Ik weet niet zeker of ik hiervoor nou op de juiste plek ben, als er een Nederlands aromtisch forum bestaat, zeg het dan ff. Hoe dan ook, ik zit met wat dingen over aromatisch zijn, nou ja "here goes nothing" al weer.
Ik voel mezelf half aangetrokken tot de term "aromantosch", dit omdat ik me nog nooit romantisch aangetrokken heb gevoeld. Maar ik weet niet of dit nog gaat komen, ik hoop eigenlijk van wel, want als ik zie wat voor geluk een realtie kan brengen wil ik helemaal niet aromatisch zijn... Ik wil niet voor altijd alleen zijn. Ik weet dat dit niet per se zo hoeft te zijn, maar ik kan dit maar niet uit mijn hoofd krijgen. Toen ik de term aromatisch voor het eerst hoorde op dit forum wilde ik me er nog niet direct over uitspreken en kreeg een "aromantisch tot het tegendeel bewezen is" houding. Maar hoe meer ik erover denk, hoe meer ik het niet wil zijn. Dit is vrij ongewoon voor mij, ik ben altijd iemand die snel accepteert wat hij is, maar dit? Nee. Ik kan het hele idee gewoon niet in mijn hoofd krijgen zonder bang te zij om "forever alone" te zijn. Ik weet zelf niet eens meer waar ik heen wil gaan met deze post, voor het eerst in mijn leven ben ik bang voor wat misschien waar is. Ik snap dat dit een label is die ik aan mezelf kan plakken, en ook weer kan weghalen. Maar ik voel soms gewoon de neiging om mijn hard uit mijn borstkas te rukken er tegen te graan schreeuwen om verliefd te worden, het maakt me niet eens meer uit waarop. Het mag van mij part een boom zijn... *zucht*. Heh, je kan hier volgens mij geen touw aan vast knopen...
Het grootste probleem met mij is, ik ben een te groot watje met romantische dingen in literatuur, ik moest janken op mijn zus d'r bruiloft. Ik ben niet een ongevoelig persoon, bij langer na niet.
Ik hoop wat opheldering te krijgen, wees niet bang om dingen te vragen.
~Anoniem
Voor zover ik weet bestaat er geen apart forum voor over aromantisch zijn is, maar uiteraard ben je hier welkom :cake:
Wat er in de toekomst gaat komen kan je niet weten, ik denk dat je daarom het best uit kan gaan van wat je wel weet. Ik vind het naar voor je dat je je vervelend voelt bij het idee dat je aromantisch zou kunnen zijn.
Een relatie zou volgens mij niet direct onmogelijk hoeven zijn. Ik denk alleen wel dat zo'n relatie er wat meer uit zou zien als een heel hechte vriendschap. Mogelijk dat een relatie tussen een aromantisch aseksueel en een aseksueel ook goed zou kunnen werken, er zijn uiteraard verschillen maar volgens mij niet zo groot dat je daar niet samen uit kan komen.
Ik hoop dat dit je een beetje helpt, anders in ieder geval wat taart om je op te vrolijken: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Inderdaad. Je zult misschien het begrip relatie wat moeten herzien, maar er zijn meer mensen die zich zo voelen en samen kun je je eigen vorm geven aan een relatie, bijv. best friends forever, maar dan beter.
:cake:
:knuffel:
En verder: inderdaad, misschien komt de romantiek nog. Misschien ook niet. Dat maakt jou niets minder.
Er is wel een Engelstalig aromantisch forum, ik dacht dat het aroplane heette maar die bestaat blijkbaar niet meer. Ik vond op de Engelstalige AVEN dat er nu een vervanger daarvan is genaamd arocalypse.com, misschien kun je daar eens kijken.
Overigens bestaan er ook platonische relaties, waarbij mensen wel de rest van hun leven met elkaar delen, in één huis wonen etc. maar waar geen romantische dingen bij komen kijken. Daarnaast zijn er ook aromantische mensen die toch romantische relaties aangaan om andere redenen dan romantische aantrekkingskracht, net zoals dat er aseksuelen zijn die ervoor kiezen om toch seks te hebben. Als je aromantisch bent, betekent het zeker niet dat je de rest van je leven alleen hoeft te blijven :)
Eerlijk gezegd zit ik dus een beetje met hetzelfde probleem: Seks wil ik absoluut niet, simpelweg geen behoefte aan, dus aseksueel is een zekerheid (voor nu tenminste maar wie weet. Zie het alleen niet gebeuren in de nabije toekomst), maar het aromantische gedeelte is bij mij nogal een vraagteken. Aan de ene kant weet ik redelijk zeker dat ik ooit wel verliefd ben geweest, maar het was 'unrequited' en ik weet ook vrij zeker dat het sowieso niet had gewerkt.
Sinds toen heb ik het niet meer gehad dat ik ook maar iets in de richting van romantische aantrekking heb gevoeld, en dat vind ik best jammer, want ook ik ben bang alleen te eindigen, zeker aangezien de vrienden die ik op dit moment heb allemaal of wel seksueel zijn, of seksueel EN romantisch en ik in geen van beide categorieën pas.
Ik zie iedereen om mij heen namelijk het hebben over relaties en dergelijke en het voelt voor mij een beetje alsof ik in een glazen huis gepropt ben en er alleen naar mag kijken.
Ik weet niet of dit een beetje hetzelfde is en of je ook aseksueel bent, maar dat is mijn situatie en ik ben blij om te horen dat ik niet de enige ben die deze angst voor 'forever alone' zijn voelt. Dus dank je voor je bericht en ik hoop dat je de opheldering krijgt/hebt gekregen die je nodig hebt ;D
De angst om alleen te blijven hoor je wel vaker bij aseksuelen in het algemeen (dus ongeacht romantische geaardheid).
