Heb flink zitten lezen en weet nog niet of dit het juiste platform is maar veel verhalen komen overeen en ik moet toch ergens een uitlaatklep hebben.
Het is beetje vreemd om op een forum voor Aseksuelen juist je frustraties erover te ventileren. Maar dit hoekje lijkt daar voor gemaakt.
Ik zit momenteel op een keerpunt. Ben meer dan 20 jaar samen met mijn vrouw en we hebben drie kinderen. De relatie is prima, er is nooit echt ruzie, de kinderen doen het goed, beide goede baan en alles is bespreekbaar behalve...... In het begin van de relatie werd duidelijk dat mijn vrouw door haar vader is misbruikt als kind. Ik heb het hele proces meegemaakt van het openbaar maken, de erkenning en de hele nasleep. Dat maakte dat ik het gebrek aan beleving op sexueel gebied goed kon begrijpen en daar samen aan wilde werken. Nu we meer dan twintig jaar verder zijn heb ik toch wel ernstige twijfels bij de diagnose en in hoe verre er ooit nog een oplossing kan komen voor onze problemen. Ik vraag me af of ze niet aseksueel is. Dat zou voor mij bijna een opluchting zijn (en voor haar denk ik ook).
Vanaf het begin van de relatie is ons sexleven dus nooit veel geweest. Dat liep op een gegeven moment toch wel spaak. Ik ben een persoon die vrij gemakkelijk over sex denkt en vooral de lol en plezier ervan in ziet. Daarbij heb ik nooit moeite gehad om daarbij relationele aspecten er van uit te sluiten. Mijn vrouw denkt daar heel anders over kwam ik vrij snel achter toen ik een keer sex had met iemand anders en dat direct vertelde. Dit was helemaal in het begin. Toen hebben we afgesproken een monogame relatie te hebben. Dat ging goed totdat ik langzaam steeds meer problemen kreeg met het enorme gebrek aan initiatief van mijn vrouw. Langzaam besefte ik dat ik altijd de enige was die seksueel initiatief toonde. Ook brak het gebrek aan spontaniteit en diversiteit op. Na de geboorte van mijn eerste kind werd dit vele malen erger. Ons eerste kind sliep tussen ons in in bed. Elke poging haar een eigen kamer en bed te geven werd afgewezen. Na dit twee jaar te hebben aangezien heb ik aan de bel getrokken. Er was wel degelijk iets aan de hand. We zijn vervolgens samen in therapie gegaan waarbij in eerste instantie een jaar onthouding werd afgesproken (om haar een veilig gevoel te geven en via vele intimiteitsoefeningen de (seksuele) relatie weer te herstellen. Dat was voor mij een hel. Het was al niet goed maar dit was net weer erger. Ik kon me ondertussen wel verdiepen in Tantra en Schnarch. Helaas wel alleen. Na dat jaar werd duidelijk dat het probleem niet zozeer bij mij of in onze relatie zat maar nu was het idee dat het verleden een rol speelde. Dus mijn vrouw heeft aansluitend nog een PTSS therapie gevolgd. Ondertussen was onze tweede daar. Na jaren therapie geen steek verder. Daar zijn ook de patronen ontstaan. De sex die we hebben is een streng geprotocoleerd "ritueel" geworden.
Nu ik dit zo opschrijf wordt ik best verdrietig. Maar goed, ik heb na de therapie op een gegeven moment de moed verloren en kwam toen een "minares" tegen. Het was zo'n enorme opluchting om samen met iemand de sexualiteit te ontdekken. Dat was heel fijn maar ook verschrikkelijk want niet volgens afspraak (en ik houd veel van mijn vrouw dus wil haar absoluut niet bedriegen). Ze was bovendien de vrouw van 1 van mijn beste vrienden dus enorm complex. Ik heb destijds ook vaak besproken dat ik de relatie "open" wilde gooien maar dat was onbespreekbaar. Het liep spaak omdat we naast de sex ook steeds meer samen uit gingen en bijvoorbeeld kleding shoppen. Daar is toen een einde aan gekomen. Ik heb daarna nog eens een wat oudere vrouw gehad waavan ik graag de minaar had willen zijn maar die kreeg een vriend en werd monogaam. Dus was ik weer terug bij af en ondertussen enorm gefrustreerd. Dat heeft nu best flinke consequenties. Ik heb wat tegenslagen gehad (vrienden en familie die uit het leven zijn gestapt) en langzamerhand is mijn zelfvertrouwen tot nul gedaald. Tijdens mijn "affaires" was ik zeer fit en rookte niet meer. Momenteel rook ik weer en drink te veel. Ik denk dat dat is om maar snel in slaap te vallen zodat ik er niet over na hoef te denken. Mijn vrouw gaat heel vroeg naar bed (samen met de jongste). Ik heb echt alles geprobeerd, massages (niet seksueel getint), speeltjes (wel seksueel getint), veel lichamelijk contact (niet seksueel getint) gedurende de dag etc. etc. Niets helpt. Ondertussen ben ik een wrak geworden. 10 jaar lang afgewezen worden, ook al weet je dat het waarschijnlijk niet aan jou ligt, breekt je op. Mijn gevoel van eigenwaarde is volledig weg. Ik ben zelf nu bijna twee jaar in therapie maar ook daar kom ik niet echt meer verder zo voelt het. Ik heb weer aan de bel getrokken en we gaan weer samen naar een seksuoloog. Alleen denk ik dat dat een gepasseerd station is. Ik vrees eigenlijk dat we weer precies hetzelfde traject gaan volgen, communicatie oefeningen, oefeningen in intimiteit etc. etc. Om nergens op uit te komen. Ik denk eigenlijk dat ik de knuppel in het hoenderhok wil gooien en een open relatie wil. Maar vrees dat ik daar momenteel niets mee kan. Ik lees hier verhalen over Second Love etc. maar als ik daar op kijk wordt ik nog onzekerder. Heeft iemand daar goede ervaringen mee?
