Naar aanleiding van het topic 'Is uiterlijk belangrijk voor jou?' zou ik graag het volgende topic starten.
Ik merk zelf dat ik totaal geen moeite doe om er 'aantrekkelijk' uit te zien, met name uit angst dat het seksuele deel van de samenleving denkt dat ik ergens op uit ben. Het liefst draag ik wijde truien en spijkerbroeken, en ik verhul mijn vormen zoveel mogelijk. Draag al jaren geen make up meer, nooit een rokje of hakken aan en mijn haar zit altijd in dezelfde staart.
Zoals ik het vroeger aangeleerd heb gekregen, maken mensen zich mooi om te laten zien dat ze een partner zoeken. Vergelijk het een beetje met de dierenwereld waarin vogels hun verendek aan het andere geslacht laten zien als onderdeel van de paringsdans.
De angst dat mensen (incl mijn partner) het ook zo interpreteren als ik mezelf wat vrouwelijker zou gaan kleden, weerhoudt mij ervan om aandacht aan mijn uiterlijk te besteden. Het laatste wat ik wil is de indruk wekken dat ik sexually available ben.
Nu dus mijn vraag aan jullie:
Besteden jullie veel aandacht aan jullie uiterlijk? Dan bedoel ik het dragen van make up, kleding dragen die je beste features naar voren brengen etc.
Ik doe mijn best om er (naar mijn idee) cool uit te zien, of dat aantrekkelijk is maakt me niet zo uit.
Maar de opties en afwegingen liggen vast heel anders bij vrouwen. ;)
Ik vind het leuk om me mooi/leuk te kleden en besteed ook best veel aandacht aan mijn uiterlijk.
Krijg best vaak complimenten over hoe ik er uit zie. :bloos:
Vind het leuk om op stap te gaan, vooral hardstyle/hardcore feesten. Krijg daar vaak genoeg aandacht van mannen.. Doet me altijd wel goed om te horen dat ik er goed uit zie, maar was misschien liever wat minder knap en geen aseksueel ???
Ik probeer er wel altijd goed uit te zien, vooral ook omdat ik een representatieve functie heb. Kleding vind ik gewoon erg leuk, ik koop veel merkkleding tweedehands. En ik maak me een beetje op, vaak een blosje om er gezond uit te zien.
Sexy kleed ik me niet, meestal loop ik in een broek en een shirt, trui of jasje. Wel hip, ik vind mode wel interessant. Op hakjes loop ik niet vaak, ik vind het gewoon niet lekker zitten. En mijn ondergoed wil je niet zien... :-D
Buiten mijn werk loop ik er wat sjofeler bij. En je moet me ook niet in de sportschool bezig zien met mijn ouwe, lubberige, soms kapotte meuk, terwijl andere dames strakke fitnesspakjes dragen! ? :D
Leuke vraag. Dit lag ook een beetje ten grondslag aan mijn toevoeging over hoe belangrijk je het zelf vindt dat je partner jou er leuk uit vindt zien omdat ik dit zelf lastig vind. Het paste verder niet echt bij het onderwerp dus ik ben er maar niet over begonnen. Leuk om te zien dat jij er toch aan moest denken en er nu zelf een topic over aangemaakt hebt.
Ik vind dit lastig. Ik doe zeker niet mijn best om er aantrekkelijk uit te zien, maar ik probeer er wel leuk uit te zien. Dat is dan wel gewoon een spijkerbroek met een trui of blouse. Daar voel ik me gewoon prettig in. Ik probeer niets te verbergen, want ik voel me zeker in mijn lichaam. Ik ben ook niet bang dat ik seksueel aantrekkelijk gevonden wordt als ik dat soort dingen draag, omdat ik die niet fijn vind zitten en ik ze te koud vind. Het is zo doorsnee, ik betwijfel of ik heel erg opval. Maar: ik draag ook zéker geen naveltruitjes of iets dergelijks. Daar voel ik me dan weer niet prettig in, inderdaad waarschijnlijk omdat ik daarbij wel bang zou zijn voor dat soort gedachtes.
Jurkjes en rokjes draag ik nauwelijks, maar dat heeft weer te maken met dat ik dat negen van de twaalf maanden van het jaar gewoon veel te koud vind en ik niet graag een legging draag. In de zomer heb ik er echter geen problemen mee en draag ik zo'n dingen graag. Ik doe ook gewoon korte broeken en jumpsuits aan, zelfs als ze een beetje 'sexy' zijn, zolang het maar netjes en chic blijft. Ik wil niet mijn billen laten zien en van te laag uitgesneden topjes hou ik ook niet. Ik draag het dan omdat ik het zelf mooi vind, niet om daar een beeld mee op te roepen. En nee, ik doe echt helemaal niet mijn best om de nadruk wel of niet op welk lichaamsdeel dan ook te leggen (ik vind niets dat ik iets hoef te verbergen en ik wil ook niets showen), zolang het kledingstuk maar bij mijn lichaam past en ik me er prettig bij voel.
