Dit onderwerp is een afsplitsing. De volgende berichten zijn een antwoord op de vraag: Ik denk dat het voor mannen een groter taboe is om aseksueel te zijn dan voor vrouwen. En dat vrouwen aseksualiteit eerder accepteren (ik bedoel niet alleen van zichzelf, maar juist van anderen) dan mannen. Hoe denken jullie daar over en hoe komt dat denk je?
Ik denk ook dat mensen eerder van vrouwen kunnen aannemen dat die geen seks hebben dan van mannen. Maar, bij mij zijn het eerder mannelijke vrienden die het verstaan dan vrouwen. Ik denk dat mannen zo het beeld hebben van: het is een vrouw dus die hebben al minder seks, en het probleem zal wel voor een stuk bij haar partner liggen. (heb ik letterlijk gehoord) Vrouwen hebben dit niet en kunnen het veel moeilijker begrijpen.
Hoe het komt dat we zoiets van vrouwen beter kunnen verstaan dan van mannen is denk ik gewoon door het beeld dat onze maatschappij oproept van mannen. Zowat alle moppen over seks gaan over mannen die seks willen en vrouwen die geen zin hebben. Ook in films, soaps,... is het bijna altijd de man die seks wil en de vrouw die weigert. We krijgen dus automatisch het beeld dat vrouwen minder interesse hebben in seks. Als een vrouw dan zegt dat ze aseksueel is, wordt dat aangenomen. Als een man dat zegt, is dat heel vreemd. Dat klopt helemaal niet volgens het beeld dat er van gemaakt wordt.
Is maar mijn gedacht he, weet niet of het juist is :D
Ja, zo denk ik er ook een beetje over.
En de stelling, dat mannen iedere 5 minuten wel aan sex denkt, nou, ik misschien een paar keer in de week. ;)
Ik ben het wel eens met wat jullie zeggen. De maatschappij vindt nu eenmaal dat mannen een veel hogere seksdrive moeten hebben dan vrouwen. Is misschien gemiddeld genomen ook wel zo, maar zoals veel dingen wordt ook dat weer erg opgeklopt. Als je geen behoefte hebt aan seks kun je dan natuurlijk nooit een ECHTE man zijn ::)
Mee eens! Ik kan me goed voorstellen dat het als man moeilijker is om ervoor uit te komen, in het algemeen wordt toch aangenomen dat je pas man bent als je goed in bed bent.... :P
Het is zelfs zo, dat mijn man zich niet voor 100% man meer voelt, omdat hij gesterriliseerd is.
Rare mannen, toch. :-\
Nou ja, ik kan me er wel iets bij voorstellen hoor. Toen ik er net achter kwam dat ik misschien wel aseksueel was, heb ik ook een tijdje getwijfeld of ik dan wel een echte vrouw was....
Mag ik vragen waarom?
Dacht je dat je een tussenvorm was? Bij koeien heb je ook zoiets, dat heet een kween.
Niet mannelijk en niet vrouwelijk.
:schater: Sorry, ik weet dat dit heel serieus bedoeld is maar ik vind het best grappig om mensen te vergelijken met koeien :D
Ik kan dat wel een beetje volgen. Ik zoek extra dingen om mij zeker vrouwelijk te voelen. Ik zal uitdagende kledij dragen of flirten om toch het gevoel te hebben dat ik een vrouw ben. Ik zoek iets dat mijn aseksueel zijn wat compenseert.
Maar waarom heb je dan het gevoel dat je minder vrouw bent als je aseksueel bent?
CiteerMag ik vragen waarom?
Ja hoor!
Ik twijfelde toen aan mijn hele "zijn", wie of wat was ik nou eigenlijk? Welk doel had ik op de aarde? En wat voor vrouw was ik als ik geen seks kon verdragen en dus nooit een kind zou dragen. Ik weet het....een beetje stereotype gedacht en inmiddels denk ik daar allemaal heel anders over, maar diep van binnen vroeg ik me dat allemaal af (en raakte de kluts een beetje kwijt...).
Dat kan ik me heel best voorstellen.
Ik kan me inderdaad wel voorstellen dat je denkt dat je doel als vrouw is om kinderen te krijgen. (misschien een beetje ongelukkig uitgedrukt) En daardoor kan ik me ook wel voorstellen dat je dan gaat twijfelen. Ik had er zelf alleen nog nooit zo over nagedacht.
Herkennen meer vrouwen dit?
En voor de mannen, voel je je minder man, en waarom?
Citaat van: Ereinion op februari 19, 2008, 10:41:30 PM
Maar waarom heb je dan het gevoel dat je minder vrouw bent als je aseksueel bent?
Ik weet het niet (had jij trouwens niet in een of ander topic gezet dat jij dat ook wel een beetje had? ;)) Een "perfecte" vrouw is volgens mij iemand die er is voor haar partner en een deel van de huishoudelijke klusjes doet enzo (gewoon, zoals iedereen) maar daarnaast ook seks kan hebben met haar partner. Je partner plezieren met seks (en daar zelf ook van genieten) is een "taak" van de vrouw. Dit is ook heel ongelukkig uitgedrukt maar ik hoop dat je mij toch een beetje begrijpt. Kvind het moeilijk om uit te leggen wat ik bedoel.
Ze zeggen altijd, dat je rechten en plichten hebt in een huwelijk. De rechten van de man bedoelen ze daarmee de sex? En de plichten van de vrouw, om hem het recht te géven?
Zo heb ik het altijd begrepen.
Getsie! Dat hoop ik toch niet! Nou ja...ik was toch al van plan om nooit te trouwen...
Ik heb dat als kind trouwens gedroomd, er stond een politieagent naast me en die zei: "Als je trouwt, schiet ik je dood" (zou dat de oorzaak zijn van alles? :o )
Zonnekind, je bedoeld mijn postje net in mijn fanclub? Dit heeft me inderdaad wel aan het denken gezet, maar niet of ik me vrouw voel. Of bedoel je nog eerder, want ik vind wel dat ik ook mannelijke trekjes heb? Ik heb dat soort dingen nooit echt aan mijn aseksualiteit gelinkt, denk ik.
Dat klinkt wel erg stereotype. Een beetje ouderwets ook, vrouw voor het huishouden en om aan de behoeften van de man te voldoen. Maar ik denk dat je het zo niet bedoeld. Of bedoel je dan meer vrouw in de zin als partner van, in plaats van vrouw als geslacht?
