hoe nu verder?

[AceVentura]

Fijn dat er licht aan het einde van de tunnel zichtbaar is, jullie hebben mooie stappen genomen

[BjornAgain]

Helemaal mee eens, ook heel fijn dat je ook de positieve ontwikkelingen hier vermeldt. Daar kunnen anderen in een vergelijkbare situatie ook iets van opsteken.

[pstern]

Het blijft toch een "mystery for me". Onze relatie gaat eigenlijk best goed en juist beter nu de kaarten op tafel liggen. Maar het grote struikelblok is de communicatie. Ik wil liefst niets anders dan hierover praten. Dat legt kennelijk een enorme druk op mijn partner die aangeeft er niet over te kunnen praten. Dus aan de ene kant zijn we echt flink naar elkaar toe gegroeid. Het is echt fijn nu. Ik doe ook mijn best, we zijn veel "close" als in knuffelen, elkaar echt zien. Veel momenten inbouwen waar we even echt tijd voor elkaar nemen maar elk gesprek dat richting seksualiteit gaat is buiten scope. Onbespreekbaar. Zelfs opgevat als aanval op eigen integriteit. Ik kan het moeilijk begrijpen en vraag me af of "aseksueel" hier een rol speelt. Misschien wel qua uitwerking maar misschien niet inherent. Ik ben wel blij met alle ontwikkelingen hoor. Ik kan in ieder geval verder en probeer juist te begrijpen en te leren. Het brengt ons ook verder en dichter bij elkaar alleen is het een soort "dead end". Als er geen discussie mogelijk is wat rest er dan nog? Maar ik heb nog nergens "het is nu eenmaal zo" gehoord. M.a.w. ik ben niet degene die bepaald maar loop wel tegen een muur op als er verder niet meer over gesproken kan worden.

Work in progress....

[AceVentura]

Communiceren is ook een lastig ding, altijd. Fijn dat het wel goed gaat tussen jullie, dat is fijn om te lezen.
Of aseksueel zijn een rol speelt in haar communicatie is ook voor ons moeilijk te bepalen. De houding ten opzichte van seksualiteit wisselt sterk van tussen aseksuelen, waar de een ervan kan genieten kan een ander er niets van zien of horen.
Het enige wat in me opkomt is om het gesprek aan te gaan om te kijken wat het gesprek over seksualiteit zo beladen maakt, ook dat komt ergens vandaan. Het hoeft nog niet eens te zijn met de insteek om daar dan wat aan te doen, maar door het te benoemen en te erkennen dat het er is kan er ook weer meer begrip en groei komen.

Keep up the good work!

[pstern]

We gaan het gesprek aan, maar wel bij een therapeut. Dat is veilig voor haar. Minder bevredigend voor mij maar ik grijp elke strohalm

[Mademoiselle]

Heel herkenbaar wat je schrijft. Ook mijn partner kan het er niet over hebben en dat heeft onze relatie bijna de kop gekost. Hij kan ook niet zeggen dat hij er niet over kan praten maar doet het op andere manieren. In de beginperiode deed hij alsof zijn neus bloedde; hoezo had ik daar een probleem? Vervolgens ontliep hij de intieme momenten door standaard later naar bed te gaan en zich slappende te houden de volgende ochtend.
Pas na ongeveer 20 jaar heeft hij me meegenomen in zijn proces door te delen dat hij nooit seksuele aantrekkingskracht heeft gevoeld bij vrouwen na het moment van verovering. Dus ja, ik herken heel goed wat je zegt. Als ik naar mijn partner kijk vindt hij het sowieso lastig om te praten over de onderwerpen waar hij niet zo goed in is. Hij is sociaal emotioneel niet zo sterk en praat beter over de zakelijke kant van het leven. Ik denk overigens dat dat voor veel mensen geldt.
Daarbij komt dat hij een minder ontwikkeld empathisch vermogen heeft. Als je dat bij elkaar optelt, kan ik begrijpen dat de zaken zo gelopen zijn.
Feit blijft dat het erg oneerlijk en respectloos is naar mij als partner

[Sweetmammy]

Hoi stern,
Je verhaal is heel herkenbaar voor mij en mijn man. We zitten min of meer in de zelfde situatie. Met dat verschil dat ik inmiddels mijn eigen aseksualiteit onderken en herken. Wat was het een opluchting toen mijn man zei: zou het kunnen zijn dat je aseksueel bent en ik wil je nooit meer  verplichten met me te vrijen ook niet moreel. Dat is nu een maand of twee geleden. Ik ben vanaf toen zelf op zoek gegaan naar informatie over aseksualiteit. Ik kende het niet dus hoe kan ik er over nadenken. Is dat voor jou vrouw ook zo. Kent ze het fenomeen aseksueel. Ik hou ontzettend veel van mijn man maar de seks kan me gestolen worden. Intimiteit in de vorm van knuffelen kan ik maar beperkt mede door mijn ASS. Dat komt er bij nog eens bij. Omdat ik van hem hou wil ik dat er ook aan zijn behoefte wordt voldaan en daarom kan ik hem nu de ruimte geven. Maar dat lukte mij pas toen voor mij duidelijk was dat ik het echt niet kon zonder over mijn eigen grenzen te gaan. En dat heeft bij ons ook vele jaren geduurd en vele therapie, gesprekken enzovoort. Een boek wat mijn geholpen heeft hierin is 'de integere slet'. Hierdoor kon ik mijn (a)seksualiteit ontdekken, maar gaf het ons ook veel positieve gespreksstof om onze relatie opnieuw tegen het licht te houden en te ontdekken dat we toch echt samen verder willen maar wel op een andere manier.
Sterkte met jullie zoektocht.

