Ik vond net een gedicht via een site op Facebook. Als ik dat lees denk ik: Wat is aseksueel zijn dan toch heerlijk rustig...!!
Overigens moet ik erg grinniken om het dramatische drama, ik vind het een nogal bombastisch gedicht. Zo zal het ook wel bedoeld zijn, denk ik. Een beetje ironisch.
Karel van de Woestijne (1878 - 1929) - De meiskes uit de taveernen...
De meiskes uit de taveernen,
zij hebben een malse schoot.
Zij zien er de jongens geerne.
Zij baren haar kindren dood.
Zij dragen van vurige zijde
een keurske dat spant en splijt.
We ontwaken aan hare zijde
met den houten mond van de spijt.
De ronde zee waar wij zwalken,
die eindeloos wenkt en geeuwt,
en ons doet van begeeren balken,
en ons verre vrouwe verweeûwt:
wij ankren in de taveernen
waar geniepig een rust ons smijt.
Daar wachten ons rood de deernen.
Daar raken wij 't leven kwijt.
1927
Nee, dat is zeker niet leuk. Mijn eerste baby leefde 3 dagen. ;)
Het spijt me dat te horen.