Kort gezegd: als kind oneerbare handelingen moeten doen met een volwassen man.
Nu 20 jaar gehuwd, geen zin in sex. Is steeds verminderd.
Echtgenoot is gefrustreerd, ik klap steeds toe, verstijf bij aanraking.
Door frustratie, werkt uit in gezin en gezinsleven.
Bezoekt dagelijks meerdere uren pornosites.
Ik heb een afkeer van sex, gewoon nooit behoefte. Hij begrijpt dan niet dat ik daar niets voor voel en dan probeert hij toch steeds toenadering te zoeken. Maar ik voel gewoon niets van opwinding, helemaal niets!
Het interesseert me gewoon niet.
Herkent iemand zich hierin?
Hoi Kweeniegoed,
Welkom hier.
Heftig verhaal, hoewel je maar weinig woorden gebruikt.
Geen zin in seks, ja dat herkennen we wel hier ;D
Of je aseksueel bent, je verleden opspeelt, of dat het een combinatie is, kan alleen jij bepalen.
Ik heb helaas ook ervaring met seksueel geweld in mijn kindtijd, heb in mijn huwelijk wel seks gehad, maar meer omdat dat er nou eenmaal bij hoorde. Ben nooit een groot liefhebber geweest. Maar waardoor ik zeker ben dat ik aseksueel ben, is dat ik geen seksuele aantrekkingskracht ken. Ik heb dat gewoon niet, nooit gehad ook.
Dus kijk op je gemak rond op dit forum en op de AVEN-wiki pagina om zelf te ontdekken waar je staat. Neem je tijd om alles eens op te nemen.
Geen behoefte om seks te hebben, dat herken ik wel. Alleen is bij mij de afkeer van seks ontstaan doordat ik moest voldoen aan het idee seks te willen en daarin over mijn grenzen ben gegaan. 'Van nature' heb ik geen afkeer of angst, ik zag er alleen het nut niet van in en had het gevoel dat het niet echt iets was dat met mij te maken had. Ik ben het gaan doen omdat het erbij hoorde en ik wilde dat ik het wilde. Voor mij is vanaf de puberteit duidelijk geweest dat ik gewoon de seksuele aantrekking die dan een rol gaat spelen, niet ervaar.
De kern van aseksualiteit is je niet seksueel aangetrokken te voelen. Of dat bij jou zo is, of dat je verleden daarbij een rol speelt of inderdaad, dat het beide zo is, dat kun jij alleen bepalen.
Het is wel een heel lastige situatie dat je man je hierin niet begrijpt. Elke dag uren met porno bezig zijn lijkt me ook best heftig.
Het is wel zo dat sex me niets doet. Ik heb het gevoel dat ik dat niet nodig heb. Het is ook zoals ik in jullie reacties lees dat het aanvoelt als een norm in onze maatschappij. Eigenlijk denk ik daar nooit aan, iets dat ik als het ware vergeet. Mijn man denkt dan dat ik dat met opzet niet actief wil houden. Maar voor mij hoeft dat gewoon niet, het gevoel is er nooit.en ik walg ook steeds van sexuele opmerkingen. In groep kan ik erom lachen, maar dat is een masker.
Het lijkt me erg moeilijk om open over zulke dingen te spreken met elkaar als de communicatie op zich al zo veel problemen oplevert. Het lijkt me, behalve de seksuele verschillen, erg moeilijk om in zo'n relatie te zitten.
Seksuele opmerkingen doen me niet zo veel. Persoonlijk walg ik er niet van, ik vind ze vaak gewoon kinderachtig. Ik heb wel een periode gehad dat ik echt alles 'verkeerd opvatte'. Dat was een ware sport, al was het maar om daar samen lol over te hebben en was het onderwerp op zich niet eens het belangrijkste. Het ging om het samen in een deuk liggen en weer een spitsvondige link naar HET onderwerp te kunnen leggen.
Maar vriendinnetje en ik waren toen 12. Sommige mensen, met 'eeuwen' seksuele ervaring, blijven er maar dom om giebelen. Ik heb daar niets mee.