Ienepien, dat klinkt wel heel eng.
Ik vind uit beide postjes een beetje naar voren komen dat een vrouw eigenlijk niet van seks geniet. Ook al zet Zonnekind het er tussen haakjes bij, gaat het toch in de eerste plaats om de man. :-\
Sismo, dat klinkt ook niet echt prettig.
Citaat van: Ienepien op februari 19, 2008, 11:01:13 PM
Ze zeggen altijd, dat je rechten en plichten hebt in een huwelijk. De rechten van de man bedoelen ze daarmee de sex? En de plichten van de vrouw, om hem het recht te géven?
Zo heb ik het altijd begrepen.
Zo klinkt het niet goed. Ik hoop dat beide partijen er van genieten en het doen omdat ze elkaar graag zien. Maar ergens vind ik wel dat ze dat een beetje aan elkaar verplicht zijn. En dan bedoel ik niet alleen de vrouw aan de man.
Citaat van: Ereinion op februari 19, 2008, 11:05:25 PM
Zonnekind, je bedoeld mijn postje net in mijn fanclub? Dit heeft me inderdaad wel aan het denken gezet, maar niet of ik me vrouw voel. Of bedoel je nog eerder, want ik vind wel dat ik ook mannelijke trekjes heb? Ik heb dat soort dingen nooit echt aan mijn aseksualiteit gelinkt, denk ik.
Dat klinkt wel erg stereotype. Een beetje ouderwets ook, vrouw voor het huishouden en om aan de behoeften van de man te voldoen. Maar ik denk dat je het zo niet bedoeld. Of bedoel je dan meer vrouw in de zin als partner van, in plaats van vrouw als geslacht?
Ik bedoelde een reactie van jou op het artikel van Goed Gevoel. (of misschien was dat in een mailtje naar mij, sorry dan :-\) Je hebt ergens geschreven dat jij je ook graag vrouwelijk en sexy kleedt, misschien ter compensatie van. Of zit ik nu gewoon compleet mis?
Ja, ik kleed me wel zo, maar zie dat niet als compensatie van iets. Nu begrijp ik waarom je dat zei.
Vroeger, ik denk een hele generatie vóór mij, heeft volgens mij nooit geweten, dat een vrouw ook van sex kan genieten.
Het is pas sinds de 60er jaren, dat ze er wat openlijk over zijn, en met wat experimenteren kan je bij de vrouw ook een orgasme krijgen.
Ik denk niet, dat mijn moeder bijv. het ooit heeft geweten, of nu weet. (maar ik kan het mis hebben)
Daar heb je vast gelijk in, maar ik hoop toch dat voor de generaties erna niet meer geldt.
Citaat van: Ereinion op februari 19, 2008, 11:14:18 PM
Ja, ik kleed me wel zo, maar zie dat niet als compensatie van iets. Nu begrijp ik waarom je dat zei.
Ik weet nog niet helemaal of ik het doe ter compensatie. De journaliste van Goed Gevoel zei dat en ik vond dat dat wel goed klonk. Ik voel me er gewoon goed bij als ik mij zo kleedt, maar ik denk soms dat ik dat misschien niet zou doen, die aandacht die ik daarmee opzoek misschien niet zou nodig hebben, moest ik mijn vriend seksueel kunnen bevredigen.
Ik zoek er ook geen aandacht mee op, niet in die zin tenminste. Ik vind het leuk om er verzorgd en net iets anders dan de meesten uit te zien. Wel met rokjes en ik draag ook eigenlijk altijd strakke tops, maar daar voel ik me gewoon prettig in. Ik merk eigenlijk ook nooit dat iemand op een seksuele manier aandacht aan me schenkt, en als ik het als compensatie zou doen, zou ik daar meer op letten, denk ik.
Ik voel me er goed in omdat ik weet dat jongens naar mij kijken als ik zoiets aan heb (ik zeg dan wel dat ze enkel naar mij kijken voor de kleren, elke man volgt een meiske in een mini rokje, maar niet voor mij) Ik weet niet of ik het nog zou aandoen moest ik die aandacht er niet mee krijgen... Geen idee eigenlijk. Weer iets om over na te denken. :)
:knuffel:
Nou, ik denk niet dat ze ieder meisje in een minirokje nakijken, tenminste niet op een positieve manier. Dus je mag best iets trotser op jezelf zijn, hoor.
Is het dat dan niet eerder, Zonnekind, dat je je onzeker over je lichaam voelt en dat probeert te compenseren, niet zozeer aseksualiteit?
Zou heel goed kunnen.
Zoals ik al zei daarstraks, heb ik een heel goed gesprek gehad met die gynaecologe daarstraks. Ik moest vragen beantwoorden over het wel of niet tevreden zijn van mijn eigen lichaam. Ik vind mezelf ongelooflijk lelijk, wat natuurlijk een vrijpartij wel moeilijker maakt. Ik kan ook niet aannemen van iemand anders dat die mij mooi vindt. Ik ben er dan van overtuigd dat dat is omdat die meer voor mij voelt en daardoor beïnvloed is. Als ik dus opgewonden ben, voel ik me ontzettend geremd en heel bang vanaf het moment dat er kleren uit moeten. Die gynaecologe daarstraks zei dat ik dan de kleren moet aandoen waar ik me wel sexy in voel en die zo lang mogelijk moet aanhouden, ook bij een vrijpartij. (mijn partner zou onder mijn bloesje kunnen en onder mijn rokje zonder dat ik mijn lichaam dan hoef te zien) Het leek me een goede tip. Het sluit dan ook helemaal aan bij wat jij zegt Ereinion.
Dank u voor deze heldere gedachte :D :knuffel:
Welk gevoel geven zulke kleren dan bij jou?
Ik voel me gewoon mooi! Maar niet seksueel aantrekkelijk. En doordat het vaak net iets anders is dan hoe de meeste mensen erbij lopen voel ik me mezelf. En eigenlijk heb ik dat nog meer als ik mijn kostuums aanheb, dan ben ik echt mezelf. Maar het gaat een beetje te ver om die dagelijks aan te hebben, daar zou ik me ook niet gemakkelijk bij voelen.
