AVEN - Aseksueel Voorlichtings- en Educatie Netwerk

Via een ander stukje op het forum zijn we wel benieuwd of asexualiteit ook samen gaat met geloof! Succes met antwoorden en discusseren...

Mijn grootouders zijn misschien van een oudere generatie maar hun vinden niet dat aseksueel hoort omdat god ons niet om die reden gemaakt/gecreëerd heeft. Al vindt ik dat weer totaal iets anders XD

Ik heb absoluut niets met religie in algemene zin, en als ik iets zou moeten kiezen neig ik nog het meest naar geloven in mezelf  ::)
Gelukkig hoef ik niets te kiezen, dus doe ik dat ook niet  ;D

De stroming van jehova's getuigen is toch ook gewoon Christelijk?

Ik vind geloven een 'moeilijk woord'.

Ben als puber en jong-volwassene héél christelijk geweest, nu absoluut niet meer. Maar ik pas redelijk in het hokje 'spiritueel'. Lekker vaag en algemeen, je kunt er alle kanten mee op, en dat vind ik een voordeel.

Ik 'geloof' niet, maar betrap mezelf er op dat ik ervan uitga dat de dingen Zin hebben. Dus ook bijvoorbeeld mijn aseksualiteit.

En als ik dan toch een geloofsbelijdenis zou moeten formuleren, is het dit gedicht van Hans Andreus:


Vooral deze laatste zin geeft me ruimte.

Ik kan mezelf niet precies plaatsen, wat ik overigens prima vind.

Ik ben niet godsdienstig opgevoed, maar ben vanaf dat ik heel klein was op zoek geweest naar 'het'. Naar zingeving. Naar de kracht van alles. Ik was 4 toen ik tegen mijn overtuigd atheistische ouders zei dat ik in god geloofde en dat alles wat ze om zich heen zagen eigenlijk god was. We liepen in het park onder de bomen toen ik dat zei.
Hoe ik daar bij kwam weet ik niet, de hele familie was zo wars van godsdienst als maar kon. En toen kwam ik. ;)

Alleen is God voor mij geen 'mannetje in de hemel', maar een soort oerkracht, natuur, universele liefde, die je inderdaad in alles en iedereen terugvindt.

Het was alleen niet iets dat zin gaf aan leven en lijden. Daar ben ik dus lang naar op zoek geweest. Waarom zijn de dingen zoals ze zijn, waarom ben ik die ik ben, waarom gebeurt er wat er gebeurt? Ik heb altijd om me heen gekeken, ik werd doodsbang van alle oorlogen die er waren in de wereld, ik ben met veel geweld en narigheid opgegroeid en ik ben zelf ook niet echt een doorsnee mens. Dat heb ik ook altijd geweten. Het gaf me lang een vreselijk gevoel, dat ik de zin er niet van kon vinden. Ik besloot dat het me zin gaf omdat het me wijzer maakte, maar uiteindelijk vond ik dat helemaal niet leuk. ;)

En toen, een jaar of 10 geleden, bedacht ik me dat het prima zou zijn als het allemaal helemaal geen enkele zin zou hebben. Dat de dingen gewoon gebeuren zoals ze gebeuren en zijn zoals ze zijn, gewoon omdat het zo is. Dat je er dan zelf iets uit haalt is mooi meegenomen, maar geen verplichting en ook niet opgelegd door iets 'hogers' zoals een god die je pijn doet en de wereld pijn doet om jou en de mensheid een kutles te leren. Zo. ;)

Dus dat is nu mijn geloof. Ik geloof in zinloosheid en tot op heden lucht me dat enorm op.

Op zware momenten vraag in het 'universum' nooit om te veranderen wat ik niet leuk vind en te zwaar om te dragen, ik vraag altijd om de kracht in mezelf te helpen vinden om alles te dragen.

Citaat van: AceVentura op december 01, 2017, 07:32:58 PM
Ik heb absoluut niets met religie in algemene zin, en als ik iets zou moeten kiezen neig ik nog het meest naar geloven in mezelf?  ::)
Gelukkig hoef ik niets te kiezen, dus doe ik dat ook niet?  ;D

oh ik ben die optie helemaal vergeten... sorry sorry

Citaat van: Fricai op december 01, 2017, 09:03:33 PM
De stroming van jehova's getuigen is toch ook gewoon Christelijk?

op wikipedia stond dat het apart is haha

Mooie woorden Koffie

Ik ben een agnostisch-atheistisch taoist

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 11:36:49 AM
Ik ben een agnostisch-atheistisch taoist

Die moet je denk even toelichten..

Pas geleden kwam ik een uitspraak tegen, die ging ongeveer zo:

"Je hoeft niet in het bestaan van God te geloven om in God te kunnen geloven."

