AVEN - Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk

Runis had een onderwerp geschreven over dat thema wat wel een interessant overzicht gaf. helaas is het ook weer verdwenen, daarom even een  herhaling van de aseksuele orientaties

1.hetero-aseksueel
2.homo-aseksueel
3.bi-aseksueel
4.Pan-aseksueel = aantrekking die verder gaat dan de geslachten man-vrouw, bv : aantrekking tot persoonlijkheid
5.Sapio-aseksueel =aantrekking tot de intelligentie van een andere persoon
6.Metro-aseksueel =een hetero-aseksuele man met 'vrouwelijke trekjes' zoals veel aandacht voor zijn uiterlijk en emotionele intelligentie. (gevonden via wikipedia) ;)
7.auto-aseksueel = je enkel aangetrokken voelen tot jezelf. (volgens mij is dit gelijk aan narcisme)


Mocht iemand nog een orientatie kunnen toevoegen, gewoon doen!  :D

Metro- (a)seksueel : http://nl.wikipedia.org/wiki/Metroseksueel

hetero-a  :wave:

Pan

hetero-a

Pedo-a I guess...

Citaat van: Sammy op januari 27, 2006, 08:42:54 PM
Pedo-a I guess...

Je valt op kleine kindjes maar je wilt er enkel mee praten?  :o

Zoiets..

Nu, eigenlijk wil ik niks met die gevoelens doen, ook niet praten, wat goed uitkomt aangezien m'n seksuele systemen sowieso fucked up zijn. Maar dat gevoel blijft nog ergens onderhuids zitten. Voor de rest snap ik ook niet geheel goed hoe het hiervanbinnen allemaal werkt.

(Had ik hier indertijd geen introductiepost over gedaan?)

Citaat van: Sammy op januari 28, 2006, 12:30:57 AM
Zoiets..

Nu, eigenlijk wil ik niks met die gevoelens doen, ook niet praten, wat goed uitkomt aangezien m'n seksuele systemen sowieso fucked up zijn. Maar dat gevoel blijft nog ergens onderhuids zitten. Voor de rest snap ik ook niet geheel goed hoe het hiervanbinnen allemaal werkt.

(Had ik hier indertijd geen introductiepost over gedaan?)

Maar wacht, je weet wat je aan het zeggen bent, namelijk dat je op kindjes valt?

Persoonlijk geen probleem mee, maar maatschappelijk...

Hoe manifesteert zich dat dan?

Sorry hoor, ik lees het net even terug, al die namen ook (en we zijn nog maar met zo weinig).

Maar, ik bedoel, is dat nu nog zo?

Da's niet zomaar met een 'ja' of 'nee' te beantwoorden. 't Overstijgt waarschijnlijk alles wat je tot nog toe over seksuele oriëntaties denkt te weten. En dat durf ik zeggen aangezien ik én deze shit studeer én ervaringsdeskundige ben en het zelf nog niet volledig snap.  ;D

Ik kan wel gissingen doen, over mezelf en hoe het zich manifesteert, maar ik weet niet of je interesse hierin zover reikt.

CiteerPersoonlijk geen probleem mee, maar maatschappelijk...

Yep... met verlichte geesten is 't hier en daar nog een beetje bespreekbaar. Maar maatschappelijk gezien ben ik een pispaal, een Jood in Duitsland jaren '30, ja. Helaas...  :-\

Integendeel, ik ben zeer geïnteresseerd hoe zich dat manifesteert.

Ik situeer mij ergens tuss pan en sapio  ;D

pan/auto/niet ;D

ff verklaren:
hoe close ik ben met mensen hangt af van hun persoonlijkheid
desalnietemin ben ik erg graag regelmatig alleen (een beetje dag voor mezelf vind ik altijd tof), en ik vind mijzelf natuurlijk ook tof ;D
de neiging om echt diepe/intieme relaties aan te gaan is bij mij vrij laag, naja, onderscheid met vriendschap? geen idee ;D

speciaal voor Sammy:
ik heb geen idee hoe jouw aantrekking zich manifesteerd, maar algemeen zijn kinderen ook vrij interessante gesprekspartners, meestal verfrissend eerlijk en verfrissend niet ernstig en af en toe ook verbazingwekkend volwassen (in tegenstelling tot sommige volwassenen die gewoon "volwassen mens" spelen ;D). Ik kan me best inbeelden dat je kinderen toffer vindt om mee te praten en te spelen. Persoonlijk trek ik me normaal gewoon helemaal niets aan van leeftijd, ik heb contact met mensen variërend van 6-89 ofzo :P, alleen of ze interessant zijn doet er toe voor mij.

Ok dan, hier komt ie.

Voor ik eraan begin hoor ik effe te vermelden dat ik vermoed dat er niet één bepaald mechanisme aan iedereen z'n pedofilie. Een zekere biologische aanleg is vereist: niet iedereen ontwikkelt pedofilie onder dezelfde omstandigheden. Of anders geformuleerd: men kent nog geen omstandigheden die 100% zeker tot pedofilie leiden. Ook in de andere richting is de biologie niet dekkend: het is zeer onwaarschijnlijk dat iemand onveranderlijk als pedo op de wereld wordt gezet. Hetgene wat wél erfelijk lijkt, is de flexibiliteit van seksuele oriëntatie.

Leerfactoren spelen ook een grotere rol dan ik eerst dacht, niet enkel bij pedofilie, ook bij heterofilie. Voorwaarde hiervoor is die aangeboren flexibiliteit: sommige mensen lijken zich als hetero te ontwikkelen, no matter what happens.

Mijn inziens de voornaamste factoren, zijn de psychodynamische. Met psychoanalytisch jargon mechanismes uitleggen, wekt nogal eens de indruk van 'psychobabble', dus ik stel voor hier mijn persoonlijk verhaal als illustratie neer te smijten.

Vanaf ongeveer m'n zevende levensjaar, heb ik mezelf langzaamaan een stoïcijnse levenshouding aangemeten. De redenen daarvoor ben ik momenteel bezig met terugwerkende kracht proberen te achterhalen. Eén reden daarvoor was zeker en vast de langdurige terminale ziekte van m'n vader zaliger. Tussen m'n 7de en m'n 15de was het voortdurende ziekenhuis in, ziekenhuis uit, gaat ie dood, blijft ie leven, etc... Een drietal keer ben ik serieus op z'n dood voorbereid geweest, steeds om te vernemen dat hij zich erdoor had gevochten (allé, uitgezonderd één keer). Ik veronderstel dat in 't gezinnetje grotendeels draaide om de verzorging van m'n vader. M'n moeder zette zich daar 100% voor in, harder dan ik ooit mogelijk achtte. Gedurende die acht jaar, is ze altijd aan zijn zijde gebleven, zonder ooit enige twijfel.

In de boekjes vertonen de kinderen van zo'n ontregeld gezin meestal probleemgedrag. Ik niet. Ik ben verstandelijk altijd voor op m'n leeftijd geweest, en zo kon ik blijkbaar al op zeer jonge leeftijd aanvaarden dat het nu m'n vader was die aandacht nodig had. Daarna pas zou mijn tijd komen. Maar die kwam maar niet... Omdat die situatie zo'n acht jaar in stand bleef, kon die stille aanvaarding zich zeer langzaam en geniepig ontwikkelen tot een zekere wens dat ie zou sterven. Hij was immers wat er in de weg stond tussen mij en m'n moeder, onze band stond op 'hold'. Ik wou ook geen liefde of aandacht van haar, het was me ingebakken dat het nu m'n vader was die de liefde nodig had.

Uiteindelijk stierf hij. Dat was volgens mij een belangrijke trigger. Het was een moment van enorme voldoening, haat en liefde. Ouderlijke banden kan je niet verbreken, op een of andere manier blijven ze voortleven. Een nog belangrijkere trigger volgde er vlak na. M'n moeder, totaal op van 8 jaar steunpilaar te wezen van een persoon waar ze veel van hield en die veel lijden moest doorstaan, was kapot. Beiden herinneren we ons nauwlijks iets van de eerste weken na de dood van m'n vader. Maar één herinnering, een vreemde herinnering, alsof het ware een droom, staat me nog bij. Een herinnering in de vorm van een blik, een aanraking... Moeder zocht in mij een plaatsvervanger van vader. Een ongelukkig psychologisch fenomeentje, wat bovendien maar tijdig was, maar wat me - vermoed ik - erg diep heeft geraakt. Acht jaar wachtte ik geduldig, ik was een modelkind: lief, slim en geduldig. Maar het enige wat moeder wou was die lul van een vader. Ik vermoed dat dat het moment was dat ik een diepe haat voor haar heb gekweekt.

Ik heb al meermaals hier verteld dat ouderbanden belangrijk zijn voor de ontwikkeling van geaardheid. Moeder en vader zijn dé symbolen van mannelijkheid en vrouwelijkheid die een kind vanaf dag één krijgt ingeprent. Nu, als volwassenen, denken we onbewust bij het zien van een nieuw mens terug aan de bijbehorende ouder. Mijn diepe moeder- en vaderhaat blokkeert mijn mogelijkheid om liefde te voelen  voor eenderwelk geslacht. Helaas is de natuur zo wreed dat een mens niet niet kan liefhebben. Liefde zoekt zich onvermijdelijk een weg naar buiten. Blokkeer je uitgangen, dan zoekt ie wel anderen...

Waarom mijn pedofilie juist die vorm aanneemt die ie nu heeft (d.i. liefde voor jongens van 8 à 15 jaar), is me nog een raadsel. De weinige literatuur die ik erover heb geraadpleegd tot nog toe, heeft het over een symbolisme van iets van vroeger. Mijn beste gok is dat het beeld van liefde willen als jongen is geïnternaliseerd, en dat door projectiemechanismen dit is omgekeerd tot het liefde willen geven aan andere jongens. <Edit, domme argumentatie verwijderd  ;D>

Da's het zo'n beetje in't kort.  ;D
Ik ben nog niet zeker wat ik verder met die gevoelens ga doen. Ik voel me tamelijk geblokkeerd wat dat betreft. Ik ben terughoudend om gevoelsgenoten te ontmoeten, simpelweg omdat ik me daar ook niet thuisvoel omdat ik 'aseksueler' ben dan hen', en met negatieve ervaringen met enkelen van hun. M'n moeder heeft ook weet van m'n gevoelens (ooit eens in een zweem van euforie na gevoelsgenoten te hebben ontdekt alles verteld..), is vervolgens in therapie gegaan, maar verstijft nog altijd bij de gedachte dat haar zoon tegen een jongen praat, en hoopt stiekem dat ik ooit nog 'homo wordt'... *zucht*
Momenteel probeer ik iets aan die moederhaat te doen. 't Is eigenlijk nog maar pas dat die haat zo expliciet in m'n bewustzijn is gekomen, daarvoor manifesteerde het zich gewoon als het droogjes vaststellen dat blijkbaar iedereen meer van z'n moeder houdt dan ik. Waarschijnlijk is het onomkeerbaar, maar ik wil niet door het leven gaan met de gedachte dat ik er niks aan heb proberen te doen.

Maar goed, ik begin te ratelen, dit is meer dan je vroeg.

Wat een verhaal, ik vind het moedig dat je er hier zo open over praat.

@ Ereinion:

Dankjewel. Maar da's eerder een bijeffect van emotionele koudheid eigenlijk. Eens ervaren en met ratio omkleed, kan ik over de meest persoonlijke dingen spreken alsof het wiskunde is. Heeft niks met moed te maken. Dus dankjewel, maar 't is onterechte lof.

