Nieuws:

Voor vragen rond je registratie, je account of het functioneren van het forum kun je een email sturen naar:
mailaven @ freedom.nl (zonder spaties rond de @).
Vermeld dan ook even de naam waarmee je je hebt geregistreerd.

Hoofdmenu

hoe nu verder?

Gestart door pstern, september 09, 2021, 11:07:44 PM

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

pstern

Ik heb de tekst in mijn initiele post toch maar gewijzigd. Zo expliciet hoef idd niet. Ik heb wel een andere vraag omdat ik toch wil begrijpen hoe asexualiteit werkt.

Ik lees over wel of niet "open" relaties (en vooral de problemen die dat weer geeft). Ik vraag me dan wel eens af waarom een asexueel daar bezwaar tegen zou hebben? Ligt dat op het niveau van: ik wil ook niet dat je met een andere man\vrouw naar de bioscoop gaat, of uit eten of kleren kopen bijvoorbeeld? Ik vind sommige dingen die mijn vrouw graag doet ook niet altijd leuk en dan is het "compromis" dat ik soms wel mee ga (om haar een plezier te doen) en voor de rest gun ik het haar om ze zelf te doen. Seksueel gedrag is natuurlijk is heel anders maar waarom zou er voor een asexueel toch een verschil bestaan als die sexuele gevoelens niet kennen. Ik snap natuurlijk wel de link met verregaande intimiteit, iets dat in het ideaalbeeld natuurlijk alleen is weggelegd voor je partner (tenzij je polyamori bent). Maar als het je eigenlijk helemaal niet boeit (plat gezegd), waarom zou je daar problemen mee hebben? Ik bedoel niets hoor met deze vragen, ben alleen benieuwd naar hoe dat voor de ander dan voelt. Ik heb daar geen idee van.

memories

Ik denk inderdaad dat 'het boeit je toch niet' te simplistisch gedacht is. Ik zie seks wel als iets intiems wat je in een relatie niet met anderen doet. Aseksueel zijn betekent niets anders dan dat je je niet seksueel aangetrokken voelt tot een ander. Dat betekent niet dat wij niet monogaam kunnen zijn. Seks met een ander is - in een monogame relatie - vreemdgaan en zo zou ik dat ook ervaren.

BjornAgain

Niet alle aseksuelen ervaren,dit hetzelfde. Als je verhalen leest zal je zien dat er aseksuelen zijn, die hun seksuele partner toestaan om seks met een ander te hebben.

Maar ik ga wel mee in het standpunt van houseofmemories:

Citaat van: houseofmemories op september 22, 2021, 08:05:13 PM
Ik denk inderdaad dat 'het boeit je toch niet' te simplistisch gedacht is. Ik zie seks wel als iets intiems wat je in een relatie niet met anderen doet. Aseksueel zijn betekent niets anders dan dat je je niet seksueel aangetrokken voelt tot een ander. Dat betekent niet dat wij niet monogaam kunnen zijn. Seks met een ander is - in een monogame relatie - vreemdgaan en zo zou ik dat ook ervaren.

Of je zelf seksuele aantrekking ervaart of niet, het betekent niet dat seks iets is wat je boeit of niet. Seks is natuurlijk één van de meest intieme vorm van contact, dat heb je niet met zo maar iemand anders. Het kan ook nog eens extra vernederend voelen, als je partner met een ander het bed in duikt en bovendien is als je seks toestaat, erg lastig om dan nog een grens te bepalen wat toelaatbaar is en wat niet.

Nogmaals, geen twee aseksuelen zijn hetzelfde en waar er voor sommigen een compromis bestaat, geldt dit echt niet voor iedereen. Hier kom je alleen achter door met elkaar te praten, het is tenslotte jullie relatie waar het uiteindelijk om draait.

Mademoiselle

Ik begrijp je vraag heel goed pstern. Wij als seksuele, bedenken dan dat het wel niet zo emotioneel beladen zal zijn omdat de (seksuele) gevoelens anders of niet beleefd worden.