Natuurlijk is iemand beinvloed als hij van je houdt, maar dat maakt zijn oordeel toch niet minder waar? Een compliment blijft een compliment, en het is toch echt de waarheid dat zo iemand je een super-schoonheid vindt.
Citaat van: Zonnekind op februari 19, 2008, 11:39:54 PM
Zou heel goed kunnen.
Zoals ik al zei daarstraks, heb ik een heel goed gesprek gehad met die gynaecologe daarstraks. Ik moest vragen beantwoorden over het wel of niet tevreden zijn van mijn eigen lichaam. Ik vind mezelf ongelooflijk lelijk, wat natuurlijk een vrijpartij wel moeilijker maakt. Ik kan ook niet aannemen van iemand anders dat die mij mooi vindt. Ik ben er dan van overtuigd dat dat is omdat die meer voor mij voelt en daardoor beïnvloed is. Als ik dus opgewonden ben, voel ik me ontzettend geremd en heel bang vanaf het moment dat er kleren uit moeten. Die gynaecologe daarstraks zei dat ik dan de kleren moet aandoen waar ik me wel sexy in voel en die zo lang mogelijk moet aanhouden, ook bij een vrijpartij. (mijn partner zou onder mijn bloesje kunnen en onder mijn rokje zonder dat ik mijn lichaam dan hoef te zien) Het leek me een goede tip. Het sluit dan ook helemaal aan bij wat jij zegt Ereinion.
Dank u voor deze heldere gedachte :D :knuffel:
Hoi Zonnekind,
Ik weet niet hoe je er uit ziet, dat is een van de leuke dingen van dit medium, internet.. Maar je denkt en voelt heel negatief over jezelf, dat merk ik uit je postjes. En dat is niet nodig... Waarom geloof je het niet als iemand zegt dat hij jou mooi vindt ? Waarom wijs je dat af ? Maar misschien vind je het in bredere zin ook wat moeilijk om complimentjes/ positieve opmerkingen voor jezelf te aanvaarden ? Nou ja, je hoeft hierop niet te antwoorden, hat is misschien te prive. Maar ik verbaas me wel... :knuffel:
Welk gevoel geven zulke kleren dan bij jou?
@ Ereinion: het onderscheid tussen jezelf mooi vinden of seksueel aantrekkelijk is voor mij bijna onbestaand. Vandaar misschien mijn verwarring...
@ Peter: Ik kan tegen elke vraag hoor :D Ik kan inderdaad geen enkel compliment aanvaarden. Ik vind het heerlijk om een compliment te horen maar ergens is er iets in mij dat mij verbiedt het aan te nemen. Ik mag het niet geloven, ik mag het niet aannemen, ik mag er zeker niet gelukkig van worden. Mijn uiterlijk... das gewoon een ramp. Ik heb als kind nooit iets positiefs gehoord over mijn uiterlijk, enkel slechte dingen. Ik heb als kind overal zitten vissen naar complimentjes over mijn uiterlijk maar heb ze nooit gekregen. Dat zal er wel geen goed aan gedaan hebben... :-\
Ik heb het nu met mijn vriend. Ik heb vroeger heel veel commentaar op mijn uiterlijk gekregen en dan vooral dat ik te dik was. Wat toen nog niet eens echt zo was, inmiddels wel. Maar goed, dat heeft er bij mij heel erg ingehakt. Mijn vriend vind het leuk om naar andere vrouwen te kijken en daar opmerkingen over te maken. En tralala, het zijn altijd lekker dunne vrouwen. En ja, dat maakt mij jaloers. Ik zie het als een belediging naar mij toe. Hij zegt ook dat ik te dik ben. Niet letterlijk, meer in de zin dat hij mij geen ongelijk geeft als ik het zeg, omdat ik me onzeker voel. Hij zegt ook dat hij me wel aantrekkelijk vind en dat ik voor hem niet hoef af te vallen, maar dat hij het graag wel heeft dat ik het doe om gezondheidsredenen.
Hoe dan ook, al die opmerkingen van vroeger komen weer boven. Ik voel me langzaamaan lelijk. En ik merk dat die opmerkingen en die jarenlange persterijen toch nog wel diep zitten. Ik heb tegen mijn vriend gezegd dat hij extra lief tegen me moet zijn en nooit mag zeggen dat iets er bij mij minder uitziet, anders dan dat die kleren me er dikker doen uitzien dan ik ben. Dat mag nog net. En dat daar doet hij dan ook heel erg zijn best voor. En dat voelt toch wel goed. Maar ergens is het niet eerlijk dat hij zoveel werk moet doen, omdat anderen mij hebben laten geloven dat ik niet knap ben. EN hij moet het nu extra vaak zeggen voordat ik hem geloof. En ergens baal ik daar ook weer van.
Hoe dan ook, een comlimentje dat ik er echt knap uitzie zal ik niet snel geloven. De meeste anderen wel, over mijn kleding, mijn haar, wat ik doe, maar mijn uiterlijk? Dat blijft altijd een zwak punt! Dus ik kan je helemaal begrijpen Zonnekind.
Het is geen fijn gevoel dat je nu beschrijft. :knuffel:
Citaat van: Zonnekind op februari 20, 2008, 12:09:21 AM
@ Ereinion: het onderscheid tussen jezelf mooi vinden of seksueel aantrekkelijk is voor mij bijna onbestaand. Vandaar misschien mijn verwarring...
@ Peter: Ik kan tegen elke vraag hoor :D Ik kan inderdaad geen enkel compliment aanvaarden. Ik vind het heerlijk om een compliment te horen maar ergens is er iets in mij dat mij verbiedt het aan te nemen. Ik mag het niet geloven, ik mag het niet aannemen, ik mag er zeker niet gelukkig van worden. Mijn uiterlijk... das gewoon een ramp. Ik heb als kind nooit iets positiefs gehoord over mijn uiterlijk, enkel slechte dingen. Ik heb als kind overal zitten vissen naar complimentjes over mijn uiterlijk maar heb ze nooit gekregen. Dat zal er wel geen goed aan gedaan hebben... :-\
Dat zal er zeker geen goed aan gedaan hebben.. arm Zonnekind.. :'(
@Pinky: pesten kan je heel lang dwars zitten. Het kan heel diepe sporen in je nalaten. :knuffel:
Verder: hoe je jouw gewicht ervaart, is in de eerste plaats jouw eigen probleem..toch ? En als het pesten van vroeger jou nu belemmert en het uit zich in jullie relatie, dan is het goed om daar inderdaad iets aan te doen. Want je zult het anders blijven tegenkomen, vrees ik.. in welke relatie of situatie ook..