@ Chibifirli:

Hmm... 't ligt ingewikkelder dan gewoon kinderen leuker vinden om mee te praten. Pas op, veel pedo's zouden beamen wat je zegt, maar persoonlijk kan ik eigenlijk niet met kinderen omgaan.  ;D Enfin, ik overdrijf. Ik heb wel eens een tijdlang vrijwilligerswerk gedaan waar ik veel contact had met kinderen, en ja, kinderen zijn gewoon tof. Maar ik denk dat dat minder verbonden was met m'n pedo-zijde dan ik in den beginne aannam. Eerder een soort self-forfilling prophecy effect. Maar goed... ik denk dat m'n tekstje op vorige pagina het duidelijker maakt waar ik het precies over heb. :)

Hee Sammy! Ik vind het ook heel dapper dat je t zo verteld, aan de andere kant: Ik weet precies wat je bedoeld met t feit dat je t kunt vertellen of het wiskunde is. Ik ben daar zelf ook nogal goed in, bijvoorbeeld over alle dingen die overigens niet leuk waren, maar die ik wel mee heb mogen maken. Ondanks dat t vertellen jou niks tot weinig doet, ik vind het toch knap. :wave:

Overigens nog een kleine toelichting,:Ik vind het wél moeilijk om die dingen tegen bijv familie of zo te vertellen. Terwijl ik het, heel vreemd, geen enkel probleem vind om mijn complete levensverhaal tegen, bijvoorbeeld, een wildvreemde in de trein te vertellen... :-\

Ok, dankjewel Knodje. ;)

Tegen familie is het idd 100x moeilijker. Ik kan hier tot in genante details zelfanalyses à volonté posten, maar om er ook maar iets van tegen m'n moeder te vertellen... brrr... of zelfs gewoon simpel " 'k hou van u" zeggen, dat gaat mij veel te ver.  ;D

Maar ehh... heb je effectief ooit je levensverhaal tegen een onbekende in de trein verteld?  8)

Nog een toevoeging aan de tekst over manifestatie van pedofiele gevoelens:

Een visie die me persoonlijk erg aansprak, is de humanistische benadering van Carl Rogers. Hoewel ie weinig praktische toepassingen heeft, slaat ie volgens mij wel de nagel op de kop wat betreft verklaring van psychische stoornissen in 't algemeen.

Rogers stelt dat een psychische stoornis het gevolg is van geblokkeerde zelfverwezelijking/zelfactualisatie/zelfontplooiing. Zelfverwezelijking, een natuurlijke neiging van de mens, blokkeert als er een te grote kloof ontstaat tussen 'zelfbeeld' en 'zelfideaal'. Met zelfbeeld bedoelt ie het beeld dat we van onszelf hebben en dat ons van onze omgeving scheidt (ons 'zijn', zeg maar). Het zelfideaal is datgene waar we ons zelfbeeld naartoe doen evolueren door zelfverwezelijking, (ons 'worden', zeg maar). Als het zelfbeeld en zelfideaal samenvallen, spreekt Rogers van een 'fully-functioning person'.

Dus: als we te hoog gegrepen idealen hebben, kan ons zelfbeeld niet meer bijbenen en groeit de kloof. Op den duur 'worden' we niet meer wie we 'zijn'. We gaan signalen van ons lichaam, onze 'werkelijke gevoelens' negeren om toch die idealen te bereiken. Rogers spreekt dan van een desintegrerend zelfbeeld. Als je dan beseft dat je de spreekwoordelijke pedalen van je fiets, je lichaam dus, aan het verliezen bent, leidt dat tot een kettingreactie aangezien je dan je zelfideaal nog hoger wilt gaan leggen (men wilt immers doorgaans geen psychische afwijking hebben  ;D). De communicatie met jezelf wordt verbroken, en uiteindelijk leidt dat tot verbreking van communicatie met anderen. Want die anderen dragen namelijk dezelfde kenmerken die je van jezelf haat/onderdrukt/negeert. Het verlies van sociale controle draagt ook weer bij tot een verergering. Uiteindelijk verlies je alle macht over jezelf, en staat de weg open voor allerlei exotische en minder exotische psychische fenomeentjes.

Rogers oplossing luidt: onvoorwaardelijke positieve aanvaarding. Aanvaard je jezelf zoals je werkelijk _bent_, dan is er nog hoop.  ;D  Uiteraard moet je dan ook eerst naar jezelf leren luisteren, weer terug op zoek gaan naar die verdrukte emoties en zo.

Een voorbeeldje: de schizofrenogene moeder (prachtig woord ;D), oftwel de moeder die tegenstrijdige signalen uitzendt. Typisch is dat ze haar zoon verwijt dat hij z'n liefde niet laat zien, maar ze verstijft als die zoon haar vervolgens omhelst. Voor die zoon bestaat er dus geen manier om  aan moederliefde te geraken, z'n zelfideaal (hij die liefde krijgt) is onbereikbaar. De zelfactualisatie van de zoon blokkeert, en in bepaalde extreme gevallen bouwt dit mee aan schizofrenie bij die zoon. Zijn zelfbeeld desintegreert, wordt niet meer geupdate zeg maar, en hij voelt hoe de grens tussen zichzelf en de omgeving vervaagt. Schizofrenie is een extreem voorbeeld, ietsje vaker voorkomend is het gevoel dat je hele leven een film is (depersonalisatie). Verder ben ikzelf natuurlijk een zeer goed voorbeeld.  ;D

-------------

Verder kan je het nog uit de evolutiebiologische hoek bekijken. Maar daar komen ze niet verder dan te beweren dat mensen homofiel of parafiel worden omdat ze geen partner van hetzelfde geslacht kunnen vastkrijgen.   ::)

('k dacht, 'k zeg het effe ;) )

Citaat van: Sammy op januari 28, 2006, 01:08:31 PM
Ok, dankjewel Knodje. ;)

Tegen familie is het idd 100x moeilijker. Ik kan hier tot in genante details zelfanalyses à volonté posten, maar om er ook maar iets van tegen m'n moeder te vertellen... brrr... of zelfs gewoon simpel " 'k hou van u" zeggen, dat gaat mij veel te ver.  ;D

Maar ehh... heb je effectief ooit je levensverhaal tegen een onbekende in de trein verteld?  8)

Eh......ja ;D

Citaat van: Sammy op januari 28, 2006, 02:30:08 PM

Rogers oplossing luidt: onvoorwaardelijke positieve aanvaarding. Aanvaard je jezelf zoals je werkelijk _bent_, dan is er nog hoop.

Citeer

Ah, de sleutel tot geluk...

Ik vond je verhaal interessant om te lezen, Sammy. Er zijn weinigen die zo diep in zichzelf graven om achter hun beweegredenen te komen. Ik denk dat daar je werkelijke moed ligt: je durft je met jezelf te confronteren. Alsnog welverdiende lof voor je :).

O, en ik ben trouwens hetero-aseksueel  :D.

CiteerIk vond je verhaal interessant om te lezen, Sammy. Er zijn weinigen die zo diep in zichzelf graven om achter hun beweegredenen te komen. Ik denk dat daar je werkelijke moed ligt: je durft je met jezelf te confronteren. Alsnog welverdiende lof voor je

Jij snapt het.  ;)
Dankjewel.

Citaat van: Sammy op januari 28, 2006, 08:45:47 PM

Dankjewel.

Citeer

:)

Mmm ik denk dat ik een pan/sapio combinatie ben...
Dat klinkt eigenlijk wel een beetje als een slecht automerk  ;)

Nog een Pan-a-seksueel erbij!

Heb al lang gemerkt dat ik aangetrokken voelt tot iemand's persoonlijkheid en niet tot z'n uiterlijk, geslacht etc. Ik zie mensen als een onbekende "wereld" die ontdekt kunnen worden. Dus sta ik open voor alle mogelijkheden.
Maar ik heb wel het gevoel dat ik steeds meer een beetje richting auto-a-seksueel ga, lol. Het heeft te maken met mijn eigen trotsheid op mijzelf over wie ik ben en hoe ik tot nu toe het leven heb aangepakt.

Citaat van: «-o-Lantos-o-» op februari 26, 2006, 04:44:58 PM
Het heeft te maken met mijn eigen trotsheid op mijzelf over wie ik ben en hoe ik tot nu toe het leven heb aangepakt.

Zolang je er anderen geen kwaad mee doet is dit een goed iets. En iets wat ik nu herken, maar heel lang niet gevoeld heb.

Pan/Hetero-aseksueel. Ik voel me aangetrokken tot persoonlijkheden en niet door uiterlijk, maar alleen intiem bij vrouwen. Met andere woorden: bekrompen pan ;D

homo-a

Ik ben hetero-aseksueel. :)

Ik heb geen flauw idee. Ik weet niet eens helemaal zeker of ik aseksueel ben... Ik dacht altijd 'gewoon' hetero te zijn, aangezien ik wel vaak iets had van 'goh, die jongen is best leuk', totdat ik met fanfiction (meer specifiek: slash) in aanraking kwam en na begon te denken over andere mogelijkheden. En een paar weken geleden ontmoette ik een meisje die ik echt heel gaaf vond (maar ik geloof niet dat ik me ook fysiek tot haar aangetrokken voelde). Dus ik neem aan dat bi-aseksueel het dichtst in de buurt komt.  ???

Allereerst ff: wat een ingewikkeld onderwerp vind ik dit toch  :o

Heb net de poll ingevuld zonder de daaronder geschreven uitleg en dus een oepsie gemaakt. Ik wist eerlijk gezegd niet eens dat er een woord was voor mensen die vallen op persoonlijkheid enzo...en heb weer wat geleerd. Dus ik schaar mijzelf bij de PANnA's (steelpan denk ik persoonlijk haha) ...definintely!

Voor Sammy:
Bedankt trouwens dat je er zo open over praat, want naast dat ik hoop dat het voor jezelf toch nuttig is, kan ik je in ieder geval vertellen dat ik het "goed" vind om te horen (ik zei niet "leuk"... maar wel "goed"). Ik ben zelf de "aantrekkelijke partij" geweest waar het pedofilie betreft (vader was nogal into kleine meisjes). Dat heeft me toch wel heel erg beschadigd. Ik ben dus ook errug bekend met de fijne lijn tussen liefde en haat en het helpt me zo eens te lezen wat je erover verteld.
Zonder al te psychoanalytisch bezig te willen zijn.... zou het ook kunnen dat je in feite als je het over je pedo-a zijn hebt zo kunnen zijn dat je eigenlijk meer praat over de aantrekking tot jezelf in de leeftijd van 8 - 15 jaar? Dat je onbewust probeert "goed te maken" wat je zelf hebt gemist in die jaren?

SarahAnne  ;D

 :D transgender en bi-asexueel (Tja, waar pas je dan ?) :-\

Hier!

Citaat van: Ereinion op juli 13, 2006, 05:47:00 PM
Hier!

idd ;) De mensen op dit forum staan echt wel open voor de orientaties en overtuigingen van anderen, we zijn nogal open minded.

/opschepperij

:D

yep, we laten mensen graag in hun waarde

Citaat van: myra op juli 13, 2006, 07:18:00 PM

Citaat van: Ereinion op juli 13, 2006, 05:47:00 PM
Hier!

idd ;) De mensen op dit forum staan echt wel open voor de orientaties en overtuigingen van anderen, we zijn nogal open minded.

/opschepperij

:D

Ja daar ben ik volledig met je eens!

Persoonlijk vind ik mensen die apart zijn super! "normale" mensen vind ik saai. Ze lijken allemaal op elkaar, er valt weinig nieuws bij hun te beleven.
Aparte mensen bieden meer uitdaging en helpt je het leven op een andere manier te analyseren. Maar ja, das mijn mening.

