'Laag libido medisch te verklaren'
Sommigen verzinnen een hoofdpijn, anderen zijn te moe, maar er is een groep vrouwen die volgens wetenschappers geen zin hebben in seks, omdat hun hersenen anders werken.
Wetenschappers van de Wane State University in Detroit onderzochten of er een medische verklaring is voor vrouwen met een laag libido. Ze vergeleken de hersenen van 19 vrouwen met een laag libido, een 'stoornis' die ook wel bekend staat als Hypoactive Sexual Desire Disorder, met de hersenen van 7 vrouwen met een normale seksdrive. De vrouwen moesten eerst naar een erotische film kijken en daarna naar een zwart scherm, terwijl hun hersenactiviteit werd bijgehouden door MRI scans.
Uit de scans kwam naar voren dat de hersenen van vrouwen met weinig lustgevoelens compleet verschillend reageerden, dan van degenen met een gezonde seksdrive. Bij de groep vrouwen zonder deze stoornis bleek tijdens de seks een grotere bloedstroom naar bepaalde delen in de hersenen te gaan. Dit ontbrak bij de vrouwen met een laag libido, zo meldt Daily Mail. Sommige dokters beweren dat een laag libido slechts een verzonnen kwaal is om te verdienen aan medicijnen zoals viagra voor vrouwen. Maar dokter Michael Diamond, één van de uitvoerders van het onderzoek, zegt: "Zolang er psychologische veranderingen worden geconstateerd, is dat voor mij het bewijs dat dit een werkelijke stoornis is."
NU.nl 27 oktober
Citeergezonde seksdrive
Fijn woordkeus weer. ::)
Citeereen werkelijke stoornis is
Jiehoe, ik besta! :P
Had je daar twijfels over, dan? :P
:D Ik dacht wel steeds "er is iets" ..... Nu weet ik het: het is IK! ;)
Dit soort onderzoeken zijn nuttig om anderen ervan te overtuigen dat het niet zomaar tussen onze oren zit. Of eigenlijk is dat een heel ongelukkige keuze want het gaat juist om anders werkende hersenen ::) Nou ja, jullie begrijpen waarschijnlijk wel wat ik bedoel :D
Bedankt voor het plaatsen Millie!
De bedoeling van dat artikel was idd om gewoon aan te tonen dat het niet tussen onze oren zit. In mijn huidige relatie aanvaard mijn vriend mijn 'geaardheid' volledig, ook al is het soms moeilijk voor hem. Maar we zoeken samen naar een oplossing. Bestaat er morgen een remedie om de oorzaak van aseksualiteit - wat die ook moge zijn - te doen minderen, ik zou ni twijfelen. Maar ondertussen gaat ons leventje z'n gewone gangetje en da's prima zo
:wave:
CiteerBestaat er morgen een remedie om de oorzaak van aseksualiteit - wat die ook moge zijn - te doen minderen, ik zou ni twijfelen.
Dat klinkt negatief. :( :-\
Een ideale partner is toch uiteindelijk diegene waarbij je juist jezelf kunt zijn. Voor mij althans.
Citeermen weet amper iets over de werking van de hersenen.
Idd. :) Aangepaste morfologie (grootte?) van de hypothalamus is een vermoede factor voor seksualiteit, maar het is nog allesbehalve duidelijk. Het is moeilijk om een oorzaak aan te duiden op moleculair niveau, omdat het om redelijk scherpe grenzen gaat. (mannen vs. vrouwen vs. beide vs. geen van beide) Is niet logisch
Citaat van: Drisos op november 03, 2010, 11:01:03 PM
CiteerBestaat er morgen een remedie om de oorzaak van aseksualiteit - wat die ook moge zijn - te doen minderen, ik zou ni twijfelen.
Dat klinkt negatief. :( :-\
Een ideale partner is toch uiteindelijk diegene waarbij je juist jezelf kunt zijn. Voor mij althans.
Dat hoeft toch niet negatief te zijn? Niet iedereen accepteert zijn aseksualiteit honderd procent en ik kan me ergens wel voorstellen dat je wanneer je de kans hebt liever 'normaal' functioneert. Zeker wanneer je een relatie hebt met een seksueel persoon. Het lost gewoon veel problemen op.
