Ik weet het sinds net, wat voor themadag het is, en ik plaats het daarom hier. Het is vandaag de Internationale dag voor non-binaire mensen.
Overigens ben ik zelf aardig non-binair, maar ik word aangesproken als vrouw en ik vind dat prima. Ik heb moeite om voornaamwoorden die al eigenlijk een andere betekenis hebben, te gebruiken. Het liefst zou ik dan hebben dat er totaal nieuwe woorden waren bedacht en geen meervoudsvorm die dan op een individu slaat. Ik ben de queen m/v niet. ;) Nee grapje, ik vind het gewoon erg lastig toe te passen. Mijn hoofd raakt er verward van.
https://www.nu.nl/nu-uitgelegd/6212017/kim-en-theunix-zijn-non-binair-iedereen-wil-correct-aangesproken-worden.html
Oei, ik ben veel van dat soort dagen echt kwijt na 2 jaar ... :o
Hoe dan ook: Gefeliciteerd met non-binairen dag :cheerleader:.
Qua voornaamwoorden vind ik "die" nog het makkelijkst toepasbaar, die past voor mij gewoon op de plek waar je ook hem of haar zou zeggen. "Hen" is voor mij te sterk geassocieerd met meervoud en dan heb ik hetzelfde probleem als jij.
Ik onthoud zulke dingen ook helemaal niet. Aseksuelendag of zo, dat heb ik in mijn agenda gezet, ik ga volgend jaar als het goed is ruim op tijd gewaarschuwd worden. ;)
Ja, gefeliciteerd met non-binairendag!
Mijn dochter stuurde me afgelopen week idd een Signal berichtje: "Gefeliciteerd met non Bonaire dag" :schater: typisch gevalletje autocorrect. Ik ken al die dagen ook niet; maar grappig dat het hier nu ook genoemd wordt :)
Die voornaamwoorden is wel een ding, een ding dat naar mijn idee te vaak als eerste (of zelfs als enige) genoemd wordt in de media, wanneer het over genderzoekende-, nonbinaire- of tussenmensen gaat. Weer zo 'n artikel, denk ik dan. En intussen bestaan mensen zoals ik niet in de taal. Niet echt, althans
Non Bonaire dag! Ik hou 'm erin. ;)
We leven inderdaad zo vanuit het man-vrouw-idee, dat er geen taal is om iets anders te benoemen. Alleen iets heel kunstmatigs, maar dat 'proeft' voor mij gewoon niet goed. Het valt mij ook op dat het altijd om die voornaamwoorden gaat en ik heb de indruk dat dat voor sommige mensen ook heel belangrijk is. Overigens niet alleen voor mensen die niet in een standaard genderverhaal passen, gezien de enorme heisa die ontstond toen bv. NS aankondigde voortaan 'Geachte Reizigers' te zeggen, ipv 'Dames en Heren'. 'Ik ben een vrouw/man en ik wil zo genoemd worden!!'
Het lastige, als ergens geen taal voor is, is dat het dus niet genoemd wordt en als het niet genoemd wordt, lijkt het niet te bestaan. Ook zo rondom aseksualiteit. Je hoort er niet over, het heeft geen plaats, en dus blijft het iets vaags. Ook voor jezelf en juist ook voor jezelf. Ik ben mezelf pas gaan begrijpen toen ik de begrippen kende en mij mezelf kon uitleggen. Toen kon ik verklaren wat ik zag. Anders is het haast net als met een ufo. Je ziet iets, maar wat is het? En moet je zelf geloven wat je ziet? En als je het gelooft, gelooft je omgeving je dan? Zo lang iets niet als een soort vanzelfsprekendheid bestaat heeft het geen taal, of maar heel beperkt. En zo dat houdt zichzelf in stand.
Vandaar dat ik me wel kan voorstellen dat mensen met andere voornaamwoorden aangesproken willen worden, omdat hun 'zijn' voor hun gevoel anders niet bestaat. Ze voelen zich dan niet echt gezien. Het kan raar zijn en eenzaam om in een wereld rond te lopen waar geen woorden voor jou zijn. Al voel ik dat zelf niet zo op gendergebied, ik vind het best zoals het voor mij is nu. In elk geval wel wat betreft op mij van toepassing zijnde voornaamwoorden.
Non bonaire :schater: Dat is inderdaad dezelfde categorie als dat autocorrect van aromantisch aromatisch maakt ;D
Ik zag laatst een documentaire over Thailand, daar maken ze in taal geen onderscheid tussen hem of haar dus daar speelt in taal het non-binaire ook minder. Dat lijkt me op zich ook wel fijn.