Ik snap 'm niet, het is niet logisch, het is geen wetenschap, maar ik vind dit een partij boeiend!

Citaat van: Edewecht op december 02, 2017, 12:38:13 PM
Pas geleden kwam ik een uitspraak tegen, die ging ongeveer zo:

"Je hoeft niet in het bestaan van God te geloven om in God te kunnen geloven."

Ik snap 'm niet, het is niet logisch, het is geen wetenschap, maar ik vind dit een partij boeiend!

Ja dat is een mooie uistpraak inderdaad. Allereerst. God is geen wetenschap of wiskunde. God is niet verklaarbaar. God is gewoon God.
Daarbij denk ik dat ze met de uitspraak bedoelen dat het niet uitmaakt hoe je in God gelooft. Als de manier van jouw geloof goed voelt voor jezelf dan is God blij met je.
Ik ken grofweg twee soorten christenen. Mensen die heel streng zijn en mensen die alles goed vinden. Ik ben een van die laatste. Ik geloof in God en de drieeenheid. En als jij iets anders gelooft wat voor jouw prettig is dan is dat helemaal top!

Citaat van: Catulus op december 02, 2017, 11:48:03 AM

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 11:36:49 AM
Ik ben een agnostisch-atheistisch taoist

Die moet je denk even toelichten..

Agnostisch Atheistisch: Geloven dat er geen god bestaat, maar wel de mogelijkheid openhouden dat je ongelijk hebt.
Agnostisch Theistisch: Geloven dat er een god bestaat, maar dat de aard van god niet kenbaar is.
Atheistisch: Er van overtuigd zijn dat er geen God bestaat

Ik ben dus agnostisch atheist. Ik ben er zo goed als zeker van dat god niet bestaat, maar ik erken dat ik niet alwetend ben.
Taoisme wordt soms als een religie genoemd en is meer een filosofie dan een religie, en is ook niet theistisch: Ik zou zeggen dat Taoisme is het accepteren en waarderen van leven op een zo ongecompliceerd mogelijke manier. God en religie zijn daarvoor onnodig.De vraag of god wel of niet bestaat is irrelevant.

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 01:00:31 PM

Citaat van: Catulus op december 02, 2017, 11:48:03 AM

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 11:36:49 AM
Ik ben een agnostisch-atheistisch taoist

Die moet je denk even toelichten..

Agnostisch Atheistisch: Geloven dat er geen god bestaat, maar wel de mogelijkheid openhouden dat je ongelijk hebt.
Agnostisch Theistisch: Geloven dat er een god bestaat, maar dat de aard van god niet kenbaar is.
Atheistisch: Er van overtuigd zijn dat er geen God bestaat

Ik ben dus agnostisch atheist. Ik ben er zo goed als zeker van dat god niet bestaat, maar ik erken dat ik niet alwetend ben.
Taoisme wordt soms als een religie genoemd en is meer een filosofie dan een religie, en is ook niet theistisch: Ik zou zeggen dat Taoisme is het accepteren en waarderen van leven op een zo ongecompliceerd mogelijke manier. God en religie zijn daarvoor onnodig.De vraag of god wel of niet bestaat is irrelevant.

Dankjewel voor je uitleg. Mooi dat je het zo van jezelf weet! Kan je veel mee bereiken.

Citaat van: Edewecht op december 02, 2017, 12:38:13 PM"Je hoeft niet in het bestaan van God te geloven om in God te kunnen geloven."

Ik snap 'm niet, het is niet logisch, het is geen wetenschap, maar ik vind dit een partij boeiend!

Misschien in dezelfde richting: Ik vermoed dat er wereldwijd veel mensen zijn die niet echt in een god geloven, maar wel naar de kerk (/ander religieus centrum) gaan, en inspiratie halen uit religieuze teksten&ideeën. Ik heb wel eens de term horen vallen 'Cultural Christians' (en de equivalenten 'Cultural Muslims', 'Cultural Jews'). :)

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 01:00:31 PM
Agnostisch Atheistisch: Geloven dat er geen god bestaat, maar wel de mogelijkheid openhouden dat je ongelijk hebt.
Agnostisch Theistisch: Geloven dat er een god bestaat, maar dat de aard van god niet kenbaar is.
Atheistisch: Er van overtuigd zijn dat er geen God bestaat

Agnostisch Theistisch ken ik ook wel als 'Deïsme'.
De onderscheiding tussen Agnostisch Atheïst en Atheïst lijkt me minimaal. Ik ben tegelijk overtuigd dat er geen god bestaat, maar de mogelijkheid dat ik het mis heb is er uiteraard. Hoe moet ik me dan noemen? :P Ik ga altijd gewoon voor atheïst.