Interessante Links:
Centrum seksueel geweld: https://www.centrumseksueelgeweld.nl/zo-werkt-het/
Lotgenoten ... Omdat praten helpt: https://www.seksueelgeweld.nl/
Hulp na verkrachting: http://www.hulpnaverkrachting.be/
Misschien een late reactie, maar ik ben nieuw op dit forum. Ook ik ben 20j getrouwd en heb ook geen behoefte aan sex.
Jaren heb ik sex gehad omdat het "hoorde" als vrouw. Door een lichte depressie bij mijn echtgenoot, is hij enorm beginnen doordenken over zijn leven. En hij vindt nu dat hij al heel z'n leven lang te weinig sex gehad heeft.
Terwijl met ups en downs we toch kunnen spreken van in betere tijden 1x per week en op mindere momenten om de 2 weken. Ik vond dat hij niet mocht klagen.
Nu dit plots een big deal wordt, ben ik dieper gaan graven in mijzelf. Zo ben ik tot de constatatie gekomen dat ik aseksueel ben. Het is zo dat ik geen seksuele driften voel, geen gevoel van geil te zijn, ik voel met niet seksueel aangetrokken ...
Sex en liefde zijn voor mij 2 totaal los van elkaar staande zaken.
Nu ik dit aan hem heb gezegd, voelt hij zich "in de zak gezet". Had hij dat vroeger geweten, was hij niet met mij getrouwd, heeft hij al gezegd.
Momenteel zitten we op het diepste punt van onze relatie. Hij wil blijkbaar meer dan 1x per week, ik kán niet meer.
Hij vindt ook dat als je elkaar graag ziet je dit toont via sex, ik vind dat je op vele andere manieren dat kan tonen ... zo blijven we loodrecht tegenover elkaar staan.
Ook hij begrijpt het dus niet en zit nog volledig in de negatieve spiraal van "ze houdt niet van sex".
gesprekken zijn ook hééél moeilijk en draaien steeds uit op eindeloze discussies en verwijten.
Ik weet niet of je man er open voor staat om eens rond te lezen op het forum. Het lijkt me voor hem ook heel naar en frustrerend als hij jouw mindere interesse in seks vertaalt met dat hij niet liefgehad wordt. Iets wat vaker voorkomt, maar wat niet klopt. Het kan wel erg moeilijk zijn elkaar hierin te verstaan. Ook je man zal dan moeten openstaan voor het idee dat asekualiteit bestaat. En dat dat dus niet betekent dat je niet van hem houdt, maar dat je op andere manieren in de relatie de verbinding zoekt en genegenheid toont dan via seks.
Juist het feit dat je wel seks met hem hebt en hebt gehad is een grote liefdesdaad. Tenminste, zo heb ik het bij mezelf ervaren toen ik nog niet wist dat ik aseksueel was en wel een partner had. Dat ik hem seks gaf, was voor mij een hele grote liefdesdaad. Helaas werd dat ook niet zo gezien. En kon ik me nog niet goed verwoorden omdat ik niet wist in welke richting ik het moest zoeken. Ik ben nu bijna 49 en ik kwam er pas een paar jaar geleden achter wat aseksualiteit zoal kan inhouden.
Ik weet niet of je man er voor open staat, maar mij/ons heeft het bezoek aan een sexuoloog erg geholpen. In ieder geval om begrip voor elkaars situatie te krijgen en te kijken hoe/of we verder wilden met elkaar.
Maar dan koet je wel een sexuoloog hebben die aseksualiteit erkent. En die schijn je nog met een lampje te moeten zoeken. ;)
Ai, dit wederzijds onbegrip is helaas ook herkenbaar. Ik hoop dat je iets vindt om de situatie te verbeteren! :knuffel:
Citaat van: San75 op januari 16, 2018, 01:16:42 PM
Nu ik dit aan hem heb gezegd, voelt hij zich "in de zak gezet". Had hij dat vroeger geweten, was hij niet met mij getrouwd, heeft hij al gezegd.
Lukt het niet om duidelijk te maken dat het niet betekent dat je hem niet leuk genoeg vond/vindt, dat je zulke gevoelens voor niemand hebt, en dat het niet betekent dat jij geen liefde kunt ervaren?
Mijnechtgenoot zit momenteel in een heel negatieve spiraal. Op ALLE gebied. Dat maakt het er niet eenvoudiger op.