Hoe mijn haar zit is vrij belangrijk voor me als het gaat om wat ik belangrijk vind aan hoe ik eruitzie. Dat is zo'n groot deel van je uitstraling. Ik moet er wel bij zeggen dat ik kort haar heb, dus ik moet er ook wel iets mee doen. Als het niet goed zit dan kan ik dat niet verbergen. Gelukkig is mijn haar niet veel werk, want ik zou geen zin hebben om elke dag uren voor de spiegel te staan.
Dan make-up. Dat vind ik dus totaal onbelangrijk. Onbegrijpelijk zelfs. Ik heb nooit make-up gedragen. Alleen een keer voor mijn eindexamengala van de middelbare school, maar daarvan kreeg ik geen zin om het vaker te dragen. Zelfs mascara vind ik maar lastig. De paar keren dat ik dat moest dragen (op de middelbare school zat ik bij de toneelvereniging en bij uitvoeringen moesten we mascara op) vond ik dat vreselijk. Ik begrijp echt niet waarom je iets op je wimpers zou willen smeren waardoor ze aan elkaar plakken. Ik vond het echt maar lastig. Ik heb ook gewoon echt geen zin om elke dag eerder op te staan om me op te maken. Dan blijf ik liever vijf minuten langer in bed liggen. Ik vind het ook gewoon echt niet nodig. Niet dat ik mezelf superknap vind, want dat vind ik echt niet, maar ik begrijp ook gewoon niet de logica van allemaal spul op je gezicht smeren om er anders uit te zien. Of nog erger: allemaal spul op je gezicht smeren om een 'natural look' te creëren. Ontgaat me volledig. Van verhalen over mensen die zonder make-up op niet naar de supermarkt durven heb ik altijd al heel erg moeten lachen. Ik denk dat dat ook wel deels de reden is dat ik het nooit ben gaan dragen: ik wil gewoon nooit ergens afhankelijk van zijn. Het lijkt me vreselijk dat je niet zonder de deur uit zou durven. Bovendien heeft het niet dragen van make-up ook voordelen, naast de tijd die het bespaart 's ochtends en 's avonds. Als ik me niet lekker voel dan valt dat meestal niemand op, terwijl ik vaak heb meegemaakt dat mensen die veel make-up dragen en dan een keer niets op hebben daar opmerkingen over kregen (kan ook betekenen dat iedereen me er altijd beroerd uit vind zien, maar dat is dan maar zo :P ). Bij anderen kan ik het best mooi vinden hoor, maar zelf hoef ik gewoon niet zo nodig (ik wil me wel nog eens mooi op laten maken door een vriendin puur omdat ik gewoon heel benieuwd ben hoe dat eruit zou zien, maar dat vind ik dan voor een keer leuk - en we hebben het er samen al een jaar over en het is er nog steeds niet van gekomen, dus zo belangrijk vind ik het. Ik zou daarna ook niet vaker make-up opdoen). Verklaren kan ik het niet echt. Nagellak draag ik wel, maar alleen incidenteel, als ik een keer zin heb om dat op te doen. Ben ik gewoon zelfverzekerder dan anderen, is het iets anders in mijn persoonlijkheid, maak ik me blijkbaar toch niet zo druk om hoe verzorgd ik eruitzie of heeft het te maken met mijn aseksualiteit? Ik heb geen idee.
Hakken draag ik eigenlijk nooit. In het dagelijks leven heb ik daar gewoon geen zin in. Te ongemakkelijk. Terwijl ik het soms wel fijn vind om hakken te dragen (sommige hakkenschoenen zitten fijn en ik merk dat ik dan vanzelf rechtop loop terwijl ik daar anders zelf op moet letten), zolang dat maar geen superhoge naaldhakken zijn. Ik snap echt niet wat daar zo leuk aan is. Die dingen zitten niet lekker en vallen alleen maar uit. En ik draag ze toch niet om sexy te zijn, dus welke reden zou ik dan hebben om ze aan te doen?
Al met al vind ik het wel belangrijk dat ik er leuk uitzie, maar ik weet niet zo goed waarom. Ik zou nooit in een huispak naar de supermarkt gaan. Ik denk 's ochtends ook echt wel na over wat ik aantrek. Ik doe het vooral voor mezelf, want ik voel me prettiger als ik zelf vind dat ik er leuk uitzie. Natuurlijk is het ook wel deels omdat ik wil dat mensen vinden dat ik er toonbaar en netjes uitzie, denk ik. Ik vind het toch belangrijk dat een eerste indruk gunstig is en dat ik ook achteraf dat beeld van mezelf dat ik neergezet heb niet negatief beïnvloed. Als iemand de trui die ik draag dan niets vindt dan kan me dat niet schelen, maar ik wil er wel verzorgd uitzien. Aandacht van jongens wil ik er echter niet mee trekken. Het is niet dat ik geen relatie wil, maar puur dat vind ik toch wel ongemakkelijk. Ik wil zeker niet het beeld wekken dat ik 'sexually available' ben, zoals jij het verwoordt.