Citaat van: Koffie op december 02, 2017, 11:25:00 AMEn toen, een jaar of 10 geleden, bedacht ik me dat het prima zou zijn als het allemaal helemaal geen enkele zin zou hebben. Dat de dingen gewoon gebeuren zoals ze gebeuren en zijn zoals ze zijn, gewoon omdat het zo is. Dat je er dan zelf iets uit haalt is mooi meegenomen, maar geen verplichting en ook niet opgelegd door iets 'hogers' zoals een god die je pijn doet en de wereld pijn doet om jou en de mensheid een kutles te leren. Zo. ;)

Ik kan me voorstellen dat het op lucht, maar tegelijk is het (vind ik) geen fijne conclusie. Ik sta er niet graag bij stil dat alles feitelijk zinloos is. :-\
Tevens: Het moet enorm geruststellend zijn om te denken dat er 'in het hiernamaals' gerechtigheid is. Dat zij die hier (onterecht) geleden hebben, alsnog een kans krijgen op een mooi bestaan. En dat de ergste misdadigers die hier door het net glippen, alsnog gestraft worden. Maar in de werkelijkheid is er -geloof ik althans- geen automatische gerechtigheid.
Het geeft wel motivatie:
A) Dat we alles op alles moeten zetten om te voorkomen dat mensen (& dieren) lijden, ze een kans krijgen op een leven in gezondheid, veiligheid & vrijheid.
B) Dat we alles op alles moeten zetten om zware criminele, oorlogsmisdadigers, etc... te berechten en te straffen.

Ik vond het wel treffend wat Ayaan Hirsi Ali over punt A zei, en het verschil tussen de maatschappij in Nederland, en die in Somalië. Daar is het overgrote deel van de bevolking (zeer) gelovig, en draait veel van het leven om het hiernamaals. Hier draait veel om het creëren van een veilige maatschappij, goed onderwijs, goede gezondheidszorg. Ze zei iets als "In Somalia the focus is on death. In the Netherlands, the focus is on life.". :)

Citaat van: Erik7494 op december 02, 2017, 01:00:31 PM

De vraag of god wel of niet bestaat is irrelevant.

Mooi!

Citaat van: Koffie op december 02, 2017, 11:25:00 AM

En toen, een jaar of 10 geleden, bedacht ik me dat het prima zou zijn als het allemaal helemaal geen enkele zin zou hebben. Dat de dingen gewoon gebeuren zoals ze gebeuren en zijn zoals ze zijn, gewoon omdat het zo is. Dat je er dan zelf iets uit haalt is mooi meegenomen, maar geen verplichting en ook niet opgelegd door iets 'hogers' zoals een god die je pijn doet en de wereld pijn doet om jou en de mensheid een kutles te leren. Zo. ;)

Dus dat is nu mijn geloof. Ik geloof in zinloosheid en tot op heden lucht me dat enorm op.

Ergens lijkt het me heerlijk om zo te kunnen leven. Er is wat er is, basta. Maar ik merk tot in mijn wortels dat ik in opstand kom tegen zinloosheid. ik kan me geen leven, geen bestaan voorstellen zonder zin...

Citaat van: Koffie op december 02, 2017, 11:25:00 AM

Op zware momenten vraag in het 'universum' nooit om te veranderen wat ik niet leuk vind en te zwaar om te dragen, ik vraag altijd om de kracht in mezelf te helpen vinden om alles te dragen.

Daar kan ik wat van leren. :ange:

Citaat van: Fricai op december 02, 2017, 06:39:19 PM

Tevens: Het moet enorm geruststellend zijn om te denken dat er 'in het hiernamaals' gerechtigheid is. Dat zij die hier (onterecht) geleden hebben, alsnog een kans krijgen op een mooi bestaan. En dat de ergste misdadigers die hier door het net glippen, alsnog gestraft worden. Maar in de werkelijkheid is er -geloof ik althans- geen automatische gerechtigheid.
Het geeft wel motivatie:
A) Dat we alles op alles moeten zetten om te voorkomen dat mensen (& dieren) lijden, ze een kans krijgen op een leven in gezondheid, veiligheid & vrijheid.
B) Dat we alles op alles moeten zetten om zware criminele, oorlogsmisdadigers, etc... te berechten en te straffen.

Ik geloof (Ai ! daar heb je het al: ik 'geloof...' :-\ )
Maar goed, ik geloof dat misdadigers, ook die van het ergste soort, diepgewonde mensen zijn die door hun pijn tot gruweldaden komen. Ik vermoed dat ze in een wereld tussen twee aardse levens de kans hebben om hun leven te bekijken en het opnieuw te proberen. Ik 'geloof' in genezing, heling, hoeveel eeuwen daar ook overheen gaan. Daarom probeer ik die mensen niet te veroordelen. Want er is geen wezenlijk verschil tussen Mladic en mij. Als je mij maar voldoende tergt, ben ik tot dezelfde dingen in staat.
Ik zei: 'ik probeer ze niet te veroordelen'. Maar ja, hoe gaat dat: als iemand me bijna van de sokken rijdt, vloek ook ik: Lul! Rij gauw tegen een boom!