En relaties zijn er vaak heel goed voor om shit uit het verleden naar boven te laten komen.. ::) Maar ze zijn ook een goede plek om het uit te werken en achter je te kunnen laten.. Zo werkt het ook.. ;)
Zonnekind, ik denk, dat je vooral bevestiging van je ouders zoekt.
Heb je het al eens eerlijk gevraagd aan hun? Wat vinden ze er van, hoe je er uitziet? :-\
Het belangrijkste is als mens hoe je innerlijk bent,uiterlijk is natuurlijk mooi mee genomen,maar staat bij mij toch niet op de eerste rij.
Nu mochten wij van moeder natuur alle ingredienten hebben mee gekregen dat ons als mens in alles mooier kon maken dan zaten we nu niet lekker te kletsen hoe je dan wel of niet je in je vel voelt.
Complimentjes van mijn echtgenoot daar ben ik al lang op aan het wachten,hij kan dat gewoon niet en ik mis dat enorm.
Ik heb me vaak vroeger kort gekleed,misschien wel om een beetje aandacht te trekken van het onbekende,en meermaals lukte dat ook,zeker niet de bedoeling naar sex toe,jeetje nee.
Maar als vrienden het woord schatteke of nog maar mijn naam eens uitspraken waande ik me al in de zevende hemel.
Want ik heb hier geen enkel koosnaampje nog niet mijn eigen naam wordt geroepen als hij me nodig heeft.
Ja dat doet weleens pijn,maar ik probeer het een plaats te geven in mijn leven.
Dus de ene mens krijgt er te veel en de ander weer te weinig,en zoals wel eens wordt gezegd het is ook nooit goed,wat je ook doet.
En zonnekind jou woorden naar iedereen toe zijn zoveel mooier dan hoe je eruit ziet,zeker weten. :knuffel:
Citaat van: Ienepien op februari 20, 2008, 10:33:10 AM
Zonnekind, ik denk, dat je vooral bevestiging van je ouders zoekt.
Heb je het al eens eerlijk gevraagd aan hun? Wat vinden ze er van, hoe je er uitziet? :-\
Wat mijn ouders van mij denken... pff, ik weet dat ze vinden dat ik er goed uit zie en ze zijn fier op mij als ik iets bereik ofzo. Maar ik zal dat nooit te horen krijgen. Vroeger heb ik inderdaad heel hard naar hun bevestiging gezocht en naar iets positiefs uit hun mond, dat doe ik nu niet meer. Ik heb, zeker na de breuk met Viper, een grote afstand gecreëerd met mijn ouders en die wil ik zo houden. Het zou mij echt niet meer uitmaken wat ze nu van mij vinden of wat zij over mij denken. Moesten ze iets zeggen, ik zou het toch niet geloven, of het nu positief of negatief is.
Ik voel hier enige wrevel richting je ouders. En omdat je enig kind bent, is dat gewoon heel erg jammer.
Is er geen verbetering mogelijk? Het blijven toch altijd nog je ouders.
Maar misschien als je wat ouder bent, 30 ofzo. Dat het dan beter zal gaan. :knuffel:
Ik denk niet dat het ooit nog betert. Ik ga pas "rust" vinden als ik genoeg afstand heb van mijn ouders. Ik had er vroeger veel meer last van. Viper heeft mij daar ontzettend hard in geholpen. Ook bij de psycholoog ging het heel vaak over mijn ouders. Ik ben daar ondertussen wel over. Als ik er een week niets van hoor en ze niet zie, ben ik echt gelukkig. Je ziet me in elkaar krimpen als ik mijn ouders zie. Mijn reactie op mijn ouders gaat misschien nog wel wat beteren, hun houding niet.
Het kan heel best zo zijn, dat jij in hun ogen nog altijd hun kleine meisje blijft. Wat je ook doet, ze vinden het nooit goed.
Dat zegt inderdaad meer over hun dan over jou.
Eigenlijk toch wel knap, dan, dat je zo'n afstand kan nemen. :klap:
Dat heeft me wel heel veel moeite gekost hoor, en niet alleen voor mij maar ook voor Viper. Hij moest mij er altijd doorsleuren en hij had zelf ook altijd last van mijn ouders. Er zijn nu nog momenten dat ik het even heel zwaar heb als ik ze gezien heb. Maar gelukkig is Viper er dan nog altijd voor mij. Hij kent ze, weet hoe ze doen en begrijpt mij dan ook heel goed.
Wat rot voor je. :knuffel:
Citaat van: Ereinion op februari 19, 2008, 10:47:48 PM
Ik kan me inderdaad wel voorstellen dat je denkt dat je doel als vrouw is om kinderen te krijgen. (misschien een beetje ongelukkig uitgedrukt) En daardoor kan ik me ook wel voorstellen dat je dan gaat twijfelen. Ik had er zelf alleen nog nooit zo over nagedacht.
Herkennen meer vrouwen dit?
En voor de mannen, voel je je minder man, en waarom?
Om nog even op jouw vraag terug te komen, Ereinion: ik voel me wel vrouw maar niet echt vrouwelijk. Ik voel me zeker geen man, maar merk regelmatig dat typisch vrouwelijke eigenschappen en gedragingen voor mij onbekend zijn. Ik voel me wel vrouw want ik weet dat ik dat ben, maar het is iets waar ik eigenlijk niet mee bezig ben. Ik voel me meer mezelf en ik ben nu eenmaal verpakt in een vrouwenlichaam. Ik vind mezelf esthetisch gezien niet echt mooi, maar ik vind mezelf aan de andere kant ook niet lelijk. Mooi zijn bestaat uit meer componenten dan alleen je uiterlijk. Ik vind mezelf niet sexy en kan me ook niet voorstellen dat iemand mij seksueel aantrekkelijk zou vinden, maar dat komt omdat ik niet begrijp waarom anderen menselijke lichamen überhaupt sexy vinden. Mij doet het in ieder geval niets. Ik kan mannen of vrouwen best mooi vinden, maar ik heb daarbij nooit een link met seksualiteit gevoeld. Als ik iemand mooi vind dan vind ik het misschien prettig om naar die persoon te kijken en kan ik daar een blij gevoel van krijgen, maar daar houdt het al heel snel op.
