Hoi allemaal,
Voor mezelf ben ik er wel uit dat mijn aseksualiteit voor een belangrijk deel verband houdt met mijn hoogsensitiviteit. Op de eerste plaats had ik vaak last van fysieke pijn en regelmatig van emotionele pijn. Maar ook de kou (in de winter), het ongemak en gedoe met ledematen en het gebrek aan esthetiek van het geheel speelden een rol.
Iedereen op dit forum is (ongeveer) aseksueel. Maar niet iedereen zal zichzelf hoogsensitief (HSP) noemen, denk ik. Ik ben benieuwd of andere mensen bij zichzelf ook een verband zien tussen hun aseksualiteit en hun hoogsensitiviteit. Daarbij zou ik de volgende omschrijving als uitgangspunt willen nemen:
We spreken over hoogsensitiviteit ten eerste in termen van de mate waarin iemand overprikkeld raakt door zowel positieve als negatieve stimuli. Overprikkeling valt het meeste op door zijn discomfort of ongemak: de klachten die ermee gepaard gaan, zijn een gevolg van de sensorische kwaliteiten zoals intensiteit en complexiteit, en dit zowel voor visuele, auditieve, tactiele als olfactorische (= m.b.t. geur, Empo) aspecten. Ten tweede is de sensitiviteit een centraal kenmerk. Dit element verwijst naar de diepgaande verwerking van informatie. Niet zozeer het accurater en sneller kunnen detecteren van stimuli maar vooral de mate van verwerking. Het derde element is de reactiviteit, het overspoeld raken door de stimuli. Alle andere elementen kunnen als randfenomenen gecategoriseerd worden. Uit: Elke van Hoof, Hoogsensitief (2016).
Schot voor de boeg van mij, en om concreet te worden ;), Empo heeft last van:
Overprikkeling
- gevoelige huid, gevoelige lichaamsdelen (oren, ogen, genitalia, polsen en enkels, nagels)
- gevoelige oren (harde geluiden, repeterende geluiden zoals een in de wind flapperend rugzakstrapje)
- gevoelige ogen (bewegende emoticons, bewegende reclame op websites)
- gevoelige neus (meer gevoelig voor kunstmatige luchtjes dan voor bv. dierlijke luchtjes)
Sensitiviteit
- met een taak in een ruimte zijn met meer dan twee personen, of een gesprek hebben met meer dan één andere persoon, is moeilijk of onmogelijk
- met een taak in een ruimte zijn met te veel zintuiglijke prikkels is moeilijk of onmogelijk
Reactiviteit
- al die 'informatie' (zie boven) is te veel, waardoor ik in de spanning schiet en enorme stress ervaar, met als gevolg blokkeren of heftig reageren
Ik ben benieuwd!
* Voor een ander, net zo belangrijk, deel is er ook een verband met mijn hechtingsgeschiedenis / opvoeding. En hoewel er vaak een relatie is tussen HSP en hechting (niet altijd!), zou ik die twee toch het liefst los van elkaar zien. Omdat het anders wel erg ingewikkeld wordt...
Hoi Empo,
Hier nog een HSP'er. Ik zie bij mijzelf alleen geen link met aseksualiteit. Het is er gewoon allebei.
Wat betreft de 'symptomen' kan ik zeggen dat ik er niet zoveel last van heb. Herrie, spanning, druk bewegende beelden, bas-tonen e.d. zijn zeker wel eens vermoeiend en één kopje koffie zorgt voor een direct 'Hyperdepiep-Hoeraaaaa!!!-reactie' (ik zal er even geen bewegend emootje bijzetten ;). Ook de bewegende emo's zie ik, maar ik heb mezelf aangeleerd om er langs te kijken want zodra ik mijn aandacht erop vestig of mezelf toesta om ze echt te zien, gaan ze me enorm storen, ik word er dan echt onrustig van. En ben ik eenmaal onrustig dan is het wel lastig om mijn basis weer te vinden.