Citaat van: Min op november 23, 2017, 08:54:11 PM
Leuke vraag. Dit lag ook een beetje ten grondslag aan mijn toevoeging over hoe belangrijk je het zelf vindt dat je partner jou er leuk uit vindt zien omdat ik dit zelf lastig vind. Het paste verder niet echt bij het onderwerp dus ik ben er maar niet over begonnen. Leuk om te zien dat jij er toch aan moest denken en er nu zelf een topic over aangemaakt hebt.
Het zette me inderdaad aan het denken, vandaar de vraag. Ik draag dus nooit rokjes omdat ik weet dat veel mannen daar op geilen. De gedachte erachter (ik heb het weleens nagevraagd) is dat een rokje easy access geeft en daardoor krijgen ze fantasieën. Zal vast niet voor alle mannen gelden, maar wetende dat er altijd een paar zullen zijn die over mij (over beter gezegd: over mijn geslachtsdeel gaan fantaseren) is voor mij genoeg reden om me bij elke stap buiten de deur heel bewust te zijn over over wat ik draag, en dat zorgt voor ongemak. Dus als ik een rokje of jurkje draag, dan gaat er een dikke zwarte legging onder om die easy access meteen de kop in te drukken.
Ow en ik ga met alle gemak in een huispak naar de supermarkt. Het zou ook niet de eerste keer zijn dat ik in een versleten joggingbroek en oude trui naar colleges ga. In mijn visie ben ik daar niet om vrienden te maken of contact te leggen dus maakt het me ook helemaal niets uit wat mensen van me vinden :)
Citaat van: Min op november 23, 2017, 08:54:11 PM
Ik begrijp echt niet waarom je iets op je wimpers zou willen smeren waardoor ze aan elkaar plakken. Ik vond het echt maar lastig.
Dat heb ik dus ook! Als je dan jeuk krijgt aan je oog, of er waait een stofje in of zo, moet je ook nog opletten met hoe je dat ongemak oplost. In het ergste geval wrijf je er mascara in en dan wordt het alleen maar erger. Ik vind het mooi, maar sjongejonge wat een gedoe.
Nagellak draag ik al jaren niet meer. Ik bijt nagels en velletjes dus heb vaker pleisters om mijn vingers dan nagellak op mijn nagels ;) Wie weet als ik afgestudeerd ben, ga ik dan weer eens nepnagels laten zetten. Maar voorlopig is dat nog een no go.
Ik vind het zelf echt heel lastig. Soms zou ik voor mezelf echt meer aandacht aan mijn uiterlijk willen besteden, maar het allerlaatste dat ik wil is aandacht genereren. Mijn vriendengroep bestaat bijna alleen maar uit kerels en nu ben ik gewoon one of the guys. Ik ben bang dat dat verandert als ik meer nadruk ga leggen op het feit dat ik een vrouwtje ben. Ze zullen me echt wel respecteren hoor en waarschijnlijk zit het alleen maar tussen mijn oren. Maar toch... de nadruk leggen op het feit dat ik als enige aan tafel van het andere geslacht ben voelt gewoon niet zo fijn.
Daar probeer ik dus maar niet te veel bij stil te staan als ik jurkjes en rokjes draag. :P Ik wil niet te veel rekening houden met wat mensen zouden kunnen denken. Dan kan ik niets meer dragen wat ik leuk vind. Een korte broek kan dat soort gedachtes ook oproepen, maar op een warme dag doe ik toch geen lange aan. Het is ook niet echt iets waar ik over nadenk als ik een rokje aandoe. Gelukkig maar, want anders zou ik het misschien niet doen.
Ik ga inderdaad ook niet naar college om vrienden te maken, maar ik vind het tegelijkertijd toch wel fijn om dan contact met mensen te maken en dat gaat makkelijker als ik me prettig voel in mijn kleding. En ik voel me heel prettig in een huispak, maar dan wel op zondagen, als ik thuis op de bank zit, haha. Ik vind het ook niet prettig zitten buiten. Ik ga ook niet zonder BH naar buiten. Dan zou ik me meteen opgelaten voelen omdat ik dat niet gewend ben. Het beeld van wanneer ik me zo kleed en wat ik op dat moment doe klopt dan niet meer. Uiteindelijk heb ik trouwens wel een aantal van mijn vrienden leren kennen doordat we samen les hadden en als ik weet dat ik hen weer ga zien dan zou ik me toch niet heel prettig voelen in iets heel anders dan wat ik normaal draag. Ze kennen me als iemand die altijd een spijkerbroek draagt, dus dan doe ik niet ineens een joggingbroek aan. De enige uitzondering die ik zou maken is de dikke trui van onze uni. Dat 'mag', want iedereen draagt die. Ook bij docenten - die toch mijn werkstukken moeten beoordelen - zet ik liever een beeld van mezelf als een verzorgd persoon neer. Hopelijk denken ze dan ook meteen dat ik dezelfde aandacht besteed aan die werkstukken. Het kan nooit kwaad als docenten positief over je denken (waarmee ik dus totaal niet bedoel dat ik me sexy zou kleden, want alleen al van het idee krijg ik de kriebels).