Ik mag 1000 keer zeggen dat het niet aan hem ligt, dat ik hem graag zie, hij wil het niet aanvaarden.
Zelf zijn we al naar een therapeut geweest, maar dat wil hij niet meer.
Hij heeft ook al eens rondgeneusd op het net naar info, maar onthoudt alleen dat wat voor hem negatief over komt. Zoals bv aseksuele die helemaal geen sex hebben. Hij denkt dat dat bij mij ook zo is.
Hm ja, moeilijk. Dat klinkt niet als een situatie waar je tot hem gaat kunnen doordringen. Sterkte!
Maar ja, dan ligt het probleem ook breder dan aseksualiteit alleen. Overigens iets wat ook heel veel voorkomt. Tenslotte is communicatie doorgaans het grote struikelblok in relaties. ;)
Het probleem ligt inderdaad breder, maar dat ziet hij niet zo. Bij elk gesprek komt het er op neer dat hij al z'n leven lang te weinig sex heeft gehad en ik mijn liefde op deze manier niet getoond heb. Ik vind dat kort door de bocht om ineens na 20j alles hierop te projecteren en mij als zondebok aan te duiden. Dan zijn we snel uitgebabbeld natuurlijk
Het heeft bij mij ook heel lang geduurd voordat ik begreep dat zij het niet deed omdat ze niet van me hield. Dat het niet expres was, maaar dat het nou eenmaal zo is. Jouw echtgenoot heeft voor zijn gevoel gelijk dat hij te weinig sex heeft gehad (vanuit zijn persectief), en zwart-wit bezien waarschijnlijk omdat jij er moeite mee had. Dat zal ook niet veranderen vermoed ik, dus dan is aan jullie beiden de keuze of je er zo mee door wilt gaan. Als je echt nog veel van elkaar houd is het de moeite om het te proberen. Als hij sex (met jou) echt zo belangrijk vind voor de liefde, en hij krijgt die sex niet, dan is de botte conclusie dat jullie beter kunnen stoppen. Scheelt eenboel frustratie aan beide zijden.
of...
Wij proberen het nu zo dat ik met een ander mag vrijen (buiten de sociale kring, niet allenstaand) en wij samen dus niet meer vrijen en er geen spanning meer om de sex is. Best leuk, moet je beiden voor open staan, met altijd het risico dat hij (ik) verliefd wordt op zijn nieuwe 'secondlove'. Maar niet geprobeerd is ook altijd mis.
En daar komt hij nu mee.pas na 20 jaar ?
Ik besef goed dat na 20j hiermee voor de dag komen heel lang is, maar het is dan ook zo dat ik wel degelijk op regelmatige basis sex had met mijn partner. Voor mij was dit gewoon iets wat gebeurd tussen koppels, het hoorde zo, Ik had dit er ook voor over. We zijn tenslotte getrouwd.
Ik dacht lang gewoon een laag libido te hebben.
Pas doordat mijn echtgenoot er last mee kreeg (er waren eerder ook al discussies, maar niet in deze mate) dat het initiatief steeds van zijn kant moest komen, ben ik dieper in mezelf gaan graven, dingen opgezocht op het net, op deze site en tot deze conclusie gekomen.
Ik snap dan ook héél goed dat hij tal van vragen heeft en het moeilijk kan plaatsen. Ondanks dat hij dit nu weet, blijft hij verwachten dat het initiatief nu eens van mijn kant moet komen, wat héééél moeilijk is en zoals Mute aangeeft voor een heleboel frustraties zorgt.
De vraag is ook al gesteld: wat als ik buiten onze relatie een sexpartner zoek ? Ik vind dit moeilijk, want het is niet dat wij niet vrijen. Ik ken sexuele koppels die het minder doen als wij, dus wat heeft hij dan te klagen ? Hij zal ook nog met mij vrijen en dan zie ik het niet zitten. Komt voor mij over als van 2 walletjes willen eten.
Het zal mss aan mijn denkwijze liggen over dit onderwerp, maar zoals hij zich uitdrukt gaat hij ervan uit dat anderen om de 2 dagen van bil gaan ?? of zal dit dan puur zijn frustratie zijn waardoor hij het zo zwart/wit stelt?