---

PS "Ik geloof in kaas"?? Waarom niet in cake :D

Citaat van: Edewecht op december 02, 2017, 08:31:32 PM

Ergens lijkt het me heerlijk om zo te kunnen leven. Er is wat er is, basta. Maar ik merk tot in mijn wortels dat ik in opstand kom tegen zinloosheid. ik kan me geen leven, geen bestaan voorstellen zonder zin...

En dat dus is de reden waarom mensen religies bedacht hebben.

Persoonlijk heb ik een ontzettende vrijheid gekregen in de erkenning van de zinloosheid van het bestaan, en ? ben daardoor juist de zin van elk moment ben gaan waarderen.

Om er nog maar eens van mijn favoriete quotes tegen aan te gooien van de Japanse samurai/filosoof Tsunetomo Yamamoto:

"There is surely nothing other than the single purpose of the present moment. A man's whole life is a succession of moment after moment. If one fully understands the present moment, there will be nothing else to do, and nothing else to pursue. Live being true to the single purpose of the moment. "

Citaat van: Edewecht op december 02, 2017, 08:31:32 PMDaarom probeer ik die mensen niet te veroordelen. Want er is geen wezenlijk verschil tussen Mladic en mij. Als je mij maar voldoende tergt, ben ik tot dezelfde dingen in staat.

Grotendeels ga ik akkoord, maar ik mis op twee punten de nuance!

Niet iedereen die over de schreef gaat, heeft een verleden vol leed. Denk aan genocides en aan religieus gemotiveerd geweld. Volgens mij gaat het daar veelal om gekweekte haat tegen een groepering. Die groepering is niet menswaardig, is de vijand, is onrein, etc... Ik denk dat ook e.e.a. aan misdaden gepleegd wordt om aan de macht te komen of te blijven (zonder een verleden vol leed).

En we lijken allemaal erg veel op elkaar, maar we zijn niet precies hetzelfde. Niet ieder persoon zal in staat zijn tot dezelfde misdaden na eenzelfde hoeveelheid leed. En je hebt een fenomeenn als psychopathie, dat nogal een verschil maakt op dit vlak. Ik sta wel achter het punt dat we (bijna?) allemaal tot veel ellendige dingen in staat zijn, en dat dit een belangrijke realisatie is. Als je kijkt naar hoeveel mensen mee hebben gewerkt aan de holocaust bijvoorbeeld, moet je concluderen dat 'normale' mensen daar toe in staat zijn. Immers konden die mensen niet allemaal psychopaten zijn, of gek zijn geworden door een leven vol drama's, of iets anders dergelijks.

(We gaan hiermee een beetje off-topic. De vraag was: zijn hier mensen die geloven. Dus kort:)

Citaat van: Fricai op december 02, 2017, 10:05:12 PM

Citaat van: Edewecht op december 02, 2017, 08:31:32 PMDaarom probeer ik die mensen niet te veroordelen. Want er is geen wezenlijk verschil tussen Mladic en mij. Als je mij maar voldoende tergt, ben ik tot dezelfde dingen in staat.

Grotendeels ga ik akkoord, maar ik mis op twee punten de nuance!

Niet iedereen die over de schreef gaat, heeft een verleden vol leed. (...) En we lijken allemaal erg veel op elkaar, maar we zijn niet precies hetzelfde. Niet ieder persoon zal in staat zijn tot dezelfde misdaden na eenzelfde hoeveelheid leed.

Ik zei ook: geen wezenlijk verschil.

---

Om toch een antwoord te geven op je vraag, Catulus: ik kom tot de conclusie dat ik diep-gelovig ben. Alleen zeg ik dat nooit, omdat het woord 'gelovig' bij mensen heel vaak een andere betekenis heeft dan hoe ik het ervaar.

Maar op dit moment zou ik het zo willen verwoorden: ik geloof in Zin. En wat Erik en Koffie schrijven over Zinloosheid fascineert me. Ik snap (verstandelijk) hoe bevrijdend zinloosheid kan zijn. Maar ik wil het niet, die Zinloosheid. Tot nog toe...

Edewecht: ohja cake was misschien beter. Maar kaas is ook lekker op tosti en pizza...

Mooie woorden over het geloof. Vaak zie je bij veel mensen dat geloof niet echt een duidelijk iets is, meer een houvast om steun te krijgen. Ik zelf wordt er gelukkiger van dus dan vind ik dat prima. En als iemand anders gelukkiger wordt van niet geloven is dat ook helemaal priem

'Ik geloof in kaas'

....



