2.
Hm, van ongeveer 75% kan ik wel iets in terug zien. Al ben ik naar mijn weten niet asexueel. Zal in mijn geval inderdaad of een hechtingsstoornis of apathie zijn, kweet niet.
Edit - had nog een mooi lijstje gemaakt maar kan het niet vinden :(
Mijn lijstje ( had ik nog beloofd.. :-\ ):
- Bang zijn dat als iemand overlijd dat je diegene niet zal missen Inderdaad, ben ik bang voor
- Niet kunnen hechten aan iemand Kan me niet hechten als iemand te dichtbij komt, emotioneel of lichamelijk, wel als mensen wat meer op afstand blijven
- Totaal geen gevoel hebben als er op het nieuws iets naars word verteld Is erg, maar het raakt me inderdaad zelden, ik ga er eerder cynische opmerkingen over maken
- Niet kunnen/willen huilen in andersmans bijzijn, huilende mensen vreselijk vinden (en snel vinden dat ze zich aanstellen) Ik kan ook moeilijk huilen in ienands aanwezigheid, en vind inderdaad snel dat mensen zich aanstellen of overdrijven. Ik corrigeer me er wel in, maar het blijft toch een emotionele reflex..
- Geen mens of huisdier missen als het overleden is Huisdieren mis ik inderdaad niet als ze dood zijn (ookal vind ik ze als ze er zijn wel lief..)
- Niet goed voor huisdieren kunnen zorgen Inderdaad, dat voel ik ook van binnen
- Geen vriendinnen hebben, of heel weinig, en dan niet echt veel contact hebben met elkaar Nee, dat heb ik niet
- Er niet aan denken om iets te laten weten (kaartje voor verjaardag enz/belletje/smsje/mailtje), niet attent zijn dus Nee, dat heb ik niet, geloof ik..
- Niet verliefd kunnen worden (ook niet/nauwelijks opgewonden) Dat heb ik ook
- Niet kunnen inleven in andermans emoties Dat heb ik niet
- Lachen in verkeerde situaties Dat heb ik niet
- Niet trouw zijn Ik ben juist heel trouw, geloof ik
- Geen spijt hebben van daden (niet eens bedenken dat je zoiets gewoon niet doet)Ik heb vaak spijt van dingen die ik gedaan heb
- Geen schaamte hebben Ja, ik schaam me wel.. niet zozeer sexueel, maar wel voor gedrag
- Te open tegen andere mensen zijn, of dat nou bekenden of vreemden zijn Nee, dat doe ik niet
- Kan glashard liegen Nee, dat kan ik niet
- Weinig schuldgevoel hebben Voel me snel, veel en vaak schuldig
- Trek me vaak terug (vroeger en nu ook wel) op mijn kamertje Deed ik als kind al, en doe ik nu nog steeds
Kortom: ik heb last van een hechtingsstoornis, maar het is wat subtiel. Het is pas merkbaar als andere mensen emotioneel of fysiek heel dichtbij komen, bijv in verliefdheid en relaties. Daar buiten functioneer ik tamelijk normaal. Maar: ik ben mezelf bewust, het zit er wel. Dat merk ik aan mijn houding tav huisdieren.
Sommige dingen herken ik wel, maar ik weet niet of ik een hechtingsstoornis heb. Ik maak me er wel eens zorgen over dat ik weinig emoties voel. De scheiding van mijn ouders bijvoorbeeld; in het begin was ik razend, maar al snel deed het me weinig meer. Laatst was ik wel weer kwaad, maar dat kwam omdat ik één van hen onredelijk vond. Woede is iets wat ik voornamelijk voel in situaties die me raken.
Toch denk ik op andere momenten dat ik best emotioneel kan zijn. Ik moet me in ieder geval in kunnen leven in mensen, anders zou ik ook geen boeken kunnen schrijven.
Ik ben altijd super open, maar ik praat niet zomaar tegen vreemden. Maar als ik met iemand in gesprek ben heb ik weinig geheimen.
Het nieuws doet me weinig, vrienden heb ik niet.
