A Sexuele partner, kinderen, Liefde en twijfels...

[gebe102]

Dag beste mensen,

ik woon al bijna 30 jaar met mijn vriendin samen, we hebben twee fantastische kinderen en we houden van elkaar. We hebben alleen al 12 jaar geen sexuele relatie meer. Daarvoor was het ook niet geweldig, maar toen gebeurde er af en toe nog wat.

Mijn vriendin heeft totaal geen behoefte aan sex. Ook intimiteit vind ze moeilijk, aanraken en knuffelen gaat meestal van mij uit.

Mijn dochter van 15 heeft een drukker sexleven dan haar ouders.

Ik mis de intimiteit en de lichamelijkheid en de sexuele openhartigheid  inmiddels verschrikkelijk. Elke avond als ik alleen in mijn bed lig (we slapen gescheiden) mis ik iemand om tegen aan te kruipen.

Toch blijf ik, want ik wil het mijn kinderen niet aandoen om te vertrekken. Ik heb wel es een sexdate buiten de deur, maar voel me dan altijd schuldig, daarom vraag ik me toch af hoe anderen dat doen.

groet G.

[Ienepien]

Welkom, een stukje  van mij.
Er toch over praten met elkaar, lijkt mij niet verkeerd. Misschien kunnen jullie toch tot een compromis komen? Bijvoorbeeld om een bepaalde frequentie af te spreken, dat jullie toch wat intiemer zijn? En dan hoeft er echt geen sex aan te pas te komen, maar het warme, begripvolle gevoel moet toch naar mijn inzicht wel weer op te bouwen zijn?
Lees maar eens rustig rond, en kom dan nog eens met je conclusies. Veel sterkte.

[Little_Lady]

Ik denk ook dat je zoiets weer moet opbouwen. De genegenheid, de warmte, diepzinnige gesprekken voeren. Allemaal dingen om eerst geestelijk nader tot elkaar te komen. Praat erover met je vriendin, vraag of haar iets dwars zit etc. Er kunnen verschillende oorzaken zijn waarom ze geen behoefte heeft aan seks, ze hoeft niet bij definitie aseksueel te zijn natuurlijk.

Succes!

[Ereinion]

Daar sluit ik me bij aan.
Misschien kan ze ook grenzen aangeven tot hoever ze wel kan gaan. En als jij haar dan kan overtuigen dat jij je aan die grenzen houdt, gaat het misschien ook steeds beter. Maar dan moet je wel eerst praten...

[Ienepien]

En je inderdaad écht aan die afgesproken grenzen houden. Dat is erg belangrijk. Dan schep je geen verwarring.

[Ereinion]

En vertrouwen, zodat de grenzen misschien wel opschuiven. Zo werkte het bij mij in ieder geval wel.

[Mute]

Beste G.

Afspraken over frequentie hebben ons maar deels geholpen. Het werkt wel een tijdje en het geeft weer hoop, maar in je achterhoofd weet je dat het toch tegen haar zin gebeurt. Zoals ik er nu naar kijk zijn het veelal zoethoudertjes van tijdelijke aard, na verloop van tijd vervallen we weer in een te-sexloos bestaan (naar mijn menig natuurlijk ;-).

Wat kunnen we er aan dan doen? In ieder geval wel blijven praten en naar oplossingen blijven zoeken. Ik probeer mijn vriendin haar vertrouwen niet te beschamen inderdaad. Als ze niet wil ga ik ook niet doordrammen (wel moeilijk trouwens). Waar ik bang voor ben is dat als we het probleem van (a)sexualiteit negeren, onze relatie daar uiteindelijk de dupe van wordt. En wat dan rest....

• Is dat bij jou nu het geval?

• Hoor ik in je toonzetting dat jij scheiden als serieuze optie ziet?

Ik vind "de kinderen" niet echt een sterk argument. Mogelijk zijn jullie gescheiden wel veel leuker en hebben de kinderen wel liever 2 gezeliige gescheiden ouders dan een chagerijnig stel dat maar wat bij elkaar woont.

Ik kan natuurlijk geen genuanceerde mening geven, maar het klinkt het mij in de horen alsof jullie of echt aan jullie relatie moet werken (los van de kinderen).