Daarbij ben ik van mening dat het een basisbehoefte is die je je partner niet zomaar' mag ontnemen. Het zou wellicht anders zijn als je voor het huwelijk' een keuze zou hebben gehad maar vaak ben je dan nog te jong en of naïef om de gevolgen te overzien, tenminste als ik voor mezelf spreek.
Voor mijn man blijft het heel ingewikkeld om in te stemmen met een minnaar voor mij. Hij heeft dit uiteindelijk gedoogd omdat de andere keuze scheiden zou zijn geweest. Ik heb hem nooit horen zeggen dat hij het gevoel van mij met een ander' niet kan verdragen. Zijn pijn zit hem echt in het risico dat ik verliefd zou kunnen worden op een ander en mogelijk andere keuzes kan maken. Daarbij is hij bang dat er roddels van komen. Met die reden hanteren wij de 50 km regel.


pstern

Dank voor het inzicht. Ik nam als voorbeeld shoppen of uit eten gaan als tegenhanger maar zoals gezegd totaal onvergelijkbaar. Het is voor mij moeilijk voor te stellen omdat sexuele relaties (voor mij dan) onderdeel zijn van mijn identiteit en in die zin een soort "eerste levensbehoefte". Dat is dan iets wat een asexueel niet of veel minder heeft stel ik me dan voor. Dan is het een kwestie van in hoeverre je partner zich ook kan inleven in jouw situatie, net als jij dat moet doen in die van je partner. En welke oplossing acceptabel is voor beide, zodat de relatie wel gezond en gelijkwaardig blijft. Ergens twijfel ik er echt aan of mijn partner dan wel asexueel is. Het is voor mij makkelijk dat label er op te plakken maar het zal veel complexer zijn. Zij is de enige die daar iets over kan zeggen. Er over praten is bijzonder lastig. Het is in de loop der jaren een onderwerp geworden waar ze niet over na wil denken of over praten. In een therapeutische setting onder begeleiding lijkt dan wel de beste manier.

pstern

Het lijkt me eigenlijk lastiger als je partner weet heeft van een minnaar. Ik denk dat zij het liever helemaal niet zou willen weten. En het risico van een verliefdheid of meer is natuurlijk best groot lijkt me. Maar goed, dat is weer 10.000 stappen verder. Wat mij misschien wel zou opluchten is dat, als ik een misstap zou maken, en het zou uit komen, het niet per definitie het einde van het huwlijk zou betekenen. Dat heeft ze ooit wel eens gezegd en dat hangt dan als een soort zwaard van Damocles overal overheen. Terwijl, als ik nu verleid zou worden door iemand, ik echt geen nee meer kan zeggen. Inmiddels niet meer. Maar gelukkig hebben we beide drukke banen en een erg druk gezin dus die kans is erg klein. Zoals ik zei is dat wel gebeurd. Lang geleden maar dat betekende liegen en dat wil ik dus ook echt niet want dat is veel funester. Daarmee ondermijn je de relatie. Terwijl dat met een soort van "verstandhouding" niet hoeft. Ergens denk ik overigens dat ze het best wel wist. Maar ook gesprekken daarover worden subiet afgekapt.

BjornAgain

Ik denk dat je heel erg op moet passen, dat je niet te hard van stapel wilt gaan lopen.

Het komt allemaal op mij een beetje over, dat je het liefst zou willen dat je vrouw vandaag nog zou zeggen dat ze aseksueel is en daarmee een je een vrijkaart hebt om met een ander het bed in te duiken... Voor mijn gevoel ben je haar heel erg pushen, ook met alle verschillende therapeuten, persoonlijk vind ik het niet vreemd dat ze in een zelfverdedigingsmodus schiet.

Zij is nog bij de fase dat ze misschien berusting en bevestiging voor haarzelf moet vinden dat ze aseksueel is. Wat alleen zijzelf zal kunnen doen en echt haar eigen tijd voor nodig zal hebben, mocht dit daadwerkelijk zo zijn. Het is niet niets, om aan te geven dat je anders bent dan dat er algemeen van je verwacht wordt. Dan is steun van mensen die je lief zijn en waar je van houdt echt wel een pré. Het voor jezelf uit de kast komen als aseksueel is al een lastige opgave, laat staan voor je verdere omgeving. Toon begrip en misschien kan je op die manier eens peilen, wat haar beeld bij aseksualiteit is. Zelf had ik ook een totaal ander beeld, dan dat het daadwerkelijk is, maar let wel ga niet de "diagnose" voor haar stellen, het zal uit haar zelf moeten komen.