Maar over het algemeen zie ik er vooral de voordelen wel van. Hoe intens ik geraakt kan worden door muziek/boek/kunst/mensen en het leven zelf; de subtiele details die ik opmerk, het naadloos aanvoelen van anderen, mijn eigen belevingswereld e.d..
Ik heb een onveilige jeugd gehad en ook daar heeft het me vaak behoed voor erger. Ja, het was naar om steeds die spanning van naderend gevaar te voelen maar daardoor kon ik ernaar handelen door bijvoorbeeld even uit beeld te gaan, rustig te praten of juist stil blijven.
(Hoe) ervaar jij de positieve kanten?
Als kind had ik er verschrikkelijk last van, ik kon niet tegen de drukte en lawaai van andere kinderen, en trok me dus vaak terug, als gevolg daarvan heel verlegen en onzeker opgegroeid. Tijdens het speelkwartier verstopte ik mij het liefst ergens achter een boom. Dat ik ben opgegroeid in een gezin met veel conflict en weinig genegenheid heeft ook niet echt geholpen. Niemand wist toen nog wat HSP was natuurlijk. Vanaf m'n pubertijd is het gelukt om het wat beter te managen waardoor ik ook een beetje uit m'n schulp kon komen, en nu als 40'er ken ik mezelf goed, weet ik waar me grenzen liggen, hoe ik me voor kan bereiden op moeilijke en onverwachte organisaties en hoe ik kan herstellen.
Ik ben heel gevoelig voor geluid, in een bar met heel veel mensen voel ik me heel erg unhappy. Het grappige is wel dat ik jaren in grote wereldsteden as Shanghai en Tokyo heb gewoond en gewerkt waar ik daar juist weinig last van had, waarschijnlijk omdat je ook in die grote massa heerlijk anoniem kan zijn terwijl alles om je heen beweegt, je maakt er geen deel meer van uit. Vreemd genoeg is een volle metro of drukke straat in Tokyo dus geen probleem, maar een volle trein hier in Nederland is een hel, ik hoor en zie en ruik alles wat ik niet wil horen, zien en ruiken. Ook bepaalde simpele geluiden zijn een trigger: Iemand een appel horen eten geeft mij moordneigingen, dan moet ik de kamer uit, terwijl ik juist normaal nooit kwaad of geïrriteerd ben.
Ik kan slecht multitasken. Teveel dingen tegelijk en ik blokkeer volledig. Ik heb geleerd daarmee om te gaan door m'n werk goed te structureren te plannen, en bijvoorbeeld op een paar vaste momenten per dag slechts m'n e-mail te checken. Ik ben goed geworden in het vermijden van confrontaties, wat ik juist weer als een voordeel in mijn werk zie; als manager lukt me altijd om de middenweg te vinden.
Ik kan slecht tegen verassingen en ik kan slecht omgaan met sterke emoties. Als ik een film kijk, kijk ik 9 van de 10 keer eerst op wikipedia hoe hij afloopt bijvoorbeeld, en horror of emotionele dramafilms kijk ik al sowieso niet. Voor sommige situaties op het werk bereid ik verschillende scenario's voor zodat ik niet voor verassingen hoef komen te staan.
Voor mij is er wel een relatie met hoogsensitiviteit en introvertie en mijn aseksualiteit. Nu ik een beetje terugkijk en me voor het eerst goed realiseer wie en wat ik ben, denk ik dat ik me door mijn gevoeligheid heel erg geprobeerd me af te sluiten voor emoties, ik ben er altijd voor gevlucht, ik ga ze uit de weg waardoor ik eigenlijk een beetje emotioneel ben 'afgevlakt'. Vroeger werd ik wel verliefd, maar het deed allemaal zoveel meer pijn. Maar dat gevoel heb ik al 20 jaar niet meer gehad nu. Daarnaast functioneer ik maatschappelijk goed, maar de keerzijde daarvan is dat ik veel alleentijd nodig om bij te komen. 's avonds en in het weekend na werk ben ik meestal mentaal uitgeput en heb ik rust en stilte nodig. Als ik dan nog een vrouw en kinderen zou hebben weet ik niet of ik dat vol zou houden.