Ooh trouwens: Om het duidelijk te maken, ik heb ook niets tegen "normale" mensen hoor!  ;D Tis alleen dat ik een voorkeur heb voor aparte mensen  ;D

ik kom er de laatste tijd steeds vaker achter dat ook normale/gewone mensen SUPER kunnen zijn, hun achtergronden, denkwijze, mening en manier van doen heeft vaak een reden die ook heel interessant is. VOlgens mij is het zo dat als je iemand leert kennen, dat die persoon dan vanzelf anders of speciaal wordt

Citaat van: «-o-Lantos-o-» op juli 19, 2006, 12:03:51 AM
Ooh trouwens: Om het duidelijk te maken, ik heb ook niets tegen "normale" mensen hoor! ;D Tis alleen dat ik een voorkeur heb voor aparte mensen ;D

Volgens mij bestaan er niet echt normale mensen, ieder mens is uniek en heeft wel zijn of haar vreemde kanten. Maar bij de een is dat duidelijker zichtbaar of merkbaar dan bij de ander.

Citaat van: littlefanny op juli 19, 2006, 04:07:35 PM
ik kom er de laatste tijd steeds vaker achter dat ook normale/gewone mensen SUPER kunnen zijn, hun achtergronden, denkwijze, mening en manier van doen heeft vaak een reden die ook heel interessant is. VOlgens mij is het zo dat als je iemand leert kennen, dat die persoon dan vanzelf anders of speciaal wordt

Totdat je iemand leert kennen kun je ook geen goed oordeel over die persoon vellen. Eigenlijk is het denk ik zo dat alle mensen wel iets interessants hebben, maar om dat te ontdekken moet je de moeite nemen om iedereen echt te leren kennen en da's best moeilijk aangezien er een paar miljard mensen op de wereld rondlopen.

ik ben een beetje een combinatie van hetero en pan a sexueel. jah de wereld loopt vol individuele gekken maar mij overtreffen lukt ze denk ik niet. en je hebt gelijk iedereen is uniek en heeft zijn eigen aparte/speciale dingen. en ik vind het super om dan beetje psycholoogje te gaan spelen en om dat te ontdekken. dat is net zoals als dat ik kan genieten van mensen kijken. gewoon puur naar het gedrag van iemand of wat iemand doet. heerlijk

Dat laatste deel je met heel veel mensen, kijk maar eens hoe veel terrasjes opgesteld staan.  :D

ik kijk altijd naar andere mensen terwijl ik met iemand praat, dat is eignelijk heel onbeleefd en ik moet daar echt iets aan veranderne, maar het is zo verleidelijk. ik ben verslaafd :(

 :) Kijken naar andere mensen is ook heel leuk.. ik doe het op terrasjes graag.. is het een verslaving ? of slecht ? zo voelt het voor mij niet.. :D

Veel mensen willen ook graag bekeken worden.

Maar dat zijn dan vaak helaas de mensen die het minst interessant zijn. Ten minste wel als ze er alles aan doen om maar aandacht te krijgen...

 >:(  Vooral dat laatste ja.. Gatver !  :(

das altijd best beroerd jah, maar toch kijkt iedereen altijd naar hun. en het is geen verslaving het is niet slecht, het is gewoon interresant

Pan/sapio

Ik hou van het innerliijk persoon, hoofd en hart--dan find ik ze mooi.  Andere mensen find ik mooi, maar als ze zijn niet hartelijk ofintelligent het bezorgt niets.  Ik zeg vaak dat ik heb "intellectual infatuations" ("verstandelijk verdwaasdheiden"? ???).  Ik heb het term sapio-a/seksualiteit nooit gehoord, maar het klinkt goed.  Ik zal het misschien naar Engelstalige AVEN meenemen.  ;)

Ik had die termen ook niet eerder gehoord, maar de omschrijving ervan paste precies bij de manier waarop ik mezelf altijd omschreef, mmm eigenlijk net als met aseksualiteit  ;)

Ik heb de poll hier al lang ingevuld maar heb het eigenlijk nooit gezegd. Ik ben hetero. Ik heb heel vaak gedacht dat ik misschien toch ook op meisjes viel en nu heb ik daar soms nog mijn twijfels bij maar ik denk het toch niet...

Het kan zomaar gebeuren.. ;D

Ik voel me aangetrokken tot niks ,en ook niet tot mezelf

kan er nog een keuze bijgevoegd worden?

oh ok ik zie dat ik ook op anders kan stemmen.

bij deze : anders namelijk....voel me tot niks of niemand aangetrokken

Hoi Ann,
Hoe voelt dat ? Of is dat een rare vraag ?
Groet, Peter

hoe dat voelt??

euhhh zoals ik me altijd al gevoeld heb,dat kan ik niet uitleggen lol...
hoe kan je izoiets eig uitleggen?

Ik voel mezelf zeker niet snel tot mensen aangetrokken dus misschien is mijn ervaring hiermee een manier om jouw gevoel te omschrijven: eigenlijk verkeer je in een permanente staat van niet-verliefdheid en hebt ook niet echt een beeld bij wat iemand dan voelt die wel verliefd is. Andere mensen kunnen leuk zijn om mee om te gaan of niet, maar dat is dan volledig gebaseerd op hoe ze zijn als mens en niet op het wel of niet bestaan van een aantrekkingskracht. Klopt dit een beetje Ann?

mjpa, sommige mensen zijn leuk om mee om te gaan,omdat ze je begrijpen of omdat ze vriendelijk zijn ofzo..en andere niet,bvb mensen die gemeen tegen me zouden doen ofzo.
Ik kan met iedereen vrienden izijn die vriendelijk is en een vriend van mij wil zijn.
Als mensen geen vriend van me willen zijn of grof doen dan zal ik me bij hun natuurlijk ook niet prettig voelen.
Het is natuurlijk heel leuk om bij mensen te zijn die je begrijpen enzo

Ik vroeg het vooral vanwege de sterke formulering in je bijdrage: voel me tot niks of niemand aangetrokken. Ik vind het een hele krachtige formulering, en vroeg me daarom af waarom je het zo krachtig formuleert.. dat is eigenlijk wat ik bedoel.. sorry dat ik niet duidelijker was.. ik wil het ook niemand moeilijk maken.. :-\..

Groet, Peter

Citaat van: peter1963 op september 22, 2006, 11:12:36 PM
Ik vroeg het vooral vanwege de sterke formulering in je bijdrage: voel me tot niks of niemand aangetrokken. Ik vind het een hele krachtige formulering, en vroeg me daarom af waarom je het zo krachtig formuleert.. dat is eigenlijk wat ik bedoel.. sorry dat ik niet duidelijker was.. ik wil het ook niemand moeilijk maken.. :-\..

Groet, Peter

oh op die manier :P

geen idee, ik had niet door dat dat krachtig was haha ik zei maar wat er i nmjin hoofd opkwam,dat doe ik altijd.ik schrif spontaan de dingen op zoals ik ze denk.
maar tis  gewoon zo dat ik me nooit echt aangetrokken voel tot iemand,sommige mensnen zijn mooier dan anderen ja,maar dar ga ik niet op af hoor,uiterlijk zegt niks.
Mensen die heel lief zijn en vriendelijk en snel lachen,die "trekken me wel aan" als dat bedoeld word. omdat ze hun levensvreugde kunnen overzetten, allesinds zo voel ik dat aan.
maar dat wil niet zeggen dat ik er prsee vrienden mee wil zijn, de vrienden die ik nu heb zijn bijna allemaal heel anders dan ik.Ik kijk gewoon wat er op mijn pad komt.

Citaat van: Jovi_Hobbes op september 22, 2006, 06:54:06 PM
Andere mensen kunnen leuk zijn om mee om te gaan of niet, maar dat is dan volledig gebaseerd op hoe ze zijn als mens en niet op het wel of niet bestaan van een aantrekkingskracht. Klopt dit een beetje Ann?

Maar zijn jullie dan niet pan- of sapio-aseksueel?
Ik begin zelf opeens te twijfelen of ik inderdaad hetero-aseksueel ben. Voor zover ik me al mijn (weinige) liefdes kan herinneren, was ik nooit op "de man" verliefd maar op zijn manier van doen en laten. Bij Sjef was het ook zo.
Ah ja, het zijn maar definities, toch?

maar   dat pan en sapio heeft met relaties te maken? of niet?

Je hoeft toch geen relatie te hebben om zich tot iemand aangetrokken te voelen?

nee helemaal niet,haha
maar dat vroeg ik me dus even af :)

ik denk dat elke mens liever bij ieman dis die hem/haar waardeert

Dat pan- of sapio- zou dan eerder op Jovi van toepassing kunnen zijn maar dat moet ze even zelf zeggen (misschien is zel één van de drie pan-aseksuelen?)

Citaat van: Stev op september 23, 2006, 10:34:24 AM
Voor zover ik me al mijn (weinige) liefdes kan herinneren, was ik nooit op "de man" verliefd maar op zijn manier van doen en laten.

Maar ben je dan wel eens verliefd geweest op vrouwen, of altijd alleen op mannen? Want ik val op een bepaalde combinatie van karaktertrekken (die overigens bij iedere man anders kunnen zijn, alnaargelang ze samen naar voren komen), wat zich natuurlijk uit in doen en laten. En je kunt natuurlijk niet echt spreken van een mannelijke of vrouwelijke karaktertrek, dat is voornamelijk maatschappelijk bepaald, maar toch val ik nooit op vrouwen. Kennelijk zit er bij mannen iets mannelijks in hun karakter wat mij aantrekt, en bij vrouwen iets anders wat "afstoot".
Klinkt dat ook maar in de verste verte logisch?

Nee, op dat gebied heb ik niets met vrouwen. Ook specifiek "vrouwelijke" aangelegenheden vermijd ik. Het beste voel ik me in een gecombineerd gezelschap.

Citaat van: Stev op september 23, 2006, 03:28:43 PM
Nee, op dat gebied heb ik niets met vrouwen.

Dan ben je toch hetero-a?

Bedoel je dat als ik een pan- of sapio- was dat ik me tot beide geslachten aangetrokken had moeten voelen? Dan heb ik de verdeling niet goed begrepen. Dus in ben gewoon een hetero-a. Pffffffffff, gelukkig.  :wave:

Citaat van: Stev op september 23, 2006, 10:51:05 AM
Dat pan- of sapio- zou dan eerder op Jovi van toepassing kunnen zijn maar dat moet ze even zelf zeggen (misschien is zel één van de drie pan-aseksuelen?)

Pan/sapio is inderdaad op mij van toepassing. Maar ik geloof niet dat een pan of sapio per definitie tot beide geslachten aangetrokken hoeft te voelen. HEt gaat er puur om dat je je alleen aangetrokken voelt tot iemand op basis van diens karakter/intelligentie. Ik ben zelf nog nooit verliefd geweest op een vrouw maar zie niet waarom dat theoretisch niet zou kunnen. In een partner zoek ik iemand waarmee ik goed overeenkom, waarmee ik interesses deel en goeie gesprekken kan houden. Iemand die vriendelijk en rustig van aard is etc. Als die persoon toevallig een vrouw blijkt te zijn, dan is dat zo. Ik zoek echt letterlijk een soulmate, iemand waarmee ik echt mijn leven kan delen. Dat zijn voor mij zelfs belangrijkere voorwaarden dan verliefdheid.
Ik kijk eigenlijk wel een beetje op van wat ik nu schrijf, maar geloof wel dat het echt zo is...

Ik denk ook dat pan en sapio samen kan gaan met hetero, homo of bi.

Ja, dat denk ik ook.


:o Oh, nee, nog meer keuzes!!!
Ik blijf gewoon bij pan.

Ik denk dat ik ook pan/ sapio ben.. want ik reageer sterk op karakter en intelligentie, weet ik..
Als een persoon bij voorbeeld niet qua karakter, wilskracht of intelligentie tegen mij opgewassen is, zal ik me ook nooit tot zoiemand aangetrokken voelen.. Ook niet emotioneel..

de metro voor mij.

ben graag lekker bezig met me uiterlijk wat zich in heel veel dingen uit (tot aan verwijfde acties aan toe soms ja), ik zie er gewoon graag goed uit ;D
En emotioneel, ja ik bind me vrij makkelijk met vrouwen wat dat betreft.