Pas als ze aan zou geven dat ze aseksueel is, dan is het tijd om naar de volgende stap te gaan: hoe nu verder? Ga niet al oplossingen zoeken, hoe graag je ook wilt, je moet er samen uitkomen.

Zelfs als zelf aseksueel zijnde, snap ik dat je je primaire behoeftes hebt, maar ik zou toch echt wel het advies mee willen geven, probeer ook haar situatie te begrijpen en daar rekening mee te houden. Ze zal je echt niet voor haar lol kwetsen, of je seks willen onthouden. Uit eigen ervaring sprekende, weet ik hoe frustrerend het is als je iemand iets niet kan bieden wat de ander graag wilt. Helemaal als je zelf niet weet waar het vandaan komt. Je voelt je al falen als partner en als die dan ook nog eens met in jouw ogen oneerbare voorstellen komt, dan voelt dat eerder als chantage dan als een werkbare oplossing voor een gezamenlijk probleem.

Mademoiselle

Ik wil hier toch even kort op reageren. Heb namelijk niet de indruk dat hier te hard van stapel wordt gelopen. Integendeel, ook pstern staat al 20 jaar in de 'wachtstand'.  Als de liefde er is dan zie ik het als een vanzelfsprekendheid dat je een gezamenlijke oplossing zoekt. Dat het een proces kan zijn van jaren is oké, maar als je er niet over wil praten en je partner laat bungelen, vind ik niet oké.

Mute

Eens met Madame. Ik vind juist dat pstern probeer te begrijpen wat er zou kunnen spelen in het hoofd van zijn partner.
En zeker is het moeilijk voor beide kanten om er over te praten. Maar door niet te willen praten Gijzel je het onderwerp en ben je als sexuele voor een voldongen feit geplaatst. Bungelen noemt madame dat :-).

Mijn partner vindt het vreselijk te weten dat ik vreemd ga. Die intimiteit hoort bij of binnen een relatie te blijven vindt ze. Ze ervoer het ook als chantage dat het huwelijk anders stuk zou lopen. Maar voor mij kon het niet anders( al praten we er nog steeds niet over en wat je niet weet gebeurt niet #kopinhetzand. En het belangrijkste we houden heel veel van elkaar. We horen bij elkaar.

pstern

Tja, ik denk niet dat ik aan het pushen ben. We zijn er al meer dan 20 jaar mee bezig. Er zijn lange periodes geweest dat ik het kon laten rusten. Een jong gezin heeft nu eenmaal andere prioriteiten. Ik ben al eerder vastgelopen, maar dat is al jaren geleden. Toen hebben we relatietherapie gehad. Daarna een seksuoloog bezocht en na een lange therapie zag deze in dat ik geen problemen heb maar zij. Vanwege een vroeg trauma. Zij heeft daarna nog een EMDR therapie gevolgd. Overigens is dit op haar verzoek. Ik ben niet zo happig op therapie. Maar als ik er over wil praten lukt dat haar moeilijk. Dus wil ze dat onder begeleiding. Het was haar voorstel. Als ik vraag wat ze er van verwacht geeft ze geen antwoord. In zekere zin push ik haar, dat is waar. Als ze de relatie wil redden zal er iets moeten gebeuren. Dit loopt al meer dan 20 jaar en is altijd iets geweest wat ik goed kan bespreken maar waar zij voor wegloopt. Ik ben ingestort en kan het gewoon niet meer aan. Ik liep eerder al bij een psychiater en nadat het een lange tijd goed ging is het weer mis gegaan. Ik loop zelf dus al twee jaar bij een psycholoog dit keer. Ook met haar spreek ik hierover.