Oh ja, om het daar inderdaad nog niet eens over te hebben. Ik wrijf best vaak in mijn ogen. Als ik ergens heen fiets komt er altijd wel iets in. Fijn om dan gewoon lekker in je ogen te kunnen wrijven. Ook met jeuk inderdaad. Ik wil me dan geen zorgen hoeven maken over mascara die ineens op mijn kin zit. Veel te ingewikkeld. Als je geen make-up draagt hoef je nooit bang te zijn voor dat soort dingen. Bovendien heb ik elke paar maanden wel een keer last van een ontstoken stukje huid bij mijn oog (dat heb ik nu al een paar jaar, maar ook daarvoor gebruikte ik geen make-up terwijl mijn klasgenoten dat wel deden), dus mascara zou voor mij niet heel handig zijn. Ik zou er nog vaker last van krijgen en de ontsteking overbrengen op mijn andere oog. Heel eerlijk gezegd vind ik mascara ook niet supermooi. Als het netjes gedaan is vind ik het oké, bij sommige mensen zeker met een zwart lijntje op hun oogleden, maar ik zie toch ook heel veel spinnenpoten en dat vind ik echt ontzettend lelijk. Dan vind ik een mooie oogschaduw of lippenstift mooier. Maar pfff, echt veel te lastig hoor. Ik heb altijd al ruzie met mijn lippenverzachter als ik iets wil eten of drinken.
Hahaha, nee, dan werkt dat niet echt. Ik bijt alleen velletjes (want als ze er zitten moeten ze weg, anders heb ik er last van), maar daarom probeer ik altijd een schaartje in mijn buurt te hebben liggen. Het weerhoudt me er niet van mijn nagels te lakken. Ik heb er alleen vaak geen zin in. Te veel gedoe. En als het er eenmaal op zit 'moet' je er rekening mee houden bij wat je draagt, want ik wil wel dat het een beetje matcht. En dan gaan er weer stukjes vanaf na een tijdje... Pfff.
Ik begrijp je probleem. Dat lijkt me lastig. Voor mij speelt dat niet zo omdat ik me niet in die mate druk maak om aandacht trekken en ik ook niet verwacht dat in ieder geval mijn spijkerbroek zo opvalt. Mijn jurkjes en jumpsuits misschien wel, maar ik heb dan toch de ijdele hoop dat mensen gewoon denken 'oh, dat staat haar tof' (of: 'wat een leuke jurk'. Het hoeft niet om mij te gaan) en niet 'jee, ze ziet er lekker in uit' of iets dergelijks.
Ik kan me wel voorstellen dat je misschien toch wel een keer iets anders wil dragen. Ik voel me zelf in vrij vormloze huispakken niet echt mooi, dus ik kan me voorstellen dat jij ook liever iets zou dragen waarin je dat wel vindt. Als je dat tenminste ook zo ervaart. Ik denk dat het in je vriendengroep wel mee zal vallen als je echt een van de jongens bent, trouwens, zeker als je je niet ineens heel anders zou gaan kleden (van huispak naar op en top opgemaakt met een galajurk ;) ). Waarschijnlijk zien ze je dan gewoon ook echt als een van hen, als een soort zusje. Ik betwijfel of ze je ineens heel anders zouden gaan zien. Ja, ze zullen vast zeggen dat je er leuk uitziet, maar als iemand gedachtes over of gevoelens voor je zou hebben dan is dat waarschijnlijk nu al. Ik heb geen idee of dat echt zo is, maar dat zou ik verwachten. Al snap ik wel dat je niet te veel wil benadrukken dat je van het andere geslacht bent.
Ik heb wel makkelijk praten. Ik heb dus helemaal geen mannelijke vrienden en heb zelfs nauwelijks mannen in mijn omgeving. Ik doe een studie met bijna alleen maar meisjes (en een paar jongens, waarvan ongeveer de helft - en 100% in mijn jaar - homoseksueel is) en heb verder ook heel weinig contact met jongens. Omdat ik in zo'n vrouwelijke omgeving zit sta ik er misschien minder bij stil als ik me vrouwelijk kleed.
Nooit een flauw idee gehad dat rokjes meer sexy zouden zijn dan broeken... ??? ;D
Ik vind het jammer om te horen dat meerdere mensen hier zich zo laten beïnvloeden door anderen. :-\
"Bijvoorbeeld: Ik draag dus nooit rokjes omdat ik weet dat veel mannen daar op geilen. De gedachte erachter (ik heb het weleens nagevraagd) is dat een rokje easy access geeft en daardoor krijgen ze fantasieën." Waarom is het zo'n probleem als ze over je fantaseren? Er is toch niet aan te ontkomen, wat voor kleding je ook kiest (misschien heb je bij de ene kleding een wat grotere kans dat mensen aantrekking ervaren dan bij de andere, zoveel zal ik toegeven). Mensen zitten nou eenmaal zo in elkaar, ze zien mensen van het andere geslacht (ik ga voor het gemak even uit van de heteroseksuelen), er gaat een balletje rollen in de bovenkamer, en voila: Aantrekking/fantasie/verlangens. En dat is toch niet zo erg? ???
