Hey, ik ben een 17 jarige jongen. Ik heb een lief waar ik verliefd op ben en ik vind het leuk om te knuffelen en te kussen met haar en ik vind het oke om ook wel iets meer te doen maar als we proberen om seks te hebben dan heb ik er nooit zin in, ook praat ik niet graag over seks en denk ik er nooit aan. Ik voel me wel fysiek aangetrokken tot meisjes maar seks wil ik écht niet. Betekent dit dat ik aseksueel ben of nog iets anders want ik ben zo verward. :banghead:
Welkom Niemand! Ja het kan behoorlijk verwarrend zijn. En konden we het antwoord maar gewoon even geven, dat zou soms al heel fijn zijn, maar helaas, dat kunnen we niet. Het zou kunnen dat je aseksueel bent, maar alleen jij zelf kunt dat bij jezelf nagaan. En dat kan soms best tijd kosten en voor veel twijfels zorgen. het ligt namelijk ook niet altijd even zwart-wit.
En je hebt ook een grijs gebied, waarin je je misschien zult herkennen.
Ik zou zeggen lees veel hier op het forum, je zult zien dat de verhalen soms op elkaar lijken maar soms ook niet. Misschien helpt het langzamerhand je gedachten een beetje op orde te krijgen. Zeker als je een vriendin hebt die misschien wel van alles verwacht kan ik me voorstellen dat je af en toe niet weet waar je het zoeken moet.
Misschien is het wel goed om haar te vertellen dat het niet aan haar ligt, maar aan je eigen twijfel. Veel partners voelen zich afgewezen of niet aantrekkelijk genoeg als hun partner 'niet wil'.
Welkom op het forum Niemand, :cake: :cake: :cake: :cake:
De ontdekking van het bestaan van aseksualiteit en de vraag of dat bij je past kan inderdaad verwarrend zijn. Neem er de tijd voor om het voor jezelf te bepalen, er is geen reden tot haast. Zoals Koffie als zegt kunnen wij niet voor je bepalen of je aseksueel bent, dat kan je alleen zelf. Aseksualiteit gaat om het niet ervaren seksuele aantrekking naar anderen, en als ik je verhaal zo lees kom je volgens mij behoorlijk in de buurt.
Mocht je vragen hebben die je helpen in deze zoektocht voel je dan vrij die hier te stellen.
Ik zeg het wel eens zo: Ik voel me wel lichamelijk aangetrokken in de zin van dat ik wil knuffelen, maar ik voel me niet 'seksueel' aangetrokken. En dan heb ik dat zelf ook nog alleen als ik iemand als (potentiele) partner zie, nooit 'zomaar'. Maar dat is heel verschillend onder aseksuelen.
Bedankt voor het warme welkom, het helpt inderdaad om ook andere verhalen te lezen. Het is ook echt super om hier gewoon met andere mensen over te kunnen praten.
Op welke leeftijd hebben jullie van jezelf ontdekt dat jullie aseksueel waren en hoe reageren mensen als je voor het eerst zegt dat je misschien wel aseksueel bent?
Welkom!
Ik kwam er achter dat ik 'vreemd' was tussen de 17 en 20, door twee dingen:
A) De meerderheid van mijn leeftijdsgenoten leek geobsedeerd door seks en alles er om heen. Mij leek het niet zo heel interessant.
B) Ik had een paar korte relaties, en telkens als het dreigde 'zo ver' te komen, vond ik het maar niks. Ik snapte het niet, vond het irritant dat dat ineens een belangrijk onderwerp leek te worden in die relaties, wist niet goed wat ik nou precies wilde.
Overigens twijfel ik of de term 'aseksueel' nou van toepassing is op mij. Maar vreemd blijf ik sowieso. :P
Wat betreft jouw specifieke situatie: Ik zou vooral de tijd nemen (niks doen waar je geen zin in hebt), en er over proberen te praten met je partner. Dat kan lastig zijn, zeker als je er ineens over moet beginnen. Maar het leidt vast tot een oplossing of ten minste duidelijkheid. Succes! :)
Edit: Oh ja, je vroeg ook nog hoe mensen reageerden. Bij mij als volgt: Een enkeling geloofde het direct (die vermoedden al 'zoiets'), sommigen vonden het interessant maar wel raar, en sommigen weigerden het te geloven (dachten in plaats daarvan dat ik loog, of homoseksueel was, of te onzeker, o.i.d.).
