Hallo, ik ben nieuw hier. :wave:
Mijn username verwijst naar de jageressen van Artemis uit de Griekse mythologie. Ik heb dit gekozen omdat ik misschien een kleine mythologie obsessie heb en Artemis mijn favoriete godin is. In Percy Jackson, een van mijn lievelingsboeken, komen zij ook voor. De deal om je bij hen aan te sluiten is dat je eeuwig maagd moet blijven en dan word je onsterfelijk. Ik zou dit zeker doen.
Mijn verhaal: Ik heb altijd al iets tegen sex en romantiek gehad, maar ik wist niet waarom. Toen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk. Eerst dacht ik dat het aan de rest van de wereld lag, maar toen begon ik te beseffen dat het ook aan mij kon liggen.
Ik ben wel een keer verliefd geworden denk ik, toen ik 12 was, dat was heel vreemd want ik wist dat het wederzijds was, maar het voelde gewoon niet goed om een relatie aan te gaan dus probeerde ik het gewoon te negeren. Op dat moment was het vooral heel verwarrend. Later moest ik een paar keer iemand afwijzen en dat was heel moeilijk want ik wilde niemand pijn doen en voelde me heel gemeen, maar ik walgde van het idee alleen al. Ik dacht dat er iets mis moest zijn met mijn gevoelens of zo, maar van andere emoties had ik wel veel last dus dat klopte niet.
Ongeveer een jaar geleden zag ik een uitleg over asexualiteit passeren en ik kon me er helemaal in vinden. Ik was blij dat er niets mis met me was, maar negeerde het verder.
Een tijdje geleden ben ik er meer over beginnen lezen en voelde me steeds meer op mijn plaats.
Momenteel maak ik vooral veel grappen over het geen kinderen of relatie willen, maar ik heb geen idee hoe ik opeens moet vertellen dat ik het juiste label gevonden heb. Ik zou bijvoorbeeld graag een ace ring dragen, maar dat gaan mijn ouders vreemd vinden.
Ik ben blij dat ik in deze website gevonden heb en dat als je maar goed genoeg zoekt, er wel veel te vinden is over het ace spectrum. Alleen jammer dat er zo weinig goede representatie is. Ik denk dat het ook belangrijk is dat er meer verspreid wordt over asexualiteit want het is goed als mensen zichzelf zo snel mogelijk ontdekken, ik denk dat ik op dat vlak heel veel geluk heb gehad en anderen verdienen dat ook.
Ok, dit moest een korte voorstelling zijn, maar het is een hele biografie geworden...
Als iemand wil praten of tips heeft, reageer hier maar op, dat zou me heel blij maken!!
Hallo HuntressOfArtemis :)
Dat iemand al rond haar twaalfde weet dat ze niets heeft met seks en romantiek, zien we hier niet vaak. Ik vind dat wel bijzonder. Je schrijft er in ieder geval nogal rustig over - het lijkt me dat je geen weg van schokkende ontdekkingen hebt gehad.
Over het vertellen: je moet niets. Meestal dienen de gelegenheden zich vanzelf wel een keertje aan, vroeg of laat. En dan nog kun je kiezen of je zegt 'ik ben aseksueel' met een uitleg; of dat je laat vallen dat seks en romantiek je niets doen en dat dat OK is voor jou en 'by the way, dat heet aseksueel/aromantisch' ofzoiets.
Belangrijk is dat je weet dat je niet de enige bent, dat aseksualiteit/aromantisch een bestaand iets is, en dat je herkenning vindt bij 'soort'genoten. Bijvoorbeeld hier op het forum. Welkom dus!
(grapje: wanneer ben je meerderjarig? want dan kun je ringen dragen zonder mening van ouders.)
Welkom op het forum HuntressOfArtemis, :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Mooie naam heb je gekozen.
CiteerToen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk. Eerst dacht ik dat het aan de rest van de wereld lag, maar toen begon ik te beseffen dat het ook aan mij kon liggen.
Dit herken ik ook heel erg. Ik dacht eerst dat iedereen maar overdreven deed als het om seks(ualiteit) en relaties ging. Inmiddels weet ik wel dat het aan mij lag :schater: ... of eigenlijk nog steeds ligt ::)
Zoals Edewecht al schreef: Je hoeft natuurlijk niets, geen ring, niet vertellen. Je mag zelf kiezen wat je doet, en je mag zelf het moment kiezen waarop je dat doet. Bij mij heeft het ook tot een aantal jaren na mijn ontdekking geduurd voordat ik er meer openheid over kon geven naar de buitenwereld.