Weet je, het moeilijke hiervan is dat ik niet weet of ik mezelf deze dingen heb aangeleerd. Ik vergeet meestal kaartjes te sturen, maar als iemand het echt nodig heeft doe ik het wel. (meestal ligt het kaartje al klaar en vergeet ik het naar een brievenbus te brengen.) Maar stuur ik een kaartje omdat ik dat vanuit mezelf doe, of omdat ik heb geleerd dat je bij bepaalde gelegenheden een kaartje stuurt? Dat vraag ik me wel bij meer van deze punten af.
Dat is een goede vraag: doen we een aantal van deze dingen niet omdat we ze aangeleerd hebben ? Of zou het verschil van een hechtingsstoornis of niet zo zijn: als je een hechtingsstoornis hebt, leer je ze weinig of niet, terwijl als je geen hechtingsstoornis hebt, leer je ze wel ? Of meer ?
Dat je mensen met een hechtingsstoornis sommige dingen gewoon niet aan kunt leren bedoel je Peter? Zoals bijv eraan denken om een kaartje te sturen of goed voor je huisdier zorgen (en de andere punten)...
En ik kan mensen ook niet aankijken, of niet lang althans, dat vind ik vervelend.
Daarbij kan ik me niet 100% geven tijdens seks. Ik vind het ook moeilijk om mijn vriend aan te kijken als hij mij verwent. (Sorry weet het niet anders te zeggen.)
Ik kan niet zeggen "ik hou van je/ik mis je". Omdat ik dat niet voel. Ik geef heel veel om mijn vriend, zou m niet meer kwijt willen maar is het echt houden van?
En als mijn vriendin voor de tweede achtereenvolgende dag af wil spreken, zegt mijn lichaam: Neeeeeeeee. Maximaal 2 keer per week afspreken, meer trek ik niet.
Ja ik herken denk ik een kwart van de punten bij mezelf wel. Maar ik denk niet dat ik een hechtingsstoornis heb. Wel een lichte angst om afgewezen te worden door anderen. Maar dat heeft meer te maken met mijn pestverleden. Dus wellicht dat ik toch ergens een lichte hechtingsstoornis heb, door het pesten.
Ik vergeet dus vaak kaartjes te sturen, maar net als Ereinion ben ik de eerste die zomaar tussendoor eens een kaartjes stuurt, zonder vaste reden (zoals verjaardag, trouwdag, kerst etc). Of verjaardagen vergeet ik vrij gemakkelijk, maar als het om groepen gaat, ben ik vaak degene die eraan denkt en dingen regelt (zoals geld inzamelen, kado kopen etc.). Dus het is maar weer hoe je het bekijkt!
FF een wist je datje hier. ;)
Maar ik heb dus pas een fles wijn voor mijn vader gekocht, voor als ie terug was van Rally. (Uit mezelf!)
:klap:
Citaat van: peter1963 op april 05, 2009, 10:15:05 PM
Of zou het verschil van een hechtingsstoornis of niet zo zijn: als je een hechtingsstoornis hebt, leer je ze weinig of niet, terwijl als je geen hechtingsstoornis hebt, leer je ze wel ? Of meer ?
Ik bedoelde eigenlijk dat ik misschien wel een hechtingsstoornis heb maar dat het niet opvalt omdat ik mezelf dingen heb aangeleerd. Maar zoals jij het schrijft kun je het natuurlijk ook zien; mensen met een hechtingsstoornis leren dit soort dingen minder snel aan. Interessant. Als dat zo is dan ligt het natuurlijk voor een groot gedeelte ook aan de opvoeding.
Ik denk dat opvoeding een deel kan aanvullen wat je als je een hechtingsstoornis hebt, misschien niet uit jezelf oppakt. En misschien is er daarnaast nog een deel ( maar dat kan per persoon heel verschillend zijn) dat je als je een hechtingsstoornis hebt niet meer leert of kunt leren. Maar dat kan per persoon dan verschillen. Voor sommige mensen is dat van toepassing, voor anderen niet.
