Hoi Allemaal,
Bij gebrek aan een betere plek om dit topic neer te zetten heb ik hem maar onder de vragen over aseksualiteit geplaatst ;D
Op het Engelstalige forum vond ik een interessant topic en ik ben benieuwd wat jullie ervaringen zijn. De vraag is: Wat is er voor/aan jou veranderd sinds je weet dat je aseksueel bent ?
Om meteen maar een aftrap te geven beantwoord ik de vraag zelf:
Sinds ik weet dat ik aseksueel ben kan ik sommige aspecten van mijzelf beter begrijpen. Ik heb er nooit problemen mee gehad dat ze er waren, maar aseksueel zijn verklaard ze wel. Ik weet dus iets beter wie ik ben. Belangrijkste is dat ik wel merkte anders te zijn, zeker als het gaat om de (in mijn ogen soms overdreven) aandacht voor het andere geslacht, en dat ik daar nu een woord voor heb. Het is niet de wereld om mij heen die gek doet, ik ben zelf gewoon een beetje anders.
Kijk ik naar de wereld om mij heen dan ben ik beter gaan begrijpen waarom waarom er "gay" specifieke zaken (gelegenheden, organisaties, enz) bestaan "Gay" zet ik hier expres even tussen aanhalingstekens omdat er meestal lgbt+++++ bedoeld wordt. Vroeger vond ik het prima dat die dingen bestonden, maar begreep niet waarom daar specifiek behoefte aan was. Nu begrijp ik dat wel en vind ik het ook leuk om er onderdeel van te kunnen zijn. Als ik ergens rond loop en ik zie een regenboogvlak hangen dan trekt die bij mij tegenwoordig direct de aandacht terwijl hij me vroeger niet opgevallen zou zijn.
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en verhalen.
Groeten,
Ace
Mij heeft het vooral duidelijkheid gebracht. Ik begreep natuurlijk van jongs af aan dat ik anders reageerde op aantrekking dan mijn omgeving, maar ik kon daar zo weinig mee. Ik deed mijn best om tegemoet te komen aan de verwachtingen van mensen, waaronder partners, maar het klopte nooit. Ik zocht naar oorzaken binnen de relaties en die waren er uiteraard ook. Ik zocht naar oorzaken in mijn verleden en daar ben ik lang in blijven vastzitten. Want ja, ik heb vervelende dingen meegemaakt, maar ik ken zo veel mensen die dat kunnen zeggen en die zijn niet aseksueel.
Uiteindelijk las ik er dus over en was het alsof er een licht in me aan ging. Dit was de kant die ik op moest, wilde ik mezelf begrijpen, op dit gebied. Het was een behoorlijke ontdekking. Ik was al wie ik was, maar dat heeft zich meer uitgekristalliseerd en het heeft me rust gegeven. Net een paar jaar eerder eerder werd mijn autisme duidelijk en beide hebben een belangrijke rol in het vinden van die rust. Dat ik ik ben en dat dat mag, ook al vind ik dat niet gemakkelijk en heb ik nog veel te leren.
Ik vind het niet altijd even gemakkelijk om te weten dat ik aseksueel ben. Of ik helemaal aseksueel ben of dat er ergens toch nog een grijs gebied op me van toepassing is, weet ik niet. Dat wisselt en ik heb het veel vaker gezegd: ik heb nog relatie-ervaring nodig met deze wetenschap om daar iets meer over te weten. Maar die doet zich niet voor.
En daarin speelt juist ook mijn aseksualiteit een rol, want ik zoek nu per definitie naar personen waarbij seksuele aantrekking en seksuele intimiteit niet voorop staat in een relatie. Ik wil mezelf nooit meer verloochenen. Ook niet als ik besluit wel seks te hebben.
Dus makkelijk, nee, maar ik voel me wel veiliger en meer beschermd bij mezelf nu ik dit weet en ook weet dat ik goed voor mezelf zal zorgen als ik wel weer een partner krijg.
Ik houd sinds ik weet dat ik aseksueel ben en besef hoe belangrijk seks in een relatie is voor niet-aseksuelen een stuk meer afstand van jongens. En ik was voordat ik dat wist al wat terughoudend op dat gebied...