Citaat van: AceVentura op juni 19, 2021, 07:21:44 PM
Toen ik ouder werd en iedereen nogal geobsedeerd leek te raken, werd dit heel ongemakkelijk.
Omg, je vat mijn hele middelbareschooltijd samen in één zin :,)
Ja ik denk dat ik nogal geluk gehad heb dat ik het zo vroeg heb ontdekt. Het ding is dat ik altijd veel gelezen heb en het verschrikkelijk dom vond als personages verliefd werden en dat zelf nooit wou.
Vroeger dacht ik eigenlijk ook dat seksuele aantrekking een sociale constructie was zodat de mensheid niet zou uitsterven of zo en dat het vooral stoerdoenerij was ;D
Het is wel goed om gelijkgestemden te vinden.
Het vervelende is dat ik het wel wil vertellen, ik weet zelfs al aan wie ik het eerst wil vertellen en zo, maar ik wil het vooral subtiel eens laten vallen, maar elke keer als ik eraan denk krijg ik te veel stress.
Ik was 14 toen ik voor het eerst thuis iets zei over dat ik mezelf geen seks zag hebben, maar ik denk dat ik er wel eerder aan gedacht heb. Alleen toen ik 14 was, was er nog niets bekend over aseksualiteit en had je ook nog geen internet. Het heeft heel lang geduurd ik ik op dat gebied duidelijkheid kreeg.
Overigens werd ik wel verliefd, al vanaf mijn 10e, maar ik ervaarde dus alleen 'romantische' aantrekking.
Overigens denk ik nog dat af en toe het meedoen over seks best voor een deel meelopen is. Een paar jaar terug zat ik ergens waar iemand voorstelde erotische gedichten voor te lezen. Of dat een goed idee was. Allemaal volwassen tot overmatig volwassen leeftijden, dus het puberale zou er toch een beetje af moeten zijn... maar als er een begint te joelen, volgen ze allemaal. ;)
Het is kennelijk heel belangrijk dat mensen weten dat je gericht bent op seks. Maar goed, ik zat daar kalmpjes niet mee te joelen, in elk geval. ;)
Het is al gezegd, vertellen moet niet, dat mag. Dat doe je als je daar zelf aan toe bent. Verschillende vrienden van mijn dochter zijn homo en het is wel eens zo geweest dat zij de eerste was die dat wist. Zij was dus als eerste in vertrouwen genomen. Dochter reageerde positief, het zelfvertrouwen van de jongen nam toe en hij kwam langzaam verder uit de kast. Op een gegeven moment ook thuis.
Bedenk wel dat als jij het vertelt aan bv. je ouders, het voor jou niet nieuw meer is, voor hen wel. Dus zij hebben misschien nog tijd nodig om dingen te verwerken. Daarbij zien ze misschien een toekomst voor zich waarin jij zwanger wordt een kleinkinderen op de wereld zet, en dat kan natuurlijk (ik heb ook kinderen gekregen) maar misschien gaat dat wel lastiger worden. Als je dat überhaupt wilt.
Daarbij heb je als aseksueel een soort dubbele horde om te nemen, omdat je ook nog moet uitleggen was aseksualiteit is.
Zo iets over jezelf vertellen is niet altijd even makkelijk. Het maakt je heel kwetsbaar, want als mensen dat afwijzen, dan wijzen ze een heel stuk van jou als persoon af en dat doet zeer. Maar op den duur brengt het ook veel spanning mee, als je erover blijft zwijgen. Alsof je met een geheim loopt en niemand weet wie jij echt bent. Dus als ik het zo lees denk ik dat het moment waarop je het voor het eerst wel met iemand deelt, bijna daar is. Soms is een moment afwachten best lastig, want je weet nooit wanneer dat moment komt en als het komt, blijven de woorden steken.
Volgens mij is die vriend van mijn dochter via whatsapp uitgekomen bij haar. Zoiets kan ook nog. Maar in elk geval, soms kan het helpen om niet op 'het moment' te wachten, maar het moment een handje te helpen. En dan spring je pardoes in het diepe...
Dat moet lastig geweest zijn als je er helemaal niets over te weten kon komen.
Ik heb geen idee of ik al dan niet romantische aantrekking voel en wat het verschil is met platonische. Momenteel denk ik dat ik misschien grijs aromatisch ben maar het is nog onduidelijk.