Anyway, het voelt goed even mijn hart te luchten. Ben nieuwsgierig hoe andere mensen tegen dit verhaal aankijken. Het lijkt een zielig verhaal maar ik voel me echt niet zielig. En ook met mijn vrouw en kinderen hebben we een goed leven. Er mist alleen een essentieel (in mijn ogen dus, dit forum is er voor de mensen die dat dus absoluut anders ervaren) onderdeel.
Liefs!!
Hallo pstern, van harte welkom op dit forum.
Zelf heb ik absoluut geen ervaring met relaties, maar ik wilde je even zeggen dat je hier waarschijnlijk wel op een goede plek bent. Je bent niet de enige die met dit soort problemen worstelt, als 'partner van'.
Hier op dit forum zijn enkele mensen met ervaring op dit gebied. Ik denk wel dat je met hen het een en ander kunt uitwisselen. En ik hoop dat je er wat aan hebt.
Ik heb heen ervaring met relaites, wel wil ik je in ieder geval welkom heten op het forum, :cake: :cake: :cake: :cake: :cake:
Wat goed dat je zo uitgebreid je verhaal doet en dat je op die manier je hart een beetje kan luchten. Als algemene tip zou ik zeggen: Blijf praten met elkaar, desnoods met een hulpverlener erbij. Mijn indruk uit jouw verhaal is dat de huidige gang van zaken niet werkt voor jou, dus ga samen zoeken naar iets wat wel voor jullie beiden werkt. Jullie zitten samen in deze relatie dus jullie moeten er ook beiden tevreden over zijn.
Welkom pstern, hoop dat je wat aan het forum hebt! :wave:
Ik snapte er altijd weinig van, "open relatie" en dergelijke als oplossing. Maar bij het lezen van dit verhaal kan ik me er wel iets bij voorstellen... Je relatie is verder goed, en je hebt kinderen, dus je wil niet weg. Je partner doet tenminste iets van moeite (gaat mee naar seksuologe bijv.), maar alsnog kom je er echt niet uit lijkt het. Dus open relatie lijkt de oplossing... Maar blijft lastig gezien vreemd gaan bijna altijd pijnlijk is voor een partner. Ik zou het echter ook niet achter haar rug om doen, lijkt me nog erger. Dan zou ik eerder blijven pushen om er toestemming voor te krijgen. Daarbij zou je bijvoorbeeld kunnen afspreken dat het mag, maar je er niet over praat en ze er niks van merkt (laatst was er nog aseksueel op het forum die beschreef dat hij/zij die afspraak had gemaakt met zijn/haar seksuele partner, kan het topic nu niet meer vinden).
De "patronen" die je beschrijft lijken me vreemd. Van aseksuelen verwacht ik desinteresse, tegenzin, maar niet echt een fixatie ala 'het moet op deze manier'. ??? Maargoed, ik ben geen aseksueel, en geen vrouw... Misschien dat je nog wel reacties krijgt waarin mensen aangeven of ze zich hier enigszins in herkennen? Of dat zij het ook vreemd vinden(?), in welk geval je het misschien eerder zou toeschrijven aan haar trauma...
Welkom!
Hoi pstern,
Als het al oplucht om je verhaal te doen, dan ben je op het juiste adres. Vaak is het fijn dat je ergens serieus genomen wordt al een grote winst.
Of je vrouw aseksueel is? Dat kan ze alleen zelf beamen of niet. Misschien zal ze niet aseksueel zijn volgens de meest formele definitie, waarbij je geen seksuele aantrekkingskracht ervaart, maar ervaart ze seks als vervelend door wat haar overkomen is.
Als ik je verhaal lees zijn jullie wel een beetje de twee uitersten, natuurlijk kan dat liggen aan hoe je het beschrijft van jouw kant. Het enige dat je kan doen is erover praten en zonder meteen te gaan chanteren of te dreigen met het verbreken van jullie relatie, kan het voor jezelf al goed zijn om te bedenken hoe je de toekomst voor je ziet. Minimaal één van jullie zal tenslotte zijn of haar principes opzij moeten zetten ten gunste van die van een ander.
Er zijn zat succesverhalen waarbij de seksuele partner, toegestaan wordt om het buiten de deur te zoeken, of aseksuelen die het maar doen om de ander tevreden te houden, of waar de seksuele partner genoegen neemt met een relatie zonder seks. Hoe zou je zelf dit het liefste zien en hoe denk je dat je partner daarop zal reageren?
Let wel iets afdwingen is natuurlijk not done.
Tenslotte is er altijd nog de oplossing, die op het eerste gezicht misschien niet de meest wenselijke is, maar soms niet onvermijdelijk is om uit elkaar te gaan.
Bij mij (waarbij ik de aseksueel ben) is het zo geëindigd, maar dat betekent niet dat we met ruzie uit elkaar gegaan zijn. Hoe gek het ook klinkt, maar bij mij heeft het alleen maar winnaars opgeleverd. Mijn ex en ik zijn closer dan ooit, omdat ons slechte seksleven niet meer tussen ons in staat, de kinderen hebben 2 gelukkigere ouders teruggekregen, mijn ex heeft een nieuwe partner...
Natuurlijk ik hoop van harte dat jullie een manier kunnen vinden om bij elkaar te blijven. Maar het einde van een relatie hoeft niet het einde van de wereld te betekenen.
Hoi pstern, nog even dit: als je op zoek bent naar een seksuoloog kan dit overzicht (https://du.asexuality.org/forum/index.php?topic=5848.0) je misschien een beetje helpen.
Dit om te voorkomen dat je bij een seksuoloog terecht komt die gaat behandelen of jullie wéér laat "oefenen", enz.
Dank voor jullie reacties. Ik was er even helemaal uit op een relaxte plek ;)
Of mijn vrouw aseksueel is kan ik niet beoordelen. Het voelt zo. En of dat gekomen is door trauma of "aangeboren" al helemaal niet. Maakt dat overigens uit? Ik kan me voorstellen dat je het idee hebt dat, als het door trauma is, het te "genezen" is. Maar dat komt op mij bijna over als homosexualiteit genezen etc. Fout dus. Daarbij, na jarenlange therapie bleek het niet weg te gaan dus is mijn insteek dat je gewoon moet accepteren als het zo is (in haar geval) en dan kijken hoe verder. Precies het topic ;)
Laat ik voorop stellen, een "open" relatie is niet een doel of iets wat ik nastreef maar ik kwam het wel tegen hier op het forum als oplossing. Ik denk dat het nog wel even zal duren voordat ik sowieso iets zal durven na de impasse, als deze opgelost wordt.
