Weer al een tijd geleden dat ik hier ben komen kijken. Ik ben steeds bang er te veel mee bezig te zijn en depressief te worden ;) Misschien maar goed dat ik een vrouw ben, ik denk dat mannen het nog moeilijker hebben met een aseksuele partner. Heb er ook al eens aan gedacht om af te spreken met iemand, gewoon om onze frustraties te verlichten. Er zijn toch wel wat partners van aseksuelen die met juist hetzelfde probleem zitten als ik. Ergens houdt het me ook weer tegen. Ieder die hier post houdt van zijn/haar partner, maar soms kan je zo gefrustreerd zijn... Maar het is niet dat je seks zonder liefde wil, eigenlijk wil je gewoon seks met je partner, maar je ziet in dat dat er nauwelijks/nooit van zal komen.
Ik denk dat ik nu 1x per jaar vrij met mijn ventje, en dat na veel moeite, ruzies en verwijten. Niet leuk dus. Ik voel me dan vaak zo gespannen dat ik er ook niet meer van kan genieten. En dan jaag ik me daar weer in op, want het zal de enige keer zijn dat we weer eens vrijen. Zucht!
Geen idee waarom het zo moeilijk is om ook eens een keertje moeite te doen voor hem... Op een of ander vlak. Gelukkig heeft mijn lichaam zich ook wel wat aangepast en is mijn 'seksuele drift' al wat naar beneden in vergelijking met vroeger, maar het komt soms op en masturbatie is niet steeds de oplossing. Het is inderdaad die intimiteit die je mist in je relatie. Zo dicht bij elkaar zijn en elkaar plezier geven. Ik vrees dat ik door zijn aseksualiteit ook egoïstischer en afstandelijker word. Ik kan me soms opjagen in het kleinste ding, gewoon omdat hij weer met zijn eigen leventje bezig is en niet met onze relatie. Ik weet niet of dat nog gezond is. Maar de volgende dag ben ik weer met andere zaken bezig en vergeet ik al mijn zorgen, en zo zijn we al meer dan 10 jaar samen. Hoe houd ik het vol? Ik weet het niet. Maar afspreken met een vreemde spreekt me ook niet aan. Ik ben geen puber meer. Ik wil niet gewoon seks. Ik wil gewoon mijn vriend die met me vrijt :'(
Misschien een idee om een keer een NL/BE meeting te organiseren voor alleen partners van, als daar behoefte voor is. Misschien kun je een poll openen in het ´Bijeenkomsten´ gedeelte van dit forum om te polsen of er interesse voor is...... :knuffel:
Goed idee, Imogen!
Heel herkenbaar, voor mij tenminste.
Misschien idd eens wat mee doen.
wat herkenbaar en ook hier loopt de frustratie op... een bijeenkomst lijkt me wel wat!
@partnervan: kan je er wat meer over vertellen? en over jezelf?
groet.
hoi dutchboy66, natuurlijk kan dat... Dacht dat ik het ooit al eens gedaan had, maar kan inderdaad niets terugvinden. ;D
Wij zijn bijna 17 jaar getrouwd en relationeel ging het goed. De laatste jaren is er een steeds groter spanningsveld ontstaan doordat mijn vrouw steeds minder seks en intimiteit toonde naar mij toe. In de beginjaren daarvan lag het aan het huishouden, daarna aan vermoeidheid en daarna weer aan andere zaken. Ik probeerde dan zaken te veranderen of uit handen te nemen, echter niets hielp. Nadat het aan van alles gelegen heeft en we inmiddels twee trajecten (seksuoloog en daarna relatietherapie) hebben doorlopen is ze tijdens het laatste traject er achter gekomen dat ze aseksueel is. En dat betekent in haar geval geen seks, maar ook geen andere vorm van intimiteit. Ik heb het hier enorm moeilijk mee en hebben al eens op het punt gestaan een einde aan de relatie te maken. Echter... we houden van elkaar, hebben een dochter, genoeg redenen om niet over één nacht ijs te gaan.
Dit in het kort mijn verhaal, waarbij ik in een paar zinnen 15 jaar weergeef en geprobeerd heb een groot stuk emotie niet te verwoorden...
heel herkenbaar, in ongeveer dezelfde situatie, alleen geen kinderen.