Dat klinkt echt als een heel ongemakkelijke situatie...
Ik denk niet dat kleinkinderen het probleem zullen zijn, ik heb nog een paar zussen en ik zeg wel best al lang dat ik geen kinderen wil.
Ik heb ook al beslist aan wie ik het als eerste ga zeggen, mijn zus die (voor zo ver ik weet) als eerste aan mij verteld had dat ze misschien bi was, want wij zijn best wel close en ik weet dat ze zich er niet veel van gaat aantrekken, ofwel aan mijn nicht/beste vriendin want bij haar vind ik misschien makkelijker een moment om het te zeggen als we aan het bijpraten zijn opdat we elkaar een tijd niet gezien hebben. Maar het moment zelf kan je inderdaad niet echt voorbereiden
Klopt, was lastig. Als je niet weet wat er met je is kun je jezelf niet plaatsen. Je kunt jezelf aan jezelf niet echt uitleggen. Ik kon het wel omschrijven en dat deed ik ook wel, maar dat is toch anders dan wanneer het een kader heeft.
Ja, dat kan ik begrijpen...
Gelukkig weet je het nu wel :)
Citaat van: HuntressOfArtemis op juni 20, 2021, 12:34:24 PM
Ik heb ook al beslist aan wie ik het als eerste ga zeggen, mijn zus die (voor zo ver ik weet) als eerste aan mij verteld had dat ze misschien bi was, want wij zijn best wel close en ik weet dat ze zich er niet veel van gaat aantrekken, ofwel aan mijn nicht/beste vriendin want bij haar vind ik misschien makkelijker een moment om het te zeggen
Kijk, zo kun je inderdaad rustig je route een beetje uitstippelen. Maak het jezelf niet te moeilijk, kleine stapjes. Elk stapje is er één, en brengt je dichter bij daar waar je uiteindelijk misschien heen wilt.
Maar het blijft een eng idee dat als ik wil dat mensen het weten, ik het ze ook echt ga moeten vertellen omdat niemand zelf de link gaat leggen...
Maar ik denk dat het wel al een goed begin is dat ik het zelf al leer aanvaarden, en dit forum helpt daarmee ook veel
Daarom is het belangrijk om er ook gewoon de tijd voor te nemen. Begin bij jezelf, en als jij daar aan toe bent kan je het inderdaad vertellen aan die personen waarvan jij wil dat ze het weten.
Citaat van: HuntressOfArtemis op juni 20, 2021, 02:58:17 PM
Maar ik denk dat het wel al een goed begin is dat ik het zelf al leer aanvaarden
Jazeker! Dat is de aller- allereerste stap, voor je ermee naar buiten komt.
Zolang je het zelf niet hebt kunnen aanvaarden, ben je wel vatbaarder voor wat mensen tegen je zeggen. Dan voelt het ook heel kwetsbaar om het aan anderen te vertellen, misschien wel
te kwetsbaar.
Ik hoop dat dit forum je er inderdaad verder mee kan helpen. Je hebt hier al meerdere stappen gezet! :cheerleader:
Je hebt alle tijd! De tijd staat aan jouw kant. Doe vooral niet iets waar je zelf nog niet aan toe bent. Als je echt nog zo voorzichtig bent voel je je misschien nog te kwetsbaar. Dat mag, dat is helemaal prima. Dan is het ook goed dat je voorzichtig bent, want dat betekent dat je goed op jezelf past en voor jezelf zorgt. Over een ander onderwerp waarbij mensen zich vaak erg kwetsbaar voelen, heb ik ooit eens gezegd: je zet een mooi kristallen glas toch ook niet midden op een voetbalveld?
Nou, dat dus. :)
Bedankt voor jullie antwoorden, het helpt echt! Ik denk dat ik ook eerst mijn al dan niet bestaande romantische aantrekking moet proberen te plaatsen want dat is nog een groot zwart gat, en misschien ben ik dan meer aan het idee gewend.
Eigenlijk denk ik dat ik het ook niet echt erg vind, maar vooral het idee dat mensen het raar gaan vinden en dat als al mijn vrienden wel relaties krijgen, ik helemaal alleen ga eindigen, schrikt mij af.
Mooie metafoor, koffie!
Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?
Ja, dat kan. Dat komt ook voor. Daarnaast: als jij het kan is er sowieso 1 die dat kan en dan kan het dus. ;)
Overigens ben, of was, ik niet aromantisch. Ik werd dus wel verliefd. Ik ben nooit een heethoofd geweest en ik ben nu 52 en nu al helemaal niet meer.