....



....


:cheerleader:
(nouja in ieder geval geloof ik in het vliegende spaghetti monster)
:wave:

 :cheerleader: Voor het Vliegende Spaghetti Monster  :cheerleader:

En voor wie nu denkt "Huh ? Waar gaat dat over ?": https://nl.wikipedia.org/wiki/Vliegend_Spaghettimonster

Frederikje is Rooms Katholiek en heeft ooit geprobeerd monnik te worden. Dat bleek na acht maanden geen goede keuze, maar dat lag, natuurlijk, niet aan het celibaat.

ik ben Christelijk (protestants hervormd).

Dit vind ik een lastige vraag. Het is niet iets waar ik bewust mee bezig ben. Ik voel me er het prettigst bij om mijn leven gewoon te leven en hier niet over na te denken. Ik ben er nu en dat is wat belangrijk voor me is, niet hoe ik hier gekomen ben of wat er hierna gebeurt. Daar kan ik de kriebels van krijgen. Maar hoe ik dat dan zou moeten omschrijven... Misschien komt Descartes' Cogito ergo sum het meest in de buurt: ik ervaar dat ik denk en dat ik voel, dus moet ik er nu wel zijn. Maar om nou te zeggen dat ik geloof in mezelf... Ik geloof in mezelf in die zin dat ik ervan overtuigd ben dat ik alle dingen die te realiseren zijn door zelf ergens hard voor te werken die ik wil bereiken ook daadwerkelijk te realiseren zijn voor me (bijvoorbeeld, heel simpel, goede cijfers halen). In de metafysische zin... Alleen dus dat ik er nu ben. En ik hoop dat de wereld en alle mensen en dieren er echt zijn. Maar erover nadenken wordt me al snel te zweverig waardoor ik bijna kan gaan ervaren wat mensen die een aandoening hebben waardoor de wereld voor hen niet echt lijkt ervaren. En dat kan me overspoelen als een korte paniekaanval (want wat doe ik dan hier? En wat heeft het voor zin? Help!) waarvan ik mijn gedachten dan weer af moet leiden. Niet iets waar ik dagelijks bij stil wil staan.
Ik geloof ook in de toekomst. Dat klink misschien raar, maar daarmee bedoel ik gewoon dat ik mijn leven niet wil leven alsof die er niet is. Ik ben het er wel mee eens dat je elke dag gelukkig moet zijn, maar ik wil niet alleen streven naar tijdelijk geluk. Om de toekomst te krijgen die ik wil hebben zal ik ook nu al iets moeten doen. En voor het gemak ga ik er dan maar van uit dat ik niet morgen dood neerval, anders zou ik niet weten waar ik de motivatie om naar die toekomst te streven vandaan zou moeten halen. Het leven is niet maakbaar, maar ik zal nu toch al iets moeten doen. Uiteindelijk wil ik het beste maken van mijn leven, zeker ook omdat je nooit zeker kunt weten wat daarna komt. Het nu is er nu, dus ik leef in het nu.
Ik kan me wel voorstellen dat het troost biedt om ergens in te geloven - al is het maar in zinloosheid. Ik hoop alleen dat er iets is wat zin heeft. En anders dan vind ik het fijn dat ik me het merendeel van de tijd (al dan niet bewust) gelukkig voel, want dat is nog altijd fijner dan je niet gelukkig voelen - dus ik ben blij voor iedereen die kracht haalt uit religie in brede zin. Sowieso accepteer ik iedereen zoals hij/zij is. Zolang iemand er zelf gelukkig van wordt en er niemand mee schaadt vind ik alles prima. En het is op zich best mooi dat er zo veel gebruiken en verhalen zijn.
Het scheelt dat ik over het algemeen een leuk leven heb en ik geen noodzaak voel om ergens in te geloven. Misschien geloof ik inderdaad wel vooral in liefde. Ik hou heel veel van mijn familieleden en als zij er niet meer zijn dan hoop ik dat ze dat in ieder geval tijdens hun leven geweten hebben, want dat vind ik belangrijk. Ik geloof ook in dingen voor anderen doen. Heel simpel elkaar ergens mee helpen in het dagelijks leven, maar ik hecht er ook waarde aan om bloeddonor en orgaandonor te zijn omdat ik daarmee iets kan betekenen voor anderen. Dat zijn vaak ook waarden die in religies belangrijk zijn. Ik probeer een goed mens te zijn en dingen te doen waarvan ik vind dat ze goed zijn en die ik andersom ook graag terug zou willen krijgen, alleen dan zonder dat ik daar een leer aan vasthang.