Verder gebruik ik mijn vrouwelijkheid ook totaal niet om iets bij mannen gedaan te krijgen of om er hun aandacht mee te trekken. Ik zou niet eens weten hoe ik dat zou moeten doen. Iets zegt me dat ik dat gewoon niet in me heb...
Zware dingen versjouwen, gaatjes boren, klusjes in huis, electrische dingen repareren, dat soort dingen, doe je dat ook allemaal zelf dan?
Ik ben wel eigenwijs genoeg om typische mannenklusjes zelf te willen doen. Waarom zou ik het niet kunnen omdat ik een vrouw ben?
Maar zo gauw het op boren of elektriciteit aankomt vraag ik toch hulp. Daar liggen mijn talenten niet. voor boren heb ik niet genoeg kracht en elektriciteit vind ik eng, maar mijn fiets repareren doe ik gewoon zelf, net als lampen indraaien (en ze kapot laten vallen ;D )
Maar goed ik denk niet dat dit soort dingen echt met mannelijkheid of vrouwelijkheid te maken hebben. Dit zijn grotendeels stereotypen die de maatschappij ons heeft aangeleerd.
Tsja, ik heb ook mijn diploma werktuigbouwkunde... Toch wilt mijn vader de klusjes bij mij thuis graag zelf opknappen. Misschien dat het ergens wel een bedreiging is als vrouwen/ dochters ineens de mannen/vader klusjes gaan overnemen. Dan wordt je als man/ vader ineens nog minder nuttig... Maar goed, ik ben lief genoeg (lees lui) om mijn vader lekker alle klusjes te laten doen hoor... ;)
Ik doe dat samen met hem, ligt er ook wel aan wat. Electriciteit, daar waag ik me ook niet aan, hoewel ik het best zou kunnen. Draadjes doorverbonden is op zich niet zo heel moeilijk.
Jovi, bij sommige mannen hoef je weinig te doen, voor ze je komen helpen. Bij mij blijkt een rokje voldoende. Als ik dan met een zaag in de hand loop omdat ik een panlat door moet zagen, zeggen ze al voordat ik kan beginnen dat ik het fout doe en nemen ze het over. ::)
Ik ben opgegroeid met twee broers en ik denk dat het daar door komt dat ik dit soort dingen zelf kan en wil doen. Moest me toch een beetje bewijzen.
Het ging er even om, hoe je je vrouwelijkheid gebruikt om van mannen iets gedaan te krijgen, toch?
Gewoon onhandig doen, dan grijpen ze wel in. (niet altijd, hoor.)
En vroeger zeiden ze altijd, dat als je je rij-examen moest doen, dat dan een heel kort rokje en een diep décolleté je er wellicht door zou slepen. :D
Haha, tenzij je een vrouwelijke examinator hebt...oeps...
Maar goed, ik hoef het niet te gebruiken. Alleen vrouw zijn is al genoeg. en ja, klungelen werkt ook heel goed. Of wat ook goed werkt is gewoon zeggen, heej, jij bent een sterke stoere man toch? Zou jij dat en dat even voor me willen doen? Werkt ook 9 van de 10 keer.
Dat denk ik ook wel. :klap:
Citaat van: Ereinion op februari 23, 2008, 08:41:10 AM
Jovi, bij sommige mannen hoef je weinig te doen, voor ze je komen helpen. Bij mij blijkt een rokje voldoende. Als ik dan met een zaag in de hand loop omdat ik een panlat door moet zagen, zeggen ze al voordat ik kan beginnen dat ik het fout doe en nemen ze het over. ::)
Ja, dat herken ik ook wel, maar daar hoef je zelf helemaal niets voor te doen, dat zit zo ingeprogrammeerd bij de meeste mannen. ;)
Doet me denken aan het feit dat ik (vooral vroeger) erg beledigd was als een man/jongen met alle macht de deur voor me open wilde doen, of mijn stoel wilde aanschuiven. Ik moet me dan altijd inhouden om niet te roepen: "ik ben dan wel een vrouw, maar dat betekent niet dat ik hulpeloos ben" Maar goed, meestal zijn dat soort dingen goed bedoeld :D
Ik vind het juist heerlijk als ze de deur openhouden, mijn stoel aanschuiven,... Ik ben dan ook het tegenovergestelde van feministische vrouwen. Ik heb helemaal niets tegen hen, dankzij hun acties heeft de vrouw veel rechten gekregen, dat besef ik wel. Maar ik voel me zo helemaal niet.
Als ik vroeger iets van Viper gedaan wou krijgen, voorbeeld als ik in de zetel zat en ik wou iets drinken. Dan vroeg ik: wil jij een cola voor mij halen? En voor hij iets kon antwoorden zei ik al: oooooh, dat is super lief van u! ;D Op die manier kon hij niet anders dan het te gaan halen :D
Oei, wat een manieren, Zonnekind. ;D
::) :schater:
Citaat van: Zonnekind op februari 24, 2008, 04:55:29 PM
Ik vind het juist heerlijk als ze de deur openhouden, mijn stoel aanschuiven,... Ik ben dan ook het tegenovergestelde van feministische vrouwen. Ik heb helemaal niets tegen hen, dankzij hun acties heeft de vrouw veel rechten gekregen, dat besef ik wel. Maar ik voel me zo helemaal niet.
Heb ik ook, hoor!
Een beetje een galante man is helemaal niet verkeerd.
:D Nee vind ik ook.
Af en toe is wel leuk, maar altijd? Nee hoor. Ik ben geëmancipeerd genoeg. ;D
Haha, die van Zonnekind, die moet ik echt gaan onthouden! Die is goed! Wel een klein beetje gemeen ook. Maar ja, na een tijdje krijgen de mannen dat trucje natuurlijk ook door...
Maar ik blijf dan ook echt zeggen dat hij super lief is en ik knuffel en kus hem dan ook omdat hij dat voor mij gedaan heeft. Das toch ook leuk voor hem he? :D
Zeker weten!