Toen ik 17 was was er nog geen internet en 'bestond' aseksualiteit nog niet. Dat is eigenlijk nog vrij nieuw, als op zichzelf staande geaardheid en het is ook nog behoorlijk onbekend.
Maar vanaf dat ik 14 was werd mij eigenlijk wel heel duidelijk dat ik heel anders naar jongens keek dan de meiden om me heen en dat mijn insteek in contacten ook heel anders was. Het hele flirtgebeuren lag me niet. Ik heb me daar altijd erg eenzaam in gevoeld. Ik maakte wel eens opmerkingen hierover en dan zeiden mensen me dat ik het geweldig zou vinden als ik het eenmaal gedaan had. Ik was dan ook best nieuwsgierig. Maar ik vond het vooral moeilijk gedoe. En dat werd ook niet beter en ook niet met andere partners. Ik zag er het nut gewoon niet van. Toen ik het voor het eerst deed dacht ik letterlijk: Waarom gaan we niet gewoon gezellig een ijsje eten? Maar ja ik was al achter in de 20 en het moest toch heus gebeuren. Vond ik. Ik wilde graag meer normaal zijn (daar speelde meer in mee dan aseksualiteit alleen).
Ik las pas toen ik 41 was voor het eerst echt iets over aseksualiteit. Daarvoor was ik het woord wel eens tegengekomen, maar dan alleen in de variatie aseksueel, geen libido en aromantisch. Daarin herken ik me niet, dus ik bleef nog lang zoeken. Tot ik hier terecht kwam.
Ik merkte ook in relaties dat seks voor mij iets was was ik vooral deed omdat dat van me verwacht werd. En het was ook best handig bij het kinderen krijgen. ;) Maar ik had niet het gevoel dat het iets was wat ik zelf wilde, wat ik zelf nodig had om me uit te drukken. Liefde stond voor mij los van seks, al deed ik het wel uit liefde, omdat ik mijn partners dat wilde geven. Maar dat was natuurlijk lastig uit te leggen. Zeker als je geen weet hebt van aseksualiteit. Ik kon het mezelf niet eens goed uitleggen, laat staan een ander.
Ik heb al heel lang geen partner meer en dus heb ik nooit tegen een vriend hoeven zeggen dat ik aseksueel ben. Wel heb ik het aan vriendinnen verteld. Die reageren heel begripvol of soms een beetje giebelig, maar niet negatief. Ik heb het ook in een therapie verteld en die therapeut is toen allemaal ongemakkelijke vragen gaan stellen en opmerkingen gaan maken over dat ik dan een heel jong meisje ben gebleven en dat ik dan maar een 'geitenwollen sok' moet zoeken, want die natuurtypes hebben niet zo veel met seks. ??? OK dan. Tja, kan allemaal gebeuren. ;)
Ik heb het ook aan mijn kinderen verteld, maar die vinden het allemaal wel best, zo lang ik hun moeder maar ben. Ze zijn van jouw leeftijd trouwens.
Verder roep ik het niet met een megafoon rond en komt het eigenlijk nooit ter sprake, maar ik zou het wel zeggen als het wel ter sprake komt. Ik ben ik en ik mag mezelf zijn.
Ik was 32 toen ik aseksualiteit en AVEN ontdekte, het was voor mijzelf vooral een moment waarop heel veel dingen op z'n plek vielen. Zeker in het begin heb ik helemaal voor mezelf gehouden, alleen tijdens bijeenkomsten of ontmoetingen van personen hier op het forum kon ik er over praten. Pas toen ik 36 was ging ik er langzaam maar zeker meer opener en makkelijker over praten en heb ik m'n eerste coming out op m'n werk gehad. Dat was het begin van een lang proces wat afgelopen jaarwisseling, met mijn leeftijd inmiddels op 39, is geëindigd bij een coming out naar familie.
