Het is nog lang geen Paarse Vrijdag, maar ik vond op internet dit plaatje, dat ik jullie niet wil onthouden
(http://mrheberg.home.xs4all.nl/ext/paarse_vrijdag_2.jpg)
Ik heb nog nooit van Paarse Vrijdag gehoord (of ben het vergeten) maar hij is wel grappig inderdaad. :)
Leuke foto Edewecht ;D
Paarse vrijdag als naam kende ik wel, ik moest even opzoeken wat het precies was en toen had ik zo'n "O, ja" momentje ::)
Oeps, ik dacht dat het begrip Paarse Vrijdag wel bekend zou zijn in deze kring :schater:
Welnu, Paarse Vrijdag is een dag waarop scholieren en studenten door het dragen van de kleur paars op school hun solidariteit kunnen tonen met homoseksuelen, biseksuelen, lesbiennes en transgenders. In Nederland wordt de dag sinds 2010 ieder jaar op de tweede vrijdag van december gehouden. (bron: Wikipedia (https://nl.wikipedia.org/wiki/Paarse_Vrijdag))
Dit jaar hoorde ik voor het eerst van het bestaan hiervan (De Correspondent wijdde er een artikel aan), maar eerder kende ik het dus ook niet. Ik zit dan ook niet meer in de schoolgaande kinderen; alles wat met school maken heeft gaat een beetje langs me heen. Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoeveel aandacht er werkelijk aan wordt besteed, iemand een idee?
*het was dus blijkbaar gisteren :)
Het was inderdaad gisteren :)
Ik heb zelf geen kinderen (laat staan dat ze naar school moeten ;D ), maar voor zover ik weet is dit op scholen best een ding. Hopelijk helpt het de jonge LHBT'ers, want daar is het wat mij betreft om te doen.
Ik las het gisteren dat het Paarse Vrijdag was. Maar ja, aangezien paars 'onze' kleur is, is het voor mij altijd Paarse Vrijdag, toch? ;)
Als ik reacties lees op NOS-nieuwsberichten op Facebook hieromtrent denk ik: Ja, goed dat het er is, helaas keihard nodig.
Citaat van: Koffie op december 12, 2020, 02:32:48 PM
Maar ja, aangezien paars 'onze' kleur is, is het voor mij altijd Paarse Vrijdag, toch? ;)
Met maar +/- zeven kleuren in de regenboog en vele tientallen minderheidjes en belangengroeperingen wereldwijd, kunnen wij de kleur
paars natuurlijk niet alleen voor onszelf claimen. Paars betekent vast nog veeeel meer dingen.
Ook ik heb geen kinderen en ik hoef niet meer naar school :schater: , maar ik merk dat,
dat wat op scholen gebeurt aan dit soort initiatieven, mij raakt, ontroert. Ik voelde me dertig, veertig jaar geleden "de enige" op de hele school van meer dan 1200 leerlingen. Tuurlijk, ik heb het overleefd, maar ik wens de pubers van nu zo verschrikkelijk toe dat ze meer zichzelf mogen zijn en mogen uiten dan toen, in de jaren zeventig/tachtig. :ontroerd:
Dan zit ik even zo'n nieuws-item te kijken
https://nos.nl/artikel/2360234-paarse-vrijdag-als-ik-op-een-jongen-val-kan-ik-dat-makkelijker-zeggen.html
en dan worden mijn ogen al vochtig.
Citaat van: Koffie
Als ik reacties lees op NOS-nieuwsberichten op Facebook hieromtrent denk ik: Ja, goed dat het er is, helaas keihard nodig.
Maar het is ook bemoedigend dat dit soort dingen uberhaupt op scholen gedaan worden. We gaan - hoe dan ook - vooruit!
Terzijde: bij gebrek aan gepaste paarse kleren heb ik gisteren dan maar een regenboogmuts opgezet.
"Purpurnaja pjatnitsa" trouwens, voor mocht iemand Poetin nog eens spreken ;)
Citaat van: Koffie op december 12, 2020, 02:32:48 PM
Als ik reacties lees op NOS-nieuwsberichten op Facebook hieromtrent denk ik: Ja, goed dat het er is, helaas keihard nodig.
Oh, dat klinkt als hatelijkheden? Die ga ik maar beter niet lezen. Inderdaad wat Edewecht zegt dat het positief is dat er op de scholen steeds vaker een ander geluid klinkt en dat dat nu al veel beter is dan vroeger.