:D
Ja hoor. Echt wel. :D
Citaat van: Zonnekind op februari 24, 2008, 04:55:29 PM
Ik vind het juist heerlijk als ze de deur openhouden, mijn stoel aanschuiven,... Ik ben dan ook het tegenovergestelde van feministische vrouwen. Ik heb helemaal niets tegen hen, dankzij hun acties heeft de vrouw veel rechten gekregen, dat besef ik wel. Maar ik voel me zo helemaal niet.
Ik kan je wel volgen Zonnekind, ik ben ook helemaal niet feministisch. Ik vind eigenlijk zelfs dat er soms te veel aandacht wordt besteed aan de nieuwe "gender" hype. Als we als vrouwen dan zo gelijk zijn, waarom vragen we er dan toch steeds om om apart (met voorrang) behandeld te worden. Ik geloof best dat er ook hier in Nederland nog werkkringen zijn waar het moeilijk is om als vrouw carrière te kunnen maken, maar over het algemeen denk ik dat de meeste vrouwen toch echt wel gelijke kansen hebben. Ik heb zelf in ieder geval wat dat betreft nooit nadeel ondervonden van het vrouw zijn.
Mijn aversie tegen de ongevraagde en onnodige hulp komt denk ik voort uit het feit dat ik bijna altijd de jongste ben geweest. Jongste kind, jongste zusje, ik heb zelfs alleen maar oudere neven en nichten. Daardoor werd (wordt) er erg veel voor mij gedaan wat ik natuurlijk tegenwoordig gewoon zelf kan (ik ben ondertussen volwassen ;) ). Ik heb echt een periode gehad dat ik me verzette tegen alle ongevraagde en onnodige hulp. Nu is dat wel weer wat veranderd en maak ik soms ook misbruik van die aangeboden hulp, maar ik heb een tijdje hard gevochten om echt zelfstandig te "mogen" zijn en daar werden omstanders ook de dupe van :D
Dat noemen ze nou "groot worden". ;D
Zou het me dan toch nog gaan lukken? :D
Stug doorgaan! :schater:
Volgens mij heeft dat er ook mee te maken dat je alleenstaand bent. Maar misschien geldt dat nog wel meer voor mannen dan voor vrouwen. Ik merk het namelijk in mijn familie. Mijn single broer en oom hebben tijdens familieweekenden altijd het meeste te eten, zonder dat ze zelf zoveel meenemen. Iedereen neemt wel wat mee, alsof ze dat zelf niet kunnen regelen.
Zoiets vind ik vreselijk! Toen het pas gedaan was tussen mij en Viper en ik plots alleen woonde, hield mijn grootmoeder zelfs de broodjes uit het restaurant bij voor mij... :banghead:
Tsja, denk dat het ok t emaken heeft met dat de omstanders zich behulpzaam willen voelen, omdat ze geen idee hebben wat ze moeten zeggen. Wat zeg je tegen iemand die single is? Hoe gaat het met je kids? Hoe bevalt het zo alleen in je huisje? Ik bedoel, als je getrouwd bent en kids heb dan zijn die twee dingen altijd veilig om over te praten, net zo als dat bij jongeren het schoolgaan is en bij volwassenen dan nog het werk. Maar goed, daarna houd het op. En als je iemand in de watten legt dan issie je al dankbaar en hoef je verder niet meer iets te zeggen. Tenminste, zo bedenk ik het maar. Dat doe ik ook bij een kennis van mij. Als ik daarheen ga, voel ik me toch beter als ik iets meeneem... gek he?
Misschien is dat wel zo...
Ja, denk het ook wel. Maar degen, die alleen is, of het nu een scheiding is of een sterftegeval, die moet eigenlijk zelf contacten zoeken, of beginnn met een gesprek. Want de ander weet niet waar de gevoelige punten liggen. En durft daarom waarschijnlijk niet te beginnen met een gesprek over (te) gevoelige onderwerpen.
Zo is het vaak wel, ja. Het is geen onwil of gebrek aan belangstelling (meestal), maar mensen weten niet waar ze over moeten praten. En durven vaak niet te beginnen over wat de ander aan zwaars of verdrietigs heeft meegemaakt. Omdat ze zelf niet weten hoe, en omdat ze niet weten of de ander er wel over wil praten, en omdat... enzovoort. Pas dan merk je wat een moeras communicatie tussen mensen kan zijn.. :-\
Ik denk dat we het nooit helemaal onder de knie krijgen. Al doe je nog zo je best. Maar dat houd het spannend! Anders wordt het ook maar saai! Maar probeer al wel meer in de gaten te houden dat ik niet bij iemand wegloop of die persoon ontloop als er iets ergs is gebeurt. Maar bij een kennis ga ik die ook niet opzoeken bij iets ergs. Dat voelt teveel als een ramptoerist!
Opgeschoond tot hier
ik ben een man en ben aseksueel maar om te zeggen dat ik me geen man voel? dat is veel gezegd.
je kunt verschillende ideeën hebben van wat het woord 'man' nu inhoud, ik vind niet dan een man goed moet zijn in bed, nog dat hij om de 5 minuten om seks moet denken.
das serieus stereotyperend, ik vind dat ik een man ben omdat ik mijn gevoelens onder controle heb, omdat ik niet tegen de borsten van een vrouw zit te praten en omdat het mij geen moer kan schelen hoe kort gerokt een meisje voorbij loopt, al loopt ze naakt, je m'en fous, ik zou wel eens kijken maar dan met het idee 'sheesh, hou je in'.
dus niet stereotyperen aub, en eignlk ben ik eerder door vrouwen dan door mannen aanvaard.
mvg
Je ervaring sluit dus wel aan bij de beginpost.
CiteerDit onderwerp is een afsplitsing. De volgende berichten zijn een antwoord op de vraag: Ik denk dat het voor mannen een groter taboe is om aseksueel te zijn dan voor vrouwen. En dat vrouwen aseksualiteit eerder accepteren (ik bedoel niet alleen van zichzelf, maar juist van anderen) dan mannen. Hoe denken jullie daar over en hoe komt dat denk je?
Wellicht dat het ook een beetje aansluit bij het gevoel dat mannen of (misschien wel vooral) vrouwen die onvruchtbaar zijn. Dat schijnt ook van invloed te zijn op de mannelijkheid/vrouwelijkheid die je voelt. Het lijkt me vooral ook cultureel bepaald.