Ik zou liever lezen dat jullie je vrij voelen om exact aan te doen waar jullie zin in hebben, ongeacht de waarschijnlijkheid van bepaalde reacties in het hoofd van anderen. ;)
De houding van Min over make-up snap ik wel (ala "Ik zie het punt niet!"), maar ik vind het een enkele keer wel erg mooi. Meestal vind ik het ook maar niks.
Citaat van: G86 op november 23, 2017, 07:48:34 PM
Vind het leuk om op stap te gaan, vooral hardstyle/hardcore feesten.
Heuj, nog een liefhebber! :cheerleader:
PS,
Min: Wat is dat voor studie? Iets waar alleen maar mensen voor kiezen die op mannen vallen? Er komt geen logische conclusie in me op... :schater:
Citaat van: Fricai op november 24, 2017, 04:01:27 AM
Ik vind het jammer om te horen dat meerdere mensen hier zich zo laten beïnvloeden door anderen. :-\
...
Ik zou liever lezen dat jullie je vrij voelen om exact aan te doen waar jullie zin in hebben, ongeacht de waarschijnlijkheid van bepaald reacties in het hoofd van anderen. ;)
@Fricai: Dat ben ik met je eens, en ik probeer dat te doorbreken maar vind het heel moeilijk. Waarschijnlijk is dat weer zo'n dingetje waar ik als kind zijnde al mee gebrainwashed ben door mijn moeder, want zij was altijd bezig met mij vertellen welke kleding/makeup/gedrag bij 'dames van lichte zeden' (zij gebruikte een korter woord ;)) hoorde. Het gekke is dat ik wat rare kleding betreft dan weer weinig schaamte ken, dus het zit alleen op het stukje seksualiteit dat ik me laat blokkeren door de angsten in mijn eigen hoofd.
Goede vraag trouwens, wat er zo erg aan is als er over me gefantaseerd wordt. Jouw vraag zette aan tot een reflectiemomentje en dat helpt me in de zoektocht naar mezelf, dus dank daarvoor :)
Het antwoord is denk ik dat ik het vernederend vind om in iemands hoofd gedegradeerd te worden tot lustobject. Een lustobject is iets wat ik zo NIET wil zijn, dat ik er inderdaad alles aan doe om te voorkomen dat welke willekeurige vreemde dan ook mij zo kan zien.
En waarom dat dan weer zo is? Waarschijnlijk omdat ik nog veel te verwerken heb rondom seks. Dat is een traject dat ik al jaren bewandel, maar waarvan ik langzaamaan begin in te zien dat verwerken niet mogelijk is voor ik kan accepteren dat ik ben zoals ik ben. Externe motivatie (ik moet mijn verleden verwerken zodat ik mijn partner seks kan geven als hij erom vraagt) is meer een belemmering dan een stimulans gebleken in dat hele proces.
Dus beetje bij beetje leer ik steeds meer over mezelf, en dat is positief.
ik draag juist rokjes en jurkjes als ik op stap ga. Voel me daar gewoon mooier in en wat de mannen denken kan me weinig schelen. Ik heb een goed figuur en mag dat laten zien...
Ik heb zelf niet heel veel met uiterlijk en doe er ook niet veel bijzonders mee/voor. Ik doe gewoon wat ik leuk vind, en wat een ander daar van vind vind ik eigenlijk niet zo belangrijk ;D
Citaat van: AltijdDruk op november 24, 2017, 05:20:51 AM
Goede vraag trouwens, wat er zo erg aan is als er over me gefantaseerd wordt. Jouw vraag zette aan tot een reflectiemomentje en dat helpt me in de zoektocht naar mezelf, dus dank daarvoor :)
Het antwoord is denk ik dat ik het vernederend vind om in iemands hoofd gedegradeerd te worden tot lustobject. Een lustobject is iets wat ik zo NIET wil zijn, dat ik er inderdaad alles aan doe om te voorkomen dat welke willekeurige vreemde dan ook mij zo kan zien.
En waarom dat dan weer zo is? Waarschijnlijk omdat ik nog veel te verwerken heb rondom seks. Dat is een traject dat ik al jaren bewandel, maar waarvan ik langzaamaan begin in te zien dat verwerken niet mogelijk is voor ik kan accepteren dat ik ben zoals ik ben. Externe motivatie (ik moet mijn verleden verwerken zodat ik mijn partner seks kan geven als hij erom vraagt) is meer een belemmering dan een stimulans gebleken in dat hele proces.
Oh hey, ik heb blijkbaar iets zinnigs gezegd? :)
Ik vraag me af hoe 'iemand zien als lustobject' precies gedefinieerd is. Gebeurt dat per definitie, als iemand seksuele aantrekking ervaart, of hangt het af van wat er dan allemaal in diens hoofd omgaat? Zo ja, dan vraag ik me hoeveel % van de bevolking wel eens mensen ziet als lustobject. Ik zou zelf geen flauw idee hebben of dat er veel zijn. Dus of je je nou terecht druk maakt, of juist niet... ;)
Er zullen vast mensen over me hebben gefantaseerd, en ik geloof ook niet dat ik het idee om gezien te worden als lustobject prettig vind. Maar, ik sta er nooit bij stil. Ik kan het toch niet weten (en ik weet ook niet wat er dan in hun hoofd omgaat), en ik merk er niets van.