Het zet me wel aan het denken m.b.t. informatie geven over aseksueel zijn, op welke leeftijd zou het goed zijn om daar voorlichting over te geven? Ik voelde me als kind altijd wel anders en er was me ongetwijfeld een hoop ellende en onzekerheid bespaard gebleven als ik eerder had geweten wat ik nu weet. Ik kan me voorstellen dat ik minder over mijn grenzen had laten gaan bijvoorbeeld, of een weerwoord gehad tegen alle vooroordelen. Maar uiteindelijk heb ik door het leven zelf, en juist ook door ook alle moeilijke ervaringen wel geleerd wie ik ben en wat ik wel en niet wil, en ben ik daar vooral door die ervaringen heel zeker over. Wat ik misschien niet was geweest wanneer ik uit weerstand of angst mezelf eerder had gelabeld als aseksueel?
Wat denken jullie, wat zou het goede moment kunnen zijn voor informatie hierover?
Gewoon, met de paplepel? Ik heb mijn kinderen er met de paplepel mee opgevoed. Ook over dingen als transgender zijn.
Ja, onder nieuwsberichten staan hatelijkheden. Niet altijd, maar af en toe weet je niet wat je ziet. Ik lees dat niet altijd, het komt vaak op hetzelfde neer en vrolijk word ik er niet van, maar ja dus, er is kennelijk enorm veel rassendiscriminatie, homohaat, etc. Het was op een minder leuke manier verfrissend om de NOS te gaan volgen. Ik ben blank en heb weinig te maken met dit soort discriminatie en ik kon me er weinig bij voorstellen. Ik ontkende het niet, maar ik zag het ook niet. Inmiddels ben ik helaas helemaal wakker.
Citaat van: Ace of Cups op december 12, 2020, 09:00:09 PM
"Purpurnaja pjatnitsa" trouwens, voor mocht iemand Poetin nog eens spreken ;)
Ah! Dank je, Ace of Cups!
Citaat van: Ace of Cups
Wat denken jullie, wat zou het goede moment kunnen zijn voor informatie hierover?
Omdat ik geen kinderen heb en niet met kinderen werk, wil ik me geen ervaringsdeskundige noemen, maar ik heb er wel een mening over:
Volgens mij kun je er niet vroeg genoeg mee beginnen. D.w.z. op het moment dat je met je kinderen praat over van alles rond liefde, relaties en (misschien) seksualiteit, kun je aangeven dat er 'van alles' mogelijk is, en dat het één niet beter is dan het ander. Zonder ze in welke richting dan ook te pushen. Maar gewoon een open blik meegeven.
Kinderen vinden niet gauw iets gek. Iets gek vinden, (ver)oordelen, dat leer je pas in je pubertijd en tijdens het volwassen worden, volgens mij.
Citaat van: Ace of CupsIk voelde me als kind altijd wel anders en er was me ongetwijfeld een hoop ellende en onzekerheid bespaard gebleven als ik eerder had geweten wat ik nu weet. Ik kan me voorstellen dat ik minder over mijn grenzen had laten gaan bijvoorbeeld, of een weerwoord gehad tegen alle vooroordelen. Maar uiteindelijk heb ik door het leven zelf, en juist ook door ook alle moeilijke ervaringen wel geleerd wie ik ben en wat ik wel en niet wil, en ben ik daar vooral door die ervaringen heel zeker over. Wat ik misschien niet was geweest wanneer ik uit weerstand of angst mezelf eerder had gelabeld als aseksueel?
"Wat als"? Dat weet je nooit, en dat is voor elk van ons weer verschillend gelopen.
Ikzelf worstelde tijdens de middelbareschooltijd met m'n homo-zijn, en ben pas rond m'n 20e uit de kast gekomen.
Had ik rond die tijd
ook nog het label 'aseksueel' ontdekt, dan zou dat nog een probleem
erbij zijn geweest,
nog een worsteling.
Maar in het leventje dat volgde, heb ik, zoals jij beschrijft, "door alle moeilijke ervaringen wel geleerd wie ik ben en wat ik wel en niet wil".
En, belangrijk: dat het uiteindelijk allemaal okee was. Ook dat ik niets moest hebben van seksueel contact, ook al snapte ik er niks van.
Dus toen ik, -vrij laat, ik was 50- alsnog het label 'aseksueel' ontdekte, was het alleen maar
nog meer okee. Die ontdekking kwam dus laat voor mij, maar het was wel op het goede moment.