Voor mijzelf geldt hetzelfde als wat Evelyn zegt: "En zelfs als er een remedie zou zijn, zou ik niet weten of ik die zou willen, omdat het niet zou zijn wie ik ben." Maar ik kan het niet negatief zien als iemand die niet (helemaal) gelukkig is met zijn aseksualiteit pogingen onderneemt om er iets aan te doen wanneer dat zou kunnen.
Waarom zou dit " probleem" louter en alleen voor vrouwen gelden. Er zijn toch ook aseksuele mannen (semois)
Niet om Millie aan te vallen, absoluut niet, maar het is wel jammer dat zij (en waarschijnlijk ook andere aseksuelen) de behoefte voelen om zich aan te passen aan de 'norm'. Maar ik begrijp het wel.
Ik herken mezelf veel meer in de opmerkingen van Evelyn. Aseksualiteit is een gedeelte van hoe ik ben en het heeft invloed op heel veel andere eigenschappen van me. Hoe ik denk en hoe ik in de wereld sta. Ik ben heel trots op mezelf, dus ik zou mezelf niet veranderen. Misschien zou ik door dat medicijn te nemen wel veel meer veranderen dan alleen mijn libido.
Goede opmerking, Anonymous.
ik kan wel begrijpen dat iemand wilt veranderen. Nu ben je levenslang met de gevolgen bezig. En daar kan je denk ik wel eens doodmoe / flink gefrusteerd van worden, als ik de ervaringen op AVEN lees.
Als je dan de oorzaak kan wegnemen, pak je het bij de bron aan!
Voor beide keuzes is inderdaad wel wat te zeggen, er is denk ik niet echt een goed en fout in die zin. Waar het uiteindelijk om gaat is dat je kan leven met je situatie. Heb je geen probleem met je aseksualiteit, laat het dan vooral zoals het is. Heb je er wel problemen mee begrijp ik heel goed dat je iedere mogelijkheid aangrijpt om te vanaf te komen.
Persoonlijk heb geen behoefte er iets aan te doen, het is onderdeel wie ik ben en het past in de manier hoe ik leef. Al zou de remedie nog zo simpel zijn, voor mij hoeft het niet.
ik begrijp ook wel dat mensen willen 'veranderen' om hun relatie te vergemakkelijken...
Zelf ben ik hier niet toe in staat. Bij mij is aseksueel zijn geen losstaand gegeven, maar iets dat heel sterk verweven is met mijn hoogsensitief zijn...ik vind seks gewoon te overprikkelend, net zoals ik een hele dag in een drukke omgeving rondlopen te overprikkelend vind. Hoogsensitief zijn is een persoonlijkheidstrek van mij, daarmee dat ik ook niet denk dat libidoverhogende medicatie die sensitiviteit gaat verlagen waardoor ik ineens wel seks ga aankunnen. Het is bij mij niet zomaar een hormonaal tekort...
En ik heb er vrede mee dat ik aseksueel leef, ook al betekent dat dat ik alleen door het leven ga.
Jezelf accepteren is het belangrijkste wat er is.
Het lijkt me geen kwestie van of-of, maar meer van en-en. Ik heb vind dat ik niks mis als aseksueel. Al denk ik wel eens: wat zou er nou zo leuk aan zijn? Maar dat heb ik bijvoorbeeld ook bij skydivers. Ik heb dat wel eens gedaan en ik weet dat het niks voor mij is en toch vraag ik me dan wel eens af of ik iets mis wat anderen kennelijk bijna als hun hoogste levensvervulling zien. Maar ja, dat zullen die skydivers wel hebben als ik ze vertel dat je mij geen groter plezier kan doen met een mooi rif 30 meter onder de zeespiegel...
Zou er medicatie bestaan, dan zou ik dat als ik een relatie met een seksuele vrouw zou hebben zeker overwegen. Niet alleen om de relatie soepeler te laten verlopen, maar ook om haar dat plezier te gunnen. Al moet dat dan wel opwegen tegen eventuele bijwerkingen, dat dan weer wel...