Verder heb ook ik een stuk meer interesse in de hele 'queer' afdeling sinds ik besef hoe belangrijk je oriëntatie is voor mensen.
Ik ben mij beter in fel gaan voelen, heb meer zelfvertrouwen gekregen, ben mijzelf beter gaan begrijpen en ben iets minder pruts geworden. Hoewel ik voor hen nog probeerde om mij "hetero/mannelijk" over te laten komen, geef ik er nu helemaal geen aandacht meer aan en ben ik gewoon mijzelf. Zelfs als iemand een opmerking hierover maak zeg ik eerder "dus?" of laat ik het varen, terwijl ik voorheen er best wel tegen in kon gaan. In het geheel ben ik eigenlijk gelukkiger geworden met dat aspect van mijn leven.
Daarnaast heb ik ook een andere kijk op de wereld gekregen en de wereld beter gaan begrijpen. Zo zijn er verschillende standpunten die ik voorheen had veranderd. Ik ben namelijk gaan besef dat andere mensen anders tegenover seks kunnen staan en dat sommige mensen zelfs het heel belangrijk kunnen vinden of niet zonder kunnen. Dit speelt daarnaast ook mee dat ik nog minder snel op iemand durf af te stappen als ik iemand leuk vind, omdat die persoon misschien seks in relatie belangrijk vind en op basis daarvan afgewezen kan worden.
Ook ik heb meer interesse gekregen in de LHBTQ+ gemeenschap en ben ook over andere gedeeltes van mijn identiteit te weten gekomen, waarover ik daarvoor nooit over heb na gedacht.
Mijn ongemak met fysieke handelingen, mijn totale desinteresse in seks, mijn onbegrip dat anderen daar zoveel mee bezig waren, dit alles had een réden. Ik was niet raar, het lag niet aan mij, ik was gewoon anders. Ik heb in de jaren na de ontdekking beter leren nadenken over anderen. Want als ik tot een minderheid behoor, en ik mezelf accepteer, is het ook niet raar als anderen ook tot een minderheid behoren. Mijn oogkleppen waren al niet erg functioneel, maar ze zijn in dat acceptatieproces volledig weggevallen. Ik denk dat mijn blik veel opener is geworden.
Door de ontdekking van mijn aseksualiteit ben ik (of heb ik mezelf) rücksichtslos van een gebaand pad af gerukt en welhaast gedwongen een eigen pad te zoeken. Daar ben ik sterker van geworden.
Overigens kan dit allemaal ook gekomen zijn omdat ik rond de 20 was toen ik aseksualiteit ontdekte, en simpelweg volwassener ben geworden in de jaren erna. Laten we het een beetje van allebei noemen.
Bij mij was het eerst een aha-moment. Sindsdien begreep ik bijna alle rare dingen in mijn leven. Waarom ik mijn ouders uit elkaar duwde als ze aan het kussen waren, waarom ik beginnen flippen ben toen mijn (nu) ex verder wou gaan en bleef proberen... Maar er was vrede en rust in mijn hoofd.
Niet veel later kwamen de nadelen naar boven. Ik wil kinderen van mezelf, ik wil een lieve jongen tegenkomen en iets opstarten... En daar word ik telkens mee geconfronteerd als ik iemand tegenkom, waar het iets mee zou kunnen worden. Dan moet ik het hem wel vertellen. Eerlijk gezegd denk ik dat het bijna even erg is als uit de kast te komen. Zeker omdat ik het zelf nog niet volledig heb geaccepteerd...
Ik heb vaker in mijn leven gedacht "hoe moet dat nou met toekomstige relaties?" en het daarna naar de achterkant van mijn hersenen geschoven met een "dat komt later wel - nu niet druk om maken"
Nu ik er dus achter ben dat ik aseksueel ben heb ik die gedachte verworpen en (deels onbewust) besloten voor mezelf (ook mentaal) te zorgen en me te concentreren op wat ik wil in mijn leven (studeren, baan etc.) en kort gezegd doen wat ik leuk vind. Ik heb het gevoel dat ik wat standvastiger en gelukkiger ben geworden.