De "patronen" Fricai, zijn een manier waarop we nog wel sex kunnen hebben. Maar dat is alleen omdat ik niet kan laten er om te vragen. Dat is het funeste (in mijn ogen) van "aan de andere kant zitten". Ik had al lang door dat mijn partner geen enkele interese had dus door de jaren heen probeer je van alles. Van overt sexueel gedrag tot volledige onthouding. Van het eerste lees je op het forum veel dat het heel averrechts werkt. Dat heb ik ook gemerkt. Dus probeerde ik volledige onthouding. Elke intimiteit of teken van genegenheid strippen van sexuele ondertonen of verlangens en dan kijken of er enige respons is. Ik kan dat maar een maand of vier vijf volhouden en dan barst meestal de (hormonen?) bom. Als ik vijf maanden wacht op enig teken van sexuele aandacht dan lukt het niet meer en dan vraag ik er expliciet om, bijna dwingend, en krijg dan (onder de rituelen, of patronen) mijn zin terwijl ik de volgende dag spijt als haren op mijn hoofd heb omdat ik het niet volgehouden heb. Dat is een heel erg neergaande spiraal qua eigenwaarde en hoe ik over sexualiteit denk. Het is echt heel naar. Dat wil ik niet meer.
@BjornAgain: Uit elkaar gaan is altijd een optie. Maar ik zoek dus juist een manier om dat te voorkomen. Om het gesprek echt op niveau aan te gaan zal er een bemiddelende partij moeten zijn die we beide zien zitten. Ik hoop dus dat we bij de (zoveelste) seksuoloog wel aansluiting vinden. Ik heb ook wel het idee dat mijn vrouw ook beter weet wat er speelt met mij (eerder waren het voornamelijk haar trauma's die de boventoon voerde) en dat ze daar ook iets mee moet.
@Edewecht: Ik had het overzicht al gevonden en zag al iemand die me aansprak. Als de intake bij degene die we nu op het oog hebben tegenvalt zal ik dat zeker voorstellen. Overigens wordt die intake door mijn vrouw steeds uitgesteld vanwege werk/niet online/komt niet uit/etc. etc. Niet dat ik er naar uit kijk maar het moet wel gebeuren....
Pstern,
Wat een gevecht heb jij moeten leveren op dit vlak. Onvoorstelbaar hoe je dit doorstaan hebt omdat het steeds moet op haar voorwaarden. Ze kan blijkbaar niet anders maar vervolgens plaats ze je ook ergens met je rug tegen de muur. Mijn verhaal heeft overeenkomsten. Ook ik kan alleen seksueel contact hebben met mijn man onder zijn specifieke voorwaarden waardoor alle spontaniteit verloren gaat.
Ook ik ging de mist in omdat het zo fijn is om oprechte lust te mogen ervaren en een man in bed te hebben die het jou ook graag naar de zin maakt. Sinds enige tijd zit ik op SL. Als je ervaringen wilt uitwisselen dan kan dat natuurlijk altijd en anders wens ik je veel wijsheid en vergeet niet dat jij ook rechten hebt en je niet steeds hoeft weg te cijferen!
Mademoiselle
Pstern, natuurlijk mag jij hier je verhaal doen. Maar je beschrijft de seksuele handelingen in je verhaal wel erg expliciet. Ik heb daar een hekel aan en heb je bericht na drie zinnen gelaten voor wat het was. Ik wens je sterkte maar reageer nergens op. Uiteraard is dit mijn mening en praat ik niet voor de andere Forumleden.
Heel herkenbaar verhaal Pstern, in veel opzichten. Geen idee wat de goede keuzes zijn of hoe je verder kan. Ik kan je hooguit vertellen wat bij ons heeft geholpen, maar iedere relatie is toch weer anders. Maar je hart luchten is alvast een belangrijk ding
Citaat van: Kim10 op september 19, 2021, 12:30:31 PM
Pstern, natuurlijk mag jij hier je verhaal doen. Maar je beschrijft de seksuele handelingen in je verhaal wel erg expliciet. Ik heb daar een hekel aan en heb je bericht na drie zinnen gelaten voor wat het was. Ik wens je sterkte maar reageer nergens op. Uiteraard is dit mijn mening en praat ik niet voor de andere Forumleden.
Excuus als de beschrijving te expliciet is voor je. Ik had geen bedoeling iemand te beledigen maar wilde wel duidelijk maken hoe het precies zit. Ik had het ook kunnen omschriven als "een streng geprotocolleerde rituele handeling met als doel mij tevreden te stellen". Met sex of liefde heeft het niets te maken. Het is een soort nachmerrrie. Ik trap er elke keer weer in (onder invloed van hormonen) en heb daarna spijt als haren op mijn hoofd.
Citaat van: Mademoiselle op september 18, 2021, 08:14:34 PM
Pstern,
Wat een gevecht heb jij moeten leveren op dit vlak. Onvoorstelbaar hoe je dit doorstaan hebt omdat het steeds moet op haar voorwaarden. Ze kan blijkbaar niet anders maar vervolgens plaats ze je ook ergens met je rug tegen de muur. Mijn verhaal heeft overeenkomsten. Ook ik kan alleen seksueel contact hebben met mijn man onder zijn specifieke voorwaarden waardoor alle spontaniteit verloren gaat.
Ook ik ging de mist in omdat het zo fijn is om oprechte lust te mogen ervaren en een man in bed te hebben die het jou ook graag naar de zin maakt. Sinds enige tijd zit ik op SL. Als je ervaringen wilt uitwisselen dan kan dat natuurlijk altijd en anders wens ik je veel wijsheid en vergeet niet dat jij ook rechten hebt en je niet steeds hoeft weg te cijferen!