Veel succes met je verdere zoektocht! :knuffel:
Als ik al eens een keer een rokje draag maak me eigenlijk geen zorgen om wat mensen van me zouden kunnen denken. Ik kan rustig in een super kort jurkje lopen en opeens kom ik er dan achter dat een deel van de achterkant in mijn onderbroek zit ? :o OOPS....!!
Ach, dan trek ik het er gewoon weer uit en dan wandel ik onverstoorbaar verder.
Of op en warme zomerochtend kelder ik groggy uit mijn bed om alleen in een onderbroek beneden koffie te gaan zetten....ow, OOPS!...daar loopt net de buurman voor het raam...
Zulke stomme dingen. Het komt denk ik ook omdat ik zelf blote (stukken van) mensen totaal niet opwindend vind, ik word er niet heet of koud van.
En het interesseert me niet of iemand mijn blote bil nou wel of niet sexy vindt, als ik er maar geen last van heb.
Sexy kleding vind ik niet mooi en het past niet bij me, laat staan lingerie. Ook mijn schaarse korte jurkjes of rokjes zijn niet sexy, maar gewoon, kort, zomers. Ik ben heel casual gekleed meestal, maar wel met een hip of creatief tintje.
Ik heb nooit make-up gebruikt, voor de rest gewoon spijkerbroeken en een trui of shirt, wel moet het me wel staan, niet iets waardoor ik dikker oog dan ik ben ofzo. Dus ik ben wel met mijn uiterlijk bezig maar met mate en denk er helemaal niet over na wat anderen over mijn kledingstijl denken maar ik wil wel goedgekeurd zijn door mezelf voordat ik het huis verlaat XD
Ik kleed me in principe voor mezelf, ik draag gewoon wat ik fijn vind en waar ik me goed bij voel. Over het algemeen ga ik dan niet echt voor sexy kleding, omdat ik dat zelf vaak gewoon niet mooi vind. Ik zou het ook ongemakkelijk vinden als iemand (zeker als dat een wildvreemde is) me sexy vindt en over me fantaseert, maar ik sta er eigenlijk zelden bij stil dat dat zou kunnen. Sowieso heeft wat je draagt daar maar weinig invloed op, en zolang ze het bij gedachten houden en je niet gaan lastig vallen weet je het toch niet. En als ze dat wel doen is het strafbaar ;)
Citaat van: Fricai op november 24, 2017, 04:01:27 AM
Wat is dat voor studie? Iets waar alleen maar mensen voor kiezen die op mannen vallen? Er komt geen logische conclusie in me op... :schater:
Een talenstudie. ;D
Het zal toeval zijn hoor, maar in mijn jaar is het gewoon heel opvallend. In de andere jaren en bij de andere talen zitten meer heteroseksuele mannen. Maar het algemeen zijn er vooral heel veel vrouwelijke studenten. De enige studie van de Letterenfaculteit met veel mannen is geschiedenis (ook zo ongeveer de enige niet-talenstudie). :P
Ik snap het idee dat rokjes sexy zouden zijn, maar jaren geleden las ik eens dat vrouwen die een broek dragen net zo vaak of zelfs vaker aangerand worden dan vrouwen die een rokje of jurk dragen op dat moment. Natuurlijk heel extreem, maar daarvoor maakt het dus niet uit. Ik geloof dat het zelfs iets te maken had met dat het als een grotere uitdaging werd gezien als een vrouw een broek droeg. De vraag is of je het kunt vertalen hiernaar. Ik kan niet in het hoofd van die seksuele jongens kijken, maar ze hoeven een rokje dus niet per se als heel sexy te zien omdat het 'makkelijk toegang' geeft.
Een enkele keer vind ik make-up ook wel mooi. Het is ook niet dat ik het nooit zou dragen. Voor een bijzondere gelegenheid kan het best leuk zijn. Voor mijn eindexamengala heb ik me ook opgemaakt. Niet dat ik daar veel gelukkiger van werd, maar ach, het hoorde wel een beetje bij de ervaring. Alleen in het dagelijks leven hoeft het van mij gewoon echt niet.
Het is gewoon grappig dat veel vrouwen het dragen omdat 'iedereen dat nu eenmaal doet' en om er mooi uit te zien voor jongens. Dat zijn voor mij geen goede redenen om het dan ook maar te doen. Het tweede is niet iets waar ik naar streef en aan het eerste heb ik nou eenmaal lak.