Dat werd daar als een van de redenen aangegrepen waarom ze daar ook vrij makkelijk met transgenders en hun transitie omgaan (misschien zelfs iets te makkelijk ...).
Ik ga even van dit topic misbruik maken om iets heel bijzonders te vertellen. ;)
Ik heb een.... jurk aan! :schater:
Vanwege de hitte ben ik gisteren nog even naar een goedkope kledingzaak geweest en daar heb ik er eentje gescoord. Een jurk draagt namelijk heel comfortabel en luchtig. Ik kan het iedereen aanraden, M/V/W(hatever).
Ik heb dat heel erg lang absoluut niet gewild, omdat het in onze culturen iets typisch vrouwelijks is en je wordt als vrouw ook vaak op een andere manier bekeken heb ik ervaren, dan in een broek. Daar had (en heb) ik heel veel moeite mee. Ik heb het gevoel iets uit te stralen dat ik niet ben. Of dat mensen dat er in elk geval vaak op projecteren, tenslotte, ik straal niks uit, ik ben mij met een jurk eraan. Ter vergelijking: als ik met een Engelse vlag loop, maakt mij dat niet Engels.
Ik heb ooit in een relatie waarin ik niet mezelf mocht zijn, min of meer gedwongen jurken en rokken moeten dragen. Dan zou het vast met mijn erotische afwezigheid ook wel goed komen (??). Dat heeft mijn aversie ontzettend vergroot toen. Als kind maakte het me niet uit wat ik droeg. Een zwierige rok was leuk om te laten zwieren. Een van mijn broertjes was jaloers, die deed er wel eens even een van me aan, om ook te zwieren. Hij wilde geen meisje zijn.
Dus ik heb me er overheen gezet. Het zit heerlijk. De laatste maanden heb ik ook erg gauw last van kleding, alles zit vervelend. Dit hangt langs me. Als het echt bevalt ook qua praktische zaken (waar laat ik mijn sleutel, is dit handig op de fiets, etc) doe ik het vaker.
Wat leuk dat je je over jouw drempel heen gezet hebt en nu de positieve kanten ervaart :klap: :cheerleader:
Met wat je verteld kan ik me heel goed voorstellen dat die drempel ontstaan is, hopelijk geeft deze positieve ervaring reden om het zo vaak te doen als je wil.
:cheerleader: Koffie uit de kast! ;D
Wat leuk dat je dat gewoon gedaan hebt, en hoe je hierover schrijft. Voor mij als man --of in iedergeval als mens in een mannelichaam, waarmee ik best tevreden ben over t algemeen-- is het zelfs wel herkenbaar wat je schrijft.
Ik heb nl. één mooie lange, statige rok, tot de enkels. Die draag ik soms,
- niet omdat ik vrouwekleren wil dragen
- niet omdat ik een vrouw wil zijn of wil 'spelen'
maar omdat ik 'm mooi vind en mezelf mooi vind / lekker voel in die rok. Dat rokken met 'vrouwenkleding' worden geassocieerd, is dan jammer, of soms zelfs vervelend, want dan moet je weer het een en ander uitleggen (dat ik niet... enz.) :-\
En inderdaad: het zit heerlijk. Weg met die knellende mannenbroeken waarin heel het 'zaakje' zit opgepropt. Heel oncomfortabel in zomers als deze.
Dus: mannen! Draag wijde rokken, ruime harembroeken, sierlijke jurken. En vier non-binairen-dag! :cheerleader:
Ik ga even van dit topic misbruik maken om iets heel bijzonders te vertellen. ;)
Ik heb een.... jurk aan! :schater:
Vanwege de hitte ben ik gisteren nog even naar een goedkope kledingzaak geweest en daar heb ik er eentje gescoord. Een jurk draagt namelijk heel comfortabel en luchtig. Ik kan het iedereen aanraden, M/V/W(hatever).
Ik heb dat heel erg lang absoluut niet gewild, omdat het in onze culturen iets typisch vrouwelijks is en je wordt als vrouw ook vaak op een andere manier bekeken heb ik ervaren, dan in een broek. Daar had (en heb) ik heel veel moeite mee. Ik heb het gevoel iets uit te stralen dat ik niet ben. Of dat mensen dat er in elk geval vaak op projecteren, tenslotte, ik straal niks uit, ik ben mij met een jurk eraan. Ter vergelijking: als ik met een Engelse vlag loop, maakt mij dat niet Engels.