Mademoiselle
Ik heb je bijdragen zitten lezen en herken echt heel veel daarvan. Tja, SL heb ik ook bekeken maar ik weet niet of dat wat is. Als man moet je eigenlijk eerst je credit card trekken en vervolgens is het een soort vleeskeuring. Ik zit niet lekker in mijn vel momenteel door dit alles en ben daar nog niet aan toe denk ik. Binnenkort weer intake bij seksuoloog. Ik heb er weinig vertrouwen in en dat is misschien niet het beste uitgangspunt. Maar dit keer kan ik misschien wat bijsturen. Als ze direct in de "Sensate Focus" standaard behandeling modus schiet dan ben ik weg. Been there, done that and it only made it worse. Maar dat heb ik ook al met mijn vrouw besproken. Ik vroeg haar welke verwachtingen ze had maar daar kwam weinig uit. In ieder geval kunnen we het er (onder begeleiding) over hebben. Normaal ontwijkt ze dat ook.
Hoi Pstern,
Een relatie tussen een asexueel en een sexueel behoeftig persoon is best complex omdat er naast liefde ook hormonen, emoties, (onder) waardering, afwijzing, liefde, lust, frustratie bij komt kijken. Wij hebben in onze relatie 2 conclusies kunnen trekken. 1 we houden heel veel van elkaar, 2 we zullen nooit meer met elkaar vrijen. Ik hoop er nog steeds op, maar ik weet dat het niet gaat veranderen.
Dus we hebben een tussenweg moeten zoeken. Onze 2e sexuologe was daar vrij duidelijk in: kijk wat er wel kan en kijk of dat voldoende is. Op het gebied van sexuele handelingen (ik ben ook niet gek op andermans beschrijvingen) komen wij niet verder dan af een toe een kus op de mond. Dus ik maak wel gebruik van SecondLove. Inderdaad een vleesmarkt waar de vrouwen niet betalen en je dus ook niet weet of er bedriegers/chanteurs onder zitten. De mannen, in de minderheid, betalen wel. Het is beroerd, niet zozeer het geld alswel de vleeskeuring en de "macht" van de vrouwen die je al dan niet beantwoorden.
Maar weet je, het biedt mogelijkheden. Wij hebben afgesproken dat ik buiten ons sociale leven mag rondkijken. Dat zit met SL wel goed. 1 keer kwam ik een bekende tegen, en dat is dus bij een kopje koffie gebleven. Ik heb een paar leuke dates gehad op SL en het is heerlijk om te vrijen met iemand die dat ook leuk vindt. Dus, ja het kost geld en moeite, maar het is ook leuk en fijn en niks doen is geen opties, want dan gebeurt er ook niks tussen de lakens. Voor mij dus niet ideaal, maar wel het beste: én sex én een gelukkig huwelijk (op dit puntje na dan).
Sterkte, laat je leven er niet door bederven. Er is maar één die je leven kan veranderen, dat ben jezelf.
Citaat van: Mute op september 20, 2021, 08:15:40 PM
Hoi Pstern,
Een relatie tussen een asexueel en een sexueel behoeftig persoon is best complex omdat er naast liefde ook hormonen, emoties, (onder) waardering, afwijzing, liefde, lust, frustratie bij komt kijken. Wij hebben in onze relatie 2 conclusies kunnen trekken. 1 we houden heel veel van elkaar, 2 we zullen nooit meer met elkaar vrijen. Ik hoop er nog steeds op, maar ik weet dat het niet gaat veranderen.
Dus we hebben een tussenweg moeten zoeken. Onze 2e sexuologe was daar vrij duidelijk in: kijk wat er wel kan en kijk of dat voldoende is. Op het gebied van sexuele handelingen (ik ben ook niet gek op andermans beschrijvingen) komen wij niet verder dan af een toe een kus op de mond. Dus ik maak wel gebruik van SecondLove. Inderdaad een vleesmarkt waar de vrouwen niet betalen en je dus ook niet weet of er bedriegers/chanteurs onder zitten. De mannen, in de minderheid, betalen wel. Het is beroerd, niet zozeer het geld alswel de vleeskeuring en de "macht" van de vrouwen die je al dan niet beantwoorden.
Maar weet je, het biedt mogelijkheden. Wij hebben afgesproken dat ik buiten ons sociale leven mag rondkijken. Dat zit met SL wel goed. 1 keer kwam ik een bekende tegen, en dat is dus bij een kopje koffie gebleven. Ik heb een paar leuke dates gehad op SL en het is heerlijk om te vrijen met iemand die dat ook leuk vindt. Dus, ja het kost geld en moeite, maar het is ook leuk en fijn en niks doen is geen opties, want dan gebeurt er ook niks tussen de lakens. Voor mij dus niet ideaal, maar wel het beste: én sex én een gelukkig huwelijk (op dit puntje na dan).
Sterkte, laat je leven er niet door bederven. Er is maar één die je leven kan veranderen, dat ben jezelf.
Kijk, er is dus hoop ;) We gaan het zien. Thanx!
Ik heb de tekst in mijn initiele post toch maar gewijzigd. Zo expliciet hoef idd niet. Ik heb wel een andere vraag omdat ik toch wil begrijpen hoe asexualiteit werkt.
Ik lees over wel of niet "open" relaties (en vooral de problemen die dat weer geeft). Ik vraag me dan wel eens af waarom een asexueel daar bezwaar tegen zou hebben? Ligt dat op het niveau van: ik wil ook niet dat je met een andere man\vrouw naar de bioscoop gaat, of uit eten of kleren kopen bijvoorbeeld? Ik vind sommige dingen die mijn vrouw graag doet ook niet altijd leuk en dan is het "compromis" dat ik soms wel mee ga (om haar een plezier te doen) en voor de rest gun ik het haar om ze zelf te doen. Seksueel gedrag is natuurlijk is heel anders maar waarom zou er voor een asexueel toch een verschil bestaan als die sexuele gevoelens niet kennen. Ik snap natuurlijk wel de link met verregaande intimiteit, iets dat in het ideaalbeeld natuurlijk alleen is weggelegd voor je partner (tenzij je polyamori bent). Maar als het je eigenlijk helemaal niet boeit (plat gezegd), waarom zou je daar problemen mee hebben? Ik bedoel niets hoor met deze vragen, ben alleen benieuwd naar hoe dat voor de ander dan voelt. Ik heb daar geen idee van.