En ik deel nu nóg meer (over zaken omtrent aseksualiteit) met een van mijn vrienden en dat voelt natuurlijk ook goed :)
Leuk en fijn om al jullie verhalen en ervaringen te lezen :klap:
Je merkt vaak als iemand zich voorstelt op het forum dat de ontdekking van aseksualiteit best wel iets belangrijk is, maar ik krijg steeds meer de indruk dat het daar pas begint en er vaak nog een hoop volgt.
Mooie topic! Ik ben het ermee eens dat de ontdekking van aseksualiteit pas de begin is van een hele reis, AceVentura!
het belangrijkste wat er bij mij is veranderd, afgelopen 2 jaar, is dat ik de wereld veel beter ben gaan begrijpen. Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden. Daarbij hielp dat mijn vriendin zelf ook issues had met intimiteit, en dat het lang duurde voordat we 'verder' gingen.
Pas later kwam ik per toeval de term aseksueel tegen, en ben ik veel gebeurtenissen in een ander daglicht gaan zien. Waarom mijn relatie zo snel op de klippen liep toen mijn ex zich uit haar intimiteitsproblemen ontwikkelde, dat ik seksscènes in films of boeken zo op de automatische piloot oversloeg dat ik het zelf niet eens door had, dat ik van een boek over seksuele voorlichting (verjaardagscadeautje voor ~13 jarige ik) nooit meer heb gelezen dan de inleiding en nog veel meer van die kleine rode vlaggen waar ik met mijn naïeve hoofd altijd overheen had gekeken.
Al met al is er niet veel veranderd sindsdien, volgens mij ben ik de puberteit redelijk ongeschonden doorgekomen. Ik zit nu wel beter in mijn vel. Ik ben eerlijker geworden, naar mezelf en naar anderen. En paradoxaal genoeg ben ik seksuele gevoelens (van anderen dan he) een stuk beter gaan begrijpen. Sinds een tijdje heb ik weer een vriendin, zij is wel seksueel. Dat is niet altijd makkelijk, maar we hebben allebei geleerd om erg goed over onze gevoelens te communiceren en daar redden we het mee. Gelukkig bied een relatie veel meer dan alleen seks :)
Citaat van: Rhijnvis op oktober 21, 2016, 08:26:29 PM
Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden.
Ik had ook totaal niet door dat ik anders was omdat ik genoeg vrienden heb die ook geen relatie hebben en er geen hebben gehad :schater:
Ja, al dat soort dingen helpen je om een beeld van jezelf te maken. Of om jezelf duidelijker te zien in elk geval. Je bent wie je bent, maar het kristalliseert meer uit. Het kan je onzekerder maken, zeker in het begin, maar het kan (tegelijkertijd soms) ook maken dat je meer jezelf wordt, meer voor jezelf gaat staan. Voor mij heeft het zeker ook uitgemaakt dat ik dus niet de enige was. Dat vermoeden had ik al, maar zo duidelijk een klankbord vinden heeft voor mij veel uitgemaakt.