Mijn overweging bij deze vraag is waarom ik het dan toch belangrijk vind om er leuk uit te zien als ik het niet voor iemand anders doe. Zelfs als ik een jongen tegenkom van wie ik weet dat hij me leuk vindt dan heb ik liever iets leuks aan dan iets wat ik zelf niet zo leuk vind terwijl ik me er tegelijkertijd een beetje ongemakkelijk bij voel om dat beeld van mezelf te versterken. Helemaal niet omdat ik bang ben voor fantasieën eigenlijk (over dat soort dingen denk ik pas na als iemand anders er iets over zegt. Ik sta zelf niet zo in de wereld dus ik denk er uit mezelf niet aan dat mensen dingen op een andere manier kunnen zien dan ik), maar gewoon omdat ik het al superongemakkelijk vind dat die persoon me überhaupt leuk vindt. Daar kan ik niets mee, zeker niet als ik zelf niet hetzelfde over hem denk (en dat het een ganggenoot is die ik vaak tegenkom en met wie ik toch een beetje moet kunnen opschieten maakt het er niet beter op).
Het antwoord op het eerste is uiteindelijk dat ik mezelf gewoon prettiger voel in iets wat ik leuk vind, maar dat hangt wel samen met hoe anderen je zien. Als niemand me zou zien dan zou ik ook liever iets leuks aandoen, maar als ik bij andere mensen ben dan is het toch leuk als ze zich in ieder geval niet afvragen wat ik in vredesnaam dacht toen ik besloot in deze outfit naar school te gaan. Op dat laatste kan ik eigenlijk niet echt een goed antwoord geven. Het heeft denk ik meer te maken met mijn verwarring over de hele situatie. Ik heb geen moeite om met jongens te praten, maar zodra ze laten blijken dat ze me leuk vinden is het een ander verhaal.
@ AltijdDruk: De vraag is of je het wil doorbreken omdat je zelf graag iets aan wil doen dat je stiekem wel leuk vindt maar dat je gewoon nooit gedurfd hebt aan te trekken of dat je vindt dat je dat moet doen omdat de maatschappij dat van je verwacht. Als je je zelf prettig voelt in wat je draagt dan hoef je niet per se iets te veranderen. Maar als dat niet zo is dan is dat inderdaad wel de moeite waard. Het hoeft niet meteen heel schokkend. Een spijkerbroek is al vrouwelijker dan een vormloos huispak en een gewoon truitje is vrouwelijker dan een sweater. Of je doet een keer een leuke grote ketting om of zo. Wat versta je over vrouwelijk? En hoe kun je je zo kleden dat je er wel zo uitziet terwijl je je er net zo prettig in voelt als in de kleding die je normaal draagt? Dat zijn vragen waar je voor jezelf over na moet denken als je hiermee worstelt. Kleine stappen zijn net zo goed als grote. Die jurk kan altijd nog. Ik voel me bijvoorbeeld heel prettig in mijn spijkerbroek en ook in een jumpsuit. Ze zitten superfijn. Eerlijk gezegd fijner dan de broek van een huispak, maar die heb ik dan weer liever aan als ik ontspannen op de bank zit.
Citaat van: Min op november 28, 2017, 04:23:06 PMHet is gewoon grappig dat veel vrouwen het dragen omdat 'iedereen dat nu eenmaal doet' en om er mooi uit te zien voor jongens.
De reden 'om er mooi uit te zien voor jongens' vind ik zo gek nog niet, hoor!
[Even een gedachte-experiment: Als mijn smaak betreft mijn uiterlijk niet overeen kwam met welke vrouw dan ook (dus: dat geen enkele dat ooit aantrekkelijk zou vinden), zou ik dan nog volgens mijn eigen smaak kleden? Dat zou betekenen dat niemand ooit nog aangetrokken tot me is (qua uiterlijk)? Geen simpele vraag (voor mij), maar ik denk toch dat ik dan mijn uiterlijk zou (enigszins) zou aanpassen naar andermans smaak.]
Afijn, terug on topic: Ik vind enige afwijking van je eigen smaak (richting andermans smaak) met het doel om meer aantrekkelijk te zijn, en dus waarschijnlijk door meer mensen aantrekkelijk gevonden worden, niet zo heel gek.
Ik denk dat ik nu (bijvoorbeeld) mezelf kleed naar mijn eigen smaak. Maar wordt mijn smaak niet (onbewust) beïnvloed door wat ik denk dat andere mensen (of vrouwen specifiek) cool vinden?
Overigens snap ik wel dat er ergens iets raars aan make-up is:
"Het is maar nep, aan het eind van de dag zie er weer hetzelfde uit (ook voor je eventuele romantische partner)...". Zoiets. :)
Citaat van: Min op november 28, 2017, 04:23:06 PM...maar gewoon omdat ik het al superongemakkelijk vind dat die persoon me überhaupt leuk vindt. Daar kan ik niets mee, zeker niet als ik zelf niet hetzelfde over hem denk (en dat het een ganggenoot is die ik vaak tegenkom en met wie ik toch een beetje moet kunnen opschieten maakt het er niet beter op).