Sterkte met alles.
Geen andere vorm van intimiteit? ??? Hoe bedoel je precies? Immers, intimiteit is een heel erg groot veld, dat ook dingen inhoudt die niets seksueels hebben. Een gezellig romantisch moment alleen samen, kan al heel intiem zijn mits de juiste omstandigheden. Wat bedoel je precies dat er geen intimiteit (meer) is? Ik probeer het me in te beelden, maar intimiteit is zo breed als spectrum, dat het moeilijk in te beelden is dat elke vorm van intimiteit zou verdwijnen.
PS: ik probeer te begrijpen wat je precies schrijft, ik stel niets in vraag en wil evenmin me moeien met persoonlijke zaken. Negeer de vraag dus gerust als antwoorden te gevoelig zou liggen of teveel privédetails zou bevatten.
Je hebt gelijk dat het een brede betekenis heeft. Wat ik bedoel is dat er geen knuffels zijn, arm om je heen, etc. Alleen als we in bed liggen krijg ik wel eens een kriebel omdat ik dat graag wil (zo wordt het ook aangegeven). Ik mis de lichamelijk intimiteit.
Op de bank zitten tegen elkaar in is ook een lastige. Los van het feit dat zij daar weinig behoefte aan heeft zit onze dochter meestal bij haar op de bank en heb ik de andere bank voor me alleen... Ik heb jarenlang aan gegeven behoefte te hebben aan contact, aanrakingen en ja ook sex, maar daar heb ik nu maar even helemaal niet over... Keer op keer wordt er aangegeven dat ze haar best zal doen, echter er gebeurt niets. Ik respecteer het feit dat ze aseksueel is (pas later ontdekt of het stempel er op gezet...), echter ik heb ook mijn gevoelens en behoeften.
Voor nu laat ik het hier maar even bij. :-)
Betreft intimiteit. Ik vind het ook erg moeilijk intiem te zijn. Knuffelen of gezellig tegen elkaar aan liggen kan in theorie wel. Maar ondanks dat ik weet dat ze echt geen zin heeft, wordt ik daar wel opgewonden van. De frustratie daarop wordt mij teveel. Ik heb nu gezegd niet meer te willen zoenen of te knuffelen. Wel erg ongezellig maar ik ga het anders niet meer redden.
Tja, het is net wat je zegt. Bij alleen sex met een ander heb ik ook niet zo'n goed gevoel. Hoewel ik best nieuwsgierig ben naar een relatie van twee sexuelen. Is daar meer intimiteit, knuffelen, elkaar ontdekken, lekker spelen met elkaar? Mijn huidige man is mijn enige partner, dus ik heb geen "vergelijkingsmateriaal" en dat vindt ik wel eens jammer.
Ik ben ooit 1 persoon op vakantie tegengekomen waarbij ik enorme sexuele fantasieen had. Ik wist niet wat me overkwam. Ik weet niet wat hij van mij vond overigens. Kijk in zo'n situatie kan het zo zijn dat er iets kan gebeuren..... Ik hoop hem ook nooit tegen te komen. Griezelig gewoon........
Mijn asexuele partner en ik hebben weinig ruzie, als ik het probleem aankaart, dan merk ik wel dat hij daarna weer lieve toenaderingen doet. Ik twijfel ook niet over de oprechtheid en de liefde die hij naar mij toe toont. Enne, het lijkt er echt op dat je eigen sexualiteit minder wordt, doordat het minder wordt geprikkeld. Dus.......zomaar sex met een ander? Daarop is mijn antwoord nee! Hopen op een beter sexleven met mijn partner heb ik wel een beetje opgegeven na 20 jaar samen zijn.........., maar er zijn nog zoveel goede momenten die ik ook niet zomaar opgeef............. Dus roeien met de riemen die je hebt en genieten van datgene wat er is.
Wat zou ik gedaan hebben als ik het voor ons samenwonen had geweten? Dat zal altijd een vraag blijven.....
Misschien kan sex met een ander toch wel een bepaalde invulling geven.