Het is een beetje flauw om te suggereren dat ik alleen maar snel met iemand het bed in wil duiken. Ik sta alleen wel op een punt dat als iemand me intimiteit zou bieden ik dat denk ik niet meer af zou slaan. Ik begrijp heel goed dat zij ook enorme last heeft van het feit dat ze me niet kan bieden wat ik nodig heb op een deel van de relatie. Voor mij is het echter een steeds zwaardere last geworden. Het is onderdeel van mijn identiteit, zelfvertrouwen en mijn zelfbeeld en alles wat daarmee samenhangt. En het kost me nu mijn geestelijke gezondheid. Er spelen ook andere dingen maar dit is nu wel de hoofdmoot geworden. Ik maak me geen illusies over het direct in bed duiken met een ander. Zoals ik al aangaf zou ik dat niet eens aan kunnen momenteel. Verder is het als vrouw een stuk makkelijker lijkt het. Maar als dat zwaard van Damocles dat daar altijd boven hangt even weg is geeft dat misschien lucht. Ik heb verder ook nooit gezegd dat mijn vrouw asexueel is. Ik wilde onze casus hier voorleggen om te vragen of dat eventueel het geval kan zijn. Ik denk eigenlijk dat ze niet per definitie (of van nature?) asexueel is maar als ze haar sexualiteit niet meer kan ontdekken en dat eigenlijk ook niet wil (behalve misschien om mij te plezieren) dan komt dat op hetzelfde neer. En dat is ook het moeilijke hieraan. Ook al zou ze dagelijks met me vrijen, daar gaat het dus niet om. Het gaat om de intimiteit, vertrouwen, passie en overgave die daarmee samen hangt.

Mute

Hou je haaks. Respect. Ik leef met jullie mee. Hopelijk bieden we je steun en inspiratie. Maar ik ben bang dat wij niet de oplossing kunnen bieden. Het is zo lastig. Geen van beiden heeft schuld en allebei hebben we negatieve gevolgen van.

Hopelijk komen jullie er snel uit.

M

pstern

Dank voor de steun. Eindelijk vandaag mijn hart kunnen luchten in bijzijn van mijn ega. Ik weet nu ook dat zij heel goed weet wat er op tafel ligt. Zonder dat ik dat moest vertellen. Dat was wel een openbaring. Maar goed, dit was pas een eerste gesprek. Nu worden we gedwongen de realiteit onder ogen te zien en gaan we aan de slag om het werkbaar te maken. Gek genoeg ben ik heel opgelucht dat er in ieder geval gestart is met de situatie bespreken. Dat is eerlijk en open. Daarna zien we wel.

AceVentura

Heel goed dat jullie een begin hebben gemaakt om hierover te praten :klap:.
Ik hoop dat jullie nog veel goede gesprekken hebben en tot een oplossing komen.
53x + m³ = Ø
Verwarring is een doorgang naar een andere, nieuwe realiteit.
- Richard Bandler

pstern

Wil toch even een update geven. Qua intimiteit zijn we enorme stappen vooruit gegaan. Na alle frustratie en boosheid van mijn kant realiseer ik me dat er op dat vlak ook van alles mis is gegaan. Het werkt natuurlijk twee kanten op. Op relationeel vlak ben ik erg optimistisch en hebben we samen weer veel gewonnen. Dat is erg positief en motiverend. Het sexuele heb ik even helemaal aan de kant geschoven. Dat lukt beter nu de rest veel beter gaat. Het is echter wel een deel dat dus compleet mist. De grote uitdaging is daar een vorm te vinden. Natuurlijk is het heel pril en er zullen nog best flinke ups and downs zijn maar ik zie in ieder geval weer licht, vooral in onze relatie. Als die weer helemaal solide is kunnen we verder kijken. In ieder geval is er weer open communicatie zonder verwijten en boosheid (vooral aan mijn kant) mogelijk. Dat is voor een groot deel te danken aan simpelweg de erkenning. Ik ben ook blij dat ik hier af en toe mijn frustraties kwijt kan. Dat helpt zeker, ook de feedback. Vandaar ook bericht als het juist positief is.

Mute

Klinkt goed en herkenbaar. Dit forum heeft mij erg geholpen mijn gedachten op een rij te krijgen, begrip te krijgen van en voor asexualiteit en mijn frustraties te ventileren. Goed te zien dat jij dat ook zo ervaart.