Ik ben voor veel mensen altijd al iemand geweest met een duidelijke eigen persoonlijkheid. Mensen dachten vaak ook dat ik heel zelfbewust was, maar juist de ontdekking van mezelf o.a. als aseksueel heeft me rust gegeven. Ik voelde me namelijk helemaal niet zelfbewust. Ik voelde me behoorlijk vertwijfeld en dat was in relaties ook een valkuil, want ik probeerde alsmaar iemand anders te zijn. Mezelf zijn vind ik nog steeds geen makkie, maar het begint er steeds meer op te lijken. ;)
Grappig genoeg is de grootste verandering dat ik juist seksueler ben geworden. Ik denk dat ik eerst volledig voor mezelf moest accepteren dat ik aseksueel was, dat dit überhaupt een optie was en dat aseksuele relaties een mogelijkheid zijn, om vanaf dat startpunt erachter te kunnen komen dat ik toch iets meer in het grijze gebied zit dan ik in eerste instantie dacht. En wat daar waarschijnlijk ook een rol in heeft gespeeld is dat de aseksuele community me de tools en termen gegeven heeft om m'n eigen gevoelens beter te snappen, hoewel ik soms moet oppassen dat ik niet ga over-analyseren :P
Citaat van: Marie8 op oktober 21, 2016, 09:09:44 PM
Citaat van: Rhijnvis op oktober 21, 2016, 08:26:29 PM
Voor ik over aseksualiteit ontdekte dacht ik helemaal niet dat ik zo anders was dan mijn meeste vrienden. Wat preutser misschien, een laatbloeier. Maar het viel me nooit erg op, ik heb een paar streng christelijke vrienden, en toen ik voor het eerst een relatie kreeg, op mijn twintigste, waren de meesten van hen nog vrijgezel. En tijdens mijn eerste relatie, werd ik ook niet zo met mijn aseksualiteit geconfronteerd, wel meer dan eerst, maar ik kon mezelf voor de gek houden.
Ik had ook totaal niet door dat ik anders was omdat ik genoeg vrienden heb die ook geen relatie hebben en er geen hebben gehad :schater:
haha, ik ben dus niet de enige!
Achteraf verbaasd het me hoe lang ik dat heb volgehouden. Als ik wist dat aseksualiteit überhaupt bestond, was ik er veel eerder achter gekomen. Ik dat dat dit me een hoop verwarring had gescheeld.
Citaat van: Rhijnvis op oktober 23, 2016, 10:00:35 PM
Als ik wist dat aseksualiteit überhaupt bestond, was ik er veel eerder achter gekomen. Ik dat dat dit me een hoop verwarring had gescheeld.
Mij ook ja ;D
Wat er voor mij veranderd is sinds ik weet dat ik aseksueel ben (weet ik nog niet zo heel lang) is dat ik meer in de war ben, maar wel op een positieve manier, vind ik. Daarmee bedoel ik dit. Voor ik het wist was ik er van overtuigt dat ik gek was, anders dan iedereen, fout gemaakt en wat ik mezelf allemaal wel niet wijsmaakte. Ik had dus een heel negatief zelfbeeld en voelde mezelf totaal niet op mijn plek in "de wereld". Nu ik weet dat ik aseksueel ben en dat ongeveer één procent van de bevolking dat ook is, blijkt alles wat ik altijd gedacht heb over mijzelf dus niet te kloppen en wordt het tijd om een aantal dingen te herzien wat in de eerste plaats zorgt voor verwarring omdat ik mijn zelfbeeld zal moeten veranderen. En als je veertig jaar op een bepaalde manier naar jezelf hebt gekeken kun je dat niet in een paar week omgooien. En ook al weet je met je verstand nu wel hoe het zit, is er een hele boel duidelijk geworden, je gevoel hobbelt daar toch een eind achteraan en heeft tijd nodig om om te schakelen. Zoiets.
Bij mij was het niet de realisatie dat ik aseksueel was wat mijn kijk op de wereld veranderde, gezien ik seks altijd al als iets smerigs heb beschouwd. Toen ik dit forum ontdekte heeft dit mij juist doen realiseren dat het overgrote deel van de mensheid seks als iets essentieels ziet. En dat heeft om eerlijk te zijn mijn afkeer naar seks juist vergroot.
Ik heb me zo lang als ik heugen kan niets dan afkeer gevoelt voor seks en alles wat ermee te maken had. Seksuele voorlichting was daardoor niet echt een pretje. Ook hield ik mezelf niet erg bezig met relaties en dergelijken. Dus ik kan niet echt zeggen dat ik een eureka moment heb gehad waarop ik erachter kwam dat ik aseksueel was. Ik wist het voor mezelf eigenlijk al. Sterker nog; ik vond het eigenlijk maar raar dat anderen om mij heen zo gefascineerd waren door seks en alles wat ermee te maken had.
