Zeven-en-tachtig jaar geleden werd er te Compiègne een wapenstilstand gesloten met Duitsland...
Ik heb een minuut stilte gehouden, en mijn beide overgrootvaders herdacht.
Geleefd en gestorven voor niets.
Tja, ik wil erg graag een passend antwoord geven TBW, maar ik weet niet zo goed wat ik er op moet/kan zeggen.....
Wel lief dat je aan ze gedacht hebt en er bij stilgestaan hebt vind ik.
Ja, wel, voor Nederland is die dag natuurlijk niet van toepassing...
Jullie enige bijdrage was het leveren van smokkelwaar, het herbergen van het Rode Kruis en het opvangen van de Kaiser-in-ballingschap. :-\
Citaat van: TheBlackWatch op november 11, 2005, 07:51:48 PM
Jullie enige bijdrage was het leveren van smokkelwaar, het herbergen van het Rode Kruis en het opvangen van de Kaiser-in-ballingschap. :-\
En als dank werden we de keer daarop ingelijfd...
Waarom zijn je overgrootvaders voor niets gestorven?
<stomme Nederlandse met te weinig benul van geschiedenis :-\>
De familie langs mijn moeder haar kant komt van Frankrijk, en langs mijn vader zijn kant van Duitsland (dat is vreemd, omdat ik wel degelijk oorspronkelijk paternaal uit het Noorden van Frankrijk kom (13de eeuw)).
Mijn paternale overgrootvader diende als artillerie-officier (hij was al voor de oorlog in het leger) op een trein-artilleriegeschut (zo'n enorm gevaarte dat via sporen getransporteerd werd). Op 12 november 1918 werd hij doodgeschoten omdat hij (noch zijn compagnie) wisten dat de wapenstilstand getekend was.
Tijdens de oorlog had hij een Boomse (Boom = ten zuiden van Antwerpen) leren kennen, ermee getrouwd en kindje.
Mijn maternale overgrootvader stierf reeds bij de eerste slag om de marne, bij de eerste Duitse offensieven in '14.
Het familie-ongeluk is niet ten einde. In 1936 riep Hitler alle Duitse mannen ter wereld op om terug te keren naar de "heimat" om te komen dienen in het Duitse leger. Mijn grootvader, niet zo oud, had net een éénjarig kindje (mijn papa!) en koos ervoor terug te keren om zijn vaderland (letterlijk) te dienen, hoewel hij half Belg was. Hiervoor kreeg hij onmiddellijk promotie, en toen in 1940 de oorlog uitbrak was hij ook artillerie-officier. Maar wegens zijn slechte gezondheid werd hij in de haven van Antwerpen geplaatst; zo mocht hij ook nog mijn grootmoeder blijven zien.
Maar Antwerpen was een regelrecht doelwit wegens haar haven. Tijdens één van de bombardementen is hij omgekomen.
Mijn maternale grootvader was verzetslid en afgevoerd naar 'het oosten'.
Zo je ziet, twee generaties in het niet.
Daarom ben ik dus (a) geschiedkundige en (b) pascifist geworden. ;)
Dat is nog eens een familiegeschiedenis...
Mooi dat je dat in ere houdt :).