Het kan een bepaalde ontspanning zijn die je toch weer minder opgelaten doet zijn als je weer terug bent bij je huidige partner waar je heel veel om geeft.
Ik weet dat er mensen zijn die niet meer dan een soort vrienden zijn, maar die toch sex met elkaar hebben en dan weer in een gewone relatie verder kunnen.
Ik weet niet of ik sex met een ander zou kunnen hebben. lijkt me eng en spannend (ook vast leuk :-). Volgens mijn peut (want ik ben met iemand gaan praten hoe ik met mijn frustraties om moet gaan) kan het best wel werken. Zij zegt met name dat mijn partner en ik met elkaar moet afspreken wat we van elkaar accepteren. Dus niet stiekum vreemd gaan, maar duidlijk afspreken dat ik met een ander mag zoenen/vrijen en wat je wel en niet doet. bv wat doe je als je verliefd op je ... ja hoe noem je dat?.... fysieke relatie /" Swing"?
Mijn peut sugereert dat " vreemd gaan" grotere risico's met zich mee neemt dan duidlijke afspraken maken. Overigens heb ik dit nog niet met mijn partner besproken, het zal voor haar een schok zijn. Ik weet ook niet hoe dit verder gaat. Maar ach het houdt het leven wel interessant.
Dit verschilt per koppel denk ik... Het is maar net waar je het minst verdrietig van wordt. Al klinkt dat nogal negatief, maar ik bedoel daarmee dat de frustratie minder kan worden en daardoor een betere balans in de emoties kan optreden.
Ik spreek uit ervaring wanneer ik zeg dat het op bepaald vlak rust brengt. We hebben meerdere (therapie)trajecten achter de rug. In het laatste traject is besproken om er een 'geoorloofde minnares' op na te houden. Deze is gevonden en heb daar een kortstondig relatie mee gehad. Het probleem met deze aanpak is dat er gevoelend bij de een of de ander kunnen ontstaan waardoor de gevoelens voor de thuissituatie kunnen veranderen en dit het zoeken naar oplossingen geen goed doet. Met deze relatie ben ik gestopt. Wel bezoek ik af en toe een club om af en toe seks te hebben. Let wel, bij ons thuis wordt deze sport sinds enige tijd niet meer beoefent... Ik kan mij dus zeker verplaatsen in diegene die zoekende is naar een seksuele relatie, maar normaal, het is voor een ieder welke weg past. En ik adviseer om het zeker openlijk te bespreken. In het geheim vreemdgaan lijkt me niet de bedoeling.
Ik weet niet hoe het nu weer gaat lopen. Mijn partner zegt wel verder te willen met een traject om te onderzoeken of ze wel/niet sexuele gevoelens kan hebben. Dat is wel stoer als ze dat gaat doen, maar ik weet niet of ze het kan. Daarbij vraag ik mij af waarom ze nu wel die gevoelens zou krijgen, terwijl ze dat in eerdere trajecten niet kreeg. Ben bang dat ik weer valse hoop ga krijgen en dan weer extra gefrustreerd zal raken.
Ik merk dat ik toch wel in mijzelf stiekem meer en meer aan een minares zit te denken. Als je met verliefdheid te maken krijgt bij een minares wordt het weer anders, maar misschien kan je elkaar ook gewoon leuk vinden en sex hebben.
Citaat van: Mute op februari 17, 2015, 10:53:41 PM
Ik weet niet hoe het nu weer gaat lopen. Mijn partner zegt wel verder te willen met een traject om te onderzoeken of ze wel/niet sexuele gevoelens kan hebben. Dat is wel stoer als ze dat gaat doen, maar ik weet niet of ze het kan. Daarbij vraag ik mij af waarom ze nu wel die gevoelens zou krijgen, terwijl ze dat in eerdere trajecten niet kreeg.
Het is in ieder geval positief dat je partner nog steeds bereid is om tijd, energie en moeite te steken in het vinden van een oplossing die voor jullie allebei werkt.
Citaat van: Mute op februari 17, 2015, 10:53:41 PM
Ben bang dat ik weer valse hoop ga krijgen en dan weer extra gefrustreerd zal raken.
Met deze gedachte in je achterhoofd kan je jezelf al een beetje beschermen tegen valse hoop; als het traject niet werkt, dan zal dat in ieder geval niet als een volslagen verrassing komen...