Ik heb me altijd best wel mannelijk gevoeld. Soms, misschien heel raar, voel ik mezelf meer man erdoor...
Ik kan dit soort topics altijd nauwelijks volgen. :P Ik hecht geen waarde aan termen als mannelijkheid/vrouwelijkheid, of aan 'me man voelen' (ik zou niet eens weten wat ik me daarbij moet voorstellen). Ik voel me mezelf. :P
Eeuwenoud topic overigens. =]
Dat laatste geeft toch niet, nieuwe leden hebben er misschien wel weer interessante ideeën over.
De eerste keer dat deze vraag gesteld werd snapte ik hem ook totaal niet, maar misschien is het punt dat jij beschrijft wel waar het om gaat. Ik zie ook niet het belang van je man of vrouw voelen. Ik ben gewoon wie ik ben, maar misschien is dat gevoel onder de seksuele populatie anders. Ik hoor bijvoorbeeld regelmatig uitspraken als "je vrouwelijkheid benadrukken" en daarbij kan het dan net zo goed om kleding als make-up of een hobby gaan, maar ik kan daar niet veel mee.
Dus zo bekeken snap ik de vraag tegenwoordig wel beter.
Ja uiteraard, prima hoor. :P
Ok, als ik even mijn theorie hierover mag neerzetten? Ook al is het oud, en reageert waarschijnlijk niemand meer.
Ik denk dat het ook heel erg te maken heeft met hoe je tegen "de mens" aankijkt; een van de drangen die mensen (horen te) hebben is het doorgeven van het eigen DNA, om jezelf en je bloedlijn veilig te stellen. Dit zit in je, of anders wordt het je wel aangeleerd dat man + vrouw = kind = doorgeven DNA = goed. Ik denk ook dat de mensen bij wie dit echt ingrained (Nederlands???) is in hun gedachten zich inderdaad minder man of vrouw kunnen voelen door hun aseksualiteit, simpelweg omdat zij niet deze drang om hun DNA door te geven hebben of eraan toe kunnen geven, waardoor je je automatisch 'buitengesloten' van de rest van de wereld kan voelen, wat voor een dysforisch gevoel kan zorgen. Als het enigszins logisch klinkt? Want dit is niet precies wat ik wil zeggen maar woorden aah.
Zelf voel ik ook enige dysforie, maar dat kan ook komen door het niet-accepteren van bepaalde aspecten van mijn lichaam (aaaaah borsten wat zijn jullie ga weg stomme vethopen). Ik denk dat er wel een verband tussen aseksualiteit en gender dysforie is (kijk maar op Engelstalige forum!), maar dat het niet bij iedereen per se met elkaar te maken heeft.
Zo. Hopelijk een semi-nuttige post gemaakt.
Ik heb wel zeer sterke moedergevoelens en het verlangen naar een tweede kindje is heel langzaamaan aan het groeien. Op dat vlak voel ik me supervrouwelijk, omdat ik mijn dochter heb kunnen dragen. Zwanger zijn vond ik heerlijk en ik voelde me mooier dan ooit, ook al was ik een luchtballon (was te rond om een zeppelin te zijn :P ). Als moeder voel ik me een sterke vrouw.
Maar als persoon voel ik me gewoon persoon :D Ik heb kort haar en hakken draag ik alleen omdat ik klein ben en korte beentjes heb. Jurkjes draag ik omdat ik dat leuk vind en soms omdat mijn broeken niet goed zitten. Maar me vrouwelijk voelen? Geen idee hoe dat is! Toch als je anderen hoort vertellen over de sensuele kant van het vrouw zijn, dat heb ik dus totaal niet. Mijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk. Nog een geluk ;D
Ik vind dat de drang om kinderen te hebben en de drang om seks te hebben volledig los van elkaar staan. Ik ben dan misschien wel aseksueel, maar ik heb een even grote of misschien grotere kinderwens dan mijn vriendinnen.
Ook heeft mijn kinderwens in mijn ogen niets te maken met mijn vrouw-voelen.
Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.
Citaat van: fee23 op december 12, 2012, 09:50:32 AMMijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk.
Komisch. =] Ik heb ook weinig met (anders gezegd: een hekel aan :P) veel van die vrouwelijke dingen. Rokjes, jurken, hoge hakken, laarzen, eigenlijk elk type "vrouwelijke" (:S) schoenen, lippenstift, nagellak, handtassen, ... Bijvoorbeeld maar. :P
Citaat van: Lizzie7 op december 12, 2012, 03:25:28 PM
Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.
Bij mij gaat dat wel samen. Het is niet echt oorzaak-gevolg, ik ben aseksueel én ik voel me niet vrouwelijk. Ik voel me zelfs helemaal niet seksueel aantrekkelijk of zelfs maar aantrekkelijk, in de verste verte niet. Kan er dan ook helemaal niet bij dat er mannen zijn die me wel zo zien, daar sta ik gewoon niet bij stil en eigenlijk geloof ik dat ook niet. Moet er altijd aan denken om iets meer aan te doen dan een topje als de vrienden van mijn man langskomen, want voor mij zijn die borsten gewoon maar kussens vet en klieren ::)
Citaat van: Fricai op december 12, 2012, 03:26:28 PM
Citaat van: fee23 op december 12, 2012, 09:50:32 AMMijn man ziet mij ook helemaal niet zo, die heeft me liefst in jeans en t-shirt, het maakt hem echt niet uit of ik hakken draag of sportschoenen en hij vindt make-up verschrikkelijk.
Komisch. =] Ik heb ook weinig met (anders gezegd: een hekel aan :P) veel van die vrouwelijke dingen. Rokjes, jurken, hoge hakken, laarzen, eigenlijk elk type "vrouwelijke" (:S) schoenen, lippenstift, nagellak, handtassen, ... Bijvoorbeeld maar. :P
Haha mijn man haat het ook als ik make-up draag. Dan wilt hij me amper kussen. Goeie truc voor de momenten dat ik echt geen zin heb in lichamelijk contact ;D
Citaat van: Lizzie7 op december 12, 2012, 03:25:28 PM
Ik vind dat de drang om kinderen te hebben en de drang om seks te hebben volledig los van elkaar staan. Ik ben dan misschien wel aseksueel, maar ik heb een even grote of misschien grotere kinderwens dan mijn vriendinnen.