Ik denk inderdaad dat 'het boeit je toch niet' te simplistisch gedacht is. Ik zie seks wel als iets intiems wat je in een relatie niet met anderen doet. Aseksueel zijn betekent niets anders dan dat je je niet seksueel aangetrokken voelt tot een ander. Dat betekent niet dat wij niet monogaam kunnen zijn. Seks met een ander is - in een monogame relatie - vreemdgaan en zo zou ik dat ook ervaren.
Niet alle aseksuelen ervaren,dit hetzelfde. Als je verhalen leest zal je zien dat er aseksuelen zijn, die hun seksuele partner toestaan om seks met een ander te hebben.
Maar ik ga wel mee in het standpunt van houseofmemories:
Citaat van: houseofmemories op september 22, 2021, 08:05:13 PM
Ik denk inderdaad dat 'het boeit je toch niet' te simplistisch gedacht is. Ik zie seks wel als iets intiems wat je in een relatie niet met anderen doet. Aseksueel zijn betekent niets anders dan dat je je niet seksueel aangetrokken voelt tot een ander. Dat betekent niet dat wij niet monogaam kunnen zijn. Seks met een ander is - in een monogame relatie - vreemdgaan en zo zou ik dat ook ervaren.
Of je zelf seksuele aantrekking ervaart of niet, het betekent niet dat seks iets is wat je boeit of niet. Seks is natuurlijk één van de meest intieme vorm van contact, dat heb je niet met zo maar iemand anders. Het kan ook nog eens extra vernederend voelen, als je partner met een ander het bed in duikt en bovendien is als je seks toestaat, erg lastig om dan nog een grens te bepalen wat toelaatbaar is en wat niet.
Nogmaals, geen twee aseksuelen zijn hetzelfde en waar er voor sommigen een compromis bestaat, geldt dit echt niet voor iedereen. Hier kom je alleen achter door met elkaar te praten, het is tenslotte jullie relatie waar het uiteindelijk om draait.
Ik begrijp je vraag heel goed pstern. Wij als seksuele, bedenken dan dat het wel niet zo emotioneel beladen zal zijn omdat de (seksuele) gevoelens anders of niet beleefd worden.
Daarbij ben ik van mening dat het een basisbehoefte is die je je partner niet zomaar' mag ontnemen. Het zou wellicht anders zijn als je voor het huwelijk' een keuze zou hebben gehad maar vaak ben je dan nog te jong en of naïef om de gevolgen te overzien, tenminste als ik voor mezelf spreek.
Voor mijn man blijft het heel ingewikkeld om in te stemmen met een minnaar voor mij. Hij heeft dit uiteindelijk gedoogd omdat de andere keuze scheiden zou zijn geweest. Ik heb hem nooit horen zeggen dat hij het gevoel van mij met een ander' niet kan verdragen. Zijn pijn zit hem echt in het risico dat ik verliefd zou kunnen worden op een ander en mogelijk andere keuzes kan maken. Daarbij is hij bang dat er roddels van komen. Met die reden hanteren wij de 50 km regel.
Dank voor het inzicht. Ik nam als voorbeeld shoppen of uit eten gaan als tegenhanger maar zoals gezegd totaal onvergelijkbaar. Het is voor mij moeilijk voor te stellen omdat sexuele relaties (voor mij dan) onderdeel zijn van mijn identiteit en in die zin een soort "eerste levensbehoefte". Dat is dan iets wat een asexueel niet of veel minder heeft stel ik me dan voor. Dan is het een kwestie van in hoeverre je partner zich ook kan inleven in jouw situatie, net als jij dat moet doen in die van je partner. En welke oplossing acceptabel is voor beide, zodat de relatie wel gezond en gelijkwaardig blijft. Ergens twijfel ik er echt aan of mijn partner dan wel asexueel is. Het is voor mij makkelijk dat label er op te plakken maar het zal veel complexer zijn. Zij is de enige die daar iets over kan zeggen. Er over praten is bijzonder lastig. Het is in de loop der jaren een onderwerp geworden waar ze niet over na wil denken of over praten. In een therapeutische setting onder begeleiding lijkt dan wel de beste manier.
Het lijkt me eigenlijk lastiger als je partner weet heeft van een minnaar. Ik denk dat zij het liever helemaal niet zou willen weten. En het risico van een verliefdheid of meer is natuurlijk best groot lijkt me. Maar goed, dat is weer 10.000 stappen verder. Wat mij misschien wel zou opluchten is dat, als ik een misstap zou maken, en het zou uit komen, het niet per definitie het einde van het huwlijk zou betekenen. Dat heeft ze ooit wel eens gezegd en dat hangt dan als een soort zwaard van Damocles overal overheen. Terwijl, als ik nu verleid zou worden door iemand, ik echt geen nee meer kan zeggen. Inmiddels niet meer. Maar gelukkig hebben we beide drukke banen en een erg druk gezin dus die kans is erg klein. Zoals ik zei is dat wel gebeurd. Lang geleden maar dat betekende liegen en dat wil ik dus ook echt niet want dat is veel funester. Daarmee ondermijn je de relatie. Terwijl dat met een soort van "verstandhouding" niet hoeft. Ergens denk ik overigens dat ze het best wel wist. Maar ook gesprekken daarover worden subiet afgekapt.
Ik denk dat je heel erg op moet passen, dat je niet te hard van stapel wilt gaan lopen.
Het komt allemaal op mij een beetje over, dat je het liefst zou willen dat je vrouw vandaag nog zou zeggen dat ze aseksueel is en daarmee een je een vrijkaart hebt om met een ander het bed in te duiken... Voor mijn gevoel ben je haar heel erg pushen, ook met alle verschillende therapeuten, persoonlijk vind ik het niet vreemd dat ze in een zelfverdedigingsmodus schiet.