Ik heb ooit in een relatie waarin ik niet mezelf mocht zijn, min of meer gedwongen jurken en rokken moeten dragen. Dan zou het vast met mijn erotische afwezigheid ook wel goed komen (??). Dat heeft mijn aversie ontzettend vergroot toen. Als kind maakte het me niet uit wat ik droeg. Een zwierige rok was leuk om te laten zwieren. Een van mijn broertjes was jaloers, die deed er wel eens even een van me aan, om ook te zwieren. Hij wilde geen meisje zijn.
Dus ik heb me er overheen gezet. Het zit heerlijk. De laatste maanden heb ik ook erg gauw last van kleding, alles zit vervelend. Dit hangt langs me. Als het echt bevalt ook qua praktische zaken (waar laat ik mijn sleutel, is dit handig op de fiets, etc) doe ik het vaker.
[ :flic: Hee... dat is apart: je berichtje staat er een tweede keer in, Koffie. Heb jij dat gedaan, of doet de forum-software gekke dingen boven de 30 graden? ]
Ik kan er niks aan doen, het lag aan de hitte. ;)
Ik begreep er gister inderdaad niets meer van. En nog niet. Ik had nog een andere reactie willen plaatsen, maar die lukte niet. Ik plaatste die, maar zag hem niet terug, dacht die andere reactie dus nog een keer geplaatst te hebben, heb ik kennelijk de eerste een keer herhaald.
Waarschijnlijk crashte mijn brein met de temperaturen van gister. Ik ga even nadenken en nog een keer zeggen wat ik wilde zeggen. Het is nu iets koeler en ik heb de deuren tegen elkaar open staan, dus het moet lukken. ;)
Ik zei zoiets:
Ik ben al lang uit de kast hoor. ;) En soms komt iets zomaar ter sprake. Laatst waren er een paar mensen om me heen wat laagdunkend aan het doen over dat 'gendergedoe' van tegenwoordig. Dat had je 'vroeger' niet. Nou... zei ik, dat had je wel, maar daar werd niet over gepraat, maar ik was er vroeger ook en ik ben vrij genderneutraal. En ik vind het een verrijking dat er nu wel over gepraat wordt.
Door een jurk te dragen voel ik me misschien zelfs een beetje terug in de kast, omdat dat gezien wordt als iets typisch vrouwelijks. Maar het beviel best, al had het praktisch ook wat nadelen. Waarschijnlijk ga ik er meer aanschaffen en ook wat langere, wat handig is met bukken. ;) Tenminste, gisteren had ik er wel een broekje met pijpjes onder aan, maar met een legging eronder (die heb ik, die dragen lekker) voel ik me wat aangekleder. Maar als ik die gisteren aan had gedaan was mijn brein echt volkomen gecrasht en niet meer te herstellen geweest. ;)
Ik zal ook eens bij mijn dochter te rade gaan, die is van de vrouwelijke kleding, en heeft verstand van mode en zo. Ze werkt o.a. ook in een kledingwinkel. Toen ze hoorde dat ik een jurk had gekocht vroeg ze of ik wel helemaal oke was. :schater:
Citaat van: AceVentura op juli 18, 2022, 05:18:01 PM
Ik zag laatst een documentaire over Thailand, daar maken ze in taal geen onderscheid tussen hem of haar dus daar speelt in taal het non-binaire ook minder. Dat lijkt me op zich ook wel fijn.
Dat werd daar als een van de redenen aangegrepen waarom ze daar ook vrij makkelijk met transgenders en hun transitie omgaan (misschien zelfs iets te makkelijk ...).
Nou, het is niet alleen Thais. Ook in het Fins kennen ze maar één woord voor
hij/zij (3e persoon enkelvoud), namelijk
hän.
Haar/zijn is dan
hänen.
Ook het Turks kent maar één woord voor
hij/zij, namelijk
o. Maar of ze daar makkelijk met transgenders en hun transitie omgaan...?
Ik vermoed dan ook dat de makkelijkheid in Thailand t.a.v. transgender niet het gevolg is van hun taal.
Het zal uiteraard niet alleen door de taal komen, ik kan me wel voorstellen dat het helpt.
Thailand was naar mijn mening overigens ook wel het andere uiterste en daardoor ook zeker niet perfect. Geen (psychologische) begeleiding tijdens een transitie, operaties kiezen op dezelfde manier als je een pizza op een menukaart kiest, zolang je betaald kan (bijna) alles.