Maar ik had altijd de neiging relaties aan te gaan op basis van vriendschap. Wel met mannen, ik geloof niet dat ik dat ooit met een vrouw zo zou voelen. Maar ik ben nooit geïnteresseerd geweest in roze wolkjes, ik ben eigenlijk vooral op zoek geweest naar de vriendschap in een relatie.
Dus ook al ben je niet aromantisch, ook daar zijn vele schakeringen in mogelijk.
Ik zie mezelf als grijs-romantisch. Je hebt mensen die zo ongeveer op iedere lantarenpaal verliefd kunnen worden, je hebt mensen die het helemaal niet worden. En ik ben het heel soms. Dan moet een man een speciaal soort 'uitstraling' hebben, een bepaalde sfeer om zich heen hebben en dan kan het zijn dat ik dan romantische aantrekking voel. Dan hoef ik ook niet meteen stapelverliefd te zijn, maar dan denk ik: Ik heb het gevoel dat ik op die man verliefd zou kunnen worden. Maar de mannen waarmee ik een relatie mee heb gehad, daar was ik niet buitengewoon verliefd op en ik heb dat ook nooit als een voorwaarde gezien.
Maar al gauw bleek dat mannen toch meestal een andere insteek in relaties hadden, dan ik. De seksuele/erotische insteek natuurlijk, de verliefde/romantische insteek. Vrouwen om me heen hebben dat ook. En ik herken dat, althans wat de romantische insteek, maar toch. Ook daarin zoek (of zocht) ik geloof ik toch wat anders. Ik weet het geloof ik niet precies goed uit te leggen.;)
Dus, ga voort in je zoektocht, uiteindelijk voelt het zoals het voelt. Als dat voelt als: Ja, dit 'klopt', dit 'ben ik', dan is dat zo. Al is dat soms niet geheel te duiden.
Citaat van: HuntressOfArtemis op juni 20, 2021, 05:59:18 PM
Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?
Ja. Dat is mijn insteek ook :highfive1: Ik wil supergraag een leuk gezin hebben ooit op een dag, met iemand met wie ik het gewoon fijn vind om samen te zijn. Wat mij betreft liever op best-buddy basis dan dat me bij kaarslicht gezegd wordt 'ik hou van jou'.
En alleen eindigen? Dat hoeft zeker niet! Er zijn genoeg vormen van relaties, er zijn genoeg andere aseksuelen. Blijf gewoon lekker op zoek naar iemand die bij jou past, want zo iemand loopt zeker rond. Misschien moet je wat langer of wat specifieker zoeken dan anderen, maar dat is overkomelijk, toch?
(Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat ;) )
Citaat van: HuntressOfArtemis op juni 20, 2021, 05:59:18 PM
Bedankt voor jullie antwoorden, het helpt echt! Ik denk dat ik ook eerst mijn al dan niet bestaande romantische aantrekking moet proberen te plaatsen want dat is nog een groot zwart gat, en misschien ben ik dan meer aan het idee gewend.
Het is misschien een beetje flauw om dat weer te zeggen, maar ik bedoel het goed: Ook hier MOET je niets. Doe wat goed is voor jou. Als je eerst duidelijkheid wil hebben over je romantische geaardheid is dat prima, als je die niet nodig hebt is dat ook prima.
Laat jouw eigen proces leidend zijn, en dat proces is al lang begonnen voordat je je hier op het forum inschreef, sta vooral open voor alle mogelijke dingen die je op je pad tegen gaat komen. Uiteraard zijn wij er om je te steunen en helpen als dat nodig is.
Citeer
Eigenlijk denk ik dat ik het ook niet echt erg vind, maar vooral het idee dat mensen het raar gaan vinden en dat als al mijn vrienden wel relaties krijgen, ik helemaal alleen ga eindigen, schrikt mij af.
Mensen vinden toch wel van alles van elkaar, of je nou aseksueel bent, "normaal", lang, kort, dik, dun, of wat dan ook. Het beste wat je ermee kan doen is je er niets van aantrekken en jouw eigen pad nemen. Zorg dat je comfortabel bent met hoe je zelf bent, dan kom je vanzelf mensen tegen die comfortabel zijn met jou.
Citeer
Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?
Ik identificeer mezelf al een tijdje als aromantisch, en eerlijk gezegd twijfel ik daar ook af en toe over. Ik denk dat je ook best een aromantische relatie kan hebben, ik zie dat dan als een soort heel hechte vriendschap. Laat vooral het traditionele beeld over een relatie los en kijk naar hoe jij samen met iemand door het leven zou willen.