Zij is nog bij de fase dat ze misschien berusting en bevestiging voor haarzelf moet vinden dat ze aseksueel is. Wat alleen zijzelf zal kunnen doen en echt haar eigen tijd voor nodig zal hebben, mocht dit daadwerkelijk zo zijn. Het is niet niets, om aan te geven dat je anders bent dan dat er algemeen van je verwacht wordt. Dan is steun van mensen die je lief zijn en waar je van houdt echt wel een pré. Het voor jezelf uit de kast komen als aseksueel is al een lastige opgave, laat staan voor je verdere omgeving. Toon begrip en misschien kan je op die manier eens peilen, wat haar beeld bij aseksualiteit is. Zelf had ik ook een totaal ander beeld, dan dat het daadwerkelijk is, maar let wel ga niet de "diagnose" voor haar stellen, het zal uit haar zelf moeten komen.
Pas als ze aan zou geven dat ze aseksueel is, dan is het tijd om naar de volgende stap te gaan: hoe nu verder? Ga niet al oplossingen zoeken, hoe graag je ook wilt, je moet er samen uitkomen.
Zelfs als zelf aseksueel zijnde, snap ik dat je je primaire behoeftes hebt, maar ik zou toch echt wel het advies mee willen geven, probeer ook haar situatie te begrijpen en daar rekening mee te houden. Ze zal je echt niet voor haar lol kwetsen, of je seks willen onthouden. Uit eigen ervaring sprekende, weet ik hoe frustrerend het is als je iemand iets niet kan bieden wat de ander graag wilt. Helemaal als je zelf niet weet waar het vandaan komt. Je voelt je al falen als partner en als die dan ook nog eens met in jouw ogen oneerbare voorstellen komt, dan voelt dat eerder als chantage dan als een werkbare oplossing voor een gezamenlijk probleem.
Ik wil hier toch even kort op reageren. Heb namelijk niet de indruk dat hier te hard van stapel wordt gelopen. Integendeel, ook pstern staat al 20 jaar in de 'wachtstand'. Als de liefde er is dan zie ik het als een vanzelfsprekendheid dat je een gezamenlijke oplossing zoekt. Dat het een proces kan zijn van jaren is oké, maar als je er niet over wil praten en je partner laat bungelen, vind ik niet oké.
Eens met Madame. Ik vind juist dat pstern probeer te begrijpen wat er zou kunnen spelen in het hoofd van zijn partner.
En zeker is het moeilijk voor beide kanten om er over te praten. Maar door niet te willen praten Gijzel je het onderwerp en ben je als sexuele voor een voldongen feit geplaatst. Bungelen noemt madame dat :-).
Mijn partner vindt het vreselijk te weten dat ik vreemd ga. Die intimiteit hoort bij of binnen een relatie te blijven vindt ze. Ze ervoer het ook als chantage dat het huwelijk anders stuk zou lopen. Maar voor mij kon het niet anders( al praten we er nog steeds niet over en wat je niet weet gebeurt niet #kopinhetzand. En het belangrijkste we houden heel veel van elkaar. We horen bij elkaar.
Tja, ik denk niet dat ik aan het pushen ben. We zijn er al meer dan 20 jaar mee bezig. Er zijn lange periodes geweest dat ik het kon laten rusten. Een jong gezin heeft nu eenmaal andere prioriteiten. Ik ben al eerder vastgelopen, maar dat is al jaren geleden. Toen hebben we relatietherapie gehad. Daarna een seksuoloog bezocht en na een lange therapie zag deze in dat ik geen problemen heb maar zij. Vanwege een vroeg trauma. Zij heeft daarna nog een EMDR therapie gevolgd. Overigens is dit op haar verzoek. Ik ben niet zo happig op therapie. Maar als ik er over wil praten lukt dat haar moeilijk. Dus wil ze dat onder begeleiding. Het was haar voorstel. Als ik vraag wat ze er van verwacht geeft ze geen antwoord. In zekere zin push ik haar, dat is waar. Als ze de relatie wil redden zal er iets moeten gebeuren. Dit loopt al meer dan 20 jaar en is altijd iets geweest wat ik goed kan bespreken maar waar zij voor wegloopt. Ik ben ingestort en kan het gewoon niet meer aan. Ik liep eerder al bij een psychiater en nadat het een lange tijd goed ging is het weer mis gegaan. Ik loop zelf dus al twee jaar bij een psycholoog dit keer. Ook met haar spreek ik hierover.
Het is een beetje flauw om te suggereren dat ik alleen maar snel met iemand het bed in wil duiken. Ik sta alleen wel op een punt dat als iemand me intimiteit zou bieden ik dat denk ik niet meer af zou slaan. Ik begrijp heel goed dat zij ook enorme last heeft van het feit dat ze me niet kan bieden wat ik nodig heb op een deel van de relatie. Voor mij is het echter een steeds zwaardere last geworden. Het is onderdeel van mijn identiteit, zelfvertrouwen en mijn zelfbeeld en alles wat daarmee samenhangt. En het kost me nu mijn geestelijke gezondheid. Er spelen ook andere dingen maar dit is nu wel de hoofdmoot geworden. Ik maak me geen illusies over het direct in bed duiken met een ander. Zoals ik al aangaf zou ik dat niet eens aan kunnen momenteel. Verder is het als vrouw een stuk makkelijker lijkt het. Maar als dat zwaard van Damocles dat daar altijd boven hangt even weg is geeft dat misschien lucht. Ik heb verder ook nooit gezegd dat mijn vrouw asexueel is. Ik wilde onze casus hier voorleggen om te vragen of dat eventueel het geval kan zijn. Ik denk eigenlijk dat ze niet per definitie (of van nature?) asexueel is maar als ze haar sexualiteit niet meer kan ontdekken en dat eigenlijk ook niet wil (behalve misschien om mij te plezieren) dan komt dat op hetzelfde neer. En dat is ook het moeilijke hieraan. Ook al zou ze dagelijks met me vrijen, daar gaat het dus niet om. Het gaat om de intimiteit, vertrouwen, passie en overgave die daarmee samen hangt.
Hou je haaks. Respect. Ik leef met jullie mee. Hopelijk bieden we je steun en inspiratie. Maar ik ben bang dat wij niet de oplossing kunnen bieden. Het is zo lastig. Geen van beiden heeft schuld en allebei hebben we negatieve gevolgen van.