Ik ben niet echt religieus opgevoed (waarmee ik bedoel dat het niet iets was waarover we het thuis vaak hadden), maar ik ben wel gedoopt en heb de communie gedaan. Voor mijn moeder had dat niet gehoeven, maar mijn opa en oma van vaderskant werden daar heel gelukkig van (en tja, als het voor hen zo belangrijk was... Ik begrijp de keuze van mijn ouders wel. Andersom werd niemand er ongelukkig van dat ik dat allemaal gedaan heb. Ik ben utilitaristisch genoeg om het dan prima te vinden dat ze kozen voor het geluk van de meerderheid). Ze leven al heel lang niet meer en voor hen hoop ik dat ze nu zijn op de plek waar ze in geloofden. Tegenwoordig speelt religie geen rol meer in mijn leven (het helpt alleen als ik een moeilijk literair boek waar religieuze verwijzingen in zitten probeer te doorgronden, al schiet mijn kennis dan alweer gauw tekort) en vind ik het eigenlijk best stom  dat ik die dingen heb meegekregen terwijl ik daar zelf niet echt iets over te zeggen had (zeker nu er niemand meer is die daar zo blij van wordt. Maar dat is allemaal achteraf gesproken). Ik zou liever als niets bekendstaan. Het hindert me ook niet, maar ik ga mee in de gedachtegang van mijn moeder en zou mijn kinderen later niet laten dopen als het alleen aan mij lag. Als ze dan ouder zijn en dat wel willen dan mag dat natuurlijk altijd.

Citaat van: Min op december 04, 2017, 05:13:50 PMIk ben niet echt religieus opgevoed (waarmee ik bedoel dat het niet iets was waarover we het thuis vaak hadden), maar ik ben wel gedoopt en heb de communie gedaan. Voor mijn moeder had dat niet gehoeven, maar mijn opa en oma van vaderskant werden daar heel gelukkig van (en tja, als het voor hen zo belangrijk was... Ik begrijp de keuze van mijn ouders wel. Andersom werd niemand er ongelukkig van dat ik dat allemaal gedaan heb. Ik ben utilitaristisch genoeg om het dan prima te vinden dat ze kozen voor het geluk van de meerderheid). Ze leven al heel lang niet meer en voor hen hoop ik dat ze nu zijn op de plek waar ze in geloofden. Tegenwoordig speelt religie geen rol meer in mijn leven (het helpt alleen als ik een moeilijk literair boek waar religieuze verwijzingen in zitten probeer te doorgronden, al schiet mijn kennis dan alweer gauw tekort) en vind ik het eigenlijk best stom? ? dat ik die dingen heb meegekregen terwijl ik daar zelf niet echt iets over te zeggen had (zeker nu er niemand meer is die daar zo blij van wordt. Maar dat is allemaal achteraf gesproken). Ik zou liever als niets bekendstaan. Het hindert me ook niet, maar ik ga mee in de gedachtegang van mijn moeder en zou mijn kinderen later niet laten dopen als het alleen aan mij lag. Als ze dan ouder zijn en dat wel willen dan mag dat natuurlijk altijd.

Ik stoor mij er enorm aan dat dit normaal gevonden wordt in de wereld, dat min of meer voor je kinderen beslissen dat ze automatisch bij jouw geloof horen.
Het is:
A) Onzinnig. Laat ze lekker zelf ontdekken wat er allemaal voor theorieën bestaan over de oorsprong van het heelal, de mens, et cetera. En laat ze lekker zelf besluiten waar ze allemaal wel en niet in geloven.
B) Egoïstisch. Wat je al zegt, het wordt gedaan omdat ouders of grootouders (of andere familie) daar gelukkig van worden. Het kind wordt er niet beter van. Sterker nog, ik denk dat er goede argumenten zijn om te stellen dat kinderen er gemiddeld slechter van worden.

Ik aanschouw met een zekere walging hoe kinderen soms 'christelijk/joods/islamitisch' genoemd worden, bepaalde keuzes opgelegd krijgen (denk bijvoorbeeld hoofddoeken bij jonge meisjes edit, nog erger: besnijdenis!), naar religieuze scholen worden gestuurd, hoe ze van jonge leeftijd dogmatisch denken wordt aangeleerd (i.p.v. kritisch denken).

[Nou schets ik uiteraard de meeste negatieve kant van dit fenomeen, ik snap wel dat veel van wat ik zeg niet geldt voor veel kinderen van religieuze mensen...]

Maar het is wel logisch natuurlijk, het is net als evolutie. Religies die niet goed waren in zichzelf in stand houden (bijvoorbeeld omdat ze kinderen niet voldoende indoctrineerden) zijn uitgestorven.