Ook heeft mijn kinderwens in mijn ogen niets te maken met mijn vrouw-voelen.
Ik voel me vrouwelijk als ik dans, bij bepaalde houdingen, als ik leuke kledij aanheb waarin ik me goed voel. Misschien zijn dat dan de momenten waarop ik voor een seksuele persoon seksueel aantrekkelijk ben, dat weet ik niet, maar voor de rest voel ik mij absoluut niet minder vrouwelijk omdat ik aseksueel ben.
Klinkt herkenbaar, maar dan in de mannelijke vorm. Ik begreep ook nooit waarom vrouwen er een probleem van maakte betreft kinderen. Alsof ik geen kinderen wilde, hell het is dat ik nog te jong ben voor kinderen. Anders had ik al lang 2 snotneuzen rondlopen.
En betreft de vraag van het topic; Ik voel me er alles behalve minder man door. Ik zou niet echt weten waarom wel? Maar goed dat is mijn mening.
Verder ben ik er dan wel weer stil over richting 't grotendeel van mijn omgeving, mijn vader en moeder weten ervan af en vrienden, maar verder niemand. Als iemand dan over seks begon met mij of mijn exen dan deden we gewoon alsof we seks hadden. Vaak hadden we dan ook seks gehad, dus was het minder snel 'liegen'. Meer van, (bijna)niemand heeft er iets mee te maken.
Sorry voor het omhoog schoppen van een kennelijk oud topic, maar ik vind het toch leuk om hier mijn visie eens over te ventileren.
Hoe komt het überhaupt in je op om te denken dat een aseksuele man of vrouw zich minder mannelijk of vrouwelijk zou moeten voelen?
Ik vind dat echt een misgeslagen plank van onwetende seksuelen.
Citeereen van de drangen die mensen (horen te) hebben is het doorgeven van het eigen DNA, om jezelf en je bloedlijn veilig te stellen.
Totaal afwezig. Ik wist dan ook al vrij vroeg dat ik nooit kinderen wilde.
Ik voel me niet minder vrouw; niet omdat ik aseksueel ben, en ook niet omdat ik geen jong hoef.
Ooit weleens aan de tand gevoeld hierover: "maar denk je dan niet dat je iets mist?"
Kuch! Nee hoor.
Ik ben een vrouw met mannelijke trekjes: ik hou van actiefilms, rockmuziek, bier, vlees (maar ook vis) en doe aan fitness om spieren te kweken. (Voor zover dat lukt.)
Maar ik hou ook van shoppen. Wat is je mannelijk of vrouwelijk voelen? Wat is je MINDER mannelijk of vrouwelijk voelen?
Ik gebruik make-up, al is het niet veel (mascara en een lijntje) en heel soms kleed ik me zelfs "vrouwelijk," compleet met hoge hakken. Dat laatste vooral, omdat mijn man dat zo leuk vindt. Dat betreft dan wel uitgaan.
Als de keus aan mij is dan draag ik gewoon jeans en een afzaksweater of tanktop plus makkelijke instappers of een sportief laarsje. ;D
Mijn man vertelde me laatst dat hij enorme binnenpret ervoer, omdat ik op feestjes dikwijls word aangesproken door mannen die indruk op me willen maken. Hij denkt dan: "ze moesten eens weten wie ze voor zich hebben!"
Zo vertelde hij me. Eigenlijk voelde ik me daar best een beetje trots bij, in de zin van dat ik er kennelijk mag wezen; maar de seksdrive volledig ontbreekt en die sufferds dat niet weten.
Ik ben met trots aseksueel en ik geniet er van tijd tot tijd nog van ook.
Misschien is die laatste anekdote een beetje een sullig krabbeltje in de kantlijn, maar ik vond het ter illustratie van "me minder vrouwelijk voelen" (wat dus niet het geval is) toch hout snijden. Het geeft aan dat je je als
aseksueel best trots kan voelen.
Ik heb van mezelf altijd gedacht dat ik me niet echt vrouw voelde. Dat ik op de denkbeeldige lijn man------------vrouw-voelen ergens min of meer in het midden zit. Vlees noch vis. Maar toen ik mijn a-seksualiteit begon te begrijpen, begon me te dagen dat dat anders zit. Als ik me vrouwelijk kleed, of gedraag, levert dat andere blikken op en andere verwachtingen en dat vind ik persoonlijk ontzettend vervelend. Echt heel vervelend. Dus ik kleed me veel neutraler en onderdruk een beetje wie ik ben, wat vrouw-zijn betreft. Nu heb ik het postuur niet meer om er leuk uit te zien met jurken en korte rokjes, maar ik vond ze me vroeger wel leuk staan. Alleen, ik droeg ze het liefst thuis, waar ik niet gezien werd. Ik denk dat dat gevoel van niet als vrouwelijk/seksueel aantrekkelijk gezien willen worden behoorlijk wat invloed heeft gehad op in hoeverre ik me vrouwelijk voel.
CiteerDus ik kleed me veel neutraler en onderdruk een beetje wie ik ben,
Jezelf onderdrukken vind ik altijd een beetje negatief klinken. Waarom zou je dat doen?
Het betekent op de 1 of andere manier toch dat je je indirect laat domineren door de geldende standaard.
Zelf hoef ik ook niet met een diep decolleté, maar een blote schouder durf ik gerust te laten zien. Dat is dan mijn "decolleté."
Worden er dan bepaalde verwachtingen gewekt? Dat heb ik gewoon niet in de gaten. Doorgaans loop ik toch met oogkleppen op, wat dat betreft. Ha!
Een vriendelijke glimlach of groet is oké, maar komen er promiscue opmerkingen aan te pas, dan reageer ik gewoon niet.
Ik heb dat echter nog niet meegemaakt, dus ik geloof dat ik goed bezig ben.
O, nou ik draag rustig blote schouders en zo hoor. Ik loop er niet bij als een nonnetje. ;)
Het is geen zwart-wit iets. Maar ik voel me door de manier waarop er gekeken wordt niet prettig als ik meer 'vrouwelijk' gekleed ben en waarom, dat heb ik al omschreven. :)
Dat herken ik wel
;)
Maar ik dacht dat je echt de noodzaak zag om jezelf te onderdrukken.