Citaat van: Koffie op juli 18, 2022, 08:20:03 AM
Het lastige, als ergens geen taal voor is, is dat het dus niet genoemd wordt en als het niet genoemd wordt, lijkt het niet te bestaan. Ook zo rondom aseksualiteit. Je hoort er niet over, het heeft geen plaats, en dus blijft het iets vaags. Ook voor jezelf en juist ook voor jezelf. Ik ben mezelf pas gaan begrijpen toen ik de begrippen kende en mij mezelf kon uitleggen. Toen kon ik verklaren wat ik zag. Anders is het haast net als met een ufo. Je ziet iets, maar wat is het? En moet je zelf geloven wat je ziet? En als je het gelooft, gelooft je omgeving je dan? Zo lang iets niet als een soort vanzelfsprekendheid bestaat heeft het geen taal, of maar heel beperkt. En zo dat houdt zichzelf in stand.
Mooi verwoord, Koffie, zo is het
CiteerVandaar dat ik me wel kan voorstellen dat mensen met andere voornaamwoorden aangesproken willen worden, omdat hun 'zijn' voor hun gevoel anders niet bestaat. Ze voelen zich dan niet echt gezien. Het kan raar zijn en eenzaam om in een wereld rond te lopen waar geen woorden voor jou zijn. Al voel ik dat zelf niet zo op gendergebied, ik vind het best zoals het voor mij is nu. In elk geval wel wat betreft op mij van toepassing zijnde voornaamwoorden.
Het kan zijn hoor, dat het voor sommigen zo werkt, dat het gaat om een stuk erkenning. Dat weet ik eigenlijk wel zeker.
Maar bij mij werkt het meer zo; ik krijg weleens het verwijt dat ik, door op de een of andere manier trans te zijn, 'ineens' met hokjes bezig ben; "dat past toch niet bij jou?" Deze mensen gaan er aan voorbij dat ik me nu juist aan het ontdoen ben van een hokje, dat van vrouw. Het paste niet, knelde, beknotte mij, noem maar op. Die voornaamwoorden enz maakt mij op zich niet zoveel uit, die paar letters... Maar iedere keer wanneer een andere mens met vrouwelijke woorden naar mij verwijst of mij aanspreekt als 'mevrouw', trekt die mij -vaak onbewust en onbedoeld- terug in dat hele benauwde donkere hokje waar ik nu juist uit weg wil blijven. Het lukt mij om dat ogenschijnlijk moeiteloos van me af te laten glijden, en begrip te hebben voor de ander. Tegelijkertijd is dan wel een heel mechanisme aan aangeleerde en intussen onbewuste gedachtenstappen nodig om dat te laten gebeuren. Op momenten waarop ik dat niet hoef te doen merk ik pas hoeveel energie dat vreet.
Citaat van: Koffie op juli 19, 2022, 12:43:10 PM
Ik heb een.... jurk aan! :schater:
Wat leuk, Koffie, ik herinner me hoe je hier eerder over schreef :) @Edewecht heeft dit jou geïnspireerd om die wollen wintermuts foto te vervangen of kwam dat door het warme weer van de afgelopen dagen? ;)
Citaat van: Edewecht op juli 19, 2022, 05:28:31 PM
Dat rokken met 'vrouwenkleding' worden geassocieerd, is dan jammer, of soms zelfs vervelend, want dan moet je weer het een en ander uitleggen (dat ik niet... enz.) :-\
En inderdaad: het zit heerlijk. Weg met die knellende mannenbroeken waarin heel het 'zaakje' zit opgepropt. Heel oncomfortabel in zomers als deze.
Dus: mannen! Draag wijde rokken, ruime harembroeken, sierlijke jurken. En vier non-binairen-dag! :cheerleader:
Dat rokken met vrouwen worden geassocieerd is de reden dat ik ze zelf voorlopig niet draag. Maar als ervaren rokkendrager deel ik graag wat tips:
:cake: Een wikkelrok past altijd goed; in de winter kan je hem wat wijder knopen met een dikke wollen legging eronder. En omdat het een open lap is, is er vrij gemakkelijk een zak op te naaien. Daarbij is die op de fiets vrij gemakkelijk wat dichter te vouwen en eventueel vast te zetten met een goedkope vershoudklip (wasknijper schiet te snel los). Ze zijn zelfs vrij gemakkelijk zelf te maken in een stof naar keuze (die dan wat minder 'typisch vrouwelijk' kan zijn)
:cake: :cake: m.b.t. zakken: een heuptasje kan ook en zijn er tegenwoordig weer in alle soorten en maten en ook tweedehands goed verkrijgbaar.