Geëindigd klopt eigenlijk niet helemaal. Uit de kast komen is een continu proces van elke keer in een omgeving bepalen óf en wanneer je over aseksualiteit gaat vertellen.
Wel een nuance verschil: Ik heb nooit verteld dat ik misschien aseksueel zou kunnen zijn, mede omdat het even geduurd heeft was ik daar zeker van. De reacties waren eigenlijk altijd positief, en meestal kwamen daar ook vragen bij uit interesse. Zeker door de onbekendheid van aseksualiteit is dat wel iets om rekening mee te houden.
Het is echt geweldig dat jullie allemaal zo behulpzaam zijn.
Hoe zeg je dat het best tegen je vriendin, want in het begin van de relatie deed ik wel alsof ik het wou om haar niet teleur te stellen dus weet ik niet of ze me echt zou geloven. Ook zegt ze super veel door tegen haar vriendinnen en ik wil niet dat andere mensen hier iets over weten tot ik voor mezelf weet wat ik nu eigenlijk ben.
Koffie, jij zegt dat je een relatie hebt gehad waar ook kinderen zijn uit gekomen, betekent dat dan dat het kan dat je partner nooit merkt dat je aseksueel bent?
Met anderen vertellen ben ik van mening dat er niets zo goed werkt als de waarheid vertellen, hoe lastig dat ook kan zijn. Vertel dat je iets nieuws over jezelf hebt ontdekt, en als dat van toepassing is dat het mogelijk de problemen in jullie relatie verklaart. Als iemand echt om je geeft zal die je accepteren zoals je bent en steunen.
Ik wist al vrij vroeg in de puberteit dat ik een beetje anders was dan de anderen, alleen had ik er toen nog geen naampje of iets voor.
Ik denk dat ik ergens in de 20 was toen ik voor het eerst hoorde of las over aseksualiteit. Toen ging er wel een beetje een lampje branden, maar ik durfde mezelf nog niet onder dat vlaggetje te plaatsen. Ook omdat anderen dan meestal zeiden, misschien ben je wel gewoon een laatbloeier.
Ik ben alleen dus nooit echt gaan bloeien. ;D Ik heb wel soms fantasieën over een bepaald (onbereikbaar) persoon, maar ik heb dus nog nooit iets van seksuele aantrekking ervaren in wat men dan zo leuk "real life" noemt. Ik heb op mijn 35e een relatie gehad, die een jaar heeft geduurd. Gedurende die relatie begon ik het écht zeker te weten dat ik aseksueel ben.
Ik ben nu 37 en ik heb afgelopen week alles aan mijn ouders verteld. Het voelde als een last die van mijn schouders viel. Ze reageerden beiden ook heel positief en begripvol. :)
Misschien is "Hey, ik zat laatst te lezen op internet, en ik kwam op een of ander wazig forum, ..." een opzet? ;D
Ik zou het trouwens helemaal niet verwoorden als "Ik ben aseksueel!", maar een stuk gematigder, iets van: "Ik heb het idee dat ik vreemd in elkaar zit op het gebied van seksualiteit, misschien dat ik helemaal geen seksuele aantrekking ervaar?". Dan heeft ze vast al vragen. :P
Overigens belangrijk om te onthouden: 'Normale' mensen zien het ontbreken van seksuele aantrekking doorgaans als een probleem, een teken dat je niet echt op die persoon valt, etc... Dus ik denk dat het belangrijk is, bij zo'n gesprek, om je partner ook te vertellen dat je haar wel degelijk echt leuk vindt (maar dat dat bij jou dus niet per se betekent dat je er seks mee wil).
De privacy situatie is lastig. Ik ben het wel eens met Ace, vertellen is sowieso het beste. Als ze iets zou doorvertellen terwijl je dat echt niet wil, dan lijkt me dat er iets loos in in de relatie (of ze is een beetje maf :P)?
Citaat van: Niemand op september 17, 2017, 10:23:48 AM
Het is echt geweldig dat jullie allemaal zo behulpzaam zijn.