Ik ben hetero/ sapio. Ik kan niet verliefd worden op iemand die duidelijk minder intelligent is dan ik of juist veel intelligenter. Dan geeft vaak vele misverstanden. Daarbij is het vaak ook lastig communiceren. Bij een minder intelligent persoon moet je alles toch anders uitleggen en bij een veel intelligenter persoon kun je vaak om opheldering vragen. Ikzelf zit ook op het HBO, maar toen ik op het MBO zat voelde ik me niet tot de jongens daar aangetrokken. Op het HBO ook niet, maar ik kan wel beter met ze praten. En elke jongen die ik ooit leuk heb gevonden had toch wel HBO niveau. Het klinkt heel fout als ik het zo zeg, maar het is bij mij wel zo.
Natuurlijk met die persoon ook wel een goed karakter hebben. Dat spreekt voor zich. Maar dat is wel logisch. Het is niet zo dat ik op elke jongen met een evengroot IQ als ik val  ;D

Citaat van: Pinky op oktober 17, 2006, 11:46:10 AM
Het klinkt heel fout als ik het zo zeg, maar het is bij mij wel zo.

Ik snap wel wat je bedoelt hoor. De een valt nou eenmaal op iemand waarmee hij of zij super leuk kan stappen en de ander zoekt iemand waarmee hij of zij goeie gesprekken kan hebben. Voor dat laatste is het natuurlijk wel belangrijk om beide op een gelijk intelligentieniveau (en trouwens ook interesseniveau) te zitten omdat de gesprekken anders niet werken. Als de een over quantum fysica wil praten en de ander over was ophangen, dan heb je een probleem  :D

Citaat van: Jovi_Hobbes op oktober 17, 2006, 04:54:38 PM
Als de een over quantum fysica wil praten en de ander over was ophangen, dan heb je een probleem  :D

Welnee. Juist hier kun je zeer interessante discussies houden over de toepassing van quantumfysica in de macrowereld ;D.

Maar even serieus: iedereen zoekt toch wel iemand van ongeveer zijn/haar intelligentieniveau? Dat hoeft natuurlijk helemaal niet te betekenen dat je allebei een opleiding van hetzelfde niveau hebt gevolgd, dat hoeft niets uit te maken. Maar anders kun je niet echt comfortabel met elkaar leven, lijkt me.

Dat denk ik ook, ja.. :)

Dus eigenlijk is iedereen stiekum sapio(a)seksueel?

Ik denk ook wel dat je partner ongeveer hetzelfde intelligentieniveau moet hebben. Ik heb vrienden met een lager niveau (dit klinkt zo denigrerend! :-\) en ik kan daar heel goed mee praten maar ik kan daar nooit een "diep" gesprek mee voeren. Zij kunnen veel gemakkelijker met hun problemen bij mij terecht dan omgekeerd omdat ik niet genoeg voldoening ondervind van het gesprek.

Citaat van: Pinky op oktober 18, 2006, 04:11:41 PM
Dus eigenlijk is iedereen stiekum sapio(a)seksueel?

Nou...je hebt natuurlijk de mensen die alleen voor zeer aantrekkelijke veel jongere partners gaan of mensen die alleen op geld uit zijn...

Zoals een zeer rijke buurman van de Refter, die rijk is geworden met wurgcontracten in de horeca..Hij is rond de 60, en homo. Zijn partner is een jonge Adonis met een erg mooi lijf, maar erg weinig hersens..
Eigenlijk de klassieke situatie: de rijke oudere man zorgt voor het geld en de status, en het bloedmooie jonge stuk dat zijn partner is, zorgt voor zijn gerief en deelt in het geld en de status. Waarbij het de status van de oudere man weer verhoogt dat hij zo'n mooi jong ding ( m/v !) als partner heeft.

Het is heel grappig om te zien, vooral als je zelf helemaal niet zo in elkaar zit..

Het schijnt zo te zijn dat vrouwen over het algemeen een man zoeken met status (en geld) zodat ze weten dat hun nageslacht veilig is bij hen en mannen zoeken juist knappe vrouwen omdat die kenmerken die over het algemeen als knap worden gezien (bepaalde schedelstructuren, heupbouw etc.)  onder andere tekenen zijn van goede gesteldheid, wat natuurlijk weer betekend dat er een grotere kans is op gezond nageslacht.
Als je het zo bekijkt is het dus eigenlijk erg onnatuurlijk om iemand te zoeken die bij je past qua interesses of intelligentie...

hmmm, uitzonderlijk! Ja wat ook leuk is. Van die oude rijke mannetjes met van die blonde niet bijster slimme vrouwtjes die dan al hun geld erven. Wat wel weer slim is van die meiden, maar toch raar. Dat zie je vaak zat! Trouwens ik val ook op mannen die ongeveer 10 jaar ouder zijn dan ik. Maar ik denk dat dat ook met hun EQ te maken heeft. Is daar ook al onderzoek naar gedaan?  ;D

Ik weet het niet.. maar van sommige mannen is het EQ wel heel laag, of zo laag dat het niet te meten is.. ;D

Haha, nou als je IQ lager is dan 70 dan ben je toch geen mens meer? Dan heb je het nieveau van een dier. Dus als dat bij het EQ ook zo is. Dan kopt het wel. Dat zijn van die mensen dat als ze iets willen ze het nemen. Die overal een wedsrijdje wie is het sterkst van maken. H,mm... is wel wat voor te zeggen ja!  :schater:

Hoi Pinky,
Even een kritische reactie.. sorry.. maar met een IQ van onder de 70 zijn mensen (ernstig) verstandelijk gehandicapt.. Je uitspraak raakte mij een beetje.. ;)

Echt waar? Oh sorry, dat wist ik niet!  :-[ Ik dacht dat het net zoiets was als met de chromosomen of het DNA gebeuren. Als je daar 1 te weinig van hebt dan ben je toch ook een aardappel (of zoiets). In de zin van dat dat dus onmogelijk is. Ik dacht dat dat met het IQ ook was. Dat het laagste gemeten IQ bij een mens 70 is. En dat die van dieren dus altijd onder de 70 ligt.
Sorry Peter, was dus echt niet zo bedoelt. Ik moet mijn mond ook houden als ik er geen verstand van heb  :-X  :-[

Waarschijnlijk is het ook moeilijk te meten, omdat men dan op babynivo functioneert.

Dat is wel waar, ja.

Citaat van: SarahAnne op mei 14, 2006, 10:41:35 AM
Voor Sammy:
Bedankt trouwens dat je er zo open over praat, want naast dat ik hoop dat het voor jezelf toch nuttig is, kan ik je in ieder geval vertellen dat ik het "goed" vind om te horen (ik zei niet "leuk"... maar wel "goed"). Ik ben zelf de "aantrekkelijke partij" geweest waar het pedofilie betreft (vader was nogal into kleine meisjes). Dat heeft me toch wel heel erg beschadigd. Ik ben dus ook errug bekend met de fijne lijn tussen liefde en haat en het helpt me zo eens te lezen wat je erover verteld.
Zonder al te psychoanalytisch bezig te willen zijn.... zou het ook kunnen dat je in feite als je het over je pedo-a zijn hebt zo kunnen zijn dat je eigenlijk meer praat over de aantrekking tot jezelf in de leeftijd van 8 - 15 jaar? Dat je onbewust probeert "goed te maken" wat je zelf hebt gemist in die jaren?

(** Hier volgt een nominatie voor Traagste Respons in de Geschiedenis van Nederlandstalig AVEN **  ;D)

@SarahAnne:

Het doet me plezier te horen dat je wat aan m'n openheid hebt gehad. Ook minder leuke onderwerpen horen soms besproken te worden, ik wou dat meer mensen dat zouden inzien. Zeker met jouw achtergrond vind ik het knap dat je erover kan praten.

Om je vraag te beantwoorden, dat zou inderdaad kunnen. Mijn waarneming is dat er bij de meeste pedofielen wel een zekere mate van emotionele beschadiging is geweest in de kindertijd, en dat ze eerder vallen op kinderen die lijken op hoe zij zelf indertijd waren (althans voor mannen die op jongens en vrouwen die op meisjes vallen). Maar je kan ook opmerken dat iedereen beter opschiet met iemand die op zichzelf lijkt, en dat mensen over het algemeen zielsverwanten opzoeken. 't Is universeel en heel normaal, en er is eigenlijk geen reden om het bij pedofilie plots 'geprojecteerd narcisme' of iets dergelijks te gaan noemen.

Al bij al is het wel een mooie gedachte, en kan ik er wel af en toe emotionele aansluiting bij vinden, dat het gevoel van eigen hulpeloosheid nauw verweven is met een sterk verlangen zo'n jongen te beschermen, maar het blijft gokwerk. Je ziet wel vaker dat negatieve vroegere ervaringen leiden tot compensatiegedrag. Het kan dat dat in pedofiele gevoelens ligt vervat, maar 't kan er net zo goed los van staan.

Tegenvraagje, (als je hier überhaupt nog leest  ;D): ervaar jij een verband, of denk je dat er een verband is tussen je aseksualiteit en je incestervaring?

Ik ben denk ik bi a-seksueel, omdat ik me ook wel voor kan stellen dat ik het met een vrouw doe. Ik ben er ook best nieuwsgierig naar. Hoe zou het zijn? Maar ik weet zeker dat ik dan ook niks zal voelen qua opwinding/verliefdheid. Want dat heb ik ook niet als ik een lesbische pornofilm zie.

Vreemd om te lezen zeker? A-seksueel, maar toch nieuwsgierig naar seks met hetzelfde geslacht.

Ik wist niet dat er zoveel onderscheid werd gemaakt in al die oriëntaties. Het lijkt mij dat homo-aseksueel het best op mij van toepassing is.

Zo te zien ontbreekt de pedo- in het lijstje en dan zou je ook nog ook geronto- kunnen toevoegen.

Voor zover ik mij herinner werden vroeger altijd de termen eindigend op -filie gebruikt, er was toen sprake van homofilie, pedofilie enz. Ik weet niet hoe het komt (seksuele revolutie?), maar tegenwoordig is die -filie overal vervangen door -seksueel. Terwijl dit toch wel echt verschillende dingen zijn.

Dat zijn zeker wel verschillende dingen.

Pedo-aseksueel klinkt wel interessant, voor veel mensen ook heel wat minder eng denk ik.

En wat is geronto? :-\

Nou ja, dat hoop ik. Er zijn immers een paar probleempjes bij pedo's:  Om te beginnen dat ze hun handen niet thuis kunnen houden. Vroeg of laat ( meestal vroeg) zitten ze aan kindjes. En vervolgens dat ze een gigantisch recidivecijfer hebben.  En vervolgens met rotsmoesjes komen. En doen alsof ze zielig zijn. Alsof zij de slachtoffers zijn.

Als pedo's asexueel zouden zijn, zou de rest van de samenleving waarschijnlijk minder last van ze hebben..Laatst probeerde een man hier in een dorp in de buurt ook weer kinderen van de lagere school in zijn auto te lokken.  Gelukkig was er een wat ouder kindje bij dat de twee jongere kindjes wegtrok en zei dat ze hard weg moesten hollen. Anders was het de zoveelste kinderverkrachting geworden, vrees ik.. :-\

Citaat van: Ienepien op oktober 13, 2008, 06:37:33 PM
En wat is geronto? :-\

Bejaardensex. Je weet wel,  tongzoenen met klapperende loszittende kunstgebitjes. En oude mannetjes die vanwege de inspanning op het hoogtepunt de geest geven.