Hopelijk komen jullie er snel uit.
M
Dank voor de steun. Eindelijk vandaag mijn hart kunnen luchten in bijzijn van mijn ega. Ik weet nu ook dat zij heel goed weet wat er op tafel ligt. Zonder dat ik dat moest vertellen. Dat was wel een openbaring. Maar goed, dit was pas een eerste gesprek. Nu worden we gedwongen de realiteit onder ogen te zien en gaan we aan de slag om het werkbaar te maken. Gek genoeg ben ik heel opgelucht dat er in ieder geval gestart is met de situatie bespreken. Dat is eerlijk en open. Daarna zien we wel.
Heel goed dat jullie een begin hebben gemaakt om hierover te praten :klap:.
Ik hoop dat jullie nog veel goede gesprekken hebben en tot een oplossing komen.
Wil toch even een update geven. Qua intimiteit zijn we enorme stappen vooruit gegaan. Na alle frustratie en boosheid van mijn kant realiseer ik me dat er op dat vlak ook van alles mis is gegaan. Het werkt natuurlijk twee kanten op. Op relationeel vlak ben ik erg optimistisch en hebben we samen weer veel gewonnen. Dat is erg positief en motiverend. Het sexuele heb ik even helemaal aan de kant geschoven. Dat lukt beter nu de rest veel beter gaat. Het is echter wel een deel dat dus compleet mist. De grote uitdaging is daar een vorm te vinden. Natuurlijk is het heel pril en er zullen nog best flinke ups and downs zijn maar ik zie in ieder geval weer licht, vooral in onze relatie. Als die weer helemaal solide is kunnen we verder kijken. In ieder geval is er weer open communicatie zonder verwijten en boosheid (vooral aan mijn kant) mogelijk. Dat is voor een groot deel te danken aan simpelweg de erkenning. Ik ben ook blij dat ik hier af en toe mijn frustraties kwijt kan. Dat helpt zeker, ook de feedback. Vandaar ook bericht als het juist positief is.
Klinkt goed en herkenbaar. Dit forum heeft mij erg geholpen mijn gedachten op een rij te krijgen, begrip te krijgen van en voor asexualiteit en mijn frustraties te ventileren. Goed te zien dat jij dat ook zo ervaart.
Fijn dat er licht aan het einde van de tunnel zichtbaar is, jullie hebben mooie stappen genomen :klap:
Helemaal mee eens, ook heel fijn dat je ook de positieve ontwikkelingen hier vermeldt. Daar kunnen anderen in een vergelijkbare situatie ook iets van opsteken.
Het blijft toch een "mystery for me". Onze relatie gaat eigenlijk best goed en juist beter nu de kaarten op tafel liggen. Maar het grote struikelblok is de communicatie. Ik wil liefst niets anders dan hierover praten. Dat legt kennelijk een enorme druk op mijn partner die aangeeft er niet over te kunnen praten. Dus aan de ene kant zijn we echt flink naar elkaar toe gegroeid. Het is echt fijn nu. Ik doe ook mijn best, we zijn veel "close" als in knuffelen, elkaar echt zien. Veel momenten inbouwen waar we even echt tijd voor elkaar nemen maar elk gesprek dat richting seksualiteit gaat is buiten scope. Onbespreekbaar. Zelfs opgevat als aanval op eigen integriteit. Ik kan het moeilijk begrijpen en vraag me af of "aseksueel" hier een rol speelt. Misschien wel qua uitwerking maar misschien niet inherent. Ik ben wel blij met alle ontwikkelingen hoor. Ik kan in ieder geval verder en probeer juist te begrijpen en te leren. Het brengt ons ook verder en dichter bij elkaar alleen is het een soort "dead end". Als er geen discussie mogelijk is wat rest er dan nog? Maar ik heb nog nergens "het is nu eenmaal zo" gehoord. M.a.w. ik ben niet degene die bepaald maar loop wel tegen een muur op als er verder niet meer over gesproken kan worden.
Work in progress....
Communiceren is ook een lastig ding, altijd. Fijn dat het wel goed gaat tussen jullie, dat is fijn om te lezen.
Of aseksueel zijn een rol speelt in haar communicatie is ook voor ons moeilijk te bepalen. De houding ten opzichte van seksualiteit wisselt sterk van tussen aseksuelen, waar de een ervan kan genieten kan een ander er niets van zien of horen.
Het enige wat in me opkomt is om het gesprek aan te gaan om te kijken wat het gesprek over seksualiteit zo beladen maakt, ook dat komt ergens vandaan. Het hoeft nog niet eens te zijn met de insteek om daar dan wat aan te doen, maar door het te benoemen en te erkennen dat het er is kan er ook weer meer begrip en groei komen.
Keep up the good work!
We gaan het gesprek aan, maar wel bij een therapeut. Dat is veilig voor haar. Minder bevredigend voor mij maar ik grijp elke strohalm ;)
Heel herkenbaar wat je schrijft. Ook mijn partner kan het er niet over hebben en dat heeft onze relatie bijna de kop gekost. Hij kan ook niet zeggen dat hij er niet over kan praten maar doet het op andere manieren. In de beginperiode deed hij alsof zijn neus bloedde; hoezo had ik daar een probleem? Vervolgens ontliep hij de intieme momenten door standaard later naar bed te gaan en zich slappende te houden de volgende ochtend.
Pas na ongeveer 20 jaar heeft hij me meegenomen in zijn proces door te delen dat hij nooit seksuele aantrekkingskracht heeft gevoeld bij vrouwen na het moment van verovering. Dus ja, ik herken heel goed wat je zegt. Als ik naar mijn partner kijk vindt hij het sowieso lastig om te praten over de onderwerpen waar hij niet zo goed in is. Hij is sociaal emotioneel niet zo sterk en praat beter over de zakelijke kant van het leven. Ik denk overigens dat dat voor veel mensen geldt.
Daarbij komt dat hij een minder ontwikkeld empathisch vermogen heeft. Als je dat bij elkaar optelt, kan ik begrijpen dat de zaken zo gelopen zijn.