Wat ik eigenlijk in mijn achterhoofd heb is de vraag: wat is neurologische schade ( die is over het algemeen niet meer te herstellen, die zit in de 'hardware' van je lichaam en je systeem ? En wat kun je via leerprocessen nog wel oppakken ( dat is wel herstelbaar).
Ingewikkelde vraag natuurlijk, maar die vraag is bij mij boven gekomen vanwege mijn eigen asexualiteit, en hoe ik dat beleef.
Citaat van: Ereinion op april 10, 2009, 03:37:41 PM
Ik bedoelde eigenlijk dat ik misschien wel een hechtingsstoornis heb maar dat het niet opvalt omdat ik mezelf dingen heb aangeleerd.
Voor mij gaat dit in elk geval op. Ik praat tegenwoordig met jan en alleman over wat me dwars zit, en die trekken allemaal grote ogen. En ik zelf ook... Want ik dacht dat ik geen oogkleppen ophad. Maar die heb ik wel degelijk, alleen werken ze omgekeerd, ik zie wel alles om me heen maar niet wat recht voor me ligt. Wat een openbaring...
Jij zet me met deze ontboezeming enorm aan het denken........... :-\
Dus áls ik misschien een hechtingsstoornis zou hebben, dan zal ik dus nooit attent worden?
- Van niemand echt houden (wel veel geven om m'n ouders ofcourse), bang zijn dat als iemand overlijd dat je diegene niet zal missen niet het geval bij mij
- Niet kunnen hechten aan iemandniet het geval als het om familie etc gaat
- Gevoelens van iemand missen niet kennendit gevoel ken ik wel
- Totaal geen gevoel hebben als er op het nieuws iets naars word verteldheb er wel gevoel bij, maar lang niet altijd
- Niet kunnen/willen huilen in andersmans bijzijn, huilende mensen vreselijk vinden (en snel vinden dat ze zich aanstellen)heb wel hekel aan huilen bij anderen maar vind nooit dat mensen zich aanstellen
- Geen mens of huisdier missen als het overleden ismensen mnder, huisdieren kan ik niet zonder en dan verscheur ik vanbinnen als die weg zijn
- Niet goed voor huisdieren kunnen zorgenzoals gezegd ben ik een dierenfanaat dus heb veel dieren waar goed voor word gezorgd
- Geen vriendinnen hebben, of heel weinig, en dan niet echt veel contact hebben met elkaarkheb geen vriendinnen maar we vrienden=P
- Er niet aan denken om iets te laten weten (kaartje voor verjaardag enz/belletje/smsje/mailtje), niet attent zijn dusmensen bedanken me juist dat ik iets liet weten dus zal ook niet het geval zijn
- Niet verliefd kunnen worden (ook niet/nauwelijks opgewonden)klopt, ik word nooit verliefd, heb alleen het houden van gevoel, geen kriebels etc. en ben nooit opgewonden
- Niet kunnen inleven in andermans emotiesdit schijn ik juist wel heel goed te kunnen
- Lachen in verkeerde situatiesmja, dat kan ik wel heel goed=P
- Niet trouw zijnben juist heel trouw
- Geen spijt hebben van daden (niet eens bedenken dat je zoiets gewoon niet doet)heb wel spijt als er iets is
- Geen schaamte hebbenheb ik wel
- Te open tegen andere mensen zijn, of dat nou bekenden of vreemden zijnwaar
- Kan glashard liegenik kan absoluut niet liegen, als ik iets zeg dan meen ik dat op dat moment ook en is het waar
- Weinig schuldgevoel hebbenheb ik wel soms, maar ligt aan de situatie
- Trek me vaak terug (vroeger en nu ook wel) op mijn kamertjedat doe ik ook heel veel
Citaat van: Brummetje op april 13, 2009, 12:12:58 PM
Dus áls ik misschien een hechtingsstoornis zou hebben, dan zal ik dus nooit attent worden?