( Klassiek Grieks: geroon = oude man)

hmmm...ik heb dit topic net een beetje in vogelvlucht doorgelopen..en allemaal interresante reacties zeg.
Maar ik moet zeggen ik ben eigenlijk allemaal een beetje, maar ook allemaal niet. Want bijna alle bovenstaande opties zie ik wat in, behalve dan het homoseksueel/lesbisch zijn..dat lijkt mij vies..op de meeste momenten..maar ik ben meer een "complete" aseksueel(als ik al aseksueel ben???)..want ik hou van mezelf..seksueel minder...maar ach iedereen wel wat..die uberhaubt aan zelfbevrediging doet.
Maar verder ach...ben ik zo in de war op seksueel gebied....

Citaat van: Ereinion op september 29, 2009, 09:06:05 AM
Ja, omdat je zo verward bent en ik verder niet goed weet wat ik moet zeggen.

oke..hartstikke bedankt..ik moet zeggen dat het verward zijn heel moeijlijk en zwaar is..maar op de momenten het wat beter gaat is het heerlijk..omdat ik door mijn moeder wat meer vertroeteld word..ze doet dingen die ze vroeger weinig deed...zoals 's ochtends...ff bij mij in bed kruipen voor het opstaan.
Maar ik erken wel dat ik moeite heb met fysiek contact..zelfs van mn moeder :78: en dat hinderd mij erg....
maar ach...het gaat soms wat beter..en ik heb de eerste afspraak met mn psychiater :klap:.

En een ding weet ik zeker..ik ben a-seksueel geweest..ik heb meer dan 6 jaar aseksueel gefunccioneerd..en ik vondt mezelf geen meisje/jongen..en het boeide me geen ene moer.. ;D. Dus ik hoorde hier op dit forum..alleen heb ik laat ontdekt :rollol:

Dat geeft niks, hoor. Je bent hier hardstikke welkom. :knuffel:

In het kader van de admins maken het forum schoon: dit topic is tot hier opgeschoond.

Ik zie mezelf als homo-romantisch  :D

Kan me wel aangetrokken voelen tot mensen (van hetzelfde geslacht dus!), maar seks; nee. Ik heb wel eens seks gehad overigens, maar dat was meer "omdat het erbij hoorde"  en ik dacht dat er iets ernstig mis met was dat ik die behoefte nauwelijks voel. Vreemd genoeg vind ik het juist onverenigbaar met liefde.

Ik ben daar een beetje dubbel in. Aan de ene kant vind ik dat seks en liefde helemaal niets met elkaar te maken hebben. Volgens mij verdwijnen tijdens de seks alle gevoelens en emoties en blijft alleen lust over. Maar aan de andere kant zou ik met niemand anders seks kunnen hebben dan met mijn geliefde. Uit liefde voor hem kan ik wel over de drempel stappen.

Ik zie voor mezelf ook totaal geen verband tussen seks en liefde, maar tegelijkertijd begrijp ik heel goed wat Ereinion zegt.

ik snap het ook niet.... volgens 99% van de mensen lijkt het bij elkaar te horen maar voor mij lijkt het toch anders te werken.

Kan me ook wel vinden in Ereinion. :) Lijkt absoluut niet bij liefde te passen, maar in relatie met een seksueel zou wel de enige situatie zijn waarin ik het überhaupt zou overwegen.

Citaat van: Ereinion op oktober 31, 2011, 06:22:22 PM
Ik ben daar een beetje dubbel in. Aan de ene kant vind ik dat seks en liefde helemaal niets met elkaar te maken hebben. Volgens mij verdwijnen tijdens de seks alle gevoelens en emoties en blijft alleen lust over. Maar aan de andere kant zou ik met niemand anders seks kunnen hebben dan met mijn geliefde. Uit liefde voor hem kan ik wel over de drempel stappen.

Hey,
Ik beschouw mezelf als hetero-romantisch-aseksueel.
Maar over de opmerking van Ereinion, vind je niet dat dat juist een teken is dat seks en liefde wel samenhoren? Ik zou nooit seks kunnen hebben om de seks, ieks, ik moet er niet aan denken. Maar met mijn vriend doe ik het omdat ik hem graag zie en omdat hij daar behoefte aan heeft. Puur fysiek voel ik niets plezierig of orgasme-achtig, maar ik kan het wel emotioneel vinden om dan zo dicht bij elkaar te zijn. Nu ja, af en toe gebeurt dat toch, en dat zijn dan de goede keren. Maar bij mij heeft seks alles te maken met liefde.

Seks zonder liefde gaat niet voor mij, maar voor behoorlijk wat mensen wel.

Liefde zonder seks daarentegen is zeer goed mogelijk voor mij.

Lees: er is een verschil tussen seks zonder liefde en liefde zonder seks.

Wat Dutchamoeba zegt.

Ik heb de seks niet nodig om mijn liefde te uiten en ik zou graag een liefdesrelatie willen hebben waar geen seks in voor komt.
Seks hoort niet bij liefde, maar liefde hoort wel bij seks.

Ik kan me niet voorstellen ooit nog seks te hebben met iemand. Niet omdat ik het niet leuk vind, maar vind het gewoon ontzettend vies!

Wat ik vies vind: tongzoenen. BAH !  :banghead: :banghead: :banghead: :banghead: :banghead: :banghead:

Vind ik ook Peter, ik heb daar ook helemaal niets mee.

Ik ook niet... Ik geloof dat dit voor veel aseksuelen geldt.

voor mij geldt het zeker.

Bij mij stopt het met knuffelen. Bij visite blijft het meestal bij een goede handdruk.

 :handschudden:

Ik reageer even op de oorspronkelijke post: ik begrijp niet zo goed hoe het zit met aseksueel zijn en dan toch een bepaalde orientatie hebben. Als je geen seksuele aantrekkingskracht voelt, wat is dan het verschil tussen vriendschap en een relatie? Wat voel je bij iemand met wie je een relatie zou willen, dat je niet voelt bij gewone vrienden of vriendinnen?

Heel simpel: diepe gevoelens van liefde, het gevoel dat je lief en leed wil delen met 1 speciaal persoon in je leven, iemand die altijd voor je klaarstaat en voor wie je ook altijd zult klaarstaan. Iemand met wie je (altijd) samen wil zijn. Als mensen mij deze vraag stellen stel ik graag de volgende tegenvraag: "Wat is het verschil tussen een echte relatie en 'friends with benefits'?" Bingo. Echte gevoelens van liefde, en daar is geen seks voor nodig. Ik heb nu 9 maanden een relatie (met een aseksueel), en heb gevoelens van verbondenheid en geborgenheid en liefde die ik bij geen ander voel, omdat het echt om liefde gaat en niet 'slechts' om een (hechte) vriendschap.

Mooi gezegd Dutchamoeba.
Kort gezegd komt het erop neer dat je twee soorten aantrekkingskracht hebt: seksuele aantrekkingskracht en romantische aantrekkingskracht. Aseksuelen kennen geen seksuele aantrekkingskracht naar anderen, maar kunnen wel romantische aantrekkingskracht ervaren. Overigens zijn er ook aseksuelen die geen van beide ervaren.

Het lijkt me logischer om het te verwoorden als dezelfde aantrekking, maar dat bij aseksuelen een linkje naar seks mist? =]

Ik weet het niet. Het is niet alleen de seks die ontbreekt, maar ook de seksuele aantrekkingskracht. Ik voel me eerder aangetrokken tot iemands karakter, en dus niet in eerste instantie tot iemands uiterlijk, wat vaak toch het begin van een relatie vormt.

Citaat van: Fricai op november 17, 2012, 04:07:34 PM
Het lijkt me logischer om het te verwoorden als dezelfde aantrekking, maar dat bij aseksuelen een linkje naar seks mist? =]

Ik denk het niet. Volgens mij gaat het om het fundamentele verschil tussen lust en liefde. Vaak gaan die samen maar voor aseksuelen dus juist niet. De een kan makkelijk bestaan zonder de ander, dus volgens mij gaat het wel degelijk om twee verschillende dingen.

Dat denk ik ook.

Misschien denk ik irritant wetenschappelijk. :P

Denken jullie dat het biologisch twee verschillende fenomenen zijn? Dat geloof ik niet, namelijk. Je hebt een fenomeen 'aantrekking', wat 'bedoeld is' om te zorgen dat je je voortplant (want op een dergelijk fenomeen is geselecteerd in het verleden). Aseksuelen hebben een 'afwijking' (sorry als iemand zich beledigd voelt door dit woord, ik weet niet wat ik er anders moet neerzetten) waardoor dat fenomeen aantrekking zich anders manifesteert (en homo- en biseksuelen hebben diezelfde aantrekking als heteroseksuelen, maar daar zit een afwijking in op wie het gericht is).

Eens, of niet?

Hmm, daar zit misschien wel wat in, ja... Als ik het goed begrijp zit er, in tegenstelling tot homo- en biseksuelen, geen afwijking in op wie de aantrekking gericht is, maar op WELK ASPECT (karakter) van iemand die aantrekking gericht is.

Ja, maar als je het puur op karakter zou gaan bekijken, dan kom je weer terecht bij de vraag van Lente: waarom worden we dan toch op een niet-seksuele manier aangetrokken door een bepaald geslacht? Als het puur op basis van karakter zou zijn, zouden alle aseksuelen dan toch biromantisch moeten zijn?

Citaat van: Dutchamoeba op november 19, 2012, 11:18:39 AMHmm, daar zit misschien wel wat in, ja... Als ik het goed begrijp zit er, in tegenstelling tot homo- en biseksuelen, geen afwijking in op wie de aantrekking gericht is, maar op WELK ASPECT (karakter) van iemand die aantrekking gericht is.

Lijkt me eerlijk gezegd ook niet logisch te classificeren a.d.h.v. tot welk aspect je bent aangetrokken, gezien dat zowel onder aseksuelen als seksuelen van persoon tot persoon verschilt.

Duidelijkst lijkt me dat voor seksuelen er een link zit tussen aantrekking en lust, die er voor aseksuelen niet is (zelfs wanneer zowel de aantrekking als lust beide onafhankelijk wel 'werken')?

Bedankt voor de reacties. Ik vind het nog moeilijk op mezelf toe te passen. Ik zie mezelf wel als romantisch. (Ik verlang naar een maatje voor het leven, met wie ik alles kan delen, kan knuffelen en tegen wie ik lekker kan aankruipen.) Maar ik ben nog nooit verliefd geweest. Kun je dan weten of je op mannen of op vrouwen valt, als je de persoon bij wie je dat speciale gevoel hebt nog niet bent tegengekomen?

Citaat van: Lente op november 19, 2012, 06:40:11 PMKun je dan weten of je op mannen of op vrouwen valt, als je de persoon bij wie je dat speciale gevoel hebt nog niet bent tegengekomen?

Goede vraag. Ik zou denken van wel, gezien niet alle aantrekking ook direct verliefdheid is. Maar zal (zoals alles :P) wel weer verschillen tussen mensen.
Verliefdheid is wel een stuk 'duidelijker' iig, het is ook standaard argument voor als men vraagt of ik niet misschien homo ben ('Zou ik dan niet verliefd moeten worden op mannen i.p.v. vrouwen? ::)).

Citaat van: Lente op november 19, 2012, 06:40:11 PM
Kun je dan weten of je op mannen of op vrouwen valt, als je de persoon bij wie je dat speciale gevoel hebt nog niet bent tegengekomen?

Bij mij is het voornamelijk een gevoel, concreter dan dat wordt het denk ik niet :) Ook gevoel heeft wel eens de neiging om er naast te zitten, maar om het makkelijk te houden ga ik daar even niet van uit  ;D

Citaat van: Fricai op november 19, 2012, 12:41:30 PM
Duidelijkst lijkt me dat voor seksuelen er een link zit tussen aantrekking en lust, die er voor aseksuelen niet is (zelfs wanneer zowel de aantrekking als lust beide onafhankelijk wel 'werken')?

Hè? Nu maak je toch zelf ook het onderscheid?