Feit blijft dat het erg oneerlijk en respectloos is naar mij als partner
Hoi stern,
Je verhaal is heel herkenbaar voor mij en mijn man. We zitten min of meer in de zelfde situatie. Met dat verschil dat ik inmiddels mijn eigen aseksualiteit onderken en herken. Wat was het een opluchting toen mijn man zei: zou het kunnen zijn dat je aseksueel bent en ik wil je nooit meer verplichten met me te vrijen ook niet moreel. Dat is nu een maand of twee geleden. Ik ben vanaf toen zelf op zoek gegaan naar informatie over aseksualiteit. Ik kende het niet dus hoe kan ik er over nadenken. Is dat voor jou vrouw ook zo. Kent ze het fenomeen aseksueel. Ik hou ontzettend veel van mijn man maar de seks kan me gestolen worden. Intimiteit in de vorm van knuffelen kan ik maar beperkt mede door mijn ASS. Dat komt er bij nog eens bij. Omdat ik van hem hou wil ik dat er ook aan zijn behoefte wordt voldaan en daarom kan ik hem nu de ruimte geven. Maar dat lukte mij pas toen voor mij duidelijk was dat ik het echt niet kon zonder over mijn eigen grenzen te gaan. En dat heeft bij ons ook vele jaren geduurd en vele therapie, gesprekken enzovoort. Een boek wat mijn geholpen heeft hierin is 'de integere slet'. Hierdoor kon ik mijn (a)seksualiteit ontdekken, maar gaf het ons ook veel positieve gespreksstof om onze relatie opnieuw tegen het licht te houden en te ontdekken dat we toch echt samen verder willen maar wel op een andere manier.
Sterkte met jullie zoektocht.
hoi,
Ik ben een aseksuele vrouw met een actief heteroseksuele man. Hij heeft een minnares ( nu even niet, Covid geeft ons met onze eigen zaak genoeg kopzorgen en de kans ziek te worden is natuurlijk groter bij lichamelijk contact ) en dat is volledig open in onze relatie. Mocht je er over willen praten, of misschien je vrouw; voel je welkom! Dit mag jij of zij natuurlijk ook via een privéberichtje doen op dit forum.
Dank voor het aanbod en meedenken. Ook hier heeft Covid toegeslagen en is alles even op een zijspoor gezet. Dat vind ik erg jammer maar het is momenteel zo druk dat ik er ook even niet heel erg mee bezig ben. Ik heb het woord aseksueel nog niet genoemd. Voor nu kunnen de vragen die ik heb alleen bij de seksuoloog besproken worden. En die zijn wel specifiek genoeg om daar eventueel inzicht in te krijgen. Maar goed, dan moet je wel daar een keer heen gaan :( Dat kan nu even niet. Onze relatie is wel een stuk verbeterd. Mijn grote frustratie is even gedaald omdat ik het kwijt kon. Dat scheelde al enorm. Ik kijk nog even niet naar de opties voor de toekomst. Dat komt denk ik wel als duidelijk is hoe het nu zit. Ben ook weer eens terug gegaan naar het begin van onze relatie om te kijken wat mijn rol in het geheel is geweest. Ik hoop dat die Corona ellende een beetje snel voorbij is. Ben het nu wel zat.
Het is al weer een hele tijd geleden dat ik schreef en er is ondertussen veel en weinig gebeurd. Long Covid heeft mijn vrouw gegrepen en eigenlijk alles overhoop gegooid. Het maakte dat de therapie sessies te veel werden en eigenlijk alles werd teveel. Ondertussen kwam er een geplande verbouwing (die nog steeds gaande is vanwege conflicten met de aannemer) waardoor de situatie hier onhoudbaar werd. Na hotels en vakantiehuizen is mijn vrouw een tijd (iets van drie maanden) bij een hele goede vriendin van mij (en ook van haar inmiddels) in Noorwegen gaan bivakkeren. Dat werkte heel goed omdat er daar weinig prikkels waren. Ze kwam wel terug voor verjaardagen van de kids etc. Eigenlijk was het voor mij heel prettig omdat ik mijzelf kon verliezen in de dagelijkse gang van zaken (verbouwing, kinderen en werk) zonder ook nog een patient te moeten onderhouden. Ze kon namelijk helemaal niets meer. Ik ben van ritme veranderd (sta nu om 6 uur op terwijl ik altijd tot 11 uur sliep) en voel me een stuk beter. Gelukkig is ze weer enorm opgeknapt en weer thuis en is de relatie nog steeds heel goed. We delen veel affectie maar op seksueel gebied is er geen enkele verandering. Dat had ik ook niet verwacht. We zijn samen nog even terug geweest naar Noorwegen om samen de rust te ervaren. Mijn frustratie was weg maar lijkt weer een beetje terug te komen. Dat vind ik erg lastig. Het heeft alles te maken met samenzijn met de vrouw van wie je houd terwijl het samenzijn niet "compleet" is. Ik slaap tegenwoordig (onder het mom van de verbouwing en een slecht matras) apart. Dat geeft me ook wat rust. Zij vindt dat niet leuk. Ik weet niet zo goed hoe het verder moet. Ik dacht altijd dat buiten de deur kijken een goede optie zou zijn maar ik heb daar simpelweg de tijd niet voor. Verder is het affectieve deel best belangrijk voor mij. Het moet wel klikken en ik moet iemand wel in de ogen kunnen kijken en begeren. Veel onzekerheden dus die niet helpen. Na een lange tijd Corona pauze komt het dagelijkse leven dus weer op gang. ;)
Zeer herkenbaar, vooral het gemis aan fysiek contact en het te drukke leven om een 2nd love te vinden. Dat kost namelijk dermate veel tijd, mijn vorige SL is net verhuisd naar het zuiden, dat ik er ook gewoon niet aan toe kom. Maar goed, ik weet dat dat wel weer gaat komen. En ondanks dat ik weet dat het met mijn eigen vrouw er nooit meer van zal komen, blijf ik merk ik toch altijd hopen en voel me weer afgewezen als ik vraag of we weer eens een poging kunnen wagen. Ijdele hoop.
Sterkte en geniet van de leuke dingen.