Ik kan me nog herinneren bij een van de bijeenkomsten dat het idee geopperd werd voor een soort leefgroep te beginnen, maar volgens mij is dat niet verder gekomen dan een idee ;D
Aan een leefgroep heb ik ook nog weleens gedacht ja, omdat ik ook bang ben om alleen te blijven...ach, wie weet wat er nog komt.
Wat is een leefgroep precies? Misschien is dat wel iets voor mijn.
Heb het de laatste dagen ook weer dat ik weer dat gevoel krijg voor om voor altijd alleen te blijven.
Voor de zekerheid: Het bestaat dus niet, het was een idee wat volgens mij een jaar of 5 a 6 geleden eens geopperd is in een meeting.
Het idee wat ik er zelf bij heb is dat het een woonsituatie is waarin ieder zijn eigen appartement heeft maar er ook gezamenlijke ruimtes zijn om samen dingen te ondernemen. Hierdoor zouden de bewoners elkaar kunnen helpen waar nodig maar zich ook terug kunnen trekken in hun eigen appartement wanneer ze dat willen.
Wat heel vreemd uitgedrukt: Een soort verzorgingshuis maar dan met jongere bewoners, zonder zorg en veeeeeel gezelliger ;D
Nu ik het zo omschrijf ... is met de leegstand van veel verzorgingshuizen dit idee niet een stuk realistischer geworden ?
Oh oké ik dacht dat het een soort van bij eenkomst was, wat iedere week of zo was om vriendschappen op te bouwen
Nou hopen dat het een stuk realistischer word want ben al vanaf me 16/ 17 best alleen en nooit iemand ontmoet die met me echt bevriend wil zijn.
Het klinkt overigens wel een heel goed idee, om zo iets te doen voor jongere.
Volgens mij bestaan er wel leefgroepen hoor, alleen niet met enkel aro/ace mensen. Dus als je zoiets wil is het vast wel te vinden.
Als je googelt op woongroep kom je wel e.e.a. tegen. Inhoudelijk heb ik me er niet in verdiept, dus ik weet niet wat voor groepen het zijn en waar.
Zal er dan eens na zoeken, en bekijken wat het allemaal is.
Dankje :)
Ik heb vandaag ook eens wat zitten zoeken, er zijn inderdaad heel wat woongroepen.
Ook heb ik naar aanleiding hiervan nog even gekeken hoe haalbaar het is om een aseksuele woongroep te beginnen, maar dat is zo simpel niet. Er gaat een hoop tijd en geld in zitten om zoiets op te zetten. Daardoor is het volgens mij voorlopig niet haalbaar om dat te doen.
Klopt gaat erg veel tijd en vooral geld in zitten.. jammer dat altijd alles geld moet kosten om iets voor elkaar te krijgen. :geezer:
Op een dag komt er wel zo iets, maar dan moet je waarschijnlijk wel wat mensen hebben om het op te starten niet? Want zo start je het alleen op en dan krijg je 1 persoon bijvoorbeeld.
Agh het is tenminste een goed idee ;) dat is al een goede 1ste stap om zo iets ooit werkelijkheid te maken.
Het probleem zit hem meer in een hoop tijd en geld ;) . Om een indruk te krijgen kan je hier een hoop informatie vinden: http://www.gemeenschappelijkwonen.nl/handreiking/
Het idee blijft leuk, maar ik denk dat er nog heel wat dagen voorbij gaan zonder aseksuele woongroep ::)
Als eenling zie ik mezelf uberhaupt niet gauw in een groep gaan wonen, wat voor groep het ook is. Ook niet in een aseksuele.
In die zin ben ik a-... ja, a- wat?
Ha, ik weet het: Ainzelgänger. :D
Ik ook niet. Ik ben in mijn hart geen einzelganger, maar het is voor mij doorgaans te moeilijk om bij een groep te horen. Met sommige individuen kan ik het vinden, maar mijn weg vinden in een (woon)groep, zie ik niet lukken.
Ik zou zelf ook niet echt snel in een groep wonen, maar vond het idee wel goed klinken vooral voor de mensen die er behoefde aan hebben.
Heb zelf zeer weinig vertrouwen in mensen, maar zou voor mij wel goed zijn om met mensen te zitten die het zelfde als mij ervaren, of het zelfde ongeveer voelt.
Ik woon sinds ruim een jaar in een woongroep en mij bevalt het erg goed. Het is overigens geen woongroep specifiek voor aseksuelen, maar mocht er iemand vertrekken bij ons (we wonen met z'n achten in een omgebouwde boerderij in Dieren) dan zou ik het heel leuk vinden als er een aseksueel bij kwam:-)
Ik zat tijdens mijn studententijd in Delft bij een woongroep, Centraal Wonen http://www.cwdelft.nl (http://www.cwdelft.nl) Volgens mij zitten ze ook in andere grote steden. Het idee van een studentenhuis maar dan grotere woonruimtes en 'volwassenere' medebewoners. Mensen van allerlei leeftijden en achtergronden. Ik vond het er erg gezellig, maar het is natuurlijk altijd een beetje afwachten of het met de anderen klikt. In mijn tijd (oeh wat klink ik oud als ik dat zeg) werd er door de bewoners in overleg bepaald wie er als nieuwe bewoner bij de groep mocht komen als er een ruimte vrij kwam (zodat dus de groep over het algemeen goed met elkaar overweg kon).