Ok, als je al aanvoelt (zoals in deze situatie) dat je hetzelfde niet voor die persoon kunt voelen, dan snap ik het. Maar in het algemeen, is niet een klein beetje spannend, bijzonder, vleiend, als iemand zulke gevoelens voor je heeft? Ik herken het 'ongemakkelijke gevoel' wel hoor, maar zijn er geen mensen bij wie je dat niet zou hebben (omdat je hen ook 'interessant' vindt)? :)
Citaat van: Min op november 28, 2017, 04:23:06 PM
@ AltijdDruk: De vraag is of je het wil doorbreken omdat je zelf graag iets aan wil doen dat je stiekem wel leuk vindt maar dat je gewoon nooit gedurfd hebt aan te trekken of dat je vindt dat je dat moet doen omdat de maatschappij dat van je verwacht. Als je je zelf prettig voelt in wat je draagt dan hoef je niet per se iets te veranderen. Maar als dat niet zo is dan is dat inderdaad wel de moeite waard. Het hoeft niet meteen heel schokkend. Een spijkerbroek is al vrouwelijker dan een vormloos huispak en een gewoon truitje is vrouwelijker dan een sweater. Of je doet een keer een leuke grote ketting om of zo. Wat versta je over vrouwelijk? En hoe kun je je zo kleden dat je er wel zo uitziet terwijl je je er net zo prettig in voelt als in de kleding die je normaal draagt? Dat zijn vragen waar je voor jezelf over na moet denken als je hiermee worstelt. Kleine stappen zijn net zo goed als grote. Die jurk kan altijd nog. Ik voel me bijvoorbeeld heel prettig in mijn spijkerbroek en ook in een jumpsuit. Ze zitten superfijn. Eerlijk gezegd fijner dan de broek van een huispak, maar die heb ik dan weer liever aan als ik ontspannen op de bank zit.
Het gekke is dat ik vroeger wel rokjes droeg en alle kleding droeg die ik leuk vond (ongeacht hoe strak het zat want ik droeg met regelmaat corsetten omdat ik dat mooi vond). Op de een of andere manier is er iets veranderd in hoe ik de maatschappij beoordeel, denk ik. In mijn puberteit vond ik aandacht krijgen leuk, als twintiger vond ik het al vaker storend en nu, als dertiger, zie ik het als een belediging en walg ik ervan.
Wat dat precies in beweging heeft gezet weet ik niet. Misschien dat die aandacht altijd maar op een ding gericht was? Misschien dat ik inmiddels echt niet meer beoordeeld wil worden op mijn uiterlijk maar op mijn karakter? Ik weet het zelf ook niet hoor :) Somewhere along the way I just changed.
Citaat van: AltijdDruk op november 29, 2017, 04:06:24 AM
Citaat van: Min op november 28, 2017, 04:23:06 PM
@ AltijdDruk: De vraag is of je het wil doorbreken omdat je zelf graag iets aan wil doen dat je stiekem wel leuk vindt maar dat je gewoon nooit gedurfd hebt aan te trekken of dat je vindt dat je dat moet doen omdat de maatschappij dat van je verwacht. Als je je zelf prettig voelt in wat je draagt dan hoef je niet per se iets te veranderen. Maar als dat niet zo is dan is dat inderdaad wel de moeite waard. Het hoeft niet meteen heel schokkend. Een spijkerbroek is al vrouwelijker dan een vormloos huispak en een gewoon truitje is vrouwelijker dan een sweater. Of je doet een keer een leuke grote ketting om of zo. Wat versta je over vrouwelijk? En hoe kun je je zo kleden dat je er wel zo uitziet terwijl je je er net zo prettig in voelt als in de kleding die je normaal draagt? Dat zijn vragen waar je voor jezelf over na moet denken als je hiermee worstelt. Kleine stappen zijn net zo goed als grote. Die jurk kan altijd nog. Ik voel me bijvoorbeeld heel prettig in mijn spijkerbroek en ook in een jumpsuit. Ze zitten superfijn. Eerlijk gezegd fijner dan de broek van een huispak, maar die heb ik dan weer liever aan als ik ontspannen op de bank zit.
Het gekke is dat ik vroeger wel rokjes droeg en alle kleding droeg die ik leuk vond (ongeacht hoe strak het zat want ik droeg met regelmaat corsetten omdat ik dat mooi vond). Op de een of andere manier is er iets veranderd in hoe ik de maatschappij beoordeel, denk ik. In mijn puberteit vond ik aandacht krijgen leuk, als twintiger vond ik het al vaker storend en nu, als dertiger, zie ik het als een belediging en walg ik ervan.
Wat dat precies in beweging heeft gezet weet ik niet. Misschien dat die aandacht altijd maar op een ding gericht was? Misschien dat ik inmiddels echt niet meer beoordeeld wil worden op mijn uiterlijk maar op mijn karakter? Ik weet het zelf ook niet hoor :) Somewhere along the way I just changed.
Heel herkenbaar! Toen ik jonger was vond ik aandacht ook leuk, het gaf me een veilig gevoel, het gevoel van niet alleen te hoeven blijven. Als fitnesspoppetje (ik trainde naast mijn studie mensen op een sportschool) kwam ik geen aandacht tekort. Ook bij mij is dat totaal veranderd, ik wil nu juist niet opvallen. Dat ik me goed kleed heeft daarmee te maken, ik wil ook niet negatief opvallen. Maar zeker niet als "sexy vrouw". Dat is totaal niet hoe ik ben! Bij mij is het nu zo van:"Laat mij m'n eigen gang maar gaan."