Ja, tussen aantrekking en libido? De discussie ging toch om het onderscheiden van verschillende typen aantrekking?
Helpt dit:

CiteerDuidelijkst lijkt me dat voor seksuelen er een link zit tussen aantrekking(=aantrekking) en lust(=libido), die er voor aseksuelen niet is (zelfs wanneer zowel de aantrekking(=aantrekking) als lust(=libido) beide onafhankelijk wel 'werken')?

Of volg ik niet. =]

Volgens mij hebben we het gewoon weer over hetzelfde. Alleen omschreef ik libido als seksuele aantrekkingskracht. Ik begrijp dat jij dat niet helemaal zuiver vindt maar ik vind het altijd wel een duidelijke manier om het verschil aan te geven.
Verliefdheid = romantische aantrekkingskracht
Lust = seksuele aantrekkingskracht en daarvoor heb je inderdaad een libido nodig

Hmm, I don't see it. =] Het gaat mij om dit punt: "Kort gezegd komt het erop neer dat je twee soorten aantrekkingskracht hebt: seksuele aantrekkingskracht en romantische aantrekkingskracht." Dat klinkt voor mij teveel alsof er biologisch twee fenomenen aantrekking aanwezig zijn (althans bij seksuelen).

En je wil toch niet libido en seksuele aantrekking gelijkstellen? Dat zijn ook voor seksuelen twee duidelijk losse zaken, en tig aseksuelen hebben wel een libido -- Niet handig!

Nooit van Pan en sapio gehoord.

Is er ook iets dat je puur voor karakter gaat? Aangetrokken tot de persoon, zonder enkele fysieke aantrekkingskracht?

Beide varianten op bi, ik vind het een beetje overdreven veel terminologie. :P

Denk dat sapio- daar nog de meest toepasbare term voor is. Voor uitleg van alle terminologie kun je wel op engelse AVEN terecht trouwens, daar heeft men inmiddels genoeg voor een extra woordenboek. :P
Vraag me trouwens af of in die gevallen het een variant is op het fenomeen aantrekking dat de meeste mensen ervaren (en dat het zich dan drastisch anders uit) of dat die aantrekking dan ontbreekt en het er los van staat.

Waarom hebben we geen enkele peinzende smiley? xD

Citaat van: Fricai op november 23, 2012, 05:29:47 AM
En je wil toch niet libido en seksuele aantrekking gelijkstellen? Dat zijn ook voor seksuelen twee duidelijk losse zaken, en tig aseksuelen hebben wel een libido -- Niet handig!

Is het verschil niet dat aseksuelen met een libido wel seksuele "aantrekking" voelen, alleen dan ongericht en dus niet naar andere personen? Libido en seksuele aantrekking lijken mij onlosmakelijk met elkaar verbonden. Waarmee ik dus niet wil beweren dat aseksuelen met een libido dan dus seksueel zijn.

Als je zegt dat er geen verschil zit tussen seksuele en romantische aantrekkingskracht valt aseksualiteit volgens mij lastiger te verklaren. Ik snap wel wat je bedoelt met jouw theorie dat het verschillende manifestaties zijn van dezelfde aantrekkingskracht, maar juist dat maakt het volgens mij lastiger om te spreken over aseksuelen met een libido. Ik dacht dat dat altijd zo verklaard werd: de persoon kan verliefd worden, de persoon kent lustgevoelens, maar beide worden niet aan elkaar gekoppeld. Dan moet er toch een kracht zijn die de verliefdheid veroorzaakt en een kracht die de lustgevoelens veroorzaakt? 

Citaat van: Fricai op november 24, 2012, 02:51:33 PM
Beide varianten op bi, ik vind het een beetje overdreven veel terminologie. :P

Is dat wel altijd waar als het om pan en sapio gaat? Kan het niet ook zo zijn dat je hetero-sapio, homo-sapio of bi-sapio kunt zijn?

De peinzende smiley zou hier inderdaad van pas komen  :D

CiteerIs het verschil niet dat aseksuelen met een libido wel seksuele "aantrekking" voelen,

Eeeeeh, wat? :P Libido is geen seksuele aantrekking, zijn twee aparte fenomenen. Seksuele aantrekking is per definitie 'gericht', vandaar 'aantrekking'. Libido staat in het rijtje honger/dorst etc, aantrekking gaat over een behoefte voelen dingen te doen met een specifiek iemand...

Ga even na, ik kan op elk willekeurig moment iets merken van libido, dat heeft dan verder niets te maken met wie (of wat :P) er op dat moment in de buurt is. Is wel zo dat er voor seksuelen een linkje zit (libido kan getriggerd worden door persoon waartoe ze aangetrokken voelen -- maar niet noodzakelijk, als die persoon een paar dagen uit de buurt van diens partner is merkt die wel iets van libido (maar niks van aantrekking)), plus waarschijnlijk dat libido ze doet denken aan die persoon waarmee ze dat soort dingen delen.

CiteerDan moet er toch een kracht zijn die de verliefdheid veroorzaakt en een kracht die de lustgevoelens veroorzaakt?

Nu snap ik waarom je eerder al zoiets zei... Ja, ik denk dat die twee 'krachten' bestaan. Maar die noem ik aantrekking en libido. :P Die aantrekking is normaal gezien inclusief seksueel, maar voor aseksuelen ontbreekt een linkje.

Game on! :P

Oké, ik snap  :)
Maar wat jij aantrekking noemt kan zich dus zowel romantisch als seksueel manifesteren?  En voor het seksuele gedeelte heb je een libido nodig, maar een libido betekent niet automatisch dat je het seksuele gedeelte ook ervaart.
Is dit een completere omschrijving?

Ik moest het laatst uitleggen aan een seksuele vrouw die een relatie met een aseksuele man had gehad en ik denk dat Fricai redelijk in de buurt zit met zijn onderscheid tussen libido en seksuele aantrekkingskracht. Zelf maak ik ook nog wel een onderscheid tussen fysieke aantrekkingskracht en seksuele aantrekkingskracht. Zeker als ik verliefd ben, dan wil ik die vrouw graag aanraken en dat zij mij aanraakt. Dat kan heel erg ver gaan, maar zodra het seksueel wordt, dan haak ik al rap af.

Ik heb gestemd op 'anders, namelijk...', bestaat er zoiets als hetero sm aseksualiteit?  :schater:

Als jij zo bent dan bestaat het  ;D (Het klinkt zo simpel, maar met dit soort dingen is het vaak wel het enige juiste antwoord)

Maar iets serieuzer: Volgens mij (maar ik geef toe dat ik er niet veel vanaf weet) is sm alleen geen geaardheid maar meer een soort rollenspel, die zou er dus waarschijnlijk niet tussen horen waarmee je terug komt op heteroromantisch aseksueel.

Citaat van: AceVentura op december 31, 2012, 02:33:40 PM
Als jij zo bent dan bestaat het  ;D (Het klinkt zo simpel, maar met dit soort dingen is het vaak wel het enige juiste antwoord)

Maar iets serieuzer: Volgens mij (maar ik geef toe dat ik er niet veel vanaf weet) is sm alleen geen geaardheid maar meer een soort rollenspel, die zou er dus waarschijnlijk niet tussen horen waarmee je terug komt op heteroromantisch aseksueel.

Ligt er erg aan hoe je het bekijkt, volgens de DSM IV is het een ziekte. Hoewel het tegenwoordig veel minder als een ziekte word gezien, DSM is nu eenmaal een beetje outdated aan het raken.
SM is veel meer dan alleen een rollenspel, voor sommige is het een levenstyle. Het is iniedergeval te uitgebreid om hier precies te vertellen :P

Van DSM ben ik sowieso geen fan, ook over aseksualiteit zegt dat volgens mij heel  >:D dingen.

Voor wat betreft SM bedoelen we volgens mij het zelfde: Het is in ieder geval geen geaardheid, en daarom staat hij niet in het lijstje (we waren het natuurlijk niet vergeten  ;D )

Wat voor seks je precies wil hebben (ghe ;D) is niet echt 'oriëntatie', right? :)

Btw geen flauw idee wat DSM moet verbeelden (ja, ik heb gehoord van google xD), als ik lees dat het SM beschouwt als ziekte dan houd ik dat even lekker zo. :)

DSM ging in deze context volgens mij om dit boek: https://en.wikipedia.org/wiki/Diagnostic_and_Statistical_Manual_of_Mental_Disorders

Precies, dezelfde DSM die homoseksualiteit ooit als een psychische stoornis classificeerde. Gelukkig wordt het regelmatig bijgewerkt zodat zulke ouderwetse denkbeelden wel verdwijnen.

Vraagje... Op Wikipedia kwam ik net de termen bi-romantisch, pan-romantisch en poly-romantisch tegen, maar de uitleg die zij geven begrijp ik niet goed:

biromantisch: romantisch aangetrokken tot mensen van beide geslachten
panromantisch: romantisch aangetrokken tot mensen van ieder (of geen) geslacht
polyromantisch: romantisch aangetrokken tot mensen van meer dan een geslacht, zonder te bedoelen dat er maar 2 geslachten zijn

Volgens mij komt dit allemaal op hetzelfde neer, toch?  ::) ??? Ze hebben mij altijd verteld dat er maar twee geslachten zijn, dus de laatste beschrijving snap ik sowieso niet... Of wordt daar dan bedoeld dat iemand zich aangetrokken voelt tot mannen, vrouwen, transseksuelen en mensen die zeg maar twee geslachten hebben (en geen geslacht, hermafrodiet, of hoe heet dat?), wat soms voorkomt? Zich aangetrokken voelen tot transseksuele mensen wordt apart benoemd als trans-romantisch. En wat is het verschill tussen bi- en pan-romantisch? Beiden vallen op beide geslachten... Ben heel benieuwd, kan iemand mij de verschillen uitleggen...?

Ja het ligt ook allemaal heel dicht bij elkaar :) Deels komt het denk ik ook omdat veel termen uit het Engels komen waar er (meer) onderscheid wordt gemaakt tussen sex (geslacht, dit geeft aan of je XX of XY chromosomen hebt) en gender (gender, dit geeft aan hoe je je voelt en hoeft niet overeen te komen met je 'sex'). In het Nederlands kom je dit verschil een stuk minder tegen en noemt men alles geslacht. Ik denk dat de *romatische aanduidingen voorbij man/vrouw inderdaad te maken hebben met de gender :)

Ik ben de eerste optie. Hetero-aseksueel hoewel momenteel ik dat laatste vermoedelijk wel een beetje ben.. ;D

het is idd nogal verwarrend hoor; heb ik, toen ik op zoek was, ook gemerkt; mss dat ze het zelf niet weten hehe  :D maar eigenlijk is het toch gewoonhetzelfde als bij de panseksuelen en polyseksuelen met als enige verschil dat er sprake is van een romantische aantrekkingskracht en geen seksuele...
mijn gedachte was toen ik het las: het onderscheid zou eigenlijk moeten zijn dat de panromantische mensen op alle mogelijkheden vallen ( komt van het grieks ' pan ' betekent " alles " ) en de polyromantische ( poly bekent ' veel ' ) mensen vallen op meer dan enkel de beiden geslachten van man en vrouw ...nu ja zo interpreteer ik het hoewel ik natuurlijk nie zou weten wat ze allemaal zijn dan  :D ( man, vrouw, hermafrodiet, transgender, androgyne  => zijn ze dat allemaal ? ) maar idd het verschil tussen gender en geslacht maakt het in dat opzicht nogal ingewikkeld en vandaar dat ik vind dat de termen op wiki ook niet volledig kloppen maar soit das een ander verhaal

Hmm... zal inderdaad wel in dat geslacht en gender zitten. Ingewikkeld zeg!  ::) :)

Ik denk eigenlijk dat polyromantisch de huidige politiekcorrecte versie is van biromantisch. Als biromanticus voel je je aangetrokken tot beide geslachten, maar men is zich er steeds meer van bewust dat de verschillen tussen mannen en vrouwen niet altijd zo zwart-wit zijn als men vroeger dacht.
Panromantisch heeft volgens mij met aantrekkingskracht te maken die juist geslachtsoverstijgend is. Het gaat er niet om dat je je aangetrokken voelt tot mannen of vrouwen, maar tot persoonlijkheden en die zijn dan toevallig man of vrouw, maar het geslacht doet er niet toe.