:cake: :cake: :cake: In veel culturen dragen mannen rokken, denk aan de Indiase lungi (schrijf je dat zo?) of de Indonesische sarong (ook vrij eenvoudig zelf te maken)
:cake: :cake: :cake: :cake: Gecombineerd met een overhemd of ander shirt met een mannelijkere snit ( ??? volgens onze culturele normen althans) maakt dat het er wat minder vrouwelijk uit ziet. Voor wie dat belangrijk vindt tenminste; zelf vind ik een man in een zwierige paarse rok ook prima kunnen :)
Echt toevallig dat dit onderwerp hier nu zo voorbij komt; zoals ik hier al eerder ergens schreef, vind ik rokken niet uitsluitend voor vrouwen, maar vanwege de lading die eraan hangt in onze cultuur draag ik ze al heel lang niet, terwijl ik ze wel lekker vind zitten. Een paar weken geleden was het ook vrij warm en dacht ik weer eens een wikkelrok aan te doen. Toen realiseerde ik me eigenlijk pas hoeveel ik al ben veranderd; ondanks dat ik nog vrijwel altijd voor vrouw wordt aangezien (helaas begrijpelijk) zag ik in de spiegel toch echt een vent met een rok aan. Heel vervreemdend was dat! En fijn, maar ook schrikken. Die is terug in de kast gegaan (de rok, niet ik ;)) en ik houd het voorlopig bij wijde harembroeken :)
Citaat van: Edewecht op juli 20, 2022, 09:13:26 PM
Ook in het Fins kennen ze maar één woord voor hij/zij (3e persoon enkelvoud), namelijk hän. Haar/zijn is dan hänen.
En 'hän', lieve mensen, klinkt als: ... juist! ;)
Citaat van: Koffie op juli 20, 2022, 07:42:37 PM
Laatst waren er een paar mensen om me heen wat laagdunkend aan het doen over dat 'gendergedoe' van tegenwoordig. Dat had je 'vroeger' niet. Nou... zei ik, dat had je wel, maar daar werd niet over gepraat, maar ik was er vroeger ook en ik ben vrij genderneutraal. En ik vind het een verrijking dat er nu wel over gepraat wordt.
Zelf vond ik dit een interessant artikel wat dat betreft: https://decorrespondent.nl/12012/gender-is-geen-modern-gedoe-kijk-maar-naar-deze-fascinerende-geschiedenissen/18362945336736-0c8e6064
Citaat van: AceOfCups op juli 22, 2022, 04:56:00 PM
@Edewecht heeft dit jou geïnspireerd om die wollen wintermuts foto te vervangen of kwam dat door het warme weer van de afgelopen dagen? ;)
Ik vind 't niet zo erg om voor gek te lopen, maar er zijn grenzen. 35 graden en ik met een muts op... nee.
Citeeren ik houd het voorlopig bij wijde harembroeken
Ja, dat is een mooie oplossing. Gelukkig heb ik inmiddels al een klein aantal gekregen / gevonden / kringloop-gekocht, dus dat deel van mijn garderobe ... eh ... gedijt.
Citaat van: AceOfCups op juli 22, 2022, 05:00:45 PM
Citaat van: Edewecht op juli 20, 2022, 09:13:26 PM
Ook in het Fins kennen ze maar één woord voor hij/zij (3e persoon enkelvoud), namelijk hän. Haar/zijn is dan hänen.
En 'hän', lieve mensen, klinkt als: ... juist! ;)
haan?
hen? :D
Citeer
Citeer
En 'hän', lieve mensen, klinkt als: ... juist! ;)
haan? hen? :D
Ook als iets ertussenin! blijkbaar als de 'a' in het Engelse woordje 'at'
Volgens dit artikel zien zij zelf positieve effecten van genderneutrale taal op gelijkwaardigheid en willen dit verhaal ook vertellen in de rest van de wereld https://finland.fi/life-society/spreading-the-word-about-equality-with-the-finnish-pronoun-han/
Op de een of andere manier heeft het me wel geholpen, dat 'han'. Ik oefen veel in mijn gedachten. Ik ben iemand die veel in beelden denkt en door de Finse uitleg heb ik een ander 'beeld' (ik zie dan de a met het trema voor me) en kom ik beter op het woord, zonder dat ik het gevoel heb dat ik iets zeg dat niet klopt. In elk geval niet meer zo sterk.