Ik hoop niet te bot over te komen, want ik weet waar je bent. Het is allemaal vreselijk moeilijk en psychisch en fysiek wordt het er niet beter op met deze zorgen. Er moet dan dus iets veranderen, anders wordt je ongelukkig en daar is niemand bij gebaat.

Veel wijsheid en sterkte

[Jovi_Hobbes]

Afspraken over frequentie hebben ons maar deels geholpen. Het werkt wel een tijdje en het geeft weer hoop, maar in je achterhoofd weet je dat het toch tegen haar zin gebeurt. Zoals ik er nu naar kijk zijn het veelal zoethoudertjes van tijdelijke aard, na verloop van tijd vervallen we weer in een te-sexloos bestaan (naar mijn menig natuurlijk ;-).

Ik denk dat je wat dat soort dingen betreft de realiteit onder ogen moet zien dat het waarschijnlijk nooit perfect zal worden op seksgebied. In een relatie waar de behoefte aan seks van beide partners zo ver uit elkaar ligt moet je er eigenlijk naar streven om idealiter in het midden uit te komen.

Trouwens welkom hier Gebe 
Ik sluit me aan bij de vele wijze dingen die al gezegd zijn.

[Willem]

<<< Toch blijf ik, want ik wil het mijn kinderen niet aandoen om te vertrekken. Ik heb wel es een sexdate buiten de deur, maar voel me dan altijd schuldig, daarom vraag ik me toch af hoe anderen dat doen. >>>

Dat schuldig voelen, is een aangeleerd fenomeen.
Eigenlijk is dat nutteloos en fout, fout in de zin dat het noch jezelf, noch je vrouw/vriendin, noch je kinderen helpt. Het vertrekt vanuit het dogma van monogamie... dat echt NIET zo hoeft te zijn voor iedereen.
Het ZOU best kunnen dat meervoudige omgangsvormen goed zijn...
Dat moet je zelf uitmaken, maar hou éérst op met je schuldig te voelen...

Het is toch een zaak van evenwicht? Net zoals jij aangeeft echt nood te hebben aan een sexuele relatie, zo blijkt je vriendin echt nood te hebben aan het tegengestelde. Als voor HAAR de druk wegvalt, van JOUW aandrang om toch weer sexueel contact te hebben, dan ben jijzelf bevrijd door een derden-relatie. Wees eerlijk met mekaar, bespreek het, .... met 3 ..........
dit werkt niet voor iedereen, verre van, maar als het wel werkt, is het natuurlijk prachtig !

[Ienepien]

Ik vind dan wel, dat je goed in je hoofd moet prenten, dat je sex buiten de deur hebt, maar de liefde beleef je thuis. Koppel die twee dingen los, en dan zal je een heel veel gelukkiger leven hebben.
Dat geldt natuurlijk niet voor iedereen, maar in jouw geval zou het een uitkomst zijn.
Succes.

[petra1963]

Maar... heb je dan nog wel plezier in de sex buiten de deur ?

[Ienepien]

Mijn man (met zijn boerenwijsheden) heeft wel eens gezegd: het zijn gewoon loonbedrijven, die dames doen het voor hun werk. En of jij er dan plezier in beleefd, moet ieder voor zich uitmaken.

[Jovi_Hobbes]

Inderdaad, dat is voor hun alleen van belang omdat iemand dan weer terugkomt, maar verder zal het ze een worst wezen of je het echt leuk vindt. Groot gelijk, denk ik.

[petra1963]

Ik denk dat je gelijk hebt, Jovi...de prostituees maakt dat niets uit.

[Willem]

Ik denk dat je gelijk hebt, Jovi...de prostituees maakt dat niets uit.

Het gaat helemaaaaaaaaaaaaaal niet over prostituees...  !!!!!!!!!!!!!!!!!
Integendeel. 
Ik heb intussen een persoonlijk contact gehad met gebe102 (nietwaar gebe?) en het gaat er in de eerste plaats om, dat de ANDEREN (we noemen dat "de maatschappij" ) meer stuk maken dan wat individuele mensen kunnen (willen) opbouwen.
Heeft ook te maken met de waanzin van het geloof in "democratie" (Synoniem: Dictatuur van de meerderheid) ... maar dat is een andere discutie die ergens in deze fora verloren is gelopen... ik zou zelf al een half uur moeten zoeken om die tekstjes nog terug te vinden...