Hallo,
Ik ben een vrouw van 46, hetro romantisch asexueel, veganist en ik heb diabetes type 1. Ik heb een dochter van bijna 17. Ik herken mij in veel verhalen hier. Toen ik 16, 17 jaar was hadden verschillende vriendinnen al vriendjes en hadden ze het vaker over sex. Het sprak mij helemaal niet aan en vond het onsmakelijk om het erover te hebben. Toch was ik nieuwsgierig ernaar en verlangde ik wel ernaar om bij iemand te horen. Ik werd ook verliefd op jongens. Op mijn 19de had ik voor het eerst sex. Ik vond er absoluut niets aan maar voelde me wel begeerd en dat vond ik wel leuk. Ik hield ook van die jongen maar dat ik opgewonden raakte was dus niet het geval. De relatie duurde ongeveer 2 1/2 jaar. Hij vroeg me vaak waarom ik nooit initiatief nam voor het liefdesspel. Ik twijfelde of ik van hem hield. De relatie liep stuk en ik had daarna een paar keer 1 night stands om te proberen of ik sex leuk zou vinden. Niet dus. Ik dacht dat het aan mij lag. Ik was overtuigd dat als ik de ware vond, dat ik dan zeker wel van de sex zou houden. Er volgden nog partners, maar het was altijd hetzelfde. Toen ik 27 was ontmoette ik mijn laatste partner en hebben we samen een dochter gekregen. We hadden allebei een kinderwens en mijn biologische klok was aan het tikken. Als snel nadat onze dochter was geboren begon de sleur erin en komen. Iedere week sex was voor verliefde stellen dacht ik. Zelf nooit gedacht dat dat de norm was. Omdat ik toch van mijn partner hield had ik toch sex met hem ondanks dat ik er nooit van heb genoten. 3 jaar later gingen we uit elkaar. 2 jaar daarna kwamen we weer bij elkaar. Ik had nog nooit van Asexualiteit gehoord maar sinds internet er is kun je gelukkig van alles op het net zoeken. Zo kwam ik erachter dat ik niet de enige ben. Wat een opluchting! Ik heb er met mijn partner over kunnen praten. We zijn wel tot het besluit gekomen dat we toch weer vriendschappelijk uit elkaar gaan. Ik wil echt geen sex meer omdat ik er gewoon een hekel aan heb. HIj houdt van sex en een sexloos leven voor hem is geen doen. We wonen nog samen omdat we het huis eerst willen verkopen en daarna gaat ieder zijn eigen weg. Ik denk dat wanneer ik alleen woon ik eindelijk echt mezelf kan worden.
Welkom Mona Ban :cake: :cake:
Welkom op het forum Mona Ban, :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Bedankt voor je uitgebreide verhaal, hopelijk heb je hier een plekje gevonden waar je je thuis kan voelen.
Welkom! Voor een deel herken ik het wel. Ik zag mezelf als tiener al niet in een seksuele relatie, maar mij was verteld dat als je het eenmaal maar gedaan had.... Dus ik was ook wel nieuwsgierig. Het duurde bij mij alleen veel langer eer ik een relatie kreeg en het kostte me toen dat uiteindelijk toch gebeurde, veel moeite mezelf tot seks te zetten. Ik had het gevoel dat ik iets deed dat niet iets met mij te maken had en ik moest een gigantische drempel over. Vervolgens bleef ik eigenlijk het gevoel houden dat het voor mij allemaal niet hoefde en probeerde ik heel erg het toch te willen, want zo hoort dat nu eenmaal. En ik wilde wel graag een relatie hebben en bij iemand horen. Dat was in die tijd echt belangrijk voor me.
Ik herken wel wat je zegt dat je jezelf meer kunt zijn als je alleen bent. Je hoeft je dan in elk geval niet in bochten te wringen, of je schuldig te voelen. Hoewel ik niet bij al mijn partners seks heb geweigerd, maar ik had tijdens mijn relaties nog niet duidelijk dat ik aseksueel ben. Dat is pas daarna gekomen.
'Jammer' dat jullie huwelijk het niet heeft gered. Maar soms kun je echt niet samen verder.
Ik heb trouwens kinderen van ongeveer de leeftijd van de jouwe, een zoon van bijna 17 en een dochter die in december 16 wordt.
Nee, de enige ben je zeker niet! En fijn dat je hier herkenning vindt.
Welkom Mona Ban! :wave:
Ik herken me vooral in het begin van je verhaal... Je voelt je uitzonderlijk tussen de anderen die allemaal wel zulke interesse hebben in dat onderwerp.
Jammer dat je relaties niet zijn geslaagd hierdoor! Maar niet zo veel aan te doen... Mooi dat je iets aan AVEN gehad hebt, in ieder geval!
Hallo Mona Ban, welkom :)
Welkom Mona Ban.
Je eraan is heel herkenbaar.
Treffend dat je schrijft:
Ik denk dat wanneer ik alleen woon ik eindelijk echt mezelf kan worden.
[/quote]
Ik dacht precies zo, en guess wat. ...
Ik ben zo'n 10 jaar alleen (met mijn kinderen) en ik zou het niet anders meer willen!
Totaly happy single. Heerlijk!
Dank voor je verhaal!
En welkom :)