Hoe zeg je dat het best tegen je vriendin, want in het begin van de relatie deed ik wel alsof ik het wou om haar niet teleur te stellen dus weet ik niet of ze me echt zou geloven. Ook zegt ze super veel door tegen haar vriendinnen en ik wil niet dat andere mensen hier iets over weten tot ik voor mezelf weet wat ik nu eigenlijk ben.
Koffie, jij zegt dat je een relatie hebt gehad waar ook kinderen zijn uit gekomen, betekent dat dan dat het kan dat je partner nooit merkt dat je aseksueel bent?
Nee ik denk niet dat het niet merkbaar was, ook niet in de relaties die na mijn huwelijk kwamen niet. Ik deed wel erg mijn best en ik heb nooit om mijn seksualiteit seks geweigerd.
Overigens niet speciaal een aanrader, seks hebben OK maar niet als je jezelf niet serieus neemt en over je grenzen gaat om een relatie te kunnen hebben. Mocht ik ooit wel weer een partner hebben dan sluit ik seks op voorhand niet uit, maar we moeten elkaar wel helemaal serieus nemen. Wat wel en niet kan verschilt per persoon en ik denk ook wel per relatie. Maar ik heb nadat ik voor mezelf duidelijk had dat ik aseksueel ben nooit meer een partner gehad, dus ik weet niet hoe het is als ik die nu zou hebben.
Dus daar zou ik niet op aansturen, op de ander niet te laten merken dat je aseksueel bent en doen alsof.
Het lijkt me trouwens heel lastig als je het gevoel hebt dat ze veel dingen zou bespreken met anderen. Wat ik aan mijn dochter merk is dat vriendinnen onderling inderdaad een heleboel met elkaar bespreken, ook over vriendjes. Terwijl mijn eigen vriendinnen eigenlijk zelden iets over hun (seksuele) relatie vertellen, juist omdat je daarmee ook over je partner wat vertelt. Ik denk dat daar ook wel een generatieverschil meespeelt.
Ik zou het dan ook in elk geval als je het zegt, face to face doen en niet via social media met al die screens die sommigen zo gemakkelijk aan iedereen doorsturen. Daar heeft mijn dochter haar neus ook een paar keer aan gestoten. ;)
Je mag wel aannemen dat ze dat prive houdt. Mijn dochter weet ook dingen over mensen, bv. dat ze twijfelen of ze bi zijn en dat deelt/deelde ze dan wel met mij, maar verder met niemand. Als ze ouder wordt zat ze het waarschijnlijk ook steeds minder met mij delen. En ze weet dat ik er echt nooit iets over zal doorvertellen aan wie dan ook.
Ik vind wel dat je die verwachting ook van je vriendin mag hebben. Misschien zit het haar ook hoog en zal ze het wel met een goede vriendin of een van haar ouders delen, gewoon omdat ze het zelf ook ergens kwijt moet en ook een klankbord zoekt. Maar dat het niet als een inktvlek over alle telefoons wordt uitgespreid en weet ik wie straks alles weet. Tenzij je er zelf aan toe bent om echt zo ver uit de kast te komen.
Als je het gevoel hebt dat dat mis gaat zit er iets mis in je relatie vind ik, want je moet daarin wel genoeg veilig zijn bij elkaar. En weten dat dingen die je elkaar vertelt niet overal heen gaan. Als dat gevoel niet klopt zou ik om die reden twijfelen of deze relatie wel klopt.
Bedankt voor de goede raad :). Ik zal wachten tot de volgende keer dat ze erover begint en dan hopen dat ze inderdaad niks doorverteld. Is dat iets dat jullie in nieuwe relaties direct zeggen of wacht je daarmee? Zijn er eigenlijk ook bijeenkomsten voor mensen die twijfelen of ze aseksueel zijn en aseksuelen?
Over relaties kan ik niets zeggen ::) Over bijeenkomsten wel ;D
We hebben een apart deel op het forum over bijeenkomsten: http://du.asexuality.org/index.php?board=28.0
De bijeenkomsten variëren van gezellig samen wat leuks doen tot een goed gesprek in een veilige omgeving. Mocht er niets tussen zitten wat je leuk vind dan is het ook prima als je zelf wat probeert te organiseren.