Daar heb je natuurlijk gelijk in. Ik ben groot voorstander van zelf kiezen. Maar in een relatie moet je rekening houden met elkaar en zul je compromissen moeten sluiten. Voor mijn vader was het toentertijd ook nog belangrijk. Dan moet je zelf bepalen of je het belangrijk genoeg vindt om ruzie over te maken. Dan maar liever zo dan dat mijn ouders daardoor uit elkaar waren gegaan en ik nooit geboren was of dat er mijn hele jeugd spanningen over waren geweest.
Als ik het heb over of je er wel of niet beter van wordt dan spreek ik natuurlijk wel vanuit mijn persoonlijke ervaringen daarover. Ik heb er geen last van gehad. En naar die katholieke basisschool had ik toch wel gemoeten omdat er nou eenmaal geen andere soorten scholen in de buurt waren (waar ook genoeg over te zeggen is natuurlijk), dus ik had de verhalen toch wel gehoord. Sterker nog, eigenlijk was school de enige plek waar ik ermee 'lastiggevallen' (als je het negatief wil benoemen) werd. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat mijn ouders me nooit iets opgelegd hebben om te doen. Het is heel anders zodra je dat wel gaat doen (en dat kan óók deel zijn geweest van het compromis) en een hoofddoek gaat verplichten of je voortdurend praat over religie. Dat is inderdaad de negatieve kant en daar kan ik heel veel van vinden. Maar ja, ik kan het toch niet veranderen en veel kinderen zullen niet beter weten. Triest? Wellicht, maar net zoals met alles in je opvoeding is het wat je gewend bent en wat jouw idee van geluk kan beïnvloeden. Het hoeft niet negatief te zijn. Net zoals dat er kinderen zullen zijn die breken met hun geloof zul je er ook genoeg hebben die zich niet kunnen voorstellen dat ze niet zo waren opgevoed en die daar dankbaar voor zijn.
Ik denk dat je nooit kunt voorkomen dat je als ouder invloed hebt op de opvattingen van je kind op dit soort zaken, of dat nou op een positieve manier (dus dat ze jouw opvattingen overnemen) of op een negatieve manier (dat ze zich ertegen afzetten) is. En dan gaat het natuurlijk ook over wat we nu bespreken. Objectief gezien kun je het bij deze kwestie dus nooit 'goed' doen - tenzij het je lukt je kind op geen enkele manier te laten weten hoe jij erin staat en ik weet dus niet of dat wel mogelijk is.

Edit: Nou ja, dat is misschien niet helemaal waar. Je zou je kind alle mogelijkheden die je zelf kent kunnen laten zien. Dat komt misschien het meest in de buurt omdat je je kind dan beter in staat stelt eigen keuzes te maken die ergens op gebaseerd zijn. Dan nog kun je het waarschijnlijk nooit helemaal objectief presenteren, maar binnen wat haalbaar is zou dat een ideaal kunnen zijn.

Citaat van: Min op december 04, 2017, 06:52:17 PMAls ik het heb over of je er wel of niet beter van wordt dan spreek ik natuurlijk wel vanuit mijn persoonlijke ervaringen daarover. Ik heb er geen last van gehad. En naar die katholieke basisschool had ik toch wel gemoeten omdat er nou eenmaal geen andere soorten scholen in de buurt waren (waar ook genoeg over te zeggen is natuurlijk), dus ik had de verhalen toch wel gehoord. Sterker nog, eigenlijk was school de enige plek waar ik ermee 'lastiggevallen' (als je het negatief wil benoemen) werd. Ik heb gewoon heel veel geluk gehad dat mijn ouders me nooit iets opgelegd hebben om te doen.

Ah ja, ik had al het beeld dat het bij jou wel mee viel. ;) Maar ik ben gewoon principieel tegen het hele idee, vind het maf dat het zo 'algemeen geaccepteerd' wordt.

Citaat van: MinNet zoals dat er kinderen zullen zijn die breken met hun geloof zul je er ook genoeg hebben die zich niet kunnen voorstellen dat ze niet zo waren opgevoed en die daar dankbaar voor zijn.

Ik vind dit niet zo veel zeggen. Zijn ze er dan niet alleen maar dankbaar voor, doordat ze geloven? Ik ben eerder benieuwd naar twee andere statistieken:
- Hoeveel mensen zijn religieus opgevoed, geloven inmiddels niet meer, maar zijn er toch dankbaar voor dat ze religieus zijn opgevoed?
- Hoeveel mensen zijn niet religieus opgevoed, en zijn daar later teleurgesteld over?