Citaat van: Mute op februari 17, 2015, 10:53:41 PM
Ik merk dat ik toch wel in mijzelf stiekem meer en meer aan een minares zit te denken. Als je met verliefdheid te maken krijgt bij een minares wordt het weer anders, maar misschien kan je elkaar ook gewoon leuk vinden en sex hebben.
Zoals liefde zonder seks mogelijk is, is seks zonder liefde ook mogelijk.
Ja, positief. ik merk dat ik afstand houd, maar dat is niet goed voor mijn innerlijke blijheid. Ik weet het af en toe niet meer hoor. Dank voor je steun. Het zal wel weer even duren voor ze echt actie onderneemt, ik blijf op een afstand wachten.
Citaat van: Mute op februari 22, 2015, 11:36:19 PM
Dank voor je steun.
Graag gedaan. :knuffel: Ik hoop oprecht dat het goed komt tussen jullie.
dag allen.
Zijn jullie al een beetje verder gekomen?
Ik niet, het wordt alleen maar gekker en leger en nog meer broer - zus tussen ons twee.
Toch maar eens meer rond om me heen kijken.
Ik weet het ook niet altijd meer. Soms heb ik hoop, vaak ben ik hopeloos. Maar zolang haar therapie loopt, geef ik het nog een kans op deze manier. Ik ben echter bang dat het niet heel lang meer goed gaat. Het blijft lastig of zeg maar :banghead: :banghead: :banghead:
Hoi Mute
heel herkenbaar, ook het met je hoord tegen de muur lopen. Gek wordt je ervan.
Sterkte!!!!!!
Het liep weer eens mis. Niet met ons, maar met mij. Ik trek het niet meer en raak zo gefrustreerd dat ik alleen maar kan mopperen. Dat ziet zij ook en gelukkig kent ze me goed genoeg om het gesprek aan te gaan over wat me dwars zat. Ik probeer haar duidelijk te maken dat ik haar niks kwalijk neem, maar het gewoon zelf niet trek. Ze kan er ook niks aan doen en ze zit wel in een traject met een peut, maar wat daar dan gebeurt en hoe lang dat nog gaat duren is mij totaal niet duidelijk. Ik denk dat we weer eens met de peut moeten praten. Mogelijk over het al dan niet kunnen hebben van een "vriendin" naast mijn echte geliefde, ofschoon zij totaal niet blij is met die gedachte (en ik weet ook niet of ik dat kan). Ik houd jullie op de hoogte. Denk dat " de partners van" het allemaal wel herkennen.
hallo,
ik had wel graag eens gereageerd. ik ben ook nieuw op dit forum. tja ergens in het zelfde straat beland. mijn vrouw was ook de eerste dus ook geen vergelijkingsmateriaal. na 8 jaar gehuwd en kindjes, was ik zo ongelukkig en heb ik toch de stap genomen om vreemd te geen op mijn 43ste. het heeft 7 jaar geduurd. zij heeft een nu single partner gevonden (ipv gehuwde man) en zij was slachtoffer van partnergeweld. eerst ging het om de seks, maar vlug was het echt bij mij om het intieme te doen. een wisselwerking tussen de 2. ik was voldaan en dit gaf me zo'n rust dat kan ik echt niet beschrijven. ik heb een reuze tijd gehad maar zit al 3 jaar in een diepe put want ik weet wat ik mis tussen 2 seksuele mensen. ik ben er stilaan over dat ik mijn vriendin niet meer kan zien. ik hoop echt terug iemand te ontmoeten ooit. mijn vrouw was niet op de hoogte, maar mijn vriendin zorgde voor de rust thuis. ik ga verder lezen in dit forum want ik ben pas ingelogd. ik ga mijn verhaal later wel eens uit de doeken doen, maar hoop ergens wel met seksuele lotgenoten te kunnen te kunnen schrijven of afspreken zonder dat er onmiddellijk seks aan te pas moet komen. ik heb echt nood mijn verhaal kwijt te kunnen, want zonder kindjes zou ik er niet meer zijn. ik denk dat je gelijk hebt dat het voor mannen moeilijker is.
grtjs aan lotgenoten
Hallo en welkom! :wave:
Na het lezen van je verhaal komt in mij de vraag op: Waarom ben je nog samen met je vrouw?