Citeer[size=0.85em](Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat[/size][/size][size=0.85em] [/size][/size][size=0.85em] [/size][size=0.85em])[/size][size=0.85em]
[/size][size=0px]Dat is waar [/size][size=0.85em] ;D
[/size]Grijs romantisch kan ook nog altijd. Eerst dacht ik dat ik heteroromantisch was omdat ik alleen nog maar iets voor jongens gevoeld heb, maar meestal was dat puur theoretisch zonder echte gevoelens dat ik bij mezelf dacht: Hij zou goed relatiemateriaal zijn. Ik ben denk ik maar een keer verliefd geweest (dat was verschrikkelijk), maar nu begin ik me ook al af te vragen of dat wel "echt" was, want het is best al een tijdje geleden. Tegenwoordig voel ik me steeds meer aromantisch, maar de vraag is of dat wel kan.(Conclusie: gevoelens zijn verwarrend en het is een grote chaos)[size=0.85em]
(Er ging iets mis met de opmaak. Als admin grijp ik daarom even in en kopieer je bericht naar een leesbare tekst. Edewecht.)Citeer(Also: in de tussentijd is het best grappig om alle seks- en bijbehorende problemen van allo vrienden te horen en achterover te kunnen leunen in de wetenschap dat zulke onzin lekker aan mij voorbij gaat
Dat is waar ;D
Grijs romantisch kan ook nog altijd. Eerst dacht ik dat ik heteroromantisch was omdat ik alleen nog maar iets voor jongens gevoeld heb, maar meestal was dat puur theoretisch zonder echte gevoelens dat ik bij mezelf dacht:
Hij zou goed relatiemateriaal zijn. Ik ben denk ik maar een keer verliefd geweest (dat was verschrikkelijk), maar nu begin ik me ook al af te vragen of dat wel "echt" was, want het is best al een tijdje geleden. Tegenwoordig voel ik me steeds meer aromantisch, maar de vraag is of dat wel kan. (Conclusie: gevoelens zijn verwarrend en het is een grote chaos)
Welkom! 😁
Citaat van: AceVentura op juni 20, 2021, 06:48:03 PM
Citeer
Kan je eigenlijk aromantisch zijn maar wel een platonische relatie willen?
Ik identificeer mezelf al een tijdje als aromantisch, en eerlijk gezegd twijfel ik daar ook af en toe over. Ik denk dat je ook best een aromantische relatie kan hebben, ik zie dat dan als een soort heel hechte vriendschap. Laat vooral het traditionele beeld over een relatie los en kijk naar hoe jij samen met iemand door het leven zou willen.
Dit is wel een sterke reactie, zelf ben ik op het romantische vlak nog erg zwevend... Ik heb me altijd als heteroromantisch bestempeld, maar meer en meer denk ik, wat maakt het nou het verschil tussen een romantische en een aromantische relatie, zeker als aseksueel?
Een boswandeling kan je ook maken zonder dat je daarbij elkaars hand moet vasthouden en eten bij kaarslicht kan ook gewoon gezellig zijn...
Inderdaad het is natuurlijk zelf hoe je een relatie voor je ziet en dat kan gewoon een hele hechte vriendschap zijn. In zekere mate kan ik best wel jaloers worden op vrienden (exen van elkaar) die haast samenwonen, er voor elkaar zijn, leuke dingen doen, maar er (naar mijn weten) verder geen seksuele of romantische interactie is.
Welkom hier! Ik ben ook nog vrij nieuw hier.
Citeermaar meer en meer denk ik, wat maakt het nou het verschil tussen een romantische en een aromantische relatie, zeker als aseksueel?
Een boswandeling kan je ook maken zonder dat je daarbij elkaars hand moet vasthouden en eten bij kaarslicht kan ook gewoon gezellig zijn...
Ja, dat is ook zeker waar. Misschien is het niet heel belangrijk om te weten, maar wel handig, vooral als je het aan iemand moet uitleggen denk ik zo.
Een kleine update: ik ben op kamp geweest en er zijn een paar dingen gebeurd:
- Iemand liet het woord "asexueel" vallen in een gesprek, dat
was de eerste keer dat ik dat gewoon zo hoorde en het gaf me het gevoel dat we toch niet onzichtbaar zijn
- In een gesprek over sexualiteit heb ik gezegd dat ik ace ben en ze luisterden maar stelden geen vervelende vragen, wat me echt een stuk verzekerder maakte
- In mijn kamer (met allemaal "straight" meisjes) leek iedereen het al te kennen. Iemand zei zelfs dat als ze een label zou moeten kiezen, het aseksueel zou zijn.