Ik vermoed dat ik het zelf vrij gauw, zo niet meteen, zou zeggen. Ook al heb ik bij mezelf nog steeds een klein beetje twijfel of ik misschien toch ergens nog een klein beete in een grijs gebied zou vallen. Maar ook dat zou ik waarschijnlijk zeggen.
De een denkt het snel te zeggen, de ander zou er even mee wachten, dat is heel verschillend en wie weet doe ik het in de praktijk ook wel anders. Moet er eerst iemand zijn. En dat loopt zo'n vaart niet bij mij.
Sinds ik meer weet van het onderwerp, heb ik 3 relaties gehad. In twee gevallen wisten ze het van te voren al, in de laatste heb ik het super vroeg verteld.
Okee bedankt en het snel zeggen is dus belangrijk?
Ik heb het in mijn relatie nooit gezegd. Ik denk wel dat mijn gebrek aan seksuele interesse misschien heeft bijgedragen aan het einde van die relatie, alleen was de hoofdreden dat het uitging iets heel anders (hij is alcoholist en was ook gewoon een hork).
Mocht ik ooit nog in een nieuwe relatie belanden, dan denk ik dat het wel op niet al te lange termijn zou zeggen. Maar de kans dat ik daar nog snel eens aan begin is heel erg klein. Je weet natuurlijk nooit wat er nog op je pad komt, maar op zoek zal ik waarschijnlijk nooit gaan.
Beetje laat, maar toch een hartelijk welkom van mij, Niemand. :)
Citaat van: Fricai op september 17, 2017, 03:38:22 PM
Overigens belangrijk om te onthouden: 'Normale' mensen zien het ontbreken van seksuele aantrekking doorgaans als een probleem, een teken dat je niet echt op die persoon valt, etc... Dus ik denk dat het belangrijk is, bij zo'n gesprek, om je partner ook te vertellen dat je haar wel degelijk echt leuk vindt (maar dat dat bij jou dus niet per se betekent dat je er seks mee wil).
Waardevolle tip, denk ik.
Oké, er zijn precies een aantal mensen op dit forum die geen relatie meer willen, heeft die te maken met het aseksueel zijn of is dat door negatieve ervaringen in andere relaties?
Bedankt Edewecht voor het welkom. ;D
Ik heb nog nooit een relatie gehad. Dat relateer ik meer aan het aromantisch zijn dan aan het aseksueel zijn.
Citaat van: Niemand op september 17, 2017, 07:34:52 PM
Oké, er zijn precies een aantal mensen op dit forum die geen relatie meer willen, heeft die te maken met het aseksueel zijn of is dat door negatieve ervaringen in andere relaties?
Bedankt Edewecht voor het welkom. ;D
Ik ben in elk geval heel voorzichtig in het aangaan van relaties. Het komt ook niet zo gauw op mijn pad, dat was ook al zo toen ik jong was. Ik ben geen doorsnee mens en ik sluit niet gemakkelijk bij anderen aan, waardoor ik toch erg op mezelf aangewezen ben geweest altijd. En dat op zich tekent een persoon al.
Verder speelt mijn aseksualiteit een rol inderdaad, omdat ik weet dat er doorgaans toch seks verwacht wordt. In mijn naïviteit dacht ik dat dat bij ouder wordende mannen anders zou gaan liggen, maar ik had het mis (ervaring opgedaan op datingsites). En ik niet weet in hoeverre ik daarin wat kan zijn voor iemand. Daarbij had ik als jongere al dat het flirt-gebeuren niks voor mij is en dat is nooit veranderd. Ik zoek een emotionele klik en het gevoel dat iemand op dezelfde golflengte zit. Dat maakt dat mijn insteek in de omgang met mannen dikwijls al anders is.
Er spelen inderdaad ook relatie-ervaringen in mee waardoor ik inderdaad ook daardoor uitkijk. En ik word wel verliefd, maar bepaald niet gemakkelijk.
Komt dat veel voor mensen die zowel aromantisch als aseksueel zijn? En zijn er veel aseksuelen die een ander aseksueel persoon vinden als partner?
Zijn er eigenlijk ook veel mensen van mijn leeftijd op dit forum?