Citaat van: MinIk denk dat je nooit kunt voorkomen dat je als ouder invloed hebt op de opvattingen van je kind op dit soort zaken, of dat nou op een positieve manier (dus dat ze jouw opvattingen overnemen) of op een negatieve manier (dat ze zich ertegen afzetten) is. En dan gaat het natuurlijk ook over wat we nu bespreken. Objectief gezien kun je het bij deze kwestie dus nooit 'goed' doen - tenzij het je lukt je kind op geen enkele manier te laten weten hoe jij erin staat en ik weet dus niet of dat wel mogelijk is.

Edit: Nou ja, dat is misschien niet helemaal waar. Je zou je kind alle mogelijkheden die je zelf kent kunnen laten zien. Dat komt misschien het meest in de buurt omdat je je kind dan beter in staat stelt eigen keuzes te maken die ergens op gebaseerd zijn. Dan nog kun je het waarschijnlijk nooit helemaal objectief presenteren, maar binnen wat haalbaar is zou dat een ideaal kunnen zijn.

In zekere zin zie ik dat probleem wel voor me, ja. Maar ik denk dat je heel ver in de richting kunt komen met een bepaalde houding. Je zou zelf kritisch moeten denken: Waarom geloof ik wat ik geloof? Wat is het bewijs, wat denken andere mensen hier over, wat als ik het mis heb, et cetera... Ik zou mijn (hypothetische) kinderen geen 'feiten' willen vertellen, tenzij ik vervolgens zou kunnen uitleggen hoe we dit weten (dus wat er voor bewijs bestaat). Als het gaat om 'overtuigingen', vind ik het best dat je kinderen er achter komen wat de jouwe zijn, mits: A) Je uit kunt leggen waarom je er van overtuigd bent, B) Je niet van ze verlangt/vraagt om die te delen, C) Je er bij vertelt dat er mensen zijn die het niet met je eens zijn, en waar zij dan in geloven, of hoe dan ook, dat er reden is voor twijfel.
Dus ik zou het prima vinden mijn (nog altijd hypothetische) kinderen een zekere basiskennis te geven over religie, en te proberen ook recht te doen aan de argumenten die religieuze mensen geven waarom zij geloven dat er een god is. Ik zou het verwelkomen en zelfs aanmoedigen dat kinderen uitleg eisen, dingen in twijfel trekken, alternatieve verklaringen bedenken, dingen niet zomaar van me aannemen, etc...

Iets in die richting lijkt me ook nog wel leuk aan kinderen hebben, ze stellen bijzondere vragen, en komen met verrassende perspectieven op zaken. :)

Afijn, ik denk religie een houding zoals ik die beschreef over het algemeen tegen werkt. Nou is Christendom (in het Westen) wel een stuk moderner geworden, en er zijn vast Christelijke ouders die er wel zo in staan. Maar er zijn er vast ook genoeg die dat niet doen. En al helemaal onder religieuze immigranten.

Ik ben christelijk. Opgegroeid in een relatief conservatieve/strenge omgeving met relatief vrijdenkende ouders voor die omgeving. Zelf neig ik een beetje naar de kant van een wat progressiever christendom, en ben ook wel geïnteresseerd in dingen als theologie en filosofie :)

We zitten nog steeds in de Kersttijd die tot en met Driekoningen duurt. Maria werd in ieder geval niet zwanger van Jozef maar van de Heilige Geest zoals het geloof ons leert. Wie weet was Sint Jozef wel aseksueel en kwam het hem goed uit.

ik ben christelijk, ik geloof (dus) in de kracht van de liefde, en soms geloof ik ook in mijzelf  :wave:

Ik ben niet religieus opgevoed, maar heb wel ooit op de christelijke school gezeten. Die lag namelijk naast de flat waarin ik toen woonde en de enige openbare school lag aan de overkant van een drukke weg. Het was dus een vellige optie.

Ik noem mezelf geen boeddhist, maar ik verdiep me al een paar jaar in deze levensovertuiging.

Theosofie  ;D

Tijdens mijn vorige relatie ben ik heel erg gehecht geraakt aan mijn vriendin, mijn leven draaide meer om dat van haar dan dat van mijzelf.
Toen we uit elkaar gingen, was ik dat kwijt. Ik had geen controle meer over haar gevoel en kon niks meer doen om het leven voor haar wat makkelijker te maken.

Op internet had ik een ervaring van iemand gelezen die hetzelfde had bij zijn ex-vrouw. Hij zei dat hij in een religie was gaan geloven om daar voor te gaan leven.

Dat vond ik toch wel erg mooi. Ik ben zelf nooit gelovig geweest omdat ik het lastig vind dingen aan te nemen die ik zelf niet kan voelen of waarnemen voelen is ook waarnemen, ik weet het. Toen ik dat hoorde begreep ik beter dat mensen gelovig kunnen zijn, om ook altijd een hou-vast te kunnen hebben, en een doel om voor te leven.


Ik ben zelf niet gelovig, maar vind het wel interessant!