De gewaarwording bij mij was dus niet dat ik erachter kwam dat ik aseksueel ben, maar juist dat de wereld om mij heen zo enorm op seks gericht is. Vroeger dacht ik dat seks te vergelijken was met een bijgerechtje dat je bij een relatie kan nemen voor net dat beetje extra's. Toen ik me recentelijk meer bezig ging houden met relaties, viel heb me erg op dat voor veel mensen seks een belangrijk en centraal onderdeel is van hun relatie, te vergelijken was met een centraal ingrediënt van de hoofdmaaltijd. In mijn geval dus een smerig ingrediënt dat voor mij de maaltijd verziekt.
Dit werd extra hard bevestigd toen ik dit forum tegenkwam en ik meerdere verhalen van mensen las die onenigheid in hun relatie hebben/hadden omdat de aseksuele partner niet kon voldoen aan de seksuele behoeften van de ander. Of erger; mensen die naar anderen hebben toegegeven aseksueel te zijn en vervolgens daardoor getreiterd werden.
Deze gewaarwording heeft uiteindelijk als resultaat dat ik een nog grotere afkeer heb gekregen naar seks en het een beetje als een rage ben gaan zien. Bijna iedereen doet eraan en het word van je verwacht er ook aan mee te doen. Doe je het niet, dan word je raar aangekeken en in sommige gevallen zelfs negatief bejegend. Ongeveer net zoals het op de basisschool of middelbare school ging als je niet meedeed aan whatever de nieuwste rage was. En dat vind ik gewoon naar.
Toen ik erachter kwam dat ik aseksueel was, dacht ik ook eerst "o, dus hoe ik me voel mbt seks is niet normaal?"
Ik heb het gevoel dat in mijn omgeving sowieso het onderwerp seks niet zoveel werd besproken, en dat ik daarom niet zo snel doorhad dat het voor veel mensen echt een "ding" was.
De reden dat ik me nooit gerealiseerd had dat seks voor veel mensen een big deal is, is omdat het het zelf ook meed.
In mijn naaste omgeving werd het ook niet veel besproken, hoewel ik wel uit een gezin kom waar het normaal bespreekbaar was. Maar gezien ik seks als puber al een smerig idee vond was er ook geen reden om het onderwerp aan te halen.
En de reden waarom ik mensen die wel gefascineerd waren door seks als raar ervoer, was omdat een groot gedeelte van mijn middelbare schoolklas veranderde in holbewoners zodra er ook maar een seks-gerelateerd woord viel.
Dat doet mij denken aan vroeger op de middelbare/MBO (Weet niet meer precies). We gingen een film kijken, toen kwam er 1 scene waar je een wat oudere mevrouw naakt zag ofzo. Toen ging de klas zo tekeer dat de docent de film uitzette en we het nooit verder gekeken hebben. ? ::) Irritant want ik wilde gewoon de film zien!
Ik had ook iets soortgelijks meegemaakt in Groep 8 van de basisschool. We keken tijdens geschiedenis een film over de industriële revolutie en hoe arbeiders tijdens die periode uitgebuit werden door fabriekseigenaren. Tijdens de film kwam er ook een scene voor waarin een van de vrouwelijke arbeiders verkracht werd door de fabriekseigenaar.
Vlak voor de scene zette de lerares de film stop en begon te vertellen wat er komen ging. Omdat ze geen zin had in gelach en gegiebel, stelde ze de klas voor een keuze; Of iedereen keek de scene gewoon in stilte, zodat de film gewoon door kon gaan. Of ze spoelde de scene door waardoor de klas een stuk van de film miste en er mogelijk verwarring ontstond.
Het stomme was dat de scene zelf niet zoveel voorstelde, gezien er, naar wat ik mij kan herinneren, geen ontblote geslachtsdelen in voorkwamen.
Ik vind dat nogal een heftige scene, lijkt mij, ook al is er geen geslachtsdeel in zichtbaar. Zou zo'n verkrachtingsscene echt met gegiebel worden bekeken?
Geen idee. Misschien dat die lerares iets te voorzichtig was.
Alhoewel het me ook niks zou verbazen dat het voor een stelletje 11-12 jarige jongens bij wie de hormonen misschien net beginnen te werken wel erg exciting is om "de daad" eindelijk eens te zien.