Ik heb wel eens een statistiek gezien die zei dat 20% van de aseksuelen ook aromantisch is, daarmee was het de kleinste groep.
Er zijn volgens mij wel enkele aseksuele koppels hier op het forum, maar veel zijn het er niet. Dat zegt uiteraard niet dat ze er niet zijn, ik kan me ook voorstellen dat men op zo'n moment de interesse voor het forum verliest.
De leeftijd hier loopt erg uiteen, volgens mij zijn er ook wel een aantal van jouw leeftijd.
We hebben zowaar interne statistieken voor een deel van je vragen! :)
- Leeftijd? (http://du.asexuality.org/index.php?topic=552.0) - Wel een erg oude poll! Hoe dan ook, de overweldigende meerderheid is altijd tussen de 20 en 50 geweest, volgens mij.
- Aromantisch/Aseksueel? (http://du.asexuality.org/index.php?topic=3577.0) - Erg duidelijk: 4 op 1 Aromantici vs. Romantici!
Ik heb een tijd terug een relatie gehad met een (andere) aseksueel, en ik geloof dat ik nog wel een paar mensen heb gezien op het forum die dat hadden, maar ik ben niet zeker over hoeveel dat er waren.
Uiteindelijk komt het niet zo veel voor, stel dat 1% van de bevolking aseksueel is, en dat je ruwweg bij 1 op de 10 mensen redelijk past... Dan is de 1 op de 1.000 kandidaten geschikt EN aseksueel. En die 1 op de 10 is nog een optimistische schatting. ;)
Er zijn wel eens meer jongeren rondom jouw leeftijd hier, maar voor alle leeftijdgroepen geldt dat mensen vaak maar even komen en na een poosje weer minder actief zijn. De jongste die ik hier ooit heb gezien zo ver ik weet was 14. Volgens mij zijn de meesten die hier op het forum komen ergens in de 20. Maar ik houd dat niet echt bij.
Een relatie vinden met een mede-aseksueel is moeilijk. Zoals Fricai al zei, het kan wel. Ik denk dat 'gemengde' relaties het meest voorkomen en dan is het de vraag in hoeverre aseksualiteit dan echt in de weg staat. Soms lukt het toch. ER kunnen ook meerdere redenen zijn waarom het niet goed gaat, bij mij was het ook niet alleen dat waarop mijn relaties het niet redden.
Waarom verlaten die mensen het forum dan? Omdat ze beslissen dat ze toch niet aseksueel zijn?
Soms wel, ja. Maar dat is dan geen 'beslissen', maar 'er achter komen'. ;) Zo zijn er wel eens mensen die later concluderen dat de afwezigheid van seksuele aantrekking/verlangens een psychische reden had (in plaats van een 'dieper gelegen' oorzaak). Dan was zo iemand eigenlijk nooit echt aseksueel, al zit/zat die persoon natuurlijk wel in een soortgelijke situatie als aseksuelen (en iedereen is hier welkom om te komen kletsen over het onderwerp!).
Daarnaast is het volgens mij mogelijk dat je door afwijkende concentraties van hormonen geen libido (meer) hebt, wat ook kan leiden tot de (incorrecte) conclusie aseksualiteit. Maar ik geloof dat dit erg zeldzaam is.
Maar meestal is het gewoon een kwestie van geen interesse meer hebben. Als je maar lang genoeg op een forum zit, heb je uiteindelijk haast alles wel een keer besproken. ;)
Op een gegeven moment weten mensen het wel, denk ik. Ze zijn aseksueel en hebben daaraan genoeg om dat te weten en om zonder forum verder te gaan.
Soms zie je ook wel eens dat mensen na langere tijd ineens weer 'opduiken'. Dan is er toch even behoefte aan ene klankbord of even (digitaal) contact willen hebben met 'soortgenoten'.
Hoi Niemand :)
Ik heb het ook nog aan niemand verteld, maar als je zeker weet dat je geen behoefte hebt aan seks dan is het inderdaad belangrijk dat je het wel zegt tegen je partner! Als jullie elkaar echt leuk vinden zal ze dat ook respecteren, en jou de tijd geven om erachter te wat je wel of niet wil, toch!
Oke bedankt voor de goeie raad :)