Dat hoeft niet zo te zijn. Je kunt het misschien wel leren, gewoon door er bewust mee bezig te zijn ! :knuffel:
Ik ben er voor mezelf stilaan van overtuigd dat het net omgekeerd werkt: hoe meer ik mij kan openstelllen voor de attenties van anderen (en dat is heus niet makkelijk) hoe vanzelfsprekender het voor mezelf wordt om zelf attent te zijn. Ik ben gewoon veel te wantrouwend tegenover al wat mij 'gratis' toegestopt wordt.
Toch even het lijstje gezocht
- Van niemand echt houden (wel veel geven om m'n ouders ofcourse), bang zijn dat als iemand overlijd dat je diegene niet zal missen
Wel "last" van
- Niet kunnen hechten aan iemand
Niet kunnen wil ik niet zeggen, heb er wel moeite mee, als mensen te dicht bij komen duw ik ze weg.
- Gevoelens van iemand missen niet kennen
Over het algemeen heb ik dat gevoel niet
- Totaal geen gevoel hebben als er op het nieuws iets naars word verteld
Beetje immuun voor geworden denk ik, zoveel slecht nieuws
- Niet kunnen/willen huilen in andersmans bijzijn, huilende mensen vreselijk vinden (en snel vinden dat ze zich aanstellen)
Last van, mijn vader hoor ik vaak huilen in de kamer naast me (is pas gescheiden) en dan denk ik dat inderdaad wel eens :S
- Geen mens of huisdier missen als het overleden is
Hm, weet ik niet zozeer
- Niet goed voor huisdieren kunnen zorgen
Heb geen huisdieren ???
- Geen vriendinnen hebben, of heel weinig, en dan niet echt veel contact hebben met elkaar
Heb wel vrienden, maar die zie ik dan meestal op school/werk of bij een uitje
- Er niet aan denken om iets te laten weten (kaartje voor verjaardag enz/belletje/smsje/mailtje), niet attent zijn dus
Over het algemeen zie ik mezelf wel als attent
- Niet verliefd kunnen worden (ook niet/nauwelijks opgewonden)
Niet snel
- Niet kunnen inleven in andermans emoties
Moeite mee
- Lachen in verkeerde situaties
Wel last van
- Niet trouw zijn
Absoluut geen last van, ben zo trouw als een hondje
- Geen spijt hebben van daden (niet eens bedenken dat je zoiets gewoon niet doet)
Weinig daden waar ik spijt van kan hebben
- Geen schaamte hebben
Teveel schaamte
- Te open tegen andere mensen zijn, of dat nou bekenden of vreemden zijn
Ben ik wel, maar ik vind eigenlijk wel dat eerlijk zijn niet zozeer een slecht ding is
- Kan glashard liegen
Als het nodig is...
- Weinig schuldgevoel hebben
Yup
- Trek me vaak terug (vroeger en nu ook wel) op mijn kamertje
Altijd, ben liever op mezelf als bij andere mensen
Al ben ik naar mijn weten niet asexueel, in de kenmerken van de hechtingsstoornis zie ik veel terug. Merk vooral veel dat ik mensen wegduw als ze te dicht bij komen :S. Majaap ben toch tot een realisatie gekomen dus :D
Als ik de kenmerken lees lijkt het er wel op dat ik een hechtingsstoornis heb.
Alleen toen ik mijn huisbeesten (kat en hond) had was dat er mischien wel maar toen ik ze weg moest doen, door allerlei omstandigheden, kon ik ze afleveren en als dan de deur achter me dicht ging, was het zorggevoel ook meteen weg.
Vreemd >:(
kiki
In het kader van de admins maken het forum schoon: dit topic is tot hier opgeschoond.
Even een upje. Bij mij is hechtingsstoornis vastgesteld. Evenals borderline. Dezelfde psychologe besprak met mij ook het thema aseksueel. Ze kon me niet zeggen dat er verbanden tussen zaten, wel dat aseksualiteit niet zo vaak in de praktijk voorkomt en me aanraadde om er op internet informatie over te zoeken. En tadaa, hier ben ik.