Overigens ben je zelf niet de enige die je kinderen 'opvoedt'. Mijn zoon is als kind veel gepest geweest en op een dag had zijn belager het verzonnen, om overal op muren in de buurt zijn naam te krijten met grote dikke letters en daarbij Homo. Dus W. HOMO!!! Hij schold hm ook uit voor homo en mietje. En dat heeft invloed gehad. Mijn zoon is geen homo, weet uiteraard dat dat voor mij geen verschil zou maken en ik kan me niet voorstellen dat hij het niet tegen me gezegd zou hebben. Maar hij heeft hierdoor en door andere minder vriendelijke benaderingen van homo's in het algemeen wel aversie tegen 'voor homo aangezien worden'. Overigens heb ik bepaald nooit opgemerkt dat hij andersom, homo's verafschuwt. Ik denk dat hij daar niet zo gek veel bij stilstaat.
Dus dan kun je als moeder nog zo open en vooruitstrevend zijn, als een deel van de wereld dat niet is, kan het alsnog lastig worden. Dus ja, er is nog veel werk aan de winkel.
Citeer
Met maar +/- zeven kleuren in de regenboog en vele tientallen minderheidjes en belangengroeperingen wereldwijd, kunnen wij de kleur paars natuurlijk niet alleen voor onszelf claimen. Paars betekent vast nog veeeel meer dingen.
Zelfs in de regenboogvlag betekend hij iets anders :)
Dit zijn de officiële betekenissen volgens wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboogvlag
roze - seks
rood - leven
oranje - geneeskracht
geel - zonlicht
groen - natuur
turkoois - magie
blauw - sereenheid
violet - karakter
Citeer
Kinderen vinden niet gauw iets gek. Iets gek vinden, (ver)oordelen, dat leer je pas in je pubertijd en tijdens het volwassen worden, volgens mij.
Ik hoor juist vaak dat kinderen enorm hard tegen elkaar kunnen zijn om alles wat anders is (dik/dun/lang/kort/huidskleur/zichtbare handicap/enz), dus er is wel een oordeel over bepaalde dingen.
Heet van de naald, een verhaal. Ik zat net aan tafel met mijn dochter. Die heeft een heel goede vriend en die is homo. Pas waren ze samen bij de Mac en reed er een auto met jongens voorbij, die het raampje open deden en hem uitscholden voor vieze homo en dat soort dingen. Dit overkomt hem regelmatig, dat hij zomaar op straat wordt uitgescholden omdat hij homo is. En wordt bedreigd. Heel heftig. 'Ik steek je neer', en dat soort dingen. Ik kreeg het er koud van.
Vaak gebeurt dit als hij alleen is, juist omdat hij dan alleen is en dus extra kwetsbaar. Hij heeft het gevoel dat mensen hem daardoor ook vaak niet geloven, dus hij was blij dat het een keer gebeurde waar mijn dochter bij was. Eindelijk iemand die zijn verhaal kan bevestigen.
Het zijn dus ook 'gewoon' Nederlandse jongens die dit doen. Er wordt vaak gezegd dat dat allemaal 'Marokkanen' zijn of zo, maar dat is niet het geval. Die knullen weten dan via-via wie hij is en weten daardoor dat hij homo is.
Overigens vertelde mijn dochter mij dat haar vriend juist niets ziet in dingen als Paarse Vrijdagen. Normaal doen tegen homo's moet je elke dag doen. Maar ik zelf vind toch dat dagen waarop er specifieke aandacht is, juist om te leren dat je inderdaad elke dag gewoon normaal doet tegen iedere medemens, zelfs als begrijp je die misschien niet helemaal, belangrijk zijn. Anders versloft de aandacht en wordt het nooit benoemd.
Citaat van: AceVentura op december 13, 2020, 07:08:09 PM
Citeer
Kinderen vinden niet gauw iets gek. Iets gek vinden, (ver)oordelen, dat leer je pas in je pubertijd en tijdens het volwassen worden, volgens mij.
Ik hoor juist vaak dat kinderen enorm hard tegen elkaar kunnen zijn om alles wat anders is (dik/dun/lang/kort/huidskleur/zichtbare handicap/enz), dus er is wel een oordeel over bepaalde dingen.