Citaat van: MarkA op april 19, 2013, 03:45:47 PM
Ja het ligt ook allemaal heel dicht bij elkaar :) Deels komt het denk ik ook omdat veel termen uit het Engels komen waar er (meer) onderscheid wordt gemaakt tussen sex (geslacht, dit geeft aan of je XX of XY chromosomen hebt) en gender (gender, dit geeft aan hoe je je voelt en hoeft niet overeen te komen met je 'sex'). In het Nederlands kom je dit verschil een stuk minder tegen en noemt men alles geslacht. Ik denk dat de *romatische aanduidingen voorbij man/vrouw inderdaad te maken hebben met de gender :)

Geslacht of sekse verwijst naar fysieke of fysiologische verschillen tussen mannen en vrouwen, met inbegrip van zowel de primaire geslachtskenmerken (het voortplantingssysteem) en secundaire kenmerken zoals lengte en gespierdheid.
Gender (is helaas geen Nederlands woord en er bestaat ook geen Nederlands woord voor) is een term die verwijst naar sociale of culturele verschillen in verband met het mannelijk of vrouwelijk zijn. En dat kan dus in meer of mindere mate overeenkomen met je geslacht. Genderidentiteit is de mate waarin men zich identificeert met het mannelijke of het vrouwelijke.

Op http://cnx.org/content/m42869/latest/?collection=col11407/latest vond ik het goed uitgelegd, maar misschein niet als je Engles niet toereikend is.

Oh...en vergeten. Ik ben sapio/hetero. De enige sexueel getinte droom die ik ooit gehad heb, ging over een super intelligente, (en ik denk) Aspie man.
En ik heb sinds kort contact met een brainiac. Kriebels!
Even vluchtig gekeken, dacht ik ook auto-, maar dat was voordat ik gelezen had wat er tussen haakjes achterstond. Ik dacht dat masturberen bedoelt werd.
Volgens mij zijn eigenliefde en narcissisme niet het zelfde. Ik kan niet zeggen dat ik veel eigenliefde voel. Ik accepteer mezelf wel. Ik ben (mischien helaas) wel narcissistisch.

Ik heb "anders" ingevuld, omdat het nog wel eens wisselt of omdat ik het gewoon niet goed weet.

Als ik echt een keuze moet maken, zweef ik ergens tussen bi-romantisch en een omgekeerde metro-romantisch in. Het enige wat ik wel vrij zeker weet is dat ik een androfiele, feminine vrouw ben.
Want 'dynamiek' is de enige factor waar ik zeker over ben: ik val op masculiniteit (ongeacht gender, ongeacht geslacht) die zich verhoudt tot mijn eigen femininiteit.
Of plat gezegd: ik ben graag 'het vrouwtje' in een relatie.  :D

Anders. Feitelijk homo, maar omdat ik in een vrouwenlichaam zit gaat dat dan weer niet op...
Wel lastig soms van die polls in mijn trans-situatie.

Kan me voorstellen dat je daar niet blij van wordt nee, zoals met waarschijnlijk wel meer zaken in onze eenheidsworst van een samenleving.  :-X

Mja in onze samenleving komen nog erg veel "hokjes" voor waar toch nog mensen niet in passen en er dus geen "hokje" voor bestaat. Al houd ik zelf niet in hokjes denken maargoed. Je hebt overal ook zoveel namen voor tegenwoordig dat ik het ook niet goed meer bij kan houden hoe en wat.
Ik zit zelf nog een beetje in dubio....Ben ik nu bi-asexueel of lesbi-asexueel....want een hele lieve zachte man vind ik ook erg leuk. hmmmm. moeilijkmoeilijk....

Hoezo gaat homo niet op als je toevallig in een vrouwenlijf bent geboren?

Als jij identificeert als man, die op mannen valt, ben je homo toch, ongeacht je geboortegeslacht.

K ben pan, wat anders is dan poly, want poly is veel (en kan toch bepaalde genderidentiteiten uitsluiten waar als pan dat niet doet).
Bi en poly zijn anders van elkaar, gezien bi toch uitgaat van de tweedeling in geslacht en niet per definitie even breed is als poly,  bi kan tevens staan voor aantrekkingskracht tot slechts twee identiteiten op het man-vrouw spectrum  (man, vrouw, beiden, wisselend androgyn, queer)  waar als poly meerdere identiteiten aantrekkelijk kan vinden (maar niet per se alle)

Citaat van: NL op december 26, 2012, 05:06:54 PM
Ik moest het laatst uitleggen aan een seksuele vrouw die een relatie met een aseksuele man had gehad en ik denk dat Fricai redelijk in de buurt zit met zijn onderscheid tussen libido en seksuele aantrekkingskracht. Zelf maak ik ook nog wel een onderscheid tussen fysieke aantrekkingskracht en seksuele aantrekkingskracht. Zeker als ik verliefd ben, dan wil ik die vrouw graag aanraken en dat zij mij aanraakt. Dat kan heel erg ver gaan, maar zodra het seksueel wordt, dan haak ik al rap af.

Ik zie deze omschrijving ineens in dit oude topic en die houd ik er in. :) Ik voel me inderdaad wel lichamelijk aangetrokken, maar niet erotisch.

Citaat van: myra op januari 27, 2006, 10:07:23 AM
Runis had een onderwerp geschreven over dat thema wat wel een interessant overzicht gaf. helaas is het ook weer verdwenen, daarom even een  herhaling van de aseksuele orientaties

1.hetero-aseksueel
2.homo-aseksueel
3.bi-aseksueel
4.Pan-aseksueel = aantrekking die verder gaat dan de geslachten man-vrouw, bv : aantrekking tot persoonlijkheid
5.Sapio-aseksueel =aantrekking tot de intelligentie van een andere persoon
6.Metro-aseksueel =een hetero-aseksuele man met 'vrouwelijke trekjes' zoals veel aandacht voor zijn uiterlijk en emotionele intelligentie. (gevonden via wikipedia) ;)
7.auto-aseksueel = je enkel aangetrokken voelen tot jezelf. (volgens mij is dit gelijk aan narcisme)


Mocht iemand nog een orientatie kunnen toevoegen, gewoon doen!  :D

Autoseksueel : aangetrokken voelen tot jezelf, met overdadig masturberen als vaak voorkomend gevolg.



Voorts vind ik dat er teveel etiketjes geplakt worden. Ik val op vrouwen dus ik heb hetero-a geantwoord. Maar ik voel me sneller tot een vrouw aangetrokken als ze qua persoonlijkheid veel met me gemeen heeft, uiterlijk alleen volstaat niet. En ik heb best wat androgynie en vrouwelijke kantjes, en toch ben ik hetero. Dus ben ik dan hetero-sapio-metro of wat?! Het plaatsen van etiketten vind ik niet zo'n verstandig idee, omdat het naar buitenstaanders overkomt als hokjesvormen.

Als we dan toch etiketjes willen kleven...

* ik ben seksueel geweest (= geen seks gehad maar zeer stevige interesse in...) tot m'n 16de. Heteroseksueel
* sinds ik 16 ben heb ik erotofobie en die angst voor seks zorgde er voor dat ik nooit een relatie kon ontwikkelen
* ik voel me nog steeds erg aangetrokken tot vrouwen, en zou erg graag een vriendin hebben
* maar zolang die fobie dominant is, is seks iets wat heel moeilijk of helemaal niet zou lukken
* stel dat die fobie ooit overgaat, is het onduidelijk of ik echt weer seks zou willen proberen, of eerder het niet langer uitsluiten maar zonder er een must van te maken
* op dit moment zou ik dus heel graag een vriendin willen, maar bij intimiteit denk ik vooral aan strelen, kussen, knuffels, ... Seks is niet echt belangrijk, en tenzij die fobie een drastische ommezwaai maken zou zie ik dit niet zo snel veranderen.
* Ik voel me vooral aangetrokken tot de persoonlijkheid, intelligentie en artistieke aanleg van meisjes. Dat vind ik belangrijker dan het uiterlijk ; eens ik verliefd ben op zo'n meisje vind ik haar doorgaans sowieso mooi maar ik zoek in zekere zin in eerste instantie een tweelingzus qua gevoelens en emoties



Welk etiketje moet ik nu kleven?

Hetero-erotofoob?
Grey-A?
Aseksueel-heteroromantisch?
...


In feite doet "t er niet eens echt toe, maar ben ergens gewoon benieuwd omdat ik het in feite zelf niet zou weten in welk hokje ik zou moeten kruipen moest iemand het ooit vragen ...

Op een andere manier hetzelfde als wat ik ook heb. dat hokjesgedoe ook. ;) Ik dacht een poosje terug het te weten van mezelf, maar intussen weet ik dat ik het niet weet en ach, ik zie wel als het 'zo ver is'. Het is inderdaad handiger uitleggen (of: dat lijkt zo) maar je kunt ook je twijfels benoemen.

Mooi gezegd, Koffie. Het hadden bijna mijn woorden kunnen zijn.
Wat weet ik nou van mezelf? Er verandert voortdurend iets, terwijl sommige dingen hetzelfde blijven.
"Identiteit is een hulpmiddel..." M.a.w. je hokje is handig om aan de buitenwereld uit te leggen waar je ongeveer zit. Maar je bent niet  je hokje!

Plotseling kwam in me de vergelijking op met de regenboog. Zeven kleuren, zeven 'hokjes': rood, oranje, geel, groen, blauw, indigo, violet.
Maar wat we vaak vergeten, is dat er allerlei overgangskleuren tussen  deze kleuren zijn, waar we soms nauwelijk een naam voor hebben, of namen als rood-oranje, aquamarijn, purper, geelachtig groen...  Maar het zijn allemaal kleuren!

Onze computers geven tegenwoordig 256 miljoen kleuren weer. Oké! 256 miljoen seksuele en aseksuele geaardheden.  :cheerleader:

Ik zit (meestal) in de buurt van homo-romantisch, maar misschien ook wel aromantisch soms. Hokje? ach...

Ik zeg al 20 jaar: Ik wil best in een hokje zitten, als het deurtje maar openstaat.

Soms is het lastig als je zelf lekker in je openstaande hokje jezelf zit te wezen en de buitenwereld heeft daar dan toch weer een of andere visie op. Dat bepaalde hokje is kennelijk op je van toepassing, DUS je bent op een bepaalde manier. Dat zien ze jou niet meer, maar het hokje. Dat kan erg frustrerend zijn. Wat aseksualiteit betreft laat ik het dus, als ik het er al over heb, meestal bij wat ik bij mezelf zie, als omschrijving. Ik heb er gewoon niet zo veel behoefte aan, ik ben meer van het knusse dan van het erotische. Voor mezelf weet ik nog niet of die erotiek misschien ook gewoon helemaal niet bij me hoort, of in hoeverre wel. Dat is ook ongeveer wat ik een potentiële partner zal vertellen als ik die zou ontmoeten. Ik kom niet onvrouwelijk, maar zeker niet sensueel of sexy over, dus: what you see is what you get.
Er zijn mannen geweest die tot mijn verbazing bleken te denken dat ik in het hokje zat van vrouwen die hun waanzinnig zinderende sensualiteit verborgen hielden en dat het allemaal wel los zou barsten als ze me eenmaal veroverd hadden. Dus dat kun je ook hebben, dat iemand een heel ander hokje ziet dan je zelf gedacht had. Eigenlijk net of ze bij het verkeerde huis aanbellen.