@ Bubble: bedankt voor je reactie. Je stelt een goede vraag! Ik vrees dat mijn balans bij het ervaren van positieve en negatieve kanten aan hs naar de negatieve kant doorslaat. Ik heb er domweg echt veel last van (gehad). Het heeft me, samen met andere oorzaken, echt in de weg gestaan om dingen te realiseren die belangrijk voor me waren. Van muziek en andere mooie dingen genieten doe ik ook, zeker, maar dat zie ik niet als een hs ding. Mensen zonder hs genieten net zo goed volgens mij...
@Erik: Bedankt voor je reactie. Ik herken veel in je verhaal! De overgevoeligheid voor geluid, maar soms dus ook niet. Ik kan me best iets voorstellen bij anoniem goed kunnen rondlopen en -reizen in wereldsteden. Speelde de cultuur misschien ook een beetje mee? Meer beleefdheid, betere omgangsvormen dan in Nederland? Appelgeluid + moordneiging = misofonie. Er is een goede behandeling voor in het AMC. Ook herken ik slecht tegen verrassingen kunnen, slecht met sterke emoties kunnen omgaan, blokkeren, vermijden van confrontaties, en de enorme behoefte aan 'alleentijd' = hersteltijd. Wonderlijk: sinds ik kantoorwerk vermijd en veel fysiek werk doe in het dierenasiel is tot mijn verbazing mijn verdraagzaamheid t.a.v. het geluid van bijvoorbeeld blaffende honden en gestreste parkieten enorm toegenomen. Ook stank is dan niet echt een issue :) :)
Citaat van: Empo op mei 05, 2018, 08:01:26 PM
Appelgeluid + moordneiging = misofonie. Er is een goede behandeling voor in het AMC.
ah, interessant, had ik nooit van gehoord. Ik heb niet zo ernstig dat ik een behandeling nodig is, maar wat ik ervaar is dus duidelijk wel misofonie.
Volgens mij had ik een beetje heel lang stukje tekst geschreven toen ik dit topic begon. Misschien zijn er daarom niet zo veel reacties op gekomen? Anyway, het kan ook kernachtiger. Volgens mij is hoogsensitiviteit te vergelijken met een een internetverbinding die heel erg traag is of zelfs vastloopt omdat er te veel informatie tegelijkertijd moet worden verwerkt/getransporteerd. Zo ervaar ik het in elk geval. Te veel prikkels, te veel informatie = vastlopen. Terwijl het lijkt alsof andere mensen onder dezelfde omstandigheden nergens last van hebben en gewoon blijven functioneren.
Zijn er mensen die dit herkennen?
Ik denk dat je originele post prima was hoor. Je richt je wel op een heel specifieke groep, het aantal actieve leden die zich als HSP identificeren is hier op het forum ook weer niet zo heel erg groot.
Zelf zie ik me niet als HSP, wel vraag ik me de laatste tijd af of HSP ook iets te maken hebben met fysieke aanraking. Ik merk namelijk dat ik wel wat kan hebben, maar dat die grens bij mij lager ligt dan bij anderen. Is dat iets wat ook binnen HSP past? Voor de zekerheid: Ik heb het dan over aanraking op bijvoorbeeld armen, benen, hoofd, enz.
:)
Citaat van: AceVentura op mei 22, 2018, 08:13:29 PM
Zelf zie ik me niet als HSP, wel vraag ik me de laatste tijd af of HSP ook iets te maken hebben met fysieke aanraking. Ik merk namelijk dat ik wel wat kan hebben, maar dat die grens bij mij lager ligt dan bij anderen. Is dat iets wat ook binnen HSP past? Voor de zekerheid: Ik heb het dan over aanraking op bijvoorbeeld armen, benen, hoofd, enz.
Dat zou ik niet zo kunnen zeggen. Er kunnen denk ik meerdere redenen zijn voor een lagere 'aanraakgrens'. Autisme of trauma bijvoorbeeld. Volgens mijn opvatting van hsp kan aanraking moeilijk te verdragen zijn als er tegelijkertijd nog meer dingen te veel zijn, zoals bv. geluiden of andere prikkels, of te veel stress in je systeem. Zelf schrik ik heel gemakkelijk van aanrakingen, of ik ze nou wel of niet zie aankomen... de spanning is gelijk heel hoog.
Heel herkenbaar. Ze hebben het bij mij het label autisme eraan geplakt (waarin ik mij absoluut herken). De dingen waar ik binnen het ASS spectrum tegen aanloop komen volledig overeen met je info over HSP.
De aseksualiteit is hier ook heel logisch mee samen te hangen voor mij. Aanraking, geur, geluid, gevoel. Dingen gaan te snel. Ik kan die prikkels absoluut niet allemaal verwerken en blokkeer volledig. : (
Denk ook dat je weinig reacties krijgt omdat er simpelweg weinig HSP'ers regelmatig op dit forum kijken.
Herken zelf wel het e.e.a. in HSP 'symptomen', maar denk alsnog niet dat de term bij mij past. Hier wat dingen die er voor mij uit sprongen bij een 'HSP test' online:
- Gevoelig voor andermans stemming
- Neiging om me terug te willen trekken
- Gevoelig voor cafeïne
- Soms stoor ik me overdreven aan geluid/geur/licht/bepaalde weefsels
- Rijke complexe innerlijke belevingswereld
- Erg heftige reacties op/gevoelens bij muziek die ik mooi vind
- 'Conscientiousness' (weet de Nederlandse vertaling niet), perfectionisme
- Ben terughoudend met veranderingen in mijn leven
- Als kind werd ik verlegen gevonden
Heb het idee dat 'echte HSP'ers' méér symptomen hebben, en heftigere symptomen. En dat die symptomen, bijvoorbeeld de moeite met lawaai of met die bewegende smileys, er altijd zijn. Bij mij zijn die 'symptomen' er soms tot vaak, maar zeker niet altijd.
Vraag me af of we precies weten wat er aan de hand is bij HSP'ers, en of ik dan ook ergens tussen de gemiddelde niet HSP-er en de gemiddelde HSP-er in zit.
@ Fricai, de test die jij hebt gebruikt is wat mij betreft achterhaald. Je kunt ook alle kanten op met die test, en ik denk dat jij het goed inschat wat betreft 'echte HSP-ers'. Het lastige is, is dat het allemaal zo subjectief is. Als er weinig HSP'ers op dit forum komen, dan geeft mij dat ook stof tot nadenken. Sinds ik op dit forum ben, zit er veel beweging in mijn gedachten over mijn aseksualiteit.
Citaat van: Alert op mei 22, 2018, 11:14:34 PM
De dingen waar ik binnen het ASS spectrum tegen aanloop komen volledig overeen met je info over HSP.
De aseksualiteit is hier ook heel logisch mee samen te hangen voor mij. Aanraking, geur, geluid, gevoel. Dingen gaan te snel. Ik kan die prikkels absoluut niet allemaal verwerken en blokkeer volledig. : (
Ik sta hier even van te kijken. Ik heb helaas vrij lang bij de ggz gelopen (veel tijd kwijtgeraakt daar) en heb zelf verschillende keren gesuggereerd dat ik iets van autisme zou kunnen hebben. Maar mij is verzekerd dat het absoluut niet het geval kon zijn, omdat ik me te goed in andere mensen kon verplaatsen. Men dacht aan ADD, en die diagnose heb ik dan ook gekregen. Inmiddels zeggen diagnoses mij niet zo veel meer, maar ik vind dit toch wel heel frappant!
HSP kun je natuurlijk ook uitbuiten (zie bijlage). Trap er niet in lieve mensen!
Dat is dan ook een heel groot vooroordeel dat nog altijd leeft binnen de GGZ, dat alle autisten grote moeite zouden hebben met empathie. Ook 'oogcontact' is vaak nog een reden om autisme op voorhand uit te sluiten. Gelukkig wordt er wel steeds meer bekend over autisme en ook over hoe zich dat uit bij vrouwen.
Heb je 'Niet Ongevoelig' van Henny Struik wel eens gelezen?
En een vriendin van mij heeft een leuke bestseller geschreven over autisme: Ik ben niet vreemd, ik heb autisme, van Ellen van Gelder.
Mij hebben ze ook jaren verteld dat ik niet autistisch kon zijn want....... een psychiater lachte me zelfs ronduit uit.
Misschien zou je kunnen nazoeken waar in jouw omgeving er ervaring is in het diagnosticeren van autisme bij vrouwen.
De reden waarom ik niet eerder in dit topic heb willen reageren, is dat juist in de wereld van HSP zo veel vooroordelen over autisme bleken te leven. Ik heb er vrij veel vijandigheid ontmoet. Vandaar dat ik er afstand van heb genomen.
Dank voor je berichtje Koffie :) Ik ga maar eens een verdiepingsslagje maken.
@Koffie en @Alert: is voor jullie tijd ook zo ontzettend belangrijk? Tijd om alles wat er gezegd wordt door anderen een plek te geven, tijd om te wennen aan nieuwe situaties, tijd om emoties te laten zakken (cruciaal als je sociaal wilt blijven, maar zo ontzettend moeilijk), dat soort dingen? Ik heb er ook verschillende woorden voor: bezinktijd, hersteltijd, evaluatietijd.
Zeker, dat is heel belangrijk.
Maar ik raad je aan om je op bv. het Autsiderforum en/of het Autivrouwforum aan te melden. Je treft daar een grote diversiteit aan mensen, veel met en natuurlijk een aantal zonder diagnose, waar je veel meer diverse en gerichte informatie kunt krijgen dan hier in zo'n topic op een aseksualiteitsforum. ;)
Ha Koffie, dat is precies wat ik nu nét heb gedaan! :D
:)
Citaat van: Fricai op mei 23, 2018, 12:29:06 AM
Denk ook dat je weinig reacties krijgt omdat er simpelweg weinig HSP'ers regelmatig op dit forum kijken.
Herken zelf wel het e.e.a. in HSP 'symptomen', maar denk alsnog niet dat de term bij mij past. Hier wat dingen die er voor mij uit sprongen bij een 'HSP test' online:
....
Heb het idee dat 'echte HSP'ers' méér symptomen hebben, en heftigere symptomen. En dat die symptomen, bijvoorbeeld de moeite met lawaai of met die bewegende smileys, er altijd zijn. Bij mij zijn die 'symptomen' er soms tot vaak, maar zeker niet altijd.
Vraag me af of we precies weten wat er aan de hand is bij HSP'ers, en of ik dan ook ergens tussen de gemiddelde niet HSP-er en de gemiddelde HSP-er in zit.
Waar soms een denkfout wordt gemaakt is dat HSP'ers overal 'last' van hebben. Dat hoeft helemaal niet. Je kunt heel goed HSP'er zijn zonder 'overwhelmed' te worden door wat je ervaart. Het kan zijn dat je er gewoon goed mee om kunt gaan, de ene keer misschien beter dan de andere keer.
Waar ik tegenaan liep, is dat ik er altijd vanuit ging dat anderen iets net zo intens beleefden als ik, of net zo makkelijk een ander konden 'lezen' (wat mensen niet altijd prettig vinden als ik iets benoemde, overigens). Altijd verbaasd en soms diep teleurgesteld wanneer dit niet zo was. Ik begreep dat gewoon niet. Toen ik las over HSP, was er veel herkenning en kreeg ik meer begrip voor 'normaal-sensitieven'. Dus het besef dat ik sensitiever ben dan veel anderen, heeft mij meer rust en minder verwachting gebracht. Maar ook herkenning van mijn reactie op stemmingen en sferen. Als iets me nu negatief beïnvloed, herken ik dat sneller en kan ik me daardoor beter/eerder afsluiten.