Dat klopt. Maar toch: ik ben maar een amateur, maar ik vermoed dat kinderen die oordelen van elkaar, van oudere kinderen of (al dan niet onbewust) van hun ouders opgepikt hebben. Daarom vind ik het zo goed dat er al op basisscholen aandacht wordt besteed aan dingen als Paarse Vrijdag.
@Koffie - wat een akelig verhaal. Je kunt je soms zo machteloos voelen.
Ik wist ook nooit of ik zo blij moest zijn met Paarse vrijdag etc. Maar twee jaar geleden werd ik staande gehouden door twee scholieren van de school ( MBO ) waar ik praktisch naast woon. Ze vertelden me dat ze aandacht wilden voor autistische LHBTG-ers. Eén van de jongens was Asperger, zei hij en of ik zijn verhaal wilde horen. Werd een heel leuk gesprek. Heb een tientje gedoneerd en ze sterkte met de strijd gewenst. Het mooiste was dat mijn buurvrouw die vindt dat iedereen zijn eigen broek maar op moet houden, net zo onder de indruk was als ik en ook wat gaf.
Citaat van: Edewecht op december 14, 2020, 07:13:00 AM
Dat klopt. Maar toch: ik ben maar een amateur, maar ik vermoed dat kinderen die oordelen van elkaar, van oudere kinderen of (al dan niet onbewust) van hun ouders opgepikt hebben. Daarom vind ik het zo goed dat er al op basisscholen aandacht wordt besteed aan dingen als Paarse Vrijdag.
Kinderen nemen ook erg veel van elkaar over, zeker ook in de basisschoolleeftijd en dat begint al vroeg. Ik ben zelf van heel kleins af aan al gepest geweest, dat begon al op de peuterspeelzaal. Dan zeiden ze gewoon: Jij bent stom! En dan mocht ik niet meedoen.
Ik heb ook wel meegemaakt dat mijn eigen kinderen dingen deden die ze niet van mij of hun vader hadden. Op het moment dat je dat weet, kun je daar wel een beetje in bijsturen, maar de meeste mensen, groot en klein, zijn meelopers en bang om buiten de boot te vallen. Doe je niet mee, dan heb je kans dat je zelf slachtoffer wordt en niet iedereen trekt dat.
Het lijkt me sowieso duidelijk dat het erg belangrijk is om kinderen al vroeg te leren dat er verschillen kunnen zijn tussen mensen, dat het oké is om anders te zijn, en om ze te leren met interesse en een respectvolle houding de ander te ontmoeten, die misschien heel anders is dan je gewend bent.
Mijn vraag wanneer je dan op scholen bijvoorbeeld, ook 'aseksualitiet' zou moeten benoemen in voorlichting, kwam vooral voort uit wat ik las op de site van GSA netwerk, waar uitleg werd gegeven over een aantal begrippen. Daar stond als omschrijving van "Seksuele oriëntatie" : "op wie je verliefd wordt". Ik vond dat dat niet helemaal klopt, i.i.g. voor 1% van de mensen niet, maar tegelijkertijd twijfel ik of het wel goed is om op zo'n jonge leeftijd alles al zo expliciet te benoemen. Wat Edewecht ook aangaf:
Citaat van: Edewecht op december 13, 2020, 07:33:25 AM
Ikzelf worstelde tijdens de middelbareschooltijd met m'n homo-zijn, en ben pas rond m'n 20e uit de kast gekomen.
Had ik rond die tijd ook nog het label 'aseksueel' ontdekt, dan zou dat nog een probleem erbij zijn geweest, nog een worsteling.
M.a.w.; kan het ook teveel ineens zijn, of zou het ervoor kunnen zorgen dat iemand zich op jonge leeftijd al vast zou leggen op zo' n label? (terwijl er misschien ook sprake kan zijn van een onzekerheid en angst)
Citaat van: Ace of Cups op december 15, 2020, 01:13:17 AM
M.a.w.; kan het ook teveel ineens zijn, of zou het ervoor kunnen zorgen dat iemand zich op jonge leeftijd al vast zou leggen op zo' n label? (terwijl er misschien ook sprake kan zijn van een onzekerheid en angst)
Wat mij betreft had ik graag gewild dat ik het label eerder was tegen gekomen. Ik ben niet énorm over mijn grenzen gegaan, maar heb wel bepaalde dingen gedaan die ik niet fijn vond en waar ik me wel een tijdje niet heel prettig bij heb gevoeld. Ik had juist het tegenovergestelde als wat je hierboven beschrijft, ik was niet 'bang' maar had gewoon geen behoefte aan die dingen maar dacht daarom (omdat ik aseksualiteit niet kende) van mezelf dat ik wel bang zou zijn en dat ik me niet zo moest aanstellen en even door de zure appel heen moest bijten. Daarnaast had ik ook een andere ervaring dan Edewecht, mijn aseksualiteit (waar ik me niet bewust van was) bovenop me aangetrokken voelen tot vrouwen zorgde er juist voor dat ik me heel lang niet niet queer genoeg voelde en juist daardoor dat label ingewikkeld vond.