PS: Besef je je dat dit een erg oud topic is? De meeste mensen die hier hebben gepost zullen dit niet meer lezen.
Citaat van: ingeluisde_partner op maart 17, 2018, 06:40:18 PM
hallo,
ik had wel graag eens gereageerd. ik ben ook nieuw op dit forum. tja ergens in het zelfde straat beland. mijn vrouw was ook de eerste dus ook geen vergelijkingsmateriaal. na 8 jaar gehuwd en kindjes, was ik zo ongelukkig en heb ik toch de stap genomen om vreemd te geen op mijn 43ste. het heeft 7 jaar geduurd. zij heeft een nu single partner gevonden (ipv gehuwde man) en zij was slachtoffer van partnergeweld. eerst ging het om de seks, maar vlug was het echt bij mij om het intieme te doen. een wisselwerking tussen de 2. ? ik was voldaan en dit gaf me zo'n rust dat kan ik echt niet beschrijven. ik heb een reuze tijd gehad maar zit al 3 jaar in een diepe put want ik weet wat ik mis tussen 2 seksuele mensen. ik ben er stilaan over dat ik mijn vriendin niet meer kan zien. ik hoop echt terug iemand te ontmoeten ooit. mijn vrouw was niet op de hoogte, maar mijn vriendin zorgde voor de rust thuis. ik ga verder lezen in dit forum want ik ben pas ingelogd. ik ga mijn verhaal later wel eens uit de doeken doen, maar hoop ergens wel met seksuele lotgenoten te kunnen te kunnen schrijven of afspreken zonder dat er onmiddellijk seks aan te pas moet komen. ik heb echt nood mijn verhaal kwijt te kunnen, want zonder kindjes zou ik er niet meer zijn. ik denk dat je gelijk hebt dat het voor mannen moeilijker is.
grtjs aan lotgenoten
Ik vraag me af hoe jullie communiceren in je relatie. Jij voelt je 'erin geluisd' begrijp ik uit je nickname. Of dat zo is weten wij natuurlijk niet, evenmin of je vrouw aseksueel is en of ze zich dat bewust is. En of ze zich dat realiseerde toen ze met je een relatie aanging.
In feite draai jij je vrouw een rad voor ogen, want jij bent je bewust van wat je doet en gaat achter je vrouw om een relatie met een ander aan. Niet eens een avontuurtje, maar een relatie van 7 jaar! Eerlijk gezegd staat mij dat erg tegen. Je kunt er als partners voor kiezen om seks en seksuele intimiteit buiten de deur te zoeken, om een open relatie te hebben, een polyamoreuze relatie eventueel, maar jij leidt een dubbelleven in feite. Je kunt er ook voor kiezen om de relatie te beeindigen en een goede omgangsregeling te maken rondom jullie kinderen. Als dit uitkomt heb je waarscheinlijk een heel grootprobleem en is de situatie zo verziekt, dat het een vervelende scheiding gaat worden en of je kinderen daarop zitten te wachten is maar de vraag.
Ik vind dat je, in elk geval afgaand op bovenstaande informatie, ontzettend egocentrisch hebt gehandeld. En dan noem je jezelf ingeluisde partner?!
Zoals wel vaker ben ik het met Koffie eens!. "Ingeluisd"? Je hebt je eigen keuzes te maken ik je leven. Als het mis gaat ligt het niet aan de ander, maar op z'n minst aan jullie beiden. Jouw bewandelde weg begrijp ik wel, sexuele frustratie vreet best aan je, maar ik geloof dat je jezelf en je vrouw voor de gek houdt. Kijk eens in de spiegel en kijk of je trots bent op jezelf. En nog belangrijker, bedenk hoe je verder wil leven.
Sterkte, ik ben van de open en eerlekijheid, ik kan niet over jouw situatie oordelen, maar ik hoop dat je zelf achter je keuzes staat, dat is belangrijk.
Mute,
p.s. Ik ben weinig op dit forum, maar liep weer eens binnen.