Ik heb geen idee, ik moet mijn orientatie nog een beetje ontdekken

Het idee van hokjes met deuren die openstaan bevalt mij ook wel. :) Ik denk ook dat het het gezondst is om altijd zo over oriëntatie te denken: het is geen limiet maar een manier om jezelf te beschrijven. Mocht je romantische of seksuele oriëntatie iets veranderen kun je je label/beschrijving aanpassen.

Bij mij past panromantisch aseksueel tot nu toe het best. Maar ik ben mij ervan bewust dat demiseksueel of grijze aseksueel misschien ook zou kunnen. Daar zijn tot nu toe geen aanwijzingen voor geweest, maar ik ben pas in de twintig en heb weinig ervaring op het gebied van relaties.
Mijn romantische oriëntatie zie ik niet zo snel veranderen, ik denk dat ik mij altijd wel tot alle genders aangetrokken kan voelen. Ik word overigens niet snel verliefd en heb ook nooit echt een dringende behoefte gevoeld voor een relatie. Het is meer dat ik wel verliefd kan worden en dat ik denk dat in de juiste omstandigheden die verliefdheid in principe zo diep kan gaan dat het mijn wens om mijn gelukkige alleenstaande leventje voort te zetten kan doorbreken. Hoewel ik niet altijd de neiging heb om ook iets met de verliefdheid te doen, vaak vind ik het ook al genoeg om gewoon zelf van het gevoel te genieten. Ik weet ook nog niet zeker hoe ik een eventuele relatie het liefst wil vormgeven: meer een "traditioneel stelletje" idee of meer iets ondefinieerbaars tussen romantiek en vriendschap in. Dit zal misschien ook per potentiële partner verschillen.

Ik kijk wel eens contactadvertenties op datingssites door, maar ik zie dan vrij vaak dingen als dat mensen het zat zijn om alleen te zijn of zo veel behoefte hebben aan een relatie; dat schrikt mij dan toch af. Volgens mij sluiten mijn behoeften dan helemaal niet aan bij hun. Maar goed, je hebt ook genoeg mensen die er anders instaan, denk ik. Misschien zelf maar eens een berichtje plaatsen en kijken wat er op af komt. ;) Ik zou op zich wel meer willen daten, maar eigenlijk is dat meer om mijn wensen voor mezelf helderder te krijgen dan dat ik direct een serieuze relatie zoek. Tot nu toe ben ik vrij passief geweest; alleen gedate met diegenen die toevallig op mijn pad kwamen en meestal lag het eerste initiatief ook nog bij de ander. Hierdoor heb ik ook nog geen kans gezien om met andere meisjes te daten, aangezien dat nou eenmaal wat lastiger spontaan gebeurt.

Tja, welk hokje past het beste bij je? Ik denk dat het ligt aan waar je jezelf het meest comfortabel bij voelt op dat moment. En dat je bereid bent te beseffen dat het hokje wel eens opnieuw kan worden ingericht.

Ik probeer mijzelf niet echt in een hokje te gooien, als is het soms puur voor de leesbaarheid van een post wel handig om dat wel te doen.

Doorgaans zeg ik gewoon (tegen mensen die ik daarmee vertrouw): "Mijn interesses daarin zijn gedempt.", en dan houden mensen verder op met vragen. Ach... weten ze dan echt wat? En maakt het uit?



Op dit moment zou ik mijzelf plaatsen in het hokje 'aromatische aseksueel', voor het gemak. Al vind ik de idee van een romantische relatie wel mooi, ik voel me zelf erg oncomfortabel als iemand te dichtbij komt. En dat is al zo sinds ik 12 ben en verwacht niet dat dat zal veranderen. Nooit een relatie gehad dus.

Een beetje te vergelijken misschien met een epische film (Lord of the Rings even nu als voorbeeld) waarin hobbits een ellendige reis maken voor het redden van de wereld? Dromerig denk ik dan hoe fantastisch het zou zijn als ik één van die hobbits was. Maar dan word ik wakker en besef dat ze door de kou, ellende en gruwelen heen moesten. En dat hoeft dan toch maar weer niet voor mij.

Op dezelfde manier kan ik op een afstand waarderen hoe anderen een romantische relatie hebben, maar voor mij is het toch niet helemaal passend.

Nu ik iets meer vertrouwd ben met wat al die etiketjes eigenlijk bedoelen: demiseksueel-heteroromantisch-erotofoob. Maar ik blijf het kleven van etiketjes onnodig vinden, het kan enkel een conversatie vereenvoudigen maar dat is ook het enige nut van die hokjes...

Citaat van: AniMeshorer op januari 18, 2015, 03:03:43 AM
Nu ik iets meer vertrouwd ben met wat al die etiketjes eigenlijk bedoelen: demiseksueel-heteroromantisch-erotofoob. Maar ik blijf het kleven van etiketjes onnodig vinden, het kan enkel een conversatie vereenvoudigen maar dat is ook het enige nut van die hokjes...

Volgens mij als je tegen mensen zegt dat je een demiseksueel-heteroromantische-erotofoob bent, gaat dat de conversatie niet echt vereenvoudigen ;)

Citaat van: Zonnekind op januari 21, 2015, 05:57:45 PM

Citaat van: AniMeshorer op januari 18, 2015, 03:03:43 AM
Nu ik iets meer vertrouwd ben met wat al die etiketjes eigenlijk bedoelen: demiseksueel-heteroromantisch-erotofoob. Maar ik blijf het kleven van etiketjes onnodig vinden, het kan enkel een conversatie vereenvoudigen maar dat is ook het enige nut van die hokjes...

Volgens mij als je tegen mensen zegt dat je een demiseksueel-heteroromantische-erotofoob bent, gaat dat de conversatie niet echt vereenvoudigen ;)

Ik denk dat er wel enkele mensen bestaan die zouden antwoorden: "Oh! En, verdient dat goed?", zonder enig besef van wat ze gehoord hebben. :P

Waarom denk je dat?

Maar ik kan me voorstellen dat demiseksualiteit ook kan inhouden dat je zo af en toe wel eens seks wil met je partner, maar bv. een keer of 2 per jaar. Dan heb je in veel relaties toch heus wat te bespreken.

Citaat van: Sterveling op januari 21, 2015, 06:10:31 PM

Citaat van: Zonnekind op januari 21, 2015, 05:57:45 PM

Volgens mij als je tegen mensen zegt dat je een demiseksueel-heteroromantische-erotofoob bent, gaat dat de conversatie niet echt vereenvoudigen ;)

Ik denk dat er wel enkele mensen bestaan die zouden antwoorden: "Oh! En, verdient dat goed?", zonder enig besef van wat ze gehoord hebben. :P

:schater:

Nee, dat klopt, maar de combinatie van woorden is wel duidelijk. Als je je daar prettig bij voelt, zou je jezelf best zo kunnen omschrijven.

Citaat van: Alwynn op januari 02, 2015, 04:56:16 PM
Het idee van hokjes met deuren die openstaan bevalt mij ook wel. :) Ik denk ook dat het het gezondst is om altijd zo over oriëntatie te denken: het is geen limiet maar een manier om jezelf te beschrijven. Mocht je romantische of seksuele oriëntatie iets veranderen kun je je label/beschrijving aanpassen.

Bij mij past panromantisch aseksueel tot nu toe het best. Maar ik ben mij ervan bewust dat demiseksueel of grijze aseksueel misschien ook zou kunnen. Daar zijn tot nu toe geen aanwijzingen voor geweest, maar ik ben pas in de twintig en heb weinig ervaring op het gebied van relaties.
Mijn romantische oriëntatie zie ik niet zo snel veranderen, ik denk dat ik mij altijd wel tot alle genders aangetrokken kan voelen. Ik word overigens niet snel verliefd en heb ook nooit echt een dringende behoefte gevoeld voor een relatie. Het is meer dat ik wel verliefd kan worden en dat ik denk dat in de juiste omstandigheden die verliefdheid in principe zo diep kan gaan dat het mijn wens om mijn gelukkige alleenstaande leventje voort te zetten kan doorbreken. Hoewel ik niet altijd de neiging heb om ook iets met de verliefdheid te doen, vaak vind ik het ook al genoeg om gewoon zelf van het gevoel te genieten. Ik weet ook nog niet zeker hoe ik een eventuele relatie het liefst wil vormgeven: meer een "traditioneel stelletje" idee of meer iets ondefinieerbaars tussen romantiek en vriendschap in. Dit zal misschien ook per potentiële partner verschillen.

Ik kijk wel eens contactadvertenties op datingssites door, maar ik zie dan vrij vaak dingen als dat mensen het zat zijn om alleen te zijn of zo veel behoefte hebben aan een relatie; dat schrikt mij dan toch af. Volgens mij sluiten mijn behoeften dan helemaal niet aan bij hun. Maar goed, je hebt ook genoeg mensen die er anders instaan, denk ik. Misschien zelf maar eens een berichtje plaatsen en kijken wat er op af komt. ;) Ik zou op zich wel meer willen daten, maar eigenlijk is dat meer om mijn wensen voor mezelf helderder te krijgen dan dat ik direct een serieuze relatie zoek. Tot nu toe ben ik vrij passief geweest; alleen gedate met diegenen die toevallig op mijn pad kwamen en meestal lag het eerste initiatief ook nog bij de ander. Hierdoor heb ik ook nog geen kans gezien om met andere meisjes te daten, aangezien dat nou eenmaal wat lastiger spontaan gebeurt.

Precies dit! Ik weet alleen niet zo goed of ik echt panromantisch ben of toch ergens op het aromantische spectrum val. Heb nog nooit een relatie gehad en ik weet ook niet precies wat ik zou willen in een relatie. Heb niet zoveel behoefte aan romantiek en word ook niet snel verliefd op iemand, maar ben op zich ook wel weer benieuwd naar hoe een romantische relatie zou zijn. Ik zou ook wel meer willen daten om dingen voor mezelf duidelijk te krijgen, maar de meeste mensen zoeken volgens mij of seks, of een serieuze relatie, of allebei. Dat maakt dingen toch wel lastiger.  :-\

Citaat van: Koffie op januari 21, 2015, 07:28:44 PM
Maar ik kan me voorstellen dat demiseksualiteit ook kan inhouden dat je zo af en toe wel eens seks wil met je partner, maar bv. een keer of 2 per jaar. Dan heb je in veel relaties toch heus wat te bespreken.

Hangt er van af, er zijn ook demiseksuelen die best vaak zin in seks hebben maar enkel binnen een vaste relatie, en totaal geen behoefte aan seks als ze geen liefdesrelatie hebben. Sommigen gaan slechts nu en dan seks willen, of zien het zelfs gewoon als optioneel maar niet noodzakelijk.

Ach ja, die hokjes... Waar trek je de grens tussen demiseksueel of grey-A bijvoorbeeld? Het probleem met hokjes is ook inderdaad dat ze enkel nut hebben om een gesprek te vereenvoudigen, maar dit vereist inderdaad dat de gesprekspartners ook snappen wat die term inhoudt. Anders kan je denk ik beter gewoon kort omschrijven dan het in 1 woord samen proberen te vatten.

Het begint steeds duidelijker te worden. Ik denk dat ik in hokje romantisch bi-asexueel pas.

Citaat van: petra1963 op juli 13, 2006, 03:35:47 PM
:D transgender en bi-asexueel (Tja, waar pas je dan ?) :-\

Laat t me even weten als je weet waar je dan past, als non binaire pan-a ben ik er wel benieuwd naar !  :rollol:

non-binair aseksueel denk ik. Heb niets met typisch mannelijk alsmede typisch vrouwelijk. Beiden wat. Lichamelijk ben ik een man, maar ik vind vrouwelijke kleding eigenlijk veel mooier.Al draag ik het eigenlijk niet. De laatste tijd koop ik wel iets uit de vrouwelijke lijn om het toe te voegen aan voor de rest mannelijke kleding. Ook de sieraden vind ik wel leuk. Dus ik ben een mengvorm aseksueel. :) 

Hetero-aseksueel