Ik zie persoonlijk niet zo het probleem als mensen zichzelf aseksueel noemen terwijl ze dat niet zijn. Als er veel angst is lijkt me dat sowieso niet een gezonde basis voor een seksuele relatie. Ik kan me voorstellen dat als iemand zich meer op z'n gemak voelt en daadwerkelijk dingen verlangt dat er een grote kans is dat die toch aan het label gaat twijfelen.
En wat betreft de leeftijd, ik weet niet precies wanneer er nu seksuele voorlichting enzo op school gegeven wordt, maar ik weet nog dat ik het thuis eind basisschool kreeg. Als je het dan op vrij expliciete manier over seks kan hebben lijkt het me ook dat je het op de basisschool gewoon over een geaardheid kan hebben waarbij je omschrijft dat het niet hetzelfde is als aromantiek. Ik denk dat kinderen vandaag de dag al veel vroeger meer meekrijgen van seks. Ook al zijn ze misschien te jong voor seksuele gevoelens heb je natuurlijk ook te maken met veilig internetten en dat soort dingen.
Ik denk dat het voor mij ook fijn was geweest als ik het label eerder had ontdekt, als ik eerder een woord had gevonden wat voor mij omschreef wat er van binnen gebeurde.
Ontdekken wie je bent is een proces, en soms kan het zo zijn dat een label bij je past, en dat je een tijd later ontdekt dat het anders zit. Zo heb ik zelf mezelf jarenlang als hetero bestempeld, en kwam ik er op m'n 32e pas achter dat het anders is. Juist het ontdekken wat bij je hoort is belangrijk, en dat je daarbij soms op een spoor uit komt wat toch niet lijkt te kloppen hoort daar bij.
Ik vraag me wel af in hoeverre kinderen op de basisschool al bezig zijn met dit soort dingen. Wel vind ik het belangrijk dat ze mee krijgen dat er meer is dan mannetje-vrouwtje.
Ik zelf had het graag veel eerder willen weten. Op de lagere school werd al verteld over homo zijn, dat zou voor mij een mooi moment zijn geweest om alvast iets te horen over aseksualiteit.
Te veel ineens valt ook erg mee. Het gaat om hoe je relaties beleeft, in mijn idee is dat niet schadelijk of 'te veel'. Wat wel schadelijk voor me is geweest is zo lang niet kunnen duiden wat er was.
Ik was er wel mee bezig. Ik weet nog dat ik in de 3e klas zat (groep 5) en thuis op de grond zat te spelen. En dat ik vragen had. Ik wilde van mijn ouders weten of mannen ook met mannen mochten trouwen en vrouwen met vrouwen. Nee, ik was niet verliefd en ik ben nog nooit op een vrouw of meisje verliefd geweest, maar het hield me bezig. Mijn ouders hebben me toen uitgelegd dat (toen) mensen van hetzelfde geslacht niet met elkaar mogen trouwen, maar dat het wel kan dat je verliefd wordt op iemand van hetzelfde geslacht. Dat dat gewoon een optie was. Nou, weer wat geleerd.
Mijn kinderen hadden ook al vroeg verkering op MKD en school en zeker bij mijn zoon waren dat behoorlijk romantische knuffelpartijen. Hij was van een meisje ook echt helemaal idolaat. Daar zat hij gewoon van te dromen aan tafel en dan kon hij niet eten. Met hele grote dromerige ogen fluisterde hij dan haar naam. Hij was 5. Op de kalender, hij had verder best een ontwikkelingsachterstand. ;)
Zelf was ik 10 toen ik voor het eerst echt verliefd werd en ik wist eerst niet wat me overkwam. Ik dacht dat ik gek geworden was en ik wist me geen raad. Toen op een avond, tijdens een logeerpartij bij mijn oma, lag ik alleen in mijn bed en ineens snapte ik het: ik was VERLIEFD! Dat was een opluchting. Toen kon ik het plaatsen.