Sinds ik weet dat ik aseksueel ben voel ik me niet meer zo vreemd een probeer ook niet meer iets an mijn ontbrekend behoefte aan seks te veranderen.
Ik moet toegeven dat er inderdaad een tijdje was waar ik vaak over seksuele handelingen nadacht, maar nu niet meer. Ik ben ook nooit preuts geweest of zo en kon ook over seksuele grapjes lachen.
Voor mij was het een opluchting toen ik voor het eerst over AVEN las en ervoer dat ik helemaal niet de enige mens was die aseksueel is. Ten opzichte van m'n (a)seksualiteit ben ik veel zelfverzekerder dan vroeger.
Meer vrede met mezelf omdat ik niet meer hoef te proberen te veranderen, dat ik niet meer op zoek hoef te gaan naar wat me op zou moeten winden, dat ik me niet meer anders hoef voor te doen dan ik ben. Omdat ik zelf weet dat ik anders ben begrijp ik nu ook beter hoe 'normale' mensen tegen sex aankijken.
"Wat is er voor jou veranderd sinds je weet dat je aseksueel bent ?"Veel !
Ik zeg nog vaak tegen mensen: het is één van de beste dingen die me is overkomen in mijn leven. Het ontdekken dat ik niet geremd was of een stoornis had of een blokkade, maar dat het gewoon een verschijnsel is dat bij veel meer mensen voorkomt. Een geaardheid.
Inmiddels had ik er al lang mee leren leven, dus zwaar woog het niet op mijn schouders. En toch... eenmaal er achter, voelde ik hoe eenzaam ik was geweest, omdat ik dacht dat ik de enige was. Iedereen was 'seksueel normaal' behalve ik.
Wetende dat er DUS veel meer aseksuelen rondlopen, waarvan een groot deel
ook denkt dat-ie de enige is, heb ik besloten om er open en vrij over te spreken. Ik heb veel andere aseksuelen leren kennen, en daarnaast kennisgemaakt met de LHTB-alfabetsoep. Dat verbreedt mijn horizon.
Het gaat (voor mij) niet alleen meer over aseksualiteit, maar over 'geaardheid' in het algemeen, labels, hokjes, hoe je je identificeert, en hoe je jezelf daarmee
of kunt beperken
of juist de ruimte geven.
Door de ontmoeting met transgenders en genderfluids is bij mij de vraag inmiddels opgekomen: wat voor man wil ik zijn? OK, ik ben een man, en daar ben ik gelukkig mee. Maar hoe wil ik dat vorm geven in kleding, gewoontes, en van verwachtingen die ik van mezelf heb. Ik merk dat de kleurige, kwetsbare, zachte, 'queere' kanten van mij ook weleens zichtbaar willen zijn.
Naast de stoere man die ik ook ben. Het zijn twee kanten van me die allebei welkom zijn.
(http://mrheberg.home.xs4all.nl/ext/tweekanten.png)
Mooi verhaal Edewecht ! :klap:
Leuk ook het contrast tussen die twee foto's te zien. Je hebt het waarschijnlijk niet zo bedoeld, maar het lijkt wel een beetje zo'n "voor" en "na" foto die je wel eens ziet ;D
Wat erg opvalt is het verschil in houding: de een heel gesloten, de ander heel open.
Citaat van: AceVentura op januari 30, 2017, 06:48:37 PM
Je hebt het waarschijnlijk niet zo bedoeld, maar het lijkt wel een beetje zo'n "voor" en "na" foto die je wel eens ziet? ;D
Haha! Het grappige is dat het er allebei tegelijk is, en elkaar kan afwisselen.
Citaat van: Koffie op januari 30, 2017, 06:55:09 PM
Wat erg opvalt is het verschil in houding: de een heel gesloten, de ander heel open.
Oei. Tja. 'Overleven' en 'Leven' misschien... Is ook O.K.
Sinds kort ontdekt dat ik een a ben. Wat voor mij veranderd is, is dat ik veel meer rust voel, en mezelf meer vertrouw. Me niet meer een vreemde eend voel.