@ Bubble: Het klopt inderdaad dat het een heel groot verschil maakt of je wel of niet goed met je gevoeligheden kunt omgaan. Het scheelt een slok op een borrel, ook in het ervaren van last en overspoeling. En wat je zegt over zelfkennis, lijkt me ook helemaal te kloppen. Op de een of andere manier groeit het begrip voor anderen naarmate je jezelf beter hebt leren kennen.
ik ben ook hsp'er en ik denk dat mijn aseksualiteit daar wel los van staat....allee ik zie ze toch als 2 aparte dingen. Ik houd niet van aanrakingen omdat ze voelen als messteken in mijn huid (alleen van mezelf kan ik dat verdragen), dus het kan goed zijn dat als iemand me per ongeluk ook maar een klein beetje aanraakt, dat ik zoals een kat de lucht in vlieg :schater:
verders haal ik praktisch al het positieve eruit en zelden het negatieve, dat was ooit anders maar ik denk dat dat toen kwam omdat ik me er eigenlijk helemaal niet bij wilde neerleggen dat ik hsp'er ben. Nu het geaccepteerd te hebben, heb ik weinig last, dat wil niet zeggen nooit he.
Pas geleden had ik een werk / teambuildingsavondje op een concert van een of andere zanger. Ik kan vrij goed tegen harde muziek en we hadden ons eigen prive VIP hokje, dat was ideaal, gewoon allemaal kleine groepjes en je kon van groepje naar groepje gaan als je met vreemden wilde babbelen, je stond daar niet boenk tussen gigantisch veel man. Maar op een gegeven moment moest mijn zus en collegas naar de wc, dus ik volgde, zegt men zus: ja we passeren wel eerst VOOR het podium.
Ik dacht: :banghead: godverd****!!! Dan word ik dus wel overprikkeld he zo opeengepakt tussen mensen en die muziek daar was nog 10 x harder! En je voelde die bas doorheen heel je lijf, ik voelde niet eens meer of ik stilstond op de vloer of niet :s dat was de hel! maar gelukkig gebeurt dat extreem zelden :p
Ik ruik alles heel sterk (ookal zit mijn neus permanent voor 50% dicht!), ik kan veel verdragen, alleen ammoniak daar ga ik van lopen en zo van die wierrookstokjes....daar gaat mijn neus gewoon meteen kapot van, dus overal waar ik ze tegenkom (kunt dat niet altijd vermijden) zien de mensen me voorbijkomen met veel walging en mijn trui opgetrokken voor men neus :p, ik heb geprobeerd om alleen mijn neus vanbinnen dicht te doen maar dan komt die stank nog IN je neus en zelfs al ben ik dan al 100 m verder en doe dan men neus open....dan ruik ik het nog :s Dus ik moet gewoon een filter voor men neus hebben.
En als ik lekkere geuren tegenkom, een bloem bv dan zien mensen me met men neus in die bloem hangen en zo kei diep insnuiven :schater: maar ja ik wil die geur dan zo lang mogelijk meenemen :) Als ik mezelf zo lees snap ik nu wel waarom mensen me raar vinden ja :schater:
Ik zie vaak veel te veel details dus ik probeer de helft letterlijk te negeren. Ik heb wel moeite met het openbaar vervoer te pakken, bus of trein (trein iets minder), ik word direct overweldigd doordat ik zie dat er al kei veel mensen in de bus zitten en dan zie ik letterlijk de lege plaatsen niet meer, zelfs al staat er een voor men neus. :s dus de bus pak ik nooit als alleen in een noodgeval.