Dus ja, het zal verschillen, maar kinderen kunnen daar zeker mee bezig zijn.
Dat is mijn eerste gevoel ook, wat jullie schrijven, dat ik graag eerder een naam had kunnen geven aan wat ik allemaal wel en niet voelde. Ik vond het in die zin vreemd of misschien vooral jammer, dat op de site van GSA netwerk seksuele oriëntatie gelijk wordt gesteld aan op wie je verliefd wordt. Ik ben die site nog eens gaan lezen en gelukkig wordt elders op de site wel wordt het woord aseksualiteit genoemd en enigszins uitgelegd, met een verwijzing naar de (niet meer actieve) site Werkgroep Aseksualiteit, waar weer een link staat naar AVEN en NOA, dus via een omweg is het voor wie zoekt toch te vinden :)
Citaat van: Ace of Cups op december 16, 2020, 06:48:29 PM
(...) met een verwijzing naar de (niet meer actieve) site Werkgroep Aseksualiteit, waar weer een link staat naar AVEN en NOA, dus via een omweg is het voor wie zoekt toch te vinden :)
Oeps, goed dat ik dit bericht lees! Ik ben namelijk de webmaster van werkgroep-aseksualiteit, en omdat de werkgroep feitelijk niet meer bestaat, gaat die website ergens in september uit de lucht.
Ik zal kijken of ik contact op kan nemen met de GSA-web-mensen, dat ze hun links aanpassen.
Citaat van: AceVentura op december 13, 2020, 07:08:09 PM
Dit zijn de officiële betekenissen volgens wikipedia: https://nl.wikipedia.org/wiki/Regenboogvlag
roze - seks
rood - leven
oranje - geneeskracht
geel - zonlicht
groen - natuur
turkoois - magie
blauw - sereenheid
violet - karakter
Dit behoeft enige nuancering en wat toelichting. Ik zal m'n best doen (om niet te langdradig te worden.)
Nuancering: deze betekenissen zijn toegekend door de ontwerper van de vlag, Gilbert Baker. De vraag is of de LHTB+beweging wereldwijd dit uberhaupt weet, en of ze deze betekenissen uberhaupt zo ervaart. Ik in ieder geval niet.
Toelichting: Het symbool 'regenboog' en/of 'regenboogvlag' is al veel ouder, en de LHBT+beweging is maar één van de 'gebruikers' van dit symbool.
Met een verwijzing naar het zondvloedverhaal in de bijbel, waarin de regenboog als teken van god wordt vermeld, dat er nooit meer een zondvloed zou plaatsvinden, is de regenboog symbool geworden van
hoop. Vandaar dat binnen je dit symbool binnen het christendom hier en daar terug ziet.
Hoop - vandaar dat de regenboogvlag ook door
vredesbewegingen wordt of werd gebruikt.
Ook
Greenpeace gebruikt het symbool - zij het in vijf kleuren, niet zes of zeven.
Je zou dus kunnen zeggen dat een regenboog(vlag) staat voor hoop (al of niet godsdienstig), optimisme, veelkleurigheid (letterlijk en figuurlijk),en dus ook diversiteit.
Wat elke kleur op zich betekent, boeit me persoonlijk niet zo, het gaat me meer om het geheel.
Natuurlijk is de betekenis van alles afhankelijk van de context waarin je het plaatst (flauw voorbeeldje: Rood op een stoplicht betekend wat anders dan rood op de regenboogvlag :) ). Dat deze betekenis weinig bekendheid heeft, zelfs binnen de LHBT wereld, herken ik ook. Behalve op wikipedia ben ik ze letterlijk nooit ergens tegen gekomen.
Met mijn reactie doelde ik vooral op de neiging om te zeggen dat een bepaalde kleur in de regenboogvlag voor een specifieke geaardheid staat. Als die kleuren al een betekenis hebben (en gezin de lage bekendheid daarvan mag je daar best aan twijfelen) is dat het in ieder geval niet.
Ah! Ik snap je. :)
Trouwens, al typende, zag ik het ineens: greenpeace.
Citaat van: Edewecht op december 19, 2020, 07:01:21 AM
Trouwens, al typende, zag ik het ineens: greenpeace.
:schater: :schater: :schater: :schater:
EDEWECHT :klap: :klap: :klap: