Ik had laatst in de auto een gesprek met mijn moeder. Ik heb het laatste jaar wel vaker hints laten vallen dat ik een relatie niet super belangrijk vind/dat ik misschien alleen kinderen wil maar nu hadden we het er dus weer over. Ik zei ook voor het eerst dat ik naast nog nooit verliefd te zijn geweest me ook nooit 'seksueel' aangetrokken voel tot iemand (en heb haar even het verschil tussen een platonische en romantische relatie uitgelegd). Dat ging allemaal prima en mijn moeder is blij zolang ik blij ben maar ik heb haar dus niet verteld dat ik 'aseksueel' ben.
Het ding is dus dat ik, hoewel ik van mezelf weet dat ik queer/ace ben, dat irl niet echt tegen mensen wil zeggen? Op de een of andere manier vind ik het makkelijker om mijn ervaringen uit te leggen dan te zeggen dat ik aseksueel ben, misschien omdat dat toch meer het label 'anders' op me plakt? Maar een aantal andere vrienden weten het dan weer wel als aseksueel.
Ik vroeg me vooral af of jullie hier ook ervaringen mee hebben/hoe jullie het er met mensen/familie/vrienden over hebben.
Liefs, Jann
Hee Jann, ik vind het helemaal niet zo gek zoals jij dat hebt gedaan. Sommige termen zijn nogal beladen, of je moet een boel gaan uitleggen. En inderdaad, ze kunnen werken als een label dat je op jezelf plakt.
Want als je zou moeten gaan uitleggen wat 'aseksueel' voor jou is, zou je op dezelfde woorden uitkomen die je nu al gebruikt hebt. Dus waarom die omweg? :D
Het gaat erom dat jij kunt verwoorden hoe jij de dingen beleeft (of niet beleeft). Het blijkt dat je moeder het prima vond, zolang jij OK bent. Misschien leest ze later wel in een blaadje bij de kapper iets over aseksualiteit, en zal dan tegen jou zeggen: Meid, dat wat jij toen vertelde, heet dat niet "..." :schater:
Als ik het vertel noem ik altijd wel aseksualiiteit, wel is er daarbij altijd uitleg nodig want de meesten kennen het niet of te oppervlakkig om er een goed gesprek over te hebben. Het lijkt erop dat jij alleen die uitleg geeft zonder het woord aseksualiteit te noemen, en als dat voor jou werkt vooral zo doorgaan zou ik zeggen. Uiteindelijk is de beleving veel belangrijker dan het label, bovendien verschilt onze beleving onderling ook weer.
Mocht het nogmaals ter sprake komen en ze dingen op willen zoeken dan kan je altijd aseksualiteit nog noemen, daarmee voorkom je dan dat ze bij heel andere dingen uit komt. Dat is naar mijn mening de belangrijkste toegevoegde waarde van labels: Je hebt een woord/term waarmee je anderen kan vinden met een soortgelijke beleving.
Ik vind aseksueel zelf erg zwart-wit klinken. Ik had de term wel eens gehoord, maar het klonk mij in de oren als 'geen enkele behoefte aan seks en ook geen verliefdheid'. De persoon over wie ik dat las kon zich vinden in dat plaatje. Dat kon ik niet op mezelf toepassen, dus ik dacht niet dat ik dat kon zijn. Daarom heb ik de term ook niet als eerste laten vallen, de keren dat ik het uitlegde. Ik legde eerst uit dat ik wel verliefd kan worden, maar dat ik nooit seksuele aantrekking ervaar. Pas later in het gesprek noemde ik het aseksualiteit.
Hoi Jann,
Mijn moeder weet het en een vriendin die ook aseksueel is, voor de rest heb ik na de kerkverlating bijna geen vrienden meer, slechts enkelen. In een andere groep durf ik er ook niet voor uit te komen. Het VUMC (ik ben in transitie) weet het wel, dus er zijn slechts 4 personen die het weten, mijn sociale vangnet is eigenlijk na mijn scheiding 2,5 jaar geleden helemaal gedecimeerd.
Morgan
Citaat van: Jann op mei 14, 2019, 02:10:26 PM
Ik had laatst in de auto een gesprek met mijn moeder. Ik heb het laatste jaar wel vaker hints laten vallen dat ik een relatie niet super belangrijk vind/dat ik misschien alleen kinderen wil maar nu hadden we het er dus weer over. Ik zei ook voor het eerst dat ik naast nog nooit verliefd te zijn geweest me ook nooit 'seksueel' aangetrokken voel tot iemand (en heb haar even het verschil tussen een platonische en romantische relatie uitgelegd). Dat ging allemaal prima en mijn moeder is blij zolang ik blij ben maar ik heb haar dus niet verteld dat ik 'aseksueel' ben.
Het ding is dus dat ik, hoewel ik van mezelf weet dat ik queer/ace ben, dat irl niet echt tegen mensen wil zeggen? Op de een of andere manier vind ik het makkelijker om mijn ervaringen uit te leggen dan te zeggen dat ik aseksueel ben, misschien omdat dat toch meer het label 'anders' op me plakt? Maar een aantal andere vrienden weten het dan weer wel als aseksueel.
Ik vroeg me vooral af of jullie hier ook ervaringen mee hebben/hoe jullie het er met mensen/familie/vrienden over hebben.
Liefs, Jann
Hoi Jann, ik heb een goede vriendin die seksueel ontzettend actief is en daar hilarisch over kan vertellen. Lachen dus. Ik heb haar wel eens verteld dat ik aseksueel ben. Waar ze niets van begrijpt maar ook niet over zeurt. Uit mezelf praat ik er niet tot nauwelijks over. Waarom zou ik?
Hey Jann,
Ik ben in de zomervakantie voor het eerst mezelf gaan bestempelen als asexueel. Ik vertelde het eerst aan een vriendin. In een gesprek met haar mijn ouders en mijn ouders werd het relevant en benoemde ze het. Dat was voor mijn moeder best een shock, ondanks dat ik het in andere woorden wel aan haar had uitgelegd.
Vandaag vroeg een leerling (14jr) aan me waarom ik geen relatie had. Ik heb haar verteld dat ik relaties lastig vind, daarop vroeg ze me waarom. Ik zei, sommige mensen zijn hetero, andere bi of homo en ik ben asexueel. Ze moest lachen maar het was niet verwijtend. Ik vertelde haar dat zij de eerste persoon was op school die ik vertelde over mijn geaardheid. "Echt?!" Zei ze. Ik weet niet precies wat ze er mee bedoelde maar ik denk dat ze bedoelt dat ik er open over mag zijn (en ik denk dat ze trots was omdat ik haar vertrouwde).
Kern van mijn verhaal. Ik zou je adviseren het wel zelf aan je moeder te vertellen omdat dat een teken is dat je haar belangrijk genoeg vind om het te vertellen en dat je haar vetrouwt. Ten tweede zou ik vergelijken met homosexualiteit, dan is het duidelijk dat je het hebt over geaardheid.
Uiteindelijk moet je natuurlijk gewoon doen wat goed voelt.
Veel succes met het maken van je keuze.
Groetjes Estelle
Hallo Jann,
Ik herken wat je zegt, niet alleen met aseksualiteit. Ik heb ook het 'label' autisme en dat durf ik ook moeilijk te zeggen tegen mensen. Dan zeg ik liever 'ik heb moeite met dit of dat' of 'ik ben goed in...'. Ik denk dat zo'n label het ook gewoon definitief maakt, zo voelt het in ieder geval voor mij. En hoewel ik er niet echt over twijfel voelt het ergens alsof je er dan tot het eind van je leven aan vastzit.
Ik weet ook eigenlijk niet of het belangrijk is om het label te noemen, wat telt is toch hoe je je voelt en wat er speelt.
Een label kan een hoop duidelijkheid verschaffen. Maar het kan ook vooroordelen oproepen bij mensen. Ik zelf ben ook autistisch en dat kan als nadeel hebben dat ze me niet meer zien als 'mij', maar als 'de autist'. Of ze geloven me gewoon niet, want ze kennen een andere autist en die is heel anders. Dat zijn soms dingen die ik lastig vind.
Als ik zeg dat ik aseksueel ben, weten mensen niet wat het inhoudt. Daarom leg ik dat meestal uit met: Ik ben daar niet mee bezig, of: Dat hoeft niet zo voor mij. Voor mij is dat niet belangrijk. Maar dan blijft het toch weer vaag. Als ik zeg: Ik ben aseksueel, dan is het wel ineens een 'ding'.
Goedemorgen, dat van die labels, dat ben ik helemaal met je eens Koffie. Vroeger was ik er gek op, nu is dat stukken minder. Labelen is ook je zelf meteen in een hoek drijven. Het woord aseksueel wil bij anderen nog weleens wat oproepen, agressie soms of mensen gaan zich er uitgebreid in verdiepen hoe dat nu komt. Ik heb het allemaal meegemaakt en er geen zin meer in.
Labels hebben positieve en negatieve kanten. De positieve kant is dat je een woord hebt om een ervaring mee te beschrijven, daardoor kan je makkelijker anderen vinden die het zelfde ervaren. Zo helpt het label "aseksueel" ons om elkaar hier te vinden. Het wordt negatief als je gaat denken "ik moet dit doen/niet doen/vinden omdat ik dit label heb", dan laat je het label jou sturen in plaats van andersom. Blijf altijd jezelf, pak de labels die daar bij passen en haal de labels weg die niet (meer) passen.
@Kim10: Ik heb zelf niet het idee, dat ik mezelf in een hoek drijf met een 'label'. Ik ben gewoon mij. Een aantal van mijn rariteiten zijn misschien verklaarbaar uit mijn autisme, maar ook weer uit andere zaken en dat onderscheid is voor mij al niet te maken, laat staan voor een ander.
Ik roep mijn autisme in het dagelijks leven niet van de daken, maar ik maak er ook geen geheim van. Het komt zoals het komt. Dat geldt voor aseksualiteit ook. Als mensen het woord -seksualiteit horen stoppen ze doorgaans met vragen, want ze denken dan meteen dat je allerlei intieme details bedoelt. Dat vind ik een, zo niet 'het' nadeel aan de term. Maar ik verstop het net zo min, als dat ik het rondbazuin.
Ik heb natuurlijk wel meegemaakt dat mensen mij in een bepaald hoekje willen duwen/in een hokje willen plaatsen. Afhankelijk van het soort contact dat ik met iemand heb, is dat een probleem, of niet. Ik heb een korte tijd een vriendin gehad die erg in hokjes dacht en erg dominant, zelfgericht en oordelend was. Die bleef me te pas en te onpas autist noemen, zonder zich er verder in te verdiepen. het legde gesprekken dood. Dat was mega vervelend. Helaas kon ze dat niet bevatten. Tja, exit.
Citaat van: Koffie op november 15, 2020, 06:42:11 PM
Ik roep mijn autisme in het dagelijks leven niet van de daken, maar ik maak er ook geen geheim van. Het komt zoals het komt. Dat geldt voor aseksualiteit ook. Als mensen het woord -seksualiteit horen stoppen ze doorgaans met vragen, want ze denken dan meteen dat je allerlei intieme details bedoelt. Dat vind ik een, zo niet 'het' nadeel aan de term. Maar ik verstop het net zo min, als dat ik het rondbazuin.
Dat herken ik ook wel. Ik vind het soms wel vervelend dat je het zo "hard" moet benoemen als aseksueel. Als je (als man) zegt dat je samenwoont met een man zal 99% begrijpen hoe het in elkaar zit zonder dat je direct "homo" of "homoseksueel" hoeft te zeggen. Zeg je dat je alleen woont, of zelfs dat je geen interesse hebt in een relatie dan zal dat heel soms stof voor verder gesprek zijn, maar niemand zal direct denken "O, aseksueel zeker".
Hopelijk wordt de term in de toekomst zo bekend, dat je gewoon kunt zeggen: Ik ben A. Net zoals je nu kunt zeggen: Ik ben homo. Zonder '-seksueel' erbij te zeggen. Dat heeft een heel ander gevoel, geeft heel andere gedachten bij mensen.
Wat betreft het alleen wonen betreft: voor lang niet alle aseksuelen geldt dat ze dat graag willen.
Citaat van: Jann op mei 14, 2019, 02:10:26 PM
Op de een of andere manier vind ik het makkelijker om mijn ervaringen uit te leggen dan te zeggen dat ik aseksueel ben, misschien omdat dat toch meer het label 'anders' op me plakt? Maar een aantal andere vrienden weten het dan weer wel als aseksueel.
Ik vroeg me vooral af of jullie hier ook ervaringen mee hebben/hoe jullie het er met mensen/familie/vrienden over hebben.
Dit begrijp ik echt heel goed, dat je voorzichtig bent met hoe iets als een label aan je komt te plakken. Je weet immers niet wat het label bij een ander oproept , niet iedereen is even goed geïnformeerd, dus iig erg belangrijk om ook je ervaringen te vertellen. Zelf heb ik er bovendien nog moeite mee dat dat label nou net het woord bevat waar ik niks mee heb, of zelfs weerstand tegen heb (maar dan met "a" ervoor).
Citaat van: AceVentura op november 15, 2020, 01:57:16 PM
Labels hebben positieve en negatieve kanten. De positieve kant is dat je een woord hebt om een ervaring mee te beschrijven, daardoor kan je makkelijker anderen vinden die het zelfde ervaren. Zo helpt het label "aseksueel" ons om elkaar hier te vinden.
Al vind ik dit dan ook weer helemaal waar, en dit is nu eenmaal het woord dat de mensen een beetje beginnen te kennen. En ik denk dat als er veel goede informatie is te vinden over 'aseksualiteit' dat er uiteindelijk meer begrip zal komen en minder vooroordelen. In ieder gesprek dat wij zelf voeren met een ander hebben we al de mogelijkheid om daar op kleine schaal iets mee te doen.
Zelf ben ik er nog niet heel veel over aan het spreken in mijn omgeving. Ik vraag me dan toch af :"doet het er eigenlijk wel toe dat deze persoon dat wel of niet weet over mij?" (daar ben ik vaak nog niet helemaal uit) Maar als ik vertel over mijn ervaringen laat ik terloops ook het woord 'aseksueel' vallen, maar altijd in een context.
Citaat van: Koffie op november 16, 2020, 12:08:17 AM
Hopelijk wordt de term in de toekomst zo bekend, dat je gewoon kunt zeggen: Ik ben A. Net zoals je nu kunt zeggen: Ik ben homo. Zonder '-seksueel' erbij te zeggen. Dat heeft een heel ander gevoel, geeft heel andere gedachten bij mensen.
Zoiets, zou mooi zijn :) :hart1:
Citaat van: Koffie op november 16, 2020, 12:08:17 AM
Wat betreft het alleen wonen betreft: voor lang niet alle aseksuelen geldt dat ze dat graag willen.
Dat is ook niet wat ik bedoel te zeggen. Ik probeerde een voorbeeld te geven waarbij je iets omschrijft waarbij de ander tot de conclusie komt over je geaardheid zonder dat je die benoemd, dat het voorbeeld niet helemaal klopt snap ik.
Bij mij komt het heel zelden ter sprake, mijn geaardheid speelt geen rol in het omgaan met mensen om me heen. Voor mij is het ook niet belangrijk dat mensen het weten. Er is een aantal dingen die ik zeg op het moment dat ik het gevoel heb dat het niet klopt als ik het niet zeg, als ik het gevoel krijg dat ik mezelf zou verbergen als ik dat deed. Aseksualiteit is zo'n ding.