- Er waren alleen een paar jongens die het niet begrepen, maar ze aanvaarden het wel. (Ik had het toevallig laten vallen de laatste dag en die avond en in de bus hebben we er veel over gepraat en ze luisterden echt naar mij uitleg)
Tot zo ver mijn goede ervaringen. Ik wou dit gewoon even delen want het maakte me echt blij. Eerst was ik van plan het eerst tegen mijn zus te zeggen, maar het kwam er opeens uit en de reacties waren geweldig. Ik denk dat het ook makkelijker is om zoiets te zeggen tegen mensen die je nog niet goed kent. Maar nu is de stap allesinds minder groot om het tegen mijn vrienden en familie te zeggen.
Dat is een hele mooie update, en gelukkig werd het goed opgevat. :)
Wat fijn dat je zulke positieve ervaringen hebt :cheerleader: :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Terecht dat je daar blij om bent, en misschien motiveert het zelfs om nog meer te vertellen (als je dat wil uiteraard). Het is inderdaad ook mijn ervaring dat hoe vaker je het verteld hoe makkelijker het wordt, dus het moeilijkste heb je gehad :klap:
Geniet ervan :cake: :cake: :cake:
Hoi HuntressOfArtemis,
Wat goed dat je je weg hierheen gevonden hebt, en wat is het fijn om te lezen over jouw positieve ervaringen. Echt super!
Ik vind trouwens jouw naam heel tof: goed gekozen!. ;) (Al zeg ik het zelf: #GreekGoddessesRule, haha)
Groeten,
PallasSophia
Bedankt!
PallasSophia, ik vind jou naam ook heel mooi. Nog een asexuele Griekse godin!
Ik wist niet waar ik dit precies moet zetten, maar ik zou het graag even laten weten.
Ik ben daarnet tegen mijn ouders uit de kast gekomen.
Veel van mijn vrienden wisten het al en ik had nogal wat hints zitten re geven, maar ze kenden de termen niet en legden dus ook niet de link.
Daarnet is mijn zus uitgekomen als genderqueer, en toen zag ik de kans om zelf ook aan te halen dat ik aroace ben. Ik was een beetje bang dat ik de aandacht van haar weg zou trekken, maar anders had ik het nooit gedurfd.
Hun reactie was vooral dat ik eigenlijk nog te jong was om het te weten en dat het misschien nog kan veranderen. Niet erg bevredigend, maar ook geen speciaal sleutel reactie. Ik ben opgelucht dat ik er nu opener over kan zijn en we zullen wel zien wat de toekomst brengt.
Goed gedaan :klap: Fijn dat je er nu opener over kan zijn :cheerleader:
De reactie is inderdaad wel jammer, maar is ook niet het ergste. Blijf gewoon jezelf en dan zullen ze vanzelf zien dat het een blijvertje is :)
Ja, dat is wat jammer die reactie, maar ze hebben misschien zelf ook even tijd nodig om het echt te begrijpen. Het moet allemaal even landen, misschien. Twee zussen die tegelijkertijd ergens mee uit de kast komen, misschien hebben ze even een neutje nodig. ;)
Jij wist het al langer, voor hen is het nog helemaal nieuw en ook nog onbekend. In elk geval ligt het nu open op tafel en is het gemakkelijker ter sprake te brengen. Wat de toekomst betreft: dat weet je nooit, maar dat geldt voor letterlijk iedereen. Ook voor mensen die zichzelf kennen als cis-hetero. Het leven zit vol verrassingen.
Wat dapper van je: goed gedaan!
Ik sluit me aan bij de reactie die eerder gegeven zijn, en bij wat je zelf zei over wat de toekomst brengt. Ik ben vooral heel blij voor je dat je het gevoel hebt dat je nu opener kan zijn. :)
Wow ik was dit forum weer helemaal uit het oog verloren.
Alleszins bedankt voor de reacties iedereen!
Ik heb er nu gewoon al een tijd niet over gepraat, het voelt ook verkeerd om de aandacht van mijn zus weg te trekken, maar ik blijf gewoon zeggen dat ik niet wil trouwen (ze speculeren daar de laatste tijd iets te veel over)