Dat er nog meer mensen zijn zoals ik, vind ik geruststellend. Ik heb me zo ontzettend lang anders en niet genoeg gevoeld, en dat is eindelijk weg. Gewoon, omdat anders goed ook goed is.
Dit is wat ik ben en dat is goed zo. En eindelijk snap ik waarom mijn partner en ik zo tegenovergesteld over seks denken. Ik kan nu zien dat we gewoon van elkaar verschillen en dat geeft rust. Partnerlief is inmiddels op de hoogte, koste me geen enkele moeite om het goed uit te leggen, nu eindelijk de kwartjes bij mezelf gevallen zijn.
Partnerlief kan het niet helemaal vatten maar vertrouwt op mijn zelfkennis. Zo mooi!
Citaat van: Bubble op januari 31, 2017, 10:36:20 PM
Sinds kort ontdekt dat ik een a ben. Wat voor mij veranderd is, is dat ik veel meer rust voel, en mezelf meer vertrouw. Me niet meer een vreemde eend voel.
Dat er nog meer mensen zijn zoals ik, vind ik geruststellend. Ik heb me zo ontzettend lang anders en niet genoeg gevoeld, en dat is eindelijk weg. Gewoon, omdat anders goed ook goed is.
Dit is wat ik ben en dat is goed zo. En eindelijk snap ik waarom mijn partner en ik zo tegenovergesteld over seks denken. Ik kan nu zien dat we gewoon van elkaar verschillen en dat geeft rust. Partnerlief is inmiddels op de hoogte, koste me geen enkele moeite om het goed uit te leggen, nu eindelijk de kwartjes bij mezelf gevallen zijn.
Partnerlief kan het niet helemaal vatten maar vertrouwt op mijn zelfkennis. Zo mooi!
:)
Citaat van: Bubble op januari 31, 2017, 10:36:20 PM
Partnerlief kan het niet helemaal vatten maar vertrouwt op mijn zelfkennis. Zo mooi!
Gefeliciteerd :)
Thanks
Fijn dat het je zo helpt Bubble :klap:
Sinds ik ook weer dat ik aseksueel ben. Vind ik de wereld ineens heel oversekst.
Elk reclame bord op een bushokje moet weer een vrouw tonen die half bloot staat te wachten tot ze aan de beurt is.
Dan is er de pop muziek. Elke video clip moet weer bloot en " heet" zijn. Vroeger was het nog leuk om via tmf video clips te kijken. Daarom luister ik ook veel metal daar zijn de muziek als de clip wel op een goed niveau.
? ? ?
De tv is nog het ergst. Ik zie seks ook als er vorm van domheid zo als het word geportretteerd in de media. Zo van kijk hier maar naar als je je verveel want een programma op niveau kun je niet handelen. Ben blij dat ik lekker afstand heb van die wereld.
Of ik 100% aseksueel ben, daar ben ik nog niet achter. Ik weet inmiddels, mede dankzij dit forum, dat er nog een groot grijs gebied zit tussen seksueel zijn en aseksueel zijn. Als ik nu even zou stellen dat seksueel zijn de kleur wit heeft, en aseksueel de kleur zwart... dan bevind ik mij voor mijn gevoel in donkergrijs gebied.
Weten dat ik niet de enige ben die de dingen ervaart zoals ik ze ervaar is een hele geruststelling. Ik had al een tijd het vermoeden dat er bij mij iets anders was dan bij de meeste mensen, maar ik drukte dat altijd een beetje weg naar de achtergrond. Zo van, ach, misschien komt dat allemaal nog wel. Misschien ben ik wel gewoon een laatbloeier of iets. Alleen ben ik nooit beginnen bloeien zoals de meeste seksuele mensen vroeg of laat gingen bloeien. :P De interesse in seks, en vooral de nieuwsgierigheid náár seks heb ik nooit gehad. Interesse (voor zover je daarvan kan spreken) ken ik alleen vanuit mijn fantasie, zoals ik eerder al heb genoemd in andere topics.