[Koninginnekind]

hoi,

Ik ben een aseksuele vrouw met een actief heteroseksuele man. Hij heeft een minnares ( nu even niet, Covid geeft ons met onze eigen zaak genoeg kopzorgen en de kans ziek te worden is natuurlijk groter bij lichamelijk contact ) en dat is volledig open in onze relatie. Mocht je er over willen praten, of misschien je vrouw; voel je welkom! Dit mag jij of zij natuurlijk ook via een privéberichtje doen op dit forum.

[pstern]

Dank voor het aanbod en meedenken. Ook hier heeft Covid toegeslagen en is alles even op een zijspoor gezet. Dat vind ik erg jammer maar het is momenteel zo druk dat ik er ook even niet heel erg mee bezig ben. Ik heb het woord aseksueel nog niet genoemd. Voor nu kunnen de vragen die ik heb alleen bij de seksuoloog besproken worden. En die zijn wel specifiek genoeg om daar eventueel inzicht in te krijgen. Maar goed, dan moet je wel daar een keer heen gaan Dat kan nu even niet. Onze relatie is wel een stuk verbeterd. Mijn grote frustratie is even gedaald omdat ik het kwijt kon. Dat scheelde al enorm. Ik kijk nog even niet naar de opties voor de toekomst. Dat komt denk ik wel als duidelijk is hoe het nu zit. Ben ook weer eens terug gegaan naar het begin van onze relatie om te kijken wat mijn rol in het geheel is geweest. Ik hoop dat die Corona ellende een beetje snel voorbij is. Ben het nu wel zat.

[pstern]

Het is al weer een hele tijd geleden dat ik schreef en er is ondertussen veel en weinig gebeurd. Long Covid heeft mijn vrouw gegrepen en eigenlijk alles overhoop gegooid. Het maakte dat de therapie sessies te veel werden en eigenlijk alles werd teveel. Ondertussen kwam er een geplande verbouwing (die nog steeds gaande is vanwege conflicten met de aannemer) waardoor de situatie hier onhoudbaar werd. Na hotels en vakantiehuizen is mijn vrouw een tijd (iets van drie maanden) bij een hele goede vriendin van mij (en ook van haar inmiddels) in Noorwegen gaan bivakkeren. Dat werkte heel goed omdat er daar weinig prikkels waren. Ze kwam wel terug voor verjaardagen van de kids etc. Eigenlijk was het voor mij heel prettig omdat ik mijzelf kon verliezen in de dagelijkse gang van zaken (verbouwing, kinderen en werk) zonder ook nog een patient te moeten onderhouden. Ze kon namelijk helemaal niets meer. Ik ben van ritme veranderd (sta nu om 6 uur op terwijl ik altijd tot 11 uur sliep) en voel me een stuk beter. Gelukkig is ze weer enorm opgeknapt en weer thuis en is de relatie nog steeds heel goed. We delen veel affectie maar op seksueel gebied is er geen enkele verandering. Dat had ik ook niet verwacht. We zijn samen nog even terug geweest naar Noorwegen om samen de rust te ervaren. Mijn frustratie was weg maar lijkt weer een beetje terug te komen. Dat vind ik erg lastig. Het heeft alles te maken met samenzijn met de vrouw van wie je houd terwijl het samenzijn niet "compleet" is. Ik slaap tegenwoordig (onder het mom van de verbouwing en een slecht matras) apart. Dat geeft me ook wat rust. Zij vindt dat niet leuk. Ik weet niet zo goed hoe het verder moet. Ik dacht altijd dat buiten de deur kijken een goede optie zou zijn maar ik heb daar simpelweg de tijd niet voor. Verder is het affectieve deel best belangrijk voor mij. Het moet wel klikken en ik moet iemand wel in de ogen kunnen kijken en begeren. Veel onzekerheden dus die niet helpen. Na een lange tijd Corona pauze komt het dagelijkse leven dus weer op gang.

[Mute]

Zeer herkenbaar, vooral het gemis aan fysiek contact en het te drukke leven om een 2nd love te vinden. Dat kost namelijk dermate veel tijd, mijn vorige SL is net verhuisd naar het zuiden, dat ik er ook gewoon niet aan toe kom. Maar goed, ik weet dat dat wel weer gaat komen. En ondanks dat ik weet dat het met mijn eigen vrouw er nooit meer van zal komen, blijf ik merk ik toch altijd hopen en voel me weer afgewezen als ik vraag of we weer eens een poging kunnen wagen. Ijdele hoop.

Sterkte en geniet van de leuke dingen.