Ik kan wel iemand leuk vinden, in het echte leven bedoel ik dan, ik ben ook wel eens verliefd geweest. Heb zelfs een jaar een relatie gehad. Maar seksueel waren mijn gevoelens nooit. Ik dacht dan eerder aan samen leuke dingen doen en soms een arm om je heen of zo.
Maar goed, wat er veranderd is sinds ik dit weet van mezelf... het is voor mezelf een soort van geruststelling dat het ook oké is om zo te zijn. Ik weet niet of ik het al helemaal geaccepteerd heb, maar dat heeft meer te maken met dat ik er alleen in sta. Ik heb wel eens geprobeerd erover te praten met een aantal mensen (afzonderlijk), maar deze beweerden toen dat ik waarschijnlijk slechts een laag libido heb (wat volgens één van die twee personen normaal is bij vrouwen?) en that's it. Ik voel dat zelf niet zo, als ik heel eerlijk tegenover mezelf ben. Als dat zo zou zijn namelijk, zou dat libido dan niet moeten aangewakkerd zijn toen ik verliefd was/een relatie kreeg? Ik vond het echt helemaal niets toen mijn toenmalige vriend aangaf "met me te willen spelen".
Over het algemeen ben ik niet zo bezig met mijn geaardheid, maar bij vlagen (zoals de laatste dagen weer) dus wel. Het brengt me dan vooral veel verwarring omdat ik het lastig vind om bepaalde dingen te rijmen met elkaar. Aan de andere kant, niet alles hoeft te rijmen. ;D
Maar het blijft lastig. Wel ben ik heel blij dat ik dit forum heb gevonden. :)
CiteerIk heb wel eens geprobeerd erover te praten met een aantal mensen (afzonderlijk), maar deze beweerden toen dat ik waarschijnlijk slechts een laag libido heb (wat volgens één van die twee personen normaal is bij vrouwen?) en that's it.
Mensen beweren wel meer, maar dat soort dingen kunnen ze helemaal niet weten. :P
Als het enkel om libido ging, zou je in principe wel dergelijke aantrekking/een dergelijk verlangen moeten ervaren (maar lichamelijk slechts heel weinig 'in the mood' zijn).
CiteerIk voel dat zelf niet zo, als ik heel eerlijk tegenover mezelf ben. Als dat zo zou zijn namelijk, zou dat libido dan niet moeten aangewakkerd zijn toen ik verliefd was/een relatie kreeg? Ik vond het echt helemaal niets toen mijn toenmalige vriend aangaf "met me te willen spelen".
Jep, volgens mij wel ja. De meeste mensen voelen ook wel 'dat soort gevoelens' bij verliefdheden, romantiek, et cetera... Ongeacht van 'hoe vaak ze zin hebben'. ;)
Even ingaan op de specifieke vraag van dit topic: Ik was in het verleden vooral meer bezig met dit onderwerp als er iets gaande was met een meisje (hoe pril dat dan ook was), ik zag er altijd tegen op dat een relatie zo ver zou gaan komen. :P
Inmiddels een seksuele relatie achter de rug, en het is me zodanig goed bevallen dat ik me er niet meer druk om kan maken. Ik denk dat ik in een relatie met of zonder seks beide gelukkig kan zijn.
Voor mijzelf is er niet zo veel veranderd. Ik heb mezelf nooit vreemd gevonden. Ik was altijd wel al anders dan de rest, dus zo raar was dat niet.
Wel weet ik dat ik er op mijn 17de nog niet heel veel kennis van had.
Ik ben ook nooit gepuched geweest in de richting van een relatie. Wat ik wel als een voordeel zie.
Bij de term demiseksueel vielen de puzzelstukjes wel op zijn plaats.
Toen snapte ik ineens waarom de meer seksueel getinte handelingen steeds ontstonden vanuit intimiteit.
Of waarom ik weinig seksuele fantasieën heb. Ze zijn dan ook afgekeken van films enzo.
Ondertussen ben ik er ook wel achter dat ik gemakkelijk zonder seks kan.
Het knuffelen kan ik veel minder gemakkelijk missen. Daar kan ik wel een gemis of "zin in" voelen, terwijl ik dat bij seks helemaal niet heb.